Bill Usher: I drove the Graeme Bell coach (1952)

Bill Usher: I drove the Graeme Bell coach (1952) ( English) - Bill Usher: Ik reed de bus met Graeme Bell (1952) ( Nederlands)

90-years old coach driver contacts legendary Australian band leader.
BILL USHER: I drove the GRAEME BELL coach (1952)
Bill Usher - Hans Koert

This blog is founded to share our fascination and remembrances for jazz and jazz-related music. Bill Usher, now 90 years old, lives in Canada, and remembered that he was, in the 1950s, the driver of the Graeme Bell coach that had a one week concert tour along venues in England.
Graeme Bell and his Australian Jazz Band (ca 1950)

Graeme Bell is a legendary Australian band leader and piano player who directed a popular dixieland band in the second half of the 20th Century. He is now in his 90s and stil lives in Australia and active in promoting his music. This year
a great 2CD was released with all his recorded compositions. You can learn more about that issue in: Graeme Bell - all His Recorded Compositions. He visited Europe for the very first time in the late 1940s, where he and his band impressed at the World Youth Festival in Prague. He performed in the Leicester Square Jazz Club, where his concert was a tremendous success playing danceable music in a traditional jazz style with new "fresh" tunes without forgetting the old traditionals. His music was promoted as: a happy Aussie outdoor feeling. Due to these successes he returned to Europe and toured along English venues with his Australian Jazz Band featuring musicians like Roger Bell, Geoff Kitchen, Ade Monsbourgh, Pixie Roberts, Lou Silvereisen, Norman "Bud" Baker, Deryck "Kanga" Bentley and John Sangster.

Enjoy the traditional "Oh When The Saints" by Graeme Bell Australian Jazz Band ( London Febr. 1951)

Bill remembers one of those small tours in 1952, when he had to drove Graeme Bell and his Australian Jazz Band along venues in England. He remembers this week very well and loved to share his cherished memories with Graeme Bell in Australia and the visitors of this Keep Swinging blog. film poster: The Clouded Yellow (1950)
My age is 90, Bill Usher starts; I have a fairly good long and short memory and can remember that short 7 day tour like it was yesterday. Thanks for you efforts to link me up with Graeme after so many years. As one gets older we tend to look back at the good old times. It was back in the 50's when I was very fortunate to be asked to drive the great Graeme Bell "Aussie" Jazz Band for a 7 day Tour of the UK. My late wife Doris was allowed to go with me and I shall never forget that lovely sunny Sunday morning when after loading band and luggage we set out for the 1st venue at the Montfort Hall, Leicester. At the start of the evening performance, I was in my element as Dixieland was and still is, my favourite music. So we travelled on next to Stockton on Tees, where in the afternoon we all went to see a movie, The Clouded Yellow, starred Trevor Howard, Jean Simmons and Anouk Aimee. I think, situate in parts in the Lake District of UK. Then for a beer in a local Pub before supper and show. Later on to Carlisle and then, as I was a Brit Tour Driver, took them through the Lake District and showed them the sights, having lots of fun on the way as they were a great lot of fellows.

Another 1951 Bell recording: Bullant Blues ( London, Juliy 1951)

What a crazy bunch these Aussie guys were, but as the hours went by, we began to love them, especially the music, our favourite kind. I wonder if you remember, Graeme, when we stopped in Carlisle and you had visited an army surplus store and purchased a suit of camouflage fatigues and came back to the coach wearing same. Later at a meal stop, you stayed in the coach, took off the cam suit, stuffed it with cushions etc; until it looked like some old tramp, so that when we returned it looked like some stranger had got in the coach, as it had a hat on and even a smokers pipe in it's mouth, at the time very funny to all of us.
Donald Peers
Next venue was Coronation Ballroom, Bellevue, Manchester. After the show we ate and then to our hotel, the Midland. It was like 4 walls and all the windows opened on to a kind of shaft. Later there was such a commotion from an upper level, windows sliding up and down and some "Idiot" shouting loudly, "Stop that noise up there", more sliding of windows more shouting etc; of course in the morning we found out that the perpetrator was Graeme himself.
Then we left for the Imperial Ballroom, Lancs. Then on the last night of the Tour at Oldham, Lancs. Jimmy Bell (no relation) he was your road manager; well he informed you that you were to be at the State Cinema, (largest Cinema in the UK) Kilburn, North London. by 2.30 pm. Sunday to rehearse for Donald Peers a singer, for an evening show. Your reply was "Who the h--- is Donald Peers" at that time he was #1 on the Music Halls. When we arrived at the State he wasn't there just his pianist, now you were really put out anyway. At that time my dear wife Doris and I had finished the tour with Australias greatest Jazz Band and reluctantly time to say goodbye, but the memories stayed with us all of these 58 years or so.

A copy of the photo ( without the signatures) ( Bill Haesler archive)
You gave me a signed photo by all the band members, but sad to say in moving it has been mislaid, if possible could you replace same. Although I can still see the faces in my minds eye. Sorry my computer skills are not the greatest, but I try. Great talking to you, Cobbers!! Bye for now and good health to all .
Bill Usher ( Canada)

During this same period Graeme Bell gave a concert with Big Bill Broonzy in Germany. Enjoy a footage of Big Bill from ca. 1953:

Thanks to Bill Haesler I can share with you the reply by Grame Bell, now 95 years old. He has no internet, so he phoned Bill:

He rang me just now to say how wonderful it was to have his memory jogged regarding almost 60-year-old humorous anecdotes from his busy and eventful and fun-filled musical career. He had quite forgotten about the camouflage fatigues and the window stories until prompted by your reminiscence. As he then admitted to me, this was way back in the band's wilder days when "we were all larrikans."; an Australian expression. Graeme certainly remembered the Donald Peers concert where he sat in the audience during the second half wondering about this (to him) unknown popular singer. Apparently the Bell band manager, the always enterprising Mel Langdon, spread a rumour that the band was going to accompany Donald Peers. Not true, but it helped bring in a few more customers. Graeme also recalls a fine young girl singer on the program, but not her name. According to Graeme, your mislaid/lost photograph of the band was the one with the band gathered around him, seated, looking at some music. Graeme said that he will try to locate a copy and autograph it for you, but unfortunately the other members of the band
can't as they are no longer with us. With best wishes to you from Graeme (and me). Very kind regards, Bill.

Thanks Bill Usher, Graeme Bell and Bill Haesler for sharing your remembrances!



Hans Koert
keepswinging@live.nl

If you like these stories or previous contributions and you love to know what blogs will be published in the near future, become a friend of this Keep Swinging blog and receive a message each time a new contribution has been posted. Please register, and I'll keep you informed.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Thelonious Monk live recorded on film (1966)

Thelonious Monk optredens op film (1966) ( Nederlands) Thelonious Monk live recorded on film (1966) ( English)

Monk's European trip - spring 1966
THELONIOUS MONK LIVE ON FILM (1966)
Hans Koert

Todays blog is dedicated to some great fragments on film by Thelonious Monk, while performing in Paris and Warshaw. I found four fragments from the Thelonious Monk tour to Europe, spring 1966 organized by George Wein. The quartet performed in Paris, Caen, Lyon, Nantes, Amiens, Geneva, Bern, Zürich, Lugano, Basel, Lecco ( northern Italy), Brussels and Warshaw. They performed in Oslo, Stockholm(?) and Copenhagen, Frankfurt, Amsterdam, London ( Royal Albert Hall) and Birmingham and Manchester.
On the 9th of May 1966 he flew to Japan for nine concerts. On te 16th of May he returned to the States for some more US concerts.

During this European tour several concerts were recorded on film - well known are the Oslo and Copenhagen shots, but I found some film fragments that are less known. First of all a fragment probably made at the start of the concert at the Palais de la Mutualité in Paris (France) on the 20th of March, 1966. These two fragments are from a French broadcast, which makes the quality rather poor, but the shots are great. The Thelonious Monk Quartet featured Monk at the piano, Charlie Rouse on tenor saxophone, Larry Gales on bass and Ben Riley on drums. The first shot was made from the very beginnings, behind the curtains, and includes some preparations before the concerts starts, which gives it that special feeling as if you are part of the performance. Great!

The tune that is played is Lulu's Back in Town. The second fragment was made during the same performance but with another camera.

In Warshaw (Poland) two concerts were schedulded and the concert was registered by the Polish television. In the Thelonious Monk biography Straight No Chaser, author Leslie Gourse describes what happened when Monk and Nellie, his wife, and the members of the band, visited, as tourists, a Polish palace. He describes that visitors had to wear slippers over their shoes to prevent the floors for damaging. When they visited the bedroom of the queen Monk climbed over the ropes, that were around the bed and layed down ......... Nellie screamed and Ben Riley, who heard her screaming, runned to the bedroom and shouted to Monk: What are you doing, motherfucker? You can't lie down there. It's a national treasure. Monk explained: I just wanted to see what the bitch saw.
Thelonious Monk and Charlie Rouse.

Finaly I love to share with you the same tune, now recorded in Warshaw, that opened the concerts: Lulu's Back in Town in two film fragments.

When Monk was playing in Europe he loved to visit the Baroness Pannonica de Koenigswarter, Nica for short. She was a wealthy woman who was fascinated by jazz and its musicians. She was like a godmother to them. I love to tell more about her later due to the fact that I obtained a copy of her book Les Musiciens de jazz et leurs trois voeux. ( = Jazz musicians and their three wishes.)

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Some jazz musicians, like Thelonious Monk, a great legendary jazzmusician, seem to be unknown by the general public nowadays; their music vanished from the hit lists; the Keep Swinging blog loves to point you to those neglected musicians, so it would be a pity if you missed those contributions. Become a friend of this Keep Swinging blog and keep informed. Please register !


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Thelonious Monk optredens op film ( 1966)

Thelonious Monk optredens op film (1966) ( Nederlands) Thelonious Monk live recorded on film (1966) ( English)

Monk's Europese tournee voorjaar 1966
THELONIOUS MONK OPTREDENS OP FILM (1966)
Hans Koert

Deze keer is het uitgangspunt voor mijn blog een fragment van een optreden van Thelonious Monk, dat ik vond. De opnamen zijn gemaakt tijdens de Europese tournee van het voorjaar van 1966. Thelonious Monk deed toen met zijn kwartet een handjevol landen in Europa aan en trad op in steden als Parijs, Caen, Lyon, Nantes, Amiens, Geneve, Bern, Zürich, Lugano, Bazel, Lecco ( Noord Italie), Brussel en Warschau. Ze traden ook op in Oslo, Stockholm(?) en Kopenhagen, Frankfurt, Amsterdam, London ( Royal Albert Hall), Birmingham en Manchester.
De serie concerten, georganiseerd door George Wein werd gevolgd door een serie van negen concerten in Japan en op 16 mei 1966 was Monk weer terug in de VS.

Er circuleren allerlei (privé)opnamen van deze concerten ( deels heruitgegeven op CD) en ook zijn er filmfragmenten bewaard gebleven. Monk moet je zien spelen en aangezien dat nu niet meer live gaat, zijn de films waardevolle bronnen - De concerten in Oslo en Kopenhagen zijn uitgebreid vastgelegd en welbekend, maar er zijn ook filmopnamen gemaakt in Parijs en daar viel mijn oog op. Allereerst een fragment van het optreden van 20 maart 1966 waarin Monk met zijn kwartet ( bestaande uit Ben Riley op slagwerk, Larry Gales op bas en Charlie Rouse op tenorsax) optreedt. Helaas is de kwaliteit van de opname slecht, maar hetgeen gefilmd is fascineerde me, omdat het shot achter het toneel begint terwijl de musici zich klaarmaken voor het optreden en het eerste nummer, Lulu's Back in Town, wordt aangekondigd. Het geeft je het gevoel dat je er zelf live bij bent. Het optreden vond plaats in het Palais de la Mutualité in Parijs en werd uitgezonden door de Franse televisie.

Het nummer Lulu's Back in Town vind je eveneens in het volgende fragment, waarschijnlijk gemaakt met een andere camera tijdens ditzelfde concert.

In Warschau gaf hij twee concerten en één ervan werd uitgezonden op de Poolse televisie. In een biografie over het leven van Thelonious Monk Straight No Chaser schrijft Leslie Gourse over het bezoek aan één van de paleizen in Warschau, dat Monk samen met zijn vrouw Nellie en de leden van de band bezocht. Ze moesten slippers aan over hun schoenen om de vloeren en de tapijten niet te beschadigen; de Polen zijn zuinig op hun paleizen. In de slaapkamer van de koningin hingen er koorden om het bed van de gemalin, maar Monk trok zich daar niets van aan, klom er overheen en ging op het bed liggen. Nellie schreeuwde, dat 'tie d'r af moest komen en Ben Riley kwam, geschrokken door het tumult, aangerend. What are you doing, motherfucker? ( = Wat doe je nou, klootzak) riep hij naar Monk, You can't lie down there. It's a national treasure. (= Je kunt daar niet zomaar gaan liggen! Dit is een nationaal erfgoed.) Monk reageerde laconiek: I just wanted to see what the bitch saw. ( = Ik wilde alleen maar zien wat dat mens ook gezien moet hebben). Hoe dit gebeuren afliep, vertelt het verhaal niet - feit is dat Thelonious Monk zich zelden iets aan trok van de geldende gangbare regels en het liefst, impulsief als hij was, zijn eigen weg koos.

Thelonious Monk en Charlie Rouse.

Tot slot nog twee fragmenten, deze keer van het concert in Warschau. Weer het openingsnummer: Lulu's Back in Town.

Als Monk in Europa speelde ging hij graag op bezoek bij de Barones Pannonica de Koenigswarter, Nica voor haar vrienden. Ze was een vermogende vrouw, die gefascineerd was door de jazz en haar vertolkers. Ze was als een peetmoeder voor hen. Ik hoop binnenkort meer over haar te vertellen, omdat ik een prachtig boek: Les Musiciens de jazz et leurs trois voeux vond en een CD met nummers, die speciaal aan haar gewijd zijn.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je onderwerpen zoals over Thelonious Monk interessant vindt, zou het jammer zijn als dit soort bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en ik houd je op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws. Meld je aan als vriend.



Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands

Med Flory in de jaren vijftig: Go West Young Med!( Nederlands) Med Flory in the 1950s: Go West Young Med! ( English) Med Flory in the 1950s: His Dream Bands (English) Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands ( Nederlands)

Een vergeten bandleider en componist heruitgebracht.
MED FLORY IN DE JAREN VIJFTIG: ZIJN DROOMBANDS!
Hans Koert

Med Flory's composities en de nummers die anderen voor hem schreven, lijken wel pure raketbrandstof; de nummers worden afgeschoten en lijken niet meer tot stilstand te komen.( Med's charts and the charts he motivated others to write for him are like pure rocket fuel.). Deel van Med's talent was de vaardigheid om de juiste bandleden te vinden, muzikanten die konden swingen.( Part of Med's gift was a knack for assembling just the right swingers.) Med's volgende band was steeds weer beter dan de voorafgaande, dankzij musici als Al Cohn, Johnny Bello, Doug Mettome, Hal McKusick, Billy Byers, Urbie Green en nog veel meer. Med's leiderschap geeft de term "Dream band", en "droomband" een wel heel bijzondere betekenis. ( Marc Myers Jazz Wax blog )

Fresh Sound CD label: Go West Young Med

In 1954 werd hij en zijn vrouw uitgenodigd om te komen spelen bij het orkest van Ray Anthony. Dit orkest was één van de populairste bands van dat moment en ze toerden drie en een half jaar door alle staten van de VS. Ze bleven tenslotte hangen in Californië. We loved it out there.( = We vonden het een prachtige plek). It was a pretty nice place to live. (= Het was een heerlijke omgeving om te wonen). The climate was perfect and it had a cosmopolitan atmosphere.(= Het klimaat was er perfect en het had een kosmopolitische uitstraling ). So I got a few bucks from my folks and we bought a home. ( = We konden er, dankzij wat geld van mijn ouders, een huis kopen). Hij speelde 30 wekenlang in de Ray Anthony show en in studio-orkesten, die er rondom al die filmstudio’s genoeg waren. Hij speelde in die studio-orkesten voornamelijk baritonsaxofoon. There was so much work in L.A. back then. (= Er was daar in die dagen genoeg werk te vinden). In 1956 richtte Med een eigen orkest op met musici, die in de Ray Anthony band speelden. Met deze band nam hij in maart 1956 vier nummers op, waarin Mat liet horen dat hij ook kan zingen in de snelle eigen compositie: I Love You, That's All. Een jaar later vinden we Med, met Red Kelly en trompettist Al Porcino terug in een aantal shows met het Jazz Wave Orchestra en zes live-opnamen van een concert in Los Angeles worden vastgelegd met dit Flory-Porcino Jazz Wave Orchestra. Deze opnamen staan ook op de heruitgave "Go West Young Med" Helaas was er iets fout gegaan met een microfoon, zodat de geluidsbalans niet optimaal is. Een maand later nemen ze met deze band nogmaals op, nu in de studio, en zonder geluidsproblemen, waarbij Conte Candoli op trompet en Buddy Clark op bas te horen zijn. The Four Brothers revisited (1987): v.l.n.r. Al Cohn - Jimmy Giuffre - Med Flory - Bill Perkins

In 1958 maakt Flory met een band furore tijdens het eerste Monterey Jazz Festival en het optreden slaat in als een bom. Een jaar later speelt hij weer op het festival, maar nu met de Woody Herman band. Ik vond een filmfragment met daarop Med Flory, Sal Nistico, Flip Phillips en Al Cohn gemaakt tijdens een concert in Japan, waarin ze de saxofoonsectie van het Woody Herman orkest, de "Four Brothers", proberen te doen herleven."

De laatste twee opnamen van de heruitgave vallen m.i. wat uit de toon. Ze zijn gespeeld door de Sax Maniacs waarin Med de hobo en de altsax bespeelt, met o.a. Bil Perkins en Bill Holman in de saxsectie en een ritmesectie met Jim Hall, Russ Freeman, Red Mitchell ( andere bronnen melden Red Kelly) en Mel Lewis. De hobo geeft aan het eerste nummer ( Shish-Ka-Bob, (sic)) een Arabische touch; het tweede nummer, de bekende negerspiritual Nobody Knows the Trouble I've Seen, hadden ze, wat mij betreft beter weg kunnen laten, maar hoort, uiteraard, voor de volledigheid erbij te staan. ..... er blijft genoeg over om van te genieten.

De bekende plaat Art Pepper + Eleven waarop Med Flory baritonsax speelt.

Eind jaren vijftig is Med Flory terug te vinden op baritonsaxofoon op de beroemde Art Pepper + Eleven opnamen en in allerlei andere opnamen, zoals met vibrafonist Terry Gibbs, waarvan hieronder een filmfragment te zien is met de band van Terry Gibbs en Birk ( = Dizzy Gillespie) als speciale gast in Smoke 'em Up. Dizzy krijgt hier alle solo-ruimte en Med Flory komt niet tot soleren.

Terry Gibbs Dream Band
De jaren daarna speelt Med o.a. saxofoon in de Supersax groep, gewijd aan de muziek van Charlie Parker en hij gaat acteren in verschillende Tv-programma’s als Bonanza en Lassie en in films ( zoals The Nutty Professor). Hij organiseert de laatste jaren het zgn. Med Flory Jazz & Blues Festival in zijn geboorteplaats Longansport, Indiana. Bekijk de trailer van het afgelopen festival maar eens.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je verhalen over vergeten jazzmusici interessant vindt en je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen als deze, over Med Flory, zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en ik houd je op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessante concerten, die je zeker zullen interesseren. Meld je aan en je hoort er bij!

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Med Flory in the 1950s: His dream bands

Med Flory in de jaren vijftig: Go West Young Med!( Nederlands) Med Flory in the 1950s: Go West Young Med! ( English) Med Flory in the 1950s: His Dream Bands (English) Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands ( Nederlands)

A forgotten bandleader and componer revisited.
MED FLORY IN THE 1950s: HIS DREAM BANDS!
Hans Koert

Med Flory was one of the most dynamic alto saxophonists, arrangers and bandleaders in the New York and Los Angeles scenes in the 1950s. If you listen to his leadership recordings from the mid- and late-1950s or his work with Terry Gibbs and Dave Pell, you'll be taken aback. I certainly was. Med's charts and the charts he motivated others to write for him are like pure rocket fuel. They take off and don't stop. Part of Med's gift was a knack for assembling just the right swingers. Like a kid who keeps tinkering with hot rods to get them to go faster, louder and cooler, Med routinely assembled groups that out-did the last ones. Musicians impressed into duty (often in the same band) included Al Cohn, Johnny Bello, Doug Mettome, Hal McKusick, Billy Byers, Urbie Green and so many others. Med's leadership dates bring new meaning to his "dream bands. ( Marc Myers Jazz Wax blog )
Label of the Fresh Sound reissue: Go West Young Med

In 1955 Med and his wife Joanie, joined the band of Ray Anthony. This band was one of the best dance orchestras from the 1950s and it toured all around the States for almost three and a half year. Med and Joanie moved to California. We love it out there. It was a pretty nice place to live. The climate was perfect and it had a cosmopolitan atmosphere. So I got a few bucks from my folks and we bought a home. He performed their for 30 weeks in the Ray Anthony show and in studio orchestras, in which he took up the baritone saxophone. There was so much work in L.A. back then. In 1956 Med founded his own orchestra, most musicians from the Ray Anthony orchestra. This band recorded four tracks in March 1956 - in which Med showed that he is could be a vocalist too in a fast played swinging own composition I Love You, That's All. A year later Med, Red Kelly and trumpet player Al Porcino gave some great shows with the Jazz Wave Orchestra and six live tracks recorded in Los Angeles with this Flory-Porcino Jazz Wave Orchestra are to be found too in this compilation. It’s a pity that the sound balance is not very good due to a bad mike placement - a few month later that same band recorded again, now into a studio, which gave a more balanced sound, with some exciting replacement: Conte Candoli is to be heard on trumpet and Buddy Clark on bass. The Four Brothers revisited (1987): f.l.t.r. Al Cohn - Jimmy Giuffre - Med Flory - Bill Perkins

In 1958 Flory performed with a rehearsal band at the first 1958 Monterey Jazz Festival and was a big hit. A year later he would return to play on that same festival with the Woody Herman band. Enjoy a film fragment I found with Med Flory, Sal Nistico, Flip Phillips and Al Cohn at a Japan concert revisiting the Woody Herman "Four Brothers":

The last two tracks are some remarkable recordings by the Sax Maniacs on which Ned plays the oboe and the alto saxophone in a sax line up with great names like Bill Perkins and Bill Holman, featuring a rhythm section with Jim Hall, Russ Freeman, Red Mitchell ( other sources give Red Kelly) and Mel Lewis. The oboe gives the first tune, Shish-Ka-Bob (sic) an Arabic flavor and the negro spiritual Nobody Knows the Trouble I've seen, in my opinion, feds up with this great compilation. A pity ......

The well known Art Pepper + Eleven recording with Med Flory in the sax section on baritone.

In the late 1950s Med Flory took part in the famous Art Pepper + Eleven recordings and in several recording sessions with vibraphone player Terry Gibbs. Love to introduce you to a fragment featuring Terry Gibbs' Band with, as a special guest, Dizzy Gillespie in Smoke 'em Up.

Terry Gibbs Dream Band
During the next decades Med played his saxophone in great bands like Supersax, devoted to the music of Charlie Parker and he became a actor in films ( like The Nutty Professor) and TV-series. Med Flory is still active nowadays. His is the initiator of the Med Flory Jazz & Blues Festival in his birth place Longansport, Indiana. Love to show you a trailer of that festival, so you can hear how he sounds now-a-days.

Med Flory, now in his 80s, is still a sought after musicians in festivals, although he had to cancel some concerts due to health problems - hope he will be with us for a long time. His wife Joanie, he was married with her for 48 years, passed away in January 2001. A great musician, now almost forgotten by the average jazz fan - a shame !!
Hans Koert

keepswinging@live.nl

Some jazz musicians made great music, but seem to be forgotten by now, like Med Flory; the Keep Swinging blog loves to point you to those neglected musicians, so it would be a pity if you missed those contributions. Become a friend of this Keep Swinging blog and keep informed. Please register !

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Oscar Alemán's carriere in Jazz On Record

Oscar Alemán in Jazz On Record (in: http://oscar-aleman.blogspot.com/ ) ( English) Oscar Alemán's carriere in Jazz On Record ( Nederlands)

Oscar Alemán's carriere door de ogen van een Amerikaans jazzcriticus.
OSCAR ALEMÁN'S CARRIÈRE IN JAZZ ON RECORD
Hans Koert

Wie iets meer wil weten over de carriere van de Argentijnse gitarist en entertainer Oscar Alemán en op zoek gaat in boeken naar informatie, vangt meestal bot. Verder dan wat one-liners of zinnetjes over zijn gitaarspel, dat dan naast dat van die andere gitarist gelegd wordt, komen veel boeken niet. Zo beschreef ik al eens mijn verbazing dat in veel biografieën over Josephine Baker de naam van Oscar Alemán totaal weggelaten wordt of slechts beschreven in minder dan één regel. Ook Oscar's Argentijnse carriere na 1940, waar hij decennialang een sterrenstatus had, wordt door gebrek aan informatie voor het gemak genegeerd. Een lichte vreugde dus, toen ik het boek Jazz on Record in handen kreeg van Scott Yanow waarin in ieder geval wat meer recht gedaan wordt aan de grote vergeten meester op de gitaar al wordt het verhaal geschreven vanuit een Amerikaans perspectief. ( Was 'tie maar ingegaan op het voorstel van Duke Ellington om ....., dan ...... )
Oscar Alemán, de Argentijnse gitarist, zanger en entertainer is lange tijd een mysterieus muzikant geweest. Zijn aanwezigheid in Europa tijdens de jaren dertig is niemand ontgaan - de vergelijking met "die andere gitarist" is honderden keren bediscussieerd, maar hoe het hem na 1940 vergaan is bleef een goed bewaard geheim. Heel wat encyclopedieën roemen zijn muzikale betekenis, maar negeren zijn Argentijnse jaren. Al zijn plaatopnamen ( en bewaard gebleven radioprogramma's) zijn nu beschreven in een online Oscar Alemán discografie, die nu een beter te onthouden adres heeft gekregen: http://oscar-aleman.opweb.nl/. Al zijn Argentijnse opnamen zijn heruitgebracht De bekende jazzjournalist en - criticus Scott Yanow schreef een interessant boek, getiteld Jazz on Record, met als bijtitel The First Sixty Years. Een paar weken geleden vond ik het in de ramsj. Het boek is niet één van die zovele naslagwerken over jazz, maar een boek vol interessante informatie - gericht op de platen die door een artiest gemaakt zijn. Wat het boek te bieden heeft, vind je op de kaft: The complete story of all of jazz's significant artists and their recordings through six decades of music. ( = Het volledige verhaal van alle belangrijke jazzmusici en hun opnamen tijdens de eerste 60 jaar) - Explores thousands of artists and their recordings, year by year ( = Bevat duizenden artiesten en hun platen - jaar voor jaar) - plus the birth and growth of jazz in the pre-recorded era 1894 - 1916.( = plus een overzicht van de periode voorafgaand aan het tijdperk van de gramofoonplaat: 1894 - 1916) Het is interessant om eens na te gaan wat Yanow over Oscar Alemán schrijft!:

Cartoon "Le Roi Invisible: Gani Jakupi ©

In hoofdstuk 4: 1933-1938: Swing's the Thing ( p. 171-172) voegt hij Oscar Alemán samen met Alix Combelle en Svend Asmussen. Hij schrijft ( in vertaling)

Oscar Aleman verkeerde in de ongelukkige omstandigheid dat hij een soundalike was van Django Reinhardt - dat zijn muziek leek op die van Django Reinhardt, hoewel hij altijd aangegeven heeft dat hij niet door Django's spel beïnvloed was. Aleman was geboren in Argentinië, verhuisde naar Europa in 1929 waar hij speelde in de show van tapdanser Harry Fleming. Hij ging in Parijs wonen in 1932 en leidde daar tien jaar lang de showband van Josephine Baker. Hij nam platen op met Freddy Taylor, Danny Polo en Bill Coleman. Hoewel Duke Ellington hem in 1933, tijdens diens Europese tournee, een plaats in zijn orkest aanbood, weigerde Josephine Baker hem te laten gaan. Aleman kreeg de kans een eigen groep te leiden in Parijs, maar werd overschaduwd door zijn goede vriend Django Reinhardt. Aleman nam vier nummers op in december 1938 ( die terug te vinden zijn op de dubbel-cd Swing Guitar Masterpieces, waarover meer in het volgende hoofdstuk) waarvan twee gitaarsolo's: Nobodoy's Sweetheart en Whispering. Als hij de kans had gekregen de baan bij Duke Ellington aan te nemen en in diens orkest te spelen, dan was hij wellicht in één klap bekend geworden. Cartoon "Le Roi Invisible - Gani Jakupi ©

Yanow vergelijkt Svend Asmussen met Oscar, door te schrijven (in vertaling): Terwijl de aanwezigheid van Django Reinhardt het voor Oscar Aleman moeilijk maakte bekendheid te krijgen, zo heeft Svend Asmussen nooit de erkenning gekregen die hij verdient, dankzij Stephane Grappelli. Asmussen is, sinds de jaren dertig, één van de beste jazzviolisten ter wereld.

Overigens, hij heeft onlangs nog als 93-jarige, een nieuwe CD gemaakt: Makin' Whoopee .... and Music

Cartoon "Le Roi Invisible" Gani Jakupi ©

In hoofdstuk vijf: 1939- 1944: The war years ( = de oorlogsjaren) ( p. 230) wordt Oscar weer aan Svend Asmussen gekoppeld, samen met de Svenska Hotkvintetten. Yanow schrijft over deze periode ( in vertaling):

De Argentijnse gitarist Oscar Alemán, die tijdens de jaren dertig in Parijs werkte, nam vier platen op als leider in 1939. Hij verliet Frankrijk in 1940 toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. In plaats van te emigreren naar de VS waar hij wellicht beroemd zou zijn geworden, koos hij voor zijn geboorteland Argentinië en kwam, op een korte tournee na in 1959, nooit meer terug naar Europa. Hij bleef spelen in zijn geliefde swingstijl en maakte nog vele tientallen jaren platen, tot in 1974 toe. Daarna wijst Yanow weer naar de 2CD Swing Guitar Masterpiece ( Acoustic Disc-29) met muziek uit Aleman's Europese en Argentijnse periode. Hoewel hij in latere jaren, gaat Yanow verder, een eigen stijl ontwikkelde, toch blijft zijn muziek erg dicht bij die van de stijl en het geluid van Django Reinhardt. Wel je zult begrijpen dat ik het met deze laatste bewering absoluut niet eens ben. Yanow slaat hier faliekant de plank mis. Feit is evenwel dat hij geprobeerd heeft een meer volledige biografie van Oscar Alemán te maken, weliswaar bekeken door een gekleurde bril, maar in ieder geval iets genuanceerder dan wat andere jazzhistorici en critici hebben laten liggen.

De tekeningen van Gani Jakupi komen uit het boek: Le Roi Invisible - Un portrait d' Oscar Aleman door Gani Jakupi.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

En waar vind ik dan wel informatie over Oscar Alemán?

Oscar Alemán online discography: http://oscar-aleman.opweb.nl

Oscar Alemán weblog: http://oscar-aleman.blogspot.com

Friends of the Keep Swinging blog: http://keepswinging.opweb.nl/friends.htm

Als je, net als ik van mening bent, dat vergeten musici als de 100 jaar geleden geboren Oscar Alemán te weinig aandacht krijgen, bezoek dan regelmatig deze Keep Swinging blog, dan hoef je niets te missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en we houden je op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazznieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en ik hou je op de hoogte.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Med Flory in the 1950s: Go West Young Med

Med Flory in de jaren vijftig: Go West Young Med!( Nederlands) Med Flory in the 1950s: Go West Young Med! ( English) Med Flory in the 1950s: His Dream Bands (English) Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands ( Nederlands)

A forgotten bandleader and componer revisited.
MED FLORY IN THE 1950s: GO WEST YOUNG MED!
Hans Koert

The introduction to Med Flory must have been somewhere during the 1960s or 1970s, as I was an admirer of the Bonanza TV-series that was on Dutch television, broadcasted by the KRO, who scheduled this series for almost ten years ( 1963 - 1972 ). Med Flory was to be seen in just four episodes, so I really don't remember him. He also appeared in the famous Lassie series, very popular in those days and to be seen on Dutch TV-network too by the NCRV network between 1962 and 1980 - well - I don't remember him either - last month I was introduced to a complete other side of this actor - his biggest love - music - as a band leader, jazz saxophone player and, above all, a great composer.

Med Flory in one of the Bonanza programs.

Med Flory is perhaps best known as the co-founder of Supersax, the commercially successful reed ensemble started in 1972 that plays transcriptions of Charlie Parker's solos. But before Supersax, Med was one of the most dynamic alto saxophonists, arrangers and bandleaders on the New York and Los Angeles scenes in the 1950s. If you listen to his leadership recordings from the mid- and late-1950s or his work with Terry Gibbs and Dave Pell, you'll be taken aback. I certainly was. ( Marc Myers in zijn Jazz Wax blog )

Med Flory next to his wife Joanie ( fv.l.t.r.: Med Flory - Joanie Durelle - Henri Fonda and Joe Maini jr.)

Med Flory was born in August 1927 in Longansport, Indiana. His full front name was Meredith, but he wasn 't very happy with that. When I was a kid, no one could pronounce it, so they called me "Mary". I'd get the heck kicked out of me. One day my junior high school coach said "Hey Med, come over here". So I grabbed that nickname. As a kid he was fascinated by the big bands of Benny Goodman, Artie Shaw, Charlie Barnet, Glenn Miller and the Dorsey Brothers and at nine he got his first clarinet. He must have received his musical talents from his mother, who played, as a teenager the organ at the silent movies. She also could improvise. She was twice the musician I'd ever be. He made his debut in Claude Thornhill's band as a replacement for Dick Hafer, who left the band and with that band he made his first recordings, April 1953. In an interview, made not so long ago, he remembers these days touring around with the Claude Thornhill band, ........... Well listen to it !!

During the early 1950s he played in Woody Herman's band and in the Art Mooney's band, where he married the girl vocalist Joan Durelle.

Med Flory

In 1954 he recorded with an own band, featuring several musicians he had met in the Herman band, like Urbie Green, Hal McKusick, Teddy Kotick and Al Cohn - the latter was responsible for some of the compositions in the bands first recordings: No Thanks and The Fuzz; Med Flory composed the other two February 1954 tracks: Straight Ahead and Three Times Ahead. When I first heard Med Flory and his Orchestra performing Straight Ahead it hit me and first I thought it was one of those great bands from the 1950s, like Woody Herman's - no is was Med Flory's! - never heard about him. Med adored Al Cohn: Al's writing and playing was above most everyone else, he told Marc Myers in an interview, when he asked him what favorite tenor saxophone player he had at the time. Al Cohn and Med Flory

These and other tracks were reissued on a 2001 Fresh Sound release titled Go West Young Med! - Med Flory and his orchestras 1954 - 1959. It isn 't so strange that his band sounded like Woody Herman as you know that most musicians he played with were products from that great band - in May 1954 Med was part of the so-called Runaway Herd from Dick Collins. ( Horn of Plenty). Med Flory was a sought after saxophone player and is to be heard on numerous big bands recordings from this period, like recordings with Lucky Millinder, Nat Pierce and Urbie Green. Enjoy a fragment of one the recordings with Urbie Green Octet, August 1954: Lullaby of Birdland.

In October 1954 Med and his wife Joanie were asked to join the Ray Anthony band - one of the most popular dance bands of the States in those years. They toured around for three and a half year before they settled in California. About that period I love to tell you more in another contribution: Med Flory in the 1950s: His Dream bands.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

As you love to read about stories of almost forgotten jazzmusicians like Med Flory and you love to do that at the Keep Swinging blog, it would be a pity if you missed certain contributions. Become a vriend of this Keep Swinging blog en we'l inform you. Please register !


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions