Dave Holland op het abdijplein van Middelburg

Dave Holland op het abdijplein van Middelburg (Nederlands) Dave Holland at the abbey of Middelburg (English)

Derde Intternationale Jazzfestival van Middelburg
DAVE HOLLAND OP HET ABDIJPLEIN VAN MIDDELBURG
Hans Koert

Op zaterdag 30 mei 2009, konden we genieten van het Dave Holland Quintet als onderdeel van de derde editie van het International Jazzfestival van Middelburg. Dave Holland was met zijn kwintet op het abdijplein de hekkensluiter van de eerste festivaldag. Dit abdijplein is een uitgelezen plek voor dit soort concerten en dit weekend het hoofdpodium van het festival. Dave Holland begon zijn concert dan ook met de organisatie en het publiek te complimenteren met deze plek.

Robin Eubanks ( foto: Hans Koert)

Dave Holland begon zijn concert met het openingsnummer The Balance, om daarna, geroutineerd, verschillende nummers van zijn laatste albums de revue te laten passeren zoals The Leak en Pass It On. Zijn kwintet bestaat uit louter grote namen, waardoor je het bijna een all-star kwintet zou kunnen noemen: Zo stonden voor het voetlicht Robin Eubanks op trombone, Chris Potter op altsax, Steve Nelson achter de vibrafoon en marimba, Nate Smith op slagwerk en natuurlijk, the great master himself, Dave Holland achter zijn bas. Dave Holland ( foto: Hans Koert)

Dave Holland, geboren in oktober 1946 in Wolverhampton (Engeland) begon zijn carriere op ………….. de ukelele. Het was het eerste instrument dat hij als kleuter in handen kreeg, dus voor de fanatieke ukelisten, die ik een maand geleden in Sint-Niklaas hoorde, moet dat een opsteker zijn. Hij belandde na de piano en gitaar uiteindelijk bij de bas. Hij studeerde eind jaren zestig aan het Guildhall conservatorium af en ging spelen in de Londense jazzscene. Hier speelde hij met musici als Kenny Wheeler, Evan Parker, Tubby Hayes en werd een veelgevraagd begeleider. Tijdens één van zijn concerten in de beroemde Ronnie Scott Jazzclub van London zat Miles Davis in de zaal, die hem overhaalde bij hem te komen spelen. Dat deed hij twee jaar, in een periode, waarin Miles zijn muziek ontwikkelde van akoestische jazz naar jazz-rock en wat leidde tot schitterende albums, als Filles de Kilimanjaro, In a Silent Way en Bitches Brew.

Steve Nelson ( foto Hans Koert)

In 1970 vertrok hij, samen met Chick Corea, bij Miles en richtten ze de groep Circle op. Sinds de jaren tachtig leidt Dave zijn eigen groepen en heeft hij opgetreden met alle grootten in de jazzwereld, zoals met de Miles Davis Tribute Band waarin hij met Tony Williams, Herbie Hancock, Wayne Shorter en Wallace Roney rondtoerde en de muzikale erfenis van Miles uitdroeg. Het kwintet, dat hier op het podium in Middelburg aantrad, bestond voor een groot deel al meer dan tien jaar en kan dus als een hechte formatie aangemerkt worden. Zowel Steve Nelson als trombonist Robin Eubanks spelen bij dit Dave Holland Quintet vanaf het eerste uur. Steve Nelson, de vibraphonist en marimaspeler, begon als tiener op de vibrafoon en speelde met artiesten van Jackie McLean tot George Shearing. Tijdens dit concert maakte hij indruk met zijn eigen compositie Go Fly a Kite.

Chris Potter ( foto Hans Koert)

Robin Eubanks, het oudere broertje van gitarist Kevin Eubanks, was één van mijn favorieten voor dit concert. Hij leerde de trombone bespelen van niemand minder dan Slide Hampton, nog steeds actief in de Europese jazzscene, maar liet zich ook beïnvloeden door popmusici Led Zeppelin en Frank Zappa. Hij speelde met Slide Hampton, maar ook in het Sun Ra Arkestra, een band die me al vanaf de jaren zestig fascineert en toerde rond met artiesten als Stevie Wonder en Art Blakey.

The Dave Holland Quintet ( foto: Hans Koert)

Chris Potter, die alt en sopraansax speelde, is één van de jonkies in de band. Hij studeerde aan de Manhattan School of Music in New York en speelde o.a. in de Mingus Big Band en met musici als Paul Motian, Steve Swallow en guitarist Jim Hall (om er een paar te noemen) en uiteraard al jaren bij het Dave Holland Quintet. Eén van zijn composities Pass It On was tijdens het concert te horen . De slagwerker, Nate Smith, was onbekend voor me en imponeerde met een aantal solos. Nate Smith ( foto: Hans Koert)

Dit Dave Holland Quintet liet tijdens de vijf kwartier dat ze optraden zien dat ze een ervaren stabiele groep muzikanten zijn, maar, of het nu kwam omdat ze moe waren, omdat dit één van hun laatste concerten was ( nog één concert in Noorwegen restte, voordat ze terug naar de States vliegen), ik weet het niet, ik miste die haast ongrijpbare “vonk” die over moet springen tussen de spelers individueel en als groep en het publiek. Dave Holland draaide, geroutineerd als hij is, zijn lesje af en het publiek dat speciaal voor Dave Holland was gekomen kreeg wat het wilde. Het viel me op dat er al heel wat lege plaatsen waren toen Dave Holland's Quintet één van hun laatste nummers, Easy Did It, speelde; deze mensen mistten in ieder geval de toegift, die Dave Holland gaf, waarbij hij opende met een prachtige bassolo. Een mooi slot van een eerste festivaldag.
Op zondag 31 mei 2009 is in de Nieuwe Kerk de New Orlans Ale Stars met Harriet Lewis te beluisteren en 's middags op het abdijplein zijn er concerten met The New Orpheans uit Heinkenszand (jawel) met Eric Vloeimans en de Feen Brothers ( ook al Zeeuws!). 's Avond treden Mona Lisa Overdrive op en de Engelse jazzlegende Courtney Pine met zijn Jazz Warriors.

Op maandag, Tweede Pinksteren, wordt het festival afgesloten met Hein van De Geyn en Fay Claassen en de zanger entertainer Gino Vannelli.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Nils Petter Molvær in Middelburg ( april 2009) New Cool Collective + Jules Deelder ( mei 2009) International jazzfestival Middelburg Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Screen Songs: Sing Along

Screen Songs: Kun je nog zingen, zing dan mee (Nederlands) Screen Songs: Sing Along ( English)

An (extensive) SCREEN SONGS FILM-O-GRAPHY

Betty Boop in Karaoke avant-la-lettre
SCREEN SONGS: SING ALONG ...
Hans Koert

A few month ago I was able to enlarge my collection of Betty Boop cartoons, thanks to Jerry. Betty, the humanized dog, a creation by Grim Natwick for Max Fleischer’s studios has always been a favourite of mine.

Betty Boop became a popular cartoon star and had her own series of films, labelled as Betty Boop Cartoons since the second half of 1932 up to the end of the 1930s. In the 1960s a coloured version was reissued. She was fashioned after singer and actress Helen Kane, which Natwick had found on a sheet cover and mixed it with the characteristics of a French poodle. In her first appearances Betty looked like a dogs – since 1932 she became a 1920s flapper girl. I wrote about that in previous blogs.But few people know that Betty also appeared in other cartoon series. At first she didn’t had her own series of films, but was part of the so-called Talkartoons, which were Fleischer first regular sound series. Paramount Talkartoons are something entirely new and entirely different from anything ever seen and heard before. For the first time cartoons will be actual talking pictures (in a late 1920s advertisement) The first one was titled Dizzy Dishes (1930) and her last one in this series: The Betty Boop Limited ( 1932). Thanks to the new sound film, Max Fleischer also started a new series, called Song Car-Tunes, a “bouncing ball” cartoon series, later renamed as Screen Songs. His first bouncing-ball cartoons were released since 1924 and, the actually “Follow The Bouncing Ball” gimmick started with the film song: My Old Kentucky Home (1926). These films were made as silent films and later sound was added.
These 1930s Screen Songs, sing-along shorts, karaoke-avant-la-lettre, in which animated cartoons and live –action footage were combined, became very popular. And sold very well - Paramount even asked Max Fleischer to reconsider its contract ( which Fleischer did!). This series of Screen songs run up to 1938 and was continued between 1947 and 1951 by Famous Studios. Below this blog you’ll find a list of Screen Songs as released by Max Fleischer during the 1930s and from the hundreds of titles only a few dozen survived and were posted on the internet. Last year Original Films reissued a great series of Soundies compilations; Soundies, shorts, the “music clips” from the 1940s. I wonder if ever a compilations of these Screen Songs have been released too on video or DVD. If so, I’m anxious to learn more about it: keepswinging@live.nl

I selected three Screen Songs, all sung by well known artists from the 1930s. To start: with the tune Kitty From Kansas City, in which we recognize a moustached vocalist who happens to be Rudy Vallee, the famous crooner from the Roaring Twenties. He made some great Screen Song like Betty Co-Ed, I wrote about in a previous blog. Betty plays “Kitty”, who visits the “Rudy Valey” (what’s in a name) and in this primitive short Max Fleischer hits a lot of great musical gimmicks, I like so much.

The next fragment is by the Boswell Sisters, who play the tune When It’s Sleepy Time Down South.

And, last but not least, one of the younger Screen Song from 1936, no Betty this time, with the Vincent Lopez Orchestra in a tune titled: I Don't Want To Make History, an indictment of war, a cartoon, which remind me to the early Monty Python films.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

AN EXTENSIVE SCREEN SONGS FILM-O-GRAPHY:
I love to share with you links to two sites wich have lists of those Sing Along films, as produced by the Max Fleischer's Studios as SCREEN SONGS. Both lists learn that hunderds of those films have been made and I'm affraid but few must have survived.

Paramount Screen Songs ( 1929-1935)

Screen Songs

Retrospect
Honolulu Baby Musical Mountaineers Mysterious Mose Betty Boop for President Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Screen Songs: Kun je nog zingen, zing dan mee

Screen Songs: Kun je nog zingen, zing dan mee (Nederlands) Screen Songs: Sing Along ( English)

Een (uitgebreide) SCREEN SONGS FILM-O-GRAFIE

Betty Boop in Karaoke avant-la-lettre
SCREEN SONGS: KUN JE NOG ZINGEN, ZING DAN MEE ...
Hans Koert

Een paar maanden geleden kon ik mijn verzameling Betty Boop cartoons flink uitbreiden dankzij Jerry. Betty, de uit een hondenkop ontwikkelde, getekende “vamp”, geschapen door Grim Natwick voor de Max Fleischer’s studios, is al lang één van mijn favoriete cartoons.

Betty Boop werd met haar filmpjes beroemd door een langlopende serie zogenaamde Betty Boop Cartoons die uitkwamen tussen half 1932 en eind jaren dertig. In de jaren zestig kwamen er ook (ingekleurde) versies op de markt. Ze was een karikatuur van de zangeres en actrice Helen Kane, wier foto Natwick een keer op de voorkant van bladmuziek had zien staan en die hij de uiterlijke kenmerken van een Franse poedel gaf. Vandaar ook dat Betty in de eerste filmpjes er uitziet als een mensachtige hond en pas sinds 1932 als de flapper girl, de vamp uit de jaren twintig. Ik schreef hierover meer in eerdere blo gs.
Maar weinig mensen weten dat Betty ook in andere cartoonseries te zien was. Voordat ze haar eigen serie kreeg, was ze te zien in de Talkartoons, de eerste reguliere geluidsfilms, die Fleischer uitbracht. “Paramount Talkartoons are something entirely new and entirely different from anything ever seen and heard before.( = De Talkartoons van Paramount zijn iets heel anders dan de films die je eerder gezien hebt) zegt een advertentie uit het eind van de jaren twintig, For the first time cartoons will be actual talking pictures ( = voor het eerst wordt een tekenfilm een echte sprekende film.) De eerste die uitgebracht werd was Dizzy Dishes (1930) en de laatste Talkartoon met Betty was The Betty Boop Limited ( 1932). Dankzij de uitvinding van de geluidsfilm ( beeld en geluid werden nog lang apart opgenomen) ontwikkelde Max Fleischer ook een serie, die hij Song Car-Tunes noemde, een zogenaamd “bouncing ball” ( = een springend balletje) tekenfilm, die later hernoemd werd tot Screen Songs. Zijn eerste “meezing” films dateren al van 1924, maar het geintje met het balletje dat langs de woorden springt zien we voor het eerst in: My Old Kentucky Home uit 1926. Het synchroon laten lopen van geluid en beeld was voor die tijd een knap staaltje van techniek. Deze Screen Songs uit de jaren dertig, korte meezingfilmpjes, karaoke-avant-la-lettre, waarin zowel tekenfiguren als echte artiesten in meespeelden, werden razend populair, zo zelfs, dat Paramount aan Max Fleischer vroeg om herziening van het contract. De serie liep tot 1938 en kwam later nog terug tussen 1947 en 1951, maar nu in kleur, gemaakt door Famous Studios.
Onderaan deze blog vind je twee linken naar een uitgebreide lijst met honderden Screen Songs zoals die uitgebracht werden door Max Fleischer tijdens de jaren dertig, maar als je op YouTube gaat zoeken kom je er maar een tiental tegen. Ik vraag me af of ooit deze schitterende “muziekclips” ( de bekendere Soundies uit de jaren veertig zijn immers ook onlangs heruitgegeven in de schitterende serie “Soundies” door Original Films) uitgebracht zijn op video of DVD. Ken jij zo’n uitgave of bezit je meer van deze Screen Songs, laat het me dan weten: keepswinging@live.nl

Ik zocht drie Screen Songs uit, alle gezongen door bekende artiesten uit de jaren dertig: Om te beginnen het nummer Kitty From Kansas City, waarin een besnorde zanger, die we herkennen als Rudy Vallee, de beroemde crooner uit de jaren twintig en dertig te herkennen valt. Hij maakte ook de Screen Song getiteld Betty Co-Ed, die ik al eens beschreef. In deze film speelt Betty “Kitty”, die een bezoek brengt aan de “Rudy Valey”(what’s in a name) en in het primitieve filmpje zitten weer een heleboel van die schitterende muzikale, typisch Fleischer gimmicks, die deze filmpjes zo bijzonder maken.

Het volgende fragment zijn de Boswell Sisters, die te horen zijn in When It’s Sleepy Time Down South.

En, last but not least, een wat latere Screen Song uit 1936, zonder Betty, met het orkest van Vincent Lopez en het nummer: I Don't Want To Make History, een aanklacht tegen de dreigende oorlogen lijkt het wel, een cartoon, die af en toe lijkt op een vroege Monty Python film.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

EEN UITGEBREIDE SCREEN SONGS FILM-O-GRAPHY:
Een uitgebreide lijst met "mee-zing-filmpjes", gemaakt door de Max Fleischer's Studios als SCREEN SONGS vond ik op twee websites. Beide lijsten geven samen een mooi overzicht van welke films er ooit gemaakt zijn - maar of ze ooit nog allemaal boven water zullen komen?

Paramount Screen Songs ( 1929-1935)

Screen Songs

Retrospect
Honolulu Baby Musical Mountaineers Mysterious Mose Betty Boop for President Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

The Complete Tony Bennett - Bill Evans Recordings

Alle Tony Bennett en Bill Evans opnamen ( Nederlands) The Complete Tony Bennett - Bill Evans Recordings ( English)

All Tony Bennett - Bill Evans recordings

The Tony Bennett-Bill Evans Album and Together Again

THE COMPLETE TONY BENNETT and BILL EVANS RECORDINGS

Hans Koert

The Complete Tony Bennett - Bill Evans Recordings have been reissued recently as a double album on the Fantasy label ( FAN-31281). Today I love to put these sessions in the spotlight.
Tony Bennett, vocalist, labels himself as an entertainer. He was born as Anthony Dominick Benedetto in Queens, New York City August 1926. He is one of the greatest crooners from the XXth Century, on a same level as legends like Frank Sinatra and Bing Crosby. His almost 60 years career in music has brought us a lot of great recordings, which were honoured with a dozen of Grammy Awards.

The fact that this crooner, singer, interpreter of the American Song Book, got a place in this blog, is because he made some great recordings with jazz musicians too. Like the ones I have in front of me: The Tony Bennett / Bill Evans Album from 1975 and, because of its successes, a year later the album Together Again (1976). The first album was released on Fantasy and the latter on Improvisation. Tony Bennett, although not a jazz vocalist himself, recorded with dozens of jazz musicians, with orchestras ( like Count Basie's), but also with single piano players like Bill Evans and Ralph Sharon. He recorded two albums with the latter: The 1959 Tony Sings for Two and When Light Are Low from 1964. The June 1975 Tony Bennett sessions are different, because during this session, Tony was accompanied by the great piano player Bill Evans. Well, no, let’s make it clear – Tony Bennett and Bill Evans made this record as two equal partners – not the crooner with piano accompaniment.

Bill Evans, the introvert piano player, became famous because of his great trio albums like Waltz for Debby or his (short) cooperation with Miles Davis, with tunes like Blue in Green; an own composition in the famous Miles Davis classic -Kind of Blue album. Bill Evans was born in Plainfield NJ August 1929 and passed away September 1980.

They first met at a private party at the White House, organized by John F. Kennedy in 1962.
When this session was scheduled, they planned to make a vocal album with two piano players: Bill Evans and John Bunch, but the latter skipped the appointment because he felt, that Bill was not in his league. The June 1975 sessions, which filled the first record, were the best of the two. They were recorded without any preparations or rehearsals. They agreed about the selections and recorded it. I heard these songs for the very first time in a reissue made by Jazz Collectors, released last year, titled Tony Bennett and Bill Evans – The Legendary Sessions. ( JC 426). Well, as regular visitors of my blog should know, I’m not a fan of vocalists, because I believe that singers often make their presence very much felt. I liked these sessions because of Bill Evans piano playing. This reissue contained two previous unreleased recordings: Who Can I Turn To and Dream Dancing and especially the first tune became one of Tony Bennett hits when he recorded in the mid 1960s. Listen to a ragment of this tune by Tony Bennett ( with another piano player and orchestra):

For the fans of the music of Tony Bennett and Bill Evans it was great to learn that unreleased songs, recorded during this session, had survived. The new reissue, I love to put into the spotlight today, has more surprises: twenty previous unreleased alternative takes.

Nowadays it seems to become a trend to reissue “The Complete ………. Sessions “ by the officially record companies, with crumbs that kept on the shelves untouched and unhearded; treasures for those who want to hear it all.

For the true connoisseurs this The Complete Tony Bennett / Bill Evans Recordings is a must – for the average jazz fan – the ones, who like to listen to Tony Bennett's singing in an informal setting, the other reissue will do well too.
Find the complete track list below this blog.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

ALL RECORDINGS on the 2CD THE COMPLETE TONY BENNETT - BILL EVANS RECORDINGS

CD 1
1. Young And Foolish 3:54 A
2. The Touch Of Your Lips 3:56 A
3. Some Other Time 4:42 A
4. When In Rome 2:55 A
5. We'll Be Together Again 4:38 A
6. My Foolish Heart 4:51 A
7. Waltz For Debby 4:04A
8. But Beautiful 3:36 A
9. Days Of Wine And Roses 2:23 A
10. The Bad And The Beautiful 2:18 B
11. Lucky To Be Me 3:45 B
12. Make Someone Happy 3:52 B
13. You're Nearer 2:22 B
14. A Child Is Born 3:16 B
15. The Two Lonely People 4:27 B
16. You Don't Know What Love Is 3:27 B
17. Maybe September 3:55 B
18. Lonely Girl 2:49 B
19. You Must Believe In Spring 5:51 B
20. Who Can I Turn To? 2:28 BB
21. Dream Dancing 3:46 B

Disc 2

1. Young And Foolish (Take 4) 4:45 A
2. The Touch Of Your Lips (Take 1) 2:54 A
3. Some Other Time (Take 7) 4:56 A
4. When In Rome (Take 11) 2:57 A
5. Waltz For Debby (Take 8) 3:50 A
6. The Bad And The Beautiful (Alternate Take 1) 2:13 B
7. The Bad And The Beautiful (Alternate Take 2) 2:09 B
8. Make Someone Happy (Alternate Take 5) 3:54 B
9. You're Nearer (Alternate Take 9) 2:58 B
10. A Child Is Born (Alternate Take 2) 3:26 B
11. A Child Is Born (Alternate Take 7) 3:12 B
12. The Two Lonely People (Alternate Take 5) 4:43 B
13. You Don't Know What Love Is (Alternate Take 16) 3:33 B
14. You Don't Know What Love Is (Alternate Take 18) 3:37 B
15. Maybe September (Alternate Take 5) 4:37 B
16. Maybe September (Alternate Take 8) 4:31 B
17. Lonely Girl (Alternate Take 1) 2:57 B
18. You Must Believe In Spring (Alternate Take 1) 6:01 B
19. You Must Believe In Spring (Alternate Take 4) 5:36 B
20. Who Can I Turn To (Alternate Take 6) 2:29 B

A = The Tony Bennett / Bill Evans album ( 10-13th of June, 1975 )
B = Together Again ( 27-30 September, 1976 )

Retrospect
Bill Evans - Undercurrent Bill Evans - Waltz for Debby Bill Evans - California Here I Come Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Alle Tony Bennett en Bill Evans opnamen

Alle Tony Bennett en Bill Evans opnamen ( Nederlands) The Complete Tony Bennett - Bill Evans Recordings ( English)
Alle samen opgenomen titels van Tony Bennett met Bill Evans

The Tony Bennett-Bill Evans Album en Together Again

ALLE TONY BENNETT en BILL EVANS OPNAMEN

Hans Koert

The Complete Tony Bennett - Bill Evans Recordings zijn onlangs op een Fantasy dubbelalbum heruitgebracht ( FAN-31281). Vandaag wil ik dit album in de schijnwerper plaatsen.

Tony Bennett, zanger, omschrijft zichzelf als entertainer. Hij werd geboren in Queens, New York City als Anthony Dominick Benedetto in augustus 1926. Hij is één van de grootste crooners van de vorige eeuw; te vergelijken met zangers als Bing Crosby en Frank Sinatra. Hij zit al bijna 60 jaar in het vak en maakte honderden schitterende opnamen, die met een tiental Grammy’s geëerd werden.

Waarom deze crooner, bij uitstek vertolker van het American Songbook, een plaats in deze blog krijgt, is, omdat hij ook een flink aantal opnamen maakte met jazzmusici, zoals met Bill Evans in een opname sessie uit 1975 voor The Tony Bennett / Bill Evans Album, dat een groot succes werd en haar opvolger Together Again van een jaar later. Het eerst genoemde album werd uitgebracht op Fantasy en het tweede op Improvisation. Tony Bennett nam, hoewel zelf geen jazzmuzikant, tientallen nummers op met jazzmusici; met bands ( zoals dat van Count Basie) en met alleen pianobegeleiding, zoals met Bill Evans of met zijn vaste begeleider Ralph Sharon. Met laatst genoemde nam hij twee platen op; te weten: Tony Sings for Two uit 1959 en When Light Are Low van vijf jaar later. De sessies van Tony Bennett uit juni 1975 zijn van een geheel ander kaliber, omdat Tony hier begeleid werd door niemand minder dan pianist Bill Evans. Nee, ik zeg het eigenlijk niet goed: Tony Bennett en Bill Evans traden hier aan als twee gelijkwaardige partners. – geen zanger begeleid door een pianist dus.

Bill Evans, de in zichzelf gekeerde pianist, die liever alleen in zijn studeerkamer speelde dan op een groot podium (zoals hij zelf eens zei tegen Bert Vuijsje) werd vooral bekend om de opnamen met zijn beroemde trio, zoals Waltz for Debby en vanwege zijn korte verblijf bij Miles Davis. Luister maar eens naar zijn spel in zijn eigen compositie Blue in Green op de Miles Davis' jazzklassieker Kind of Blue. Hij werd geboren in Plainfield NJ in augustus 1929 en overleed september 1980.

Ze ontmoetten elkaar voor het eerst in 1962 op het Witte Huis tijdens een informeel partijtje georganiseerd door John F. Kennedy.

Toen deze opnamen gepland waren, was er nog sprake van Tony Bennett, die begeleid zou worden door twee pianisten: Bill Evans en John Bunch, maar laatstgenoemde trok zich voor de opnamen terug toen hij hoorde wie de andere pianist was – daar kon hij niet aan tippen. De opnamen van juni 1975 werden zonder voorbereiding of repetitie gemaakt – er werd alleen even afgesproken welk nummers ze zouden spelen ( wel zo makkelijk, volgens mij).
Ik hoorde deze nummers voor het eerst op een heruitgave van Jazz Collectors, die afgelopen jaar verscheen, getiteld Tony Bennett and Bill Evans – The Legendary Sessions. ( JC 426). Als je deze blog regelmatig bezoekt, weet je dat ik meer van instrumentale muziek hou, dan van zangers en zangeressen, omdat die, naar mijn bescheiden mening, vaak te veel extra aandacht naar zich toe trekken. Dat geldt ook voor deze dubbel CD, die ik dan ook het meest waardeer door het pianowerk van Bill Evans. Deze heruitgave bevat twee nooit eerder uitgebrachte nummers: Who Can I Turn To en Dream Dancing en vooral het eerste nummer werd een hit door Tony Bennett, die het midden jaren zestig uitbracht. Luister naar een uitvoering van hem ( niet met Bill Evans maar met een andere pianist en orkest).

Voor de kenner onder ons en fans van de stem van Tony Bennett of het pianospel van Bill Evans is het natuurlijk prachtig als blijkt dat er toendertijd twee nummers op de plank zijn blijven liggen. De heruitgave op Fantasy, die vandaag in de belangstelling staat, biedt heel wat meer onuitgebrachte takes en nummers ……….

Het is tegenwoordig een trend om heruitgaven iets extra's meet te geven, waardoor het voor verzamelaars aantrekkelijk wordt om “oude” heruitgaven te vervangen. “The Complete ………. Sessions “ wordt dan zo’n heruitgave meestal genoemd.

Voor de echte kenners is dit smullen geblazen, omdat er op deze alternatieven vaak iets “losser” gspeeld wordt; wel eens een foutje gemaakt wordt, een blue note noemen ze dat dan in de jazz; of een couplet wordt gewoon helemaal vergeten; voor de echte liefhebbers is deze dubbelaar, The Complete Tony Bennett / Bill Evans Recordings een must – voor de gewone luisteraar, het soort dat muziek draait als muzak, als achtergrondmuziek, kan de “reguliere” heruitgave volstaan. Een volledige lijst met titels vind je onder aan dit blog.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

DE NUMMERS DIE TE VINDEN ZIJN OP HET DUBBELALBUM THE COMPLETE TONY BENNETT - BILL EVANS RECORDINGS:

Disc 1
1. Young And Foolish 3:54 A
2. The Touch Of Your Lips 3:56 A
3. Some Other Time 4:42 A
4. When In Rome 2:55 A
5. We'll Be Together Again 4:38 A
6. My Foolish Heart 4:51 A
7. Waltz For Debby 4:04A
8. But Beautiful 3:36 A
9. Days Of Wine And Roses 2:23 A
10. The Bad And The Beautiful 2:18 B
11. Lucky To Be Me 3:45 B
12. Make Someone Happy 3:52 B
13. You're Nearer 2:22 B
14. A Child Is Born 3:16 B
15. The Two Lonely People 4:27 B
16. You Don't Know What Love Is 3:27 B
17. Maybe September 3:55 B
18. Lonely Girl 2:49 B
19. You Must Believe In Spring 5:51 B
20. Who Can I Turn To? 2:28 BB
21. Dream Dancing 3:46 B

Disc 2

1. Young And Foolish (Take 4) 4:45 A
2. The Touch Of Your Lips (Take 1) 2:54 A
3. Some Other Time (Take 7) 4:56 A
4. When In Rome (Take 11) 2:57 A
5. Waltz For Debby (Take 8) 3:50 A
6. The Bad And The Beautiful (Alternate Take 1) 2:13 B
7. The Bad And The Beautiful (Alternate Take 2) 2:09 B
8. Make Someone Happy (Alternate Take 5) 3:54 B
9. You're Nearer (Alternate Take 9) 2:58 B
10. A Child Is Born (Alternate Take 2) 3:26 B
11. A Child Is Born (Alternate Take 7) 3:12 B
12. The Two Lonely People (Alternate Take 5) 4:43 B
13. You Don't Know What Love Is (Alternate Take 16) 3:33 B
14. You Don't Know What Love Is (Alternate Take 18) 3:37 B
15. Maybe September (Alternate Take 5) 4:37 B
16. Maybe September (Alternate Take 8) 4:31 B
17. Lonely Girl (Alternate Take 1) 2:57 B
18. You Must Believe In Spring (Alternate Take 1) 6:01 B
19. You Must Believe In Spring (Alternate Take 4) 5:36 B
20. Who Can I Turn To (Alternate Take 6) 2:29 B

A = The Tony Bennett / Bill Evans album ( 10-13th of June, 1975 )
B = Together Again ( 27-30 September, 1976 )

Retrospect
Bill Evans - Undercurrent Bill Evans - Waltz for Debby Bill Evans - California Here I Come Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

New Cool Collective met Jules Deelder in de stadsschouwburg van Middelburg

New Cool Collective with Jules Deelder in concert in Middelburg (English) New Cool Collective met Jules Deelder in de Stadsschouwburg van Middelburg (Nederlands)

Aanloop tot het derde Internationale Jazzfestival Middelburg
NEW COOL COLLECTIVE met JULES DEELDER in de stadsschouwburg van MIDDELBURG
Hans Koert

Op zaterdag 16 mei 2009 trad de New Cool Collective op in de stadsschouwburg van Middelburg als opwarmer voor het komende derde Internationale Jazzfestival eind mei 2009.

Benjamin Herman ( foto:: Hans Koert)

De uit acht man bestaande band, de New Cool Collective, geleid door Benjamin Herman, had twee gastspelers meegebracht naar de Zeeuwse hoofdstad: Jules Deelder, de Nachtburgemeester van Rotterdam, dj, cultfiguur, schrijver en dichter, drummer, rammelaar, saxofonist en de tenorsaxofonist Ger “Sax” Van Voorden. De band, die zo’n vijftien jaar geleden werd opgericht door Benjamin Herman, bracht deze keer op het podium, uiteraard, Benjamin op altsax en fluit, David Rockefeller op trompet, bugel en trombone, Anton Goudsmit op gitaar, Willem Friede achter de toetsen, Leslie Lopez bas- en sologitaar, Frank van Dok en Jos de Haas percussie en als laatste, maar niet de minste van het stel, Joost Kroon op slagwerk. Gasten: Jules Deelder, voordrachtskunstenaar, de-dichter-leest-voor, snare-drummer en tenorsax (eg wel) en Ger “Sax” Van Voorden op tenor, al jarenlang Deelder’s compagnon.

Ger "Sax" Van Voorden en Jules Deelder (foto: Hans Koert)
De eerste set werd geopend met de geweldige inkopper Trees and Grass and Things, begin jaren zeventig opgenomen door het Charles Williams Septet, gevolgd door nummers als Boca Arriba en Lang Lang, genoemd naar de gelijknamige pianist, waarin Anton Goudsmit, schitterde in een gitaarsolo op zijn welbekende expressieve energieke manier. (Het Engelse dagblad The Gardian schijnt geschreven te hebben: “Seeing Anton play his guitar, makes you wonder where the fire escape is”( = Als je Anton ziet spelen op zijn gitaar, vraag je je af waar de nooduitgang is).

Jules Deelder ( foto: Hans Koert)

Tussen de instrumentale nummers van de band bracht Jules Deelder, zoals altijd onberispelijk gekleed in zijn typerende outfit; zijn jaren vijftig vlinderbril; zijn haren scherp in de scheiding, zijn gedichten, zoals het nummer Jazzverleden en, in een gezongen versie deze keer, begeleid door het vette saxgeluid van Ger Sax en de schreeuwende bluesakkoorden van Anton, zijn gedicht: Blues on Tuesday. In zijn verhaal Romilar beschrijft hij zijn experimenten met het hoestmiddel Romilar, dat een gewild geestverruimend middel blijkt. Deelder beschrijft in het verhaal hoe ze, na gescoord te hebben in België, in Antwerpen in een kroeg spontaan freejazz gaan spelen: Een takke herrie en als de New Cool Collective haar versie geeft op deze muziek, is dat het teken voor het publiek, dat de pauze begint en verlaat de zaal om op zoek te gaan naar een pauze drankje. De echte die-hards, echter, blijven stoïcijns zitten; ik herinnerde me plotseling weer de sfeer (het geluid - het aantal mensen) bij de concerten uit de jaren zestig van Nieuwe Muziek, 40 jaar geleden, in deze zelfde schouwburg met muzikanten als Willem Breuker met zijn Kollektief, Maarten van Regteren Altena, Leo Cuypers en Han Bennink.

Ger "Sax" van Voorden ( foto: Hans Koert)

Bij de tweede set, na de pauze, begon Deelder met het opzetten van een LP van The Jazz Messengers uit de jaren vijftig met daarop het nummer No Problem, dat overgenomen wordt door de band. Jazz moet live opgediend worden, meent Deelder en daarin geef ik hem gelijk.

Anton Goudsmit ( foto: Hans Koert)

In de tweede set speelde de band weer een aantal, duidelijk door Afrikaanse elementen beïnvloede nummers als Lucoolmi, een nummer dat Benjamin graag speelt en al in de jaren negentig door hem werd vastgelegd op CD. Het publiek kreeg wat het had verwacht: een professionele band met vakkundige musici, snel gespeelde stukken met Zuid-Amerikaanse ritmen, ondersteund door een paar prima percussionisten ( ik herinner me een fraaie solo van Frank dok dok van Dok , energieke solos door Anton Goudsmit en vette licks van Ger Sax, die al jaren met Deelder samen optrekt in o.a. de groep Trio Me Reet + 2 .

De New Cool Collective in Middelburg ( foto: Hans Koert)

Jules kon uiteraard niet om zijn Jazz Is Jazz Leeft (Gebeurt – Beweegt) gedicht heen en droeg ook het minder bekende Bumrap voor; speelde met zijn brushes op zijn snare-drum, speelde de dichter, die voorleest uit zijn nieuwste bundel met enkele tegeltjeswijsheden:, zoals Het licht in de tunnel is het naderend eind. stoïcijns en uitdrukkingsloos, pokerfaced, gezeten voor op het podium: als een levende karikatuur van de jazzfan uit de jaren vijftig. En zo wilde het publiek hem graag zien en die rol speelde de bijna 65-jarige graag.

David Rockefeller ( foto: Hans Koert)

Dit concert was één van de laatste in een lange rij van optredens en wellicht was dat de oorzaak van de ontlading, die zich op het podium voltrok. Iedereen genoot – het publiek incluis, al gingen mijn wenkbrauwen wel even omhoog bij het gezamenlijk aangeheven lied Toen Wij Uit Rotterdam Vertrokken, dat qua tekstbewerking thuis hoort in de We-Hebben-Een-Potje-Potje-Potje Potje-Veh-he-het traditie. Eigenlijk geloof ik dat dit concert beter gepast had in de programmering van het festival, buiten op het abdijplein, zodat het publiek de vrijheid had om mee te bewegen op de aanstekelijke ritmen; misschien is het een optie voor een volgend festival?
In hun toegift, Machowe, kregen alle musici nog een keer de kans om te schitteren.
Jules Deelder ( foto: Hans Koert)
Dit concert was het laatste in een serie van twee aanloopconcerten ( het eerste was het concert van de Noorse trompettist Nils Peter Molvær) op weg naar het Derde International Jazzfestival in het laatste weekend van mei. Tijdens deze drie dagen (Pinksteren) is er van alles te genieten voor liefhebbers van zowel de traditionele jazz als de meer progressievere stromingen: Wat te denken van Courtney Pyne, Gino Vannelli, Dave Holland, van de Australische New Orleans Ale Stars (o.l.v. Harriet Lewis ), onze eigen New Orpheans (met Eric Vloeimans() en een heleboel kleine en grote concerten op het sfeervolle abdijplein, de historische markt van Middelburg en de kroegen in het centrum. Op hun informatieve website vind je het complete programma.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Benjamin Herman, Ger "Sax" van Voorden, Joost Kroon en David Rockefeller ( foto: Hans Koert)

Kijk ook eens op de weblog van Noud Hovius met zijn visie op het concert: Van Hopla en Bambolé.

Retrospect
Benjamin Herman - Troep onder de kerstboom Benjamin Herman The Itch Quartet Jules Deelder Trees and Grass and Things Jules Deelder Jazz Is My Religion Nils Petter Molvær opmaat voor Jazz Festival Middelburg Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions