Sam Most: jazzlegende te gast bij het Rein de Graaff Trio

Master of the flute
Legendarisch bebop fluitist bezoekt ons land.
Hans Koert
Sam Most - The Master of the Bebop Flute (English) Sam Most: jazzlegende te gast bij Rein De Graaff (Nederlands)

Een paar jaar geleden werd ik opmerkzaam gemaakt door Fernando Gelbard op fluitist, klarinettist en altsaxofonist Samuel Most, beter bekend als Sam Most. Deze bebopfluitist lijkt nu bijna helemaal vergeten en dat is onverdiend, want hij is in de bebop één van de pioniers op fluit. Rein de Graaff, pianist en promoter van jazzconcerten met legendarische jazzmusici hoorde hem spelen in LA afgelopen jaar en nodigde hem uit voor een aantal concerten in ons land. Eind van deze maand en begin volgende maand is Sam Most, 80 jaar oud, te horen op een zevental podia in Groningen, Dordrecht, Leiden, Heist-op-den-berg, Deventer, Den Haag en Heerde met het Rein De Graaff Trio, deze keer uitgebreid Ellister Van Der Molen, een jonge Nederlandse trompettist, die speelt bij de groep Triplicate.


Sam Most en Joe Farrell ( foto: Don Schlitten - Xanadu Records)
Hij was de eerste die meezong als hij fluit speelde, hetgeen een heel speciaal effect geeft. De New Grove Dictionary beschrijft deze manier van spelen als: Players using this technique sing with the instrumental line, and the resulting combination of differing timbres and intonations creates a low-pitched buzzing quality.( = Muzikanten die mee zingen met de melodielijn terwijl ze hun instrument spelen, waarbij het resultaat in combinatie met verschillende timbres en intonaties, als een soort laag gezoem ervaren wordt.) We kennen dit bijvoorbeeld ook bij sommige bassisten, die soms meehummen met de melodielijn. Later namen andere fluitisten als Herbie Mann dit over en ontwikkelden deze manier van spelen, verder en in de decennia die daarop volgend werd deze speeltechniek uitgebouwd door grote fluitisten als Yusef Lateef en Roland Kirk.
Sam Most en Frank Collett at Sage and Sound studios - Hollywood (1986) (foto: Fernando Gelbard)
Sam Most is in december 1930 geboren in Atlantic City met een (veel) oudere broer Abe Most, die klarinettist was in swingorkesten, zoals van Les Brown en die speelde met Bob Crosby, Wild Bill Davison en Tommy Dorsey. Hij groeide op in een muzikaal gezin; zowel zijn vader en moeder ( zij kwam oorspronkelijk uit Litouwen) zongen graag. Als kleuter verhuisde het gezin naar New York City omdat het gezin een brief had gekregen, waarbij de tweeling ( Sam was er één van een tweeling) met ontvoering bedreigd werd, tenzij de ouders $ 10.000 zouden betalen ......... Op zijn 17de raakte hij geboeid door musici als Ben Webster en Erroll Garner. Sam richtte zijn eigen band op. Eind jaren veertig tourde hij een achttal maanden rond met de band van Shep Fields en speelde hij bij Tommy Dorsey en Charles Mingus, die hem bestempelde als Worlds Greatest Jazz Flutist. (= de grootste fluitist ter wereld). Fernando Gelbard and Sam Most (aan de piano) tijdens een repetitie voor het album Any Time Any Season (1986) (foto: Fernando Gelbard)
Eén van de eerste platen die hij onder eigen naam opnam was met zijn Sam Most Quartet plus Two, waarin Doug Mettome op trompet, Urbie Green op trombone, Bob Dorough aan de piano, Percy Heath op bas en Blue Bells ( = Louis Bellson) op slagwerk. Tijdens de jaren vijftig speelde hij met grote namen als Pat Moran, Chubby Jackson, Paul Quinichette, Herbie Mann, met de in ons land geboren accordeonist Mathieu Schwartz (bekend als Mat Mathews) en met zijn collega Angelo di Pippo, een Amerikaanse accordeonist, hier tamelijk onbekend, die nog steeds actief is. In 1954 won hij de New Star Down Beat poll. Sam is verantwoordelijk voor heel wat mooie albums, zoals Sam Most plays Bird, Bud, Monk and Miles ( op Bethlehem)( 1957), met zijn Sextetten ( zoals zijn eerder genoemde debuut ( op Debut) en is hij te horen op de plaat Moods gespeeld door Paul Quinichette All Stars, die onlangs op het Lonehill label heruitgebracht werd als Paul Quinichette plays Quincy Jones ) ( LHJ10346). Hoe jammer is het niet, dat bijna alle vroege platen van Sam Most nu collectors items zijn die nooit heruitgebracht zijn - ik zou zijn muziek graag horen.
Tal Farlow en Sam Most ( hier op klarinet) (foto: Don Schlitten - Xanadu Records)
In de daarop volgende decennia lijkt het wat rustiger te worden rond Sam Most en is hij ondertussen verhuisd naar de westkust, op aanraden van broer Abe, waar voldoende werk te vinden is in de talrijke studio-orkesten. Zo maakt Sam platen met de band van Buddy Rich, met Sammy Davis Jr. als crooner en verder met Tommy Vig en Louis Bellson. Gelukkig maakte hij ook nog platen onder eigen naam, zoals But Beautiful, Flute Flight en Mostly Flute, waarvan gezegd wordt dat ze tot zijn beste behoren. Op Mostly Flute is hij te horen met Duke Jordan and Tal Farlow - ook zo'n plaat die op mijn want-list staat. Luister maar eens naar het nummer The Eyes Have It, opgenomen door het Sam Most Quartet met Sam Most op fluit, George Muribus op piano, Putter Smith bas en Will Bradley jr. op slagwerk. Het nummer is te vinden op het album But Beautiful, opgenomen in Hollywood, op de 16de mei 1976.
Vanaf de jaren zeventig maakte Sam opnamen voor Xanadu records en schreef hij boeken over jazz improvisatie: Metamorphosis Transformation of the Jazz solo and Jazz Improvisation is nog steeds een handboek voor veel beginnende jazzmusici. LiquidJazz.com, geproduceerd door Fernando Gelbard heeft vier platen met hem uitgebracht, die alle te koop zijn bij de bekende online webshops (Itunes, Amazon, Emusic, Napster etc) of als cd's bij amazon.com. Er zullen ook twee platen uitkomen met louter bebopfluitsolo's (zonder ritmesectie) gespeeld door Sam. Als je LiquidJazz.com mailt kun je als Keep Swinging blog lezer op verzoek een gratis mp3-tje gedownload krijgen met een nummer van één van de albums ... ( tot eind november 2011) Sam Most (1986) (foto: Fernando Gelbard)
Hij speelt nog steeds fluit en klarinet, maar is ook een begenadigd pianist en scat-zanger. Luister maar eens naar een voorbeeld: Route 66 dat hij speelde tijdens een optreden op het More Art's Stage One met Gary Fukashima (piano) Ryan McGillicuddy (bas) en Ryan Doyle (slagwerk).
Eind deze maand en begin volgende zal Sam Most, zoals hierboven verteld, optreden met het Rein De Graaff Trio ( met Rein De Graaff aan de piano, Marius Beets op bas en Eric Ineke op slagwerk). Ellister van der Molen zal tijdens een aantal concerten meespelen op trompet.
donderdag 27 oktober 2011: Oosterpoort (Groningen)
zaterdag 29 oktober 2011: Dordtse Jazzsocieteit (Dordrecht)
zondag 30 oktober 2011: De Burcht (Leiden)
maandag 31 oktober: Hnita hoeve ( Heist-op-den-Berg)
woensdag 2 november 2011 (met het Millenium Jazz Orchestra) Theater Bouwkunde ( Deventer)
donderdag 3 november 2011: Koornhuis ( Den Haag) (masterclass)
vrijdag 4 november 2011 Jazzfestival ( Heerde)
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Sam Most is één van die vergeten jazzlegenden uit de jaren vijftig, die uit ons zicht lijkt te zijn verdwenen. Hij was de eerste die bebop op de fluit speelde, waarbij hij de melodielijn meezong op zijn fluit, wat een fraaie klank oplevert, die wonderwel past in de bebopmuziek. Rein de Graaff speurde de nu tachtigjarige Sam Most op in Californië, waar hij nog steeds de sterren van de hemel speelt. Hij nodigde hem uit voor een serie unieke concerten in ons land, die hij Master of the Flute noemt. Eind oktober - begin november is Sam Most met het Rein de Graaff Trio (+ Ellister van der Molen als gast) te horen op een zevental podia in Nederland en België. Keep Swinging hoopt daarvan verslag te doen. Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter ( #keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief ( keepswinging@live.nl) die in een Nederlandse - en een Engelstalige versie verschijnt.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Triplicate - Three and one: a promising debut

Triplicate - Three and one: een veelbelovend debuut (Nederlands) - Triplicate - Three and one: a promising debut (English)

Creativity is the thing!
TRIPLICATE - THREE AND ONE: A promising debut
Hans Koert

Triplicate keeps the jazz tradition and the spirit of this music alive. (Claudio Roditi). I found this quote by Claudio Roditi, the Brazilian trumpet player on the album cover of a new record by Triplicate, entitled Three and one. Trumpet player Ellister Van Der Molen once met Roditi and his music inspired her. This quote from Claudio Roditi, he is one of my favorites too, made me anxious to listen to the music on the album and I liked it .............

Triplicate: f.l.t.r. Johnny Daly - Bob Wijnen - Ellister Van Der Molen. Right (in the mirror) Eric Ineke: ( phptp curtesy: Berbera Van Den Hoek)

Triplicate isn't about trends or fashions, but is, instead, driven by pure musicianship and a deep love for jazz music. A love that connects tradition with a freshness that is very much rooted in the present.

The drumless trio Triplicate, for their debut album enlarged with Eric Ineke on drums, features Ellister Van Der Molen on trumpet and flugelhorn, Bob Wijnen at the piano and Johnny Daly on double bass. Their first album is entitled Three and one, referring, of course, to their trio form with guest Eric Ineke but also to the Thad Jones composition Three And One orginally recorded by the Jones Brothers ( ( Thad - Hank - Eddie and Elvin) in 1958.

Eric Ineke ( photo courtesy: Hans Koert)
Ellister Van Der Molen is born March 1977 and raised into a music loving family, as she describes it at her website. Her talents to make music attracked attention and she became a student at the preparatory-department for young talented children of the Royal Conservatoire in The Hague, like another Dutch jazz musicians Rik Mol, who, by accident, alo became a jazz trumpet player. In 2000 she graduated and started to play in various jazz bands, from the Jimmy Lunceford Legacy Orchestra, Dim Kesber and Friends, the all-girl band Alice in Dixieland ( despite the name suggests, this ladies-band plays swing, bebop and mainstream jazz), Leticia y su Rumbadama ( an all-women salsa band) and the New Generation Big Band, which plays hiphop and funky rhythms. Together with reeds player David Lukács she cooperated in their own quintet, the David Lukács - Ellister Van Der Molen Quintet. She likes to perform in a trio, a setting she learned to enjoy while she was still at the conservatory. Music is communication, she explains. Playing just the three of us allows us to react on one another right away. We can even all look each other in the eyes. Creativity is the thing! Triplicate - Three and one ( TRPL01) (cover design: De Zagerij)
Her Ellister Three features herself on flugelhorn, Vincent Koning (guitar) and Uli Glaszmann (bass). Triplicate is her second trio, featuring trumpet, piano and double bass. The trio loves to dig into jazz treasures from the past - "something from all the different styles and moods that go to make up the rich tapestry that is jazz music" - music as played by great names like bebop piano player Tadd Dameron or tenor saxophonist, but also a great composer and arranger Benny Golson. who hopes to celebrate his 82nd birthday later this week.
Piano player Bob Wijnen, born in 1971, studied at the Royal Conservatoire in The Hague too, played in bands like the Janssen 4, a blend from Jazz, Classical, Popular, World and Folk music. Bass player Johnny Daly is from Ireland and plays in Equinox, a group which surprised with their debut album Equinox. Eric Ineke, who is active in the Dutch jazz scene since the 1960s, don't needs further introduction, I think. He is the regular accompanist in the Rein De Graaff Trio since the early 1970s and has his own group: The Eric Ineke's JazzXpress.
He is also, together with Marius Beets, part of the David Liebman Trio. He teaches percussion at the Royal Conservatory in The Hague and at the Koorenhuis. The album of Triplicate Three and one, contains almost a dozen tracks, eight standards and three own compositions by trumpet player Ellister Van Der Molen - The first one, with the puzzling name TBV, strikes the right chord - uptempo hard bop - music that fascinates me. Ellister told me that TBV is just what it is: the Dutch abbrevation for ten behoeve van, which means "in behalf of", the work title for the song and the album. Ellister plays flugelhorn in tunes like the standard Three and one, which opens with a drum intro by nester Eric Ineke or in ballads like Gnid, in 1956 recorded by the Tadd Dameron Quartet featuring a young John Coltrane; Bud Powell’s I'll Keep Loving You or in Kenny Wheeler's Everybody's Song But My Own. I really liked Seven Steps to Heaven, played by Ellister on a muted trumpet, originally composed by Victor Feldman, but, of course, remembered by the Miles Davis 1963 recordings - Great to hear this young ambitious group plays such a great tune.

Triplicate released this album at a concert at Pavlov - The Hague December 2010. Enjoy a fragment in which the band plays its opening tune TBV.

The trio labels its style as chamber jazz, and maybe that's true, as they normally play without a drummer, but this album, featuring Eric Ineke on drums, is much more then that. On the cover they describe their music as a rich homage to the ongoing story of what jazz music was and what it still can be, fuelled by improvisations, that vary from delicate to adventurous. Eric Ineke ( photo courtesy: Hans Koert)

A great debut album of this young group, that knows its roots, not swayed by the issues of the day. The result is "Triplicate", a group dedicated to the roots of jazz music while constantly looking to the future.

You can order your copy at their website .

Hans Koert
keepswinging@live.nl

The young Dutch group Triplicate released last month its debut album in Pavlov Bar and Restaurant in The Hague, entitled Three and one. The trio, featuring trumpet player Ellister Van Der Molen, pianist Bob Wijnen and double bass player Johnny Dale was enlarged with drummer and nester of the Dutch jazzscene Eric Ineke. Its debut Three and one surprised - a great album made by young people, not swayed by the issues of the day, but striving to keep the jazz tradition and thre spirit of jazz alive, healthy and into the future!(quote (not to the letter): Claudio Roditi.) Keep swinging loves to put such albums in the psot;lights - if you don't want to miss any, follow it at Twitter or ask its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Triplicate - Three and one: een veelbelovend debuut

Triplicate - Three and one: een veelbelovend debuut (Nederlands) - (next weekend) Triplicate - Three and one: a promising debut (English)

Een rijk eerbetoon aan de zich steeds veranderende jazz, zoals het was en zoals het nog steeds kan zijn
TRIPLICATE - THREE AND ONE: Een veelbelovend debuut
Hans Koert

Triplicate houdt de jazztraditie en de vitaliteit van de muziek levend (= Triplicate keeps the jazz tradition and the spirit of this music alive.) (Claudio Roditi). Ik vond dit citaat in het cd-hoesje van de debuutplaat van Triplicate - Three and one; een uitspraak van Claudio Roditi, de Braziliaanse trompettist, die Ellister van der Molen, de trompettist van het trio, inspireerde en die ze ooit tijdens een concert ontmoette. Deze uitspraak van Claudio Roditi, die ik ook graag mag horen spelen, maakte mij nieuwsgierig naar de muziek op deze plaat .........

Triplicate: v.l.n.r. Johnny Daly - Bob Wijnen - Ellister van der Molen. Rechts achter (in spiegel) Eric Ineke: ( foto: Berbera van den Hoek)

Triplicate isn't about trends or fashions, but is, instead, driven by pure musicianship and a deep love for jazz music.( = Triplicate laat zich niet gek maken door trends of hypes, maar laat zich leiden door puur vakmanschap en een grote liefde voor de jazzmuziek). A love that connects tradition with a freshness that is very much rooted in the present.(= Een liefde voor de muziek, dat het verleden verbindt en zich uit in sprankelende improvisaties met de beide benen in het heden.). ( Bert Jansma )

Het drumloze trio Triplicate, voor haar debuutalbum Three and one uitgebreid met slagwerker Eric Ineke, bestaat uit Ellister van der Molen op trompet en bugel, Bob Wijnen aan de piano en Johnny Daly op bas. Hun eerste plaat is getiteld Three and One, dat, uiteraard, verwijst naar het trio met gastspeler Eric Ineke maar ook naar de gelijknamige Thad Jones compositie, dat ook op de plaat terug te vinden is, oorspronkelijk op plaat gezet door The Jones Brothers ( Thad - Hank - Eddie en Elvin) in 1958.

Eric Ineke ( foto: Hans Koert)
Ellister van der Molen werd geboren in maart 1977 en groeide op in een muzikaal gezin, a music loving family, zoals ze het op haar website omschrijft. Doordat men haar ontluikend muzikaal talent onderkende, mocht ze naar de vooropleiding van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, de school voor Jong Talent, waar bijvoorbeeld ook, toeval of geen toeval, trompettist Rik Mol, die nu naam maakt in de Nederlandse jazzscene, zijn opleiding kreeg.
In 2000 studeerde ze af en begon in allerlei bands te spelen - van het Jimmy Lunceford Legacy Orchestra, Dim Kesber and Friends, het "damesorkest" Alice in Dixieland ( ondanks wat haar naam suggereert, speelt de groep voornamelijk swing, bebop en mainstream jazz), Leticia y su Rumbadama ( een salsa band bestaande uit vrouwen) en de New Generation Big Band, die zich meer richt op de moderne bigbandmuziek met hiphop en funky ritmen. Samen met klarinettist en saxofonist David Lukács richtte ze een eigen kwintet op, het David Lukács - Ellister van der Molen Quintet. Ze houdt ervan om in trio's te spelen, een vorm, die haar al fascineerde toen ze nog op het conservatorium zat. Music is communication (= Muziek is communicatie), legt ze uit. Playing just the three of us allows us to react on one another right away.(= Door met zijn drieën spelen kun je á la minuut op elkaar reageren). We can even all look each other in the eyes.(= Je kunt elkaar dan goed in de gaten houden). Creativity is the thing!( = Creativiteit, daar draait het om)
Triplicate - Three and one ( TRPL01) ( hoesontwerp: De Zagerij)
Haar eigen Ellister Three bestaat uit haarzelf op bugel, Vincent Koning op gitaar en Uli Glaszmann op bas. Triplicate is weer een ander trio, met een andere bezetting, bestaande uit trompet, piano en bas. Triplicate houdt ervan om in het verleden op zoek te gaan naar die vergeten nummers, schatten uit het rijke jazzverleden; "something from all the different styles and moods that go to make up the rich tapestry that is jazz music" (= Iets uit allerlei invloeden en stijlen, die samen de jazzmuziek gevormd hebben). De muziek die ze spelen komt van grote musici als bebop pianist Tadd Dameron of tenorsaxofonist, maar bovenal componist en arrangeur Benny Golson, die volgende week 82 hoopt te worden.
Pianist Bob Wijnen, geboren in 1971, studeerde eveneens aan het Koninklijk Haags Conservatorium en speelt in bands als The Janssen 4, (een mix van Jazz, klassieke- en popmuziek, wereld- en volksmuziek. Bassist Johnny Daly komt oorspronkelijk uit Ierland en is hier blijven hangen; hij speelt o.a. in Equinox, de groep die verraste met haar gelijknamige debuutalbum. Eric Ineke, die al vanaf eind jaren zestig meedraait in de Nederlandse Jazzscene, behoeft eigenlijk geen introductie meer. Hij is de vaste slagwerker van het Rein de Graaff Trio sinds begin jaren zeventig en heeft een eigen groep: Eric Ineke's JazzXpress. Verder heeft hij al drie cd's opgenomen met het David Liebman Trio.
Hij is, behalve actief op slagwerk, ook leraar slagwerk op het Koninklijk Conservatorium van Den Haag en het Koorenhuis. Het album Triplicate - Three and one, bevat elf nummers, acht standards en drie eigen composities van trompettist Ellister van der Molen -
Het eerste nummer, met de wat raadselachtige titel TBV ( dat gewoon voor de afkorting ten behoeve van staat, de "werktitel" voor de cd) raakt meteen de juiste snaar als je't mij vraagt - uptempo hard bop - muziek waar je me altijd voor wakker kunt maken. Ellister speelt bugel in de langzamere nummers als Three And One, dat opent met nestor Eric Ineke op slagwerk en in ballads zoals Gnid ( in 1956 opgenomen door het Tadd Dameron Quartet met een nog jonge John Coltrane), Bud Powell’s I'll Keep Loving You of het Kenny Wheeler nummer Everybody's Song But My Own. Het nummer Seven Steps to Heaven verraste me, gecomponeerd door Victor Feldman, maar door iedereen geassocieerd met de Miles Davis opnamen uit 1963 - Heerlijk om het nummer nu eens hier, met Ellister van der Molen op gestopte trompet, door deze ambitieuze groep te horen spelen.

Triplicate bracht het album Three and one uit tijdens een concert in Pavlov in december 2010. Luister maar eens naar een fragment van dat concert, het openingsnummer, dat speciaal "ten behoeve van" deze plaat geschreven werd - TBV:

Het trio zegt op haar website dat men de stijl van het drumloze trio wellicht als kamermuziek zal bestempelen, een modewoord, dat me doet denken aan de muziek van het Modern Jazz Quartet, dat ik onlangs ook al tegenkwam bij Jesse van Ruller, en misschien is dat ook wel zo, maar hun debuut album, met gastdrummer Eric Ineke, is zeker meer dan dat. Op de hoes omschrijven ze hun muziek als een rijk eerbetoon aan de zich steeds veranderende jazz, zoals het was en zoals het nog steeds kan zijn, dat zich steeds blijft ontwikkelen dankzij de improvisatie, die varieert van verfijnd tot gedurfd.
Eric Ineke ( foto: Hans Koert)

Een mooi debuutalbum van een jonge groep, niet geleid door de waan van de dag, maar weet wat het met de jazz wil. Het resultaat Three and one mag er zijn - een eerbetoon aan de wortels van de jazz maar met beide benen in het heden.

Je kunt de plaat op hun website bestellen.

Hans Koert
keepswinging@live.nl


De jonge Nederlandse groep Triplicate presenteerde vorige maand in Pavlov haar debuutplaat, getiteld Three and one. Hierbij kreeg het trio, bestaande uit trompettist Ellister van der Molen, pianist Bob wijnen en bassist Johnny Dale versterking van slagwerker en nestor van de Nederlandse jazz Eric Ineke. Hun debuut Three and one verraste. Een mooi album van een jonge groep, niet geleid door de waan van de dag, maar die weet wat het met de jazz wil. Het resultaat Three and One mag er zijn - een eerbetoon aan de hoogtijdagen van de jazz - de jaren vijftig, maar met beide benen stevig in het heden. Keep swinging wil opmerkelijke producties, zoals deze, signaleren en doorgeven - als je niets wilt missen, volg de Keep Swingingblog dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions