Een gouweouwe: Erroll Garner - Concert By The Sea

Erroll Garner - Concert By The Sea: a million seller ( English) - Een gouweouwe: Erroll Garner - Concert By The Sea ( Nederlands)

Een uitstekend improvisator en geheugenspeler
EEN GOUWEOUWE: ERROLL GARNER - CONCERT BY THE SEA
Hans Koert

Eén van de grootste jazzhits van de Twintigste eeuw was wel Erroll Garner's album Concert By The Sea. In feite was dit zijn eerste echte "live" optreden dat vastgelegd werd op plaat, zij het met een matige geluidskwaliteit en een slecht gestemde piano - maar niet tegenstaande dat was de muziek geweldig. Hoes van Erroll Garner's Concert By The Sea LP, zoals die in Nederland uitkwam (1969) (CBS S 62310)
Erroll Garner, geboren in 1921 en overleden in 1977, was een legendarische pianist, een genie - enig in zijn soort. Als kind al speelde hij alle nummers op de piano op het gehoor na, met twee handen. Hij bezat een absoluut gehoor en was volledig autodidact. Muziek lezen heeft hij nooit geleerd.
Erroll Garner ( 1921-1977)
Hij begon na de Tweede Wereldoorlog op 52nd Street te spelen met musici als Slam Stewart, maakt zijn eerste platen als begeleider van zangeres Inez Cavanaugh en speelde met Charlie Parker. Zijn populariteit groeide in de jaren vijftig, toen hij nummers als "Misty" componeerde en opnam. In september 1955 vroeg de amusementsafdeling van het Amerikaanse leger of Erroll wilde spelen op een bijeenkomst van gerepatrieerde militairen, die, al dan niet gewond, teruggekomen waren uit Korea en nu in Californië op adem kwamen. Ze waren gestationeerd op een legerbasis bij Carmel, een klein stadje bij San Francisco aan zee - vandaar de naam van de plaat.
Hoes van de Erroll Garner's Concert By The Sea (CD) (1969) (CBS 451042)
Het concert stond gepland voor 19 september 1955 in het Sunset Auditorium, een voormalig kerkgebouw. Aangezien een aantal soldaten zo gewond waren dat ze niet bij het optreden konden zijn, vroeg de organisatie of er opnamen gemaakt mochten worden, zodat die later voor de gewonden afgespeeld konden worden. Martha Glazer, Erroll's producer, was daar in principe niet zo voor, maar ging akkoord, mits ze, nadat de band voor de soldaten afgespeeld was, de originele band met alle rechten zou krijgen. Het concert ging van start om vier uur in de middag en werd een daverend succes. Het trio bestond uit Erroll Garner aan de piano, Eddie Calhoun op bas en Denzil Best op slagwerk. Erroll Garner en Eddie Calhoun

Eddie Calhoun ( 1921 - 1993 ) was een bassist, opgegroeid in Chicago, die had gespeeld met musici als Ahmad Jamal, Miles Davis en Johnny Griffin en net bij Erroll Garner was komen spelen. Hij zou bij Erroll blijven tot midden jaren zestig, waarna hij een nachtclub opende in Chicago: Cal's Place. Ik denk dat het begeleiden van Erroll Garner niet altijd eenvoudig was - ik heb nogal eens meelijden gevoeld met hem. Bekijk maar eens een fragment van een optreden met Erroll Garner, met name het Gardiaanse intro. Erroll Garner is te zien in een fragment uit de jaren zestig, waarin hij met zijn trio het nummer Honeysuckle Rose speelt. Erroll begint, zoals altijd, zonder aankondiging een intro te spelen op de piano, met honderden nootjes en drieklanken, zonder structuur, thema of ritme. Let maar eens op Eddie Calhoun links - hoe hij wanhopig probeert op tijd in te vallen. Aangezien Erroll's intro's altijd onvoorspelbaar waren en hij nooit een intro tweemaal hetzelfde speelde, was het nog al eens een gok wanneer Erroll op sublieme wijze het thema zacht en gevoelig, maar vooral ritmisch, altijd onverwacht, inzette - en natuurlijk moesten dan Eddie en Denzil als slagwerker hem op de bas en met de brushes ritmisch ondersteunen.

Denzel Best, wiens naam ook vaak voluit als Denzil Da Costa ( of DaCosta) Best wordt genoemd, werd geboren in 1917 en overleed in 1965. Hij werd vooral bekend als bebop-slagwerker. Hij begon zijn carrière weliswaar op trompet en piano, maar switchte naar slagwerk. Hij speelde bij Ben Webster, Coleman Hawkins en reisde naar Zweden eind jaren veertig met Chubby Jackson, met wie hij opnamen maakte met de Fifth Dimensional Jazz Group. Hij speelde bij George Shearing en Artie Shaw voordat hij bij Erroll Garner terecht kwam, waar hij twee jaar achter de drums zat. Later werkte hij nog bij Tyree Glenn. Denzil's subtiele werk met de brushes, zijn stuwend ritme, is het meest kenmerkend in zijn spel.

Het Erroll Garner Trio gezien op de rug ( v.l.n.r.: Denzil Da Costa Best - Eddie Calhoun - Erroll Garner ( film shot))

Erroll Garner speelde die middag zo'n 15 nummers tijdens het Carmel concert, waarvan er uiteindelijk elf op de plaat verschenen. Nummers als I Cover The Waterfront, Bernie's Tune, Laura en The Nearness of You haalden het niet. Toen Erroll en Martha de band afdraaiden waren ze het over twee dingen al snel eens - de kwaliteit was erg mager ( een op langzame snelheid, met één microfoon opgenomen tape, die vooral het gemurmel van Erroll had geregistreerd en de andere musici had gemist), maar het concert was geweldig geweest - Erroll was in topvorm. Er werd besloten de band te laten bewerken door George Awakian, producer bij Columbia. Twee weken later had hij met behulp van filters en zo de opname opgekrikt tot een acceptabel product, goed genoeg om uit te brengen. De LP Concert By The Sea werd een kaskraker. Luister naar één van de nummers van de plaat: It's All Right With Me.

Rita Reys zingt voor Erroll Garner tijdens een informele jam in De L'Europe ( v.l.n.r.: Pim Jacobs ( aan de piano) - nn - Rita Reys - Erroll Garner - Lou van Rees ( impressario) ( foto: Aram Avakian - Nederlands Jazzarchief (nu: MCN))

Begin 1958 komt Erroll Garner voor het eerst naar Nederland. Hij trad op 4 januari op in het Concertgebouw in Amsterdam met zijn trio ( Kelly Martin had Denzil Da Costa Best vervangen). Nederland genoot van dit volledig uitverkochte optreden en, behalve een wat teleurstellend concert op het carillon van de Oude Kerk in Amsterdam herinneren jazzcritici vooral de kleine jamsessie na afloop van de cocktailparty in De L'Europe met Rita Reys en Pim Jacobs. Eén en ander is uitgebreid beschreven door Herman Openneer in het Jazz Bulletin.

Concert By The Sea bracht Erroll geen windeieren. Op 27 november 1957, vlak voor zijn Europese tournee, was Erroll te gast bij Patti Page in haar muziekshow The Big Record. Hij speelt Where or When en in Tea for Two ( of zou Tea for Three beter zijn?) is hij te horen in een soort piano-battle met twee onbekend gebleven pianisten, Billy Masterdale en Ralph Fox.

Erroll Garner ( foto uit Les Musiciens de jazz et leurs trois voeux - Pannonica de Koenigswarter)

Het Concert By The Sea album van Erroll Garner was één van mijn eerste platen en als ik er naar luister komt dat gevoel van jaren geleden weer terug. Vooral de korte conversatie tussen Jimmy Lyons en Erroll Garner na zijn herkenningsmelodie Erroll's Theme aan het eind van plaat kon ik dromen:

Erroll .. Erroll .. Erroll .... Erroll Garner. Eddy Calhoun - Denzil Da Costa Best - Erroll .. Erroll .. Erroll Erroll Garner. Come here - Come here - Come here - You know something? You haven't heard Erroll say one word and he got a great voice I was insisting he go on the air. Erroll say one word.
"It's worse then Louis Armstrong"

Het artikel over Erroll's debuut in Nederland is getiteld: in Nederlands debuut van Erroll Garner, 1958 door Herman Openneer ( Jazz Bulletin no. 26 (Dec. 1997)(p.49 -57)

In 1998 publiceerde Jan van Diepenbeek een informatieve serie artikelen over Erroll Garner in Doctor Jazz Magazine (no. 156 en verder).

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Erroll Garner's Concert By The Sea is zo'n gouweouwe, die in elke jazzcollectie thuis hoort. Het werd op lage snelheid met één microfoon op een eenvoudige spoelenrecorder opgenomen, maar werd een hit in de jaren vijftig. Uit reacties blijkt dat voor veel mensen deze plaat één van hun eerste was, als ware het hun eerste vriendin. De Keep Swinging blog speurt naar dit soort platen en verhalen - als je niets wilt missen, vraag dan de nieuwsbrief.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions