Bud Powell
( Naar de Nederlandse vertaling.)
The CD Bud Powell - Strictly Confidential ( Black Lion BLCD 760196) is not Bud's best one. The subtitle is At home in Paris. It contains a bunch of home-made recordings of a lonely and introvert man. Born in New York September 1924 he became one of the fathers of the bebop piano style - one of the musicians that experimented with new rhythms and harmonies at Minton's playhouse early 1940s. He had a weak health and suffered several times from nervous breakdowns. His piano style is very recognizable, like Thelonious Monk.
The CD Bud Powell - Strictly Confidential ( Black Lion BLCD 760196) is not Bud's best one. The subtitle is At home in Paris. It contains a bunch of home-made recordings of a lonely and introvert man. Born in New York September 1924 he became one of the fathers of the bebop piano style - one of the musicians that experimented with new rhythms and harmonies at Minton's playhouse early 1940s. He had a weak health and suffered several times from nervous breakdowns. His piano style is very recognizable, like Thelonious Monk.
These private recordings were made in 1963 after he was released from hospital, this time the Bouffemont sanitorium. Francis Paudras, an admirer of Bud's music, visited him often and they became friends. During his visits to Bud's home, he switched his taperecorder on and recorded Bud Powell's playing. Home made private recordings - on a slightly out of tune piano - not to compare with his 1950s recordings for Blue Note. It's not the Bud Powell record I would recommend to start with - he made better ones, but it is a rather valuable and personal document of an introvert and lonely musician, a few years before he passed away ( July 1966 ).
De CD Bud Powell - Strictly Confidential ( Black Lion BLCD 760196 ) is niet Bud's beste plaat. Het bevat een verzameling privéopnamen van een eenzame ziekelijke introverte man. Het heeft als ondertitel At home in Paris. Bud Powell werd geboren in New York september 1924 en werd één van de grondleggers van de bebop piano stijl - één van de musici, die experimenteerden met nieuwe ritmes en harmonieën begin jaren veertig in Minton's playhouse. Hij had een zwakke gezondheid en moest verschillende keren opgenomen worden wegens zenuwinzinkingen. Je herkent zijn schitterende pianospel al na een paar maten; net als bij Thelonious Monk.
I remember how Toshiko Akiyoshi played his music and told December 2001 while performing in the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen ( southwest part of the Netherlands) about this sad period, in which she visited Bud regularly.The unique Bud Powell - Francis Paudras relation was later used as a theme in a well known jazz film. I'm sure the true jazz fan knows to what film I refer. If you have a suggestion let me know: keepswinging@live.nl. I'll post the film title on this blog within a few days.
I love to share a film fragment with you (thanks Enrique !), made a year before these Paris' home recordings. You can hear Bud Powell play in Copenhagen with Niels-Henning Orsted Pedersen on bass and John Elniff on drums, playing Anthropologie
- bedbug blues part 2 / st. louis cyclone blues = lonnie johnson-porter grainer
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
svensk jazz/alice babs-bengt hallberg-putte wickman-charlie norman = dizzy gillespie/salt peanuts - cd 1 = bud powell/strictly confidential = champagne charlie/mr. charlie's blues = ella fitzgerald/30 by ella
Nederlands ( To the English translation )De CD Bud Powell - Strictly Confidential ( Black Lion BLCD 760196 ) is niet Bud's beste plaat. Het bevat een verzameling privéopnamen van een eenzame ziekelijke introverte man. Het heeft als ondertitel At home in Paris. Bud Powell werd geboren in New York september 1924 en werd één van de grondleggers van de bebop piano stijl - één van de musici, die experimenteerden met nieuwe ritmes en harmonieën begin jaren veertig in Minton's playhouse. Hij had een zwakke gezondheid en moest verschillende keren opgenomen worden wegens zenuwinzinkingen. Je herkent zijn schitterende pianospel al na een paar maten; net als bij Thelonious Monk.
Deze privéopnamen werden gemaakt in 1963, nadat hij weer eens ontslagen was uit het ziekenhuis, ditmaal het sanatorium van Bouffemont. Francis Paudras, een groot bewonderaar van Bud's muziek, ontfermde zich over hem en bezocht hem regelmatig; ze werden vrienden. Tijdens zijn bezoekjes speelde Bud piano en zette Francis de bandrecorder aan. Deze privéopnamen, gespeeld op een ietwat ontstemde piano, zijn niet te vergelijken met bijvoorbeeld de opnamen voor Blue Note uit de jaren vijftig. Deze plaat zou ik dan ook niet als eerste aanraden als je nog nooit iets van Bud Powell hebt gehoord; er zijn betere platen. Toch is dit persoonlijke document een waardevolle aanvulling in mijn Bud Powell collectie.
Ik herinner me hoe Toshiko Akiyoshi tijdens een concert in Porgy en Bess - Terneuzen in december 2001 zijn muziek speelde en vertelde over haar bezoekjes aan Bud in Parijs begin jaren zestig. Deze unieke relatie tussen Bud Powell en Francis Paudras is later gebruikt als thema in een bekende jazzfilm. Heeft iemand idee over welke film ik het heb? Laat het me weten: keepswinging@live.nl. De oplossing zal ik, in één van de volgende blogs publiceren.
Ik vond een filmfragment (bedankt Enrique) dat ik jullie niet wil onthouden. Je ziet en hoort Bud Powell in een concert in Kopenhagen met Niels-Henning Orsted Pedersen op bas en John Elniff op slagwerk: Anthropologie
- bedbug blues part 2 / st. louis cyclone blues = lonnie johnson-porter grainer
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
SPEELLIJST
svensk jazz/alice babs-bengt hallberg-putte wickman-charlie norman = dizzy gillespie/salt peanuts - cd 1 = bud powell/strictly confidential = champagne charlie/mr. charlie's blues = ella fitzgerald/30 by ella
Labels: bud powell, francis paudras
1 Comments:
This relationship obviously refer to the film "Round Midnight" (1988) by French filmmaker & producer Bertrand Tavernier. The relationship is here transposed in the scenario to different and new characters played magnificently by François Cluzet and... Dexter Gordon!
This film is one of the best jazz film ever. Also, the soundtrack of this film is an achievement in itself.
Cheers.
Post a Comment
<< Home