Vitor Assis Brasil - A Forgotten Alto Saxophone Player

Vitor Assis Brasil - Een Vergeten Altsaxofonist ( Nederlands) Vitor Assis Brasil - A forgotten alto saxophone player (English)
( To an almost complete Vitor Assis Brasil Discography.)

VITOR ASSIS BRASIL - A FORGOTTEN ALTO SAXOPHONE PLAYER
Hans Koert
Some weeks ago I happened to find a CD titled Trajeto by Vitor Assis Brasil and I bought it because I learned from the liner notes that Claudio Roditi was one of the musicians playing on that record. Claudio Roditi is a Brazilian trumpet player, born in Rio de Janeiro, May 1946, who plays his instrument in a Brazilian-orientated style or in a straight-ahead hard bop style. I heard him in concert October 2004 at the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen in the southwest part of The Netherlands with his trio featuring Claudio Roditi, trumpet, flügelhorn and vocal ( Rapaz de bem), Klaus Ignatzek, piano and Jean Louis Rassinfosse, bass.

When I played the record I became fascinated by the music as played by the leader of the band, Vitor Assis Brasil. This unknown Brazilian alto saxophone player is an underestimated jazz musician now almost complete forgotten. He was born in Rio de Janeiro August 1945 as the oldest one of a twin; his younger brother Juan Carlos Assis Brasil would also become a jazz musician. Vitor, or Victor as he was called later, started to play the alto saxophone he received from an aunt at the age of 17 and got lessons from Paulo Moura. He became known thanks to jam sessions in the legendary Little Club in Copacabana, one of the breeding places for Bossa Nova music. He started to play at school concerts and tried to make a mix between Bossa Nova and Jazz.

In 1965 he was one of the musicians that played in the Clube de Jazz e Bossa and one day, one of the musicians to play there was the Austrian piano player Friedrich Gulde, who invited him to participate into an International Jazz Contest in Wien. It was his first time to play outside Brasil and he got the third prize for his sax playing and, later, in Berlin the first prize as a soloist. Thanks to these awards he decided to become a professional musician.

In 1966 he made his first record, titled Desenhos, with a quartet featuring Tenorio Junior at the piano, the 19 years young Edison Lôbo and Chico Batera, on drums, of course ( Bateria means drums in Portuguese). Tenorio Junior disappeared in Brasil and became one of the victims of the regime. On this album, now a collector's item, you can learn that Vitor has listened to John Coltrane and Phil Woods, who did influence him. He was able to study at the famous Berklee School of Music late 1960s for some years and there he founded his own band, with musicians like Claudio Roditi - the band that recorded the album Trajeto. A great album - different from the Bossa Nova records from that period. It contains jazz music influenced by Charles Mingus and Thelonious Monk and the band sounds to me an entity; or, as I read somewhere: There's much greater subtlety and depth, and a more cohesive, controlled feel overall then in the ordinary Bossa Nova stuff of that period. Listen, for example to the first track Stolen Stuff - it sounds really great. Claudio Roditi is one of the players on this album, (except on Round About Midnight, which is played by a trio, with some good guitar playing by Helinho), only 23 years of age at that moment. I really like Roditi's warm hard bop trumpet playing, but also musicians like Edson Maciel, trombone player and bass player Sergio Barrroso are worth mentioning. He won an award at the Montreux Jazz Festival in 1969 being the best saxophone player of the festival. Studying in Berklee he was able to play with jazz musicians like Dizzy Gillespie, Richie Cole, Clark Terry, Chick Corea and Ron Carter.

In 1973 he returned to Brasil, still teaching about his music and musical roots like Wynton Marsalis is doing nowadays in the States. He became one of the most important jazz musicians of Brasil, fighting for the recognition of his music, the Brazilian jazz - without ignoring his Brazilian roots, but without any concessions to the Jazz music too. In 1978 his playing is a success at the Jazz Festival of Sao Paulo and, one of the visitors of that festival, Leonard Feathers said about him (quoted from a Brazilian interview): Victor Assis Brasil, um esplêndido saxofonista, não deixou que sua longa estada nos Estados Unidos confundisse seus valores, apresentando uma música firmemente plantada nos solos dos dois países. (= Vitor Assis Brasil, a great saxophone player, who lived and studied jazz music in the States for years, who plays his music founded in both cultures, without any concessions to its values.) His role of a pioneer is to be found in the music of a new generation of Brazilian jazz musicians like Claudio Roditi, who lives now in Europe most of the time.

He passed away in April 1981 due to rare complaints in the blood circulation. In his house, his twin brother John Carlos Assis Brasil, who became a known jazz piano player, found four hundred unpublished compositions after his brother passed away; for piano, orchestras, strings, pop music and jazz. John Carlos made a CD titled Self Portrait - Assis Brasil by Assis Brasil - Assis Brasil Quartet, an album I love to hear sometimes.
This alto saxophone player passed away only 35 years old - too young to be able to prove that he could have been developed to one of the greatest jazz alto saxophone player.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Enjoy a fragment of the Vitor Assis Brasil Quartet at the Festival de Jazz de São Paulo 1978. Victor Assis Brasil alto saxophone, Fernando Martins, piano. Paulo Russo, bass and Ted Moore, drums. Love For Sale

An (almost complete) VITOR ASSIS BRASIL Discography

( To the top )

He made eight records - I found the names of seven titles. Most of these records are collectors items now:

VITOR ASSIS BRASIL - Desenhos ( 1966)

VITOR ASSIS BRASIL - Trajeto (1968)

VICTOR ASSIS BRASIL toca Antonio Carlos Jobim (1970)

VICTOR ASSIS BRASIL - Esperanto (ca 1972)

VICTOR ASSIS BRASIL - disco em concerto, no Teatro da Galeria ( 1974)

VICTOR ASSIS BRASIL - O Grito (1975)

VICTOR ASSIS BRASIL - MARLOS NOBRE Orquestra Sinfônica Brasileira - Suíte Para Sax Soprano e Cordas ( 1976)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl
Some links to sites you should read:

A lot Brazilian (Choro) music Arturo Sandoval Forro Brasileirinho Laurindo Almeida Oscar Aleman Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Vitor Assis Brasil - Een Vergeten Altsaxofonist

Vitor Assis Brasil - Een Vergeten Altsaxofonist ( Nederlands) Vitor Assis Brasil - A forgotten alto saxophone player (English)
( Naar een selectieve Vitor Assis Brasil discografie.)
VITOR ASSIS BRASIL - EEN VERGETEN ALTSAXOFONIST
Hans Koert
Een paar weken geleden vond ik bij toeval een CD getiteld Trajeto gespeeld door Vitor Assis Brasil en ik kocht hem omdat ik achterop de hoes ontdekte dat Claudio Roditi, de bekende Braziliaanse hardbop trompettist op (bijna) alle tracks meespeelde. Genoeg reden dus om deze CD mee te nemen. Claudio Roditi is een Braziliaanse trompettist, geboren in Rio de Janeiro in mei 1946, die zowel pure Braziliaans georienteerde muziek kan spelen, zoals de samba en de bossa nova, als in de pure hardbop traditie. Ik hoorde hem spelen in oktober 2004 in de Porgy en Bess Jazzclub in Terneuzen met zijn trio, waarin hij zelf zong (Rapaz de bem), trompet en bügel speelde, Klaus Ignatzek op piano en Jean Louis Rassinfosse op bas te horen waren.

Toen ik de cd speelde, werd ik niet teleurgesteld. Ik raakte echter steeds meer gefascineerd door de mij onbekende leider van de band: Vitor Assis Brasil. Deze onbekende en ondergewaardeerde Braziliaanse altsaxofonist is maar 35 jaar oud mogen worden. Reden genoeg dus om hem eens nader voor te stellen. Hij werd geboren in Rio de Janeiro in August 1945 als één van een tweeling. Zijn broer Juan Carlos Assis Brasil is ook jazzmusicus geworden. Vitor, of Victor zoals hij later genoemd werd, kreeg zijn eerste altsax van een tante toen hij 17 jaar was en kreeg les van Paulo Moura. Hij maakte naam op jamsessies in de legendarische Little Club in Copacabana, één van de kraamkamers voor de Bossa Nova muziek. Hij speelde op schoolconcerten en probeerde een mix te vinden tussen de traditionele Braziliaanse Bossa Nova en de jazz.

In 1965 speelde hij in de Clube de Jazz e Bossa en werd daar gehoord door de Oostenrijkse pianist Friedrich Gulde, die hem uitnodigde voor een Internationale Jazz wedstrijd in Wenen. Het was zijn eerste keer buiten Brazilië en sleepte daar meteen de derde prijs weg als beste saxofonist en, later in Berlijn, haalde hij de eerste prijs als solist. Reden genoeg voor hem om professioneel muzikant te worden.

In 1966 maakte hij zijn eerste plaat. getiteld Desenhos, met een kwartet, waarin Tenorio Junior aan de piano zat, toen nog maar net 19 jaar jong, Edison Lôbo op bass en Chico Batera, hoe kan het ook anders, op slagwerk ( Bateria is drums in het Portugees). Tenorio Junior, overigens, verdween kort na de opnamen en bleek later één van de slachtoffers van het Braziliaanse militaire regime. Op dit album, ik vond het bij toeval op internet, kun je al goed horen dat Vitor veel naar Charlie Parker, John Coltrane en Phil Woods geluisterd heeft. Zijn spel lijkt dan vooral op dat van laatstgenoemde. Hij kreeg een kans om een aantal jaren te gaan studeren aan de prestigieuze Berklee School of Music in Boston, wat hij, uiteraard, met beide handen aangreep. Daar richtte hij zijn eigen band op met o.a. Claudio Roditi - de groep waarmee hij de Trajeto plaat maakte. Wat een prachtige plaat, bijvoorbeeld het eerste nummer Stolen Stuff maakt me helemaal gelukkig. Heel wat anders dan de Braziliaanse (Bossa Nova) albums uit die tijd. Deze plaat bevat jazz, geinspireerd door musici als Charles Mingus en Thelonious Monk en de band klinkt als een geroutineerd solide groep; of, zoals ik het ergens omschreven zag: There's much greater subtlety and depth, and a more cohesive, controlled feel overall. ( = Er is veel meer gevoel en diepte, en veel meer samenhang ( dan bij die andere Braziliaanse opnamen uit die tijd); een solide geheel). Niet alleen Claudio Roditi, die op alle tracks met zijn, door mij zo gewaardeerde warme bob-achtige sound, meespeelt, ( met uitzondering van Round About Midnight, een meeslepende trio stuk met en mooie rol voor Helino op gitaar), maakt het beluisteren van deze Vitor Assis Brasil CD waard. Ook musici als trombonist Edson Maciel en bassist Sergio Barrroso zijn het vermelden waard. In 1969 won hij op het Montreux Jazz Festival de eerste prijs voor zijn saxofoonspel. Tijdens zijn studie op Berklee speelde hij met jazzmusici als Dizzy Gillespie, Richie Cole, Clark Terry, Chick Corea en Ron Carter.

In 1973 keerde hij terug naar Brazilie, en ging daar weer workshops geven over zijn muziek en zijn muzikale wortels, zoals Wynton Marsalis dat in de VS placht te doen. Hij is uitgegroeid tot één van de belangrijkste Braziliaanse jazzmusici, maar werd vooral bekend in het buitenland. In Brazilie vecht hij voor de erkenning van zijn muziek, de jazz, die hij speelt zonder zijn eigen roots, de Braziliaanse muziek te ontkennen, maar ook zonder consessies te doen naar de jazz toe. In 1978 oogst hij veel succes tijdens het festival van Sao Paulo en, één van de bezoekers van dit festival, niemand minder dan Leonard Feathers zei hierover (geciteerd uit een Braziliaans interview): Victor Assis Brasil, um esplêndido saxofonista, não deixou que sua longa estada nos Estados Unidos confundisse seus valores, apresentando uma música firmemente plantada nos solos dos dois países. (= Vitor Assis Brasil, een groot saxofonist, die jarenlang in de VS de jazz bestudeerd heeft, weet zijn muziek te spelen, met beide voeten in zowel de BRaziliaanse als de Amerikaaanse muziekcultuur, zonder consessies te doen naar beide culturen.). Zijn rol als pionier in de Braziliaanse jazzmuziek heeft in ieder geval tot een nieuwe generatie Braziliaanse jazzmusici geleid, waaronder Claudio Roditi, die nu het grootste deel van zijn tijd woont en leeft in Duitsland.

Vitor Assis Brasil overleed in april 1981 tengevolge van een zeldzame aandoening in de bloedcirculatie. Zijn tweeling broer John Carlos Assis Brasil, die bekend geworden is als jazzpianist, vond na Vitor's door zo'n vierhonderd ongepubliceerde composities voor piano, orkest, strijkorkest, popmuziek en jazz. John Carlos heeft een CD gemaakt getiteld Self Portrait - Assis Brasil by Assis Brasil door het Assis Brasil Quartet, met daarin een eerste selectie van de gevonden composities; een plaat die ik nog wel eens zou willen horen.
Deze altsaxofonist is gestorven op de jonge leeftijd van 35 jaar - te vroeg, als je't mij vraagt, om zijn verhaal vorm te geven in zijn muziek. Hij had kunnen uitgroeien tot één van de beste altsaxofonisten ter wereld. Ik ben blij met de muziek die ik van hem heb.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Geniet van een concertfragment van het Victor Assis Brasil Quartet op het Festival de Jazz de São Paulo 1978: met Fernando Martins, piano. Paulo Russo, bas en Ted Moore slagwerk. Love for Sale.

Een selectieve VITOR ASSIS BRASIL Discografie

( Naar het begin )

Hij maakte in totaal acht platen - zeven titels heb ik, min of meer, kunnen achterhalen - Ze zijn alle nu collector's items:

VITOR ASSIS BRASIL - Desenhos ( 1966)

VITOR ASSIS BRASIL - Trajeto (1968)

VICTOR ASSIS BRASIL toca Antonio Carlos Jobim (1970)

VICTOR ASSIS BRASIL - Esperanto (ca 1972)

VICTOR ASSIS BRASIL - disco em concerto, no Teatro da Galeria ( 1974)

VICTOR ASSIS BRASIL - O Grito (1975)

VICTOR ASSIS BRASIL - MARLOS NOBRE Orquestra Sinfônica Brasileira - Suíte Para Sax Soprano e Cordas ( 1976)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een aantal linken die je niet mag missen:
Een heleboel Braziliaanse muziek Arturo Sandoval Forro Brasileirinho Laurindo Almeida Oscar Aleman Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Troep onder de kerstboom: Hypochristmastreefuzz

Rubbish under the Christmas Tree: Hypochristmastreefuzz (English) Troep onder de kerstboom: Hypochristmastreefuzz (Nederlands)
( Naar een (selectieve) Benjamin Herman Discografie.)
Troep Onder De Kerstboom: Hypochristmastreefuzz
Benjamin Herman met zijn Itch Kwartet Live in Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen: december 2008.
Hans Koert
Op de voorkant van het laatste Jazzism magazine, één van de meest gelezen glossy jazztijdschriften van ons land, staat op de voorkant een foto van Benjamin Herman die ons trots zijn gewonnen Edison toont met als bijschrift Hebbes. Hij ontving deze prijs voor de plaat Campert - De Tijd Duurt Eén Mens Lang, gewijd aan de bekende Nederlandse schrijver en dichter Remco Campert. Het is niet zijn eerste Edison, zoals je wellicht zult denken, maar zijn derde alweer. De eerste kreeg hij voor de plaat BIG met zijn New Cool Collective (2000) en de tweede voor het album onder eigen naam opgenomen: Heterogenity (2005), gemaakt samen met Misha Mengelberg. De Edison is één van de oudste muziekprijzen ter wereld en geldt, sinds 1960, als de belangrijkste Nederlandse prijs voor populaire muziek. Alleen de Grammy is een jaartje ouder. De muziek voor Campert ontstond als de soundtrack voor de gelijknamige documentaire en werd, uitgebreid met nog wat nummers, de basis voor de CD uitgave.

Benjamin Herman ( Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen - december 2008) (foto: Hans Koert)

Benjamin Herman heeft onlangs, op zijn eigen label Roach Records, een nieuwe plaat uitgebracht, getiteld Hypochristmastreefuzz, geheel gewijd aan de muziek van de Nederlandse componist Misha Mengelberg, de eminent grise van de Nederlandse (free)jazz op piano, meester in het improviseren, die al in de jaren zestig naam maakte in de free jazz scene. Hij ontwikkelde zich tot een belangwekkend componist in de hedendaagse geimproviseerde muziek. Het album werd begin december 2008 uitgebracht.

Anton Goudsmit ( Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen - december 2008) (foto Hans Koert)
Afgelopen weekend, zondagmiddag 21 december 2008, trad Benjamin Herman op met zijn kwartet in de Porgy en Bess Jazzclub in Terneuzen. Het concert, het laatste geplande jazzoptreden van dit jaar in dit ver buiten Zeeland en Vlaanderen geliefde jazzpodium, was helemaal gewijd aan de muziek van Misha Mengelberg en voor de musici het laatste concert van een lange reeks promotieconcerten. Voor Benjamin Herman, die de altsaxofoon bespeelt, Anton Goudsmit op gitaar (weer voortreffelijk op dreef), bassist Ernst Glerum en slagwerker Joost Patocka bouwden een klein feestje op het podium voor een goed gevulde zaal, waarin opvallend veel jongeren te bespeuren vielen.

Ernst Glerum ( Porgy en Bess - Terneuzen - december 2008) (foto Hans Koert)

De eerste set, die opende met het nummer Een Beetje Zenuwachtig, zo'n typische Mengelberg compositie, zoals die geschreven zou kunnen zijn in de jaren zestig; beginnend in een kakofonie van geluiden en uitgroeiend uit tot een swingend nummer met een stevig ritme, bevatte verschillende titels van de nieuwe CD zoals No Idea en De Sprong O Romantiek Der Hazen. Ook werden er nummers van het Itch album gespeeld, zoals Do The Roach, Arachibutyrophobia, over een zeldzame pindakaasallergie en het door Doris Day met het orkest van Harry James in 1951 op Columbia opgenomen nummer Would I Love You Love You Love You, dat in de Amerikaanse top 20 wist door te dringen.

Joost Patocka ( Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen - december 2008) (foto Hans Koert)

Tijdens de tweede set verraste Ernst Glerum (wat een mooi geluid heeft hij) met een spetterende solo in het nummer Rollo III en Piet Noordijk werd geëerd in Misha's compositie Blues After Piet. Beiden hebben me persoonlijk verzekerd dat er echt geen ruzie was: rakelde Benjamin een oude vete op, die begin 1967 leidde tot de breuk tussen Misha en Piet en het opheffen van hun Misha Mengelberg / Piet Noordijk Kwartet. Met Kwela P Kwana, een calypso, eerde Misha de Zuidafrikaanse saxofonist Dudu Pukwana, waarmee hij in de jaren zeventig met o.a. Han Bennink, speelde; de altist, die, volgens Benjamin, een schitterend geluid had. Met Brozziman, een compositie bestaande uit slechts 2 noten, schreef Misha een nummer voor de Duitse saxofonist Peter Brötzmann, die nog steeds leeft, volgens Joost Patocka, die vanachter zijn drumstel even snel de laatste informatie gegoocheld had, een icoon van de Europese free jazz beweging uit de jaren zestig; de man die louter rauwe klanken voortbracht, zoals Benjamin demonstreerde.

Anton Goudsmit ( Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen - december 2008) (foto Hans Koert)

Misha schreef ook een bluesachtig nummer, getiteld Arm Wiel, geinspireerd op een thuiskomertje, een klein wieltje dat sommige automerken als reserveband meekrijgen. De set werd afgesloten met het titelnummer Hypochristmastreefuzz, een "adembenemende" compositie, volgens Benjamin Hermans, die Misha speciaal schreef voor Eric Dolphy. Het nummer werd gespeeld in het VARA radio programma rond Eric Dolphy begin juni 1964 dat bekend zou worden als Eric Dolphy's Last Session omdat hij tegen het eind van die maand plotseling overleed. De titel Hypochristmastreefuzz betekent Troep onder de Kerstboom, vertelde Misha aan Michiel de Ruyter. Ik denk dat ik binnenkort deze laatste Last Session, die als één van Dolphy's beste de geschiedenisboekjes in gegaan is, als blog in de schijnwerpers zet. Als toegift speelde Benjamin Herman in Terneuzen het door Elvis Presley bekend geworden nummer C.C. Rider, voor deze gelegenheid in C, met een knipoog naar de titel.

Ernst Glerum ( Porgy en Bess Jazzclub - Terneuzen - december 2008) (foto Hans Koert)

Dit concert door het Benjamin Herman Itch Kwartet was het laatste jazzconcert dat gepland stond voor dit jaar; een jaar waarin heel wat moois langs kwam in Porgy en Bess. Wat dacht je van: Roy Hargrove ( traditiegetrouw zullen we hem ook wel weer in 2009 te horen krijgen), Monty Alexander, John Marshall met Ferdinand Povel, Pierre Courbois, Rein de Graaff met Pete Christlieb en "borstelkoning"Jeff Hamilton. Je kunt een volledige lijst van concerten, die ik in 2009 heb mogen bijwonen vinden in de concertlog van 2008.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Meer foto's van het concert

(Naar het begin)

Een (selectieve) BENJAMIN HERMAN Discografie.

Benjamin Herman vind je op heel wat platen terug, als begeleider of met zijn eigen bands, zoals het Itch Kwartet en de New Cool Collective. Ik vond een lijst met platen op de site van het Muziek Centrum Nederland dat een overzicht geeft van zijn albums die hij onder eigen naam maakte en met zijn New Cool Collective

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een aantal informatieve linken, die je niet mag missen:
Benjamin Herman Benjamin Herman Itch Kwartet in Porgy en Bess (januari 2007) Piet Kuiters Piet Kuiters - Een Echte Amsterdammer deel één Piet Kuiters - Een Echte Amsterdammer deel twee Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Rubbish under the Christmas Tree: Hypochristmastreefuzz

Rubbish under the Christmas Tree: Hypochristmastreefuzz (English) Troep onder de kerstboom: Hypochristmastreefuzz (Nederlands)
( To A (selected) Benjamin Herman Discography.)
Rubbish under the Christmas Tree: Hypochristmastreefuzz
Benjamin Herman and the Itch Quartet Live at the Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008.
Hans Koert
On the cover of the latest Jazzism magazine, one of the leading Dutch glossy jazz magazines, you can find a picture of Benjamin Herman who shows his latest Edison award, subtitled with the slogan: Hebbes, which could be translated as Got It! He received it for his album Campert - De tijd Duurt Eén Mens Lang, dedicated to the Dutch writer and poet Remco Campert. It's not
his first Edison award, but the third one. The first one was for the album BIG with the New Cool Collective (2000) and the second one was for his album Heterogenity (2005), made in cooperation with Misha Mengelberg. The Edison award is one of the eldest music awards in the world (the Grammy is only one year older) and the most important one for the Dutch music scene since 1960.The music for the Campert album was in fact used for a documentary around this author, augmented with some extra music to create a complete album.

Benjamin Herman ( Porgy en Bess - Terneuzen - December 2008) ( photo courtesy: Hans Koert)

Benjamin Herman has released a new album, titled Hypochristmastreefuzz which is dedicated to the music of Misha Mengelberg, the Dutch eminent grise on piano, master in improvisation, who started his career in the 1960s in the free jazz circuit. He developed into a unique composer in contemporary jazz. The album was released on the first of December 2008.

Anton Goudsmit ( Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008) (photo courtesy Hans Koert)
Last weekend, the 21st of December 2008, Benjamin Herman performed with his quartet in the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen in the south west part of The Netherlands. This concert, the last jazz concert for 2008 scedulded in this popular club, was complete dedicated to the music of Misha Mengelberg and for the musicians the final concert in a lengthy series of promo concerts. Benjamin Herman, who plays the alto saxophone, Anton Goudsmit on guitar, bass player Ernst Glerum and drummer Joost Patocka threw a party on stage before a mixed audience of different ages - from young ( 5 years) to not so young anymore (70-plus).

Ernst Glerum ( Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008) (photo courtesy Hans Koert)

In the first set, which opened with the tune Een Beetje Zenuwachtig (= A Bit Nervous), a typically Misha Mengelberg composition from the 1960s, which started as a sound check and developed to a swinging tune with a steady drive, contained several tunes from the new album like No Idea and De Sprong O Romantiek Der Hazen (=The Romantic Jump Of Hares), but also tunes from his popular album The Itch: Do The Roach, Arachibutyrophobia, about a rare peanut butter allergy and the Doris Day tune, made famous on a Columbia Record by the Harry James Orchestra in 1951, titled Would I Love You Love You Love You.

Joost Patocka ( Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008) (photo courtesy Hans Koert)

In the second set Ernst Glerum (he really has a great sound) surprised with a great bass solo in Rollo III and Piet Noordijk was honoured in Misha's composition Blues After Piet. Beiden hebben me persoonlijk verzekerd dat er echt geen ruzie was, ( = Both told me personally that there were no arguments), Benjamin blabs, referring to the controversial split in the Misha Mengelberg / Piet Noordijk Kwartet in early 1967 that set Misha and Piet at odds with each other. In Kwela P Kwana Misha honoured the late South African alto saxophone player Dudu Pukwana; the alto player with the great sound, with this humoristic composition. In Brozziman, a two-tones composition, Misha honoured the German saxophone player Peter Brötzmann, still alive, Joost Patocka googled for the latest information behind his drum set, an icon from the free jazz 1960s period, with his rough tone imitated by Benjamin in a great way.

Anton Goudsmit ( Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008) (photo courtesy Hans Koert)

In Arm Wiel (= Poor Wheel), Misha made a bluesy tune about a thuiskomertje, a small spare wheel and, last but not least, the title song, the breath-taking Hypochristmastreefuzz, a composition Misha made for Eric Dolphy and played at the VARA radio program of the 2nd of June 1964, which would become famous as Dolphy's Last Session, as he passed away at the end of June 1964. The titled means, as Misha explained to Michiel De Ruyter, Troep onder de kerstboom, which can be translated as Rubbish under the Christmas tree. Thanks to Herman I think I should discuss this great "last" Eric Dolphy session in one of the coming blogs. The concert was finished with an improvisation to the tune C.C. Rider, made famous by Elvis Presley and played, referring to the title, in the key of C.

Ernst Glerum ( Porgy en Bess Jazz Club - Terneuzen (The Netherlands) - December 2008) (photo courtesy Hans Koert)

This concert by the Benjamin Herman Itch Quartet was the final concert of a series of jazz concerts for 2008 in the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen - concerts with great names as Roy Hargrove ( he also will make his appearance next year), Monty Alexander, John Marshall, Pierre Courbois, Rein de Graaff with Pete Christlieb and Jeff Hamilton. You can find my complete list of concerts in the concert log for 2008.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

More pictures from the concert

(To the top)

A (SELECTED) BENJAMIN HERMAN DISCOGRAPHY.

Benjamin Herman is to be found on numerous albums with his own groups, but also with bands like the New Cool Collective and as an accompanist for dozens of jazz musicians. I found an (incomplete) list made by the Muziek Centrum Nederland which contains the most important albums made under his own name and with the New Cool Collective

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Some great links you should have seen:
Benjamin Herman Benjamin Herman Itch Quartet in Porgy en Bess (January 2007) Piet Kuiters Piet Kuiters - A True Amsterdammer part one Piet Kuiters - A True Amsterdammer part two Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Let Yourself Go: The Lives of Fred Hersch

Let Yourself Go: De Levens van Fred Hersch (Nederlands) Let Yourself Go: The Lives of Fred Hersch (English)

( To a Fred Hersch Discography.)
LET YOURSELF GO - THE LIVES OF FRED HERSCH - JAZZ PIANO PLAYER
Hans Koert
A few weeks ago the documentary "Let Yourself Go'- The Lives of Fred Hersch has been released in Cologne, Germany. This Aha!DVD production was made by Katja Duregger, Journalistin, Autorin and Regisseurin ( = journalist, writer and producer) as she labels herself, who also made video productions about Die Junge Deutsche Jazz Szene ( = the young German jazz scene ), Kronos Quartet meets Bollywood and "Fünf Farben Jazz - Mangelsdorffs selbstbewusste Erben". This Fred Hersch production, a so-called Modular DVD, as she names it, contains several aspects, the "lives", of jazz piano player Fred Hersch, in seperate modules, like "Let Yourself Go", the main movie, "Listen" about Fred Hersch as a musician and composer; "To Tell a Story" about Fred Hersch as a Jazz teacher and "Always There" about the fight agains his HIV and AIDS infection. The last part contains fragments from concerts in Antwerp, Belgium (2007), Kalamazoo - Michigan (USA) (2006) and at the Bimhuis in Amsterdam.
Fred Hersch (photo courtesy Matthew Sussman)

Fred Hersch was born in Cincinnati, Ohio (USA) in October 1955 and started his career with guitarist Cal Collins playing in Cincinnati. He studied music at the New England Conservatory. In 1977 he worked with Art Farmer, who had returned to the States after a ten years stay in Europe ( Fred Hersch plays the piano on the CTI album Yama) and toured with Sam Jones, Billy Harper, Joe Henderson and Stan Getz.
I found a fragment of the Art Farmer Quartet, featuring Art Farmer flügelhorn, Fred Hersch, piano; Dennis Irwin, bass; Billy Hart, drums playing the Charlie Parker composition Red Cross. ( ca. 1982)

In the 1980s Fred Hersch becomes part of the Mel Lewis Orchestra and plays with Eddie Daniels and Toots Thielemans. He starts his own trio, which lasts up until today. In the 1980s Fred Hersch becomes an active member of the gay scene and gets infected; he learned that he was HIV positive. In the documentary and the module "Always There" he speaks unrestricted about this period and this life-threatening infection, which catched him twenty years ago. It's a bit a miracle that he's still around as most of his infected friends are now gone. He tells how his HIV-infections changed his entire life: HIV changed everything, absolutely everything. It forced us gay men to grow up in a very short time ...... AIDS forced us to think about the consequences in a very cruel way.

Fred Hersch ( photo courtesy David Bartolomi )

He was one of the first jazz musicians to speak in public about his homosexuality and HIV infection, which made him a leading figurehead of those infected and a gay activist. I just came out, he explains in the film, because I was tired of thinking: Who knows and who doesn't. This takes away so much energy and I wanted to use this energy for my art and to be free from that. Being infected gives him, curiously, a lot of energy to make his music. He made benefit albums for the organization `Classical Action - Performing Arts Against AIDS, like Last Night When We Were Young - The Ballad album; albums with musicians like Toots Thielemans, Mark Murphy, Phil Woods, Jim Hall, Lee Konitz, Kenny Barron, Tommy Flanagan, Joe Lovano and Gary Burton. For each sold Let Yourself Go DVD one euro will be gifted to the German AIDS-Stiftung.
Fred Hersch ( photo courtesy David Bartolomi )

Four concert fragments are available on the DVD, two with his trio, featuring Drew Gress on bass and Nasheet Waits on drums and two solo. In recent years he often played solo piano, on records and live, like the 2006 Valantine track, recorded at the Western Michigan University in Kalamazoo or the concert at the Bimhuis in Amsterdam. To me chords are not stack of things, he said about being a soloist: each note in a cord is a voice that wants to move somewhere. He is active in producing albums and as a composer for ballet music. I love to share a fragment I found of a Fred Hersch composition Red Autumn, danced by Tawny Chapman and William Lu.

This documentary brings a fascinating view of the many lives, sides, of Fred Hersch: Fred as a musician ( why do I have but few records from him? ) playing in his introvert style, like Bill Evans or Brad Mehldau; as a teacher in master classes; as the HIV infected which the "cocktail", those terrible pills, the AIDS medication day after day; with his relatives, his partner ...... This documentary is a very personal document of a great piano player, fighting against time with a life-threading infection as the sword of Damocles. A documentary you should see !!

Hans Koert

keepswinging@live.nl

A FRED HERSCH DISCOGRAPHY

( Back to the top of the article )

On the Fred Hersch website you can find a detailed list of records, featuring Fred Hersch as a leader, or a co-leader, as the major soloist or just as an accompanist . Well - I only have to link you to this great source .....

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Some interesting links you should have seen:

Fred Hersch the website of filmmaker Katje Duregger Choro-blog seasons greetings and Carlos Barbosa-Lima Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging All Contributions

Let Yourself Go: De Levens van Fred Hersch

Let Yourself Go: De Levens van Fred Hersch (Nederlands) Let Yourself Go: The Lives of Fred Hersch (English)
( Naar een Fred Hersch Discografie.)
LET YOURSELF GO - DE LEVENS VAN FRED HERSCH - JAZZPIANIST
Hans Koert
Een paar weken geleden werd de documentaire "Let Yourself Go'- Die Leben Des Jazz Pianisten Fred Hersch ( = vrij vertaald De Levens van Fred Hersch, Jazz Pianist) uitgebracht in Keulen. Deze Aha!DVD productie ( volledig in het Engels of met Duitse voice-over) werd gemaakt door Katja Duregger, journalist, schrijver en regiseur, die al eerder videoproducties uitbracht over onderwerpen, gerelateerd aan de jazz, zoals een documentaire over jonge jazzmusici in Duitsland, een film getiteld Kronos Quartet meets Bollywood en Fünf Farben Jazz - Mangelsdorffs selbstbewusste Erben. Deze documentaire rond de Amerikaanse jazzpianist Fred Hersch is het best te omschrijven als een Modular DVD, zoals ze het noemt, een serie van modules, korte documentaires, die samen een beeld gven van "de levens", van verschillende aspecten, van Fred Hersch. Zo vind je er, behalve een dertig minuten durende hoofddocumentaire Let Youself Go, een aantal modules zoals "Listen" waarin Fred Hersch belicht wordt als musicus en componist; "To Tell a Story" over zijn werk als jazzleraar en "Always There" over zijn strijd tegen zijn HIV / AIDS besmetting. En tenslotte nog een module, waarin een viertal concertfragmenten ( Antwerpen (2007), Kalamazoo (Michigan - USA)(2006) en het Bimhuis in Amsterdam) gepresenteerd worden.
Fred Hersch (foto Matthew Sussman)

Fred Hersch werd geboren in Cincinnati, Ohio (USA) in oktober 1955 en begon zijn carriere bij gitarist Cal Collins in zijn geboortestad Cincinnati. Hij studeerde aan het New England Conservatory. In 1977 speelde hij bij Art Farmer, die na een verblijf van tien jaar in Europa weer teruggekeerd was naar zijn geboorteland ( Fred Hersch speelde o.a. mee op het album Yama) en reisde rond met musici als Sam Jones, Billy Harper, Joe Henderson en Stan Getz.
Ik vond een fragment van een optreden met het Art Farmer Quartet, waarin we Art Farmer herkennen op bügel, Fred Hersch aan de piano; Dennis Irwin, bass en Billy Hart, slagwerk in de Charlie Parker compositie: Red Cross. ( ca. 1982)

In de jaren tachtig speelt Fred Hersch in het Mel Lewis Orchestra en begeleidt hij Eddie Daniels en onze eigen Toots Thielemans. Hij richt zijn eigen trio op, dat tot op de dag van vandaag bij elkaar is. In deze periode maakt de homo-scene in de Verenigde Staten een heftige periode door en Fred Hersch doet daar actief in mee; het levert hem een HIV infectie op. In de documentaire en in de module "Always There" vertelt hij openhartig over deze periode en deze levensbedreigende infectie, die hem al twintig jaar in zijn greep heeft. Eigenlijk is het een wonder, dat hij nog steeds rondloopt, aangezien al zijn toen besmette vrienden reeds lang overleden zijn aan AIDS. Hij legt uit hoe deze HIV-besmetting zijn hele leven bepaalt: HIV changed everything, absolutely everything. It forced us gay men to grow up in a very short time ...... ( = HIV veranderde alles, echt alles. Deze besmetting maakte ons volwassen in een erg korte tijd ... ). AIDS forced us to think about the consequences in a very cruel way.( = AIDS drukte ons meedogenloos met de neus op de feiten.)

Fred Hersch ( foto David Bartolomi )

Hij was één van de eerste jazzmusici, die zo openlijk over zijn geaardheid en besmetting sprak in het openbaar, waardoor hij een leidende rol kreeg toebedeeld in de gay-scene. I just came out ( = Ik ben er gewoon voor uitgekomen), vertelt hij in de film, because I was tired of thinking: Who knows and who doesn't.( = omdat ik moe werd van het steeds maar moeten denken: wie weet 't en wie weet 't niet). This takes away so much energy and I wanted to use this energy for my art and to be free from that. (= Dat kostte me zoveel energie, dat ik veel liever in mijn muziek wilde stoppen). Het feit dat hij besmet is, geeft hem, hoe vreemd het ook moge klinken, een heleboel energie die hij in zijn muziek kan steken. Hij maakte verschillende albums waarvoor de opbrengt voor een deel ten goede kwam aan Classical Action - Performing Arts Against AIDS, (bijvoorbeel Last Night When We Were Young - The Ballad album); albums met musici als Toots Thielemans, Mark Murphy, Phil Woods, Jim Hall, Lee Konitz, Kenny Barron, Tommy Flanagan, Joe Lovano en Gary Burton. Van elke verkochte Let Yourself Go DVD overigens, gaat één euro naar de Deutsche AIDS-Stiftung.
Fred Hersch ( foto David Bartolomi )

Op de DVD staan vier nummers, die opgenomen zijn tijdens optredens: twee met zijn trio, bestaande uit hemzelf aan de piano, Drew Gress op bas en Nasheet Waits op slagwerk. Tegenwoordig speelt hij ook vaak solo, zowel op platen als op concerten, zoals in de twee andere fragmenten op de Universiteit van Michigan in Kalamazoo en een concert in het BIMhuis in Amsterdam. To me chords are not stack of things, (= Voor mij zijn akkoorden geen stapels noten) zegt hij over het solospelen, Each note in a cord is a voice that wants to move somewhere. (= Elke noot in een akkoord is een stem die zich wil laten horen). Hij is ook aktief als producer van platen voor anderen, m.n. zangeressen en hij maakt muziek voor ballet. Ik vond een fragment van een balletuitvoering, waarvoor hij de muziek schreef: Red Autumn, uitgevoerd door Tawny Chapman en William Lu.

Deze schitterende documentaire brengt op een fascinerende wijze "de levens" van Fred Hersch in beeld; een bevlogen man, die heerlijke introverte muziek á la Bill Evans of Brad Mehldau speelt ( Waarom heb ik maar zo weinig van Fred Hersch op CD?);

en bevlogen leraar tijdens masterclasses, thuis met zijn partner en als AIDS patient, wiens leven afhankelijk is van een zak vol pillen, those terrible pills, de cocktail van medicijnen, die hem op de been houdt. Deze documentaire brengt met recht de verschillende levens van Fred Hersch in beeld; alle facetten worden uitgebreid belicht.

Een persoonlijk document van een getalenteerde jazzpianist vechtend tegen de tijd ......... tegen de dood, die als een zward van Damocles boven zijn hoofd hangt. Muziek die je gehoord moet hebben - beelden die je niet mag missen.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een FRED HERSCH DISCOGRAFIE ( Terug naar het begin van dit artikel ) Op de website van Fred Hersch staat een goed gedocumenteerde lijst met platen, waarop hij als leider, of als leider samen met anderen, als belangrijke solist of "slechts" als begeleider te horen is. Waarom zou ik daarvan geen dankbaar gebruik maken.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een aantal interessante links die je niet mogen ontgaan:

Fred Hersch de website van documentairemaakster Katje Duregger Choro-blog seasons greetings and Carlos Barbosa-Lima Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions