Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw

Amerikaanse all-star groep in serie Jazz at the Concertgebouw (1958)

Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke.
Hans Koert


Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam (English) | Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw (Nederlands)

In een eerdere blog over de Jazz from Carnegie Hall concerten (1958) schreef ik aan het slot: Er zijn, voorzover ik weet, geen opnamen bewaard gebleven van de twee Nederlandse concerten, .... Deze vooronderstelling is nu ontkracht, dankzij de nieuwste cd van het  Nederlands Jazz Archief, onderdeel van het Muziek Centrum Nederland (MCN), getiteld Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958, uitgebracht in de serie Jazz at the Concertgebouw.  Deze serie opnamen van live concerten zijn eertijds opgenomen door de Nederlandse impresario Lou van Rees.

Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958: Star Eyes (MCN 1201)

In het bijbehorende informatieve boekje beschrijft jazzjournalist Bert Vuijsje het nachtconcert dat plaats vond op 27 september 1958 in het Concertgebouw van Amsterdam. Een groep Amerikaanse muzikanten, nu allen jazzlegenden, maar ook toen al gevierde muzikanten, maakte een tournee langs Europese podia en streken in ons land neer voor twee concerten, te weten in het Kurhaus in Scheveningen ( 20.00 u) en het Concertgebouw (23.30 u) in Amsterdam. Het concert werd aangekondigd als Jazz from Carnegie Hall en de tour startte in Engeland, met een concert o.a. in de Free Trade Hall in Manchester ( de 16de); daarna richting het noorden met o.a. een concert op de 22ste in de Concert Hall in Stockholm;  daarna naar ons land met de twee eerdergenoemde concerten in Scheveningen en Amsterdam (27ste), Duitsland, met optredens in Berlijn (28 en 29 september) en München (3 oktober) en uiteindelijk als laatste stop Frankrijk; meestal vonden er twee concerten per dag plaats. De volgende muzikanten stonden in wisselende samenstellingen op het podium: J. J. Johnson en Kai Winding, de twee bekende trombonisten, die roem hadden geoogst als het duo Jay and Kai - Lee Konitz en Zoot Sims saxen - Red Garland en Phineas Newborn piano - Oscar Pettiford bas en Kenny Clarke slagwerk.

Kai Winding en Jay Jay Johnson (tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 8)
Het fameuze trombone-duo werd begleid door een ritmesectie, met daarin een jonge veelbelovende pianist Phineas Newborn, die, hoewel nog vrijwel onbekend in Europa, het Nederlandse publiek fascineerde door zijn abundant virtuosity and exquisite swing (= uitbundige virtuositeit en verfijnde swing), zoals Bert in het bijbehorende boekje zijn spel omschrijft. Phineas Newborn komt  met zijn trio uitgebreid aan bod op de cd, maar  niet de stars of the evening, aangezien men er voor gekozen heeft alleen de eerste set uit te brengen ....... zonder J.J. Johnson en Kai Winding, hoewel eerstgenoemde een jaar eerder, augustus 1957, veel indruk had gemaakt in een zelfde nachtconcert in het Congresgebouw, dat uitgebracht werd in een eerdere cd in deze voortreffelijke serie Jazz at the Concertgebouw (MCN 0903). Waarom is er niet voor gekozen om het hele concert op een 2cd-album uit te brengen?  Misschien moeten we maar hopen dat er ooit nog een vervolg komt op deze uitgave.

Zoot Sims en Oscar Pettiford (achteraan) tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958. (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 9)
Bert Vuijsje bespreekt het concert, de twaalf geselecteerde nummers en de kritieken, gedetailleerd en die ga ik hier niet herkauwen ..... Het blad Rhythme publiceerde een recensie van het enkele uren eerder uitgevoerde   concert in het Kurhaus in Scheveningen, dat om acht uur, tien over acht om precies te zijn begon en Anton Kop, die daar als recensent aanwezig was, vatte zijn indruk samen in een pakkende titel: Jazz from Carnegie Hall - Een teleurstellend geheel. Zijn teleurstelling gold met name de korte duur van het concert en hij verweet Lou van Rees dat het publiek geen waar voor zijn geld kreeg ( Hoewel? Voor die ƒ 6,60 eerste rang (incl. bespreekkosten en een dubbeltje voor de garderobe) had ik deze heren wel eens willen horen spelen ... ), net zoals eerder was gebeurd tijdens het Jazz at the Philharmonic concert van vier maanden eerder, met coryfeën als Dizzy Gillespie, Roy Eldridge, Sonny Stitt, Coleman Hawkins, Herb Ellis en Ray Brown. Wederom was het programma danig besnoeid - soloisten als Zoot Sims en Lee Konitz speelden twee nummers en verdwenen dan weer haastig achter het toneel, schreef hij,  En waren de toehoorders om negen uur al in de stemming om pauze te gaan vieren, terwijl het konsert om tien over acht begonnen was?

Deel van het programma ( bron: Jazz from Carnegie Hall cd)
Zelden zo een negatief verhaal gelezen en het lijkt alsof de journalist de kater van het concert nog eens wilde delen met de argeloze lezer, die het concert wellicht gemist had  ...... met quotes over Lee Konitz als: slecht op dreef; mateloos teleurstellend; zijn solo-optreden was pijnlijk slecht, maar ook Zoot Sims ( goedkope effektjes) en Kenny Clarke (te druk) kregen een veeg uit de pan. En Oscar Pettiford realiseerde zich slechts enkele malen van de ware taak van de bas in de ritme-sektie is, moest er ook aan geloven. Gelukkig is van al deze kritische quotes op de cd weinig te merken, al geloof ik zeker dat de duur van het concert in Scheveningen ver beneden de maat geweest moet zijn - reken maar uit: twee korte sets, een pauze, de busrit Scheveningen-Amsterdam en wellicht het afbreken en opbouwen van de set ....  De toegangsprijzen voor gebeurtenissen als deze zijn toch heus niet dusdanig, dat men zich met een kluitje in het riet zou laten sturen, moppert Kop nog even na. Als aan toekomstige Haagse konserten niet meer zorg wordt besteed, zou de belangstelling ervoor wel eens schrikbarend kunnen dalen.
   

Oscar Pettiford - Kenny Clarke tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 9)  Zowel Red Garland als Phineas Newborn vielen wel in de smaak bij de auteur. Vooral Phineas Newborn zouden we zonder enige beperking een fenomeen willen noemen, noteerde hij.  De uitvoering van het nummer Back Home noemde Anton Kop nog eens extra als één van de nummers die hem was bijgebleven. Het nummer werd een paar uur later opnieuw uitgevoerd, maar nu in Amsterdam en kwam op de cd terecht als Walkin' - inderdaad - één van de boeiendste nummers van de cd.

Lee Konitz en Zoot Sims tijdens het concert in het Kurhaus op 27 september 1958) (bron: Rhythme nº 109 oktober 1958 - blz. 8) En hoe zat het dan met Oscar Pettiford? Hij behoort al sinds lang tot het rijtje van mijn meest favoriete bassisten en de opnamen, die eerder verschenen uit deze Jazz From Carnegie Hall tour, een week eerder opgenomen in Manchester en Stockholm, behoren tot mijn favorieten ( First Bass - Oscar Pettiford) ( IAJRC CD 1010). Rhythme bestempelde een jaar eerder Oscar Pettiford in een artikel over underrated musicians, in goed Nederlands, geschreven door ene Peter Sweens in een artikel met de crypische titel: An Oscar for Pettiford, met als bijtitel: Wat het betekent tot de grote groep van underrated musicians te behoren ....) als de één na beste bassist ooit  ( de beste was, volgens het blad, wijlen Jimmy Blanton).

Advertentie voor de Jazz from Carnegie Hall concerten (Bron: Rhythme Nº 108 Sep. 1958 blz. 36)
Dit zesde album in de serie Jazz At The Concertgebouw, getiteld Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958 - Star Eyes ( met Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke ( MCN 1201) is weer zo'n schitterende live-cd, waar je, als je van de jazzmuziek uit de jaren vijftig houdt, moeilijk omheen kunt - en, laten we hopen dat het Nederlands Jazzarchief, dat door bezuinigingen in zwaar weer terecht gekomen is, in de toekomst dit belangrijke werk mag voortzetten. Deze cd ( en de albums, hieronder genoemd) zijn te bestellen bij het Nederlands Jazzarchief.

De andere vijf albums in de serie Jazz at the Congresgebouw zijn: Chet Baker (1955) – Gerry Mulligan ( 1956) – J. J. Johnson ( 1957) – Sarah Vaughan ( 1958) – Misha Mengelberg-Piet Noordijk Quartet (1966).

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging

De cd-serie Jazz at the Concertgebouw, uitgebracht door het Nederlands Jazzarchief, onderdeel van het Muziek Centrum Nederland (MCN) is uitgebreid met een nieuw album, waarop de eerste set van het concert, getiteld Jazz From Carnegie Hall uit 1958 met Lee Konitz, Zoot Sims, Phineas Newborn, Red Garland, Oscar Petiford end Kenny Clarke te horen is. Jammer genoeg ontbreken op deze zesde uitgave, getiteld Star Eyes, in deze belangwekkende serie historische concertregistraties, de hoofdact van de avond, de trombonisten J. J. Johnson en Kai Winding, die gedurende de tweede set optraden - Keep Swinging droomt ervan dat die ook ooit nog eens uitgebracht zullen worden. Lees de Keep Swinging blog nieuwsbrief als je dat als eerste wilt weten ...... Vraag hem aan: keepswinging@live.nl - 't kost niks! 

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam

Live in Amsterdam at the Concertgebouw (1958)

Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke in an All-Star band.
Hans Koert

Jazz from Carnegie Hall: 1958 All-Star band live in Amsterdam (English) | Jazz from Carnegie Hall (1958) in het Amsterdams Concertgebouw (Nederlands)

The Dutch Jazz Archive, part of the Muziek Centrum Nederland ( MCN) has released a new album in its series Jazz at the Concertgebouw. This series contains live concerts, as produced and recorded by Lou Van Rees, a Dutch impresario.

Cover of Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958: Star Eyes (MCN 1201)

The informative liner notes by jazz journalist Bert Vuijsje, give, as always, detailed information about the concert that took place at the Amsterdam Concertgebouw the 27th of September, 1958. A group of US musicians, now all legends in jazz, but in those days already the creme de la creme of the US jazz scene, were touring Europe and were scheduled for two concerts in the Netherlands: at the Kurhaus in Scheveningen, the beach resort near The Hague ( starting at 8.00 p.m.) and the Amsterdam Concertgebouw ( 11.30 p.m.). The Jazz From Carnegie Hall tour, produced by Harold Davison,  like the tested Norman Granz Jazz At The Philharmonic formula, toured Europe, starting its tour in England ( like in the Free Trade Hall in Manchester ( 16th); then to Scandinavia, with a concert on the 22nd in the Concert Hall in Stockholm; The Netherlands, with concerts in Scheveningen and Amsterdam (27th), Germany (Berlin (28th-29th) (Munich (3rd of Oct) and France; usually two concerts were played nightly. The line-up was: J. J. Johnson and Kai Winding, the two famous trombonists, who had become famous due to their cooperation in  previous years as the Jay and Kai duo - Lee Konitz and Zoot Sims reeds - Red Garland and Phineas Newborn piano - Oscar Pettiford double bass and Kenny Clarke drums.

Kai Winding and Jay Jay Johnson (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 8)
The famous trombone duo was scheduled with the rhythm section, featuring young piano player Phineas Newborn, unknown in Europe, but impressed the Dutch with his abundant virtuosity and exquisite swing, as Bert describes it in the liner notes. It is a pity, that the part of the concert ( 2nd set) featuring Jay and Kai wasn't released, as the producer selected only the first set (except the two bonus tracks with the Oscar Pettiford Trio) ....... without J.J. Johnson and Kai Winding. Especially the former, Jay Jay Johnson, impressed with his quintet a year earlier, at the same plays at a night concert, August 1957, which can be heard in this excellent series of Jazz at the Concertgebouw in a previous release (MCN 0903). Why not released the full concert at a 2cd set? Well, the MCN could make amends with a part 2 .....

Zoot Sims and Oscar Pettiford (at the rear) (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 9)
Bert Vuijsje gives detailed information in its liner notes about the concert in Amsterdam, the dozen tunes selected and the reviews in Dutch newspapers ... I won't go on about it!
The Dutch Rhythme published a review of the Kurhaus concert in Scheveningen, which started at 8.00 p.m. and Anton Kop, who joined that concert, was very negative about it in an article entitled: Jazz from Carnegie Hall - een teleurstellend geheel ( = Disappointing). He is very critical about the producer, Lou Van Rees and the concerts he recently organized (like Jazz at the Philharmonic, with a line-up which must be still active in the Heaven All-Stars: Dizzy Gillespie, Roy Eldridge, Sonny Stitt, Coleman Hawkins, Herb Ellis and Ray Brown, to list some) as the public didn't got value for money. Wederom was het programma danig besnoeid - soloisten als Zoot Sims en Lee Konitz speelden twee nummers en verdwenen dan weer haastig achter het toneel.(= Again the program was cut down - soloists like Zoot Sims and Lee Konitz only played two tunes, and left stage in a hurry). En waren de toehoorders om negen uur al in de stemming om pauze te gaan vieren, terwijl het konsert om tien over acht begonnen was? ( = Do you really think that the audience needed a break at 9.00 o'clock after three quarters of an hour? ).

Part of the program ( source: Booklet Jazz from Carnegie Hall)
The reviewer must have had a hangover from the concert, as the musicians were or slecht op dreef (= in bad form); mateloos teleurstellend ( = very disappointing); zijn solo-optreden was pijnlijk slecht (= his solo performance was awfully bad): all quotes about Lee Konitz. Goedkope effektjes ( = cheap licks): quote about Zoot Sims. Te druk ( = too noisy) ( Quote about Kenny Clarke) and Oscar Pettiford realiseerde zich slechts enkele malen van de ware taak van de bas in de ritme-sektie is. ( ... realized only a few times what the role of the bass player is in the rhythm section).

Oscar Pettiford - Kenny Clarke (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 9)
Both Red Garland and Phineas Newborn could fascinate the author. Vooral Phineas Newborn zouden we zonder enige beperking en fenomeen willen noemen. ( Especially Phineas Newborn was a phenomenon, a great piano player without any restrictions). The tune, which fascinated Anton Kop most, Back Home (sic) was listed as Walkin' in the Concertgebouw concert release (2nd concert) - it belongs to one of my favourites of the album.

Lee Konitz and Zoot Sims (at the Kurhaus concert 27th of Sep., 1958) (source: Rhythme nº 109 Oct. 1958 - p. 8)
And what about Oscar Pettiford? He has been one of my favourite bass players for years and the Jazz From Carnegie Hall tracks, recorded during other live concerts with the same line up in Manchester and Stockholm, recorded a week before the Amsterdam concert, belong to my favourites ( First Bass- Oscar Pettiford) ( IAJRC CD 1010). This great bass player was labeled in 1957 by the Dutch Rhythme magazine as the one-but best ( the best was the late Jimmy Blanton) bass player.  He belongs to the list of underrated musicians, Peter Sweens explains in the article An Oscar for Pettiford, subtitled Wat het betekent tot de grote groep van underrated musicians te behoren ....) ( = What is means to be part of the large group of underrated musicians) (Source: Rhythme nº 95 Aug, 1957 - p.26)

Advertisement for the Jazz from Carnegie Hall concerts (Source: Rhythme Nº 108 Sep. 1958 p. 36)
This sixth album in the series Jazz At The Concertgebouw, entitled Jazz from Carnegie Hall - Live in Amsterdam 1958 - Star Eyes ( with Lee Konitz - Zoot Sims - Phineas Newborn - Red Garland - Oscar Pettiford - Kenny Clarke ( MCN 1201) is another must-have in this unique series of legendary live concerts .... and it would be great if the second set of this 1958 Amsterdam concert would be released too ..........
These are the other five albums, available at the MCN-website with Amsterdam Concertgebouw concerts: Chet Baker (1955) – Gerry Mulligan ( 1956) – J. J. Johnson ( 1957) – Sarah Vaughan ( 1958) – Misha Mengelberg-Piet Noordijk Quartet (1966).
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: keepitswinging

The cd series Jazz at the Concertgebouw, released by the Muziek Centrum Nederland (MCN) has been enlarged with a new album, featuring the first set of the 1958 Jazz From Carnegie Hall tour, featuring Lee Konitz, Zoot Sims, Phineas Newborn, Red Garland, Oscar Petiford and Kenny Clarke. The main attraction, trombonists J. J. Johnson and Kai Winding, who played during the second set, are not present, much to my regret, on this sixth album in the series Jazz at the Concertgebouw, Star Eyes. Keep Swinging dreams about a second volume of this concert to complete this Lou van Rees concert registration. If you like this kind of reviews, please ask for the free Keep Swinging newsletter. You'll like it! ( keepswinging@live.nl)

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957) - deel 1

Ik zal mijn hele leven niet vergeten, dat Klook zei dat ik goed speelde: "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (Jimmy Wormworth over zijn ontmoeting met Kenny Clarke)
Hans Koert

Dankzij de onlangs uitgebrachte opnamen van het J.J. Johnson concert in het Concertgebouw, augustus 1957, kwam ik in contact met Jimmy Wormworth, die de leider was van het American Jazz Sextet, dat voor het optreden van J.J. Johnson het publiek mocht bezighouden. Wat ooit begon als een korte blog over dit bandje in het voorprogramma is dankzij de herinneringen van Jimmy uitgegroeid tot een uitgebreide terugblik op zijn bezoek aan Nederland in 1956 en 1957. Van zijn eerste bezoek in 1956 met The Catatonic Five van Donn Andre, die zelf ook herinneringen ophaalde; de tournee met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 en zijn optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse zijn we nu aanbeland bij een serie optredens in Parijs in Le Chat Qui Pêche, voorafgaand aan het Concertgebouwoptreden.
De gehuurde EMW, waarschijnlijk vastgelegd in Den Haag (Simon de Wit): Bij de auto: Roland Ashby en Sal Amico (foto: Jimmy Wormworth)
Tijdens de theatertour met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 was The American Jazz Quintet uitgebreid met de Nederlandse bassist Mike Fels (eigenlijk Thijs Chanowski)). Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen, legde Thijs me uit. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald, toen ik daar ging werken als producer / regisseur. Dankzij het feit dat Thijs Lou van Rees kende, kreeg The American Jazz Sextet de kans op te treden in het voorprogramma van het J. J. Johnson Quintet op 17 augustus 1957. Maar eerst moesten ze nog optreden in Parijs. Barry Rogers, de trombonist van het American Jazz Quintet met Jean, een fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (uitspraak: Jimmy Wormworth) foto: Jimmy Wormworth)
Na hun laatste optreden met Joop de Knegt en Zwarte Riek in de Rivierahal in Blijdorp in Rotterdam, reisden ze naar Parijs waar ze uitgenodigd waren om de hele maand augustus op te treden in de Le Chat Qui Pêche. Ze hadden in Den Haag van een dealer een auto gehuurd, toen ze eind juni in Nederland aankwamen, om hier gemakkelijker te kunnen reizen. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. (= We hadden onze eigen gehuurde auto, een EMW, die we van een garage in Den Haag geleend hadden, toen we eind juni in Nederland aankwamen.) Het merk EMW, voluit Eisenacher Motoren Werk, kennen we nu niet meer, maar werd toentertijd in de door Rusland bezette zone van Duitsland gebouwd, het latere Oost-Duitsland en later ging diezelfde fabriek de bekendere Wartburg bouwen. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. (= Ik vermoed dat ze ons een kat in de zak geleverd hadden, want we hadden steeds pech met de auto en de reparaties kostten ons handenvol geld. ) George Braithwaite (= Braith),een I'm with the band girl, een groupie en trompettist Sal Amico (Parijs augustus 1957) ( foto: Jimmy Wormworth)
Het American Jazz Quintet was uitgenodigd door de Amerikaanse slagwerker Al Levitt. Jimmy had hem ontmoet in de Vliegende Hollander in Scheveningen, de club van Pia Beck, waar hij, samen met de Canadese bassist Lloyd Thompson in de zomer van 1956 optrad. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat Qui Peche. (= Hij zorgde ervoor dat we In Paris konden optreden in een club getiteld Le Chat Qui Pêche, een club die later beroemd werd.) Jimmy had voor zijn kwintet een bassist nodig en nodigde de Fransman Michel Gaudry uit om zijn groep te complementeren. Michel Gaudry, geboren in September 1928 in Eu (Frankrijk) had bas gestudeerd aan het Conservatorium van Lausanne in Zwitserland en was net teurg in Parijs ....... Hij groeide daar uit tot een veelgevraagd begeleider en speelde o.a. met Art Simmons, Billy Holiday en Carmen McRae, die in 1957 Parijs aandeden. Michel, die nu in de tachtig moet zijn, lijkt nog steeds actief en kan terugkijken op een mooie carrière, die hem op het podium bracht met grote namen als Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel tot Sam Woodyard en Lionel Hampton toe, om er een paar te noemen. Billie Holiday op tournee in Frankrijk (november1958) met Mal Waldron (piano), een onbekende bassist en Michel Gaudry op bas ( bron: songbook1.wordpress.com)
Jimmy herinnert zich dat ze Lucky Thompson hebben zien optreden. Deze Amerikaanse saxofonist, die in 1956 als leider heel wat opnamen gemaakt had in Parijs, teruggekeerd was naar de VS, maar in 1957 weer opgedoken in Parijs, woonde tot 1962 in de Franse hoofdstad, omdat hij zich daar beter gewaardeerd voelde als mens (discriminatie) en als jazzmuzikant. Lucky Thompson maakte opnamen met Martial Solal en Sammy Price en, in september 1957, met de Amerikaanse slagwerker Kenny Clarke. In de tussentijd speelde Lucky Thompson in clubs als Saint-Germain en Jimmy herinnert zich dat daar ook de Nederlandse pianist Nico Bunink meespeelde in de plaats van Martial Solal, die normaal gesproken in Lucky's kwartet piano speelde. Nog een kiekje uit Parijs: Jean Plaisir and Roland Ashby (foto: Jimmy Wormworth).
De bassist herinnert Jimmy zich niet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? (= Het was in ieder geval niet Pierre Michelot, volgens mij was het iemand anders, ook Pierre geheten: Pierre Fol misschien?). I really cannot remember. ( Ik weet het echt niet meer). Jimmy koestert goede herinneringen aan Kenny Clarke, die toen slagwerk speelde bij de grote Franse saxofonist Barney Wilen: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. (= Klook (bijnaam voor Kenny Clarke) was de slagwerker - het was zijn optreden en hij was er wel.). He was not on holidays! (= Hij was niet op vakantie). I think Al said that Barney (Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer.(= Volgens mij zei Al dat Barney (Barney Wilen) op vakantie was, zoals zoveel Parijzenaren in de zomer). But, I’m not very sure of that. So many of those people have died! (= Maar ik weet het niet meer zo precies - er zijn al zoveel mensen dood uit die tijd). I know that one night, after we sat in with Lucky (Lucky Thompson) and Nico (Nico Bunink) (at the Chat Qui Peche), we played "I Remember April". (= Ik herinner me nog één avond, waarbij we I Remember April gespeeld hadden, samen met Lucky Thompson en Nico Bunink in de Chat Qui Pêche). After we got off the bandstand, Klook said to come over to him and he was laughin' and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! (= Toen we van het podium kwamen riep Klook dat ik moest komen en hij lachte naar me en gaf me een zoen op m'n wang, omdat hij genoten had van hoe ik dat gespeeld had.). He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (= Hij zei zoiets als: Yeahh, jongen - dat heb je prima gedaan'). I will remember that, for the rest of my life! (= Ik zal dit mijn hele leven niet meer vergeten). Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (= dat Kenny Clarke tegen me zei dat ik goed speelde).

(wordt vervolgd)Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had Al Levitt, de slagwerker uit New York, ontmoet in de zomer van 1956, toen hij bij Pia Beck speelde in De Vliegende Hollander in Scheveningen. Toen Jimmy een jaar later naar ons land terugkeerde, zorgde Al ervoor dat hij met zijn groep een maand kon spelen in de Le Chat Qui Pêche Club in Parijs, augustus 1957. Jimmy Wormworth, nu in de zeventig, herinnert zich die inspirerende Parijse jazzscene, waar hij grote voorbeelden als slagwerker Kenny Clarke ontmoette. De Keep Swingingblog houdt van het ophalen van dit soort herinneringen, omdat het helpt de geschiedenis van de jazz beter te begrijpen. Als je dat niet wilt missen, volg dan de Keep Swingingblog via Twitter (#keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief ( keepswinging@live.nl). Er is een Nederlandse- en een Engelstalige versie - ik hoor wel welke je wilt (of allebei

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions



(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part one

August 1957: The American Jazz Quintet in Paris.
Yeahhh, kid, you were playing great!! (Kenny Clarke)
Hans Koert
( Thanks to the recently released 1957 J.J. Johnson Quintet album What's New I came into contact with Jimmy Wormworth who was the leader of the American Jazz Sextet, which was scheduled to play the first set during that concert (17th of August,1957). Jimmy loved to share his remembrances about this concert and started to inform me about his first trip to Holland in 1956 as part of a Student Cruise Program of the Holland America Line which offered young music students a cheap opportunity to visit Europe while performing during the boat trip. Donn Andre, who was the leader of the Catatonic Five shared his remembrances of this period in: Donn Andre: The 1956 Dutch Catatonic Five Tour in a previous blog.
The rented EMW, probably in The Hague: In front: Roland Ashby and Sal Amico . (photo courtesy: Jimmy Wormworth)
During he summer of 1957 the American Jazz Quintet ( + Dutch bass player Mike Fels (aka Thijs Chanowski)) toured with a kind of variety show, featuring artists like Zwarte Riek and Joop De Knegt, two Dutch popular vocalists, not related to jazz music at all. Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen.( = My stepfather was Jan Fels and when I lived in Apeldoorn I used his family name ) Thijs explained his pseudonym Mike Fels. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald toen ik daar ging werken als producer / regiseur. (= Chanowksi is my real name, which was used again by Ger Lugtenburg of the AVRO-network again, when I started there as a producer). Thanks to Thijs, Lou Van Rees, the great Dutch jazz producer, invited the American Jazz Quintet (+ one) to play as the opener of the J.J.Johnson concert at the Concertgebouw in Amsterdam, the 17th of august, 1957, but first they had a gig in Paris.
Barry Rogers, the trombone player of the American All Stars with Jean, who was a fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (quote: Jimmy Wormworth) (photo courtesy: Jimmy Wormworth)
During the two weeks preceding the Concertgebouw concert Jimmy Wormworth and his men travelled to Paris where they were invited to play at the famous Le Chat Qui Pêche club. The members of the band were: Jimmy Wormworth drummer and leader, Roland Ashby piano player, Sal Amico trumpet, Barry Rogers trombone and George Braithwaite (= George Braith) alto saxophone. Jimmy Wormworth had rented a car when they arrived in Holland late June 1957 to travel more easily. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. The EMW's, full named Eisenacher Motoren Werk, were build in the Soviet occupation zone of Germany, later called East Germany; later the factory built the better known Wartburg motor car. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. The repairs cost us a lot of our money, Jimmy remembers.
George Braithwaite (= Braight), a I'm with the band girl, a groupie and trumpet player Sal Amico (Paris August 1957) ( photo courtesy: Jimmy Wormworth)
The American Jazz Quintet was invited to Paris by the US drummer Al Levitt. Jimmy had met him in Scheveningen at the Pia Beck Flying Dutchman club the previous year, where he accompanied Pia Beck together with the Canadian bass player Lloyd Thompson. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat qui Pêche. In Paris Jimmy needed a double bass player and invited the French bass player Michel Gaudry to complete his band. Michel Gaudry, born in September 1928 in Eu (France), had studied the double bass at the Lausanne Conservatory in Switzerland and had returned to Paris in 1957 to become a sought after accompanist for musicians like Art Simmons, Billy Holiday and Carmen McRae who visited Paris in 1957. Michel Gaudry, who must be in his 80s now, has always been active in jazz and performed and recorded with dozens of well known jazz musicians from Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel up to Sam Woodyard and Lionel Hampton ( to list some). Billie Holiday while in France (November1958) with Mal Waldron (piano), unknown bass player and Michel Gaudry on bass ( source: songbook1.wordpress.com)
Jimmy remembers that they met Lucky Thompson, the US saxophone player, who had recorded as a leader on a dozen albums in Paris in 1956 and, back in the States, returned to France in the summer of 1957 to stay there up to 1962. In the summer of 1957 Lucky Thompson can be find in the recording studios with Martial Solal and Sammy Price and, in September 1957 with US drummer Kenny Clarke. In the intervening periods Lucky Thompson and his men must have played in the Paris club St. Germain where they heard him playing, together with the Dutch piano player Nico Bunink, who had replaced Martial Solal in Lucky Thompson's regular quartet.
Another Parisian snapshot: Jean Plaisir and Roland Ashby (photo courtesy: Jimmy Wormworth).
Jimmy don't remembers the bass player who was in the Lucky Thompson Quartet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? I really cannot remember. Jimmy has sweet memories to Kenny Clarke who played the drums: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. He was not on holiday! I think Al said that Barney (Kenny Clarke used to play with Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer. But, I’m not very sure of that. Jimmy sighs: So many of those people have died! I know that one night, after we sat in with Lucky (Thompson) and Nico (Bunink), we played "I Remember April". After we got off the bandstand, Klook ( = nickname for Kenny Clarke) said to come over to him and he was laughin and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" I will remember that, for the rest of my life! Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (to be continued)
Thanks Jimmy and Faith for your kind support.
Tomorrow: Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had met Al Levitt, the New York drummer, in the summer of 1956 while playing at the Pia Beck Flying Dutchman in Scheveningen, the beach resort of The Hague and when Jimmy returned to Holland the next year he was invited to play with his group in Le Chat Qui Pêche Club in Paris, August 1957. Jimmy Wormworth, now in his 70s, remembers the inspiring Paris jazzscene of 1957. Tomorrow part two of his Parisian gig with his recalls to Dutch piano player Nico Bunink. The Keep Swinging blog loves to share with you Jimmy Wormworth's recollections about his first trip to Europe in 1956 and 1957, when he played in Holland and France. If you don't want to miss any contribution, follow this subject at Twitter (#keepswinging) or ask for the free Keep Swinging newsletter ( keepswinging@live.nl)


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions


(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Les Liaisons Dangereuses

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Some months ago I bought myself in Copenhagen ( in Jazzklubben, a record shop at the Gothersgade) the Les Liaisons dangereuses soundtrack with Art Blakey´s Jazz Messengers avec Barney Wilen ( = with Barney Wilen).This film was released in 1960 and directed by Roger Vadim, starring Jeanne Moreau, Gerard Phillipe and Annette Vadim. Well - I'm not really interesting in the film ( a bit - I'll explain later .... ), but I'm anxious to learn more about the sound track. This album with the Bande Originale Integrale de Art Blakey's Jazz Messengers is, as Ilearned, not the complete sound track.

Shot from the film with Kenny Clarke, drums and Kenny Dorham on trumpet.

I learned that it was intented to ask Thelonious Monk to do the soundtrack while on tour in Paris, but, unfortunally that tour was cancelled so Marcel Romano, who ws responsable for the soundtrack had to go to New York with the scripts and a list with the exact timings for each scene. Thelonious Monk recorded with his quintet, featuring Charlie Rouse and Barney Wilen on tenor saxophones, Sam Jones on bass and Art Taylor on drums. They recorded part of the sound track at the Nola studios in New York around the 27th of July 1959. This session was used in the film, but it seems that it was never released on CD.

Shot from the studio: Lee Morgan, Art Blakey, the producer and (prob) Duke Jordan or Bobby Timmons.

I found a short compilation of some shots and you can see a fragment of Miguel's Party with Blakey's music and others with Thelonious Monk's.

Art Blakey played with his Messengers the music from the so-called party-scenes at Miguel's used in the film on the 28th and 29th of July 1959. The musicians recorded tunes, like No Problem, Prelude in Blue, Valmontana, Miguel's Party, Weehawken Mad Pad and No Hay Problema which can be labeled as a latin version of No Problems.
Shot from the studio with in front Barney Wilen.

In the film this group was called The Afro Cuban Boys. The musicians that made the music were Art Blakey on drums of course, Lee Morgan on trumpet, Barney Wilen on soprano and tenor saxophone ( he was also on the Monk sound track recordings), Duke Jordan and Bobbby Timmons at the piano, Jimmy Merritt bass, John Rodrigez on bongos and Tommy Lopez and William Rodriguez on congas. Barney Wilen, the liner notes read, had played at Newport with Toshiko Akiyoshi and Roy Haynes. Although I have searched on internet I haven't found scenes from this so-called Miguel's party in which this music was used. And that's a pity, because I love to see it ..... because, it is remarkable, that on the film set some other musicians were "playing": Kenny Dorham was on the film the trumpet player, but the sound was made by ..... Lee Morgan. Kenny Clarke plays the drummer man, while on the sound track Art Blakey makes "the noise for the talkies". Both Barney Wilen and Duke Jordan were on the film too, and that's why I love to see fragments of that scenes.
Can someone help me?

Hans Koert - keepswinging@live.nl



THELONIOUS MONK:

Thelonious Monk Quartet: Thelonious Monk piano - Ahmed Abdul-Malik bass - Roy Haynes dm: Blue Monk = Coming On The Hudson = Epistrophy = Evidence = Light blue = Rhythm-a-ning. Recorded live at The Five Spot Café in New york City on the 7th of August 1958, today fifty years ago, and released on Thelonious in Action ( RLP12-262)

Other tunes recorded on this day were released on Misterioso (RLP 12-279)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands ( To the English translation )

Een paar maanden geleden kocht ik bij Jazzklubben aan de Gothersgade in Kopenhagen in de CD Les Liaisons dangereuses soundtrack met Art Blakey´s Jazz Messengers avec Barney Wilen ( = met Barney Wilen). Deze film ging in premiere in 1960 en was geregiseerd door Roger Vadim, met als hoofdrolspelers Jeanne Moreau, Gerard Phillipe en Annette Vadim. Nu ben ik niet echt in de film geintereseerd ( of eigenlijk toch wel; daarover later ...) maar meer in de soundtrack. Deze plaat namelijk met the Bande Originale Integrale de Art Blakey's Jazz Messengers is, ontdekte ik, niet de hele soundtrack.

Shot uit de film met Kenny Clarke op slagwerk en Kenny Dorham op trompet.

Het was de bedoeling dat Thelonious Monk de soundtrack zou opnemen tijdens zijn tour door Europa in Parijs, maar deze serie concerten ging niet door. Marcel Romano, die verantwoordelijk was voor de muziek bij de film, reisde toen naar New York, met een script vol nauwkeurige aanwijzingen en informatie over de lengte van de sets. Hij nam de muziek op met Thelonious Monk en zijn Quintet met daarin Charlie Rouse en Barney Wilen op tenorsax, Sam Jones op bas en Art Taylor op slagwerk. Ze namen een deel van de soundtrack voor de film op in de Nola studios in New York rond de 27ste juli 1959. Deze opnamen zijn gebruikt in de film, maar schijnen nooit heruitgebracht op CD.

Shot uit de studio: met Lee Morgan, Art Blakey, de producer en (waarschijnlijk) Duke jordan of Bobby Timmons.

Ik vond een korte compilatie met drie fragmenten uit de film, waarbij je een fragment van Miguel's Party ziet met Blakey's muziek en een ander fragment met de muziek van Thelonious Monk.

Art Blakey speelde met zijn Messengers, de muziek voor de zgn. party-scene bij Miguel's gebruikt in de film. De musici namen nummers op als No Problem, Prelude in Blue, Valmontana, Miguel's Party, Weehawken Mad Pad en No Hay Problema, dat je als een Latijns-Amerikaansee versie van No Problems kunt beschouwen.

Shot uit de studio met op de voorgrond Barney Wilen.

In de film worden ze The Afro Cuban Boys genoemd. De musici die de muziek maakten waren Art Blakey op slagwerk uiteraard, Lee Morgan op trompet, Barney Wilen op sopraan- en tenorsax ( hij speelde ook mee op de Monk soundtrack), Duke Jordan en Bobbby Timons aan de piano, Jimmy Merritt bas, John Rodrigez on bongo en Tommy Lopez en William Rodriguez op conga's. Barney Wilen, volgens de bijgevoegde informatie, had op het Newportfestival gespeeld met Toshiko Akiyoshi en Roy Haynes. Hoewel ik zorgvuldig op het internet heb gezocht, kon ik geen bewegende beelden van deze zgn. Miguel's Party vinden, waarin deze muziek te horen is. En waarom wil ik dat zo graag ook zien? Omdat niet de bovengenoemde musici op de film "spelen", maar op trompet Kenny Dorham, die de muziek van ...... Lee Morgan playbacked en Kenny Clarke die "speelt" achter de drums van Art Blakey. Zowel Barney Wilen als Duke Jordan waren op de film te zien ....... en daarom wil ik graag dat fragment eens bekijken. Wie kan me helpen?

Hans Koert - keepswinging@live.nl


THELONIOUS MONK:

Thelonious Monk Quartet: Thelonious Monk piano - Ahmed Abdul-Malik bas - Roy Haynes slagwerk: Blue Monk = Coming On The Hudson = Epistrophy = Evidence = Light Blue = Rhythm-a-ning. Opgenomen live in de Five Spot Café in New York City op 7 augustus 1958, vandaag dus vijftig jaar geleden en uitgebracht op de LP Thelonious in Action ( RLP12-262)

Andere nummers, die dag opgenomen zijn uitgebracht op Misterioso (RLP 12-279)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions