Recollections of Stan Kenton concerts in Holland ( 1953 and 1973)

RECOLLECTIONS of STAN KENTON concerts in HOLLAND ( 1953 en 1973)
Reviews of the 1953 Concertgebouw ( Amsterdam) and 1973 Doelen (Rotterdam) concerts.
Peter Varenhorst and Hans Koert

Herinneringen aan Stan Kenton in Holland (1953 en 1973) (Nederlands) - Recollections of Stan Kenton concerts in Holland ( 1953 and 1973) (English)
One of the first big bands I ever heard must have been Stan Kenton's Orchestra at the Rotterdam Doelen the 2nd of September, 1973.

Stan Kenton in front of his band (early 1950s)
The band did arrive at Amsterdam Airport ( Schiphol) on the 31st of August and gave two concerts in Holland, the first of September at the RAI-Gebouw in Amsterdam, as part of the Audio Fair and the next day in Rotterdam, before it left for a one-month tour along European venues in England and Germany and, to finish the tour, a concert at the Royal Elisabethhall in Antwerp). It was for the first time after 17 years that Stan Kenton returned to this part of the world. Stan had been scheduled for the 28th of April, 1956 at the Kurhaus in Scheveningen and the Concertgebouw in Amsterdam.
In 1973 we joined the Rotterdam concert: I remember that we could only affort "cheap" places at the balcony, located behind the band. So we could easily see Stan Kenton, but not the soloist ... .. just their backs!
I don't remember special soloists - only the massive sound and Stan Kenton in front of the band conducting it with ease. The personnel for that concert was: Dennis Noday - Paul Adamson - Mike Barrowman - Mike Snustead - Gary Pack on trumpets; Dick Shearer - Lloyd Spoon - Dale Devoe - Bill Hartman - Mike Wallace on trombone; John Park - Richard Torres - Mary Fettig - Kim Park and Roy Reynolds on saxes; Kerby Steward (double bass) - Peter Erskine (drums) - Ramon Lopez (conga) as the rhythm section and, of course, Stan Kenton at the piano. In a previous blog I told how about my search for an album which remembered me to that sound of the band. If you like to learn what album I found, read the blog: Stan Kenton

The Amsterdam Concertgebouw.
A few weeks ago Peter Varenhorst mailed me, with a request for information about the 1973 Stan Kenton concert in Rotterdam (1973) in the Grote Schouwburg ( he remembered). He joined a Stan Kenton concert for the very first time in 1953 at the Concertgebouw in Amsterdam, twenty years earlier. His recollection was so interesting that I asked him to alow me to publish it at the Keep Swinging blog. The original programm of the European tour (1973) ( Hans Koert coleection)
Peter Varenhorst remembered ( in translation): Well, to start my recollections. I'm 77 years old, so my stories and points of view are from a greybeard. In 1953 my girl friend, who would become the mother of our three kids, and I joined the legendary concert of Stan Kenton and his orchestra, with musicians special selected for his European tour, at the Amsterdam Concertgebouw. It was a great experience to join a concert in this Holy of Holies, the Concertgebouw at the Van Baerle Street. We only could affort seats on the stage itself, behind the orchestra, so we had a great view to the backs of the musicians and the "black hole" of the hall behind them. Drummer Stan Levey sat, sweating, with a towel around his neck, on a stool beside us. I've never heard a band so well - mind that my hearing was still excellent at that time. The line-up was great, and, as I said before, special selected for this European tour. It was their second concert. The line up, as I remember after all those years, was: Zoot Sims, Lee Konitz, Conte Candoli, Frank Rosolino and Stan Levy. The concert was great and when it had finished it felt as if it could have been continued for a few days more. But, I'm sorry to say, we had to wait until 1973 ( BTW: The Stan Kenton Orchestra visited The Netherlands also in April 1956, but around that times Peter was in military service). In 1973 Stan the Man performed in The Netherlands again, this time at the Grote Schouwburg ( must be The Doelen) in Rotterdam and we also joined that concert. This time we had, indirectly, found seats on the third row right in front of the stage. In the second row Pi Scheffer, a famous Dutch bandleader and Willem Duys, a well known TV-host, had found seats. The venue was jam-packed. The line up of the orchestras was different, of course, from the 1953 ones. Most of the musicians were relatively young, dressed in trendy clothes, long hair cut, moustaches and full beards; a lot of bell-bottom trousers and of course knitted waistcoats ... Reed player Willy Maiden must have been one of the oldest, accept Stan of course, I remember that the band played contemporary tunes, but, unmistakable real Kenton arrrangements, like MacArthur Park; Hey Jude, but also, in a contemporaty version, the Peanut Vendor and some old ones like 23rd North 82 West ( the meridians and parallels of Havanna, Cuba). In the series of LPs "Live at ......... ", which started in 1974, I found one entitled Live at Redmonds University; the music on that album remembered me to the music the orchestra played in Rotterdam.
Peter Varenhorst (Translation: Hans Koert)

Stan Kenton and June Christie ( photo courtesy: Zinn Arthur)
Peter remembers, that Bob Brookmeyer and Laurindo Almeida were part of the Augustus 1953 concert too. That seeems not correct, according to the information I found in the book One Night Stand compiled by Jaap Van Der Klomp. The line up was, according to that book: Conte Candoli - Don Dennis - Buddy Children - Vic Minichiello and Don Smith (trumpet); Frank Rosolino - Bill Russo - Keith Moon - Bob Burgess and Bill Smiley (trombone); Lee Konitz - Dave Schildkraut - Zoot Sims and Bill Holman (saxes); Tony Ferina ( baritone sax); Stan Kenton (piano); Barry Galbraith (guitar); Don Bagley (double bass) and Stan Levey (drums). June Christy was the vocalist. Peter suggests that Willy Maiden must have been one of the eldest player at the 1973 concert, but, according to the Creative World magazine ( July 1973) ( released to support Stan's Europoean concert) Willy Maiden was not a member of the band during this trip.

Thanks,Peter, for your inspiring review of both concerts .................

Hans Koert en Peter Varenhorst

keepswinging@live.nl

One of the first great American jazz musicians I must have seen in concert was Stan Kenton. His band was scheduled in 1973 for a concert at the Rotterdam Doelen and I remember I only could affort one of the cheaper seats, behind the band on the balcony. I remember the massive sound and the easy way Stan Kenton directed the band. Also Peter Varenhorst was part of the audience. For him it was the second times he heard the Stan Kenton band. In 1953, twenty years before the Rotterdam concert, he joined a Kenton concert at the Concertgebouw in Amsterdam and loved to share with us his remembrances. If you don't want to miss any contribution, please register for the Keep Swinging newsletter or follow it at Twitter.

If you love to find your Keep Swinging blog newsletter each week into your mailbox ( after the 1st of June), you have to register your e-mail address again at the Keep swinging blog right menu. You can use the first window for the English version. Please do so if you love to recieve your copy of the newsletter in future.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Marc Mommaas verrast met nieuw album: Landmarc

MARC MOMMAAS verrast met nieuw album: LANDMARC
In Amerika wonende Nederlandse saxofonist brengt bijzondere kwartetplaat uit! - Muziek is waar het om gaat ... de rest is sociale bullshit.

Hans Koert

Marc Mommaas verrast met nieuw album: Landmarc (Nederlands) - Marc Mommaas surprises with new album: Landmarc (English)

Marc Mommaas is één van de drie Nederlandse jazzmusici, die jaren geleden de sprong naar "het beloofde land" waagde, volgens het artikel Geslaagd in The Big Apple (Herman van der Horst - Jazzism (zomer 2010)). Marc Mommaas woont al bijna 15 jaar in de VS en probeert daar een bestaan op te bouwen als jazzmuzikant. Het is niet gemakkelijk om in New York City aan de bak te komen.
Om het plaatje financieel rond te breien betekent dat bijbaantjes aannemen, maar ondanks al de opstartproblemen heeft Marc zijn plekje in de New York Jazz scene veroverd, hoewel hij daar flink voor heeft moeten knokken. Afgelopen jaar kwam zijn nieuwste plaat uit, getiteld Landmarc, opgenomen in de Charlestown Road Studios in Hampton NJ in februari 2009 met zijn kwintet, dat bestaat uit hemzelf op saxofoon, een drummer en drie gitaren. Op de plaat speelt Marc Mommaas tenorsax, Tony Moreno slagwerk en, al dan niet in duos, Nate Radley, Vic Juris en Rez Abbasi gitaren. Marc Mommaas ( Porgy en Bess - Terneuzen)(februari 2011) ( foto: Hans Koert)

Marc Mommaas werd ruim veertig jaar geleden geboren in Tegelen en studeerde economie en communicatiewetenschappen in Amsterdam.
Opgegroeid in een artistiek gezin, zijn moeder is pianiste en operazangeres en zijn vader kunstschilder, kwam hij al als kind in aanraking met Jazz. Op zijn eerste opnamen begeleidde hij zangeres Astrid Seriese en de Amerikaanse zangeres Fay Victor, die halverwege de jaren negentig in Amsterdam woonde. Eenmaal in New York speelde hij me op tientallen platen zoals met het Bill Gerhardt Quartet, met daarin de Franse bassist Francois Moutin en in 2006 met Alon Nechusthtan, wiens laatste cd onlangs in deze blog langskwam. Hij maakte ook verschillende platen onder eigen naam, zoals Global Motion ( 2003).
Marc Mommaas - Landmarc ( SSC 1249 ) ( cover portrait courtesy: Henk Mommaas)
Afgelopen jaar verscheen zijn plaat Landmarc op het Sunnyside-label. De cd geeft een zestal titels, alle composities van Marc. Het titelnummer Landmarc ,
wat ik, denk ik, het beste vind, begint met een unisono gespeeld intro op tenor samen met gitarist Nate Radley. Nate, die op alle tracks te horen is, is een veelzijdige, uit New York afkomstige gitarist, die op heel wat platen meespeelt van bijv. Chris Potter, Greg Osby en Maria Schneider. Het is opvallend dat Marc gebruik maakt van één of twee gitaristen en één slagwerker - een bijzondere combinatie. Vic Juris en Red Abbasi vullen beiden op een aantal nummers gitarist Nate Radley aan. Rez is ook te horen op elektrische sitar en speelt mee op Marc's eerdere plaat Global Motion. Vic Juris is te horen op het langzame, ingetogen nummer Folksong, samen met gitarist Nate Radley. Tony Moreno speelt op alle nummers slagwerk - ze kennen elkaar al ruim tien jaar en Marc en Tony zijn al samen te horen op het album 7 Ave South van Diana Perez en het eerder genoemde Global Motion, waarmee hij zichzelf op de kaart zette. Tony is een veelgevraagd begeleider en zijn discografie is indrukwekkend lang.
Marc Mommaas (foto: Hans Koert)
Twee maanden geleden hoorde ik Marc Mommaas voor het eerst in het Amina Figarova Sextet tijdens een concert in Porgy en Bess in Terneuzen. De muziek die ze speelden kwam van de laatste cd van Amina, getiteld Sketches waar Marc ook op te horen is. Het was voorlopig hun laatste concert in ons land, aangezien Amina Figarova en haar echtgenoot Bart Platteau een paar dagen later eveneens de grote stap richting New York zouden gaan wagen. Komende zaterdag, 30 april 2011, speelt het Amina Figarova Sextet in dezelfde samenstelling als in Terneuzen in Bay Springs, Mississippi tijdens het Jazz in the Groove festival
Marc Mommaas ( foto: Hans Koert)
De hoes van de plaat is opvallend - een in olieverf geschilderd portret van Marc, gemaakt door zijn vader Henk Mommaas, die kunstschilder is. Het derde nummer op de cd refeert naar die kwaliteiten van hem: Brush on Canvas. Henk Mommaas specialiseert zich o.a. in jazzportretten. Henk, die zijn zoons Marc en Carlos inspireerde om jazzmuzikant te worden, introduceerde hen al jong in de jazzscene. Marc herinnert zich de grote hand van Ben Webster, die hij, dankzij zijn vader, mocht schudden. Toen ik het eerste nummer Landmarc draaide, leek het alsof ik de hand van Oom Ben hoorde in die eerste maten van de saxofoonintro - diezelfde warme, langzaam vibrerende, luchtlekkende toonaanzet, waar Ben Webster zo beroemd om werd.................
Marc Mommaas ( foto: Hans Koert)
Een mooie plaat, Marc, die ik iedere jazzliefhebber kan aanbevelen. Hij is rechtstreeks te verkrijgen op de site van Marc Mommaas.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Marc Mommaas is één van die Nederlandse jazzmusici die met succes jaren geleden de overstap naar Amerika, het beloofde land, maakte. Een hard bestaan, waar hij heeft leren knokken voor erkenning, maar met succes. Muziek is waar het om gaat, zegt hij over zijn verbijf in New York, de rest is gewoon sociale bullshit. Hij heeft zijn plek veroverd in de New Yorkse jazzscene. Af en toe speelt hij in Nederland, zoals onlangs met het Amina Figarova Sextet. Zijn nieuwste plaat, Landmarc, die opvalt door
de bijzondere samenstelling van zijn band: tenorsax - slagwerk en twee gitaren, laat horen hoe dat klinkt: prachtig! Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Grace Kelly - Phil Woods: Man With The Hat

GRACE KELLY and PHIL WOODS: Man With The Hat
I sleep a little better knowing this lady is playing the instrument I love so well. Bird, Rabbit and Mr. Carter would be equally pleased I am certain (Quote: Phil Woods)
Hans Koert

Grace Kelly - Phil Woods: Man with The Hat (English) Grace Kelly - Phil Woods: De man met de pet (Nederlands)

Recently the young talented alto saxophone playerng> Grace Kelly released her latest album, entitled Man With The Hat. A rather puzzling title, but if you have had the opportunity to study the line-up of her sextet, I guess you'll know who's that man with the hat. The Grace Kelly Quintet features: Phil Woods alto saxophone - Monty Alexander piano - Evan Gregor double bass - Bill Goodwin drums and Jordan Perlson percussion.

Grace Kelly ( photo courtesy Jimmy Katz)
I heard Phil Woods in concert July 2003 at the North Sea Jazz Festival in The Hague with the Bud Shank Quartet and I remember that I was sitting in expectation of things to come. Suddenly I saw him, with his inevitable cap, walking to the concert hall with his alto under his arm. A great moment ! ( Quote Hans Koert: Phil Woods )
The album ( photo courtesy: Jimmy Katz)

Born as Grace Chung, May 1992, she got the name of Grace Kelly thanks to her stepfather Bob Kelly and her name has no relations what-so-ever to that other Grace Kelly, the well known actor, who became the wife of the Monegasque prince Rainier. As a kid she played the piano and at the age of ten she started to learn the clarinet but soon after that, she took up the alto saxophone, fascinated as she was by the music of tenor saxophonist Stan Getz - the music she heard during Sundays brunches. I started playing the sax because of Stan Getz and the tenor adds to my goal of creating different colours and moods.
Phil Woods and Grace Kelly ( photo courtesy: Jimmy Katz)
She turned out to be a natural talent. Aged 12 years old (!) she made her first albums, entitled Dreaming. She still remembers the moment when she walked on stage .... I realized that performing was my favourite thing to do. During the next decade up to now she played with great names like Wynton Marsalis, Harry Connick, Frank Morgan and piano player Marian McPartland. She recorded with the great alto saxophone player Lee Konitz, who supported her some years. Phil Woods remembers the first time he heard her playing, 14-years young: Lee Konitz had told me about her. but I was still amazed. And since then her progress has been astounding! I was so impressed I presented her with one of my caps. Grace was absolutely delighted with his worn cap: It was the first time that this living legend removed his iconic leather cap and place it on her head - the first time he'd ever made such a gesture to a fellow alto saxophonist. I look at this hat that he's worn on his album covers for the last fifty years (!) and it's really well worn, and now he has a brand new one. It's really a special memory. Phil adapted the leather cap as his trademark in 1976.

Grace Kelly ( photo courtesy: Jimmy Katz)
Last year both saxophone players met at the Red Rock Recording Studio in Saylorsburg PA (USA) to make this record Man With The Hat, with no one less than Monty Alexander at the piano.
Monty is one of the legends at the piano I love to hear. He said about Grace: She is one of the most gifted, deeply musical, charismatic, and delightful musicians I have ever known in all my years in the world of jazz - and she is truly humble.

Monty Alexander ( photo courtesy: Hans Koert)
The album contains seven track, most standards, like Benny Carter's People Time, The Way You Look Tonight, and the less known Billy Strayhorn Ballad For Very Tired and Very Sad Lotus-Eaters. Man With The Hat is a Grace Kelly composition, she wrote as an honour to Phil Woods of course. It contains a great duet with Phil Woods in which Dan Morgenstern (he wrote the liner notes) recognizes some influences of Benny Carter, but ... she has her own sound, and her own way of phasing-unlike many young and gifted musicians, she does not, even at this still early stage, reveal any obvious stylistic models. A great composition. Grace also sings, in tunes like her own composition Gone and People Time. She has a pretty voice.
The tune Every Time We Say Goodbye, a Cole Porter composition, is a duet between Grace on the alto saxophone and Evan Gregor on bass violin. It starts with an unison bowed bass - sax intro .... One of the tunes I liked most was the final one, the well known Jerome Kern composition The Way You Look Tonight, played in up-tempo by Grace Kelly and her Quartet ( Phil Woods omited) which shows what a great saxophone player Grace is and Monty surprises with one of his typically piano solos, which opens with a free Erroll Garner styled intro, before it starts into swing .......... Great stuff.
The well-designed cover ( Courtesy: David Greenberg)
There might be another reason to obtain a hard copy of this disc - it's the beautiful designed and informative digi-pack, with a great layout by David Greenberg. It has some nice finds like the liner notes by Dan Morgenstern who start in big letters inside the digi-pack and continuou, right in the middle of a sentence, in the booklet inside ...........

This album can be obtained at Grace Kelly's website.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

I heard Phil Woods in concert July 2003 at the North Sea Jazz Festival in The Hague with the Bud Shank Quartet and I remember that I was sitting in expectation of things to come. Suddenly I saw him, with his inevitable cap, walking to the concert hall with his alto under his arm. A great moment! Phil Woods, the legendary Man With The Hat, took the young gifted alto saxophone player Grace Kelly to his heart and gave her one of his inseparable caps. Grace (18) and Phil (80) are now recorded together on a great album, entitled The Man With The Hat. The Keep Swinging blog was impressed to hear this young gifted talented saxophonist performing, together with this legend with the hat. Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

23 april: Chorodag - Dia Nacional do Chorinho

23 APRIL: CHORODAG - DIA NACIONAL DO CHORINHO
De geboortedag van Pixinguinha wordt wereldwijd gevierd als Chorodag.

Hans Koert

23 april: Chorodag - Dia Nacional do Choro (Nederlands) Choro Day - Dia Nacional do Choro - (Jørgen Larsen) ( English)

Op 4 september 2000 werd in Brazilië officieel de 23ste april als Dia Nacional do Chorinho (= Nationale Chorodag) uitgeroepen. Deze datum was niet willekeurig, aangezien op 23 april 1897 de Choro-icoon Alfredo da Rocha Viana Filho geboren werd, beter bekend als Pixinguinha (1897 - 1973). ( citaat: Jørgen Larsen - Choro Day - Dia Nacional do Choro)
Rogerio Bicudo en Lilian Vieira

Chorodag wordt niet alleen als zodanig in Brazilië gevierd, maar overal ter wereld waar de Braziliaanse cultuur in de locale traditie een rol speelt. In Nederland is dat (nog) niet zo en dus is er, behalve op deze blog, maar weinig aandacht vandaag voor deze muziek. Zo speelden afgelopen donderdag Rogério Bicudo & Lilian Vieira Choro's en Samba's in de Stadsgehoorzaal in Kampen en vanavond zijn ze te horen in het SJU in Utrecht; wie in Amsterdam woont kan ze nog horen op 7 mei as. in het Bimhuis in de serie Jazzimpuls.
Luister naar deze trailer, die de twee artiesten voorstelt, zij het met een sambanummer.

Aangezien dit geen echte Choro is, nog een keer Rogerio Bicudo hier in duo met Sean Bergin, nu wel met een Choro-nummer, opgenomen een paar jaar geleden in het Bimhuis in Amsterdam.



Affiche Londense Chorodag
In London, zag ik, wordt de Chorodag wel gevierd met een Dia Internacional Do Chorinho ( International Choro Day ) tijdens een festival met artiesten als Trio Vendendo Peixe met Gaio de Lima op bandolim; Vila Verde met Travis Finch, eveneens op bandolim en de groep Choro Bandido met Alison Hopper op viool.
Ik vond een filmfragment met Gaio de Lima op de bandolim:

Tenslotte nog Travis Finch, hier niet op bandolim maar op de mandoline in het nummer Pimenta na Pupila met verder Emily O'Hara op gitaar en Nick Ball op de Braziliaanse trom, de Pandeiro.


Choro is een traditionele Braziliaanse muziekstijl, die hier in Nederland nagenoeg onbekend is. Een paar jaar geleden schreef ik over Choro in Nederland, eveneens ter gelegenheid van de Dag van de Choro. Jørgen Larsen, een Deense Choro-fan, redacteur van de enige Engelstalige Choro-music blog wereldwijd, schreef eveneens over deze Dia Nacional do Chorinho en plaatste daar enkele fragmenten in met muziek van Pixinguinha. Genoeg dus om een mooi Paasweekend door te komen en dat het mooi weer is, is geen excuus: in Brazilië wordt Dia Nacional do Chorinho ook altijd bij tropische temperaturen gevierd.

Hans Koert
keepswinging@live.nl


Voor wie het ontgaan is: 23 april is het Choro dag - officieel uitgeroepen door de Braziliaanse overheid. Choro is een traditionele Brazilianse muziekstijl, die minder bekend geworden is dan bijvoorbeeld de Samba. Het is ontstaan begin twintigste eeuw als een mix van lokale ritmen en Europese muziek - koestert de collectieve improvisatie en heeft dus heel veel gemeen met de jazz ....... Vandaag kun je in Utrecht terecht om naar Choro te luisteren, zij het verstopt in een programma waar ook veel samba gespeeld en gezongen wordt, maar in London hebben ze vandaag een heel festival gepland ................... Keep Swinging houdt van Choro-muziek om dat het in heel veel dingen doet denken aan jazz en daarmee veel gemeen heeft.

Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Robert Rook Quartet: Tribute to Jochem

ROBERT ROOK QUARTET - TRIBUTE TO JOCHEM

I found that everything I heard was more than accurate. He possesses great imagination; energy with a contemporary vision. (Billy Hart at the liner notes)
Hans Koert

Robert Rook Quartet brengt Tribute To Jochem (Nederlands) Robert Rook Quartet: Tribute to Jochem (English)

The Robert Rook Quartet recently released its fifth album, entitled Tribute To Jochem. The Robert Rook Quartet features the tenor saxophone player Rob Armus, who lives in Paris now, Norwegian born double bass player Thomas Winther Andersen and Dutch drummer Victor De Boo. This albums was recorded in Arnhem (The Netherlands), September 2009, after Robert's half year stay in New York City. The title Tribute To Jochem, a Thomas Andersen composition, refers to a request Thomas received to compose a tune for his friends late son Jochem - that tune was entitled Tribute to Jochem and was selected as the title of the album.
Thomas Winther Andersen - Dick Verbeek - Robert Rook (photo courtesy: Hans Speekenbrink)

The album contains half a dozen Andersen compositions and half a dozen Robert Rook's own compositions. Robert, who graduated in mathematics, gave it puzzling titles like the Hilbert Hotel, Principle Of The Least Action, Prime Twins and Law of the Excluded Third - well, for those who are no wizards at mathematics, like me, these weird titles refer to some basic elements in mathematics. So, watch out, you can't book a room at the Hilbert Hotel, as it is better known in mathematics as Hilbert's paradox of the Grand Hotel and 3 and 5 or 11 and 13 are labeled as Prime Twins ..............
Robert Rook was born in Utrecht ( in the centre of The Netherlands) and studied Mathematics at the University of Utrecht. He raised in a household filled with music - mother played classical music and his father loved to play the piano á la Oscar Peterson. Robert started, like so many Dutch children, with the recorder before he started to learn to play the piano.
Dick Verbeeck - Robert Rook - Thomas Winther Andersen. (photo courtesy: Hans Speekenbrink)

Vanaf het begin speelde ik voornamelijk op mijn gehoor, dat zat er gewoon in ( = From the start I loved to play, most of the times, by ear), he told Ira Kuntz in an interview a few years ago, for the Jazz Bulletin, the magazine of the Dutch Jazz Archive, and that may be a reason that he never wanted to go to the conservatorium at a later age. Ik heb eigenlijk ook nooit serieus nagedacht over het conservatorium (= I really haven't thought seriously about going to the Conservatory). Why should he? The great jazz legends, like Bird and Trane never had such a training. Die legden een plaat op de platenspeler en speelden die gewoon op hun gehoor mee (= They just played a record on their gramophone and played the music by ear).

Thomas Winther Andersen

As a student he had numerous gigs with his band and one day Wim Overgauw, who was in those days a featured guitar player, joined the band. Wim heard Robert playing and learned that they both loved to play by ear. He adviced Robert to develop this natural playing, not by visiting a conservatory or what so ever. He still loves to improvise. He's not a composer, who sits down and writes tunes, like his fellow band member Thomas W. Andersen, who composed half of the tracks on Tribute to Jochem. Robert Rook's compositions, like The Hilbert Hotel, Ordinals and Prime Twins, to list some, were born as improvisations and, finally, notated on staves. A tune like Prime Twins seems to have developed from a simple two tones theme into a full improvised composition. I loved the openings tune Hilbert Hotel and the up-tempo Realizability, with long lines improvisations by Rob Armus's tenor sax.

The album Tribute To Jochem contains two cds with a total playing time of 1 hrs and 40 minutes of great music; a twofer that should be in your collection. It can be ordered at Robert Rook's homepage.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

The twofer Tribute to Jochem was my first introduction to the music of Robert Rook with more then a hundred minutes of high level jazz. His compositions were born during numerous improvisations, which developed from a few notes into the lenghtly themes on this album. Robert loves to improvise at the piano with his band members, tenor saxophone player Rob Armus and his rhythm section featuring double bass player (and co-composer) Thomas Winther Andersen and drummer Victor De Boo. European jazz on a high level .....! Keep Swinging enjoyed this great album. If you don't want to miss any promising group or enjoyable album, follow the Keep Swinging blog at Twitter or ask for its free newsletter.

Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Noropa-Taalcursus Duitsch

NOROPA-TAALCURSUS DUITSCH

Het verhaal achter een bijzondere Durium taalcursus uit de jaren dertig op zes kartonnen platen.

Hans Koert

Noropa-Taalcursus Duitsch (Nederlands) Noropa-Taalcursus Duitsch (= Noropa Language Course German) (English)

Een paar maanden geleden mailde Patrick v. G. uit Den Haag me, dat hij in een kringloopwinkel een kartonnen plaat met daarop een TAALCURSUS DUITSCH gevonden had. Hij vertelde dat het de derde plaat ( DUITSCH PLAAT III) plaat was op het label NOROPA. Hij wilde graag meer over deze Durium ( in feite Dubrico) Taalcursussen weten. Duitsch voor beginners ( mei 1934) ( Verzameling Hans Koert) Dat de Engelse Durium Products (G.B.) Ltd. begon met het uitbrengen van taalcursussen ergens in 1933, was eigenlijk gewoon een kwestie van tijd. De goedkoop te produceren kartonnen Duriumplaten leenden zich immers uitstekend voor een goedkope productie en distributie. Eén van de vroegste cursussen was een Basic English Course ( E-1041 up to E-1044) die uit vier platen bestond en daarna volgden de meer uitgebreide series van steeds zes platen, zoals de French Language course, ontwikkeld door mr. E.M. Stéphan, een professor in de Franse taal aan het University College in Londen. Deze Franse cursus werd een jaar later ook bewerkt voor Nederland, aangepast door Prof. Dr. J. J. Salverda de Grave, Oud-Hoogleeraar in het Fransch aan de Gemeente-Universiteit van Amsterdam. Dat aanpassen hield in dat er een Nederlandstalig instructieboekje gemaakt werd en op de hoezen kwamen allerlei aanbevelingen te staan in het Nederlands. Deze Hollandse versie werd uitgebracht met het Noropa label. Ook een 6-delige Engelse cursus zag het daglicht en werd bewerkt voor ons land door Prof. Dr. A.E.H. Swaen, eveneens Oud-Hoogleraar in de Engelse taal aan de Gemeente-Universiteit van Amsterdam. Een Duitse serie, waarvan Patrick's plaat deel uit maakt, werd bewerkt door Prof. Dr. J. Van Dam, eveneens professor, maar dan nog actief, aan de Gemeente-Universiteit.

Een Noropa Taalcursus op een Columbia "koffergramofoon" uit 1930. (foto en verzameling: Hans Koert)

Alle drie de cursussen werden uitgebracht in een luxe cassette en bevatte zes kartonnen platen en een Nederlands instructieboekje. Ook de hoezen waren in het Nederlands. Ze werden in de zomer van 1934 uitgebracht door Dubrico, in Nederland vertegenwoordigd door Noropa en verkocht voor Dfl 2,50 per plaat.

De drie luxe dozen met alle in Nederland uitgebrachte Taalcursussen. (foto en verzameling: Hans Koert)

Tot zover lijkt alles vrij eenduidig, maar toch is er iets vreemds aan de hand. De platen voor de Engelse- en Franse cursus, die voor Nederland gebruikt werden, zijn gelijk aan die voor, bijvoorbeeld, Italië en Denemarken gemaakt werden. Uiteraard werd het tekstboekje en de hoezen aangepast aan de taal van het land. Bij de Duitse taalcursus zijn er twee versies. De Duitse cursus gebruikt voor o.a. Denemarken ( Matrix nummers E-1261 tot en met E-1266) werd eerder opgenomen dan die voor Nederland en Italië. ( E-1282 tot en met E-1287). De platen zelf zijn ook verschillend. Ik heb als voorbeeld naar de vijfde plaat geluisterd: De SUPER durium die in de "Deense" Language Course zit, behandelt op plaat 5 de dagen van de week, terwijl de Nederlandse Noropa en de Italiaanse DVRIUM ( E-1265) begint met een treinreis. Ik schreef eerder over de Italiaanse cursus Duits: TEDESCO waarvan een mooi exemplaar onlangs boven water kwam.

NOROPA TAALCURSUS DUITSCH - PLAAT 5 ( E-1286) ( mei 1934) ( Verzameling: Hans Koert)

In april 1934 moest de Engelse Durium Products (G.B.) Ltd, gevestigd in Slough, een voorstad van London, de deuren sluiten. De wekelijkse serie commerciële platen ( de durium EN-serie), die te vergelijken is met de Amerikaanse Hit of the Week, was niet langer lonend en ging failliet. De curators splitsten het bedrijf op en de amusementsafdeling ging, als zelfstandige bedrijfjes, verder in verschillende Europese landen ( Denemarken, Frankrijk, Italië en Zweden); alleen de afdeling reclame en gelegenheidsplaten en bijzondere uitgaven, zoals de taalcursussen, kregen een doorstart en ging in het najaar van 1934 verder als Sound Distributors. In de tussenliggende periode zorgde het failliete Durium, onder de naam Dubrico, dat de lopende projecten voortgang vonden ( zoals bijvoorbeeld de Talkies Cigarettes Cards.) Ook de taalcursussen vielen daar onder, die, gedrukt ( kartonnen Duriumplaten werden gedrukt, niet geperst) in Nederland uitgebracht werden door Noropa, gevestigd aan de Herengracht 270 in Amsterdam. De samensteller van de Duitse cursus, J(an) van Dam, was geboren in Amsterdam, in oktober 1896. Hij werd in 1930 professor in de Gotische- en oud-Germaanse talen. In de jaren dertig was hij zeer actief in de promotie van de Duitse taal en een begenadigd spreker, die veel lezingen gaf. Zijn sympathieën lagen bij het Nationaal Socialisme. In de begin jaren van de Tweede Wereldoorlog werd hij censor om Duitse schoolboeken te screenen op onjuistheden. In november 1940 werd hij benoemd tot Secretaris-generaal van het Departement van Opvoeding, wetenschap en Cultuurbescherming, een hoge post die hij o.a. te danken had aan zijn uitmuntende kennis van het Duits en uiteraard vanwege zijn lidmaatschap van de NSB. Op het eind van de oorlog wordt hij o.a. belast met het selecteren van joden die, door hun verdiensten voor de wetenschap, niet gedeporteerd hoefden te worden - in de praktijk echter gebeurde dit op het eind van de oorlog vaak alsnog ....... Na de oorlog werd hij berecht voor collaboratie met de Duitsers en tot een jarenlange gevangenisstraf veroordeeld. Toen hij vrijkwam, moest hij tot aan zijn dood aan het werk blijven, omdat zijn pensioenrechten afgepakt waren. Tot aan zijn door werkte hij o.a. aan het Kramers Duits Woordenboek. Hij overleed in Den Haag in oktober 1979.

De hoezen van de NOROPA TAALCURSUS DUITSCH (foto en verzameling: Hans Koert)

Als ik zo'n Taalcursus van Noropa bekijk en ik zet de platen op, dan vraag ik me in alle eerlijkheid af of er eigenlijk wel mensen in de jaren dertig met deze cursus een vreemde taal geleerd hebben. Je moet, denk ik, vooral een ijzeren discipline gehad hebben ......... Trouwens ik heb nog nooit een "gebruikte" Noropa talencursus gezien - alle exemplaren die ik vond, waren nagelnieuw ............. Zou dat wat over de cursus zeggen? De "handleiding" op de hoes van een Noropa Taalcursus over hoe die af te spelen ( Verzameing: Hans Koert) (klik op de foto voor een grotere versie) Hoes van één van de platen ( Verzameling: Hans Koert)

De volledige discografische informatie, vind je in de Durium Advertisement and Custom Records discography van Hans Koert of op het eind van de Engelstalige versie van dit artikel op de Hit of the Week blog.

Hans Koert - Samensteller van de Hit of the Week-Durium Discografieën

keepswinging@live.nl

Zo af en toe duikt er in een kringloopwinkel of rommelmarkt nog wel eens zo'n vreemde kromme bruingekleurde kartonnen plaat op: een Hit of the Week of Duriumplaat. Deze buigbare kartonnenplaten dateren uit het begin van de jaren dertig.

Durium bracht ook taalcursussen uit op het Nederlandse label Noropa. Deze taalcursussen zijn vaak incompleet, maar als je het geluk hebt zo'n fraaie luxe box te vinden, dan zijn de platen meestal altijd nagelnieuw. Wellicht zegt dat iets over de cursus zelf. Gebleken is, dat de Taalcusus Duitsch, samengesteld werd door een sympatisant van de NSB, die zich in de oorlog wist op te werken tot een hoge functie op het Ministerie van Opvoeding, Wetenschap en Cultuurbescherming. In Nederland werd het Duriumlabel niet gebruikt voor NSB of Nazi-propaganda - In Italië gebruikte Mussolini het label DVRIVM "La Voce Dell Impero", in zijn propaganda voor zijn veroveringen in Afrika.

De Keep Swinging blog zoekt naar de verhalen achter zeldzame platenlabels, zoals deze Noropa Taalcursussen. Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief

. Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions