Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw

Amerikaanse all-star groep in serie Jazz at the Concertgebouw (1958)

Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke.
Hans Koert


Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam (English) | Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw (Nederlands)

In een eerdere blog over de Jazz from Carnegie Hall concerten (1958) schreef ik aan het slot: Er zijn, voorzover ik weet, geen opnamen bewaard gebleven van de twee Nederlandse concerten, .... Deze vooronderstelling is nu ontkracht, dankzij de nieuwste cd van het  Nederlands Jazz Archief, onderdeel van het Muziek Centrum Nederland (MCN), getiteld Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958, uitgebracht in de serie Jazz at the Concertgebouw.  Deze serie opnamen van live concerten zijn eertijds opgenomen door de Nederlandse impresario Lou van Rees.

Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958: Star Eyes (MCN 1201)

In het bijbehorende informatieve boekje beschrijft jazzjournalist Bert Vuijsje het nachtconcert dat plaats vond op 27 september 1958 in het Concertgebouw van Amsterdam. Een groep Amerikaanse muzikanten, nu allen jazzlegenden, maar ook toen al gevierde muzikanten, maakte een tournee langs Europese podia en streken in ons land neer voor twee concerten, te weten in het Kurhaus in Scheveningen ( 20.00 u) en het Concertgebouw (23.30 u) in Amsterdam. Het concert werd aangekondigd als Jazz from Carnegie Hall en de tour startte in Engeland, met een concert o.a. in de Free Trade Hall in Manchester ( de 16de); daarna richting het noorden met o.a. een concert op de 22ste in de Concert Hall in Stockholm;  daarna naar ons land met de twee eerdergenoemde concerten in Scheveningen en Amsterdam (27ste), Duitsland, met optredens in Berlijn (28 en 29 september) en München (3 oktober) en uiteindelijk als laatste stop Frankrijk; meestal vonden er twee concerten per dag plaats. De volgende muzikanten stonden in wisselende samenstellingen op het podium: J. J. Johnson en Kai Winding, de twee bekende trombonisten, die roem hadden geoogst als het duo Jay and Kai - Lee Konitz en Zoot Sims saxen - Red Garland en Phineas Newborn piano - Oscar Pettiford bas en Kenny Clarke slagwerk.

Kai Winding en Jay Jay Johnson (tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 8)
Het fameuze trombone-duo werd begleid door een ritmesectie, met daarin een jonge veelbelovende pianist Phineas Newborn, die, hoewel nog vrijwel onbekend in Europa, het Nederlandse publiek fascineerde door zijn abundant virtuosity and exquisite swing (= uitbundige virtuositeit en verfijnde swing), zoals Bert in het bijbehorende boekje zijn spel omschrijft. Phineas Newborn komt  met zijn trio uitgebreid aan bod op de cd, maar  niet de stars of the evening, aangezien men er voor gekozen heeft alleen de eerste set uit te brengen ....... zonder J.J. Johnson en Kai Winding, hoewel eerstgenoemde een jaar eerder, augustus 1957, veel indruk had gemaakt in een zelfde nachtconcert in het Congresgebouw, dat uitgebracht werd in een eerdere cd in deze voortreffelijke serie Jazz at the Concertgebouw (MCN 0903). Waarom is er niet voor gekozen om het hele concert op een 2cd-album uit te brengen?  Misschien moeten we maar hopen dat er ooit nog een vervolg komt op deze uitgave.

Zoot Sims en Oscar Pettiford (achteraan) tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958. (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 9)
Bert Vuijsje bespreekt het concert, de twaalf geselecteerde nummers en de kritieken, gedetailleerd en die ga ik hier niet herkauwen ..... Het blad Rhythme publiceerde een recensie van het enkele uren eerder uitgevoerde   concert in het Kurhaus in Scheveningen, dat om acht uur, tien over acht om precies te zijn begon en Anton Kop, die daar als recensent aanwezig was, vatte zijn indruk samen in een pakkende titel: Jazz from Carnegie Hall - Een teleurstellend geheel. Zijn teleurstelling gold met name de korte duur van het concert en hij verweet Lou van Rees dat het publiek geen waar voor zijn geld kreeg ( Hoewel? Voor die ƒ 6,60 eerste rang (incl. bespreekkosten en een dubbeltje voor de garderobe) had ik deze heren wel eens willen horen spelen ... ), net zoals eerder was gebeurd tijdens het Jazz at the Philharmonic concert van vier maanden eerder, met coryfeën als Dizzy Gillespie, Roy Eldridge, Sonny Stitt, Coleman Hawkins, Herb Ellis en Ray Brown. Wederom was het programma danig besnoeid - soloisten als Zoot Sims en Lee Konitz speelden twee nummers en verdwenen dan weer haastig achter het toneel, schreef hij,  En waren de toehoorders om negen uur al in de stemming om pauze te gaan vieren, terwijl het konsert om tien over acht begonnen was?

Deel van het programma ( bron: Jazz from Carnegie Hall cd)
Zelden zo een negatief verhaal gelezen en het lijkt alsof de journalist de kater van het concert nog eens wilde delen met de argeloze lezer, die het concert wellicht gemist had  ...... met quotes over Lee Konitz als: slecht op dreef; mateloos teleurstellend; zijn solo-optreden was pijnlijk slecht, maar ook Zoot Sims ( goedkope effektjes) en Kenny Clarke (te druk) kregen een veeg uit de pan. En Oscar Pettiford realiseerde zich slechts enkele malen van de ware taak van de bas in de ritme-sektie is, moest er ook aan geloven. Gelukkig is van al deze kritische quotes op de cd weinig te merken, al geloof ik zeker dat de duur van het concert in Scheveningen ver beneden de maat geweest moet zijn - reken maar uit: twee korte sets, een pauze, de busrit Scheveningen-Amsterdam en wellicht het afbreken en opbouwen van de set ....  De toegangsprijzen voor gebeurtenissen als deze zijn toch heus niet dusdanig, dat men zich met een kluitje in het riet zou laten sturen, moppert Kop nog even na. Als aan toekomstige Haagse konserten niet meer zorg wordt besteed, zou de belangstelling ervoor wel eens schrikbarend kunnen dalen.
   

Oscar Pettiford - Kenny Clarke tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 9)  Zowel Red Garland als Phineas Newborn vielen wel in de smaak bij de auteur. Vooral Phineas Newborn zouden we zonder enige beperking een fenomeen willen noemen, noteerde hij.  De uitvoering van het nummer Back Home noemde Anton Kop nog eens extra als één van de nummers die hem was bijgebleven. Het nummer werd een paar uur later opnieuw uitgevoerd, maar nu in Amsterdam en kwam op de cd terecht als Walkin' - inderdaad - één van de boeiendste nummers van de cd.

Lee Konitz en Zoot Sims tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 8) En hoe zat het dan met Oscar Pettiford? Hij behoort al sinds lang tot het rijtje van mijn meest favoriete bassisten en de opnamen, die eerder verschenen uit deze Jazz From Carnegie Hall tour, een week eerder opgenomen in Manchester en Stockholm, behoren tot mijn favorieten ( First Bass - Oscar Pettiford) ( IAJRC CD 1010). Rhythme bestempelde een jaar eerder Oscar Pettiford in een artikel over underrated musicians, in goed Nederlands, geschreven door ene Peter Sweens in een artikel met de crypische titel: An Oscar for Pettiford, met als bijtitel: Wat het betekent tot de grote groep van underrated musicians te behoren ....) als de één na beste bassist ooit  ( de beste was, volgens het blad, wijlen Jimmy Blanton).

Advertentie voor de Jazz from Carnegie Hall concerten (Bron: Rhythme Nº 108 Sep. 1958 blz. 36)
Dit zesde album in de serie Jazz At The Concertgebouw, getiteld Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958 - Star Eyes ( met Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke ( MCN 1201) is weer zo'n schitterende live-cd, waar je, als je van de jazzmuziek uit de jaren vijftig houdt, moeilijk omheen kunt - en, laten we hopen dat het Nederlands Jazzarchief, dat door bezuinigingen in zwaar weer terecht gekomen is, in de toekomst dit belangrijke werk mag voortzetten. Deze cd ( en de albums, hieronder genoemd) zijn te bestellen bij het Nederlands Jazzarchief.

De andere vijf albums in de serie Jazz at the Congresgebouw zijn: Chet Baker (1955) – Gerry Mulligan ( 1956) – J. J. Johnson ( 1957) – Sarah Vaughan ( 1958) – Misha Mengelberg-Piet Noordijk Quartet (1966).

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging

De cd-serie Jazz at the Concertgebouw, uitgebracht door het Nederlands Jazzarchief, onderdeel van het Muziek Centrum Nederland (MCN) is uitgebreid met een nieuw album, waarop de eerste set van het concert, getiteld Jazz From Carnegie Hall uit 1958 met Lee Konitz, Zoot Sims, Phineas Newborn, Red Garland, Oscar Petiford end Kenny Clarke te horen is. Jammer genoeg ontbreken op deze zesde uitgave, getiteld Star Eyes, in deze belangwekkende serie historische concertregistraties, de hoofdact van de avond, de trombonisten J. J. Johnson en Kai Winding, die gedurende de tweede set optraden - Keep Swinging droomt ervan dat die ook ooit nog eens uitgebracht zullen worden. Lees de Keep Swinging blog nieuwsbrief als je dat als eerste wilt weten ...... Vraag hem aan: keepswinging@live.nl - 't kost niks! 

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam

Live in Amsterdam at the Concertgebouw (1958)

Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke in an All-Star band.
Hans Koert

Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam (English) | Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw (Nederlands)

The Dutch Jazz Archive, part of the Muziek Centrum Nederland ( MCN) has released a new album in its series Jazz at the Concertgebouw. This series contains live concerts, as produced and recorded by Lou Van Rees, a Dutch impresario.

Cover of Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958: Star Eyes (MCN 1201)

The informative liner notes by jazz journalist Bert Vuijsje, give, as always, detailed information about the concert that took place at the Amsterdam Concertgebouw the 27th of September, 1958. A group of US musicians, now all legends in jazz, but in those days already the creme de la creme of the US jazz scene, were touring Europe and were scheduled for two concerts in the Netherlands: at the Kurhaus in Scheveningen, the beach resort near The Hague ( starting at 8.00 p.m.) and the Amsterdam Concertgebouw ( 11.30 p.m.). The Jazz From Carnegie Hall tour, produced by Harold Davison,  like the tested Norman Granz Jazz At The Philharmonic formula, toured Europe, starting its tour in England ( like in the Free Trade Hall in Manchester ( 16th); then to Scandinavia, with a concert on the 22nd in the Concert Hall in Stockholm; The Netherlands, with concerts in Scheveningen and Amsterdam (27th), Germany (Berlin (28th-29th) (Munich (3rd of Oct) and France; usually two concerts were played nightly. The line-up was: J. J. Johnson and Kai Winding, the two famous trombonists, who had become famous due to their cooperation in  previous years as the Jay and Kai duo - Lee Konitz and Zoot Sims reeds - Red Garland and Phineas Newborn piano - Oscar Pettiford double bass and Kenny Clarke drums.

Kai Winding and Jay Jay Johnson (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 8)
The famous trombone duo was scheduled with the rhythm section, featuring young piano player Phineas Newborn, unknown in Europe, but impressed the Dutch with his abundant virtuosity and exquisite swing, as Bert describes it in the liner notes. It is a pity, that the part of the concert ( 2nd set) featuring Jay and Kai wasn't released, as the producer selected only the first set (except the two bonus tracks with the Oscar Pettiford Trio) ....... without J.J. Johnson and Kai Winding. Especially the former, Jay Jay Johnson, impressed with his quintet a year earlier, at the same plays at a night concert, August 1957, which can be heard in this excellent series of Jazz at the Concertgebouw in a previous release (MCN 0903). Why not released the full concert at a 2cd set? Well, the MCN could make amends with a part 2 .....

Zoot Sims and Oscar Pettiford (at the rear) (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 9)
Bert Vuijsje gives detailed information in its liner notes about the concert in Amsterdam, the dozen tunes selected and the reviews in Dutch newspapers ... I won't go on about it!
The Dutch Rhythme published a review of the Kurhaus concert in Scheveningen, which started at 8.00 p.m. and Anton Kop, who joined that concert, was very negative about it in an article entitled: Jazz from Carnegie Hall - een teleurstellend geheel ( = Disappointing). He is very critical about the producer, Lou Van Rees and the concerts he recently organized (like Jazz at the Philharmonic, with a line-up which must be still active in the Heaven All-Stars: Dizzy Gillespie, Roy Eldridge, Sonny Stitt, Coleman Hawkins, Herb Ellis and Ray Brown, to list some) as the public didn't got value for money. Wederom was het programma danig besnoeid - soloisten als Zoot Sims en Lee Konitz speelden twee nummers en verdwenen dan weer haastig achter het toneel.(= Again the program was cut down - soloists like Zoot Sims and Lee Konitz only played two tunes, and left stage in a hurry). En waren de toehoorders om negen uur al in de stemming om pauze te gaan vieren, terwijl het konsert om tien over acht begonnen was? ( = Do you really think that the audience needed a break at 9.00 o'clock after three quarters of an hour? ).

Part of the program ( source: Booklet Jazz from Carnegie Hall)
The reviewer must have had a hangover from the concert, as the musicians were or slecht op dreef (= in bad form); mateloos teleurstellend ( = very disappointing); zijn solo-optreden was pijnlijk slecht (= his solo performance was awfully bad): all quotes about Lee Konitz. Goedkope effektjes ( = cheap licks): quote about Zoot Sims. Te druk ( = too noisy) ( Quote about Kenny Clarke) and Oscar Pettiford realiseerde zich slechts enkele malen van de ware taak van de bas in de ritme-sektie is. ( ... realized only a few times what the role of the bass player is in the rhythm section).

Oscar Pettiford - Kenny Clarke (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 9)
Both Red Garland and Phineas Newborn could fascinate the author. Vooral Phineas Newborn zouden we zonder enige beperking en fenomeen willen noemen. ( Especially Phineas Newborn was a phenomenon, a great piano player without any restrictions). The tune, which fascinated Anton Kop most, Back Home (sic) was listed as Walkin' in the Concertgebouw concert release (2nd concert) - it belongs to one of my favourites of the album.

Lee Konitz and Zoot Sims (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 8)
And what about Oscar Pettiford? He has been one of my favourite bass players for years and the Jazz From Carnegie Hall tracks, recorded during other live concerts with the same line up in Manchester and Stockholm, recorded a week before the Amsterdam concert, belong to my favourites ( First Bass- Oscar Pettiford) ( IAJRC CD 1010). This great bass player was labeled in 1957 by the Dutch Rhythme magazine as the one-but best ( the best was the late Jimmy Blanton) bass player.  He belongs to the list of underrated musicians, Peter Sweens explains in the article An Oscar for Pettiford, subtitled Wat het betekent tot de grote groep van underrated musicians te behoren ....) ( = What is means to be part of the large group of underrated musicians) (Source: Rhythme nº 95 Aug, 1957 - p.26)

Advertisement for the Jazz from Carnegie Hall concerts (Source: Rhythme Nº 108 Sep. 1958 p. 36)
This sixth album in the series Jazz At The Concertgebouw, entitled Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958 - Star Eyes ( with Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke ( MCN 1201) is another must-have in this unique series of legendary live concerts .... and it would be great if the second set of this 1958 Amsterdam concert would be released too ..........
These are the other five albums, available at the MCN-website with Amsterdam Concertgebouw concerts: Chet Baker (1955) – Gerry Mulligan ( 1956) – J. J. Johnson ( 1957) – Sarah Vaughan ( 1958) – Misha Mengelberg-Piet Noordijk Quartet (1966).
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: keepitswinging

The cd series Jazz at the Concertgebouw, released by the Muziek Centrum Nederland (MCN) has been enlarged with a new album, featuring the first set of the 1958 Jazz From Carnegie Hall tour, featuring Lee Konitz, Zoot Sims, Phineas Newborn, Red Garland, Oscar Petiford and Kenny Clarke. The main attraction, trombonists J. J. Johnson and Kai Winding, who played during the second set, are not present, much to my regret, on this sixth album in the series Jazz at the Concertgebouw, Star Eyes. Keep Swinging dreams about a second volume of this concert to complete this Lou van Rees concert registration. If you like this kind of reviews, please ask for the free Keep Swinging newsletter. You'll like it! ( keepswinging@live.nl)

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Noropa: Een Nederlands kartonnen platenlabel

Noropa: Een talencursus.
Zou er ooit iemand een vreemde taal mee geleerd hebben?
Hans Koert

Noropa - Amsterdam (English) | Noropa: Een Nederlands kartonnen platenlabel (Nederlands)


De kartonnen Hit of the Weekplaten duiken zo af en toe nog wel eens op tijdens een platenbeurs, maar zijn uit ons geheugen verdwenen. In de onlangs verschenen biografie over het leven van F.B. Hotz ( Geluk kun je alleen schilderen - Aleid Truijens) wordt het fenomeen Hit of the Week genoemd, als de kartonnen platen, die Frits als tiener bezat en die hij voor 65 cent gekocht moet hebben: Hit of Week Hooren is Hit of the Week Koopen ... was een reclameslogan. De Noropa Talencursus werd ook uitgebracht als kartonnen Duriumplaat en is het enige Duriumlabel die hier specifiek op commerciële basis voor de Nederlandse markt werd uitgegeven. De bekende Durium reclameplaat Oh Monah / When The Circus Comes To Town ( durium GE-10) bevatte een gesproken promotie (in het Nederlands) voor de Engelse Duriumplaten en was daardoor speciaal gericht op de Nederlandse markt, maar werd vanuit de Engelse firma Durium Products (GB)(Slough - Engeland) hier uitgezet ... het was daardoor geen typisch Nederlands product.
 Een advertentie voor de Engelse duriumplaten: Durium brengt de nieuwste dansplaten binnen ieders bereik. ( Bron: Nieuwsblad van het Noorden - 8 juli 1932) ( bron: Historische Kranten Koninklijke Bibliotheek)

De Hit of the Week 78-toerenplaten verschenen tussen 1930 en half 1932 in de Verenigde Staten en werden, from coast to coast, uitgebracht in de krantenkiosken volgens een strak wekelijks schema. De platen verschenen in hoge wekelijkse oplagen en werden lang niet allemaal binnen een week ( later veertien dagen) verkocht - Durium bracht dan ook grote voorraden naar Europa, waar ze op de Europese markt verkocht werden. In Nederland werden ze geïmporteerd door o.a. B. K. Nienhuis in Haarlem.
Bijverdienste ..... wie zou dat niet willen? ( bron: Rotterdamsch Nieuwsblad: 26 april 1933)De Hit of the Weekplaten werden in Engeland uitgebracht, maar ook in Scandinavië ( als Vekans skiva), in Nederland en in Frankrijk ( van een nieuw label voorzien datwel, zoals Sefono, ABS, DoReMi, Dancing en een half dozijn andere namen ....... ). In Nederland werd later in de jaren dertig, grote voorraden Hit of the Weekplaten gedumpt - overtollige onverkochte voorraden uit de VS.   Noropa Taalcursus Fransch (Plaat IV) ( Hans Koert collectie)
In april 1933 plaatste de N.V. Noropa, gehuisvest aan de Heerengracht 1270 in Amsterdam, een importfrima, een advertentie met als kop: Bijverdienste ƒ 200,- per maand. De advertentie beweert dat het eenvoudig is om een extra inkomen van ƒ 200 per maand binnen te halen, met het verkopen van de onbreekbare Duriumplaten ( geadviseerde verkoopprijs ƒ 1,-- ) aan je familie en kennissen. Een monster van vijf duriumplaten (tien nummers) voor ƒ 2,50 kon op een eenvoudige manier aangevraagd worden. Een advertentie voor de Noropa Taalcursussen: De moderne Mensch dient zijn talen te kennen: Dit is goedkoop met Noropa ( Bron: Nieuws van de dag voor Ned. Indië ( 15 maart 1935) ( bron: Historische Kranten Koninklijke Bibliotheek)
Het Noropabedrijf bracht o.a. taalcursussen uit, waarschijnlijk gedistribueerd door publiciteits-onderneming Rudolf Mosse, in een luxe opbergbox. Er zijn drie verschillende taalcursussen bekend: Engelsch, Duitsch en Fransch. Elke cursus bestond uit zes kartonnen platen Duriumplaten, gelabeld als Noropa. Het Rotterdamsch Nieuwsblad van november 1933 weidt een artikel aan de Noropa's Taalcursus Engelsch. Er in staat dat Noropa nu de curus Engelsch beschikbaar heeft, maar dat er spoedig meer zullen verschijnen. Behalve de drie eerder genoemde heeft Noropa ook Spaansch en Italiaansch in de planning, maar die zullen nooit verschijnen. In de Middelburgsche Courant vind je een zelfde artikel, met als aanvulling dat de Noropa Taalcursussen gedistribueerd worden door de NV-Publiciteits-Onderneming Rudolf Mosse uit Amsterdam. Een RN Kleintje met fonkelnieuwe Noropa taalcursussen. ( bron: Rotterdamsch Nieuwsblad - 20 augustus 1940)
In een zgn. Kleintje, een rubriek met particuliere advertenties, wordt in het Rotterdamsch Nieuwsblad van augustus 1940 ( de Tweede Wereldoorlog was net gestart) een aantal splinternieuwe, fonkelnieuw zelfs,  taalcursusen van Noropa aangeboden + een koffergrammofoon voor ƒ 55,-- ( plus een Underwood typemachne). Misschien is deze advertentie symptomatisch voor het succes van Noropa, waarvan alleen nog maar af en toe fonkelnieuwe exemplaren opduiken - Zou er ooit iemand met deze cursussen een vreemde taal geleerd heben?  Feit is dat er slechts zelden grijsgedraaide exemplaren opduiken. Trouwens ..... veel mensen herinneren zich de kartonnen Hit of the Weekplaten vooral van de periode 1940-1945 toen schellakplaten, bakelieten platen zei men toen abusievelijk, schaars waren / werden.
In een eerdere blog vertelde ik uitgebreid over de Noropa Taalcursus Duitsch

Hans Koertauteur van de (online) Hit of the Week-Durium Discographies

hitoftheweek@live.nl

De Amerikaanse kartonnen Hit of the Weekplaat duikt nog zo af en toe wel eens op tijdens verzamelaarsbeurzen - vaak afgedraaid en beschadigd. Deze kartonnen 78-toerenplaten, die ook in Europa  uitgebracht werden met Engelstalig repertoire rond Engelse dansbands, licht klassiek en Weens repertoire door het Engelse Durium uitgebracht, waren in de jaren dertig populair. Voor de Nederlandse markt werd zelfs een Nederlandstalig reclameplaatje uitgebracht. In Nederland bracht alleen Noropa kartonnen "durium"platen uit, maar hierop is geen muziek te vinden, slechts gesproken woord - Noropa beperkte zich tot Taalcursusen ....... Zou er ooit iemand een vreemde taal mee geleerd hebben? Keep Swinging duikt graag in de geschiedenis van dit soort vergeten oude platen. Je kunt de gratis maandelijkse Keep Swinging nieuwsbrief aanvragen door een mailtje te sturen aan keepswinging@live.nl



RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Dick de Graaf-Arno Krijger-Pascal Vermeer - Out of the Blues

Trio trekt muziek van Oliver Nelson in deze tijd.
CD presentatie en concert in Porgy en Bess - Terneuzen.
Hans Koert


Op zondag 18 maart 2012 werd, tijdens een concert, het nieuwe album van Arno Krijger, Dick de Graaf en Pascal Vermeer: Out of the Blues officieel gepresenteerd.

Dick de Graaf-Pascal Vermeer-Arno Krijger: Out of the Blues ( SR04)( hoesontwerp: Kim Peters - Funkfabriek)
Het album Out of the Blues wil een eerbetoon zijn aan de composities van de nu vergeten saxofonist Oliver Nelson, die in de jaren zestig van de vorige eeuw een aantal schitterende composities voor big band maakte: Oliver Nelson (1932-1975) werd geboren in St. Louis en begon als saxofonist in een aantal lokale bands. Hij ging compostieleer studeren aan de universiteit van Washington en aan de Lincoln University in Missouri, voordat hij in de jaren zestig terecht kwam in de orkesten van Louis Bellson, Eddie Lockjaw Davis en Duke Ellington.

Arno Krijger ( foto: Hans Koert)
In die tijd kwam het accent meer te liggen op componeren en het leiden van big bands, dan op het zelf actief spelen. Uit die periode stammen schitterende opnamen met Stanley Turrentine (Joyride)(1965), Jimmy Smith (1964), Lee Morgan (Delightfulee)(1966) en kwam naar Nederland om samen met Rita Reys en een gelegenheidsband opnamen te maken en voor de tv op te treden. Zijn mooiste opnamen zijn m.i. die met Eric Dolphy: Screamin' The Blues (1960), Straight Ahead (1961) en The Blues and the Abstract Truth (1961).

 Dick de Graaf ( foto: Hans Koert)
Met het titelnummer van deze laatste lp opende het Dick de Graaf-Arno Krijger-Pascal Vermeer trio het concert, om vervolgens met nummers als Six and Four, March on March on ( een on-mars als je't mij vraagt, door de verrassende maatwendingen), Stolen Moments en het komische Elegy for a Duck met Dick de Graaf op sopraansax, de muziek van Oliver Nelson in deze tijd te trekken, zoals Arno Krijger het omschreven schijnt te hebben. Het deed me denken aan de eend die ik die middag bijna dood reed! Over in deze tijd trekken!

Pascal Vermeer ( foto: Hans Koert)
Dick de Graaf speelde al in 1982 in de big band van John Clayton, waar hij de kneepjes van het vak leerde. Big Band, grotere formaties, zijn altijd belangrijk geweest in Dick's carrière en hij is dan ook de afgelopen decennia te horen in grotere verbanden als de Frank Grasso's Big Band en het Timeless Orchestra, om er een paar te noemen. Dick de Graaf leerde het geluid, de klank van bepaalde big bands waarderen en, zoals hij dat noemt, in de muziek te kruipen. We werken dan ook liever niet met bladmuziek op het podium, legde hij uit - dat belemmert je in je creativiteit en doet de muziek geen recht. Je moet in de muziek kruipen. Bij John Clayton leerde hij noot-voor-noot de solo's van Basie's Atomic Basie naspelen. Een typisch Amerikaanse benadering, legt Dick uit: Zo leren de Amerikanen jazz spelen.

Arno Krijger ( foto: Hans Koert)
Later leerde hij componisten als Thad Jones-Mel Lewis en Toshiko Akiyoshi waarderen en uiteraard de sound van Oliver Nelson. Ik heb van Jeff ( Jeff Reynolds) en Clayton geleerd, de sound die eigen is aan de stijl van het stuk te waarderen.  Dat is Big Band ..... vertelde hij in 1999 aan Eddy Determeyer  (Big Band jrg. 2 nr. 11) - De timing in een latinachtige feel is totaal anders dan in een Basie-feel. dat is ook wat in je systeem gaat zitten. De muziek van Oliver Nelson heeft ook die speciale eigen sound - gebasseerd op bluesschema's, verrast de muziek je keer op keer met onverwachte wendingen of ritmen. Dick probeerde al eens, vijf jaar geleden, om het geluid van Olivier Nelson met een Italiaanse groep te doen herleven, maar ook met de Jazzmania Big Band speelde hij diens repertoire; met Out of the Blues probeert hij dat opnieuw - nu niet met een big band waarvoor Nelson's composities geschreven zijn, maar met een kleine bezetting: Pascal Vermeer op slagwerk - Arno Krijger op Hammond en hemzelf, Dick de Graaf op tenor- en sopraansax.

  Dick de Graaf ( foto: Hans Koert)

Voor Arno Krijger is Porgy en Bess als of het thuiskomen is. Ik liep hier al rond als schoolkind en mocht dan Frank Koulen, de neger, helpen met klussen, herinnerde hij zich. Als 14-jarige puber jamde hij hier op het podium, en Maja was dan zelfs niet te beroerd om vanuit Retranchement hierheen te komen om, door de week, de deur open te doen ...... Het was dan ook logisch dat zij, blij verrast, de eerste cd in ontvangst mocht nemen. De muziek kreeg hij met de paplepel ingegoten, door vader Tonnie, die orgel en gitaar speelde. Het orgel werd zijn passie. Na de Pabo besloot hij niet voor de klas te gaan staan, maar zich voor het Tilburgse conservatorium in te schrijven. Sinds die tijd kan hij van zijn hobbie zijn beroep maken. Hij is te horen met groepen als Nueva Manteca, het Lewinsky Quartet, het Trio van Toine Thys, Mona Lisa Overdrive, de groep van Nils Wogram en LaVerne. ( Met zangeres Stefanie Soffers en vader Tonnie Krijger op gitaar, trad hij op tijdens het laatste Scheldejazz festival ( juni 2011)). Hij was het afgelopen jaar ook te horen met Jules Deelder en John Buijsman in het theaterstuk Het Alziend Oor, gewijd aan Roland Kirk.

Pascal Vermeer - Dick de Graaf en Arno Krijger in Porgy en Bess ( 18 maart 2012) ( foto: Hans Koert)

Tijdens de tweede set kwamen nummers als Mama Lou langs ( Met Ken jij die nog, Arno? Mamaloe? probeert Dick de generaties op het podium duidelijk te profileren), Images en het nummer Three Seconds, dat door haar onmogelijke harmonieën ( vullingen uit je kiezen) de luisteraars op scherp zet. Wegdommelen, overigens, was er geen seconde bij ........ De tweede set viel op door de energieke muziek, die veel informatie gaf en veel van de luisteraars vergde. Met name slagwerker Pascal Vermeer viel op door zijn precieze en energieke spel, een genoegen om naar te luisteren. Geboren in 1967 in Tilburg, speelde al vroeg slagwerk. Hij is terug te vinden in tientallen groepen en maakte eerder platen met Arno Krijger in hun Lewinsky Quartet, een kwartet met drie spelers overigens en met Dick de Graaf in diens kwartet. Met het nummer Example 78, dat Oliver Nelson in 1966 opnam met o.a. Steve Kuhn en Ron Carter kon het publiek voldaan huiswaarts keren .......

Dick de Graaf (foto: Hans Koert)
De cd Out of the Blues is een aanrader voor iedere jazzliefhebber, die de muziek van Oliver Nelson koestert, o.a. te verkrijgen via deze website.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging

De muziek van de Amerikaanse saxofonist Olivier Nelson lijkt wat in de vergetelheid geraakt, maar niet als het aan Dick de Graaf, Pascal Vermeer en Arno Krijger ligt. Met z'n drieën pasten ze de, meest voor big band geschreven stukken, aan voor een trio. Het resultaat mag er zijn: Out of the Blues. Op zondagmidag 18 maart 2012 werd het album gepresenteerd tijdens een concert in de Porgy en Bess Jazclub in Terneuzen. Keep (it) Swinging was erbij en doet verslag. Vraag de gratis nieuwsbrief al je niets wilt missen. (keepswinging@live.nl)


RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jorgelina Alemán debut album reissued

El Jazz en las Venas
An homage to the great Argentine guitar player, vocalist and entertainer Oscar Alemán
Hans Koert


Three and a half year ago the Keep (it) Swinging blog posted a review of Jorgelina Alemán's album El Jazz en las Venas in Dutch, Spanish and English. This album, which was recorded at a live performance at the Teatro N/D Ateneo (Buenos Aires - Argentina) on the last day of May, 2003, has been unavailable for a long  time and is now re-issued, including a bonus track ....... I love to re-post parts of this original review with some new photos.

Jorgelina Alemán ( photo courtesy: Jorgelina Alemán)
Jorgelina Aleman, born in Buenos Aires, Argentina, November 1966, is, nowadays, a celebrated jazz vocalist, who plays to full houses  all around Argentina and surroundings, with her band, featuring Daniel Cossarini at the piano, Néstor Barbieri on guitar, Rubén Ferrari on double bass and Matias Goytia on drums, and with the unsurpassable conjunction of distinction and charm with which she handles her musical repertory, even the most demanding audiences, the liner notes read. Being the granddaughter of the great Argentine guitar player and entertainer Oscar Alemán, she followed in her grandfather's footsteps as a vocalist and entertainer. The album contains 15 tracks, most jazz traditionals from the All American Songbook, like the St. Louis Blues, I can't Give you Anything But Love or Making Wooppie (sic), but also a bunch of tunes, made famous by Oscar Aleman, as played during his 50 year carreer in showbiz. Tune like Besame Mucho, Tengo ritmo (= Crazy Rhythm) and, of course, his signature tune Hombre Mio are known by each Oscar Alemán fan.

Jorgelina Alemán - El Jazz en las Venas (Fonocal 526)
At the age of four, Jorgelina started to dance ballet; at the age of 15 she studied jazz-dance choreography with Moira Chapman in the Escuela de Artes Escénicos FAMA for 10 years. When she completed her study for dancing, she continued Comedia Musical ( = Musical Comedy) in the prestigious institute from director Manuel Gonzalez Gil, where they found out that she had a great voice. Het debut was in 1997 when she performed with a blues band singing gospels, negro-spirituals and songs in the jazz and blues repertoire. As she became fascinated by the music of her grandfather, the music she has heard at home since she was a kid ( her grandfather passed away when she was 14 years young woman), she started to study Black Music and music lessons from Cristina Aguayo, a well known blues singer in Argentina. She also wanted to become and actress and studied at the Estudia Artes dramáticas ( = a drama school) of Carmen Vallejo, actress and Oscar's widow.

Jorgelina Alemán (photo courtesy: Jorgelina Aleman)
In 2003 this album El Jazz en las Venas, her debut album, was released; a live album, which was recorded at the Teatro N/D Ateneo (May 2003)

Jorgelina Aleman ( photo courtesy: Jorgelina Alemán)
The reissued album contains, except a video clip of Besame Mucho y El Show, also a tribute to her grandfather, Stardust, in which she sings with the original 1944 recording by Oscar Aleman y su Quinteto de Swing. It's a pity that the original source was dated wrong as the record used, Polvo de Estrelas (= Stardust) was recorded at the 26th of October, 1944 by Oscar Aleman y su Quinteto de Swing and not in 1943 by Oscar Alemán y u orquesta, a band which started recording in the early 1950s. A pity, as the online Oscar Alemán discography shows the right information ( please scroll down). This bonus track is also available on the recently released 2cd album Oscar Aleman: Eternamente vivo - a release of rare 1950s - 1970s radio programs and live concerts by Oscar Alemán.

POLVO DE ESTRELLAS - OSCAR ALEMAN y su Quinteto de Swing ( source: online Oscar-Aleman Discography - Hans Koert)
If you love the music of Oscar Alemán and you love to learn what happened with the soul and roots of this great Argentine guitarist, vocalist and entertainer, who passed away in 1980, you should try to get a copy of this Jorgelina Alemán's debut album: El Jazz en las Venas. This album can be ordered at Jorgelina's website.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Born in a musical family, Jorgelina Alemán developed the last decades into a popular jazzvocalist in Argentina. Almost ten years ago her debut album El Jazz en las Venas was an homage to the music of her grandfather, the Argentine guitarist, vocalist and entertainer Oscar Alemán. The Oscar Aleman blog, related to the Keep Swinging blog is fully dedicated to the music of this popular Argentine artist of the 20th century. The Keep Swinging blog loves to point you to this reissue. You can follow the Keep (it) Swinging blog at Twitter ( #keepitswinging) or ask for its free newsletter ( keepswinging@live.nl)


RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions