Pierre Courbois in Porgy en Bess
To the latest blog Naar de laatste blog
PIERRE COURBOIS: LIVE in PORGY EN BESS
Op zondagmidddag 23 november 2008 ging het voor het eerst deze winter sneeuwen in Zeeland en de meeste mensen bleven dan ook thuis achter de kachel. Diegenen die de elementen wel trotseerden, kregen er in Porgy en Bess in Terneuzen een prachtig concert voor terug van het Pierrre Courbois Vijfkwarts Sextet.
Pierre Courbois Vijfkwarts Sextet: v.l.n.r.: Willem Kühne - Jasper Blom - Jan Menu - Toon De Gouw - Pierre Courbois: Porgy en Bess - Terneuzen ) - November 2008 (foto Hans Koert)
Pierre Courbois ontving in mei 2008 uit handen van de SP voorman Jan Marijnissen, de VPRO Boy Edgar prijs; een geldprijs en een tournee langs Nederlandse jazzpodia, waaronder de huiskamer van de jazz, Porgy en Bess, georganiseerd door het Muziek Centrum Nederland . In Porgy en Bess bracht Pierre Coutbois zijn Vijfkwarts Sextet mee, met daarin Toon De Gouw op trompet, Jasper Blom op tenorsax, Jan Menu op baritonsax, Willem Kühne aan de piano, Niko Langenhuijzen op bas en, last but not least, de leider Pierre Courbois op slagwerk. Jan Menu verving Ilja Reijngold, die normaal trombone speelt in het sextet.
Pierre Courbois, geboren in april 1940 in Nijmegen, raakte als kind gefassineerd voor drummen en dankzij Willem Arents, die tussen het publiek zat, kon hij als tiener voor het eerst kennnismaken met een echt drumstel. Zijn eerste groep, waarmee hij optrad, was een dixielandband, maar in 1960 kwam hij bij het Ton Wijkamp Quintet terecht, dat, in dat jaar, een prijs op het Loosdrechts Jazzfestival won. Hij studeerde aan het Arnhems Conservatorium en speelde in de Original Dutch Free Jazz Group. Hij groeide uit tot een gewaardeerd lid van de Nederlandse Freejazz beweging en speelde in zijn 50-jarige carriere met grote namen als Gunter Hampel, Rein De Graaff en Dick Vennik, Theo Loevendie, Loek Dikker, Mal Waldron, Jean-Luc Ponty, Bud Powell en Eric Dolphy ( om er maar even een paar te noemen).
Jan Menu ( foto Hans Koert)Leider van een groep zijn en ook nog drummer is een zelden voorkomende combinatie. Uiteraard roept iedereen nu: En Art Blakey dan? (De uitzondering bevestigt de regel .........) Je kunt als drummer nauwelijks invloed uitoefenen op het melodisch en harmonisch verloop van de muziek. Als compensatie hiervoor ben ik gaan schrijven: zei hij ooit in het artikel: Pierre Courbois Componeren als Compensatie ( Jazzwereld 3 (geen jaartal, maar het was uit 1992). Pierre Courbois is uitgegroeid tot een belangrijk componist en slagwerker. Hij begon met componeren op het eind van de jaren zestig en werd gegrepen door bijzondere maatsoorten, net als Dave Brubeck, en één van zijn eerste composities was Seven, een stuk in een 7/4 maat, dat hij schreef voor zijn Jubileumkwintet. De nummers die zondagavond gespeeld werden door het Vijfkwarts Sextet waren ook allemaal van Pierre's hand en hij vertelde me, dat hij hier een jaar aan gewerkt had. En hij maakte het zijn mannen niet gemakkelijk .........
Tijdens de eerste set werden een vijftal nummers gespeeld. Rééducation Blues, voor deze gelegenheid hernoemd tot de Balkenende Blues, om er, volgens spreekstalmeester Jasper Blom, een Zeeuws tintje aan te geven, ( Jan Peter Balkenende, onze premier komt immers oorspronkelijk uit Zeeland); Insonorisé, een nummer met een latin-ting; Opaque, een Mingus-achtig stuk; de ballad Révocation en het nummer Unsquare Roots. Alle nummers, die tijdens het zondagmiddagconcert in Porgy en Bess ten gehore gebracht worden, zo doceerde Jasper Blom na het eerste nummer, zijn geschreven in een vijf kwartsmaat, dus moet je langzaam meetellen 1 -2 -3 -4 -5 en dan weer opnieuw ..... maar je kunt het ook gewoon over je heen laten komen. Zijn laatste suggestie bleek voor het publiek gewoon de meest praktische.Toon De Gouw (foto Hans Koert)
Tijdens de tweede set kwamen nummers langs als Lobelia en Cubic Roots, met Jasper Blom op tenor in een prachtige solo. Trouwens, ook Jan Menu, geboren en getogen groot-Terneuzenaar ( volgens Jasper door zijn omgeving gepuscht om muzikant te worden), liet weer eens horen, wat voor een prachtig instrument de baritonsax is in zijn handen. Met February 1953, een verwijzing naar de februariramp van '53, werd de tweede set besloten, niet nadat Pierre Courbois nog eens zijn vaardigheden op het slagwerk demonstreerde. Met name het gebruik van extra pedalen, waarmee hij zijn drumvel kan spannen en ontspannen, zodat verschillende toonhoogtes mogelijk worden, was bijzonder om mee te maken en onderstreepte maar weer eens dat Pierre Courbois terecht deze VPRO Boy Edgar prijs heeft gekregen.
Vergeet niet om live concerten te blijven bezoeken - die zijn voor ons jazzmuzikanten van levensbelang, gaf Jasper Blom na afloop het publiek mee. Natuurlijk heeft hij daarin helemaal gelijk, maar zijn woorden waren, mijns inziens, hier niet op zijn plaats, omdat, vanwege het slechte weer, de echte liefhebbers, de die-hards, de tocht naar Porgy en Bess gemaakt hadden: glibberend over de witbesneeuwde straten; de eigenlijke doelgroep waarvoor de oproep bedoeld was, zat thuis voor de kachel ...........
Hans Koert - keepswinging@live.nl
Labels: jan menu, jasper blom, pierre courbois, porgy en bess, toon de gouw