Hot Club de France: De eerste Jazzorganisatie ter wereld - deel 2

HOT CLUB DE FRANCE - de eerste jazzorganisatie ter wereld - deel 2
Georg Lankester

Hot Club de France – the first jazz organization in the world - part 1 Hot Club de France – the first jazz organization in the world - part 2 Charles Delaunay (1911-1988) Hugues Panassié (1912-1964)
(Nederlandse linken): Hot Club de France: De eerste Jazzorganisatie ter wereld - deel 1 - Hot Club de France: De eerste Jazzorganisatie ter wereld - deel 2 - Charles Delaunay (1911-1988) Hugues Panassié (1912-1964)

De naam Hot Club de France doet mensen vaak denken aan de jazzstijl die bekend is geworden door gitarist Django Reinhardt en violist Stéphane Grappelli en hun kwintet. Begrijpelijk. Maar het is in feite ’s werelds eerste jazzorganisatie en dat nog wel in Europa; bovendien één, die van grote invloed is geweest. George Lankester, kenner van de "Hot Club-muziek" en gitarist bij Quatre Tickets de Swing vertelt haar geschiedenis: Eerder verscheen het eerste deel - vandaag het slot.

Django Reinhardt - Stephane Grappelli (bron: Les grands orchestres de Music-Hall en France (Jacques Helian) p.193)
Hot Club:
De in Parijs gevestigde Hot Club zetelt eerst in de Rue d’Isli, daarna korte tijd in de Rue de Commerce, maar vanaf 1938 in een groter pand in de Rue Chaptal. In laatstgenoemde vestiging zullen veel historische sessies en zeldzame opnamen met vermaarde jazzmuzikanten plaatsvinden.
Zoals gezegd wordt eind 1934, op initiatief van Charles Delaunay en Pierre Nourry het Hot Club du France Quintette geformeerd en tot huisorkest uitgeroepen.
Het is het eerste jazz-ensemble wat geheel uit snareninstrumenten bestaat en dat opzien baart door de swing en virtuositeit van Django Reinhardt en Stéphane Grappelli. Hun eerste platen met Dinah en Tiger Rag zijn beroemd geworden.
Jamsessie in de Hot Club de France met (waarschijnlijk) Bill Coleman op trompet en Charles Delaunay slagwerk. (bron: 100 Years of Jazz - Annette Hauber-Wolfgang Sandner) (p.181)
Tot het uitbreken van de oorlog worden door het management sessies georganiseerd met Amerikaanse jazzgiganten als de saxofonisten Coleman Hawkins en Benny Carter, trombonist Dicky Wells, pianist Teddy Weatherford, violist Eddie South, trompettist Bill Coleman. en anderen. Eveneens veel van het Hot Club kwintet, de Franse saxofonisten André Ekyan, Alix Combelle, accordeonist Gus Viseur en de Argentijnse gitarist Oscar Alemán.
Parijs is dan min of meer het centrum van de jazz op het Europese continent.
1937, het jaar dat de wereldtentoonstelling in Parijs wordt gehouden, bruist de stad van talloze jazz-optredens, platensessies van stersolisten en swingbands.
Ook in 1938 en 1939 komen nog veel platen op het Swinglabel tot stand, waaronder de unieke opnamen van drie leden van het Ellington orkest plus Django Reinhardt.
Dickie Wells op de cover van Le Jazz Hot (september-oktober 1937) (collectie: Georg Lankester)
Latere periode
Tijdens de jaren van de bezetting vervult de Hot Club du France een funktie door als trait d’union op te treden voor die liefhebbers die hongerig zijn naar jazz (een vogelvrije muziek). Dan ontstaat een scheuring in de samenwerking van de twee kopstukken. Niet lang na de bevrijding, in 1947, keert Delaunay de Hot Club de France de rug toe wegens een ernstig verschil van mening over de evolutie van de Jazz, dat de activiteiten belemmert. Panassié erkent de bebop niet en wil met zijn club voorvechter blijven van de traditionele jazz. Delaunay wil de nieuwe stromingen erbij betrekken. Hugues Panassié blijft tot aan zijn dood in 1974 president van de Hot Club de France, maar zonder de stuwende kracht van zijn vroegere collega.
Django Reinhardt
Hot Club de France publikaties
Het tijdschrift Jazz Hot werd, als eerder vermeld, in 1935 opgericht als officieel orgaan van de Hot Club de France. Jarenlang bracht het gedegen informatie aan jazzliefhebbers.
In de oorlog werd het blad noodgedwongen ingekrompen tot een simpele één-pagina uitgave, geïntegreerd in concert-programma’s.
Die publicatie werd vanaf 1939 tot 1945 het Bulletin du Hot Club de France genoemd.
Nadat de maandelijks verschijnende Revue du Jazz vele jaren door Pananssié geleid, ter ziele was gegaan, werd dit Bulletin tot in de negentiger jaren één van de bekendste tijdschriften in de jazzwereld. Wél is het sinds 1950 uitsluitend gewijd aan de traditionele jazz en de mainstream, zoals Panassié dit wilde.
Delaunay en Panassié
Gezien het baanbrekend werk dat deze twee organisatoren hebben verricht, volgt van elk later nog een levensbeschrijving.
George Lankester
keepswinging@live.nl
De Hot Club du France wordt vaak in een adem genoemd met het Quintette du Hot Club du France met Django Reinhardt en Stephane Grappelli. In feite was The Hot Club du France meer dan dat - het was een organisatie die de Jazz wilde promoten met als resultaat, eerlijk is eerlijk, nog steeds een ijzersterk begrip, dat synoniem staat voor de zigeunerswing uit de jaren dertig en de Hot Clubstijl wordt nog door heel wat beoefenaars gespeeld. George Lanskester schreef een verhandeling over The Hot Club de France, 's werelds eerste jazzorganisatie. Als je niets wilt missen volg dan de Keep Swinging blog via Twitter (#keepswinging ) of vraag haar gratis nieuwsbrief (keepswinging@live.nl)

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions