New Orleans - Katrina: Five Years later

De Jazz Parade - Een verborgen geschiedenis van New Orleans ( Nederlands) - New Orleans - Katrina: Five Years later ( English)

The day music died .........
NEW ORLEANS - KATRINA: FIVE YEARS LATER
HANS KOERT

Five years ago a hurricane, named Katrina, destroyed large parts of the city of New Orleans. Rob Van Scheers visited the city five years later and wrote a book about it, De Jazz Parade, with illustrations by Nico Heilijgers, released by Meulenhoff - Amsterdam.

Fats Domino ( courtesy Nico Heilijgers)

Rob Van Scheers, editor of the Elsevier's Weekblad, has published his book De Jazz Parade, subtitled Een Verborgen Geschiedenis van New Orleans ( = A hidden History of New Orleans). The book is illustrated with some great drawings by Nico Heilijgers, a Dutch artist and musician with a fascination for New Orleans. I wrote a review about this book in Dutch entitled De Jazzparade - Een verborgen geschiedenis van New Orleans ( subtitled: De dag dat de muziek stierf ......... (= The day music died ......). For most of you Dutch is a rather difficult language to understand and as the book is written in that language, you shall have to wait until the book will be released in an English version. So I won't give you a complete review of the book as it seems not very usefully to me, but I love to share with you some of the drawings by Nico and film fragments about New Orleans I used in the review.

Bourbon Street ( NOLA) ( courtesy: Nico Heilijger )

Last weekend it was five years ago that the centre of the tropical hurricane Katrina passed New Orleans and ca. 1800 people lost their lives. The effects of Hurricane Katrina in New Orleans were long-lasting and large parts of the city are still destroyed - 80% of New Orleans was flooded, with some parts under 15 feet (4.5 m) of water. In his book Rob van Scheers returns to New Orleans, early 2009, for a search to what left of the unique culture of the city and people of New Orleans.

Riley B. King was born at the Itta Bena plantation (Mississippi) in 1925. Enjoy a fragment of a great B. B. King ( B. B. means Blues Boys) performance entitled Blues Boys Tune.

Emma Barrett ( Sweet Emma) ( courtesy: Nico Heilijger)
The cover of the book shows a rather hodgepodge of musicians, all more or less, related to New Orleans. If you want you can recognize legends like Fats Domino, Louis Armstrong, The Beatles, Little Richard, Mahalia Jackson and Louis Prima. All these musicians and their fascination for New Orleans are discussed in the book.

One of the legend of New Orleans was Emma Barrett, better known as Sweet Emma. She was born in 1897 and passed away in 1983 and since the 1960s she was one of the most remarkable artist who played at the Preservation Hall. Enjoy a fragment of I Ain't Gonna Give Nobody None Of My Jelly Roll.

In the book Rob van Scheers joins the festivities around New Year 2009 and Mardi Grass a month later. He walks through the city, more then four years after these fatal floods of the 31st of August 2005, searching for the places where the legends of the city lived and worked. What to think about the names from the past like Professor Longhair, B.B. King, Jelly Roll Morton, Emma Barrett, better known as Sweet Emma and Memphis Minnie? At the end of the book Rob joins the annual Mardi Grass parade with King Zulu and the Golden Coconut.

Mardi Gras ( courtesy: Nico Heilijgers)
Nico Heilijgers made some great drawings for the book. Nico studied at the Minerva School for Arts in Groningen during the 1980s and now lives in Utrecht, in the centre of The Netherlands. He is an artist specialized in paintings of street scenes and people, but he is also a photographer, who makes great photos of musicians. Please find some photos or art works of him on the website. You can see now work of him at the Kunstliefde in Utrecht and later this year he has exhibitions in Prague and Amsterdam. Nico Heilijgers plays the bass guitar in bands like the Cajun and Zydecoband Captain Gumbo, the Rhythm and Blues group Homesick & the Backstabbers and Splitsing ( to list some).

Each chapter of the book end with a small discography. Rob must have thought that reading about music and the men who made it is not enough - on his website ( www.dejazzparade.nl ) he gives the opportunity to listen to some of the musicians he mentions and who are icons in the New Orleans tradition. You can also find there some of the drawing made by Nico Heilijgers too.

Enjoy a great rehearsal of three icons at the piano: Professor Longhair, Allen Toussaint and Isidore Tuts Washington. Professor Longhair was born as Henry Byrd in December 1918 and passed away in 1980) - Allen Toussaint (1938) is a Rhythm and Blues pianist still active and Tuts Washington, a contemporary of Professor Longhair seems to be still alive and must be 103 years old now .......... Enjoy this boogie woogie ..............

I think it would be great if this book would be published in English too, as I think that a lot of people outside the Dutch regions, who are fascinated by jazz and/or the New Orleans cultural traditions will love to have this book, not only for the texts, but also for the beautiful drawings of Nico.
Hans Koert

keepswinging@live.nl

Last weekend it was five years ago that the centre of the tropical hurricane Katrina passed New Orleans and ca. 1800 people lost their lives. The effects of Hurricane Katrina in New Orleans were long-lasting and large parts of the city are still destroyed - 80% of New Orleans was flooded, with some parts under 15 feet (4.5 m) of water. In his book Rob van Scheers returns to New Orleans, early 2009, for a search to what left of the unique culture of the city and people of New Orleans. Keep Swinging loves to point you to this book which is, unfortunally, only available in Dutch, but a must have for all Dutch-reading music fans all over the world. The drawings of Nico Heilijgers are really great to see ....... If you don't want to miss any contribution of this Keep Swinging blog, ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

De Jazz Parade - Een verborgen geschiedenis van New Orleans

De Jazz Parade - Een verborgen geschiedenis van New Orleans ( Nederlands) - New Orleans - Katrina: Five Years later ( English)

De dag dat de muziek stierf .........
DE JAZZ PARADE - EEN VERBORGEN GESCHIEDENIS VAN NEW ORLEANS
HANS KOERT

Ze was thuis toen de storm kwam, vertelt ze. Al snel werd met een gigantische klap de linkerhelft van mijn huis weggeblazen, het water kwam in een vloedgolf naar binnen. Ik ben naar mijn buurman gerend, hij is een man op leeftijd, en samen zijn we het pand ontvlucht. We klommen zo goed als dat ging op het dak van een naburige school, de Drew Elementary School in de Bywater buurt ( Charmaine Neville) (De Jazz Parade - Rob van Scheers)(p. 257).

Vijf jaar geleden verwoestte de orkaan Katrina een groot deel van de stad New Orleans. Het aantal slachtoffers wordt geraamd op zo'n 1800, ongeveer evenveel als tijdens de Februariramp van 1953 in de Zeeuwse Delta. Onlangs verscheen het boek De Jazz Parade geschreven door Rob van Scheers uitgebracht door Meulenhoff.

Fats Domino ( tekening Nico Heilijgers)

Een verborgen geschiedenis van New Orléans luidt de ondertitel. Op de voorkant een, op het eerste gezicht, wat merkwaardige verzameling van foto's van Fats Domino, Louis Armstrong, The Beatles, Little Richard, Memphis Minnie, Mahalia Jackson en Louis Prima - een schijnbaar willekeurige verzameling muzikale grootheden uit de vorige eeuw. Als je het boek open slaat word je getroffen door schitterende sfeervolle "potlood" tekeningen gemaakt door de Utrechtse kunstenaar Nico Heilijgers. Nico Heilijgers studeerde in de jaren tachtig aan de kunstacademie Minerva in Groningen en specialiseerde zich in schilderijen en tekeningen van straatbeelden en mensen. Hij is ook een bevlogen fotograaf, van mensen en musici in het vuur van hun spel. Je vindt voorbeelden van zijn foto's en kunstwerken op zijn website. Momenteel exposeert hij bij De Kunstliefde in Utrecht en later dit jaar is er werk van hem te zien in Praag en Amsterdam. Nico Heilijgers speelt ook basgitaar in groepen zoals de Cajun en Zydecoband Captain Gumbo, de Rhythm and Blues groep Homesick & the Backstabbers en de popgroep Splitsing ( om er een paar te noemen).

.......... genoeg redenen om stik nieuwsgierig te worden !!

Bourbon Street ( NOLA) ( tekening: Nico Heilijger )

Het boek is in feite een reisverslag van een reis gemaakt naar New Orléans eind 2008 - begin 2009 drieeneenhalf jaar na de verwoestende overstromingen veroorzaakt door de orkaan Katrina ( 29 augustus 2005) op De dag dat de muziek stierf (nou ja een beetje dan) (De Jazz Parade - Rob van Scheers p. 257). Het is een boeiend reisverslag geworden, waarin Rob op zoek gaat naar wat er overgebleven is van het "oude" New Orléans van voor de ramp - wat er nog te vinden is van het rijke culturele leven in NOLA ( = New Orléans Louisiana) na de overstroming. Rode draad in dit boek is zijn verwerking van de scheiding van zijn DEX, de Blues Dog en de verdwenen Tubaman.
Rob van Scheers is redacteur - cultuurreporter bij het weekblad Elsevier en won onlangs met zijn verhaal over Cosimo Matassa, die ook in zijn boek De Jazz Parade opgenomen is, de pretentieuze Jip Golsteijn-prijs. Hij schreef eerder boeken over Elvis Presley ( Elvis in Nederland), De Kleine - en de Grote Parade en een biografie over Paul Verhoeven.

Emma Barrett ( Sweet Emma) ( tekening: Nico Heilijger)

De titel, De Jazz Parade - een Verborgen Geschiedenis van New Orléans, lijkt duidelijk. Dit boek gaat over jazz. Mis !! Rob begint het meer dan 275 pagina's dikke verslag met de zoektocht naar het huis van Fats Domino om daarna via een terugblik op het ontstaan van het French Quarter, in allerlei obscure kroegen te belanden, elk met zijn eigen stamgasten: De Rock-'n- Bowl, met de Soul Rebels, een brassband, die jazz, hiphop, r&b, reggae en latinklanken aaneenrijgen tot een waar pandemonium; Hi-Ho Lounge met de Belgische celliste Helen Gillet, die zich in het avant-garde circuit begeeft of de Ernie-K-Doe Lounge, waar Ernie K-Doe, een haast legendarische popzanger, ooit de scepter zwaaide. Wat vooral duidelijk wordt in dit boek dat de cultuur van New Orleans niet alleen de traditionele New Orleans jazz omhelst, maar dat er meer is ....... Rob neemt ons mee door de stad, betrekt ons in feestelijke gebeurtenissen ( Oud- en Nieuw en Mardi Gras), vertelt haar geschiedenis ( Op oudjaar 2008 komt Louis Armstrongs fatale schot van 1912 aan bod), legt verbanden en lijnen naar Nederland als hij Branford Marsalis interviewt of een concert van Fats Domino in De Bonte Wever in Slagharen verslaat. Rob snijdt heel wat facetten aan die direct te maken hebben met de grote overstromingen van vijf jaar geleden ( zoals een koel verteld, maar schokkend verslag van Charmaine Neville) en indirect geleid hebben tot de teloorgang van de zo typerende cultuur van New Orléans.Wat te denken van een legende als Sweet Emma.

.............. New Orléans kennen we als de bakermat van de jazz, de stad waar de New Orléans jazz traditie, tegen wil en dank, overeind gehouden werd. De Tubaman, de ietwat geheimzinnige tubaspeler, die een dag na de ramp door Tv-camera’s geregistreerd, dolend door de stad werd en die niemand in New Orléans blijkt te kennen of blijkt te missen, lijkt de rode draad in het verhaal, maar dat komt niet echt uit de verf. Eerst dacht ik dat hij doelde op Anthony Lacy, beter bekend als Tuba Fats, maar die overleed anderhalf jaar voor de ramp.

Mardi Gras ( tekening: Nico Heilijgers)
Op het eind van het boek krijgen we een uitgebreid verslag van de grote optocht rond Mardi Gras, 24 februari 2009, waarin hij de gouden kokosnoot in de handen gedrukt krijgt van King Zulu............... Het verslag leest als een roman, maar daarvoor bevat het eigenlijk te veel informatie, te veel namen. Maar wat is het dan wel? Een reisverslag? Een encyclopedie? Een discografie? Een toeristische brochure? Eigenlijk heeft het van alles iets. Elk hoofdstuk eindigt met eenvoudige discografie: New Orléans: gids voor Muziekliefhebbers - een lijstje met platen, die zijdeling met het hoofdstuk te maken hebben.

En, wat vrij uniek is ......... Rob moet hebben gedacht: een boek over muziek? Over New Orléans? dat moet niet alleen een beschrijving worden - dat moet je ook horen! Op een speciale website (
www.dejazzparade.nl ) heeft hij muziekfragmenten verzameld, waarvan ik er een paar in deze recensie heb overgenomen. Ook vind je er een aantal van de echt schitterende tekeningen, die gemaakt zijn door Nico Heilijgers. Ook daarvan vind je er een paar in deze blog.
Dit boek - De Jazz Parade - brengt op een unieke wijze de culturele erfenis van New Orléans in beeld - een verslag over New Orléans na Katrina. Een verslag van mensen, die proberen om New Orléans weer op de kaart te zetten of die nog steeds leven in het verleden. Een teruggrijpen naar de good old days, met intrigerende portretten van bijna vergeten legenden als Memphis Minnie en Sweet Emma.

Gauw kopen dus ...................

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Vijf jaar geleden werd het zuiden van de Verenigde Staten, het kustgebied van Louisiana en de miljoenen stad New Orleans getroffen door overstromingen veroorzaakt door de orkaan Katrina. Drie en een half jaar later bezocht Rob van Scheers de stad en ging kijken wat er nog van die typische New Orleans cultuur resteert - een zoektocht naar de Verborgen Geschiedenis van New Orleans. Keepswinging juicht dit soort boeken toe, die voor een groot publiek de jazzmuziek op een bijna interactieve manier brengt. Wil je niets missen, zorg dan dat je op de hoogte bent van de wekelijkse onderwerpen die in de Keep Swinging blog langskomen. Vraag de nieuwsbrief.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans

Louis Armstrong's teens in New Orleans ( English) Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans ( Nederlands) Satchmo's secret (English) Satchmo's geheim ( Nederlands)

Hoe een straatschoffie uitgroeide tot een wereldster .....
LOUIS ARMSTRONGS JEUGDJAREN IN NEW ORLEANS
Hans Koert

Eén van de meest populaire jazzartiesten van alle tijden is ongetwijfeld Louis Armstrong, ook wel bekend als Satchmo. Wie herkent niet zijn raspende stem, zijn hoge tonen uit zijn trompet en zijn altijd aanwezige doekje, dat hij altijd bij de hand heeft ...... Een tijdje geleden werd ik op een filmfragment gewezen dat ik al kende vanuit een boek, maar nooit had gezien – hierover volgende week meer.
De Colored Waif's Home Brass Band. Louis vind je op de achterste rij bij het pijltje ( ca. 1910)

Louis werd geboren in New Orleans in augustus 1901 als de oudste zoon van William Armstrong en Mary Albert. William was de zoon van een voormalige slaaf. Toen Louis net geboren was, verliet zijn vader het gezin en trouwde met een andere vrouw. Louis en zijn jongere zusje Beatrice werden opgevoed door hun oma Josephine en oom Isaac. Als vijfjarige keerde hij terug naar zijn moeder en ging naar de Fisk School for Boys in New Orleans. De White Waifs' Home was een opvangcentrum voor ontspoorde blanke jeugd en het zal er in grote lijnen net zo toegegaan zijn als bij haar zwarte tegenhanger ....het Home for Colored Waifs.

Louis’ familie was arm en Louis moest al snel meewerken met het verdienen van geld om het gezin te helpen rond te komen. Hij verkocht kranten of verkocht voedsel dat overbleef van de restaurants. Zijn moeder werkte nu en dan als prostituee. Het Red Light district, Storyville, de hoerenbuurt, waar hij woonde, gaf hem de kans om in aanraking te komen met muzikanten, zoals Joe Oliver, die in Billy Phillips' 101 Ranch speelde aan de Franklin Street, maar Storyville was ook de plaats waar straatschoffies verkeerde dingen leerden.

Nog zo'n zeldzame foto van de Waifs' Home Band ( ca 1910s)

Toen hij elf was ging hij van school en begon te zingen in een zanggroepje, waarmee hij in Storyville geld ophaalde. Een harde en moeilijke tijd. Hij vond een plek om te wonen bij de Karnofskys, een joodse familie, die in New Orleans woonde. Tijdens een oudejaarsfeest ging het mis: Louis schoot in een overmoedige bui met het pistool van zijn stiefvader in de lucht en werd opgepakt. Hij werd, omdat hij al vanwege andere akkevietjes bekend stond bij justitie, in een tehuis geplaatst, het Home for Colored Waifs, een tehuis voor jonge zwarte probleemjongeren - dakloze zwervers. Het tehuis werd geleid door Joseph Jones en zijn vrouw Manuella. Het stond op de hoek van de Conti Street en de Rosedale Drive. Alleen kleurlingen werden hier toegelaten - er was ook zo'n tehuis voor blanke probleemjeugd, the White Waifs' Home. De Franse markt in New Orleans ( ca. 1910)

Louis kwam onder de hoede van Peter Davis, die hem introduceerde in de band van het tehuis, the Waifs' Home Band, eerst op tamboerijn later op slagwerk. Misschien een wat vreemde start, maar in New Orleans was het gebruikelijk dat als je een instrument wilde leren bespelen je begon met een slaginstrument om het ritme van de New Orleans muziek in de vingers te krijgen. Na die eerste maanden kreeg hij een mellofoon, een soort Franse Hoorn en tenslotte een bügel, zeg maar een trompet zonder ventielen. Hij bleek talent te hebben en groeide uit tot de leider van de band. Joe Oliver ( 1885-1938)
Op zijn veertiende werd hij ontslagen uit het tehuis en ging eerst bij zijn vader en stiefmoeder wonen en daarna weer voor korte tijd bij zijn moeder. Hij probeerde overdag op allerlei manieren in zijn onderhoud te voorzien - 's avonds speelde hij dan in de danszalen van het Red Light district, zoals dat van Henry Ponce's. Om een lang verhaal kort te maken ........... hij werd een veelgevraagd trompettist, die het vak leerde van New Orleans musici als Buddy Petit, Kid Ory en, vooral, Joe Oliver, die zijn mentor werd. Zijn eerste opnamen voor Gennett waren met King Oliver's Creole Jazz Band ( april 1923)

Luister naar zo'n klassieker: Dippermouth Blues - 11389 ( 6 april, 1923)

In het tweede deel van deze bijdrage: Sachmo's geheim, zal duidelijk worden waar deze uitgebreide intro over Louis' jeugdjaren voor dient ...........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je de verhalen zoals deze over de begin jaren van de jazz graag leest - de tijd toen het woord jazz alleen nog maar dubieuze betekenissen had - toen de muziek zich nog moest ontwikkelen vanuit allerlei culturele invloeden, dan zit je met de Keep Swinging blog op de juiste plek. Vandaag over een straatschoffie, die uitgroeide tot 's werelds bekendste jazzmuzikant: Louis Armstrong, die zijn debuut op de gramofoonplaaat maakte bij Joe Oliver, bijgenaamd The King. Als je niets wilt missen zou de nieuwsbrief een goed hulpmiddel kunnen zijn: registreer.
Tekening van Joe King Oliver door R. Crumb uit het boek Heroes of Blues, Jazz & Country.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Louis Armstrong's teens in New Orleans

Louis Armstrong's teens in New Orleans ( English) Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans ( Nederlands) Satchmo's secret (English) Satchmo's geheim ( Nederlands)

How a street urchin became a star trumpet player.
LOUIS ARMSTRONG'S TEENS IN NEW ORLEANS
Hans Koert

One of the most popular jazz musicians of all ages must have been Louis Armstrong, known as Satchmo. His trumpet playing, his rasping voice and the white cloth always at hands while playing, are well known. A few weeks ago I saw a fragment on YouTube I had read about in a book, but never had seen. Now it is available I love to share it with you – although .. not today. More about that later in Satchmo's Secret.
The Colored Waif's Home Brass Band ( ca. 1910s)

Louis was born in New Orleans August 1901 as the eldest son of William Armstrong and Mary Albert. William was a son of a former slave. When Louis was born, his father William left his family and married another woman. Louis and his younger sister Beatrice were raised at their grandmother's house. His grandmother Josephine and uncle Isaac nursed him up to his fifth birthday. As a school kid Louis returned to his mother and became a student at the Fisk School for Boys in New Orleans. The White Waifs' Home was a relief centre for white urchins, prob. semiliar to the Home for Colored Waifs.
Louis raised in a very poor family and had to bring in some money for a living as a paperboy or selling food that had left in restaurants. His mother had to work, now and then, as a prostitute. The Red Light district, where he lived, Storyville, gave him the opportunity to watch the dancers and listen to musicians, like Joe Oliver at Billy Phillips' 101 Ranch on Franklin Street, but it was also a place for street urchins to learn about the seamy sides of life.
Another rare photo of the Waifs' Home Band ( 1910s)
Louis left the Fisk School for Boys when he was eleven years old and became a singer in a vocal group, that tried to raise some money along the streets. A tough time for Louis to survive, who found a place to live at the Karnofskys, a Jewish family that lived in New Orleans. An incident on New Years day ( after he fired his stepfather's pistol in the air) brought him, because of multiple times for general delinquency, into the Home for Colored Waifs, a place for homeless children - a reformatory led by Joseph Jones and his wife Manuela. It was located at the corner of Conti Street and Rosedale Drive. Only colored kids were received here - the white homeless kids had their own house: the White Waifs' Home. The French market in New Orleans ( ca. 1910s)

Louis became a pupil of Peter Davis, who introduced him into the house band, the Waifs' Home Band, first on tambourine, later on drums. In New Orleans young kids started with a percussion instrument to learn to feel the rhythms of the music. Then he got an alto horn or mellophone and finally a bugle, a cornet without valves. He was a talented boy and even became the leader of the band. Joe Oliver ( 1885-1938)
When he was fourteen years, he was released and lived with his father and stepmother and after a short period again at his mothers place.He tried to make a living with all kinds of jobs and at night he played music at the city dance halls like Henry Ponce's. Well, to make a long story short - he became a trumpet player and learned to play from other New Orleans musicians like Buddy Petit, Kid Ory and, above all, Joe Oliver, who became his mentor. His first recordings were on the Gennett label with his King Oliver's Creole Jazz Band ( April 1923)

Enjoy his Dippermouth Blues - 11389 ( 6th of April, 1923)

In the second part of this contribution: Satchmo's secret, it may become clear why this introduction to Louis Armstrong's teens in New Orleans was posted ...........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

If you like stories like this about the earliest history of jazz - a period in which Jazz even didn't exist - the period in which the music was born in a melting pot of different cultures. Today a story about one of the greatest jazz musicians of all times Louis "Satchmo" Armstrong who made his debut on records in Joe King Oliver's band. But what about his first music lessons? How did he grew up in New Orleans? If you're one of those fans that loves to read about jazz or jazz-related music between 1910 - 2010 you shouldn't miss any contribution - so ask for the news letter: register.
Drawing of Joe King Oliver by R. Crumb in Heroes of Blues, Jazz & Country.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Tuba Fats: A New Orleans musician passed away (2004)

Tuba Fats: Muzikant uit New Orleans overleden in 2004 (Nederlands) Tuba Fats: A New Orleans musician passed away (2004)( English)

A traditional New Orleans jazz funeral
Tuba Fats: A New Orleans musician passed away (2004 )
Hans Koert

Anthony Lacen, a tuba player from New Orleans, known as Tuba Fats, passed away on the 11th of January 2004 and was buried in the traditional New Orleans way on the 18th of January, 2004, now six years ago.

Tuba Fats at a street concert in 1972

Six years ago, Anthony Lacen, who was a known tuba player in his hometown New Orleans, passed away due to a heart attack. He was one of those musicians who tried, against all trends, to keep the New Orleans musical tradition alive, as it must have been sounded in the first half of the last century.

Dew Drop Inn at the La Salle Street in New Orleans
He was born as Anthony Lacen in New Orleans in September 1950 and raised in the neighborhood of the Dew Drop Inn, one of those famous venues in New Orleans to hear its music. As a child he must have heard the music in the streets of the city and at the elementary school he learned to play thanks to Alvin Thomas. He became one of the most well known tuba players and got the nick name Tuba Fats, the latter word refering to his size. He was to be heard in numerous New Orleans bands, like the Olympia Brass Band, the Original Tuxedo Brass Band and performed with his own band, the Tuba Fats Chosen Few Brass Band at the Jackson Square in New Orleans. At night he played in clubs like the Donna's Bar & Grill.

I found a recording with the extensive title: Anthony Tuba Fats Lacen with the Rue Conti Jazz Band and special guests Orange Kellin and Dan Pawson, which I adore since then, as one of my finest New Orleans recordings. The music was recorded, ten years before he passed away, at the 1994 Keswick Jazz Festival ( England) and features, as the title suggests, also Orange Kellin and Daw Pawson. Orange Kellin was born in Sweden, but is since the 1960s a New Orleans resident. He performed with the New Orleans Ragtime Orchestra.
I like the tuba sounds of Tuba Fats on this recording together with the Rue Conti Jazz Band, directed by Mick Burns, vocalist, who plays the trombone.

On the 11th of January, 2004 Tuba Fats passed away and he was laid to rest at the St. Louis Cemetery No. 1. His funeral was a traditional jazz funeral as it was organized in New Orleans in the last century, in which the coffin is brought to the cemetery in a procession with a live New Orleans band playing. This jazz funeral for Tuba Fats, organized today six years ago, was documented extensively by Chuck Taggart, who posted a great series of photos on his Gumbo Pages, dedicated to preserve the New Orleans culture.

Tuba Fats's instrument ( photo courtesy: Chuck Taggart)

This jazz funeral is, except on photos, also recorded on films and I love to finish with some fragments of his jazz funeral. It gives you an impression how such a traditional jazz funeral was organized and sounded.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

If you love to read about this kind of contributions from the traditions of jazz or you like to be informed about concerts reviewed or interesting albums, you should visit this blog each week. If you don't want to miss any contribution, you should ask for its weekly news letter. Don't miss it. Register.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions