Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956)

JIMMY WORMWORTH: Het STUDENTEN CRUISE PROGRAMMA en zijn verblijf in Nederland (1956)
Jazzmuzikant Jimmy Wormworth, slagwerker, herinnert zijn eerste optredens in Nederland (1956 en 1957).
Hans Koert ( Met dank aan Jimmy Wormworth en Faith Gibson) Sinds vorige jaar, na meer dan vijftig jaar, kunnen we dan eindelijk horen hoe goed het J. J. Johnson Quintet speelde tijdens haar concert van 17 augustus 1957 in het Concertgebouw in Amsterdam. Dankzij jazzproducer Lou van Rees, die het concert op tape vastlegde, kunnen we het kwintet nu beluisteren, met daarin J.J. Johnson op trombone ( en het zelden gehoorde Trombonium), Bobby Jaspar op tenorsax en fluit, Tommy Flanagan aan de piano, Wilbur Little op bas en Elvin Jones op slagwerk. Dankzij de recensies die verschenen en het uitgebreide boekje met tekst van jazzjournalist Bert Vuijsje, lijkt het hele concert nu te zijn vastgelegd voor het nageslacht. Maar hoe zit het met de eerste set? De set voor de pauze? Toen mochten zes (!) jonge Amerikaanse muzikanten (in feite vijf Amerikanen en één Nederlander) het publiek vermaken in afwachting van hun grote held J. J. Johnson - en dat is, voorwaar, geen gemakkelijke opgave. Is die eerste set ook bewaard gebleven op tape? Heeft iemand foto's gemaakt? Dit, en meer van dat soort vragen, kreeg ik een paar jaar geleden van de, in 1957 achttienjarige altsaxofonist, George Braithwaite, die later een kortstondige bekendheid kreeg met een aantal prachtige Blue Noteplaten. Ik moest hem vertellen dat er helaas niets bewaard was of vastgelegd, totdat ik in contact kwam met Faith Gibson, een in Amerika geboren zangeres, die nu in Duitsland woont. Zij introduceerde me bij haar vriend Jimmy Wormworth, de voormalige leider van datzelfde American Jazz Sextet. Het schip SS. Waterman, één van de cruiseschepen van de Holland Amerika Lijn.
Dankzij Faith, die Jimmy vroeg naar zijn herinneringen over dit concert, kreeg ik een uitgebreid verhaal en een gesproken interview met Jimmy, met unieke foto's die teruggrijpen naar zijn eerste bezoek aan Nederland in 1956, het jaar voorafgaand aan het Concertgebouwconcert.
Je vindt het verhaal over dit American Jazz Sextet in drie bijdragen, getiteld: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) en Het American Jazz Sextet als openingsnummer van het J.J.Johnson concert (augustus 1957). Vandaag deel 1 over Jimmy's herinneringen aan zijn eerste bezoek aan Nederland.
Jimmy Wormworth aan dek van één van de Holland-Amerika Lijnschepen (1956 of 1957) (foto: Jimmy Wormworth)
Jimmy Wormworth werd geboren als James E. Wormworth III in Utica, New York, in augustus 1937. Hij groeide op in een muzikale familie; zijn vader was (ook) slagwerker en een oom, Dick Mariani speelde tenorsax. In 1956 en 1957 reisde hij naar Europa (de perioden waar we't in deze blogs over hebben) en terug in de VS ontwikkelde hij zich in de daarop volgende decade tot een veelgevraagd begeleider van muzikanten als Nellie Lutcher (1958), Lou Donaldson, Mal Waldron en de Lambert, Hendricks & Ross zanggroep. Hij nam platen op met o.a. Lou Donaldson, en met Charlie Rouse, Al Haig, J.R. Monterose, Tardo Hammer en John Marshall. Met laatstgenoemde treedt hij op 4 juni 2011 op in de Roode Steen in Hoorn met Ferdinand Povel, die deze week de VPRO Boy Edgar-prijs krijgt. Leonard Feather prijst Jimmy in zijn "nieuwe"(!) editie van de Encyclopedia of Jazz (1960) als one of the most promissing drummers of the New York scene. (= één van de meest veelbelovende slagwerkers uit de New York Jazzscene).
Jimmy Wormworth in de Fat Cat Jazz & Billiards club in Greenwich Village/NYC( photo courtesy: Holly Wormworth)
Toen Jimmy zijn studies had afgerond werd hij uitgenodigd om mee te doen aan een zgn Studenten Cruiseprogramma van de Holland Amerika Lijn, die toen een regelmatige lijndienst onderhield tussen New York en Rotterdam. Het Studenten Cruiseprogramma hield in, dat je een gratis overtocht kreeg, maar dan moest je wel optreden voor de gasten. De boot vertrok ergens in juni vanuit New York en voor Jimmy en zijn vrienden was de terugtocht gepland eind augustus vanuit Rotterdam. In de tussendtijd mochten de muzikanten in Europa blijven en doen waar ze zin in hadden, als ze zich eind augustus maar weer aan boord meldden en speelden. A Student Cruise Program - which left New York after the colleges had set up in June and returned the students to the US end of August and they were left alone in between in Europe to do what they wanted to do, vertelt Jimmy. (ps: Ook Nederlandse jazzstudenten kwamen zo goedkoop in Amerika - Aart Gisolf, vertelde me, speelde eind jaren vijftig ook tijdens zo'n overtocht met de SS Waterman).
Faith Gibson en Jimmy Wormworth (foto: Faith Gibson) Jimmy herinnert zich nog de overtocht met de SS Waterman, een voormalig troepenschip, dat nog gebruikt was bij het vervoer van Nederlandse soldaten naar het toenmalige Nederlandsch Indië en de repatriëring van mensen die terug naar Holland wilden. Het schip werd begin jaren vijftig verbouwd en kwam in handen van de Holland Amerika Lijn. Eenmaal in Rotterdam aangekomen hadden ze een aantal weken vrij, voordat ze zich eind augustus weer aan bord moesten melden. De leider van de groep was banjoïst - gitarist Donn Andre, die nu net buiten Washington DC woont. Hij schijnt nog steeds actief te zijn in zijn Catatonic Five, de dixielandband, die al sinds de oprichting in 1954 zo heet. Hij speelde jaren in de Southern Comfort, een band die vermaard was in Washington DC en omgeving en tijdens zijn verblijf aan de Amerikaanse ambassade in Kopenhagen, waar hij werkte, speelde hij in de Deense groep, de Louisiana Jazz Band. De Amerikaanse studenten moesten hun verblijf in Europa zelf financieel overbruggen. They didn't pay us anything for that, legt Jimmy uit: those guys came from well-to-do families and we were able to foot our expensives basically.(= Ze kregen er niets voor betaald - de meesten kwamen uit tamelijk welgestelde families en moesten hun verblijfkosten zelf regelen.). Ze traden met de Catatonic Five op tijdens een paar schnabbels, die ze geregeld hadden. Jimmy herinnert zich een optreden in een hotel genaamd De Zuiderzee, but we basically played, maybe a month maybe two weeks, at the Pia Beck's club in Scheveningen and so we were actually based in The Hague. (= maar het langst speelden we in de Pia Beck club in Scheveningen, twee weken misschien wel een maand en we woonden in die tijd vooral in Den Haag.) We didn't work pretty much except from the job in the Pia Beck's club, the name of I can't remember (= we speelden eigenlijk niet zo veel, behalve dan in de club van Pia Beck, waarvan ik de naam vergeten ben) ( = De Vliegende Hollander). That's were I met Al Levitt and the Canadian bassist Lloyd Thompson, who was also working with Pia Beck; the rest of the times we just became tourists and travelled around to Italy and Germany. (= Daar leerde ik ook Al Levitt en de Canadese bassist Lloyd Thompson kennen, die bij Pia speelden; de rest van de tijd waren we gewoon toeristen en reisden we door Italië en Duitsland).
De Vliegende Hollander was een nachtclub, die aan dit plein lag (Scheveningen).
Pia Beck vertelt in haar memoires, getiteld De Pia Beck Story (1982) dat ze Lloyd Thompson en slagwerker Al Levitt ontmoette in Toronto (Canada) en, dankzij bemoeienis van Lou van Rees, kon ze werkvergunningen krijgen om beide heren mee naar Nederland te brengen, om hier in haar club te spelen. De critici in de Nederlandse kranten waren daar niet zo begripvol over en kopten: Pia schijnt een hekel te hebben aan Nederlandse musici. The Millers (jaren vijftig) Jimmy vertelde me, dat ze de meeste tijd doorbrachten in de Haagse traditional jazzscene, en optraden met hun Catatonic Five en dat ze gingen luisteren naar het Millers Sextet, dat optrad in Scheveningen. We became friends with them, but also with the young bebop musicians Rob and Ruud Pronk who had their own sextet and Nico Bunnik. ( = We werden vrienden, maar ook met de jonge bebopmuzikanten Rob en Ruud Pronk en met Nico Bunnik.) Nico Bunnik stond in die tijd in de startblokken om een grote carriere in Amerika te maken. Hij ging naar Parijs en speelde daar o.a. piano bij Barney Wilen. Hij groeide uit tot een veelgevraagd pianist in de VS en speelde in de jaren zestig in de bands van Charles Mingus, Zoot Sims, Chet Baker, Milt Jackson en het Bobby Hutcherson - Howard Land Quintet. Hij zou in de zeventiger jaren terugkeren naar Nederland, zonder de erkenning te krijgen die hij eigenlijk verdiende. Hij overleed bijna tien jaar geleden, december 2001.
In de zomer van 1957 kreeg Jimmy opnieuw de kans om naar Europa te gaan, nu met zijn eigen groep: the American Jazz Quintet. Hierover later meer.
Bedankt Jimmy en Faith voor het interview en de mooie foto's.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Afgelopen jaar bracht het Muziek Centrum Nederland, beter bekend als het Nederlands Jazzarchief, een plaat uit met de opnamen van het J.J. Johnson Quintet in het Amsterdamse Concertgebouw, augustus 1957. Een prachtig album. De band die het concert mocht openen bestond uit een groep jonge Amerikaanse studenten, die zich The American Jazz Sextet noemde. Deze set werd niet vastgelegd. Jimmy Wormworth, die de band leidde, herinnert zich dit concert en zijn eerste optredens in Nederland als jong beginnend slagwerker; hij wilde graag zijn verhaal vertellen. In drie bijdragen een terugblik op zijn reizen in 1956 en 1957 naar Nederland. Als je Keep Swinging blog wilt volgen dan kan dat via Twitter of haar wekelijkse nieuwsbrief: vraag erom!

Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions




(English links) Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Jimmy Wormworth: the 1956 Student Cruise Program and stay in Holland

JIMMY WORMWORTH: The 1956 STUDENT CRUISE PROGRAM and stay in HOLLAND
Jimmy Wormworth, jazz drummer, remembers his Dutch 1956 and 1957 tours.
Hans Koert ( Thanks to Jimmy Wormworth and Faith Gibson)


Last year, after more then 50 years, we finally can enjoy the great J. J. Johnson Quintet concert at the Concertgebouw in Amsterdam, scheduled on the 17th of August 1957. Thanks to the late Dutch jazz promotor Lou Van Rees, who taped the complete set with the J. J. Johnson Quintet, featuring J.J. Johnson on trombone ( and the vintage Trombonium), Bobby Jaspar on tenor saxophone and flute, Tommy Flanagan at the piano, Wilbur Little on double bass and Elvin Jones on drums. Thanks to the reviews of the main program and the lenghty liner notes by Bert Vuijsje, Dutch jazz journalist, it seems as if each minutes of that great concert has been recorded now. But what about that first set, when six (!) young Americans, in fact five American students and a Dutch double bass player, tried to entertain the audience, that came for J. J. Johnson, waiting in expectation of the things to come.

Was that first set recorded? Did someone made photos from the band on stage? ............. These and some more questions, were asked me some years ago by the, then 18 years young alto sax player, George Braithwaite, better known as George Braith. I had to tell him that nothing had left, until I got into contact with Faith Gibson, a US born jazz vocalist, now living in Germany, who introduced me to her friend Jimmy Wormsworth, the former leader of that American Jazz Sextet.
The SS. Waterman, one of the cruise ships of the Holland America Line.
Thanks to Faith, who interviewed Jimmy about these first tours as a musician, and dozens of unique photos from his archive, this period, preceding their 1957 Concertgebouw concert, could be reconstructed.
I love to introduce you to this American Jazz Sextet in three contributions:
The 1956 Student Cruise Program and stay in Holland - The 1957 American Jazz Quintet in Holland and The American Jazz Sextet, the opening performance of the Amsterdam J. J. Johnson concert (August 1957)
Faith Gibson and Jimmy Wormworth (photo courtesy: Faith Gibson)
Jimmy Wormworth was born as James E. Wormworth III in Utica, New York, August 1937. He raised in a musical family as his father was a drummer too and his uncle Dick Mariani played the tenor saxophone. In 1956 and 1957 he travelled to Europe (the period described in these blogs) and back in the US he developed in the 1950s as sought after drummer with musicians like Nellie Lutcher (1958), Lou Donaldson, Mal Waldron and the Lambert, Hendricks & Ross vocal group. He recorded with great names like the before mentioned as Lou Donaldson and with Charlie Rouse, Al Haig, J.R. Monterose, Tardo Hammer and John Marshall. With the latter he will perform on the 4th of June, 2011 in Hoorn ( in the nothwestern part of The Netherlands) with the Dutch Boy Edgar award winning tenor saxophone Ferdinand Povel. Leonard Feather labeled Jimmy in his 1960 edition of the Encyclopedia of Jazz as one of the most promissing drummers of the New York scene.
Jimmy Wormworth at Fat Cat Jazz & Billiards club in Greenwich Village/NYC( photo courtesy: Holly Wormworth)

When Jimmy had finished his study he was invited to join a Student Cruise Program at the Holland America Line, which had a regulary connection between New York City and Rotterdam. A Student Cruise Program - which left New york after the colleges had set up in June and returned the students to the US end of August and they were left alone in between in Europe to do what they wanted to do, Jimmy told in the interview.
Jimmy at the deck of one of the Holland America Line ships ( 1956 or 1957)
Jimmy remembers his trip at the SS Waterman, a former trouper used to transport soldiers to the Dutch East Indies, later rebuild and sold to the Holland America Line. On board of the ship they had to perform for the passengers. When they arived in Rotterdam, they were a couple of weeks off duty, before they had to returm to New York somewhere in August. The leader of the group was banjo player Donn Andre, who lives now just outside of Washington DC. He seems still active in his Catatonic Five, the name of his 1956 dixieland band. He played for years in the Southern Comfort, a Washington DC based band and during his work at the US Embassy in Copenhagen he was part of the Danish Louisiana Jazz Band. The US students had to tide over their stay in Europe by themselves.
They didn't pay us anything for that - those guys came from well-to-do families and we were able to foot our expenses basically. They performed with that Catatonic Five a few gigs in Holland. Jimmy remembers a gig at a hotel, called Zuiderzee, but we basically played, maybe a month maybe two weeks, at the Pia Beck's club in Scheveningen and so we were based in The Hague. We didn't work pretty much except from the job in the Pia Beck's club, the name of I can't remember ( = De Vliegende Hollander). That's were I met Al Levitt and the Canadian bassist Lloyd Thompson, who was also working with Pia Beck; the rest of the times we just became tourists and travelled around to Italy and Germany.
The Vliegende Hollander night club was located at this square in Scheveningen.
Pia Beck tells in her memoirs De Pia Beck Story (1982) that she met Lloyd Thompson and drummer Al Levitt in Toronto (Canada) and, thanks to Lou Van Rees, who could arrange permissions for the two musicians to play in Holland, she coud bring them to her club in The Netherlands to play with her band. The Dutch news papers, did not thank her for that: Pia schijnt een hekel te hebben aan Nederlandse musici. (= Pia seems to hate the Dutch musicians guts), the news papers wrote.
The Millers (1950s)
Jimmy told that he stayed most of the time in The Hague traditional jazz scene, performing with their Catatonic Five and they loved to listen to the Millers Sextet in Scheveningen. We became friends with them, but also with the young bebop musicians Rob and Ruud Pronk who had their own sextet and Nico Bunnik, who was on the eve of a great internatinal career in Paris, to play with great names like Barney Wilen. He would become a sought after pianist in The States during the 1960s were he played in the bands of Charles Mingus, Zoot Sims, Chet Baker, Milt Jackson and the Bobby Hutcherson - Howard Land Quintet. He would return to Holland in the 1970s and passed away, December 2001.
In the summer of 1957 Jimmy got the opportunity to return to Holland with his own Quintet - more about that later.

Thanks to Jimmy and Faith for the interview and the great photos.
Hans Koert
keepswinging@live.nl


Last year the Music Centre the Netherlands, the former Dutch Jazz Archive, released the album J.J. Johnson - What's New, a registration of his August 1957 Amsterdam Concertgebouw concert - a great album. The openng performance of that concert was an unknown group of young US students, labeled as the American Jazz Sextet. This concert was unrecorded. Jimmy Wormworth remembers this concert and his first trips to Holland as a young jazz musician and loves to share with you his photos and remembrances of that period. In three contributions the Keep Swinging blog loves to publish his retrospect.

If you don't want to miss any contribution at the Keep Swinging blog follow it at Twitter or ask for its free newsletter.
Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions


All links to the Jimmy Wormworth 1956-1957 recollections, with his trips to Holland (1956-1957) Alle linken naar de blogs met herinneringen van Jimmy Wormworth reizen naar Nederland in 1956-1957

English links: Jimmy Wormworth: The 1956 Student Cruise Program stay in Holland - Jimmy Wormworth: The 1957 American Jazz Quintet in Holland - Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)- part one Jimmy Wormworth: The American Jazz Quintet in Paris (1957)-part two The American Jazz Sextet: The 1957 J. J. Johnson concert
Nederlandse link: Jimmy Wormworth: Het Studenten Cruiseprogramma en zijn verblijf in Nederland (1956) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Nederland (1957) - Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 1 Jimmy Wormworth: Het American Jazz Quintet in Parijs (1957)- deel 2 Het American Jazz Sextet opent J.J.Johnson concert.

Mat Mathews, accordeonist, overleden

Mat Mathews, accordion player, passed away (English) Mat Mathews, accordeonist, overleden (Nederlands)

Een uitgebreide Mat Mathews discografie

MAT MATHEWS, ACCORDEONIST, OVERLEDEN
Hans Koert
Op 12 februari 2009 overleed in Rotterdam de Nederlandse accordeonist Mathieu Schwartz op een leeftijd van 84 jaar. Hij werd in de jaren vijftig bekend in de Verenigde Staten onder de naam Mat Mathews, die hij aangenomen had toen hij Amerikaans staatsburger geworden was; De Amerikanen vonden de naam Mathieu moeilijk uit te spreken en zo kon hij ook zijn achternaam aanpassen, waar hij een hekel aan had. Het is eigenlijk een schande dat maar een paar kranten hier aandacht aan besteedden; vandaar dit eerbetoon aan een groot muzikant.
In juni 1924 werd hij in Den Haag geboren en raakte na de oorlog gefascineerd door de muziek die hij hoorde in een radioprogramma van de American Forces Network (AFN), zeg maar de radiouitzendingen speciaal gericht op het Amerikaanse leger, dat zich toen in Europa bevond. Hij hoorde de muziek van een Amerikaanse accordeonist, die de nieuwe muziek, de bebop, op zijn instrument speelde: Joe Mooney. Zijn eerste opnamen had hij echter al gemaakt in 1944 bij Van Wouw in Amsterdam en op deze glasplaten speelde hij samen met de gitarist Peter Van Houten. Begin jaren vijftig vertrekt hij naar Amerika en gaat daar de "moderne" Amerikaanse jazz spelen op zijn knoppenaccordeon, een zelden bespeeld instument in de VS. Hij speelt met musici als de gitarist Joe Puma, die later vaak met Mat platen zal opnemen, Carmen McRae en Oscar Pettiford en hij maakte tientallen platen voor labels als Dawn, Verve en Ariole. Je kunt een uitgebreide Mat Mathews Discografie vinden onder deze bijdrage.

Adri Troost, gitarist en zanger met Mat Mathews in Norwegen (1980s.)

Ik vond een mooie fragment waarin Mat Mathews een blues ( It Don't Mean A (Fuckin') (sic) Thing ..) speelt, begeleid door een trio in de jazzclub Bij Max, de club van Max Teeuwisse, beter bekend als Max Teawhistle, in Den Oever in juli 1997.

Eén van die platen op het Dawn label is getiteld The Modern Art of Jazz door Mat Mathews met een all-star groep waarin Art Farmer op trompet, Julius Watkins op de Franse hoorn, Gigi Gryce op altsax, Herbie Mann op fluit, Dick Katz aan de piano, Joe Puma op gitaar, Oscar Pettiford op cello en bas en Kenny Clarke (Kenney op de hoes !!) op slagwerk. Het is één van mijn meest favoriete platen van Mat Matthews. Hoewel hij met een heleboel grootten uit de jazzwereld optrad en platen maakte werd zijn muziek geen kassucces en daarom moes hij de kost verdienen met studiowerk en schnabbels. Gedesillusioneerd keert hij halverwege de jaren zetig terug naar Nederland.
Hier speelt hij met De Millers, een toen heel populaire swingband, die in de Benny Goodman traditie speelde en hij begeleidde ook Rita Reys op een Amerikaanse tournee. Hij werd studiomuzikant, arrangeerde en produceerde en trad zo nu en dan nog wel eens op. Toch kreeg hij ook hier niet die waardering, die hij verdiende; collega's als Art Van Damme, die wel aan de bak kwam in de Verenigde Staten en Harry Mooten ( de grote grijze geitenbreier in De film van Ome Willem) en Johnny Meyer hadden schijnbaar meer succes. De laatste tien jaar van zijn leven leefde hij in Rotterdam, geplaagd door allerlei ouderdomskwalen. In de Doctor Jazz Magazines nummer 179 t/m 181 uit 2002 en 2003 vond ik een uitgebeide serie artikelen, getiteld Mat Mathews samengesteld door Piet Van Tienen, zelf een talentvol accordeonist, uit Etten-Leur. Tot slot nog een fragment waarin Max Teeuwisse, alias Max Teawhistle, zijn zangtalenten laat horen begeleid door Mat Mathews op accordeon, Jean Louis Van Dam aan de piano, Ben Janssen op bas en Fred Van Opzeeland op slagwerk ( Jazzclub Bij Max - Den Oever juli 1997)

Dank aan Jerry Priessen (Amsterdam) die me op dit droeve nieuws wees
Hans Koert - keepswinging@live.nl


EEN UITGEBREIDE MAT MATHEWS DISCOGRAFIE - Hans Koert

= Mat Mathews and Peter Van Houten: (Van Wouw) (1944)

= Mat Mathews Quintet (Brunswick) (1953)

= Mat Mathews Quartet (Brunswick) (1953)

= Mat Mathews - Accordion solos (at Carnegie Hall) ( Brunswick) (1954)

= Carmen McRae (Bethlehem) (1954)

= Carmen McRae sings Great American Songwriters (Decca) (1954)

= Jerry Vaughan (American Record Artist) (1955)

= Squeeze Me - The Jazz and Swinging Accordion Story (Proper 4CD box) ( 1955)

= The 4 Most + Bob Stewart Sing The Arrangements of Joe Derise (Dawn) (1956)

= Mat Mathews - The Gently Art of Love (Dawn) (1956)

= Mat Mathews - The Modern Art of Jazz (Dawn) (1956)

= The New York Jazz Quartet - Music For Suburban Living ( Coral)(1957)

= The New York Jazz Quartet - Adam's Theme (Elektra) (1957)

= The New York Jazz Quartet - Gone Native (Savoy) (1957)

= Joe Puma Quartet - Wild Kitten (Dawn) (1957)

= Four French Horns + Rhythm (Savoy) ( 1957)

= Rita Reys acc. by Mat Mathews Combo ( Dawn) (1957)

= Mat Mathews Quartet At Newport (Verve) (1957)

= Mat Mathews and his All Stars ( Design) (1959)

= Bobby Dukoff - Off The Cuff (Vik) (1957)

= Bubber Johnson - (King) (1958)

= Mat Mathews ( JJM Prod.) (1959)

= Mat Mathews All Stars - Swingin' Pretty And All That Jazz (Design)(1959)

= Bob Stewart acc by Mat Mathews' Quintet - Let's Talk About Love (Dawn) (1960)

= Mat Mathews - Young Duke ( Valley Vue) (1960)

= Frans Van Bergen - Such Sweeet Swinging ( Regal) (1966)

= Frans Van Bergen - Violet On Velvet ( Regal ) (1968)

= The Millers (Art) (1968)

= The Millers - Miller '69 (Art)(1968)

= Sanny Day - Sunny Sanny ( Camden) (1968)

= Mat Mathews Tentette / Quartet ( MRE Records) (1969)

= Coen Van Nassau - Swingin' On The Malllets ( RCA/Camden) ( 1969)

= The Millers - Soft Swing in Stereo ( CBS) (1969)

= The Millers ( CBS) (1970)

= The Millers ( Delta) ( early 1970s)

= Mat Mathews Orchestra featuring Lee Towers ( Ariola) (1975)

= The Millers - Miller'76 (DSC Prod.) (1975)

= Buddy Tate Sextet (Riff) (1976-1977)

= The Millers (Delta) (1976-1977)

= The Millers ( Munich) (1972)

= Mat Mathews (Audiophile) (1986)

= North Sea Big Band - Big Band Den Haag ..... And Friends ( CCS) (1992-1993)

= Mat Mathews Sextet - Meditation (Jazz World) ( 1994)

Een paar linken die je gezien moet hebben:

Rony Verbiest Gus Viseur Swing-Musette Art Van Damme Richard Galliano Tangaria Quartet Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Mat Mathews, accordion player, passed away

Mat Mathews, accordion player, passed away (English) Mat Mathews, accordeonist, overleden (Nederlands)

A rather extensive Mat Mathews Discography
MAT MATHEWS, ACCORDION PLAYER PASSED AWAY
Hans Koert
On the 12th of February, 2009 the Dutch accordion player Mathieu Schwartz passed away in Rotterdam aged 84 years old. He changed his name into Mat Mathews when he became a US citizen, as Mathieu was too hard to pronounce for Americans and he disliked his famiuly name Schwartz. He became famous in the 1950s as an accordion player in the New York jazz scene. This fact passed by almost unnoticed by the jazz scene and the news media. A shame !!
Born in The Hague, in the western part of The Netherlands, June 1924, he became fascinated to jazz thanks to a radio program he heard by the Joe Mooney Quartet on American Forces Networks (AFN) and he tried to play this "new" bebop music on his accordion. His first recordings were two glass acetates from 1944 with guitar player Peter Van Houten on the Van Wouw label. In the early 1950s he moved to the States and became one of the first to play jazz on his buttoned instrument. He played and recorded with musicians like Joe Puma, a New York guitar player, Carmen McRae, Oscar Pettiford and made numerous recordings under his own name for Dawn, Verve and Ariole. You can find an extensive Mat Mathews Discography below this contribution.

Adri Troost, guitar player and vocalist and Mat Mathews in Norway (1980s.)

Enjoy Mat playing in a fragment of a blues ( It Don't Mean A Thing ..) accompanied by a trio at the Bij Max Jazz Club (the club of Max Teeuwisse aka Max Teawhistle) in Den Oever (The Netherlands) July 1997.

One of those albums on the Dawn label is The Modern Art of Jazz by Mat Mathews with an all-star group featuring Art Farmer on the trumpet, Julius Watkins on the French horn, Gigi Gryce on alto saxophone, Herbie Mann on flute, Dick Katz at the piano, Joe Puma on guitar, Oscar Pettiford on the cello and bass and Kenny Clarke on drums. It's one of my favorite Mat Mathews albums. As his music didn't become a commercial success, he had to make a living as a studio musician, until he returned, disillusioned, to The Netherlands in the mid 1960s.

In The Netherlands he accompanied musicians like Rita Reys on one of her US tours and played with The Millers, a popular swing combo that played in the Benny Goodman style.
He became a studio musicians, arranger, producer and performed now and then, but his music never got the recognition it deserved. Other Dutch accordion players, that played jazzy sounds on their instrument, like Art Van Damme in the States, Harry Mooten and Johnny Meyer in The Netherlands seemed to be more popular. The last decades he suffered from geriatric complaints and a weak health. I found an extensive series of articles in the Dutch language titled Mat Mathews by Piet Van Tienen ( Etten-Leur -The Netherlands) in the Doctor Jazz Magazine 179 - 180 -181 (2002-2003).
Love to finish with a fragment of a tune sung by Max Teeuwisse, better known as Max Teawhistle, featuring Mat Mathews on accordion, Jean Louis Van Dam at the piano, Ben Janssen on bass and Fred Van Opzeeland on drums.

Thanks to Jerry Priessen (Amsterdam) who pointed me to this sad news.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

AN EXTENSIVE MAT MATHEWS DISCOGRAPHY - Hans Koert
= Mat Mathews and Peter Van Houten: (Van Wouw) (1944)

= Mat Mathews Quintet (Brunswick) (1953)

= Mat Mathews Quartet (Brunswick) (1953)

= Mat Mathews - Accordion solos (at Carnegie Hall) ( Brunswick) (1954)

= Carmen McRae (Bethlehem) (1954)

= Carmen McRae sings Great American Songwriters (Decca) (1954)

= Jerry Vaughan (American Record Artist) (1955)

= Squeeze Me - The Jazz and Swinging Accordion Story (Proper 4CD box) ( 1955)

= The 4 Most + Bob Stewart Sing The Arrangements of Joe Derise (Dawn) (1956)

= Mat Mathews - The Gently Art of Love (Dawn) (1956)

= Mat Mathews - The Modern Art of Jazz (Dawn) (1956)

= The New York Jazz Quartet - Music For Suburban Living ( Coral)(1957)

= The New York Jazz Quartet - Adam's Theme (Elektra) (1957)

= The New York Jazz Quartet - Gone Native (Savoy) (1957)

= Joe Puma Quartet - Wild Kitten (Dawn) (1957)

= Four French Horns + Rhythm (Savoy)( 1957)

= Rita Reys acc. by Mat Mathews Combo ( Dawn) (1957)

= Mat Mathews Quartet At Newport (Verve) (1957)

= Mat Mathews and his All Stars ( Design) (1959)

= Bobby Dukoff - Off The Cuff (Vik) (1957)

= Bubber Johnson - (King) (1958)

= Mat Mathews ( JJM Prod.) (1959)

= Mat Mathews All Stars - Swingin' Pretty And All That Jazz (Design)(1959)

= Bob Stewart acc by Mat Mathews' Quintet - Let's Talk About Love (Dawn) (1960)

= Mat Mathews - Young Duke ( Valley Vue) (1960)

= Frans Van Bergen - Such Sweeet Swinging ( Regal) (1966)

= Frans Van Bergen - Violet On Velvet ( Regal ) (1968)

= The Millers (Art) (1968)

= The Millers - Miller '69 (Art)(1968)

= Sanny Day - Sunny Sanny ( Camden) (1968)

= Mat Mathews Tentette / Quartet ( MRE Records) (1969)

= Coen Van Nassau - Swingin' On The Malllets ( RCA/Camden) ( 1969)

= The Millers - Soft Swing in Stereo ( CBS) (1969)

= The Millers ( CBS) (1970)

= The Millers ( Delta) ( early 1970s)

= Mat Mathews Orchestra featuring Lee Towers ( Ariola) (1975)

= The Millers - Miller'76 (DSC Prod.) (1975)

= Buddy Tate Sextet (Riff) (1976-1977)

= The Millers (Delta) (1976-1977)

= The Millers ( Munich) (1972)

= Mat Mathews (Audiophile) (1986)

= North Sea Big Band - Big Band Den Haag .. And Friends ( CCS) (1992-1993)

= Mat Mathews Sextet - Meditation (Jazz World) ( 1994)

More links you should visit:
Rony Verbiest Gus Viseur Swing-Musette Art Van Damme Richard Galliano Tangaria Quartet Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Het Miller Sextet

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Today - back in time .... with some nostalgia. On the cover of the 1982 2LP De 28 Beste Van De Millers ( = The 28 Best Tunes of The Millers) I read: Een easy-listening groep die al meer dan 40 jaar aktief is, dat komt niet elke dag voor! Toch is er in Nederland zo'n band die al jaren met een heel eigen sound het zg. "Middle of the Road" publiek bijzonder aanspreekt. ( = You don't often see an easy-listening band, that is active for more then 40 years. Well, in The Netherlands such a band exists, with his own style of music, popular at the "Middle of the Road" public )

The Miller Sextet, with musicians like Ab de Moolenaar, Eddy Doorenbosch, Susi Møller, Coen van Nassau, Paul Ruys and Sanny Day was a very popular band right after the war from 1945 up to the 1960s with tunes like Just a Gigolo, Route 66, Take A Letter Miss Smith, Makin' Whoopee up to Dutch tunes like Drie Kleine Visjes, all played in an easy kind of mainstream swing. Their signature tune was Make Mine Millers.
The Millers, as they called themselves too, were actually founded in 1940, when Ab De Moolenaar started a rhythme-quartet with his brother Jochem (Jock), Joop Mate and Sanny Day. Their first concert was in June 1940. After the war, people needed amusement and a lot of Dutch groups were founded and others were reborn or restarted and became popular during the late 1940s, like the Kilima Hawaiians, The Ramblers, het kwartet Jan Corduwener, het orkest Malando, The Dutch Swing College Band and ... The Millers. After the war The Millers were extended up to a Sextet, which featured 8 (!) persons: Ab De Moolenaar on guitar and piano, Jan Doedel, on violin, Herman Vis on rhythm guitar, Hielke Scheffer on bass and vocal, Coen Van Nassau on vibes, Pete Parker vocal and guitar, Pia Beck piano, vocal and acordion, and Sanny Day vocal. During that period they called themselves The Miller Sextet met Sanny Day en Pete Parker or just short The Miller Sextet + 2.
They toured through Germany with the so-called Camp-shows and played for the US Forces in G.I. Clubs. They became very popular in Germany. They recorded for Decca tunes like Chickery Chick, Gotta Be This and Sweet Georgia Brown.

I found the 2LP De 28 Beste Van De Millers ( = The 28 Best Tunes of The Millers) on CBS 28217 and in the Dutch Jazz Giants Box the third volume was entirely dedicated to The Millers. (What a pity that this great box has so few discographical information): Nostalgia for the generation, that were teenager in the period after the war, now all aged.

Zonder de Millers zou muzikaal Nederland nooit meer hetzelfde zijn ! ( = Without the Millers, music in Holland would't be the same anymore) the cover reads, suffering from an inflated ego !!

Enjoy a great contribution by Joergen in the Choro Music web log: Frevo 100 Anos

AT RANDOM:
Subterfuge - ANDREW HILL QUARTET: Joe Henderson tenor sax, Andrew Hill piano, Richard Davis bass and Roy Haynes drums. Recorded in the Rudy Van Gelder studio in Englewood Cliffs, New Jersey on te 8th of November 1963 for Blue Note.

Time exposure for the 12th of January:
1928:

• devil's serenade / in my dreams = sonny clay o
• strange isle medley / aloha oe = sam ku jr
• san = paul whiteman o
• dreaming the hours away / close fit blues = clarence williams jazz kings

1938:

• struttin' with some barbecue = louis armstrong o
• now they call it swing / on the entimental side / on the sentimental side / back in your own backyard /when a woman loves a man = billie holiday o

1988:

• alexander's ragtime band / blues my naughty sweetie gives to me / buddy bolden's blues / frankie and johnny /high society / i know that you know / piggly wiggly / please don't talk about me when i'm gone /some of these days / somebody stole my gal / squeeze me / sugar / when you're smiling = louis mazetier paris washboard

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

PLAYLIST
andrew hill/black fire

Retrospect
Duriumskivan

Nederlands ( To the English translation )

Vandaag ... terug in de tijd. .... met een beetje nostalgie ! Op de hoes van de uit 1982 daterende dubbel-LP De 28 Beste Van De Millers staat: Een easy-listening groep die al meer dan 40 jaar aktief is, dat komt niet elke dag voor! Toch is er in Nederland zo'n band die al jaren met een heel eigen sound het zg. "Middle of the Road" publiek bijzonder aanspreekt.
Het Miller Sextet, met musici als Ab de Moolenaar, Eddy Doorenbosch, Susi Møller, Coen van Nassau, Paul Ruys en Sanny Day was een erg populaire band net na de Twede Wereldoorlog tot in de jaren zestig. Ze behaalden hits met nummers als Just a Gigolo, Route 66, Take A Letter Miss Smith, Makin' Whoopee en zelfs een Nederlandstalig liedje Drie Kleine Visjes, alle gespeeld in een gemakkelijk in het oor liggend soort mainstream swing. Hun herkenningsmelodie was Make Mine Millers.
De Millers zoals ze ook wel genoemd werden, werden in feite opgericht in 1940, toen Ab de Moolenaar begon met een zgn. rhythme-quartet waarin hij zat, samen met zijn broer Jochem (Jock), Joop Mate en Sanny Day. Hun eerste concert was in juni 1940. Na de oorlog was er een grote behoefte aan amusement en een heleboel Nederlandse groepen zijn toen van start gegaan, opnieuw opgestart of goed doorgebroken, zoals de Kilima Hawaiians, De Ramblers, het kwartet Jan Corduwener, het orkest Malando, De Dutch Swing College Band en ... de Millers natuurlijk. Na de oorlog groeiden de Millers uit tot een sextet, dat uit acht (!) personen bestond: Ab de Moolenaar op gitaar en piano, Jan Doedel op viool, Herman Vis op ritmegitaar, Hielke Scheffer bas en zang, Coen van Nassau op de vibrafoon, Pete Parker zang en gitaar, Pia Beck piano, zang en accordeon en Sanny Day zang. Tijdens deze periode noemden ze zichzelf Het Miller Sextet met Sanny Day en Pete Parker of gewoonweg Het Miller Sextet + 2.
Ze traden veel op in Duitsland voor de Amerikaanse troepen met hun zgn. Camp-shows in voornamelijk de G.I. Clubs. Ze werden er razend populair en namen voor Decca platen op als Chickery Chick, Gotta Be This en Sweet Georgia Brown.

Ik vond de dubbel-LP met De 28 Beste Van De Millers op CBS 28217 en in de Dutch Jazz Giants Box (Wat jammer dat de discografische informatie er zo bekaaid vanaf komt) is het derde deel helemaal gewijd aan De Millers. Nostalgie voor de generatie, die tieners waren na de oorlog, nu allen zo rond de tachtig.

Zonder de Millers zou muzikaal Nederland nooit meer hetzelfde zijn ! - meldt de hoes; een uitspraak geheel voor zijn eigen rekening uiteraard .........

Vergeet niet de interessante bijdrage voor deze week van Joergen ( in het Engels) op de Choro web log: Frevo 100 Anos


AT RANDOM:
Subterfuge - ANDREW HILL QUARTET: Joe Henderson tenorsax, Andrew Hill piano, Richard Davis bas en Roy Haynes slagwerk. Opgenomen in de Rudy van Gelder studio in Englewood Cliffs, New Jersey op 8 november 1963 voor Blue Note.

Tijdopname voor 12 januari:
1928:

• devil's serenade / in my dreams = sonny clay o
• strange isle medley / aloha oe = sam ku jr
• san = paul whiteman o
• dreaming the hours away / close fit blues = clarence williams jazz kings

1938:

• struttin' with some barbecue = louis armstrong onow they call it swing / on the entimental side / on the sentimental side / back in your own backyard /when a woman loves a man = billie holiday o

1988:

• alexander's ragtime band / blues my naughty sweetie gives to me / buddy bolden's blues / frankie and johnny /high society / i know that you know / piggly wiggly / please don't talk about me when i'm gone /some of these days / somebody stole my gal / squeeze me / sugar / when you're smiling = louis mazetier paris washboard

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

SPEELLIJST

andrew hill/black fire


Retrospect
Duriumskivan

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium