Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957) - deel 1

Ik zal mijn hele leven niet vergeten, dat Klook zei dat ik goed speelde: "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (Jimmy Wormworth over zijn ontmoeting met Kenny Clarke)
Hans Koert

Dankzij de onlangs uitgebrachte opnamen van het J.J. Johnson concert in het Concertgebouw, augustus 1957, kwam ik in contact met Jimmy Wormworth, die de leider was van het American Jazz Sextet, dat voor het optreden van J.J. Johnson het publiek mocht bezighouden. Wat ooit begon als een korte blog over dit bandje in het voorprogramma is dankzij de herinneringen van Jimmy uitgegroeid tot een uitgebreide terugblik op zijn bezoek aan Nederland in 1956 en 1957. Van zijn eerste bezoek in 1956 met The Catatonic Five van Donn Andre, die zelf ook herinneringen ophaalde; de tournee met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 en zijn optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse zijn we nu aanbeland bij een serie optredens in Parijs in Le Chat Qui Pêche, voorafgaand aan het Concertgebouwoptreden.
De gehuurde EMW, waarschijnlijk vastgelegd in Den Haag (Simon de Wit): Bij de auto: Roland Ashby en Sal Amico (foto: Jimmy Wormworth)
Tijdens de theatertour met o.a. Zwarte Riek in de zomer van 1957 was The American Jazz Quintet uitgebreid met de Nederlandse bassist Mike Fels (eigenlijk Thijs Chanowski)). Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen, legde Thijs me uit. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald, toen ik daar ging werken als producer / regisseur. Dankzij het feit dat Thijs Lou van Rees kende, kreeg The American Jazz Sextet de kans op te treden in het voorprogramma van het J. J. Johnson Quintet op 17 augustus 1957. Maar eerst moesten ze nog optreden in Parijs. Barry Rogers, de trombonist van het American Jazz Quintet met Jean, een fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (uitspraak: Jimmy Wormworth) foto: Jimmy Wormworth)
Na hun laatste optreden met Joop de Knegt en Zwarte Riek in de Rivierahal in Blijdorp in Rotterdam, reisden ze naar Parijs waar ze uitgenodigd waren om de hele maand augustus op te treden in de Le Chat Qui Pêche. Ze hadden in Den Haag van een dealer een auto gehuurd, toen ze eind juni in Nederland aankwamen, om hier gemakkelijker te kunnen reizen. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. (= We hadden onze eigen gehuurde auto, een EMW, die we van een garage in Den Haag geleend hadden, toen we eind juni in Nederland aankwamen.) Het merk EMW, voluit Eisenacher Motoren Werk, kennen we nu niet meer, maar werd toentertijd in de door Rusland bezette zone van Duitsland gebouwd, het latere Oost-Duitsland en later ging diezelfde fabriek de bekendere Wartburg bouwen. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. (= Ik vermoed dat ze ons een kat in de zak geleverd hadden, want we hadden steeds pech met de auto en de reparaties kostten ons handenvol geld. ) George Braithwaite (= Braith),een I'm with the band girl, een groupie en trompettist Sal Amico (Parijs augustus 1957) ( foto: Jimmy Wormworth)
Het American Jazz Quintet was uitgenodigd door de Amerikaanse slagwerker Al Levitt. Jimmy had hem ontmoet in de Vliegende Hollander in Scheveningen, de club van Pia Beck, waar hij, samen met de Canadese bassist Lloyd Thompson in de zomer van 1956 optrad. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat Qui Peche. (= Hij zorgde ervoor dat we In Paris konden optreden in een club getiteld Le Chat Qui Pêche, een club die later beroemd werd.) Jimmy had voor zijn kwintet een bassist nodig en nodigde de Fransman Michel Gaudry uit om zijn groep te complementeren. Michel Gaudry, geboren in September 1928 in Eu (Frankrijk) had bas gestudeerd aan het Conservatorium van Lausanne in Zwitserland en was net teurg in Parijs ....... Hij groeide daar uit tot een veelgevraagd begeleider en speelde o.a. met Art Simmons, Billy Holiday en Carmen McRae, die in 1957 Parijs aandeden. Michel, die nu in de tachtig moet zijn, lijkt nog steeds actief en kan terugkijken op een mooie carrière, die hem op het podium bracht met grote namen als Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel tot Sam Woodyard en Lionel Hampton toe, om er een paar te noemen. Billie Holiday op tournee in Frankrijk (november1958) met Mal Waldron (piano), een onbekende bassist en Michel Gaudry op bas ( bron: songbook1.wordpress.com)
Jimmy herinnert zich dat ze Lucky Thompson hebben zien optreden. Deze Amerikaanse saxofonist, die in 1956 als leider heel wat opnamen gemaakt had in Parijs, teruggekeerd was naar de VS, maar in 1957 weer opgedoken in Parijs, woonde tot 1962 in de Franse hoofdstad, omdat hij zich daar beter gewaardeerd voelde als mens (discriminatie) en als jazzmuzikant. Lucky Thompson maakte opnamen met Martial Solal en Sammy Price en, in september 1957, met de Amerikaanse slagwerker Kenny Clarke. In de tussentijd speelde Lucky Thompson in clubs als Saint-Germain en Jimmy herinnert zich dat daar ook de Nederlandse pianist Nico Bunink meespeelde in de plaats van Martial Solal, die normaal gesproken in Lucky's kwartet piano speelde. Nog een kiekje uit Parijs: Jean Plaisir and Roland Ashby (foto: Jimmy Wormworth).
De bassist herinnert Jimmy zich niet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? (= Het was in ieder geval niet Pierre Michelot, volgens mij was het iemand anders, ook Pierre geheten: Pierre Fol misschien?). I really cannot remember. ( Ik weet het echt niet meer). Jimmy koestert goede herinneringen aan Kenny Clarke, die toen slagwerk speelde bij de grote Franse saxofonist Barney Wilen: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. (= Klook (bijnaam voor Kenny Clarke) was de slagwerker - het was zijn optreden en hij was er wel.). He was not on holidays! (= Hij was niet op vakantie). I think Al said that Barney (Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer.(= Volgens mij zei Al dat Barney (Barney Wilen) op vakantie was, zoals zoveel Parijzenaren in de zomer). But, I’m not very sure of that. So many of those people have died! (= Maar ik weet het niet meer zo precies - er zijn al zoveel mensen dood uit die tijd). I know that one night, after we sat in with Lucky (Lucky Thompson) and Nico (Nico Bunink) (at the Chat Qui Peche), we played "I Remember April". (= Ik herinner me nog één avond, waarbij we I Remember April gespeeld hadden, samen met Lucky Thompson en Nico Bunink in de Chat Qui Pêche). After we got off the bandstand, Klook said to come over to him and he was laughin' and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! (= Toen we van het podium kwamen riep Klook dat ik moest komen en hij lachte naar me en gaf me een zoen op m'n wang, omdat hij genoten had van hoe ik dat gespeeld had.). He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" (= Hij zei zoiets als: Yeahh, jongen - dat heb je prima gedaan'). I will remember that, for the rest of my life! (= Ik zal dit mijn hele leven niet meer vergeten). Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (= dat Kenny Clarke tegen me zei dat ik goed speelde).

(wordt vervolgd)Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had Al Levitt, de slagwerker uit New York, ontmoet in de zomer van 1956, toen hij bij Pia Beck speelde in De Vliegende Hollander in Scheveningen. Toen Jimmy een jaar later naar ons land terugkeerde, zorgde Al ervoor dat hij met zijn groep een maand kon spelen in de Le Chat Qui Pêche Club in Parijs, augustus 1957. Jimmy Wormworth, nu in de zeventig, herinnert zich die inspirerende Parijse jazzscene, waar hij grote voorbeelden als slagwerker Kenny Clarke ontmoette. De Keep Swingingblog houdt van het ophalen van dit soort herinneringen, omdat het helpt de geschiedenis van de jazz beter te begrijpen. Als je dat niet wilt missen, volg dan de Keep Swingingblog via Twitter (#keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief ( keepswinging@live.nl). Er is een Nederlandse- en een Engelstalige versie - ik hoor wel welke je wilt (of allebei

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions



(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part one

August 1957: The American Jazz Quintet in Paris.
Yeahhh, kid, you were playing great!! (Kenny Clarke)
Hans Koert
( Thanks to the recently released 1957 J.J. Johnson Quintet album What's New I came into contact with Jimmy Wormworth who was the leader of the American Jazz Sextet, which was scheduled to play the first set during that concert (17th of August,1957). Jimmy loved to share his remembrances about this concert and started to inform me about his first trip to Holland in 1956 as part of a Student Cruise Program of the Holland America Line which offered young music students a cheap opportunity to visit Europe while performing during the boat trip. Donn Andre, who was the leader of the Catatonic Five shared his remembrances of this period in: Donn Andre: The 1956 Dutch Catatonic Five Tour in a previous blog.
The rented EMW, probably in The Hague: In front: Roland Ashby and Sal Amico . (photo courtesy: Jimmy Wormworth)
During he summer of 1957 the American Jazz Quintet ( + Dutch bass player Mike Fels (aka Thijs Chanowski)) toured with a kind of variety show, featuring artists like Zwarte Riek and Joop De Knegt, two Dutch popular vocalists, not related to jazz music at all. Mijn stiefvader was Jan Fels en ik heb in mijn Apeldoornse tijd ook zijn naam aangenomen.( = My stepfather was Jan Fels and when I lived in Apeldoorn I used his family name ) Thijs explained his pseudonym Mike Fels. Chanowski is mijn eigen naam die door Ger Lugtenburg van de AVRO weer te voorschijn is gehaald toen ik daar ging werken als producer / regiseur. (= Chanowksi is my real name, which was used again by Ger Lugtenburg of the AVRO-network again, when I started there as a producer). Thanks to Thijs, Lou Van Rees, the great Dutch jazz producer, invited the American Jazz Quintet (+ one) to play as the opener of the J.J.Johnson concert at the Concertgebouw in Amsterdam, the 17th of august, 1957, but first they had a gig in Paris.
Barry Rogers, the trombone player of the American All Stars with Jean, who was a fan, a hanger-on in Paris when we worked at the Chat Qui Peche (quote: Jimmy Wormworth) (photo courtesy: Jimmy Wormworth)
During the two weeks preceding the Concertgebouw concert Jimmy Wormworth and his men travelled to Paris where they were invited to play at the famous Le Chat Qui Pêche club. The members of the band were: Jimmy Wormworth drummer and leader, Roland Ashby piano player, Sal Amico trumpet, Barry Rogers trombone and George Braithwaite (= George Braith) alto saxophone. Jimmy Wormworth had rented a car when they arrived in Holland late June 1957 to travel more easily. We had our own rented car, an EMW, which we purchased from a car dealership in The Hague, when we 1st arrived in Holland. The EMW's, full named Eisenacher Motoren Werk, were build in the Soviet occupation zone of Germany, later called East Germany; later the factory built the better known Wartburg motor car. I think that they cheated us, because the car was always breaking down, and we had to pay all the repairs. The repairs cost us a lot of our money, Jimmy remembers.
George Braithwaite (= Braight), a I'm with the band girl, a groupie and trumpet player Sal Amico (Paris August 1957) ( photo courtesy: Jimmy Wormworth)
The American Jazz Quintet was invited to Paris by the US drummer Al Levitt. Jimmy had met him in Scheveningen at the Pia Beck Flying Dutchman club the previous year, where he accompanied Pia Beck together with the Canadian bass player Lloyd Thompson. (He) got me some work for August in Paris at the club which eventually became famous, the name of which was Le Chat qui Pêche. In Paris Jimmy needed a double bass player and invited the French bass player Michel Gaudry to complete his band. Michel Gaudry, born in September 1928 in Eu (France), had studied the double bass at the Lausanne Conservatory in Switzerland and had returned to Paris in 1957 to become a sought after accompanist for musicians like Art Simmons, Billy Holiday and Carmen McRae who visited Paris in 1957. Michel Gaudry, who must be in his 80s now, has always been active in jazz and performed and recorded with dozens of well known jazz musicians from Bud Powell, Stephane Grappelli, Sonny Criss, Barney Kessel up to Sam Woodyard and Lionel Hampton ( to list some). Billie Holiday while in France (November1958) with Mal Waldron (piano), unknown bass player and Michel Gaudry on bass ( source: songbook1.wordpress.com)
Jimmy remembers that they met Lucky Thompson, the US saxophone player, who had recorded as a leader on a dozen albums in Paris in 1956 and, back in the States, returned to France in the summer of 1957 to stay there up to 1962. In the summer of 1957 Lucky Thompson can be find in the recording studios with Martial Solal and Sammy Price and, in September 1957 with US drummer Kenny Clarke. In the intervening periods Lucky Thompson and his men must have played in the Paris club St. Germain where they heard him playing, together with the Dutch piano player Nico Bunink, who had replaced Martial Solal in Lucky Thompson's regular quartet.
Another Parisian snapshot: Jean Plaisir and Roland Ashby (photo courtesy: Jimmy Wormworth).
Jimmy don't remembers the bass player who was in the Lucky Thompson Quartet. It was not Pierre Michelot, I think that the bassist was another guy named Pierre; Pierre Fol, maybe? I really cannot remember. Jimmy has sweet memories to Kenny Clarke who played the drums: Klook was the drummer; it was his gig and he was there. He was not on holiday! I think Al said that Barney (Kenny Clarke used to play with Barney Wilen) was on summer holiday, like so many people in Paris in the summer. But, I’m not very sure of that. Jimmy sighs: So many of those people have died! I know that one night, after we sat in with Lucky (Thompson) and Nico (Bunink), we played "I Remember April". After we got off the bandstand, Klook ( = nickname for Kenny Clarke) said to come over to him and he was laughin and he gave me a kiss on the cheek, because he liked how I played that!! He said something to me, like, "Yeahhh, kid, you were playing great!!" I will remember that, for the rest of my life! Kenny Clarke told me that I was "playing great"!! (to be continued)
Thanks Jimmy and Faith for your kind support.
Tomorrow: Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Jimmy Wormworth had met Al Levitt, the New York drummer, in the summer of 1956 while playing at the Pia Beck Flying Dutchman in Scheveningen, the beach resort of The Hague and when Jimmy returned to Holland the next year he was invited to play with his group in Le Chat Qui Pêche Club in Paris, August 1957. Jimmy Wormworth, now in his 70s, remembers the inspiring Paris jazzscene of 1957. Tomorrow part two of his Parisian gig with his recalls to Dutch piano player Nico Bunink. The Keep Swinging blog loves to share with you Jimmy Wormworth's recollections about his first trip to Europe in 1956 and 1957, when he played in Holland and France. If you don't want to miss any contribution, follow this subject at Twitter (#keepswinging) or ask for the free Keep Swinging newsletter ( keepswinging@live.nl)


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions


(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Confirmation: Jimmy Smith op Hammond

START: To the latest blog Naar de laatste blog
( To the English section with a contribution about Neal Hefti, who passed away last weekend.)

CONFIRMATION: JIMMY SMITH op HAMMOND

Het Blue Note album Confirmation van Jimmy Smith and his sextet is één van die kleine schatten uit de jaren vijftig in mijn verzameling en ik wil het daarom vandaag eens belichten. Het album bevat slechts drie nummers, weliswaar met een speelduur van tussen de 10 en 20 minuten. De nummers werden opgenomen in 1957 en 1958, maar pas uitgebracht in 1979.
Deze drie nummers werden opgenomen tijdens twee opnamesessies. What Is This Thing Called Love en Cherokee werden beide in de Manhattan Tower studios in New York City opgenomen op 25 augustus 1957. Hierbij waren aanwezig: Lee Morgan, Curtis Fuller en George Coleman. Jimmy Smith op hammond natuurlijk en Kenny Burrell en Donald Bailey in de ritmesectie. Er werden nog meer nummers opgenomen dan bovengenoemde twee, maar die werden uitgebracht op de Jimmy Smith platen House Party en The Sermon.

De blazers, Lee Morgan, Curtis Fuller en George Coleman namen op diezelfde dag en plaats ook titels op voor Lee Morgan's Blue Note album City Lights. Het tweede nummer, het titel nummer Confirmation, dateert van een half jaar later: februari 1958. Lee Morgan, Lou Donaldson en Tina Brooks vinden we in de voorste linies en Jimmy Smith, Kenny Burrell en Art Blakey achteraan in de ritmesectie. Ik vraag me in alle eerlijkheid af, na beluisteren en nog eens beluisteren, waarom deze drie nummers toendertijd op de plank zijn blijven liggen. Het is een feit dat Jimmy Smith nogal aardig wat opnamen in die dagen maakte ( overproductie heet dat ... ) en de titels werden pas uitgebracht toen Jimmy al overgestapt was naar Verve. Misschien was de lange speelduur wel een belemmering, maar voor mij is dat juist een pré, omdat de solisten nu uitgebreid aan bod komen en hun ideeën helemaal kunnen uitwerken.

Jimmy Smith - Confirmation. Voor zover ik weet was deze plaat op CD alleen heruitgebracht op een Japanse CD, de plaat met de fraaie dame op de hoes. De andere hoes is van de originele LP uit 1979. Probeer deze muziek maar eens te vinden. Heerlijke vette hammondklanken.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

LUCKY THOMPSON live IN BELGIË

Een paar vragen van Erik Carrette:

Tenor- en sopraansaxofonist Lucky Thompson speelde verschillende keren in onze regio's. Zo verbleef hij van 1957 tot 1962 geruime tijd in Parijs, waar hij opnamen maakte en ook rond de jaren zeventig woonde en werkte hij hier in Europa.

Hij speelde ook in België en er zijn twee sessies bekend in zijn discografie, die opheldering vragen. Op 19 maart 1956 speelde hij in Brussel met een quintet voor de radio en daarvan zijn nog zo'n zevental titels bekend. Erik Carrette wil graag weten waar dit concert plaats vond, want het etablisement, die in de discografie genoemd wordt, is op geen enkele kaart te vinden: La Cave de L'Escholier-ten-Noodois, Brussels, Belgium.
In 1970 speelde Lucky Thomson met Han Bennink en Ruud Jacobs in Leuven tijdens een concert in de Vlaamse Leergangen. Er zijn drie titels bewaard gebleven, maar de precieze datum van dit concert is niet bekend. Volgens de discografie moet het september 1970 zijn geweest, maar er gaan stemmen op dat dit niet kan kloppen. Als iemand de juiste datum van dit concert kan terug vinden dan wil Erik dat graag weten.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaams deel met een juweeltje op hammond uit de jaren vijftig opgenomen door Jimmy Smith en een paar vragen over Lucky Thompson in België )

NEAL HEFTI ( 1922-2008)

A few days ago the composer, arranger Neal Hefti passed away. He started his carreer as a trumpet player, but soon he sold his arrangements and compositions to bands, like Nat Towles early 1930s.

In the 1940s he wrote music for Charlie Barnet, Harry James and Woody Herman Orchestras and for the short lived Charlie Ventura Big Band. In the 1950s he became a fulltime composer and arranger for film and tv and one of his most famous creations is, of course, the Batman theme.

In the 1950s he composed and arranged for the Count Basie band and one of his most impressive arrangements is Whirlybird and Li'l Darlin' which made him famous. I found a film fragment of a concert by the Count Basie band, featuring Sonny Cohn on trumpet and Freddie Green at the gbuitar, playing the tune Li'l Darlin' ( London - 1965). Count Basie is of course the piano player in the intro.

Neal Hefti was 85 years old and passed away in his house in Toluca Lake on Saturday 11th of October 2008.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

DANNY ALTIER and his ORCHESTRA:
Muggsy Spanier cornet - Johnny Carsella trombone - Maurice Bercov clarinet - Danny Altier alto saxophone and leader - Phil Robinson tenor saxophone - Jess Stacy piano - Ray Biondi guitar - Pat Pattison tuba - George Wettling drums. Frank Sylvano vocals on the first tune.

I'm Sorry, Sally - C-2466

My Gal Sal - C-2467

Recorded in Chicago on the 22nd of October, 1928 for Vocalion.

This is the complete recorded collection by Danny Altier and his Orchestra: two tunes - one record. His orchestra, which was first known as the Midway Gardens band, played at the Triangle Café in Chicago. It was recorded 80 years ago by a pick-up band with musicians from other Chicagoan bands, like Muggsy Spanier, who did good work here on cornet; he was a regular player of the Ray Miller Orchestra.

The tune was reissued on The Chicago Hot Bands (1924-1928) by Timeless Historical ( CBC-1-041)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions