Keep (it) Swinging: Med Flory in de jaren vijftig: Go West Young Med!

Med Flory in de jaren vijftig: Go West Young Med!( Nederlands) Med Flory in the 1950s: Go West Young Med! ( English) Med Flory in the 1950s: His Dream Bands (English) Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands ( Nederlands)

Een vergeten bandleider en componist heruitgebracht.
MED FLORY IN DE JAREN VIJFTIG: GO WEST YOUNG MED!
Hans Koert

Ooit moet ik in de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw Med Flory gezien hebben, aangezien ik een liefhebber was van de Western serie Bonanza, die wekelijks op de televisie te zien was. Deze serie werd bijna tien jaar lang, tussen 1963 en 1972, door de KRO uitgezonden. Med Flory schijnt in een aantal afleveringen meegespeeld te hebben, maar ik herinner me dat niet. Hij speelde ook wel eens in de populaire serie Lassie, waarop de NCRV ons van 1962 tot 1980 plezierde; afgelopen maand kwam ik zijn naam tegen, maar nu op een heruitgave van zijn vroegste plaatopnamen: als jazzsaxofonist, bandleider en componist - zijn grote passie.

Med Flory in één van de Bonanza afleveringen.

Med Flory is wellicht het meest bekend geworden als medeoprichter van de groep Supersax, het commericeel succesvolle blazersensemble, dat in 1972 uitgeschreven solo's van Charlie Parker als thema's ging gebruiken. Maar daarvoor, in de jaren vijftig, was Med al één van de meest dynamische altsaxofonisten. Hij maakte naam als arrangeur en bandleider in de New York en Los Angeles jazzscene. Als je naar zijn opnamen luistert, die onder zijn leiderschap gemaakt zijn, midden en eind jaren vijftig, of zijn werk met de bands van Terry Gibbs en Dave Pell opzet, dan raak je snel geboeid door zijn muziek; ik in ieder geval wel. ( Marc Myers in zijn Jazz Wax blog ) ( in vertaling )

Med Flory naast zijn vrouw Joanie ( v.l.n.r.: Med Flory - Joanie Durelle - Henri Fonda en Joe Maini jr.)

Med Flory werd geboren in augustus 1927 in Longansport, Indiana als Meredith Flory, maar die voornaam werd in de buurt al snel verbasterd tot Mary en zo en daar baalde hij stevig van. When I was a kid, no one could pronounce it, so they called me "Mary". (= Als kind kon niemand mijn naam uitspreken en noemde me "Mary"). I'd get the heck kicked out of me. (= Ik werd daar helemaal gek van). One day my junior high school coach said "Hey Med, come over here". (= Op een dag zei mijn groepsleraar "Hé Med, kom eens hier!"). So I grabbed that nickname. (= Ik ben die naam blijven gebruiken). Als kind was hij geboeid door de muziek van Benny Goodman, Artie Shaw, Charlie Barnet, Glenn Miller en de Dorsey Brothers en dus is het niet vreemd dat hij klarinet ging spelen. Zijn muzikale talenten moet hij van zijn moeder gekregen hebben, die als tiener orgel speelde bij de stomme film. She (also) could improvise. (= Ze kon (ook) improviseren). She was twice the musician I'd ever be ( = Ze was tweemaal zoveel muzikant als ik). Hij debuteerde in het orkest van Claude Thornhill als vervanger voor Dick Hafer, die de band verliet; een band waarmee hij in april 1953 ook zijn eerste opnamen maakte. In een interview, onlangs gemaakt, herinnert hij deze dagen vol lange tournees en drugs ..... Luister maar!

In de jaren vijftig speelde hij een aantal jaren in de Woody Herman band en bij Art Mooney. Hier werd hij verliefd op de zangeres, Joan Durelle en trouwde met haar.

Med Flory

In 1954 nam hij voor het eerst nummers op onder eigen naam, met verschillende collega's, die ook in de band van Woody Herman zaten, zoals Urbie Green, Hal McKusick, Teddy Kotick en Al Cohn - de laatste was verantwoordelijk voor een tweetal composities, die werden vastgelegd: No Thanks en The Fuzz; Med Flory zelf tekende voor de andere twee nummers: Straight Ahead en Three Times Ahead. Het eerste nummer dat ik ooit hoorde van Med Flory and his Orchestra was dat Straight Ahead en ik was meteen gefascineerd door deze swingende bigband; bigband muziek, duidelijk beinvloed door Woody Herman, zoals je dat tegenwoordig maar zelden meer hoort. Med verafgode Al Cohn: Al's writing and playing was above most everyone else" ( = de muziek van Al (Cohn) zijn composities en spel was het allerbeste), zei hij tegen Marc Myers, toen die hem vroeg welke tenorsaxofonist hem het meest fascineerde in die tijd.

Al Cohn en Med Flory

Deze nummers en de andere composities, die Med Flory onder eigen naam maakte, vind je op de CD Go West Young Med! - Med Flory and his orchestras 1954 - 1959, in 2001 opnieuw uitgebracht door Fresh Sound. Natuurlijk is het begrijpelijk dat de "sound" van Woody Herman terug te horen is in Med Flory's eerste opnamen - de band bestond immers uit musici, die ook in de Woody Herman band speelden of gespeeld hadden. In mei 1954 maakte Med deel uit van de zogenaamde Runaway Herd van Dick Collins, vastgelegd op het album Horn of Plenty. Med Flory was een veelgevraagd saxofonist in die dagen en je vindt hem dan ook terug in allerlei bigband opnamen uit die tijd met bands als die van Lucky Millinder, Nat Pierce en Urbie Green. Het volgende fragment komt van zo'n opnamen, deze keer met het Urbie Green Octet, uit augustus 1954: Lullaby of Birdland.

In oktober 1954 worden Med en zijn vrouw Joanie gevraagd om bij het orkest van Ray Anthony te komen spelen, toendertijd één van de meest succesvolle dansbands van de VS. Hiermee toerden ze drie en een half jaar rond in alle hoeken en gaten van Amerika en bleven tenslotte in Californië plakken. Over die periode vertel ik in een volgende bijdrage: Med Flory in de jaren vijftig: Zijn droombands.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je verhalen over vergeten jazzmusici interessant vindt en je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en ik houd je op de hoogte van nieuwe bijdragen of jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan en je hoort er bij!