Gardenias For Lady Day
( Naar de Nederlandse vertaling.)
Last night I played myself the James Carter album Gardenias for a Lady Day. If you are familiar with the jazz history you know that this record must be dedicated to the late Billie Holiday. On the beautfiul designed cover an image of a gardenia, the type of flower Billie Holiday used to wear in her hair. The musicians on this album are James Carter on all kinds of saxophones and clarinets, John Hicks at the piano, Peter Washington on bass and Victor Lewis on drums. Added is a string ensemble, and if you know my preferences you know that I don't like that in jazz.
Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley Horn with Strings. It seems that every self-respecting musician wants to create a record .... with Strings. It is true, that Charlie Parker with Strings is a very memorable album, I guess he was a trendsetter, but in my opinion this kind of albums are mutilated by a syrupy sound blanket to popularize the music and raise the sales figures. When you make a tribute album, like this one about Billie Holiday, there are two possibilities. You can make an album that copies the music of Billie Holiday note by note; play her music and invitate a singer with a voice marked by an unhealthy style of life ( like the voice of Madeleine Peyroux?) or, second, play her repertoire and use the theme as a steppingstone for your album. That's the way James Carter did it. The tracklist contains eight (Super Audio) or ten ( regular audio) tunes ( this depends on your audio-equipment) sung by Billie Holiday, or songs Billie should have liked. Miche Braden sings on some of the tracks, but her voice doesn't sound like Billie's and James Carter doesn't sound like Billie's accompanists Lester Young or Ben Webster.
I heard James Carter three times live in concert and my appreciation for his music is growing - he is a great saxophone player, for sure. The concert at the Northsea Jazz Festival, in front of the Jazz Orchestra of the Concertgebouw and his appearance at the International Jazz Festival in Middelburg, (southwest part of The Netherlands), last month, were some highlights. I like his album Jurassic Classics, recorded in the early 1990s, which expresses the fanciful creative way of Carter's playing, which I don't find on this Gardenias for Lady Day album. One tune, I think it's Billie's best, is Strange Fruit, is played in a great way. It expresses the desperation of the subject and James Carter gives it a overwhelming free jazzblast, Pharoah Sanders would love, but I can imagine that the lovers of a syrupy arranged mainstream jazz ( they exist !!) won't appreciate it.
Last night I played myself the James Carter album Gardenias for a Lady Day. If you are familiar with the jazz history you know that this record must be dedicated to the late Billie Holiday. On the beautfiul designed cover an image of a gardenia, the type of flower Billie Holiday used to wear in her hair. The musicians on this album are James Carter on all kinds of saxophones and clarinets, John Hicks at the piano, Peter Washington on bass and Victor Lewis on drums. Added is a string ensemble, and if you know my preferences you know that I don't like that in jazz.
Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley Horn with Strings. It seems that every self-respecting musician wants to create a record .... with Strings. It is true, that Charlie Parker with Strings is a very memorable album, I guess he was a trendsetter, but in my opinion this kind of albums are mutilated by a syrupy sound blanket to popularize the music and raise the sales figures. When you make a tribute album, like this one about Billie Holiday, there are two possibilities. You can make an album that copies the music of Billie Holiday note by note; play her music and invitate a singer with a voice marked by an unhealthy style of life ( like the voice of Madeleine Peyroux?) or, second, play her repertoire and use the theme as a steppingstone for your album. That's the way James Carter did it. The tracklist contains eight (Super Audio) or ten ( regular audio) tunes ( this depends on your audio-equipment) sung by Billie Holiday, or songs Billie should have liked. Miche Braden sings on some of the tracks, but her voice doesn't sound like Billie's and James Carter doesn't sound like Billie's accompanists Lester Young or Ben Webster.
I heard James Carter three times live in concert and my appreciation for his music is growing - he is a great saxophone player, for sure. The concert at the Northsea Jazz Festival, in front of the Jazz Orchestra of the Concertgebouw and his appearance at the International Jazz Festival in Middelburg, (southwest part of The Netherlands), last month, were some highlights. I like his album Jurassic Classics, recorded in the early 1990s, which expresses the fanciful creative way of Carter's playing, which I don't find on this Gardenias for Lady Day album. One tune, I think it's Billie's best, is Strange Fruit, is played in a great way. It expresses the desperation of the subject and James Carter gives it a overwhelming free jazzblast, Pharoah Sanders would love, but I can imagine that the lovers of a syrupy arranged mainstream jazz ( they exist !!) won't appreciate it. Photos of James Carter in Middelburg ( May 2007)
Semilar records of this artist in my collection:
Hans Koert
To my last contribution
MY TURNTABLE
charlie parker/bird at st. nick's = lennie tristano-warne marsh/intuition = junior mance trio/that's where it is = curtis fuller/four on the outside = hank jones/the trio (the jazz trio of ...) = california ramblers/edison laterals-2 = tee-wee big band o.l.v. theo wouters/ (45rpm) = sonny stitt/jazz masters 50 = hit of the week/the complete five minute records - disc four - 1932 = james carter/gardenias for lady day = miscellaneous brasilian recordings/1930-1950 = charles mingus/live at montreux - 1975 (dvd) = metropole orchestra-paul van kemenade/freeze
Gisteravond zat het album Gardenias for a Lady Day van James Carter in mijn CD-speler. Als je een beetje op de hoogte bent van de jazzgeschiedenis, dan begrijp je dat dit album gewijd moet zijn aan de muziek van Billie Holiday. Op de schitterend ontworpen hoes vind je een foto van een Gardenia, de bloem, die Billie altijd in haar haar droeg. De musici op dit album zijn James Carter op allerlei saxen en klarinetten, John Hicks aan de toetsen, Peter Washington achter de bas en Victor Lewis op slagwerk. Toegevoegd zijn snaarinstrumenten ( violen en cellos) en als je mijn voorkeuren in de jazz kent, dan begrijp je dat ik nu mijn bedenkingen krijg. Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley horn with Strings. Het lijkt wel of iedere zich zelf respecterende jazzmuzikant één maal in zijn leven uit de bol moet gaan ........... with Strings. Toegegeven: Charlie Parker with Strings, volgens mij één van de eerste voorbeelden, is een gedenkwaardig album geworden en daardoor een trendsetter, maar in het algemeen brengt dit soort jazzplaten, overgoten met een saus van zoete kleverige klanken, wellicht ingegeven door de verkoopcijfers, voor mij weinig opwinding. Een album maken gewijd aan bijv. Billie Holiday kan op twee manieren: of je probeert noot-voor-noot de muziek te laten herleven, inclusief de doorleefde stem van Billie zelf ( Madeleine Peyroux?) of je speelt nummers uit het repertoire van Billie Holiday of die ze mooi zou hebben gevonden. Voor dat laatste heeft James Carter gekozen. Er staan acht ( Super Audio) of tien ( als gewone CD) nummers op, al naar gelang de kwaliteit van je CD speler, die Billie gezongen heeft of had kunnen zingen. Miche Braden zingt op een aantal nummers, maar klinkt niet als Billie Holiday en James Carter klinkt nergens als één van haar begeleiders, zoals Lester Young of Ben Webster. Het thema is niet meer dan een kapstok om deze plaat aan op te hangen.
Ik heb James Carter nu drie keer live horen spelen en mijn waardering voor zijn spel is gegroeid. Hij is een geweldige saxofoonspeler; dat is zeker. Het concert tijdens het Northsea Jazz Festival met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en zijn optreden tijdens het International Jazz Festival in Middelburg, afgelopen maand, waren hoogtepunten. Ik vind zijn album Jurassic Classics, opgenomen begin jaren negentig, te gek, omdat ik hierop de grillige expressieve manier van spelen terug vind, zo karakteristiek bij James Carter. Dat mis ik in het album Gardenias for Lady Day. Slechts één nummer, ongetwijfeld Billie's beste, Strange Fruit, is op een onnavolgbare Carteriaanse manier uitgevoerd. Hij weet de sfeer en de wanhoop van het nummer schitterend weer te geven door een uitbarsting van jazzklanken op zijn sax, waarop Pharaoh Sanders jaloers zou zijn geworden, afgewisseld met de zoete klanken van de snaarinstrumenten. Ik denk alleen niet dat de liefhebbers ( en die zijn er) van dit soort zoetig gearrangeerde mainstream jazz deze uitbarsting van geluid kunnen waarderen.
Naar mijn laatste bijdrage !
MIJN DRAAITAFEL
charlie parker/bird at st. nick's = lennie tristano-warne marsh/intuition = junior mance trio/that's where it is = curtis fuller/four on the outside = hank jones/the trio (the jazz trio of ...) = california ramblers/edison laterals-2 = tee-wee big band o.l.v. theo wouters/ (45rpm) = sonny stitt/jazz masters 50 = hit of the week/the complete five minute records - disc four - 1932 = james carter/gardenias for lady day = miscellaneous brasilian recordings/1930-1950 = charles mingus/live at montreux - 1975 (dvd) = metropole orchestra-paul van kemenade/freeze
Semilar records of this artist in my collection:
- james carter quartet/jurassic classics
- james carter/real quiet storm
- kansas city band/ a robert altman film
- kansas city band/kc after dark
- steve turre/the spirits up above
Hans Koert
To my last contribution
MY TURNTABLE
charlie parker/bird at st. nick's = lennie tristano-warne marsh/intuition = junior mance trio/that's where it is = curtis fuller/four on the outside = hank jones/the trio (the jazz trio of ...) = california ramblers/edison laterals-2 = tee-wee big band o.l.v. theo wouters/ (45rpm) = sonny stitt/jazz masters 50 = hit of the week/the complete five minute records - disc four - 1932 = james carter/gardenias for lady day = miscellaneous brasilian recordings/1930-1950 = charles mingus/live at montreux - 1975 (dvd) = metropole orchestra-paul van kemenade/freeze
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
Nederlands ( To the English translation ) Gisteravond zat het album Gardenias for a Lady Day van James Carter in mijn CD-speler. Als je een beetje op de hoogte bent van de jazzgeschiedenis, dan begrijp je dat dit album gewijd moet zijn aan de muziek van Billie Holiday. Op de schitterend ontworpen hoes vind je een foto van een Gardenia, de bloem, die Billie altijd in haar haar droeg. De musici op dit album zijn James Carter op allerlei saxen en klarinetten, John Hicks aan de toetsen, Peter Washington achter de bas en Victor Lewis op slagwerk. Toegevoegd zijn snaarinstrumenten ( violen en cellos) en als je mijn voorkeuren in de jazz kent, dan begrijp je dat ik nu mijn bedenkingen krijg. Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley horn with Strings. Het lijkt wel of iedere zich zelf respecterende jazzmuzikant één maal in zijn leven uit de bol moet gaan ........... with Strings. Toegegeven: Charlie Parker with Strings, volgens mij één van de eerste voorbeelden, is een gedenkwaardig album geworden en daardoor een trendsetter, maar in het algemeen brengt dit soort jazzplaten, overgoten met een saus van zoete kleverige klanken, wellicht ingegeven door de verkoopcijfers, voor mij weinig opwinding. Een album maken gewijd aan bijv. Billie Holiday kan op twee manieren: of je probeert noot-voor-noot de muziek te laten herleven, inclusief de doorleefde stem van Billie zelf ( Madeleine Peyroux?) of je speelt nummers uit het repertoire van Billie Holiday of die ze mooi zou hebben gevonden. Voor dat laatste heeft James Carter gekozen. Er staan acht ( Super Audio) of tien ( als gewone CD) nummers op, al naar gelang de kwaliteit van je CD speler, die Billie gezongen heeft of had kunnen zingen. Miche Braden zingt op een aantal nummers, maar klinkt niet als Billie Holiday en James Carter klinkt nergens als één van haar begeleiders, zoals Lester Young of Ben Webster. Het thema is niet meer dan een kapstok om deze plaat aan op te hangen. Ik heb James Carter nu drie keer live horen spelen en mijn waardering voor zijn spel is gegroeid. Hij is een geweldige saxofoonspeler; dat is zeker. Het concert tijdens het Northsea Jazz Festival met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en zijn optreden tijdens het International Jazz Festival in Middelburg, afgelopen maand, waren hoogtepunten. Ik vind zijn album Jurassic Classics, opgenomen begin jaren negentig, te gek, omdat ik hierop de grillige expressieve manier van spelen terug vind, zo karakteristiek bij James Carter. Dat mis ik in het album Gardenias for Lady Day. Slechts één nummer, ongetwijfeld Billie's beste, Strange Fruit, is op een onnavolgbare Carteriaanse manier uitgevoerd. Hij weet de sfeer en de wanhoop van het nummer schitterend weer te geven door een uitbarsting van jazzklanken op zijn sax, waarop Pharaoh Sanders jaloers zou zijn geworden, afgewisseld met de zoete klanken van de snaarinstrumenten. Ik denk alleen niet dat de liefhebbers ( en die zijn er) van dit soort zoetig gearrangeerde mainstream jazz deze uitbarsting van geluid kunnen waarderen. Andere jazzplaten van en met James Carter uit mijn verzamelig:
- james carter quartet/jurassic classics
- james carter/real quiet storm
- kansas city band/ a robert altman film
- kansas city band/kc after dark
- steve turre/the spirits up above
Keep swinging
Hans Koert
Hans Koert
Naar mijn laatste bijdrage !
MIJN DRAAITAFEL
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
Labels: billie holiday, gardenias for lady day, james carter
posted by Anonymous at 5:40 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home