Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker (1965)

A unique report: Louis Armstrong in Blokker ( 1965) ( English) Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker - 1965 ( Nederlands)

Unieke foto's en een ooggetuigenverslag
EEN UNIEK VERSLAG: LOUIS ARMSTRONG IN BLOKKER - 1965
HENRI HOOGEWOUD en HANS KOERT

Een paar maanden geleden plaatste ik een blog, over een legendarisch concert, dat precies vijftig jaar daarvoor, in mei 1959, had plaatsgevonden in de groenteveiling van Blokker: Satchmo, optreden in veilinghal van Blokker. Het concert was een daverend succes en Louis had beloofd terug te komen ......... en dat gebeurde ook - zes jaar later. Op Hemelvaartsdag 1965 ( 27 mei) stonden er twee voorstellingen gepland met Louis Armstrong en zijn All-Stars en één van de bezoekers, die er bij was, Henri Hoogewoud, nu woonachtig in Spanje, mailde me en wilde graag zijn foto's en herinneringen van dit concert op de Keep Swinging blog terug zien. Dit concert van mei 1965 was minder succesvol als het eerste, omdat er 's avonds "slechts" 1.800 fans op af gekomen waren; het middagprogramma, de matinée, telde zo'n 1.200 bezoekers. Hoewel de krantenkoppen het concert meedogenloos neersabelden: "Lege zaal voor Louis Armstrong" of "Krijgt Blokker een slechte naam: Louis Armstrong speelde voor akelige lege veilinghal" bracht Louis een spetterende show voor hen die aanwezig waren. Of het nu aan de voetbalwedstrijd Inter Milan - Benfica heeft gelegen, die dankzij de Eurovisie op de Nederlandse TV's live te zien was of de veranderende smaak van de jeugd ........... we kunnen er alleen maar naar gissen - feit is dat de bezoekers genoten. Henri maakte een zestigtal foto’s en heeft een selectie bij elkaar gezocht, die op deze blog voor het eerst worden getoond.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker.( v.l.n.r. zittend Tyree Glenn - Louis Armstrong - Eddie Shu - Danny Barcelona. Achter de piano op de rug gezien: Billy Kyle. Voorgrond: Buddy Catlett. ( mei 1965) ( foto Henri Hoogewoud)
Dit tweede concert van Louis Armstrong in Blokker op donderdag 27 mei 1965, begon minder spectaculair dan het eerste - geen grootse intocht georganiseerd door de bevolking van Blokker zoals in 1959. Zo'n 3.000 mensen hadden zich richting het Noord Hollandse Blokker, een dorpje tussen Hoorn en Enkhuizen, begeven om in twee concerten ( een matinee en een avondoptreden) de legendarische trompettist en zanger te komen zien. Louis had zijn All-Stars meegebracht met Eddie Shu op trompet, klarinet en tenorsax, Tyree Glenn op trombone en vibrafoon, Billy Kyle aan de piano, Buddy Catlett op bas en Danny Barcelona op slagwerk. Louis, de leider op trompet en als zanger, had Jewel Brown meegebracht, een 27-jarig zangeresje, dat al als tiener meeging op tournee met de band van Lionel Hampton. Ze zong van 1961 tot 1968 in Louis' All-Stars.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker ( mei 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Satchmo zette meteen met het eerste nummer, Royal Garden Blues, de toon voor het concert, dat voornamelijk bestond uit standards en nummers, die onder de handen van Louis, uitgegroeid waren tot hits: Mack the Knife, When it's Sleepy Time Down South, Tiger Rag, Lover Come Back To Me en I Left My Heart in San Francisco ( beide laatste gezongen door Jewel). Natuurlijk ontbrak ook Louis' laatste hit niet, Hello Dolly, dat hij in december 1960 op de plaat gezet had en dat was uitgegroeid tot een nummer één hit. Dit nummer was gebruikt in de musical Hello Dolly. Andere nummers, die waarschijnlijk vertolkt werden, afgaand op de titels, die een week later in Parijs werden gespeeld, waren de bekende standards als Indiana, Back O'Town Blues, Perdido, Blueberry Hill, Bill Baily en de minder bekende It's Easy to Remember en When I Grow Too Old To Dream. Het concert, Louis' laatste optreden in ons land voordat hij zes jaar later zou overlijden ( mei 1971), werd een financiële flop - de organisatie bleef achter met een schuld van 37.000 gulden.

Het publiek in Blokker moest op veilingkistjes zitten. ( mei 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Henri Hoogewoud, die bijna alle foto's op deze blog maakte, heeft zijn herinneringen van dit concert op papier gezet:

De verwachtingen waren hoog gespannen. Eindelijk zou ik Louis live zien optreden Zijn eerste concert in Blokker had ik jammer genoeg gemist. Het was de eerste keer dat ik in Blokker kwam; ik was dan ook verbaasd te zien hoe een veilinghal was veranderd in een “concertzaal”. Stoelen waren er niet, we moesten op veilingkistjes zitten. De zaal was niet echt afgeladen maar dat gaf het geheel nu juist een gemoedelijke sfeer.

Louis Armstrong en Gert Timmerman ( Bron: De Beeldbank - Nationaal Archief)

Het voorprogramma werd verzorgd door een orkest met Gert Timmerman aan de klarinet. Nu was ik helemaal geen fan van een zingende Gert, maar ik moet eerlijk zeggen, dat ik verbaasd was, hoe hij voortreffelijk en swingend de klarinet bespeelde. In de pauze moest de arme Louis Armstrong, omdat hij bij dezelfde platenmaatschappij zat, opdraven om hem een gouden- en diamantenplaat te overhandigen voor zijn “Ik heb eerbied voor jouw grijze haren”. Na de pauze dus eindelijk Louis Armstrong. Het toneel was ook opgehoogd met veilingkistjes en hier en daar wat bloemen. In het midden van de zaal een soort verhoogd platform voor fotografen. De bühne zelf hing vol met snoertjes, die aan een flitsinstallatie vast zaten. De LIFE-fotograaf John Loengard moest een reportage maken van de optredens in Europa, dus ook Blokker. Zijn foto’s werden gepubliceerd in het LIFE Magazine van 15 April 1966. Loengard kon overal op de bühne zijn Leica aankoppelen aan de flitsinstallatie om te fotograferen, wel even wat anders dan zoals dat nu gaat met die digitale camera's. Louis Armstrong. Achter hem Eddie Shu op klarinet. (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Ik had mijn camera ook meegenomen, een, zoals dat in die tijd hoorde, Ashi Pentax. Mijn vriendin en twee vrienden zaten ergens in het midden van de zaal en ik liep wat rond alsof ik er bij hoorde. Ik maakte hier en daar een praatje en stond, bijvoorbeeld, op een gegeven moment, te praten met een man in een glitterpak ("Weet je", vroeg mijn vriendin later, "met wie jij stond te praten...? Met Gert Timmerman!.... oeps). Tegenwoordig zou er een cordon om het toneel zijn gebouwd; toen was het nog gezellig en kon je gewoon rondlopen en fotograferen zonder dat iemand zich daar iets van aan trok. Ik heb, denk ik, zo’n 60 foto’s gemaakt, waar van hier een paar voorbeelden.

Louis Armstrong (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Na afloop van het concert wilde ik toch wel graag een handtekening organiseren, maar de artiesteningang was door “bewakers” geblokkeerd en ik kwam er niet doorheen. Dan maar naar buiten en door de voordeur van het huis naast de hal naar binnen en ja daar was ie, in de keuken en ging net de woonkamer binnen. De keuken zelf was het domein van de orkestleden die gemoedelijk aan de koffie of zo zaten. De huiskamer was nog even verboden terrein voor me; ik moest wachten tot Louis een seintje gaf.

Louis zingt. v.l.n.r.: Tyree Glenn - Louis Armstrong - Danny Barcelona - Eddie Shu. (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)
Mijn vriendin en twee vrienden hadden geen idee waar ik zat, dus moest ik ze waarschuwen, dat ik aan het wachten was. Dat is nu het verschil; als je binnen bent kun je makkelijk weer naar buiten, dus vertelde ik de bewakers dat mijn camera nog binnen lag en dat ik even de zaal in moest. Zo kon ik dus makkelijk weer door dezelfde deur de keuken in. De kamerdeur ging open en daar zat ie aan de tafel. Of ik er bij kwam zitten? Hij had alle tijd voor een gesprek; hij vroeg allerlei dingen over de camera en voor wie de foto’s waren etc. Bijna vergat ik de handtekening en het enige dat ik bij me had was het entreekaartje van Blokker, Ik bewaar het nog steeds als een echt relikwie. ( Henri Hoogewoud. )

Tyree Glenn en Louis Armstrong ( Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)
Het concert met Louis Armstrong zou één van de laatste worden in een reeks van concerten, die in het voorafgaande decennium in Blokker werden georganiseerd - Naast het eerste Armstrong concert van 1959 waren grote namen waren hem voorafgegaan: Benny Goodman, The Pretty Things, Robert Stolz, Nana Mouskouri, Jacques Brel en ............ natuurlijk niet te vergeten de Beatles. En dan vergeten we gemakshalve maar even onze eigen "popsterren", The Dutch Swing College Band, Rita Reys met het trio van Pim Jacobs, The Blue Diamonds en Mieke Telkamp. Het einde van een tijdperk ...............

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Ik wil graag Henri bedanken voor het mogen gebruiken van zijn foto's en herinneringen. Het is, denk ik, goed dat die niet in de vergetelheid belanden, maar met toekomstige generaties gedeeld worden.

Als je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en ik houd je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en ik houd je op de hoogte.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

A unique report: Louis Armstrong in Blokker - 1965

A unique report: Louis Armstrong in Blokker ( 1965) ( English) Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker - 1965 ( Nederlands)

Unique photos and an eyewitness report
A UNIQUE REPORT: LOUIS ARMSTRONG IN BLOKKER - 1965
HENRI HOOGEWOUD and HANS KOERT

A few months ago I posted a blog, titled Satchmo, live in an auction hall in Blokker, about a legendary concert by Louis Armstrong then 50 years ago, May 1959. It was a great success and Louis had liked it very much - he promised to come back. And he did so .......... six years after this concert Louis returned to Blokker, a small village between Enhuizen and Hoorn in, what we call, de kop van Noord-Holland, the northwestern part of The Netherlands and Henri Hoogewoud, now living in Spain, joined that concert with his camera; a concert which was less successful then the first one. Only 1,800 fans had found Blokker for that concert, that was scheduled on the 27th of May, 1965. Looking back upon this, the football game between Inter Milan and Benfica on Dutch television, a live report, thanks to Eurovision, could be the reason, or, more likely, the growing interest by the youth for new music styles. Well never mind, Henri made a lot of pictures and loves to share his remembrances and a selection of his photos with the visitors of the Keep Swinging blog.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker.( f.l.t.r. sitting Tyree Glenn - Louis Armstrong - Eddie Shu - Danny Barcelona. Behind the piano Billy Kyle. In front: Buddy Catlett. ( May 1965) ( photo courtesy Henri Hoogewoud)
This second concert by Louis Armstrong in de Veilinghal of Blokker on Thursday, the 27th of May, 1965, Ascension Day, ( and his last one in Holland) started less spectacular then 6 years ago - no great entry in the village of Blokker like in 1959, but, nevertheless, 3,000 people joined both concerts in the auction hall. Louis had brought his All-Stars, feautirng Eddie Shu on trumpet, clarinet and tenor saxophone, Tyree Glenn on trombone and vibes, Billy Kyle at the piano, Buddy Catlett on bass and Danny Barcelona on drums. Louis, the leader on trumpet and vocals of course, had brought Jewel Brown, a 27 years young vocalist, who had performed with Lionel Hampton as a teenager and sung in Louis Armstrong All-Stars from 1961 up to 1968.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker ( May 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

Two concerts were schedulde: a matinee and one in the evening; 1,800 men visited the latter. Satchmo opened the concert with the Royal Garden Blues, the overture for a series of jazz standards as played regular by Louis's All-Stars: Mack the Knife, When it's Sleepy Time Down South, Lover Come Back To Me and I Left My Heart in San Francisco ( both with Jewel singing), Tiger Rag and, of course, Louis's last hit, Hello Dolly, he recorded in December 1960. This tune, was used in the musical Hello Dolly and became a hit thanks to Louis's version. Other tunes performed might have been, according the Paris concert a week later, Indiana, Back O'Town Blues, Perdido, Blueberry Hill, Bill Baily and the less known It's Easy to Remember and When I Grow Too Old To Dream. The concert was a financial flop - the organization had a loss of 37,000 Dutch guilders.

The audience in Blokker had to sit on crates. ( May 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

Let's share Henri Hoogewoud's memories to the 1965 Armstrong concert ( in translation):

We were really excited for the concert - finally we should see him live in concert - Louis Armstrong in person. It was a pity, but I missed his first concert in Blokker in 1959. It was, in fact, the first time I was in de Veilinghal in Blokker. I was surprised to learn how they had changed it into a real concert hall; no chairs at all - we had to sit on vegetable crates and the hall wasn't jam-packed as I had expected. Well, that was no problem, because their was a relaxed atmosphere.

Louis Armstrong and Gert Timmerman ( Source: De Beeldbank - National Archive)

The concert started with Gert Timmerman and an orchestra, featuring Gert on clarinet. As I was not a fan of Gert Timmermans singing, I learned that he really could swing on the clarinet. During the break, poor Louis had to present Gert a golden and a diamond record for his "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren", a 1963 hit in Holland. After the break: Louis Armstrong in person. The stage was build with all kind of platforms made with crates and decorated with flowers; in the centre of the hall a place was created for the photographers. On stage they had create a construction for flashlight, with cords all over the place. Life photographer John Loengard had to make a photo report of Louis' concerts in Europe. Of course Blokker was one of the concerts to register. His photos were released in LIFE Magazine of the 15th of April, 1966. Loengard could takes his photos, walking around and connect his camera to the flashlight installation wherever he wanted; what a different with the digital camera’s now a days.

Louis Armstrong. Behind him Eddie Shu on clarinet. (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

I brought my own camera, an Ashi Pentax. My girlfriend sat with some friends in the center of the audience and I could walk around, as if I was one of the organization and talked to people. One time, I remember, I talked to a man in a glitter costume. Later my girl friend told me I had talked to Gert Timmerman! .... oops. This would be impossible now a days - the security men would protect the artists and the stage. In those days, it seemed that nobody cared if you walked around, making photos. I think I must have made ca 60 photos during the concert; I selected some to share with you in this blog.

Louis Armstrong (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

After the concert I loved to have an autograph of Louis, but the stage door was secured and I couldn't get in. So I went outside and walked to the house next to the auction hall and entered it. There I saw him, in the kitchen, just entering the living room. In the kitchen all the members of the orchestra were having their coffee - I couldn't enter into the living room - I had to wait until Louis invited me.

Louis singing. f.l.t.r.: Tyree Glenn - Louis Armstrong - Danny Barcelona - Eddie Shu. (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)
In the mean time my friends had lost me and didn't know where I was, so I had to contact them that I was waiting for permission to meet Louis. Well, if you are already inside the house, you can easily leave the house and return later. I told the security that I had forgotten to take my camera from the hall and so I could inform my friends. Back in the kitchen Louis invited me to come in. There he was, sitting at the table. "Please sit down", he invited me. He had enough time to talk to me, about my camera and about my photos .....I almost forgot to ask him for an autograph and the only paper I found in my pocket was the entree ticket of the Blokker concert - I still have it ..... as a relic !!
Henri Hoogewoud ( translation: Hans Koert)

Tyree Glenn and Louis Armstrong ( Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)
It was one of the last concerts organized in the Veilinghal Op Hoop Van Zegen of Blokker - one of the last concerts in a series of legendary concerts, like the one with Louis Armstrong in 1959, the concerts with Benny Goodman, The Pretty Things, the Dutch Swing College Band, Robert Stolz, Rita Reys with the Trio Pim Jacobs, Nana Mouskouri, Jacques Brel and ............ the Beatles of course. The end of a period........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

I love to thanks Henri for sharing his photos and remembrances to this concert. It is good that such information should be shared with further generations!

Become a friend of this Keep Swinging blog and receive a message each time a new contribution has been posted. Please register and be informed. If you have photos or remembrances to share with the visitors of this blog, please contact.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Oscar Alemán's jaren bij Harry Fleming ( 1930-1931)

Oscar Alemán (1930-1931) (from the Oscar Aleman blogspot) (English) Oscar Alemán's Jaren bij Harry Fleming. ( 1930-1931) ( Nederlands)

Oscar Alemán's entree in de Europese muziekscene.
OSCAR ALEMÁN'S JAREN BIJ HARRY FLEMING (1930-1931)
Hans Koert

De verhalen over de vroegste carriere van Oscar Alemán zijn beschreven in de bijdrage Oscar Alemán100: Zijn Europese jaren, gepubliceerd ter herinnering aan zijn 100ste geboortedag eerder dit jaar. In Doctor Jazz Magazine ( DJM 206 - september 2009), een Nederlands jazztijdschrift, dat zich voornamelijk bezig houdt met Jazz van voor 1960 schreef Christian Van Den Broeck een artikel over Robert de Kers ( 1906-1987), waarin aanvullende informatie stond over de periode na Oscar's overstap naar Josephine Baker. Een tweede artikel, dat al wat ouder is, komt van Rainer Lotz en was getiteld "Der Dandy aus Harlem", referend aan Harry Fleming. Ook hier komt Oscar Alemán uitgebreid aan bod; een goede reden om alle informatie weer eens bij elkaar te vegen en hier te publiceren.
Harry Flemmings familienaam kom je tegen als Fleming of Flemming. Ik heb in dit artikel gekozen voor de oudste vorm: Fleming.
In de winter van 1928-1929 trad Harry Fleming op in Zuid Amerika en op 24 januari 1929 gaat zijn revue Hello Jazz in Teatro 18 dev Julio in Montevideo( Uruguay) in premiere. Les Loups, dat gevormd wordt door Oscar Alemán en Gaston Bueno Lobos, waren onderdeel van de show. In februari-maart 1929 komt het gezelschap van Harry Fleming naar Europa en in maart 1929 treden ze op in Parijs, waar Ray Butler, een Amerikaanse saxofonist en klarinetist zich bij de groep voegt. In juni 1929 treden ze voor het eerst op in Spanje met Hello Jazz - Das horas en Nueva York in het Teatro del Gran Kursaal van de stad San Sabastian. Ze treden de daaropvolgende maand op in Barcelona, Saragossa en Valencia. In juli 1929 wordt Sam Wooding met zijn groep the Salabarderos ingevoegd in de voorstelling. De Harry Fleming revue treedt op tijdens de Exposicion Internacional in Barcelona ( zomer 1929) en tijdens verschillende optredens in Spanje. Rainer Lotz heeft ze in zijn artikel op een rijtje gezet. In april 1930 speelt Harry Fleming in Brussel in het Palais d'Été en midden juni 1930 in ons eigen land, in Amsterdam.
Robert De Kers ( foto: Jean Robert archief)
Robert ging spelen bij het orkest van Fleming toen ze in Brussel optraden in het "Theatre des 10 heures" ergens in 1930, met Egide Van Gils, Rene Compere, Jules Testaert en een gitaar duo, Los Lobos ( Les Loups) met gitarist Oscar Alemán. Het artikel over Robert De Kers begint bij zijn allereerste jaren in de muziek, waarbij hij in een Italiaans orkest speelde, de Hot Pickers, geleid door Gianni Del Dello. In september 1929 keerde hij terug naar zijn vaderland, België, om daar bij de gebroeders Candrix te gaan spelen. Hij speelde in de Merry Grill, een club in Brussel, die in 1930 dichtging. De maand daarop speelde hij in het varietétheater Die Drei Linden in Leipzig-Lindenau. In de tweede helft van juli trad hij op in het Tivoli in Hannover en een maand later speelde hij in het Hansa-theater in Hamburg bij Harry Fleming, mit seiner Amerikanischen Yazz-Varieté-Schau (sic).



In het programma speelden ook het gitaarduo Les Loups, dat vermeld staat als deel van het programma. De Harry Fleming groep noemde zich in deze tijd de 16 Blue Birds-Yazz. In oktober 1930 trad de Harry Fleming revue Hello Jazz op in het Nürnberger Apollo Theater en nu wordt Les Loups bestempeld als ..... die berühmten Hawaiian-Gitarren-Spieler (sic). Tijdens de maanden november en december 1930 speelt de revue weer in het Hamburger Hansa-Theater. In december 1930 vinden we de groep in Berlijn en het is interessant te weten, dat toen ook een drietal Nederlandse musici uit het Ramblers Dansorkest optraden als zangtrio (!): Maurits Dreese, Eddie Meenk en Wim Poppink.
In januari 1931 speelde de revue in het Saarbrücker Apollo en eind waren ze in Mailand, San Remo en Genua. In mei 1931 was het Teatro Nuevo in Barcelona en het Teatro Romea in Madrid aan de beurt met het programma the Follies de 1931. Zo rond deze tijd moet het Los Lobos duo gebroken hebben met Harry Fleming.
De band viel uit elkaar, vanwege problemen met betalingen. Roy Butler, een Amerikaans muzikant, die bij Fleming speelde sinds maart 1929 zei over Fleming: Personally, he wasn't a bad fellow, just a bit unwise.( = Hij was eigenlijk geen slechte kerel, alleen een beetje dom). He was always overspending money he didn't have.(= Hij gaf altijd meer geld uit dan dat hij bezat.) He'd hire a show into a city without having enough to get them there. (= Hij huurde een zaal af in een stad zonder dat hij nagedacht had hoe hij er met de band moest komen) ....... We never knew if he was going to get enough money to get to the next theatre or not ( = We wisten nooit of hij wel genoeg geld had om het volgende theater te bereiken) ( Storyville no. 71 June-July 1977 ) The Roy Butler's Story (Peter Darke and Ralph Gulliver)(p. 184).


Robert De Kers, zijn echte naam was overigens Robert De Keersemaecker, begon een eigen band, de Cabaret Kings, met Mike Ortuso, banjoïst, Jules Testart, Carus, Chacarra, R. Echapare en twee Spaanse saxofonisten. Oscar Aleman werd uitgenodigd op de gitaar. Ze speelden in het Alcazar en het Stambul in Madrid. Rainer Lotz vertelt dat Gaston Bueno Lobo naar Parijs reisde op uitnodiging van Josephine Baker. Robert De Kers ( Rainer Lotz noemt hem René De Kers) schijnt Gaston bij Josephine geïntroduceerd te hebben, maar de bandleden van Josephine's Baker Boys wilden Gaston niet, maar die andere ..... de briljante gitarist, die in Spanje was achtergebleven, die Argentijn - Oscar Alemán. En aldus gebeurde het. Gaston Lobo reisde terug naar Rio de Janeiro, gedesillusioneerd en gedeprimeerd. Hij ging spelen in een studioband, die veel voor de Radio Mayrink Veiga in Rio speelde; hij bleef daar tot 1937 spelen. Hij nam platen op, zoals in 1932 voor Columbia en in 1936 voor Odeon met gitarist Laurindo Almeida, die sinds 1936 voor diezelfde omroep speelde. Gaston Bueno Lobo leed aan kanker en in 1939 pleegde hij zelfmoord. Toen Alemán dit bericht hoorde was hij daarvan helemaal van de kaart en liep lange tijd rond met de gedachte, dat hij daarvoor verantwoordelijk was. Zoals gezegd, Oscar Alemán ging bij Josephine Baker werken, samen met Jules Testaert. De band heette The Baker Boys en stond onderleiding van Leon Jacobs. Er zaten niet minder dan negen Belgische muzikanten in het orkest. Toen Oscar bij Josephine begon, speelden ook collega's uit de Fleming band mee, zoals Rene Compere en Jules Testaert. Toen Josephine aan Robert de Kers vroeg om de leiding over te nemen, haalde hij uit België nog eens verschillende landgenoten om het orkest te versterken; het heette daarna The 16 Baker Boys. Hier in zaten: Jean Omer op sax, Jules Testaert op trombone, Pierre de Bom op slagwerk, Robert De Kers zelf op trompet en uiteraard de muzikale leiding, Fritz Stammer aan de toetsen, Michel (Mike) Ortuso en Oscar Alemán beide op gitaar, Gabor Radics viool, Arthur Saguet sax, Fernand Coppieters piano, Francois "Sus" Seluppens bas. tuba en sousafoon, David Van Wezel trompet, Lucien Devroy piano en J. Brys viool.

Met deze uitgebreide band, the "16 Baker Boys" toerde Robert De Kers met Josephine Baker rond door landen als Frankrijk, Algerije, Tunesië, Italië en Zwitserland. In het artikel staat te lezen dat Robert De Kers in 1933 zijn Cabaret Kings nieuw leven in blies, nu zonder Oscar Alemán, en hij speelde met die band in het Kursaal van Oostende, het Century Hotel in Antwerpen en Atlanta in Brussel.

Dankzij beide artikelen van zowel Christian Van den Broeck en Rainer Lotz zijn sommige puzzelstukjes uit Oscar's vroegste geschiedenis weer boven water gekomen.



Dit artikel verscheen eerder in het Engels op de Oscar Aleman blog.



Hans Koert

keepswinging@live.nl


Oscar Alemán

online

Discografie




http://oscar-aleman.opweb.nl/

Als je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en we houden je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en we houden je op de hoogte.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Roditi - Ignatzek - Rassinfosse: Niemand Is Volmaakt

Roditi - Ignatzek - Rassinfosse: Nobody's Perfect( English) Roditi - Ignatzek - Rassinfosse: Niemand is volmaakt ( Nederlands)

Schitterend optreden in Porgy en Bess - Terneuzen
RODITI - IGNATZEK - RASSINFOSSE: NIEMAND IS VOLMAAKT
Hans Koert

Sommige concerten blijven je bij, zoals dat van het Roditi, Ignatzek, Rassinfosse Trio - een driemansterke formatie, dat in 2004 erg veel indruk maakte tijdens een optreden in het Terneuzense Porgy en Bess ( niet te verwarren met haar Oostenrijkse naamgenoot, die overigens, volgens Roditi, niet swingt - daarvoor moet je in Terneuzen zijn). Op 17 oktober 2004 stond dit trio op het podium in Porgy en Bess: Claudio Roditi, Klaus Ignatzek en Jean-Louis Rassinfosse. Goed nieuws dus, toen bekend werd dat ze opnieuw zouden aantreden.
Jean-Louis Rassinfosse ( foto: Hans Koert)
Het concert van het Roditi-Ignatzek-Rassinfosse Trio in Porgy en Bess werd gehouden op zondagmiddag 18 oktober 2009, als onderdeel van een vierweekse tour met 22 concerten langs acht verschillende landen.

Het Roditi - Ignatzek - Rassinfosse Trio in Porgy en Bess (oktober 2009) (foto: Hans Koert)

Claudio Roditi, werd geboren in Rio de Janeiro ( nobody is perfect ( = niemand is volmaakt) was zijn commentaar) in mei 1946. Hij begon als zesjarige piano te spelen ( en bongo) en in de toegift van het optreden, Jobim's The Girl from Ipanema, ( concert vindt hij een te beladen woord) liet hij horen, dat nog niet verleerd te zijn. Toen hij tien was, begon hij trompet te spelen. Als jongvolwassene speelde hij in verschillende studiobands in Brazilië, voordat hij, begin jaren zeventig, naar de VS reisde om te gaan studeren aan het beroemde Berklee conservatorium. Daar paste hij zich snel aan, aan de toen gedlende gewoonten van de jazzscene. When I arrived in the States I wore my best suit and a tie and within a few weeks I had my hair grown, wearing a leather jacket with fringes all over and that stuff, like a real hippie. ( = Toen ik arriveerde had ik mijn beste pak aan en en stropdas; na een paar weken liet ik mijn haar groeien en droeg ik zo'n leren vestje met franjes, als de echte hippie's. )

Jean-Louis Rassinfossa ( foto: Hans Koert)

Hij heeft gespeeld met alle grootten en was aanwezig bij honderden plaatopnamen, zoals op één van zijn eerste commerciële uitgaven in de VS met Charlie Rouse en Ron Carter; beiden uitgegroeid tot grote namen in de jazz. Verder nam hij platen op met Herbie Mann, het Dizzy Gillespie's United Nation Orchestra en Slide Hampton's Jazz Masters; met Paquito D' Rivera, Gary Bartz, Jim Hall, McCoy Tyner en Horace Silver. In de jaren tachtig van de vorige eeuw groeide hij uit tot een gewild trompettist, dankzij zijn frisse geluid, overgoten met die Brazilaanse "ting", die typische Zuid-Amerikaanse groove. Hij ontmoette op die manier Klaus Ignatzik, een Duitse pianist uit Oldenburg.

Claudio Roditi ( foto: Hans Koert)

Hun eerste plaat samen was het Timeless album Don't Stop It met de Klaus Ignatzek Group featuring Claudio Roditi, opgenomen in Bremen mei 1987. Rond diezelfde tijd nam bassist Jean-Louis Rassinfosse ook platen op met het Klaus Ignatzek Trio acc. Anca Parghel, een Roemeense jazzzangeres, die tien maanden geleden in Timisoara overleed. Het Roditi-Ignatzik-Rassinfosse Trio, zoals we dat nu kennen, begon eind jaren tachtig als een kwintet. De plaat Eight Languages door het Klaus Ignatzik Quintet refereert aan de acht talen die in deze band gesproken werd. We spraken Engels en Portugees, Vlaams en Frans, Duits, Italiaans ( Gustavo Bergalli), Zweeds en Deens (Leroy Lowe), legde Jean-Louis Rassinfosse uit. Als trio duurde het tot mei 2004 voordat ze hun eerste plaat in Brussel opnamen ( en wat voor één), getiteld Light in the Dark. Drie ervaren muzikanten, die al bijna vijfentwintig jaar samen spelen - dat moet wel een hecht team zijn.

Claudio Roditi ( foto: Hans Koert)

In de eerste set bracht het trio een aantal nummers van hun laatste album, Beyond Question, zoals Early Hours, Pleasant Journey, beide composities van Ignatzek en een nummer, dat aangekondigd werd als een compositie gemaakt door Ignatzek in samenwerking met Johann Sebastian Bach in eigen persoon: Change of Air ( een bewerking van Bach's Air).

Claudio Roditi ( foto: Hans Koert)

Claudio Roditi, die ook heel wat composities op zijn naam heeft staan ( Why are you playing all those originals, Mr. Roditi ( = Waarom speelt U toch al die bekende nummers, meer Roditi) vroeg iemand hem eens. Why? Because someone has to play my tunes ( = Waarom? Iemand moet toch mijn nummers spelen?)), ontpopte zich als een begenadigd entertainer tussen de nummers door. Hij vertelde over de jaren zeventig in de VS, toen veel jazzmuzikanten verslaafd waren aan verdovende middelen ( Sorry, which way was I going? ( = Sorry, welke kant liep ik op?)), verhalen over Rony, een vrouw uit New Jersey, die de boekingen verricht voor een jazzclub daar en naar wie hij een nummer vernoemd heeft, Blues for Rony, maar ook moppen zoals die over de paus en de pizzakoerier ( ........? sorry, had je er maar bij moeten zijn).

Why are you playing all those originals, mr. Roditi? Well, someone has to play my compositions! ( foto: Hans Koert)

In het nummer Blues for Rony Jean-Louis demonstreerde wat een geweldig bassist hij is op zijn vijfsnarige (!) bas ( Waarom? Ik heb toch ook vijf vingers!), die hij overal mee naar toe neemt ( Als ik met het vliegtuig ga neem ik mijn Van Zalingebas mee; die is nu een collectors item). Die vijfsnarige bas geeft hem de mogelijkheid tot een gigantisch bereik ( van lage b tot een hoge c). In zijn solo vlecht hij, schijnbaar moeiteloos, een tiental andere thema's, wat het tot een genoegen maakte ernaar te luisteren.

Roditi - Ignatzek - Rassinfosse Trio in Porgy en Bess (oktober 2009) ( foto: Hans Koert)

Het lijkt wel op een reis in de tijd, verzuchtte Jean-Louis in de pauze terwijl hij rondkijkt in Porgy en Bess, of er niets is veranderd. Jean-Louis trad hier bijna 25 jaar geleden op met Chet Baker, tot diep in de nacht, in een legendarisch concert met o.a. Philip Catherine. In de tweede set speelde het trio o.a. nummers van hun eerste CD, zoals het titelnummer Light in the Dark, een compositie van Ignatzek en nummers als Love Dance. Het fantastische optreden werd afgesloten met een vocale versie van The Girl from Ipanema, wat weer eens duidelijk maakte, dat hij, behalve een groot trompettist ook een aangename stem heeft. Hij verraste het publiek met een pianosolo voor drie-handen ( trois-mains?) ( twee van Klaus en één van hem), unisono meegefloten - Wat een man !!
Een fluit en trois-mains solo door Roditi en Ignatzek ( Porgy en Bess - Terneuzen)(oktober 2009) ( foto: Hans Koert)

Het was jammer dat maar zo weinig mensen de deur van Porgy en Bess hadden kunnen vinden. Deze drie muzikanten, vrienden, die elk jaar hun agenda's naast elkaar leggen en een aantal weken samen optreden, gaven je het gevoel dat ze speciaal voor jou gekomen waren, om hun muziek met jou te delen - een instelling waaraan heel wat musici een voorbeeld kunnen nemen. Dit concert kan in ieder geval bijgeschreven worden in de rij "memorabele concerten" van meer dan 50 jaar Porgy en Bess

I don't think we ever slept here in a hotel - I think we should do that next time - having some nice seafood ( = Volgens mij hebben we hier nog nooit overnacht - dat moeten we de volgende keer maar eens doen - lekker mosselen eten).(Claudio Roditi). En dan opweg richting Oldenburg, Noord Duitsland; een rit van meer dan vijf uur.......

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en we houden je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en we houden je op de hoogte.
.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions