Keep (it) Swinging: Sarah Vaughan: Unieke opnamen - Live in het Concertgebouw (1958)

SARAH VAUGHAN: Unieke opnamen - live in het CONCERTGEBOUW (1958)
Een uitgebalanceerde show van pure zang, zonder gemaakte gebaartjes en met een weldadige rust gebracht ... ( PZC 9 juni 1958)
Hans Koert

Sarah Vaughan: De beginjaren van een groot bebop zangeres (Nederlands) Sarah Vaughan: The booming career of a great bebop vocalist (English) Sarah Vaughan: Unieke opnamen - Live in het Concertgebouw (1958) ( Nederlands) Sarah Vaughan: Unique live performance at the Concertgebouw (1958) (English)

Sarah Vaughan, the Divine One, of gewoon liefkozend Sassy genoemd, trad op in het Concertgebouw in Amsterdam tijdens een lang niet uitverkocht nachtconcert op zaterdag 7 juni 1958. Dankzij impresario Lou van Rees en het Nederlands Jazz Archief ( nu Muziek Centrum Nederland) is dit live concert meer dan 50 jaar later uitgebracht op een cd in de serie Jazz at the Concertgebouw. Het is de vierde cd op rij - eerdere uitgaven waren live concerten van Chet Baker, Gerry Mulligan en Jay Jay Johnson, alle drie juweeltjes uit de Europese jazzgeschiedenis.

Programmaboekje ( foto: collectie MCN)
Sarah Vaughan bracht op zaterdag 7 juni 1958 in Amsterdam haar trio mee, bestaande uit Ronnell Bright op piano, Richard Davis op bas en Art Morgan (als David op de affiches) op slagwerk, dat in de week hieraan voorafgaand, zonder Sarah Vaughan overigens, nog in Parijs opnamen gemaakt had voor Polydor. Voorafgaand aan het nachtconcert trad Sarah Vaughan met het Ronnell Bright Trio op in de TV-studio in Bussum voor een kort concert, waarvan vijf van de zeven nummers op DVD verschenen. Kijk maar eens naar een fragment van het nummer Over the Rainbow, dat ze in deze korte AVRO TV-show zong:

Sarah Vaughan: If This Isn't Love

In de regionale krant, de PZC ( De Provinciale Zeeuwse Courant) wordt de Tv-programmering van de 7de juni door de AVRO bestempeld als een op Amerikaanse leest geschoeide "songparade" en de kop van het artikel spreekt de waardering uit voor het programma: Amusement van niveau - zonder dat er sprake is van lolschopperij of goedkope lawaaimuziek. Eén van de onderdelen was het korte optreden van Sarah Vaughan, dat die ochtend opgenomen was. Sarah Vaughan met een uitgebalanceerde show van pure zang, zonder gemaakte gebaartjes en met weldadige rust gebracht, heeft ongetwijfeld niet alleen de jazzliefhebbers een kwartiertje laten genieten. Het moge duidelijk zijn dat de journalist die dit schreef een jazzliefhebber was. Er werden nog twee extra nummers opgenomen in Bussum, die niet uitgezonden werden: If This Isn't Love en Passing Strangers; beide zijn nu terug te vinden op de Sarah Vaughan - If This Isn't Love cd.
Sarah Vaughan ( 1924-1990)
Het nachtconcert opende met de Arvell Shaw Group, met daarin Arvell Shaw op bas. Arvell Shaw had tijdens de maand ervoor, opgetreden tijdens verschillende concerten met het Benny Goodman orkest in Brussel. Net als Sarah Vaughan trouwens, was Benny Goodman uitgenodigd te spelen in het paviljoen van de VS tijdens de Wereldtentoonstelling. Arvell Shaw speelde ook met Goodman in twee concerten in Nederland, namelijk in het Concertgebouw en tijdens het beroemde veilingconcert in Blokker. De andere leden van de groep woonden allen min of meer permanent in Nederland: Tenorist Don Byas en slagwerker Wally Bishop woonden hier en Frans Elsen, die afgelopen weekend in Den Haag op 76-jarige leeftijd overleed, was een gezocht begeleider, die toen vooral in het buitenland optrad, maar al vaak samen met Don en Wally had gespeeld.
Horen, zien en .... schrijven (PZC 9 juni 1958) (klik op de foto om hem te vergroten) ( bron: Krantenbank Zeeland)

Na de pauze was het de beurt aan Sarah Vaughan, voor wie iedereen gekomen was. Ze opende het concert met If This Isn't Love en Passing Strangers, de twee nummers, waarmee ze ook die ochtend was begonnen. Hierna bracht ze nog een tiental songs, de meeste bekende standards uit het Groot Amerikaans Songbook, zoals dat heet: That Old Devil Moon, Tenderly, Autumn in New York, Body and Soul en I Cried For You om er een paar te noemen. Tijdens het slotnummer, How High The Moon, kwamen de drie Amerikanen terug op het podium: Don Byas, Arvell Shaw en Wally Bishop om Sarah Vaughan en haar trio te begeleiden. Deze tien minuten groeien uit tot een echte jamsession, een feestje op het toneel, waarin Sarah een stuk meer ontspannen klinkt. Het is één van de interessantste nummers van de plaat.
Het wat slordige affiche: Art Morgan abusievelijk aangekondigd als David Morgan - Ronnell's voornaam fout gespeld ( bron collectie MCN)(foto in negatief)

Bert Vuijsje, jazzjournalist, is verantwoordelijk voor de tekst in het bijbehorende boekje en daarin geeft hij op deskundige wijze uitgebreid uitleg over het concert. Voor mij reden om over het concert zelf, wat minder uitgebreid te verhalen - Het ware wenselijk dat alle heruitgaven zo goed gedocumenteerd zouden worden. Het Sarah Vaughan album, If This Isn't Love, is een mooie aanvulling - een missing link in de Nederlandse- en Europese jazzgeschiedenis, waarvan de muziek nu eindelijk, mooi gerestaureerd, te beluisteren is.

Sarah Vaughan tijdens het concert in het Concertgebouw. Achteraan Don Byas. ( foto: Carel de Vogel)

In diezelfde zomer van 1958 trad Sarah Vaughan ook op met dezelfde bezetting als in Amsterdam voor de Zweedse televisie. Als je wilt weten hoe Sarah in die tijd klonk, kijk dan naar een fragment waarin een viertal nummers te horen zijn, die ze ook in Amsterdam zong: September In The Rain - Lover Man - Mean To Me and Tenderly met Ronnell Bright aan de piano, Richard Davis op bas en Art Morgan op slagwerk.

Wat een geweldig zangeres !!

Sarah Vaughan tijdens een uizending voor de Zweedse televisie. Achteraan bassist Richard Davis.

Deze Sarah Vaughan - If This Isn't Love cd kan besteld worden op de website van het Nederland Jazz Archief.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Gedurende de jaren vijftig, de tijd van de wederopbouw, bezochten de grote Amerikaanse jazzmusici Europa en deden, met name in Nederland, het Concertgebouw in Amsterdam of het Kurhaus in Scheveningen aan, de Nederlandse "jazztempels" van die tijd. In 1958 werd Sarah Vaughan, net als Benny Goodman, ingezet als attractie in het Amerikaanse paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Brussel en hieraan vooraf werd een uitgebreide tournee door Europa georganiseerd. In juni 1958 trad ze op in het Concertgebouw en was ze te zien in een optreden in de studie in Bussum voor de AVRO-televisie tijdens een "avond van louter ontspanning" tijdens een "met zorg voorbereid en evenwichtig samengesteld amusementsprogramma". Het nachtconcert in het Concertgebouw is onlang opnieuw uitgebracht en één van de juweeltjes uit de serie Jazz at the Concertgebouw. Keep Swinging was toen nog te jong om zelf te kunnen oordelen, maar het moet, met de oren van nu, een indrukwekkend concert geweest zijn.

Volg de Keep Swinging blog met Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief aan.