Jimmy Smith
( Naar de Nederlandse vertaling.)
On the 25th and 26th of February 1958, Jimmy Smith recorded serveral sides for Blue Note at the Manhattan Towers studios in New York City. These 50 years old recordings are great to remember.
The recordings, made on the first day, are with an all star band, featuring Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (these recordings were his tribute on Blue Note ) and a steady rhythm section featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on two tracks on drums. No bass, as Jimmy Smith of course, was responsibile for the base with his Hammond. Art Blakey plays the percussion on the other four tracks. The recordings made on the 25th of February, 1958 were released on different albums, like Lover Man and Au Privave were released on Jimmy Smith - House Party. (On the Rudy Van Gelder Edition Confirmation has been added). The other tracks, The Sermon and Flamingo were released on Jimmy Smith album The Sermon.
The album The Sermon, which has a tune, titled J.O.S., recorded half a year earlier, contains three lenghtly tunes, rare for Blue Note records. The title tune The Sermon is more then 20 minutes and it filled an entire side of the record. Normally Alfred Lion didn't allow such an extended jam. It is straight-ahead music, with a lot of great solos by Lee Morgan, Tina Brooks and Lou Donaldson, but it seems as if the musicians, like Lee Morgan run out of inspiration at the end of the lenghtly marathon session.
The next day Jimmy Smith recorded six tracks, released on the album Softly As A Summer Breeze with his trio, featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on drums. Mind that these recordings were released originally in 1965 for the first time, when Jimmy Smith already changed from Blue Note to Verve. On some tracks the rhythm section was replaces for Kenny Burrell on guitar and Philly Joe Jones on drums. It is remarkable that there were so many different rhythm sections used on these two Jimmy Smith recording dates. I count three different rhythm sections in two days. One of the tunes, One For Philly Joe is to be found on the Dutch compilation LP, Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655) and was renamed as Home Cookin'.
For me, both the 50 years old lenghtly track, The Sermon and its half year elder tune J.O.S. are great examples of Jimmy Smith's playing on the organ: 33-minutes of great jazz. Playing these tunes in my car yesterday, very loud, Jimmiy surprised me again - I was scared to death by some unexpected high blue notes played by Jimmy on the organ: You're warned !!
AT RANDOM:
BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenor sax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bass, Alan Dawson drums. Recorded in the RCA Studios in New York City for Prestige on the 7th of July, 1970.
FATS was an easy one: a lot of people could give me the right answers: FATS NAVARRO (1923-1950) and FATS WALLER ( 1904-1923) and also FATS DOMINO (1928) was mentioned, although he's not a jazz musician. It is not so difficult to understand why Fats Waller and Fats Domino were nicknamed FATS, but FATS Navarro wasn't so plump at all. His FATS was derived from FAT GIRL, because he had a high-pitched voice. Today I introduced you to some music of JIMMY SMITH: One of his tunes is titled: J.O.S.
On the 25th and 26th of February 1958, Jimmy Smith recorded serveral sides for Blue Note at the Manhattan Towers studios in New York City. These 50 years old recordings are great to remember.
The recordings, made on the first day, are with an all star band, featuring Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (these recordings were his tribute on Blue Note ) and a steady rhythm section featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on two tracks on drums. No bass, as Jimmy Smith of course, was responsibile for the base with his Hammond. Art Blakey plays the percussion on the other four tracks. The recordings made on the 25th of February, 1958 were released on different albums, like Lover Man and Au Privave were released on Jimmy Smith - House Party. (On the Rudy Van Gelder Edition Confirmation has been added). The other tracks, The Sermon and Flamingo were released on Jimmy Smith album The Sermon.
The album The Sermon, which has a tune, titled J.O.S., recorded half a year earlier, contains three lenghtly tunes, rare for Blue Note records. The title tune The Sermon is more then 20 minutes and it filled an entire side of the record. Normally Alfred Lion didn't allow such an extended jam. It is straight-ahead music, with a lot of great solos by Lee Morgan, Tina Brooks and Lou Donaldson, but it seems as if the musicians, like Lee Morgan run out of inspiration at the end of the lenghtly marathon session.
The next day Jimmy Smith recorded six tracks, released on the album Softly As A Summer Breeze with his trio, featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on drums. Mind that these recordings were released originally in 1965 for the first time, when Jimmy Smith already changed from Blue Note to Verve. On some tracks the rhythm section was replaces for Kenny Burrell on guitar and Philly Joe Jones on drums. It is remarkable that there were so many different rhythm sections used on these two Jimmy Smith recording dates. I count three different rhythm sections in two days. One of the tunes, One For Philly Joe is to be found on the Dutch compilation LP, Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655) and was renamed as Home Cookin'.
For me, both the 50 years old lenghtly track, The Sermon and its half year elder tune J.O.S. are great examples of Jimmy Smith's playing on the organ: 33-minutes of great jazz. Playing these tunes in my car yesterday, very loud, Jimmiy surprised me again - I was scared to death by some unexpected high blue notes played by Jimmy on the organ: You're warned !!
AT RANDOM:
BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenor sax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bass, Alan Dawson drums. Recorded in the RCA Studios in New York City for Prestige on the 7th of July, 1970.
FATS was an easy one: a lot of people could give me the right answers: FATS NAVARRO (1923-1950) and FATS WALLER ( 1904-1923) and also FATS DOMINO (1928) was mentioned, although he's not a jazz musician. It is not so difficult to understand why Fats Waller and Fats Domino were nicknamed FATS, but FATS Navarro wasn't so plump at all. His FATS was derived from FAT GIRL, because he had a high-pitched voice. Today I introduced you to some music of JIMMY SMITH: One of his tunes is titled: J.O.S.
Where does this abbrevation stands for? Send your suggestions to: keepswinging@live.nl
Time exposure for the 25th of February:
Time exposure for the 25th of February:
1928:
- calling me home / shy anne / you can't have my sugar for tea = fred elizalde music
- finishing touch = stan laurel - oliver hardy
- nobody's sweetheart now = red nichols five pennies
1938:
- boat builders = mickey mouse cartoon
1958:
- comin' on the hudson / flamingo / lover man / au privave / confirmation / sermon = jimmy smith quartet
Retrospect
Snowy morning blues
Nederlands ( To the English translation )
Op 25 en 26 februari 1958 nam Jimmy Smith verschillende nummers op voor Blue Note in de Manhattan Towers studio's in New York City. Deze nu vijftig jaar oude opnamen zijn nog steeds het beluisteren waard.
De opnamen, gemaakt op de eerste dag, zijn met een all-star band, waarin we namen als Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (hij nam vijftig jaar geleden voor het eerst op voor Blue Note) tegenkomen en verder een stevige ritmesectie met Eddie McFadden op gitaar en Donald Bailey bij twee nummers op slagwerk. Geen bas, maar ja, als je Jimmy Smith op orgel hebt hoef je geen extra basis natuurlijk. Art Blakey is de drummer op de andere vier nummers. De opnamen van 25 februari zijn terug te vinden op verschillende platen: Zo werden Lover Man en Au Privave uitgebracht op Jimmy Smith - House Party. (Het nummer Confirmation is op de Rudy Van Gelder Edition toegevoegd). De andere nummers: The Sermon en Flamingo werden uitgebracht op het Jimmy Smith album: The Sermon.
Dit album The Sermon, bevat verder een nummer, getiteld J.O.S., dat al een half jaar eerder opgenomen werd. Er staan maar drie lange nummers op de plaat en dat is voor een Blue Note plaat heel bijzonder, aangezien Alfred Lion daar niet van hield. Deze keer maakte hij een uitzondering en stond toe dat het nummer The Sermon meer dan 20 minuten mocht duren - het vulde destijds de hele A-kant van de plaat. Het is heerlijke recht-toe-recht-aan muziek, met een heleboel heerlijke solo van Lee Morgan, Tina Brooks en Lou Donaldson, maar je merkt toch dat aan het eind van het nummer, m.n. bij Lee Morgan, de inspiratie wat dun wordt.
De volgende dag neemt Jimmy Smith weer zes nummers op met zijn trio, waarin Eddie McFarland de gitaar bepeelt en Donald Bailey slagwerk; alle uitgebracht, jaren later ( 1965) op het album Softly As A Summer Breeze. Jimmy Smith was, toen de plaat werd uitgebracht, al overgestapt van Blue Note naar Verve. Weer werd op sommige nummers aan de ritmesectie gesleuteld: Kenny Burrell vind je terug op gitaar en Philly Joe Jones op slagwerk. Overigiens is deze datum het enige moment dat Philly te horen valt op een Jimmy Smith Blue Note. Het is opmerkelijk om te ontdekken dat Jimmy Smith op elke opnamedag wel twee keer van ritmesectie wisselde. Eén van de nummers, One For Philly Joe, die tweede dag opgenomen, kwam ik ook tegen op een Nederlandse Blue Note verzamel LP getiteld Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655), maar dan onder de naam Home Cookin'.
Als ik zou moeten kiezen uit dit 50 jaar oude materiaal dan zouden dat de twee lange nummers The Sermon en het een half jaar oudere nummer J.O.S. worden; samen goed voor zo'n 33 minuten heerlijke muziek. Gisteren speelde ik de CD The Sermon in mijn auto, lekker hard, en elke keer lukt het Jimmy Smith weer om me dood te laten schrikken met een paar onaangekondigde hoge blue notes: Je bent dus gewaarschuwd !!
AT RANDOM:
BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenorsax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bas, Alan Dawson slagwerk. Opgenomen in de RCA Studio's in New York City voor Prestige op 7 juli 1970.
FATS was gisteren niet zo moeilijk. Ik kreeg namen als FATS NAVARRO (1923-1950) en FATS WALLER ( 1904-1923) en natuurlijk FATS DOMINO (1928), maar die reken ik niet tot de jazz. Het is natuurlijk niet zo moeilijk te bedenken waarom Thomas Waller deze bijnaam kreeg, maar Fats Navarro was helemaal niet zo dik. FATS is bij hem afgeleid van FAT GIRL, vanwege het feit dat hij een hoog stemmetje had. Vandaag een andere vraag: In de bijdrage van vandaag over Jimmie Smith komt het nummer J.O.S. voor. Waar betekent deze afkorting?: J.O.S.
Retrospect
Snowy morning blues
Nederlands ( To the English translation )
Op 25 en 26 februari 1958 nam Jimmy Smith verschillende nummers op voor Blue Note in de Manhattan Towers studio's in New York City. Deze nu vijftig jaar oude opnamen zijn nog steeds het beluisteren waard.
De opnamen, gemaakt op de eerste dag, zijn met een all-star band, waarin we namen als Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (hij nam vijftig jaar geleden voor het eerst op voor Blue Note) tegenkomen en verder een stevige ritmesectie met Eddie McFadden op gitaar en Donald Bailey bij twee nummers op slagwerk. Geen bas, maar ja, als je Jimmy Smith op orgel hebt hoef je geen extra basis natuurlijk. Art Blakey is de drummer op de andere vier nummers. De opnamen van 25 februari zijn terug te vinden op verschillende platen: Zo werden Lover Man en Au Privave uitgebracht op Jimmy Smith - House Party. (Het nummer Confirmation is op de Rudy Van Gelder Edition toegevoegd). De andere nummers: The Sermon en Flamingo werden uitgebracht op het Jimmy Smith album: The Sermon. Dit album The Sermon, bevat verder een nummer, getiteld J.O.S., dat al een half jaar eerder opgenomen werd. Er staan maar drie lange nummers op de plaat en dat is voor een Blue Note plaat heel bijzonder, aangezien Alfred Lion daar niet van hield. Deze keer maakte hij een uitzondering en stond toe dat het nummer The Sermon meer dan 20 minuten mocht duren - het vulde destijds de hele A-kant van de plaat. Het is heerlijke recht-toe-recht-aan muziek, met een heleboel heerlijke solo van Lee Morgan, Tina Brooks en Lou Donaldson, maar je merkt toch dat aan het eind van het nummer, m.n. bij Lee Morgan, de inspiratie wat dun wordt. De volgende dag neemt Jimmy Smith weer zes nummers op met zijn trio, waarin Eddie McFarland de gitaar bepeelt en Donald Bailey slagwerk; alle uitgebracht, jaren later ( 1965) op het album Softly As A Summer Breeze. Jimmy Smith was, toen de plaat werd uitgebracht, al overgestapt van Blue Note naar Verve. Weer werd op sommige nummers aan de ritmesectie gesleuteld: Kenny Burrell vind je terug op gitaar en Philly Joe Jones op slagwerk. Overigiens is deze datum het enige moment dat Philly te horen valt op een Jimmy Smith Blue Note. Het is opmerkelijk om te ontdekken dat Jimmy Smith op elke opnamedag wel twee keer van ritmesectie wisselde. Eén van de nummers, One For Philly Joe, die tweede dag opgenomen, kwam ik ook tegen op een Nederlandse Blue Note verzamel LP getiteld Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655), maar dan onder de naam Home Cookin'. Als ik zou moeten kiezen uit dit 50 jaar oude materiaal dan zouden dat de twee lange nummers The Sermon en het een half jaar oudere nummer J.O.S. worden; samen goed voor zo'n 33 minuten heerlijke muziek. Gisteren speelde ik de CD The Sermon in mijn auto, lekker hard, en elke keer lukt het Jimmy Smith weer om me dood te laten schrikken met een paar onaangekondigde hoge blue notes: Je bent dus gewaarschuwd !! AT RANDOM:BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenorsax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bas, Alan Dawson slagwerk. Opgenomen in de RCA Studio's in New York City voor Prestige op 7 juli 1970.
FATS was gisteren niet zo moeilijk. Ik kreeg namen als FATS NAVARRO (1923-1950) en FATS WALLER ( 1904-1923) en natuurlijk FATS DOMINO (1928), maar die reken ik niet tot de jazz. Het is natuurlijk niet zo moeilijk te bedenken waarom Thomas Waller deze bijnaam kreeg, maar Fats Navarro was helemaal niet zo dik. FATS is bij hem afgeleid van FAT GIRL, vanwege het feit dat hij een hoog stemmetje had. Vandaag een andere vraag: In de bijdrage van vandaag over Jimmie Smith komt het nummer J.O.S. voor. Waar betekent deze afkorting?: J.O.S.
- calling me home / shy anne / you can't have my sugar for tea = fred elizalde music
- finishing touch = stan laurel - oliver hardy
- nobody's sweetheart now = red nichols five pennies
1938:
- boat builders = mickey mouse cartoon
1958:
- comin' on the hudson / flamingo / lover man / au privave / confirmation / sermon = jimmy smith quartet
Retrospect
Labels: blue note, jimmy smith
posted by Anonymous at 6:07 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home