Jean-Luc Ponty - violist
Wat is jouw favoriet? KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
START: To the latest blog Naar de laatste blog
NEDERLANDS-VLAAMS ( To the English section with a 50 years old top hit recording: Moanin' by the Jazz Messengers.)
Na een aantal jaren klassiek-uitvoerend musicus moest hij kiezen: of verder gaan in de klassieke muziek of zich helemaal wijden aan de jazz. Het werd het laatste.
De manier waarop hij bebop-jazz ging spelen op zijn viool oogste overal waardering en bewondering. Zijn geluid en improvisaties op de viool waren niet te vergelijken met andere jazzviolisten. Je kunt dat goed horen op één van zijn eerste platen Violin Summit, dat hij samen maakte met de grootten op de viool uit die dagen: Svend Asmussen en Stuff Smith. Ik besprak deze schitterende Violin Summit plaat in een eerdere bijdrage.
In 1967 trad hij voor de eerste keer op in de Verenigde staten tijdens het Monterey Jazz Festival op uitnodiging van John Lewis met zijn Modern Jazz Quartet. Hij oogste hiermee alom lof en zijn bedje leek gespreid.
In de jaren zeventig krijgen popartiesten als Elton John en Frank Zappa belangstelling voor hem en hij maakt platen en gaat met ze op tournee. In de jaren zeventig verhuist hij naar Californië en speelt daar met musici als John McLaughlin en zijn Mahavishnu Orchestra. Hij krijgt een platencontract bij Atlantic, waar hij een tiental platen maakt, waaronder die ene die ik op een rommelmarkt vond: Enigmatic Ocean. Deze plaat werd een hit in 1977 en bereikte zelfs de Amerikaanse top 40. De muziek op de plaat kun je benoemen als jazz-fusion en ik mag dat wel af en toe. Critici stellen dat zijn electrisch versterkte viool af en toe wel erg op de voorgrond treedt ten koste van het geheel. Ik zie dat niet zo.
Ik vind het leuk om een filmfragment te laten zien waarin Jean-Luc Ponty een deel van zijn Enigmatic Ocean laat horen, dan kun je zelf beoordelen of dit iets voor je is.
Deze plaat Enigmatic Ocean is één van die platen in mijn verzameling, die eerder de popkant opgaan dan jazzmuziek bevatten, maar ik mag hem graag horen. Als je er goedkoop tegen aan loopt moet je de gok maar eens wagen - ik denk dat je er geen spijt van krijgt.
Hans Koert - keepswinging@live.nl
Op deze dagelijkse Keep Swinging blog wordt binnenkort de 1000ste bijdrage geplaatst. Om dit te vieren wil ik een aantal populaire onderwerpen onieuw plaatsen. Geef je voorkeur op of 
kies één van de twee suggesties hieronder en maak kans op de Lonehill Jazz CD van Frank Rosolino. Geef je voorkleur vandaag nog door: keepswinging@live.nl
Een paar voorstellen:
English ( Naar het Nederlands-vlaamse deel met een stukje over de LP Enigmatic Ocean van Jean-Luc Ponty )
ART BLAKEY and te JAZZ MESSENGERS - MOANIN'
Click to enlarge
NEDERLANDS-VLAAMS ( To the English section with a 50 years old top hit recording: Moanin' by the Jazz Messengers.)
JEAN-LUC PONTY: ENIGMATIC OCEAN
Als ik op platenjacht ben, vind ik af en toe wel eens wat, dat schijnbaar niet altijd helemaal past in mijn verzameling; maar schijn bedriegt. Zo'n mooi voorbeeld is de Atlantic LP: Jean-Luc Ponty - Enigmatic Ocean.
Jean-Luc Ponty, geboren in Frankrijk in september 1942, studeerde viool op het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris ( in goed Nederlands: Het conservatorium van Parijs) en startte zijn carrriere als klassiek violist in een symphonieorkest genaamd Concerts Lamoureux. Terwijl hij druk was met het klassieke repertoire, maakte hij ook kennis met de jazz, zoals de muziek van Miles Davis en John Coltrane en ging klarinet en saxofoon spelen. Hij leerde zich jazz spelen op deze instrumenten, maar koos er uiteindelijk voor om deze muziek op de viool te gaan spelen - een niet zo voor de hand liggende keuze. Of toch wel?
Jean-Luc Ponty, geboren in Frankrijk in september 1942, studeerde viool op het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris ( in goed Nederlands: Het conservatorium van Parijs) en startte zijn carrriere als klassiek violist in een symphonieorkest genaamd Concerts Lamoureux. Terwijl hij druk was met het klassieke repertoire, maakte hij ook kennis met de jazz, zoals de muziek van Miles Davis en John Coltrane en ging klarinet en saxofoon spelen. Hij leerde zich jazz spelen op deze instrumenten, maar koos er uiteindelijk voor om deze muziek op de viool te gaan spelen - een niet zo voor de hand liggende keuze. Of toch wel?
Na een aantal jaren klassiek-uitvoerend musicus moest hij kiezen: of verder gaan in de klassieke muziek of zich helemaal wijden aan de jazz. Het werd het laatste.De manier waarop hij bebop-jazz ging spelen op zijn viool oogste overal waardering en bewondering. Zijn geluid en improvisaties op de viool waren niet te vergelijken met andere jazzviolisten. Je kunt dat goed horen op één van zijn eerste platen Violin Summit, dat hij samen maakte met de grootten op de viool uit die dagen: Svend Asmussen en Stuff Smith. Ik besprak deze schitterende Violin Summit plaat in een eerdere bijdrage.
In 1967 trad hij voor de eerste keer op in de Verenigde staten tijdens het Monterey Jazz Festival op uitnodiging van John Lewis met zijn Modern Jazz Quartet. Hij oogste hiermee alom lof en zijn bedje leek gespreid.
In de jaren zeventig krijgen popartiesten als Elton John en Frank Zappa belangstelling voor hem en hij maakt platen en gaat met ze op tournee. In de jaren zeventig verhuist hij naar Californië en speelt daar met musici als John McLaughlin en zijn Mahavishnu Orchestra. Hij krijgt een platencontract bij Atlantic, waar hij een tiental platen maakt, waaronder die ene die ik op een rommelmarkt vond: Enigmatic Ocean. Deze plaat werd een hit in 1977 en bereikte zelfs de Amerikaanse top 40. De muziek op de plaat kun je benoemen als jazz-fusion en ik mag dat wel af en toe. Critici stellen dat zijn electrisch versterkte viool af en toe wel erg op de voorgrond treedt ten koste van het geheel. Ik zie dat niet zo.
Ik vind het leuk om een filmfragment te laten zien waarin Jean-Luc Ponty een deel van zijn Enigmatic Ocean laat horen, dan kun je zelf beoordelen of dit iets voor je is.Deze plaat Enigmatic Ocean is één van die platen in mijn verzameling, die eerder de popkant opgaan dan jazzmuziek bevatten, maar ik mag hem graag horen. Als je er goedkoop tegen aan loopt moet je de gok maar eens wagen - ik denk dat je er geen spijt van krijgt.
Hans Koert - keepswinging@live.nl
Op deze dagelijkse Keep Swinging blog wordt binnenkort de 1000ste bijdrage geplaatst. Om dit te vieren wil ik een aantal populaire onderwerpen onieuw plaatsen. Geef je voorkeur op of 
kies één van de twee suggesties hieronder en maak kans op de Lonehill Jazz CD van Frank Rosolino. Geef je voorkleur vandaag nog door: keepswinging@live.nlEen paar voorstellen:
English ( Naar het Nederlands-vlaamse deel met een stukje over de LP Enigmatic Ocean van Jean-Luc Ponty ) ART BLAKEY and te JAZZ MESSENGERS - MOANIN'
Lee Morgan trumpet - Benny Golson tenor saxophone - Bobby Timmons piano - Jymie Merritt bass - Art Blakey drums.
Moanin' - Are You Real - Along Came Betty - The Drum Thunder Suite - Blues March - Come Rain or Come Shine
Recorded in Hackensack NJ (USA) in the Rudy Van Gelder Studios on the 30th of October 1958 for Blue Note
Moanin' - Are You Real - Along Came Betty - The Drum Thunder Suite - Blues March - Come Rain or Come Shine
Recorded in Hackensack NJ (USA) in the Rudy Van Gelder Studios on the 30th of October 1958 for Blue Note
This album contains the third version of the Jazz Messengers. New musicians were Benny Golson, responsable for the tenor sax sound of course, but also responsable for several compositions on this record like Are You Real, Along Came Betty, The Drum Thunder Suite and, of course, his great hit Blues March. He would stay for two years in Art Blakey's Jazz Messengers. Also Bobby Timmons, the piano player was new in this band. He was responsable for the title tune Moanin' which would become the Jazz Messengers first hit and maybe the best known tune for Art Blakey to remember. There are but few film fragments of this great all-star band, but I found a preview of this band playing in Belgium, with a young 20 years old Lee Morgan, who just finished his first professional job in Dizzy Gillespie's Big Band. Enjoy this preview, made a month after this Moanin' recording session - now 50 years ago.
Hans Koert - keepswinging@live.nl
THE PLACE TO BE ..... 1st of November 2008.
Click to enlarge Have a good concert, Jorgelina, Ricardo and Sergio !
Labels: art blakey, benny golson, jean-luc ponty, lee morgan, moanin'
posted by Anonymous at 5:49 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home