Mario Adnet - More Jobim Jazz

A tribute to the music of Jobim
The influence of Gerry Mulligan's 1953 Tentette and quartet recordings on Jobim's music.
Hans Koert

Mario Adnet, Brazilian born US guitarist, recalles, that Moacir Santos had cited his discovery of composer and saxophonist Gerry Mulligan as one of the definiting moments of his career, and it was only while recording More Jobim Jazz that Adnet fully grasped the profound influence that Mulligan's 1953 recording, tentette and quartet, also had on Jobim - an influence which is clearly evident on this brilliant hommage.

Mario Adnet ( photo courtesy: Mario Adnet)
Mario Adnet was born in Rio de Janeiro September 1957. When he was nine years old he started to play the guitar. As a teenager he played in clubs and at school. He studied musical theory and graduated in 1974 in the US. He moved to Austria to study at the Vienna Music Academy. As a guitarist he made dozens of albums, solo as well as albums with an orchestra. During the first decade of the twenty-first century he introduced some interesting projects, like one dedicated to the city of Rio de Janeiro (2002), one dedicated to choro music ( he participated in a Pixinguina project before) (1983) and the music of Jobim and played with Moacir Santos, the Brazilian composer, saxophone player, who lived in the US. Mario met Moacir Santos several times before Moacir passed away in 2006, 82 years old. Maocir told Mario about the time that he was the conductor of the Brazilian Radio Nacional network searching for interesting jazz compositions, to arrange for the band ........
Mario Adnet - More Jobim Jazz (AM1070 2) (cover painting originally by Guilherme Secchin)
It was at one of those occasions that Moacir told Mario that he found some great recordings by Gerry Mulligan, which inspired him. But after so many years Moacir couldn t remember what Gerry Muligan records. Mario was fascinated by the music of Antonio Jobim and released during the last decade several albums dedicated to the music of Jobim, like Jobim Sinfônico. In 2005 the Jobim songbook was released with Maucha Adnet as vocalist and in 2006 he released the album Jobim Jazz. While recording the latter he heard that Moacir passed away. When he and Paulo Jobim listen to the final mix of some of the recordings, Mario tells in the liner notes, Paulo sprung up and said: This reminds me of the first record I learned to put on a Victrolia, when I was four years old. Paulo opened a drawer full of CD's and plucked out a disc, to my surprise, by Gerry Mulligan: tentette and quartet, recorded in 1953.
Mario Adnet ( photo courtesy: Mario Adnet)
Are there visitors of this blog who haven't heard about Antonio (Tom) Carlos Jobim? I can't imagine. Born in Tijuca - Rio de Janeiro, January 1927, he grew up in Ipanema. Aged fourteen, Tom started to study the piano with some exellent teachers and became fascinated by the music of the Brazilian composer Villa-Lobos and musicians like Pixinguinha and Ary Barrosso. During the early 1950s he became a musical director for Odéon and composed with Newton Mendonca tunes like Desafinado and Samba de Una Nota So. It must have been around that time that Mulligan must have influenced Jobim with his tentette recordings ............ Although he loved to play the piano he became known for his compositions. As a composer he was unique and he became the most successful Brazilian musical figure of the second half of the XXth century.
With Adnet's latest album, More Jobim Jazz, which was recorded a year ago in Rio de Janeiro February 2011, Mario shares more then a dozen, for me, less known compositions by Antonio Carlos Jobim. You won't find tunes like One Note Samba or the Girl from Ipanema, but compositions like Bonita, recorded by Antonio Carlos Jobim with the orchestra of Nelson Riddle in the 1960s; Al Quem Me Dera, which was recorded several times by Lee Konitz; Antigua, a tune, which was originally released at the album Wave, which was recorded in Englewood Cliff May-June 1967 in which Antonio Carlos Jobim played the harpsichord,
The tracks selected for this album were all previously recorded by Antonio Carlos Jobim in albums like Luiz Bonfa (1955) - Alvorada (1960) - The Wonderful World of Antonio Carlos Jobim (1964) - Wave (1967) - Tide (1970) - Stone Flower (1970) - Urubu (1975) - Terra Brasilis ( 1980) - Edu & Tom (1981) and Antonio Brasileiro (1994)
Enjoy a fragment of Mario Adnet's Marina Del Rey to be found on his new More Jobim Jazz album.
It is hard to select a favourite track - Mario Adnet did a great job to arrange these Jobim compositions for his band, which includes a full sax section, (incl baritone saxophone), a brass section ( incl. French Horn) and a great rhythm section ( with Mario Adnet on acoustic guitar on most tracks). - a tribute to Brazilian music and the unsurpassed sound of Jobim. Tunes like Boto and O Barbinha Branca with Marcos Nimrichter ( who plays the piano on most tracks) on accordion, surprised me.
The intro of the final track, Samba do Avião, will be recognized by most listeners as part of Gershwin's Rhapsody in Blue, as the tune itself was recorded by dozens other Brazilian musicians like Charlie Byrd, Baden Powell, Eumir Deodato, Eliane Elias ( as Jet Samba) and Maucho Adnet, with Randy Brecker, Claudio Roditi and Mario Adnet in the personnel.
Mario Adnet's latest album More Jobim Jazz is a must-have for all those fans of the Brazilian sounds and compositions of Carlos Jobim.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
The music of Antonio Carlos Jobim belongs to the best known music from Brazil and his compositions are played during the last five decades by hundreds of jazz musicians. The Brazlian born US guitar player Mario Adnet is fascinated by the music of Jobim and together with the late veteran Moacir Santos, he honoured Jobim in precvios recordings. Recently Mario Adnet's latest album has been released entitled More Jobim Jazz - a must have for all music lovers, who admire Jobim's musical heritage. The Keep (it) Swinging blog loves to point you to this kind of releases - if you don't wnat to miss any contribution, follow the Keep (it) Swinging blog at Twitter (#keepitswinging) of ask for its free monthly newsletter: keepswinging@live.nl
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep (it) Swinging Alle 1500 Keep Swinging Contributions Ruilpagina

Fred Hersch speelt Jobim

Fred Hersch plays Jobim ( English) Fred Hersch speelt Jobim ( Nederlands)

Al worstelend door al zijn composities heeft me gesterkt in mijn geloof dat Jobim in zijn genre tot de grootste componisten van de 20ste eeuw hoort (Fred Hersch)
FRED HERSCH SPEELT JOBIM
Hans Koert

Fred Hersch is één van die jazzpianisten die me fascineert. Hoewel hij al actief is vanaf de vroege jaren tachtig ontdekte ik zijn spel pas een paar jaar geleden, toen ik zijn documentaire Let Yourself Goes - The lives of Fred Hersch onder ogen kreeg. Vorig jaar hoorde ik hem spelen tijdens het Northsea Jazzfestival in Rotterdam met zijn Fred Hersch Trio + 2. Voor dit optreden had hij twee blazers uitgenodigd om bij zijn trio op te treden, namelijk Ralph Alessi op trompet en bugel en Tony Malaby op tenorsax. De foto's, gemaakt met een simpele digitale camera, die ik bij deze bijdrage plaats, zijn van dat concert. Fred Hersch ( Northsea Jazzfestival ( Rotterdam) Juli 2009 (foto: Hans Koert)

Afgelopen jaar bracht Fred Hersch een soloalbum uit gewijd aan de muziek van Antonio Carlos Jobim. Er zullen maar weinig mensen zijn, die de muziek van Jobim niet kennen. Zijn Bossa Nova nummers, zoals the Girl from Ipanema, Desafinado of Meditation, om er een paar te noemen, behoren tot de standards in populaire muziek en gooiden hoge ogen in de hitlijsten van de jaren zestig en zeventig. De Bossa Nova, in feite een mix van Braziliaanse ritmes en jazz, om het maar even simpel te zeggen, werd geïntroduceerd door musici als Astrud Gilberto, Charlie Byrd, Antonio Carlos Jobim en Stan Getz. Ik heb over het ontstaan van deze muziekstijl meer geschreven in de inleiding van Eliane Elias' Eerbetoon aan 50-jaar Bossa Nova

Voorkant van de cd: Fred Hersch plays Jobim

In het bijbehorende boekje van Fred Hersch plays Jobim schrijft Fred dat hij de Bossa Nova leerde kennen door een plaatselijk gitarist, genaamd Kenny Poole, die een paar jaar geleden overleed. Ik vond een fragment van deze bijzondere gitarist dat ook mij nieuwsgierig maakte.

Fred Hersch leerde de Braziliaanse ritmes van slagwerker Edison Machado. Hij was één van de eersten die de ritmes van de Bossa Nova, de Samba en de Baiao vertaalde naar het slagwerk. Fred ontmoette Edison tijdens een schnabbel in een New Yorkse club Cachaca: I was lucky to be taught on the bandstand by a real master: Edison Machado. ( = Ik was zo gelukkig te mogen spelen met een echte meester: Edison Machado). Fred bezocht Brazilië drie keer en speelde o.a. met Leny Andrade, de grote Braziliaanse zangeres, die vaak te horen was bij Sergio Mendes' band Sexteto Bossa Rio. In Brazilië, zo vertelt Fred, leerde hij de Choro kennen. I am a huge fan of chorinhos - the equivalent of Brazilian ragtime - and have learned many of them and written some of my own. (= Ik ben een groot bewonderaar van de Choromuziek - een soort Braziliaanse ragtime - en ik heb er heel wat leren spelen en ook een paar zelf geschreven).

Fred Hersch tijdens het Northsea Jazzfestival - Rotterdam ( Juli 2009) ( foto: Hans Koert)
Rond 1870 ontwikkelde zich in Rio de Janeiro (Brazilië) een nieuwe muziekstijl, dat zou uitgroeien tot één van de meest creatieve en muzikale muziekstromingen van Brazilië. Choro was in de eerste plaats instrumentale muziek en met een Amerikaans ( = westers) oor lijkt het op een kleine dixieland jazzband dat vreemde ritmes en ongebruikelijke sprongen ingebouwd heeft, onverwachte modulaties met af en toe halsbrekende tempo's. Het is interessant te weten dat de ontwikkeling van de Choromuziek een aantal decennia eerder plaatsvond dan die van de ragtime en jazz in Noord Amerika. Zowel de Choro als de jazz worden beide gekenmerkt door improvisatie en elementen vanuit de Afrikaanse cultuur. ( in vertaling uit: Choro: Improvisation South of New Orleans in The Billboard Book of Brazilian Music door Chris McGowan en Ricardo Pessanha p. 151 ) Fred Hersch tijdens het Northsea Jazzfestival (Rotterdam) ( juli 2009) ( foto: Hans Koert)

Eén van die nummers is O Grande Amor, dat hij leerde kennen toen hij midden jaren tachtig bij Stan Getz speelde. Stan nam het nummer verschillende keren op o.a. op de plaat Sweet Rain uit maart 1967. Het is één van de nummers op de plaat die ik graag mag horen. Het begint als een klassiek stuk á la Debussy en ontwikkelt zich langzaam tot een modern ritmisch geheel. Fred Hersch kreeg toestemming om in de muzikale nalatenschap van Jobim te grasduinen en honderden composities gingen door zijn handen. Uiteindelijk zijn er negen op de cd verschenen – alle Jobim composities - maar Fred heeft van de originelen geen kopieën gemaakt. Er zijn verschillende minder bekende nummers op te vinden zoals Por Toda Minha Vida en Luiza maar ook de bekende standards als Meditacao, Insensatez en Desafinado. De laatst genoemde verraste me, omdat het ritmes en harmonieën bevat die je, het origineel kennende, niet verwacht - Fred zegt dat hij geïnspireerd werd door de Braziliaanse ritmen die hij gehoord had. Zijn bewerkingen van de langzamere nummers zijn haast meditaties geworden – introverte muziek, zoals we dat kennen van bijvoorbeeld Bill Evans. De snellere up-tempo nummers zoals Desafinado en in Brigas Nunca Mais bevatten ritmische en harmonische elementen geïnspireerd door de Choro-muziek. Hersch wordt op het laatstgenoemde nummer begeleid door slagwerker Jamey Haddad. Deze plaat is opgenomen in de Ambient Studio in Stamford CT en Hersch speelt op een schitterend klinkende Steinway piano. Graag wil ik het nummer Insensatez, een bekende Jobim compositie, laten horen in de uitvoering van Bert Hersch.

Reading through so much of his music reinforced my belief that Jobim is one of the great composers of the 20th century regardless of genre. ( = Al worstelend door al zijn composities heeft me gesterkt in mijn geloof dat Jobim in zijn genre tot de grootste componisten van de 20ste eeuw hoort). His bittersweet harmonies, fabulous melodies and superb craftsmanship are evident in everything he writes. (= Zijn bitterzoete arrangementen en fabuleuze melodieën en zijn buitengewone vakmanschap zijn duidelijk waarneembaar in alles wat hij schrijft. ( Fred Hersch in het bijbehorende boekje van Fred Hersch plays Jobim)

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Hi Hans, thanks for alerting me and for the very nice comments about the CD. All the best to you, Fred

Fred Hersch, pianist, speelde ooit met Art Farmer, Eddy Daniels, Phil Woods, Tommy Flanagan, Lee Konitz, Joe Lovano, Toots Thielemans en in het Mel Lewis Orchestra voordat hij, alleen en met zijn trio, aan eigen platen begon te denken. Het album Fred Hersch plays Jobim is één van zijn laatste. Hij zegt, geïnspireerd te zijn door de Choro-muziek, die hij op één van zijn reizen in Brazilië hoorde - reden genoeg om uit te vinden wat hiervan is blijven hangen. Als je niets wilt missen van de Keep Swinging blog vraag dan de nieuwsbrief aan.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Eliane Elias: Tribute to 50 Years Bossa Nova

Eliane Elias: Eerbetoon aan 50 jaar Bossa Nova (Nederlands) Eliane Elias: Tribute to 50 years Bossa Nova (English)

A (rather extensive) Eliane Elias Discography - Hans Koert

Bossa Nova Stories
ELIANE ELIAS: Tribute to 50 Years of Bossa Nova
Hans Koert

Today I love to point you to a great new album by the US - Brazilian piano player and vocalist, the always charming Eliane Elias. The album is titled Bossa Nova Stories and her latest one in a series of almost two dozens of great releases. At the bottom of this blog you'll find a list of records made by Eliane Elias during the past twenty-five years.

This album wants to be a tribute to the Bossa Nova - the music style born in 1958 with the tune Chega de Saudade ( also known by its English title No More Blues), recorded by Elizete Moreira Cardoso, the famous Brazilian singer and actress discovered in the 1930s by Jacob do Bandolim. Bossa Nova means in Portuguese, in fact, "new trends". In 1958 she was invited to sing on an album titled Canção do Amor Demais, with Bossa Nova compositions made by Vinícius De Moraes and Antonio Carlos Jobim, with João Gilberto at the guitar. It is a fact that the tune Chega de Saudade ( No More Blues) was already recorded for Victor by the Kentucky Jazz Babies ( 1929) and a few years later by Eddie South, but, okay, both Jobim as De Moraes gave it that Bossa Nova groove, a mixture of the Brazilian ( Samba) and the US (Jazz) music cultures. This style of music became extremely popular for a dozen years and then it was passed by new hypes; the Bossa Nova tunes, however, became standards in the jazz repertoire.

Eliane Elias was born in Sao Paolo (Brasil) around that same period (Yes she is !!) and grew up in a musical family with her mother being a classical piano player. Her mother loved to play the jazz- and Brazilian music too. When Eliane was a young girl she was already fascinated by the jazz and she admired especially the music of Bill Evans. She learned to play the piano and worked with big bands before she moved to New York in the early 1980s, where she maried Randy Brecker ( their daughter Amanda recently made her debute album Here I Am) and recorded for his band Steps Ahead. Up to now she made a lot of recordings and I heard her singing for the very first time on the soundtrack of the film Calle 54. On that great film, a tribute to the Latin American music, she sings Samba Triste ( a Baden Powell composition) with her trio, featuring Marc Johnson and Satoshi Takeishi. Love to share with you a fragment from that film Calle 54, featuring Eliane Elias singing Samba Triste.

Eliane Eelias at the North Sea Jazz Festival - Rotterdam (July 2008) (photo courtesy Hans Koert)

I heard her for the very first time live at the North Sea Jazz Festival in Rotterdam last year; by accident, only a quarter of an hour I guess, to be honest, because her performance overrunned its time and I was in time to hear the great Ron Carter in concert. In those 15 minutes I learned what a great vocalist and piano player she is. At the Bol.com stand on the central square of Ahoy in Rotterdam she gave an interview that I love to share with you.

She tells about her fascinating for the music of Bill Evans. Her latest album titled Something For You and her concert in Rotterdam were dedicated to him. Her husband, she divorced Randy Brecker, Marc Johnson, bass player in her stage trio, was the last bass player in the Bill Evans Trio before he passed away September 1980. Thanks to a tape that Marc received from Bill Evans they decided to make a tribute to this great piano player, who, as I wrote at the beginning of this blog, was her first introduction to jazz. In August she will be, for a whole week, one of the guests at the Bill Evans 80th Birthday Tribute in the Iridium in New York City.

She also tells about her new project, a tribute to the Bossa Nova. This great record has been released some months ago and contains 14 well known Bossa Nova tunes, traditionals like Jobim's The Girl From Ipanema, Chega de Saudade of course and Desafinado and tunes like Marvelous For Words, The More I See You and Day By Day that have become standards in jazz. A special one is Superwoman, a Stevie Wonder composition with our own Toots Thielemans on his Muziekske, his harmonica. The tunes, no suprise, are all well known - some with a large orchestra, using strings, rather common for this kind of music and a quartet featuring Oscar Castro-Neves on the guitar, Marc Johnson on bass and Paulo Braga on drums.

I found a fragment of a concert, recorded some years ago, at the San Javier jazz festival in Spain with Eliane Elias at the piano, Gustavo Saiari on guitar, Marc Johnson on bass and Satoshi Takeisha on drums. Eliane Elias had released the album The Dreamer, dedicated to the music of A.C. Jobim. The tunes are Ipanema and Doralice.

This lovely vocalist has fascinated me with her latest recording and made me anxious to hear more of her, like the Bill Evans tribute Something For You. Love to finish with a short interview with Eliane on the Bloomberg channel. Hope you like it

I grew up in Sao Paulo in the 1960s, hearing the Bossa Nova which was all around us. It was the popular music of our day, with its infectious rhythm and poetic lyrics. It was romantic, cool, jazzy, sensious. I lived and reather this music. It's in my DNA. (Eliane Elias)

Hans Koert - keepswinging@live.nl

A rather extensive Eliane Elias Discography

Hans Koert

(The most recent albums first)

Bossa Nova Stories ( Blue Note / EMI)

Something for you ( Blue Note / EMI)

Around the city ( RCA Victor )

Dreamer ( Bluebird / BMG Music )

Kissed by nature ( Bluebird / RCA / Victor BMG) Everything I love ( Blue Note )

Eliane Elias Sings Jobim (Blue Note)

Impulsive (Stunt Records)

The Three Americas ( Blue Note )

Solos and Duets ( Blue Note Records)

On the Classical Side ( EMI Classics )

Paulistana ( Blue Note)

Fantasia (Blue Note)

Eliane Elias Plays Jobim ( Blue Note )

A Long Story (Manhattan / Blue Note)

So Far So Close ( Blue Note)

Cross Currents (Denon)( LP on Blue Note)

COMPIILATIONS:
= Brazilian Classics = A compilation of Eliane’s Blue Note years

= The Best of Eliane Elias, Volume 1: Originals

= Best of Eliane Elias Sings

= Best of Eliane Elias Plays

= Perspectiva

= Timeless Eliane Elias

= Illusions

= Amanda Passport

SPECIAL PROJECTS

Amanda Brecker - Here I Am

Marc Johnson - Shades of Jade

Portrait of Bill Evans

Denyce Graves - The Lost days

Steps Ahead

Calle 54


Some Brazilian music links (and more ........)
Laurindo Almeida Vitor Assis Brasil Vitor Assis Brasil Five Guitars - a Tribute to Charlie Byrd Latin Byrd (Charlie Byrd) Jacob do Bandolim Hamilton de Holanda CHORO-MUSIC Blog Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Eliane Elias: Eerbetoon aan 50 jaar Bossa Nova

Eliane Elias: Eerbetoon aan 50 jaar Bossa Nova (Nederlands) Eliane Elias: Tribute to 50 years Bossa Nova (English)


Een (tamelijk uitgebreide) Eliane Elias Discografie - Hans Koert

Bossa Nova Stories
ELIANE ELIAS: Eerbetoon aan 50 jaar Bossa Nova
Hans Koert

Vandaag staat de nieuwe plaat van de Amerikaans - Braziliaanse pianiste en zangeres, de charmante Eliane Elias in de schijnwerper. Het album is getiteld Bossa Nova Stories en onlangs verschenen als de laatste in een rij van zo'n twintig voorgangers. Je vindt onderaan deze blog een overzicht van de platen die Eliane Elias de laatste vijfentwintig jaar op haar naam gezet heeft.
Deze plaat wil een eerbetoon zijn aan de Bossa Nova - de muziekstijl, die in 1958 werd geboren ( Bossa Nova betekent Nieuwe Trend) met het nummer Chega de Saudade ( ook wel bekend onder haar Engelse naam No More Blues) opgenomen door de Braziliaanse zangeres en actrice Elizete Moreira Cardoso, die in de jaren dertig ontdekt werd door niemand minder dan Jacob do Bandolim. In 1958 werd ze uitgenodigd om op een plaat te zingen getiteld Canção do Amor Demais, met daarop Bossa Nova titels gecomponeerd en geschreven door Antonio Carlos Jobim en Vinícius de Moraes, met João Gilberto op gitaar. Zowel Jobim als de Moraes staan geboekt als de geestelijke vaders van dit lied, terwijl het volgens mij al lang daarvoor door Victor op de plaat gezet werd door de Kentucky Jazz Babies in 1929 en door Eddie South vier jaar later; maar goed, zowel Jobim als de Moraes waren verantwoordelijk voor het Bossa Nova ritme, dat we allen zo goed kennen; een mix tussen de Braziliaanse-(Samba) en Amerikaanse ( bebop-jazz) muziekstijlen. De Bossa Nova werd in de jaren zestig razend populair (João Gilberto - Stan Getz), totdat de belangstelling voor de Bossa Nova van het grote publiek door een volgende hype in de muziek ingehaald werd. De Bossa Nova heeft echter wel stand weten te houden tussen de jazzstandards in het American Songbook, dat elke jazzmuzikant uit zijn hoofd kent.

liane Elias werd geboren in Sao Paolo (Brazilië) rond deze tijd en ze groeide in de jaren zestig op in een muzikaal gezin; haar moeder was een klassiek pianiste, die ook hield van jazz en Braziliaanse muziek. Als kind raakte ze gefascineerd door de jazz dankzij de muziek van Bill Evans. Ze leerde piano spelen en trad op in big bands, voordat ze begin jaren tachtig naar New York verhuisde. Hier leerde ze Randy Brecker kennen, met wie ze trouwde. Hun dochter, Amanda, overigens, bracht onlangs haar debuutplaat uit. Ze speelde mee in zijn band Steps Ahead, waarmee ze ook opnam. Vanaf die tijd is ze steeds actief gebleven in de muziek. Ik hoorde haar voor het eerst op de soundtrack van de film Calle 54. Op deze prachtige documentaire gewijd aan de Latijns-Amerikaanse muziek vertolkte ze de Baden Powell compositie Samba Triste samen met haar trio bestaande uit Marc Johnson en Satoshi Takeishi. Ik wil graag een fragment uit deze film Calle 54 laten horen met Eliane Elias: Samba Triste.

Eliane Elias tijdens het Northsea Jazzfestival - Rotterdam (juli 2008) (foto Hans Koert)

Ik hoorde haar voor het eerst live afgelopen jaar tijdens het Northsea Jazz Festival in Rotterdam; bij toeval, dat wel, en maar een kwartiertje, aangezien haar show, voorafgaand aan het optreden van Ron Carter was uitgelopen. Wat een geweldige vrouw, entertainer, pianist en vocalist. Je zou niet zeggen dat ze al rond de vijftig moet zijn. Een dag later gaf ze een interview in de Bol.Com stand op het centrale plein van Ahoy Rotterdam:

Ze vertelt dat ze gefascineerd is van de muziek van Bill Evans ( De reporter heeft duidelijk moeite de juiste uitspraak te vinden !), die in Rotterdam als een rode draad door haar programma liep. Bovendien was haar laatste plaat toen een eerbetoon aan zijn muziek: Something For You. Haar huidige echtgenoot, ze is ondertussen gescheiden van Randy Brecker, Marc Johnson, bassist in haar band, speelde met het Bill Evans Trio tot vlak voor Bill's dood in september 1980 en dankzij een tape, met zijn laatste opnamen en composities, kon Eliane dit eerbetoon maken aan Bill Evans, die ze al, ik schreef het eerder, als kind mateloos bewonderde. In augustus wordt in het Iridium in New York tijdens een week vol festiviteiten, de 80ste geboortedag van Bill Evans herdacht. Eliane zal dan elke avond optreden.

In het interview vertelt ze ook over haar nieuwe plannen, een plaat ter ere van de 50ste verjaardag van de Bossa Nova te maken; een album dat nu uitgekomen is. Het bevat 14 nummers met Bossa Nova klassiekers, sommige gecomponeerd door de maestro zelf, A.C. Jobim, zoals The Girl From Ipanema, Desafinado en Chega de Saudade natuurlijk, maar ook klassiekers als Too Marvelous For words, The More I See You en Day By Day; nu alle standards, die elke jazzmuzikant op zijn repertoire moet hebben. Een bijzonder nummer is Superwoman, een nummer gecomponeerd door Stevie Wonder waarop onze eigen Toots op zijn Muziekske mee mag spelen. Deze nummers, en dat zal niemand verbazen, zijn alle relaxte smooth around midnight uitvoeringen, sommige met groot orkest en strijkers; andere met een kwartet, waarin Oscar Castro-Neves op gitaar, Marc Johnson op bas, Paulo Braga op slagwerk en uiteraard Eliane achter de toetsen.
Ik vond een paar fragmenten van een concert, een paar jaar geleden opgenomen tijdens het San Javier Jazz festival in Spanje met Eliane Elias aan de vleugel, Gustavo Saiari op gitaar, Marc Johnson op bas en Satoshi Takeisha op slagwerk. De nummers zijn Ipanema en Doralice, beide terug te vinden op de CD The Dreamer, gewijd aan de muziek van Jobim.

Deze fascinerende zangeres heeft me met haar stem veroverd en ik hoop binnenkort meer van haar te kunnen beluisteren, zoals bijvoorbeeld haar eerbetoon aan Bill Evans. Tot slot nog een kort interview met Eliane uitgezonden op het Bloomberg channel.

I grew up in Sao Paulo in the 1960s, hearing the bossa nova which was all around us.(= Ik groeide op in Sao Paulo in de jaren zestig en overal klonk de Bossa Nova.) It was the popular music of our day, with its infectious rhythm and poetic lyrics. (= Het was de popmuziek van die dagen, met haar aanstekelijke ritme en poetische teksten) It was romantic, cool, jazzy, sensious.(= Het was vooral romantisch, cool, jazzachtig en gevoelig). I lived and breather this music. (= Deze muziek was als eten en drinken voor me). It's in my DNA.(= Het zit in mijn genen)

Hans Koert - keepswinging@live.nl

Een tamelijk uitgebreide Eliane Elias Discogafie

Hans Koert

(de meest recente albums staan eerst)

Bossa Nova Stories ( Blue Note / EMI)

Something for you ( Blue Note / EMI)

Around the city ( RCA Victor )

Dreamer ( Bluebird / BMG Music )

Kissed by nature ( Bluebird / RCA / Victor BMG) Everything I love ( Blue Note )

Eliane Elias Sings Jobim (Blue Note)

Impulsive (Stunt Records)

The Three Americas ( Blue Note )

Solos and Duets ( Blue Note Records)

On the Classical Side ( EMI Classics )

Paulistana ( Blue Note)

Fantasia (Blue Note)

Eliane Elias Plays Jobim ( Blue Note )

A Long Story (Manhattan / Blue Note)

So Far So Close ( Blue Note)

Cross Currents (Denon)( LP on Blue Note)

COMPIILATIONS:
= Brazilian Classics = A compilation of Eliane’s Blue Note years

= The Best of Eliane Elias, Volume 1: Originals

= Best of Eliane Elias Sings

= Best of Eliane Elias Plays

= Perspectiva

= Timeless Eliane Elias

= Illusions

= Amanda Passport

SPECIAL PROJECTS

Amanda Brecker - Here I Am

Marc Johnson - Shades of Jade

Portrait of Bill Evans

Denyce Graves - The Lost days

Steps Ahead

Calle 54


Nog wat Braziliaanse muzieklinken (en meer ........)
Bola Sete Laurindo Almeida Vitor Assis Brasil Five Guitars - a Tribute to Charlie Byrd Jacob do Bandolim Hamilton de Holanda CHORO-MUSIC Blog Oscar Aleman Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions