Jules Deelder

( Naar de Nederlandse vertaling.)


JULES DEELDER - Jazz is my Religion - a film by Gerard Wessel
For most Dutch jazzfans Jules Deelder is a well known figure. He's a poet, a jazz connaisseur and record collector, a promotor of the pure jazz sound ( = swing, bebop and hard bop ) and a cult figure known as the nightmayor of Rotterdam. His poets and stories about jazz are all in Dutch ( with a few exceptions) and deal with musicans like Chet Baker, Charlie Parker, Brew Moore or Eddy Daté. During the last years he performs as a DJ playing records from his own collection and he published some very interesting compilation of jazz music ( Deelder Draait - Deelder Draait Door - Deelder Blijft Draaien )as a counterpart for all those re-mixed 1950s jazzhits by DJs like Maestro did on his Blue Note Trip CD series.

Within' a few weeks a new selection of jazz recordings will be released, titled Deelder Rhythm

This summer a documentary on DVD about his life was released: JULES DEELDER - Jazz is my Religion. a film by Gerard Wessel (subtitled Niets aan de hand)

I was very anxious to see this documentary and although it brought me but few new information it gives a good view of Deelder's passion for jazz and record collecting, his adoration of certain aspects of the war, about drugs and about being a jazz musician. Some friends, like the Dutch poet Remco Campert, Bert Chabot, cabaret performer and writer and saxophone player Hans Dulfer tell in the film about the way they know Jules. At the end of the film he plays with his Trio Me Reet, in which he plays the drums with Ger "Sax" Van Vooren at the sax. It shows Jules as the pure jazz man, with only his snare drums and brushes trying to create the real jazz sound. If a wonder would happen and I should have to make a choice between being a great poet and writer or a great saxophone player ....... I'd choose to be a sax player he daydreams.

The way Jules talks and thinks about jazz is, in general, mine, but

I was startled by his adoration for everything that has to do with the Second World War, the uniforms, the bunkers in the dunes. Probably due to the fact that he was born in the last year of the war this period fascinates him. It is too enlarged in the film I think.

For foreigners, who are not able to read Jules work, this DVD will be of limited interest, as it is in Dutch and no subtitles at all.

I have followed Jules Deelder's career for years, we heard him in theatre, I read his books and listened to his CDs. In one of his first CD's "Deelder Drumt" ( Zililion 2600012) he uses an image of a Hit of the week label ( Sweetheart of my Student Days)(HOW 1117). This fascinates me for years and I hope Jules can explain me why he used that label in this CD.


Nederlands ( To the English translation )

Voor de meeste Nederlandse jazzliefhebbers is Jules Deelder een bekend figuur; hij is dichter, kenner van de jazz geschiedenis en platenverzamelaar, een promotor van het pure jazz geluid ( swing - bebop en hardbop ), bekend als de Nachtburgemeester van Rotterdam. Zijn gedichten en jazz verhalen zijn in het Nederlands ( met een paar uitzonderingen) en gaan over musici zoals Chet Baker, Charlie Parker, Brew Moore of Eddie Daté. De laatste jaren treedt hij op als DJ en draait jazzplaten uit zijn eigen collectie als tegenhanger voor die geremixte bewerkingen van Blue Note platen uit de jaren vijftig door DJ's als Maestro (Blue Note Trip serie). Ook produceert hij eigen schitterende compilaties.( Deelder Draait - Deelder Draait Door - Deelder Blijft Draaien )

Binnenkort verschijnt een nieuwe compilatie CD, getiteld Deelder Rhythm.

Deze zomer werd een documentaire van Gerard Wessels gepresenteerd over zijn leven: JULES DEELDER - Jazz is my Religion. (ondertitel: Niets aan de hand )

Ik was heel nieuwsgierig naar deze documentaire en, hoewel het maar weinig nieuwe informatie toevoegt, geeft het een goed beeld van het fenomeen Deelder; over zijn passie voor jazz en platenverzamelen, zijn verheerlijking van bepaalde aspecten van de Tweede Wereldoorlog, over drugs en over Deelder als jazzmuzikant. Vrienden, zoals de dichter Remco Campert, Bert Chabot, cabaretier en schrijver en saxophonist Hans Dulfer vertellen over Jules.

Op het eind van de film speelt Jules met zijn Trio Me Reet, waar hij het slagwerk speelt samen met Ger "Sax" van Vooren.
Het laat, denk ik, de pure Jules zien, met alleen een snare drum en twee brushes die probeert het echte jazzgeluid te vinden. Stel dat er een wonder zou gebeuren en ik zou mogen kiezen om mijn schrijverskwaliteiten in te leveren voor dat van een een getallenteerd jazzmusicus, dan koos ik voor het laatste, biecht hij op. en dan graag saxofoon.

De manier waarop Jules praat en denkt over Jazz komt in het algemeen overeen met de manier waarop ikzelf tegen jazz aan kijk. Zijn verheerlijking van de Tweede Wereldoorlog wordt wel erg aangedikt in de documentaire ( zijn belangstelling voor bunkers en uniformen) en dat schokt. Het is wellicht verklaarbaar door het feit dat hij geboren werd in één van de laatste oorlogsjaren en als kind die tijd (on)bewust heeft meegemaakt.

Voor mensen, die het Nederlands niet verstaan, is de documentaire slechts van ondergeschikt belang. De film is in het Nederlands zonder ondertiteling.

Ik volg Jules Deelder's carriere al lange tijd en we hebben zijn theatershows bezocht, zijn boeken gelezen, zijn platen gedraaid. In één van zijn eerste CD's, Deelder Drumt (Zillion 2600012 ) heeft hij een foto van een Hit of the week label geplaatst( Sweetheart of my Students Way) Dit boeit me al jaren en ik vraag me af waarom. Misschien dat Jules me dit nog eens kan uitleggen.