Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956)

Jazzmuzikant Jimmy Wormworth, slagwerker, herinnert zijn eerste optredens in Nederland (1956 en 1957).
Hans Koert ( Met dank aan Jimmy Wormworth en Faith Gibson) Sinds vorige jaar, na meer dan vijftig jaar, kunnen we dan eindelijk horen hoe goed het J. J. Johnson Quintet



Dankzij Faith, die Jimmy vroeg naar zijn herinneringen over dit concert, kreeg ik een uitgebreid verhaal en een gesproken interview met Jimmy, met unieke foto's die teruggrijpen naar zijn eerste bezoek aan Nederland in 1956, het jaar voorafgaand aan het Concertgebouwconcert.
Je vindt het verhaal over dit American Jazz Sextet in drie bijdragen, getiteld: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) en Het American Jazz Sextet als openingsnummer van het J.J.Johnson concert (augustus 1957). Vandaag deel 1 over Jimmy's herinneringen aan zijn eerste bezoek aan Nederland.
Jimmy Wormworth aan dek van één van de Holland-Amerika Lijnschepen (1956 of 1957) (foto: Jimmy Wormworth)
Jimmy Wormworth werd geboren als James E. Wormworth III in Utica, New York, in augustus 1937. Hij groeide op in een muzikale familie; zijn vader was (ook) slagwerker en een oom, Dick Mariani speelde tenorsax. In 1956 en 1957 reisde hij naar Europa (de perioden waar we't in deze blogs over hebben) en terug in de VS ontwikkelde hij zich in de daarop volgende decade tot een veelgevraagd begeleider van muzikanten als Nellie Lutcher (1958), Lou Donaldson, Mal Waldron en de Lambert, Hendricks & Ross zanggroep. Hij nam platen op met o.a. Lou Donaldson, en met Charlie Rouse, Al Haig, J.R. Monterose, Tardo Hammer en John Marshall. Met laatstgenoemde treedt hij op 4 juni 2011 op in de Roode Steen in Hoorn met Ferdinand Povel, die deze week de VPRO Boy Edgar-prijs krijgt. Leonard Feather prijst Jimmy in zijn "nieuwe"(!) editie van de Encyclopedia of Jazz (1960) als one of the most promissing drummers of the New York scene. (= één van de meest veelbelovende slagwerkers uit de New York Jazzscene).

Toen Jimmy zijn studies had afgerond werd hij uitgenodigd om mee te doen aan een zgn Studenten Cruiseprogramma van de Holland Amerika Lijn, die toen een regelmatige lijndienst onderhield tussen New York en Rotterdam. Het Studenten Cruiseprogramma hield in, dat je een gratis overtocht kreeg, maar dan moest je wel optreden voor de gasten. De boot vertrok ergens in juni vanuit New York en voor Jimmy en zijn vrienden was de terugtocht gepland eind augustus vanuit Rotterdam. In de tussendtijd mochten de muzikanten in Europa blijven en doen waar ze zin in hadden, als ze zich eind augustus maar weer aan boord meldden en speelden. A Student Cruise Program - which left New York after the colleges had set up in June and returned the students to the US end of August and they were left alone in between in Europe to do what they wanted to do, vertelt Jimmy. (ps: Ook Nederlandse jazzstudenten kwamen zo goedkoop in Amerika - Aart Gisolf, vertelde me, speelde eind jaren vijftig ook tijdens zo'n overtocht met de SS Waterman).
Faith Gibson en Jimmy Wormworth (foto: Faith Gibson) Jimmy herinnert zich nog de overtocht met de SS Waterman, een voormalig troepenschip, dat nog gebruikt was bij het vervoer van Nederlandse soldaten naar het toenmalige Nederlandsch Indië en de repatriëring van mensen die terug naar Holland wilden. Het schip werd begin jaren vijftig verbouwd en kwam in handen van de Holland Amerika Lijn. Eenmaal in Rotterdam aangekomen hadden ze een aantal weken vrij, voordat ze zich eind augustus weer aan bord moesten melden. De leider van de groep was banjoïst - gitarist Donn Andre, die nu net buiten Washington DC woont. Hij schijnt nog steeds actief te zijn in zijn Catatonic Five, de dixielandband, die al sinds de oprichting in 1954 zo heet. Hij speelde jaren in de Southern Comfort, een band die vermaard was in Washington DC en omgeving en tijdens zijn verblijf aan de Amerikaanse ambassade in Kopenhagen, waar hij werkte, speelde hij in de Deense groep, de Louisiana Jazz Band. De Amerikaanse studenten moesten hun verblijf in Europa zelf financieel overbruggen. They didn't pay us anything for that, legt Jimmy uit: those guys came from


Pia Beck vertelt in haar memoires, getiteld De Pia Beck Story (1982) dat ze Lloyd Thompson en slagwerker Al Levitt ontmoette in Toronto (Canada) en, dankzij bemoeienis van Lou van Rees, kon ze werkvergunningen krijgen om beide heren mee naar Nederland te brengen, om hier in haar club te spelen. De critici in de Nederlandse kranten waren daar niet zo begripvol over en kopten: Pia schijnt een hekel te hebben aan Nederlandse musici.

In de zomer van 1957 kreeg Jimmy opnieuw de kans om naar Europa te gaan, nu met zijn eigen groep: the American Jazz Quintet. Hierover later meer.
Bedankt Jimmy en Faith voor het interview en de mooie foto's.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Afgelopen jaar bracht het Muziek Centrum Nederland, beter bekend als het Nederlands Jazzarchief, een plaat uit met de opnamen van het J.J. Johnson Quintet in het Amsterdamse Concertgebouw, augustus 1957. Een prachtig album. De band die het concert mocht openen bestond uit een groep jonge Amerikaanse studenten, die zich The American Jazz Sextet noemde. Deze set werd niet vastgelegd. Jimmy Wormworth, die de band leidde, herinnert zich dit concert en zijn eerste optredens in Nederland als jong beginnend slagwerker; hij wilde graag zijn verhaal vertellen. In drie bijdragen een terugblik op zijn reizen in 1956 en 1957 naar Nederland. Als je Keep Swinging blog wilt volgen dan kan dat via Twitter of haar wekelijkse nieuwsbrief: vraag erom!

(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.
Labels: Catatonic Five, george braith, j. j. johnson, jimmy wormworth, Miller Sextet, Millers, Nico Bunnik, pia beck, Rob Pronk, Ruud Pronk
0 Comments:
Post a Comment
<< Home