Het Tweede Ukelelefestival van België

The Second Belgian Ukulele Festival 2009 (English) Het Tweede Ukelelefestival van België (Vlaams/Nederlands)

8 en 9 mei 2009 Sint-Niklaas
HET TWEEDE UKELELEFESTIVAL VAN BELGIË
Hans Koert

Op zaterdag 9 mei 2009 vond in de stadsschouwburg van Sint-Niklaas het tweede Internationale Ukelelefestival van België plaats.

De aftrap voor het festival had een dag eerder plaatsgevonden tijdens een zgn. Ukuleyleyjam in ‘t Ey in Belsele (vlakbij Sint-Niklaas), waar in 2007 de eerste editie van het festival gehouden
José Parrondo (foto: Hans Koert)
werd; een onverwacht succes met meer dan 400 bezoekers uit heel Europa – vandaar dat deze keer gekozen was voor een grotere ambiance, de stadsschouwburg van Sint-Niklaas.
Het festival, dat ‘s middags om twee uur startte duurde tot ver na middernacht en de bezoekers werden vergast op een keur aan artiesten, zoals Max and Veronica, The Uke Box, Gus and Fin, Les Mecs du Nord, Yan Yalego, de Hot Potato Syncopators en José Parrondo, die tijdens korte concerten hun snaren lieten trillen. In de foyer van de schouwburg, De Spiegel, kon beginnend talent en bezoekers hun spel laten horen - hier waren optredens van het doldwaze duo Gertrude et Gerard, Marcarthur, het Nederlandse tweetal Hein Overbeek en Anne van der Wal en het Antwerpse duo Hopeloos, dat liet horen, dat ook het Antwerps dialect naadloos past bij de ukelele. Het verraste me, dat er zoveel verschillende stijlen te horen waren tijdens het festival. Je zou vooral muziek verwachten á la George Formby of Ukelule Ike ( Cliff Edwards voor de ukelelebeten onder ons), maar niets was minder waar. Zo was er blues (Max and Veronika), Cajun (Yan Yalegro), volksmuziek (Duo Hopeloos), grappen en grollen (Gertrude et Gerard), esoterische New Age klanken (José Parrondo) en funky popnummers, die in geen enkele discotheek zouden misstaan (Gus and Fin), te horen; veel afwisseling en verrassingen dus.
De komische act van Gertrude et Gérard (foto: Hans Koert)
Hoewel ik niet alle groepen heb zien optreden, zoals Les Mecs du Nord en de uitsmijter de Hot Potatoes Syncopators, met een programma vol Spike Jones-effecten, wil ik toch een aantal acts in de schijnwerper plaatsen. De twee Schotten Gus and Fin, bekend door hun vele filmpjes op YouTube brachten onverstaanbare grappen en een gevarieerd programma met bijvoorbeeld nummers als het thema van de serie Rawhide en het bekende nummer van Kenny Rodger Ruby.

Shelley Rickey ( van The Uke Box) (foto: Hans Koert)

De Nederlandse groep The Uke Box bestaande uit Shelley Rickey, zang en ukelele en Marko van der Horst op ukelele, banjo, speelgoed accordeon en een zelfgemaakte cementbakbas, brachten een aantal nummers uit de jaren twintig en dertig als It’s a Sin to Tell a Lie, Blues My Naughty Sweetie Gives To Me en de klassieker Deep In My Heart; één van mijn favoriete nummers van die andere Rotterdamse groep uit de jaren tachtig De Berini’s ( Diep in mijn hart). Vooral het gevoelige nummer, Miss The Mississippi, gezongen door Shelley maakte veel indruk, omdat daarin nog eens duidelijk werd wat voor een prachtige stem ze heeft.

Marko van der Horst (van The Uke Box) (foto: Hans Koert)

Voor mij was dit “un-plugged”, dit haast onversterkte optreden één van de hoogtepunten van het festival. De Belgische artiest José Parrondo verraste met zijn thuis gemaakte samples waarmee hij samen speelde – dit gaf zijn solo-optreden een bijzondere dimensie en de New Age-achtige geluidslijnen deden je bijna vergeten dat je op een ukelelefestival beland was; de geluidsgrapjes grappen gaven dit concert de nodige luchtigheid. ( kwaak kwaak)

Yan Yalego, op banjo en ukelele, bracht nummers als St. James Infirmary, Please Don’t Talk About Me When I’m Gone, Tom Waits’s Chocolate Jesus; het haast doodgespeelde dixielandhitje uit de jaren twintig Yes Sir That’s My Baby en het nummer dat Robert Johnson in 1936 opnam als Rambling on my Mind. Yan Yalego; zijn trompetimitaties, maar ook zijn mooie stem, zijn geweldig, was één van de sterren van het festival en zou later die avond nog als gast meespelen met het Italiaanse duo Max and Veronica, dat bestaat uit Veronica Sbergia zang, ukelele en wasbord en Max De Bernardi op ukelele, banjo en dobro.

Max De Bernardi ( van Veronica and Max) (foto: Hans Koert)

Ze zetten een prima voorstelling neer, niet alleen dankzij Max’s spel op de dobro ( wat een schitterend instrument) maar ook door hun repertoirekeus met zelden gehoorde nummers als On The Road Again zoals dat eind jaren twintig werd opgenomen door de Memphis Jug Band (1928) of Dirty Mother For You zoals dat door Minnie Douglas ( beter bekend onder haar artiestennaam Memphis Minnie) op de plaat werd gezet. Ook de meer bekende Bessie Smith klassieker Nobody Knows You When You’re Down and Out kwam langs, mooi gezongen door Veronica, die zichzelf het liefst etaleert als een zingende ukelelespeler.

Veronica Sbergia (van Veronica & Max) (foto: Hans Koert)

Op het eind van het concert kwam Yan Yalego er nog even bij om samen met Veronica en Max alvast een voorproefje te geven van een aantal nummers van hun nieuwste CD, die binnenkort verschijnt. De uitvoering van de nummers I Got The Blues When It Rains en Me Myself and I, een nummer dat bekend is geworden door Billie Holiday, beloven veel en ik hoop dan ook deze CD een keer te kunnen bespreken op deze plaats.

Max and Veronika ( v.l.n.r. Max De Bernardi, Yan Yalego en Veronica Sbergia) (foto: Hans Koert)

Voor mij was het de eerste keer dat ik een ukelelefestival bezocht en ik kan je verzekeren dat ik met volle teugen genoten heb, alhoewel ik ontdekt heb dat ik de volgende keer ( het derde ukelelefestival staat gepland voor 2011 verzekerde Frederik Goossens

Een trotse bezoeker met zijn sigarendoosukelele (inclusief sigaren) (foto: Hans Koert)

me, de spreekstalmeester en organisator van dit prima geleide festival) een eigen ukelele moet meenemen, want dat schijnt hier een soort ongeschreven gedragscode te zijn of, als je dat niet hebt, kan ook eventueel, denk ik, een lege ukelelekoffer volstaan

Bedankt voor het inspirerende festival.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Als je het leuk vindt om op de hoogte te blijven van de onderwerpen die in deze weblog aan de orde komen, vraag dan om de nieuwsbrief, die elke veertiendagen verschijnt.

Retrospect
Roy Smeck Duke of Uke Bill Tapia Centennial Sol Hoopii Sweet Hollywaiians Janet Klein Parlor Boys Ukulele Special Roy Smeck - Wizard of the Strings Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging news letter Keep Swinging Contributions