Miles Davis in Amsterdam
( Naar de Nederlandse vertaling.)
Fifty years ago, on the 4th and 5th of December 1957, Miles Davis recorded the sound track for the film Ascenseur pour L'échafaud. - some days later, on the 8th of December 1957, he played at the Concertgebouw in Amsterdam.
As I told in a previous blog last week, one of the major events was the making of the soundtrack for the film Ascenseur pour L'échafaud. During this short trip to Europe, Miles also played some concerts, like a week in Club St. Germain, and two more in Paris at The Olympia Theatre and the Salle Gaveau, one concert in Brussels, in Amsterdam and Stuttgart. The concert scedulded in The Concertgebouw in Amsterdam on the 8th of December, now 50 years ago, at 20.00 hrs. with his quintet, featured Miles Davis on trumpet, Barney Wilen on tenor saxophone, René Urtreger at the piano, Pierre Michelot on bass and Kenny Clarke drums. This concert has been recorded, but never released on CD as far as I know. During the first set the quintet played: Woody'n You, Bags Groove, What's New, But Not For Me and Night in Tunesia. The second set opened with Four, then Walking, Well You Needn't, Round Midnight and Lady Bird. 
A great concert with Miles as the star, in my opinion. His accompanists, René Urtreger at the piano, a young Barney Wilen on tenor sax played very well, and although Miles was the "star", they accompanied Miles in a great way. There are some rumours, that Miles wasn't so happy with these men, as he had said to Barney Wilen, while on stage, between some solos: Man, why don't you stop playing these awful notes. It is a fact that Miles wasn't always understand by his critics in Europe, especially in Paris. I told about some troubles in a previous blog as Miles didn't announce the tunes, but just played one tune after the other, like he did at the Amsterdam concert. When Miles cuts short the applausse and moves efficiently from number to number, it's not from contempt of the public, André Hodeir wrote. He wants to keep the concentration both for the public and the musicians. Another incident happened at his first show at The Olympia Theatre, where Miles didn't appear in time at the theatre. His quintet had started without Miles. They played Walkin' and it sounded fine, but no Miles Davis. Barney took a tenor solo, and as he was finishing, backing away from the microphone, Miles appeared from the wings and arrived at the mike without breaking stride, just in time to start playing - an impressive entrance.
Yesterday I enjoyed this Amsterdam concert and it sounded great to me. Isn't it remarkable that it seems that jazz music has no best-before-date !!
AT RANDOM:
Bookie Blues - Count Basie Jam ( Count Basie piano, Vic Dickenson and Al Grey trombone, Roy Eldridge trumpet, Benny Carter alto saxophone, Zoot Sims tenor saxophone, Ray Brown bass, Jimmie Smith drums. Recorded in Montreux the 14th of July 1977 on Count Basie Jam - OJCCD-379 ( Pablo Live)
Time exposure for the 8th of December:
1927:
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
count basie/count basie jam - 1977 = serge chaloff/the complete serge chaloff sessions-disc one = miles davis quintet/amsterdam 8 december 1957
Nederlands ( To the English translation )
Vijftig jaar geleden, op 4 en 5 december 1957, maakte Miles Davis in Parijs de opnamen voor de film Ascenseur pour L'échafaud; een paar dagen later, op 8 december, speelde hij in het Concertgebouw in Amsterdam.
In oktober 1957 had Miles Davis een nieuw kwintet opgericht, met daarin Cannonball Adderley, omdat John Coltrane niet beschikbaar was. Ze maakten hun debuut tijdens een serie concerten, die als Jazz for Moderns op de affiches kwam. Dit schitterende kwintet bestond uit Miles Davis op trompet, Julian Cannonball Adderley op altsax, Tommy Flanagan op piano, Paul Chambers aan de bas en Philly Joe Jones op slagwerk. Het slotconcert vond plaats in Carnegie Hall begin oktober samen met een aantal andere groepen, waaronder die van George Shearing, Gerry Mulligan en Chico Hamilton. Miles Davis speelde met zijn quintet vier nummers. Na het concert vertrok Miles alleen naar Europa. Hij was als gast uitgenodigd voor een aantal concerten in Parijs en een korte tournee langs een paar Europese steden, waaronder Amsterdam. Zoals ik al uitgebreid in een eerdere bijdrage memoreerde, is het maken van de soundtrack voor de film Ascenseur pour L'échafaud één van de hoogtepunten van deze korte tour. Miles Davis speelde een week lang in de Club St. Germain en trad verder op in het Olympia Theatre en het Salle Gaveau, alle in Paris; verder speelde hij nog in Brussel, Amsterdam en Stuttgart. Het concert in het Concertgebouw in Amsterdam vond plaats op 8 december 1957, nu 50 jaar geleden, om acht uur 's avonds, met een kwintet dat bijna helemaal bestond uit Europese begeleiders. Op het podium stonden Miles Davis op trompet, Barney Wilen op tenorsax, René Urtreger aan de piano, Pierre Michelot op bas en Kenny Clarke op slagwerk. Gelukkig is dit concert opgenomen, maar voorzover ik weet, nooit uitgebracht op plaat. Tijdens de eerste set speelde het kwintet Woody'n You, Bags Groove, What's New, But Not For Me en Night in Tunesia; tijdens de tweede set Four, Walking, Well You Needn't, Round Midnight en Lady Bird.
Een schitterend concert met Miles natuurlijk als ster aan de top. Zijn begeleiders, René Urtreger, een nog jonge Barney Wilen op tenor en Pierre Michelot zijn ook goed op dreef. Toch gaan er geruchten dat Miles niet gelukkig was met zijn begeleiders. Zo schijnt hij op het podium, tussen twee solo's door, tegen Barney Wilen gezegd te hebben: Man, why don't you stop playing these awful notes (= Man, hou toch op met die afschuwelijke noten). Feit is dat Miles Davis door zijn houding nogal wat kritiek te verduren kreeg in Europa. Met name bij sommige Parijse critici had hij het helemaal verbruid. Ik heb in mijn eerdere blog al verteld, dat het feit dat Miles alle nummers achter elkaar doorspeelde zonder pauze of commentaar, bij hen verkeerd viel. Dat deed hij overigens in Amsterdam ook, te horen aan de bewaard gebleven opnamen. When Miles cuts short the applausse and moves efficiently from number to number, it's not from contempt of the public. (= Als Miles Davis kiest voor een korte pauze tussen twee nummers en al weer aan het volgende begint onder het applaus dan is dat niet omdat hij het publiek minacht), schreef André Hodeir, die het allemaal wel begreep, dan is dat om de concentratie bij de musici en het publiek hoog te houden. Een ander incident gebeurde tijdens zijn optreden in het Olympia Theatre, waar Miles bij de aanvang nog in geen velden of wegen te bekennen was. Het kwintet begon, zonder Miles, met Walkin' en dat klonk prima. Barney Wilen nam een solo op zijn tenorsax en toen die klaar was stapte hij achteruit bij de microfoon vandaan, terwijl op het zelfde moment Miles vanuit de coulissen het podium op stapte en precies op het juiste moment zijn solo begon. Een hele sterke opkomst, die heel veel indruk maakte.
SPEELLIJST
count basie/count basie jam - 1977 = serge chaloff/the complete serge chaloff sessions-disc one = miles davis quintet/amsterdam 8 december 1957
Fifty years ago, on the 4th and 5th of December 1957, Miles Davis recorded the sound track for the film Ascenseur pour L'échafaud. - some days later, on the 8th of December 1957, he played at the Concertgebouw in Amsterdam.
Miles Davis in Amsterdam (8th of December)( foto Ed van der Elsken)
In October 1957 Miles Davis had started a new quintet in New York featuring Cannonball Adderley (as John Coltrane couldn't join) and they made their debut in a tour labeled as the Jazz for Moderns. This group contained Miles Davis on trumpet, Julian Cannonball Adderley on alto saxophone, Tommy Flanagan on piano, Paul Chambers bass and Philly Joe Jones drums. The final concert was at Carnegie Hall, New York early October together with some more great names, including George Shearing, Gerry Mulligan and Chico Hamilton. Miles Davis performed with his group in four numbers. When the tour had finished Miles left for Europe.
As I told in a previous blog last week, one of the major events was the making of the soundtrack for the film Ascenseur pour L'échafaud. During this short trip to Europe, Miles also played some concerts, like a week in Club St. Germain, and two more in Paris at The Olympia Theatre and the Salle Gaveau, one concert in Brussels, in Amsterdam and Stuttgart. The concert scedulded in The Concertgebouw in Amsterdam on the 8th of December, now 50 years ago, at 20.00 hrs. with his quintet, featured Miles Davis on trumpet, Barney Wilen on tenor saxophone, René Urtreger at the piano, Pierre Michelot on bass and Kenny Clarke drums. This concert has been recorded, but never released on CD as far as I know. During the first set the quintet played: Woody'n You, Bags Groove, What's New, But Not For Me and Night in Tunesia. The second set opened with Four, then Walking, Well You Needn't, Round Midnight and Lady Bird. 
A great concert with Miles as the star, in my opinion. His accompanists, René Urtreger at the piano, a young Barney Wilen on tenor sax played very well, and although Miles was the "star", they accompanied Miles in a great way. There are some rumours, that Miles wasn't so happy with these men, as he had said to Barney Wilen, while on stage, between some solos: Man, why don't you stop playing these awful notes. It is a fact that Miles wasn't always understand by his critics in Europe, especially in Paris. I told about some troubles in a previous blog as Miles didn't announce the tunes, but just played one tune after the other, like he did at the Amsterdam concert. When Miles cuts short the applausse and moves efficiently from number to number, it's not from contempt of the public, André Hodeir wrote. He wants to keep the concentration both for the public and the musicians. Another incident happened at his first show at The Olympia Theatre, where Miles didn't appear in time at the theatre. His quintet had started without Miles. They played Walkin' and it sounded fine, but no Miles Davis. Barney took a tenor solo, and as he was finishing, backing away from the microphone, Miles appeared from the wings and arrived at the mike without breaking stride, just in time to start playing - an impressive entrance. Yesterday I enjoyed this Amsterdam concert and it sounded great to me. Isn't it remarkable that it seems that jazz music has no best-before-date !!
AT RANDOM:
Bookie Blues - Count Basie Jam ( Count Basie piano, Vic Dickenson and Al Grey trombone, Roy Eldridge trumpet, Benny Carter alto saxophone, Zoot Sims tenor saxophone, Ray Brown bass, Jimmie Smith drums. Recorded in Montreux the 14th of July 1977 on Count Basie Jam - OJCCD-379 ( Pablo Live)
Time exposure for the 8th of December:
1927:
- 's wonderful = victor arden-phil ohman and their orchestras
- sugar / china boy = mckenzy-condon chicagoans
- rain = sam lanin o
1947:
- guest in a nest / money is honey / sophisticated swing / your red wagon = count basie o
1957:
- eastern incident / little sonny / minor meeting (1st version) = sonny clark quintet
- bag's groove / but not for me / four / lady bird / night in tunesia / round midnight / walkin' / well you needn't / what's new / woody 'n' you = miles davis quintet
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
count basie/count basie jam - 1977 = serge chaloff/the complete serge chaloff sessions-disc one = miles davis quintet/amsterdam 8 december 1957
Nederlands ( To the English translation )
Vijftig jaar geleden, op 4 en 5 december 1957, maakte Miles Davis in Parijs de opnamen voor de film Ascenseur pour L'échafaud; een paar dagen later, op 8 december, speelde hij in het Concertgebouw in Amsterdam.
Miles Davis op 8 december 1957 in Amsterdam ( foto Ed van der Elsken)
In oktober 1957 had Miles Davis een nieuw kwintet opgericht, met daarin Cannonball Adderley, omdat John Coltrane niet beschikbaar was. Ze maakten hun debuut tijdens een serie concerten, die als Jazz for Moderns op de affiches kwam. Dit schitterende kwintet bestond uit Miles Davis op trompet, Julian Cannonball Adderley op altsax, Tommy Flanagan op piano, Paul Chambers aan de bas en Philly Joe Jones op slagwerk. Het slotconcert vond plaats in Carnegie Hall begin oktober samen met een aantal andere groepen, waaronder die van George Shearing, Gerry Mulligan en Chico Hamilton. Miles Davis speelde met zijn quintet vier nummers. Na het concert vertrok Miles alleen naar Europa. Hij was als gast uitgenodigd voor een aantal concerten in Parijs en een korte tournee langs een paar Europese steden, waaronder Amsterdam.
Zoals ik al uitgebreid in een eerdere bijdrage memoreerde, is het maken van de soundtrack voor de film Ascenseur pour L'échafaud één van de hoogtepunten van deze korte tour. Miles Davis speelde een week lang in de Club St. Germain en trad verder op in het Olympia Theatre en het Salle Gaveau, alle in Paris; verder speelde hij nog in Brussel, Amsterdam en Stuttgart. Het concert in het Concertgebouw in Amsterdam vond plaats op 8 december 1957, nu 50 jaar geleden, om acht uur 's avonds, met een kwintet dat bijna helemaal bestond uit Europese begeleiders. Op het podium stonden Miles Davis op trompet, Barney Wilen op tenorsax, René Urtreger aan de piano, Pierre Michelot op bas en Kenny Clarke op slagwerk. Gelukkig is dit concert opgenomen, maar voorzover ik weet, nooit uitgebracht op plaat. Tijdens de eerste set speelde het kwintet Woody'n You, Bags Groove, What's New, But Not For Me en Night in Tunesia; tijdens de tweede set Four, Walking, Well You Needn't, Round Midnight en Lady Bird. Een schitterend concert met Miles natuurlijk als ster aan de top. Zijn begeleiders, René Urtreger, een nog jonge Barney Wilen op tenor en Pierre Michelot zijn ook goed op dreef. Toch gaan er geruchten dat Miles niet gelukkig was met zijn begeleiders. Zo schijnt hij op het podium, tussen twee solo's door, tegen Barney Wilen gezegd te hebben: Man, why don't you stop playing these awful notes (= Man, hou toch op met die afschuwelijke noten). Feit is dat Miles Davis door zijn houding nogal wat kritiek te verduren kreeg in Europa. Met name bij sommige Parijse critici had hij het helemaal verbruid. Ik heb in mijn eerdere blog al verteld, dat het feit dat Miles alle nummers achter elkaar doorspeelde zonder pauze of commentaar, bij hen verkeerd viel. Dat deed hij overigens in Amsterdam ook, te horen aan de bewaard gebleven opnamen. When Miles cuts short the applausse and moves efficiently from number to number, it's not from contempt of the public. (= Als Miles Davis kiest voor een korte pauze tussen twee nummers en al weer aan het volgende begint onder het applaus dan is dat niet omdat hij het publiek minacht), schreef André Hodeir, die het allemaal wel begreep, dan is dat om de concentratie bij de musici en het publiek hoog te houden. Een ander incident gebeurde tijdens zijn optreden in het Olympia Theatre, waar Miles bij de aanvang nog in geen velden of wegen te bekennen was. Het kwintet begon, zonder Miles, met Walkin' en dat klonk prima. Barney Wilen nam een solo op zijn tenorsax en toen die klaar was stapte hij achteruit bij de microfoon vandaan, terwijl op het zelfde moment Miles vanuit de coulissen het podium op stapte en precies op het juiste moment zijn solo begon. Een hele sterke opkomst, die heel veel indruk maakte. Uiteraard heb ik gisteren het concert, opgenomen in het Concertgebouw, nog eens beluisterd en ontzettende genoten. Wat een schitterende muziek. Blijkt maar weer eens dat goede muziek geen houdbaarheidsdatum heeft.
AT RANDOM:
Bookie Blues - Count Basie Jam ( Count Basie piano, Vic Dickenson en Al Grey trombone, Roy Eldridge trompet, Benny Carter altsax, Zoot Sims tenorsax, Ray Brown bas, Jimmie Smith slagwerk. Opgenomen in Montreux op 14 juli 1977 voor Count Basie Jam - OJCCD-379 ( Pablo Live)
Tijdopname voor 8 december:
1927:
Bookie Blues - Count Basie Jam ( Count Basie piano, Vic Dickenson en Al Grey trombone, Roy Eldridge trompet, Benny Carter altsax, Zoot Sims tenorsax, Ray Brown bas, Jimmie Smith slagwerk. Opgenomen in Montreux op 14 juli 1977 voor Count Basie Jam - OJCCD-379 ( Pablo Live)
Tijdopname voor 8 december:1927:
- 's wonderful = victor arden-phil ohman and their orchestras
- sugar / china boy = mckenzy-condon chicagoans
- rain = sam lanin o
1947:
- guest in a nest / money is honey / sophisticated swing / your red wagon = count basie o
1957:
- eastern incident / little sonny / minor meeting (1st version) = sonny clark quintet
- bag's groove / but not for me / four / lady bird / night in tunesia / round midnight / walkin' / well you needn't / what's new / woody 'n' you = miles davis quintet
SPEELLIJST
count basie/count basie jam - 1977 = serge chaloff/the complete serge chaloff sessions-disc one = miles davis quintet/amsterdam 8 december 1957
Labels: ascenseur pour l'échafaud, barney wilen, concertgebouw, kenny clarke, miles davis, pierre michelot, rene urtreger
posted by Anonymous at 6:01 AM
2 Comments:
het gememoreerde concert is wél gereleased.
"The Complete Amsterdam Concert" - Melodie/Celluloid records 668232)
Alleen zéér moeilijk verkrijgbaar. Ik troost me gelukkig dat ik het op cd heb.
Groet
Leo R.
Dordrecht
Ik wás daar. Ben sindsdien totaal Miles-adept.
Post a Comment
<< Home