Lyle Ritz

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Some weeks ago I posted a contribution about Bill Tapia, who will celebrate his 100th birthday next month with a great concert. This veteran ukulele player suprised me with his professional sound. I will share a small film fragment with you where you can hear Bill Tapia play and sing with another guy on the left Lyle Ritz.

Thanks to Jo I was able to listen to one of Lyle Ritz latest albums, titled No Frills. Bill plays both the : ukulele and the bass. Oh boy, what a thrill.
Like the Bill Tapia albums, Tropical Swing and Duke of Uke, this is really great music - relaxed played jazz on this small instrument, this toy for kids. What about this Lyle Ritz?

Lyle Ritz was born in Cleveland, on the 10th of January 1930 ( so he is a youngster compared to Bill - only (!) 77 years young) and he learned to play the violin as a kid. He studied at the Pitsburg Occidental College. He played as a teenager at the Los Angeles Community Symphony Orchestra. While in military service he changed to the tuba and met several jazz musicans, like Lennie Niehaus, who became known for his alto saxophone playing in the West Coast style. Thanks to Lenny he became interested in jazz. He learned himself to play the bass and that became his major instrument for years. He played during the 1950s in bands like the Eddie Grady's Commanders, with Jerry Fielding and Les Elgart. During the 1950s he made some ukulele solo LPs on Verve ( like how About Uke? and 50th State Jazz)

Now he has made four albums on jazz ukulele and two songbooks: The Ukulele Masters ( Jazz and Solo's). He plays the tenor ukulele with the strings tuned like a guitar with the top string an octave higher in the traditional My-Dog-Has-Fleas-tuning, named so to a song with that title: G - C - E - A are the first notes of the melody. Mind that the C is here the lowest note. You can learn more about tuning your ukulele on this site.
It is remarkable that Lyle Ritz became a ukulele player although he never played a fretted instrument. Lyle lives now in Hawaii and plays now-and-then on tours in the USA or Japan. Maybe you don't know, but Japan has an active group of ukulele players like the Sweet Hollywaiians, a string band with young Japanese musicians.

Did you know that we had a great International Ukulele Festival in Belsele near Ghent (Belgium) last May? The next festival is sceduled for April 2009 in St. Niklaas (Belgium).

I found two more film fragment with Lyle Ritz again, now playing on a so-called lunchbox ukulele, a kind of homemade instrument. A funny, but not very usefull instrument - I guess, but you'll never know. Maybe there is aleady a Lunchbox Ukulele album released somewhere. If so, I'll inform you.

Thank Jo for sharing this great artist with me.

If you have a subject that should be discussed here and you love to share it with the visitors of this blog please contact me ( keepswinging@live.nl ). Maybe you're the next guest contributor.

Time exposure for the 24th of October:
1927:

• baltimore / black maria / goose pimples = dixie stompers
• i want somebody to love / when i'm blue = halfway house o
• just the same = jack hylton o
• here comes the showboat = six jumping jacks

1947:

• april in paris / introspection / nice work if you can get it / off minor / ruby my dear / well you needn't = thelonious monk trio

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

PLAYLIST
sam most/any time any season = rita reys/the american songbook vol. 2 (2) = ao jacob seus bandolims/various artists (2) = so what!!/late night mix (2) = sweet hollywaiians/hula girl = van de grinten-herman quartet/psychodixie for c melody saxophone = heather simmons/i'm old fashioned


Nederlands ( To the English translation )

Een paar weken geleden vertelde ik over Bill Tapia, die binnenkort zijn 100ste verjaardag viert met een groot concert. Deze veteraan in het spelen op de ukulele ( hoe heet zo iemand? Een ukulist?) verraste me met zijn professionele geluid. Ik liet toen een filmpje zien waarop je rechts Bill Tapia kunt zien spelen en zingen samen met een andere ukulelespeler, ook al wat ouder, Lyle Ritz.

Dankzij Jo kon ik het laatste album van deze Lyle Ritz beluisteren, getiteld No Frills ( = geen franje). Bill bespeelt op deze plaat zowel de ukulele als de bas. Wat een schitterende plaat. Net als Bill Tapia's Tropical Swing en zijn Duke of Uke plaat een verrassing: serieuze jazz op zo'n kleine instrument, dat vaak als kinderspeelgoed wordt gezien. Hoe zit dat eigenlijk met die Lyle Ritz?

Lyle Ritz werd geboren in Cleveland, op 10 januari 1930 ( een jonkie dus in vergelijking met Bill - nog net geen 78) en hij leerde op jonge leeftijd viool spelen. Hij studeerde op het Pitsburg Occidental College en speelde als tiener in de Los Angeles Community Symphony Orchestra. Tijdens zijn militaire dienst leerde hij de tuba bespelen en ontmoette er verschillende jazzmusici, zoals Lennie Niehaus, die zou uitgroeien tot een gevierd altsaxofonist in de zgn. West Coast jazz stijl. Dankzij Lennie raakte hij geinteresseerd in de jazz en begon hij bas te spelen; een instrument dat hij zijn hele leven trouw zou blijven. In de jaren vijftig speelde hij in bands als de Eddie Grady's Commanders, met Jerry Fielding en Les Elgart. In de jaren vijfitg maakte hij echter ook twee solo platen, About Uke? en 50th State Jazz, op de ukulele.

Op dit moment heeft hij vier jazz ukulele platen op zijn naam staan + een tweetal songboeken Ukulele Masters ( Jazz en Solo's). De snaren van zijn instrument heeft hij, heb ik me laten vertellen, gestemd als een gitaar met de bovenste snaar een oktaaf hoger volgens de traditionele My-Dog-Has-Flies stemming; dat is de titel van een liedje, dat begint met de tonen G - C - E en A. De C is hier de laagste toon. Als je meer wilt weten over hoe een ukulele gestemd is, kijk dan maar eens op deze pagina. Ik vind het opvallend dat Lyle Ritz ukulelespeler geworden is, aangezien hij nooit gitaar of zo gespeeld heeft. Bill Tapia, daarentegen, speelde zijn hele leven gitaar. Lyle Ritz woont nu in Hawaii en speelt af en toe buiten zijn eilandengroep op het vasteland van de VS of in Japan, waar ook een fanatieke groep ukulele-spelers is ( denk maar eens aan het groepje jonge Japanse musici, die de groep de Sweet Hollywaiians vormen).

Wisten jullie overigens, dat vorige jaar mei het Eerste Internationale Ukulelefestival heeft plaatsgevonden in Belsele vlak over de grens bij Gent? Over anderhalf jaar, in april 2009, komt er een vervolg in Sint Niklaas (België).

Ik vond nog een grappig filmpje waarin Lyle Ritz te zien is terwijl hij de zgn. lunchbox ukulele bespeeld, een stukje huisvlijt. Geen serieuze muziek natuurlijk, al weet je dat nooit in die kringen. Mocht er ergens op de wereld een plaat gemaakt zijn met daarop lunchbox ukulele muziek dan kun je het hier binnenkort lezen.

Als je zelf een onderwerp hebt bestudeerd, dat, volgens jou, prima past in het concept van deze weblog en je wilt het delen met anderen zoek dan contact: keepswinging@live.nl


Tijdopname voor 24 oktober:
1927:

• baltimore / black maria / goose pimples = dixie stompers
• i want somebody to love / when i'm blue = halfway house o
• just the same = jack hylton o
• here comes the showboat = six jumping jacks

1947:

• april in paris / introspection / nice work if you can get it / off minor / ruby my dear / well you needn't = thelonious monk trio

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

SPEELLIJST
sam most/any time any season = rita reys/the american songbook vol. 2 (2) = ao jacob seus bandolims/various artists (2) = so what!!/late night mix (2) = sweet hollywaiians/hula girl = van de grinten-herman quartet/psychodixie for c melody saxophone = heather simmons/i'm old fashioned

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium