Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957) - deel 1
Ik zal mijn hele leven niet vergeten, dat Klook zei dat ik goed speelde: "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (Jimmy Wormworth over zijn ontmoeting met Kenny Clarke)
Hans Koert
Dankzij de onlangs uitgebrachte opnamen van het J.J. Johnson concert in het Concertgebouw, augustus 1957, kwam ik in contact met Jimmy Wormworth, die de leider was van het American Jazz Sextet, dat voor het optreden van J.J. Johnson het publiek mocht bezighouden. Wat ooit begon als een korte blog over dit bandje in het voorprogramma is dankzij de herinneringen van Jimmy uitgegroeid tot een uitgebreide terugblik op zijn bezoek aan Nederland in 1956 en 1957. Van zijn eerste bezoek in 1956 met The Catatonic Five van Donn Andre, die zelf ook herinneringen ophaalde; de tournee met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 en zijn optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse zijn we nu aanbeland bij een serie optredens in Parijs in Le Chat Qui Pêche, voorafgaand aan het Concertgebouwoptreden.
De gehuurde EMW, waarschijnlijk vastgelegd in Den Haag (Simon de Wit): Bij de auto: Roland Ashby en Sal Amico (foto: Jimmy Wormworth)
Tijdens de theatertour met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 was The American Jazz Quintet uitgebreid met de Nederlandse bassist Mike Fels (eigenlijk Thijs Chanowski)). Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen, legde Thijs me uit. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald, toen ik daar ging werken als producer / regisseur. Dankzij het feit dat Thijs Lou van Rees kende, kreeg The American Jazz Sextet de kans op te treden in het voorprogramma van het J. J. Johnson Quintet op 17 augustus 1957. Maar eerst moesten ze nog optreden in Parijs. Barry Rogers, de trombonist van het American Jazz Quintet met Jean, een fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (uitspraak: Jimmy Wormworth) foto: Jimmy Wormworth)
Na hun laatste optreden met Joop de Knegt en Zwarte Riek in de Rivierahal in Blijdorp in Rotterdam, reisden ze naar Parijs waar ze uitgenodigd waren om de hele maand augustus op te treden in de Le Chat Qui Pêche. Ze hadden in Den Haag van een dealer een auto gehuurd, toen ze eind juni in Nederland aankwamen, om hier gemakkelijker te kunnen reizen. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. (= We hadden onze eigen gehuurde auto, een EMW, die we van een garage in Den Haag geleend hadden, toen we eind juni in Nederland aankwamen.) Het merk EMW, voluit Eisenacher Motoren Werk, kennen we nu niet meer, maar werd toentertijd in de door Rusland bezette zone van Duitsland gebouwd, het latere Oost-Duitsland en later ging diezelfde fabriek de bekendere Wartburg bouwen. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. (= Ik vermoed dat ze ons een kat in de zak geleverd hadden, want we hadden steeds pech met de auto en de reparaties kostten ons handenvol geld. ) George Braithwaite (= Braith),een I'm with the band girl, een groupie en trompettist Sal Amico (Parijs augustus 1957) ( foto: Jimmy Wormworth)
Het American Jazz Quintet was uitgenodigd door de Amerikaanse slagwerker Al Levitt. Jimmy had hem ontmoet in de Vliegende Hollander in Scheveningen, de club van Pia Beck, waar hij, samen met de Canadese bassist Lloyd Thompson in de zomer van 1956 optrad. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat Qui Peche. (= Hij zorgde ervoor dat we In Paris konden optreden in een club getiteld Le Chat Qui Pêche, een club die later beroemd werd.) Jimmy had voor zijn kwintet een bassist nodig en nodigde de Fransman Michel Gaudry uit om zijn groep te complementeren. Michel Gaudry, geboren in September 1928 in Eu (Frankrijk) had bas gestudeerd aan het Conservatorium van Lausanne in Zwitserland en was net teurg in Parijs ....... Hij groeide daar uit tot een veelgevraagd begeleider en speelde o.a. met Art Simmons, Billy Holiday en Carmen McRae, die in 1957 Parijs aandeden. Michel, die nu in de tachtig moet zijn, lijkt nog steeds actief en kan terugkijken op een mooie carrière, die hem op het podium bracht met grote namen als Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel tot Sam Woodyard en Lionel Hampton toe, om er een paar te noemen. Billie Holiday op tournee in Frankrijk (november1958) met Mal Waldron (piano), een onbekende bassist en Michel Gaudry op bas ( bron: songbook1.wordpress.com)
Jimmy herinnert zich dat ze Lucky Thompson hebben zien optreden. Deze Amerikaanse saxofonist, die in 1956 als leider heel wat opnamen gemaakt had in Parijs, teruggekeerd was naar de VS, maar in 1957 weer opgedoken in Parijs, woonde tot 1962 in de Franse hoofdstad, omdat hij zich daar beter gewaardeerd voelde als mens (discriminatie) en als jazzmuzikant. Lucky Thompson maakte opnamen met Martial Solal en Sammy Price en, in september 1957, met de Amerikaanse slagwerker Kenny Clarke. In de tussentijd speelde Lucky Thompson in clubs als Saint-Germain en Jimmy herinnert zich dat daar ook de Nederlandse pianist Nico Bunink meespeelde in de plaats van Martial Solal, die normaal gesproken in Lucky's kwartet piano speelde. Nog een kiekje uit Parijs: Jean Plaisir and Roland Ashby (foto: Jimmy Wormworth).
De bassist herinnert Jimmy zich niet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? (= Het was in ieder geval niet Pierre Michelot, volgens mij was het iemand anders, ook Pierre geheten: Pierre Fol misschien?). I really cannot remember. ( Ik weet het echt niet meer). Jimmy koestert goede herinneringen aan Kenny Clarke, die toen slagwerk speelde bij de grote Franse saxofonist Barney Wilen: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. (= Klook (bijnaam voor Kenny Clarke) was de slagwerker - het was zijn optreden en hij was er wel.). He was not on holidays! (= Hij was niet op vakantie). I think Al said that Barney (Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer.(= Volgens mij zei Al dat Barney (Barney Wilen) op vakantie was, zoals zoveel Parijzenaren in de zomer). But, I’m not very sure of that. So many of those people have died! (= Maar ik weet het niet meer zo precies - er zijn al zoveel mensen dood uit die tijd). I know that one night, after we sat in with Lucky (Lucky Thompson) and Nico (Nico Bunink) (at the Chat Qui Peche), we played "I Remember April". (= Ik herinner me nog één avond, waarbij we I Remember April gespeeld hadden, samen met Lucky Thompson en Nico Bunink in de Chat Qui Pêche). After we got off the bandstand, Klook said to come over to him and he was laughin' and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! (= Toen we van het podium kwamen riep Klook dat ik moest komen en hij lachte naar me en gaf me een zoen op m'n wang, omdat hij genoten had van hoe ik dat gespeeld had.). He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (= Hij zei zoiets als: Yeahh, jongen - dat heb je prima gedaan'). I will remember that, for the rest of my life! (= Ik zal dit mijn hele leven niet meer vergeten). Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (= dat Kenny Clarke tegen me zei dat ik goed speelde).
(wordt vervolgd)Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had Al Levitt, de slagwerker uit New York, ontmoet in de zomer van 1956, toen hij bij Pia Beck speelde in De Vliegende Hollander in Scheveningen. Toen Jimmy een jaar later naar ons land terugkeerde, zorgde Al ervoor dat hij met zijn groep een maand kon spelen in de Le Chat Qui Pêche Club in Parijs, augustus 1957. Jimmy Wormworth, nu in de zeventig, herinnert zich die inspirerende Parijse jazzscene, waar hij grote voorbeelden als slagwerker Kenny Clarke ontmoette. De Keep Swingingblog houdt van het ophalen van dit soort herinneringen, omdat het helpt de geschiedenis van de jazz beter te begrijpen. Als je dat niet wilt missen, volg dan de Keep Swingingblog via Twitter (#keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief ( keepswinging@live.nl). Er is een Nederlandse- en een Engelstalige versie - ik hoor wel welke je wilt (of allebei
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.
Hans Koert
Dankzij de onlangs uitgebrachte opnamen van het J.J. Johnson concert in het Concertgebouw, augustus 1957, kwam ik in contact met Jimmy Wormworth, die de leider was van het American Jazz Sextet, dat voor het optreden van J.J. Johnson het publiek mocht bezighouden. Wat ooit begon als een korte blog over dit bandje in het voorprogramma is dankzij de herinneringen van Jimmy uitgegroeid tot een uitgebreide terugblik op zijn bezoek aan Nederland in 1956 en 1957. Van zijn eerste bezoek in 1956 met The Catatonic Five van Donn Andre, die zelf ook herinneringen ophaalde; de tournee met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 en zijn optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse zijn we nu aanbeland bij een serie optredens in Parijs in Le Chat Qui Pêche, voorafgaand aan het Concertgebouwoptreden.
De gehuurde EMW, waarschijnlijk vastgelegd in Den Haag (Simon de Wit): Bij de auto: Roland Ashby en Sal Amico (foto: Jimmy Wormworth)
Tijdens de theatertour met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 was The American Jazz Quintet uitgebreid met de Nederlandse bassist Mike Fels (eigenlijk Thijs Chanowski)). Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen, legde Thijs me uit. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald, toen ik daar ging werken als producer / regisseur. Dankzij het feit dat Thijs Lou van Rees kende, kreeg The American Jazz Sextet de kans op te treden in het voorprogramma van het J. J. Johnson Quintet op 17 augustus 1957. Maar eerst moesten ze nog optreden in Parijs. Barry Rogers, de trombonist van het American Jazz Quintet met Jean, een fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (uitspraak: Jimmy Wormworth) foto: Jimmy Wormworth)
Na hun laatste optreden met Joop de Knegt en Zwarte Riek in de Rivierahal in Blijdorp in Rotterdam, reisden ze naar Parijs waar ze uitgenodigd waren om de hele maand augustus op te treden in de Le Chat Qui Pêche. Ze hadden in Den Haag van een dealer een auto gehuurd, toen ze eind juni in Nederland aankwamen, om hier gemakkelijker te kunnen reizen. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. (= We hadden onze eigen gehuurde auto, een EMW, die we van een garage in Den Haag geleend hadden, toen we eind juni in Nederland aankwamen.) Het merk EMW, voluit Eisenacher Motoren Werk, kennen we nu niet meer, maar werd toentertijd in de door Rusland bezette zone van Duitsland gebouwd, het latere Oost-Duitsland en later ging diezelfde fabriek de bekendere Wartburg bouwen. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. (= Ik vermoed dat ze ons een kat in de zak geleverd hadden, want we hadden steeds pech met de auto en de reparaties kostten ons handenvol geld. ) George Braithwaite (= Braith),een I'm with the band girl, een groupie en trompettist Sal Amico (Parijs augustus 1957) ( foto: Jimmy Wormworth)
Het American Jazz Quintet was uitgenodigd door de Amerikaanse slagwerker Al Levitt. Jimmy had hem ontmoet in de Vliegende Hollander in Scheveningen, de club van Pia Beck, waar hij, samen met de Canadese bassist Lloyd Thompson in de zomer van 1956 optrad. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat Qui Peche. (= Hij zorgde ervoor dat we In Paris konden optreden in een club getiteld Le Chat Qui Pêche, een club die later beroemd werd.) Jimmy had voor zijn kwintet een bassist nodig en nodigde de Fransman Michel Gaudry uit om zijn groep te complementeren. Michel Gaudry, geboren in September 1928 in Eu (Frankrijk) had bas gestudeerd aan het Conservatorium van Lausanne in Zwitserland en was net teurg in Parijs ....... Hij groeide daar uit tot een veelgevraagd begeleider en speelde o.a. met Art Simmons, Billy Holiday en Carmen McRae, die in 1957 Parijs aandeden. Michel, die nu in de tachtig moet zijn, lijkt nog steeds actief en kan terugkijken op een mooie carrière, die hem op het podium bracht met grote namen als Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel tot Sam Woodyard en Lionel Hampton toe, om er een paar te noemen. Billie Holiday op tournee in Frankrijk (november1958) met Mal Waldron (piano), een onbekende bassist en Michel Gaudry op bas ( bron: songbook1.wordpress.com)
Jimmy herinnert zich dat ze Lucky Thompson hebben zien optreden. Deze Amerikaanse saxofonist, die in 1956 als leider heel wat opnamen gemaakt had in Parijs, teruggekeerd was naar de VS, maar in 1957 weer opgedoken in Parijs, woonde tot 1962 in de Franse hoofdstad, omdat hij zich daar beter gewaardeerd voelde als mens (discriminatie) en als jazzmuzikant. Lucky Thompson maakte opnamen met Martial Solal en Sammy Price en, in september 1957, met de Amerikaanse slagwerker Kenny Clarke. In de tussentijd speelde Lucky Thompson in clubs als Saint-Germain en Jimmy herinnert zich dat daar ook de Nederlandse pianist Nico Bunink meespeelde in de plaats van Martial Solal, die normaal gesproken in Lucky's kwartet piano speelde. Nog een kiekje uit Parijs: Jean Plaisir and Roland Ashby (foto: Jimmy Wormworth).
De bassist herinnert Jimmy zich niet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? (= Het was in ieder geval niet Pierre Michelot, volgens mij was het iemand anders, ook Pierre geheten: Pierre Fol misschien?). I really cannot remember. ( Ik weet het echt niet meer). Jimmy koestert goede herinneringen aan Kenny Clarke, die toen slagwerk speelde bij de grote Franse saxofonist Barney Wilen: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. (= Klook (bijnaam voor Kenny Clarke) was de slagwerker - het was zijn optreden en hij was er wel.). He was not on holidays! (= Hij was niet op vakantie). I think Al said that Barney (Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer.(= Volgens mij zei Al dat Barney (Barney Wilen) op vakantie was, zoals zoveel Parijzenaren in de zomer). But, I’m not very sure of that. So many of those people have died! (= Maar ik weet het niet meer zo precies - er zijn al zoveel mensen dood uit die tijd). I know that one night, after we sat in with Lucky (Lucky Thompson) and Nico (Nico Bunink) (at the Chat Qui Peche), we played "I Remember April". (= Ik herinner me nog één avond, waarbij we I Remember April gespeeld hadden, samen met Lucky Thompson en Nico Bunink in de Chat Qui Pêche). After we got off the bandstand, Klook said to come over to him and he was laughin' and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! (= Toen we van het podium kwamen riep Klook dat ik moest komen en hij lachte naar me en gaf me een zoen op m'n wang, omdat hij genoten had van hoe ik dat gespeeld had.). He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (= Hij zei zoiets als: Yeahh, jongen - dat heb je prima gedaan'). I will remember that, for the rest of my life! (= Ik zal dit mijn hele leven niet meer vergeten). Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (= dat Kenny Clarke tegen me zei dat ik goed speelde).
(wordt vervolgd)Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had Al Levitt, de slagwerker uit New York, ontmoet in de zomer van 1956, toen hij bij Pia Beck speelde in De Vliegende Hollander in Scheveningen. Toen Jimmy een jaar later naar ons land terugkeerde, zorgde Al ervoor dat hij met zijn groep een maand kon spelen in de Le Chat Qui Pêche Club in Parijs, augustus 1957. Jimmy Wormworth, nu in de zeventig, herinnert zich die inspirerende Parijse jazzscene, waar hij grote voorbeelden als slagwerker Kenny Clarke ontmoette. De Keep Swingingblog houdt van het ophalen van dit soort herinneringen, omdat het helpt de geschiedenis van de jazz beter te begrijpen. Als je dat niet wilt missen, volg dan de Keep Swingingblog via Twitter (#keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief ( keepswinging@live.nl). Er is een Nederlandse- en een Engelstalige versie - ik hoor wel welke je wilt (of allebei
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.
Labels: Al Levitt, Barry Rogers, Chat Qui Peche club, jimmy wormworth, kenny clarke, lucky thompson, Mike Fels, Sal Amico, Thijs Chanowski
0 Comments:
Post a Comment
<< Home