Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957)

Hans Koert
Dankzij de onlangs uitgebrachte opnamen van het J. J. Johnson concert in het Concertgebouw ( augustus 1957)


Het daaropvolgende jaar was de leider van de studentenband die in 1956 de oversteek maakte, uitgenodigd om weer met een groep te komen spelen, maar hij wilde of kon niet vanwege zijn studie en vroeg Jimmy een groep te formeren. Die wilde wel. "And instead of parting dixieland musicians to play I hired friends who were basically bebop musicians ......."( = En in plaats van een dixielandband te maken, vroeg ik vrienden, die meer bebopmuzikanten waren.). Hij nodigde Roland Ashby uit, die piano speelde; Sal Amico die trompettist was; Barry Rogers op trombone en George Braithwaite op alt. Hij gaf deze groep de naam The American Jazz Quintet. Jimmy, die de band leidde, speelde slagwerk. "And through a close friend I met in 1956 the great late jazz drummer Al Levitt, who was in Holland working with the Dutch pianist Pia Beck (= En door een goeie vriend was ik in 1956 in contact gekomen met jazzdrummer Al Levitt, die in Holland had gespeeld bij de Nederlandse pianiste Pia Beck.) He got me some work for August in Paris. (= Hij zorgde ervoor dat we in augustus ook konden spelen in Parijs).

In de vorige bijdrage met Jimmy's herinneringen over 1956 schreef ik, dat Pia Beck Lloyd Thompson en slagwerker Al Levitt uitgenodigd had om te komen spelen in haar club De Vliegende Hollander in Scheveningen, waar Jimmy Al waarschijnlijk ontmoet had, de slagwerker die hij zo bewonderde.
Jimmy Wormworth en zijn mannen kwamen aan in Holland met de SS Johan van Oldenbarneveldt en al snel na hun aankomst werden ze uitgenodigd om op te treden in een TV-programma in Hilversum. We were on Dutch television, I think the second day after we arrived and how that came about I have no idea.(= We waren op de Nederlandse TV al heel snel na onze aankomst, ik geloof zelfs de tweede dag al - ik heb geen idee meer hoe we daar aangekomen waren).
Nou had Nederland in die dagen nog maar één zender, dus moet dit tv-programma gemakkelijk terug te vinden zijn in de kranten, dacht ik, maar ... helaas, daar heb ik niets van gevonden. And thanks to that TV-show a Rotterdam newspaper, using our promotional picture, and wrote a small article about us. (= Dankzij dat TV-programma schreef een Rotterdamse krant over ons en gebruikte onze promotiefoto.). Mogelijk doelt Jimmy op bovenstaand artikeltje - mocht er nog een eerder artikeltje bestaan uit eind 1957 dan hou ik me daarvoor aanbevolen. Jimmy Wormworth en zijn groep zaten vaak bij Pia Beck in De Vliegende Hollander, (Jimmy kende dat nog van het jaar daarvoor) waar o.a. slagwerker John Engels speelde. Hij herinnert zich deze jonge Amerikanen nog goed. Begin juni 2011 ontmoette John Engels in Hoorn Jimmy weer na 54 jaar tijdens een concert van Jimmy Wormworth met Ferdinand Povel en John Marshall. Het was alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, vertelde John me enthousiast.
Dankzij het artikeltje van eind juni 1957 in het Rotterdams Nieuwsblad, waar Jimmy naar refereert, maar nog niet boven water is, werden ze uitgenodigd mee te spelen met een "travelling troup or variety show" (= een rondtrekkende amusementsshow), geproduceerd door Kees Manders, die in die dagen een bekend producer was. Sjef van Nierop, die eind jaren zestig zelf een theaterbureau had, trok met hen op, samen met Hans Sanders, zijn vriend of assistent.
Eén van de artiesten die optraden was Joop de Knegt, die landelijke bekendheid had gekregen met zijn nummer "Ik Sta op Wacht" ( zonder broek zonder hemd, zongen we daar dan oneerbiedig achteraan), de zomerhit van dat jaar. Joop the Knegt was labeled as the "Eddie Fisher of Holland" (= Joop de Knegt werd bestempeld als "de Nederlandse Eddie Fisher"), voegt Jimmy er aan toe. "And an acrobat, a young girl named Miss Alice, and I can't remember who else was on the bill. ( .. en een actobate, een jong meisje genaamd Miss Alice, en verder weet ik niet meer wie er meededen). Het American Jazz Quintet werd tijdens deze optredens uitgebreid met een Nederlandse bassist, genaamd Thijs Chanovski, die als Mike Fels op de aanplakbiljetten kwam, aangezien dat, waarschijnlijk, beter stond in de bezetting van het American Jazz Sextet (!).

Ik weet echt niet meer hoe ik er bijgekomen ben, vertelde Thijs me. Ik speelde bas en later ook vibrafoon. Jimmy herinnert, dat Thijs in augustus 1957 meespeelde in het voorprogramma van het J. J. Johnson concert, maar Thijs herinnert zich ook zijn optredens tijdens het amusementprogramma. Mogelijk was Thijs niet bij alle optredens aanwezig, omdat er foto's zijn van het American Jazz Quintet tijdens een optreden zonder bassist. Jimmy vertelt, dat ze speelden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse, a large international hiking event with basically soldiers and some other kind of organisations similar to military like boy scouts or something like that. (= een groot internationaal wandelfestijn met voornamelijk militairen en dat soort organisaties zoals de padvinderij en zo), dat gepland stond voor dinsdag 16 t/m vrijdag 19 juli 1957.
Jimmy herinnert zich dat ze vier dagen lang speelden in een tent voor de wandelaars. We performed in a tent, which was especialy set up for us to entertain during De Vierdaagse (= We traden op in een tent die speciaal daar neergezet was om de wandelaars van de Vierdaagse te vermaken). Thijs vertelde me dat hij in die tijd bedrijfsleider was van een modezaak in Nijmegen en zijn baas was niet zo blij met het feit, dat hij tijdens De Vierdaagse wilde optreden met zo'n jesbendje. De meisjes uit de winkel zouden hem kunnen zien spelen was zijn angst. Jimmy herinnert zich ook dat ze buiten in een park speelden in een soort openluchttheater en in een hotel genaamd Zuiderzee. I also know we played in some outdoor venue, some parks which had small amphy-theatres outdoor theaters.
Het krantenarikeltje van eind juli refereert naar een optreden in de Amsterdamse jazzclub "Sheherazade". And I think, our last performances, the finally tour was in Rotterdam at a big glass place, which I can't remember the name as for that Rita Reys joined us, who was, I think, a big singing star in Holland at that time." ( = En ik geloof dat ons laatste optreden in Rotterdam was in een grote glazen hal, waarvan ik me de naam niet herinner. Hierbij zong ook Rita Reys, die toen, geloof ik, in Nederland een grote ster was). Later in het interview is Jimmy niet meer helemaal zeker van die naam. In fact it was something like Reik or Riek. (= Volgens mij was het meer


Thijs Chanovski herinnert zich dat de muzikanten in die tijd overdag voornamelijk op hun hotelkamers zaten en oefenden. Het concert in de Rivierahal in Rotterdam moet plaatsgevonden hebben op 28 juli 1957 ( het krantenartikeltje spreekt immers van: Deze jonge Amerikanen kan men morgenavond in Rotterdam horen en zien), en het sluitstuk van de serie Kees Manders amusement shows. Kort daarop zullen de Amerikanen afgereisd zijn naar Parijs, zonder Thijs overigens, waar ze zouden optreden in Le Chat Qui Peche. Thijs vertelde me dat hij Lou van Rees, de bekende Nederlandse producer, die de Concertgebouwconcerten organiseerde, getipt had over dat leuke bandje dat speelde als Art Blakey's Jazz Messengers en Lou nodigde dan ook de mannen uit om op 17 augustus op te treden in het voorprogramma, vlak voordat ze zouden terugkeren naar Amerika. Hierover een volgende keer.
Dank aan Jimmy Wormworth en Faith Gibson voor hun foto's en interview en Thijs Chanovski en John Engels voor hun herinneringen.
Hans Koert
keepswinging@live.nl


(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.
Labels: Barry Rogers, concertgebouw, george braith, George Braithwaite, j. j. johnson, jimmy wormworth, Mike Fels, Roland Ashby, Sal Amico, Thijs Chanovski
0 Comments:
Post a Comment
<< Home