Sarah Vaughan: Unique live performance at the Concertgebouw (1958)

SARAH VAUGHAN: Unique live performance at the CONCERTGEBOUW (1958)
An impressive European live concert finally released after more then 50 years.
Hans Koert

Sarah Vaughan: De beginjaren van een groot bebop zangeres (Nederlands) Sarah Vaughan: The booming career of a great bebop vocalist (English) Sarah Vaughan: Unieke opnamen - Live in het Concertgebouw (1958) ( Nederlands) Sarah Vaughan: Unique live performance at the Concertgebouw (1958) (English)

Sarah Vaughan, the Divine One, or just Sassy for friends, was the leading star at an impressive concert at the Amsterdam Concertgebouw at a night concert on the 7th of June, 1958. Thanks to the late impresario Lou Van Rees and the Dutch Jazz Archive, (part of the Muziek Centrum Nederland) this concert has been released more then 50 years later in a series entitled Jazz at the Concertgebouw. It's its fourth record. Previous concerts released where concerts with Chet Baker, Gerry Mulligan and Jay Jay Johnson, all three pearls in European jazz history.

Programme ( photo: MCN collection)
Sarah Vaughan had brought her trio, featuring Ronnell Bright at the piano, Richard Davis on double bass and Art Morgan (labeled as David), on drums. This Ronnell Bright Trio had recorded in Paris a few days before this Amsterdam concert for Polydor. In the morning of the 7th of June, preceding the night concert, Sarahand her Trio were guests at the Dutch TV studios in Bussum for a short concert and five of the seven songs recorded, are available on a DVD. Love to share with you a fragment from the song Somewhere Over The Rainbow which she sung at that short show:

Sarah Vaughan: If This Isn't Love

In the Zeeland regional newspaper the PZC ( = Provinciale Zeeuwse Courant) the AVRO Saturday night TV-programming of the 7th of June, 1958, was reviewed as an op Amerikaanse leest geschoeide "songparade" (= An American-like songparade) and headed as Amusement van niveau ( = High level entertainment); One of the items in the programme was a short Sarah Vaughan show, pre-recorded that morning. Sarah Vaughan met een uitgebalanceerde show van pure zang, zonder gemaakte gebaartjes en met weldadige rust gebracht, heeft ongetwijfeld niet alleen de jazz-liefhebbers een kwartiertje (!) laten genieten.( = Sarah Vaughan with a balanced show of pure vocals, without gimmicks; in a relaxed atmosphere, has, undoubtedly, impressed not the real jazz-fans alone ......). There were two more tracks recorded, but never released, up to now: Both If This Isn't Love and Passing Strangers are on the Sarah Vaughan - If This Isn't Love cd.
Sarah Vaughan ( 1924-1990)
The night concert at the Concertgebouw opened with the Arvell Shaw Group, featuring Arvell Shaw on double bass. During the previous month Arvell Shaw had made some concerts with the Benny Goodman band at the American Theater ( now Amerikaans Theater) in Brussels; Benny Goodman was invited ( like Sarah Vaughan was ..... (!)), to play at the US pavilion of the Brussel's World Fair. Arvell Shaw also joined Goodman in two more concerts in Holland in May at the Concertgebouw and the famous Blokker concert. The other members of his group all lived in Holland: Tenor saxophonist Don Byas and drummer Wally Bishop were permanent Dutch residence and Frans Elsen, who passed away in The Hague last week, 76-years old, was a sought after Dutch jazz piano player, who often had accompanied Don and Wally. Horen, zien en .... schrijven, the newspaper's radio and Tv-review article (PZC 9th of June 1958) (click at the image to enlarge) ( source: Krantenbank Zeeland)

After the break Sarah Vaughan opened her concert with the tunes If This Isn't Love and Passing Strangers to continue with another 10 songs, most standards from the American songbook, like That Old Devil Moon, Tenderly, Autumn in New York, Body and Soul and I Cried For You to list some. During the final number, How High The Moon, the three US musicians Don Byas, Arvell Shaw and Wally Bishop joined Sarah Vaughan and her Trio for a ten-minutes jam, which can be labelled as one of the most interesting and spontaneous tracks of the album.The concert poster: Art Morgan was listed as David Morgan (prob. his official name) and Ronnell's first name was misspelled. ( source MCN)(photo in negative) ( click on the photo to enlarge)

Bert Vuijsje, Dutch jazz journalist, is responsible for the extensive and informative liner notes and it will give you a lot of detailed information about the concert. It would be desirable if all historical releases had such informative liner notes like this one !! This Sarah Vaughan album, If This Isn't Love, is a great album - a missing link in the Dutch and European jazz history, now for the first time available for the true jazz fan.

Sarah Vaughan at the Concertgebouw concert. At the rear Don Byas. ( photo courtesy: Carel De Vogel . Source: One Night Stand)

In the summer of 1958 Sarah Vaughan joined a Swedish Tv-programme with her Trio. Love to share with you a fragment of this concert, featuring four tunes: September In The Rain - Lover Man - Mean To Me and Tenderly with the same trio like in Amsterdam, featuring Ronnell Bright at the piano, Richard Davis on bass and Art Morgan on drums.

What a great jazz vocalist !!
Sarah Vaughan at the Swedish Tv-programme. At the rear double bass player Richard Davis.

This Sarah Vaughan - If This Isn't Love album can be ordered at the Muziek Centrum Nederland site.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

During the 1950s, the post war period in which Europe had to redevelop itself, famous American jazzmusicians discovered Europe and visited the great Temples of Jazz, like the Concertgebouw in Amsterdam or the Kurhaus in Scheveningen in The Netherlands. In 1958 Sarah Vaughan was, like Benny Goodman, invited to play at the American pavilion, now het Amerikaans Theater, at the Brussel's World Fair which included an extensive European tour. In June 1958 she gave a concert at the Amsterdam Concertgebouw and was present at an AVRO Tv-programme, recorded in the morning of the 7th of June 1958, at the Bussum's Tv-studios. It was reviewed as an "avond van louter ontspanning" ( = an evening with pure amusement) as part of a "met zorg voorbereid en evenwichtig samengesteld amusementsprogramma". ( = well prepared and composed entertainment programme. The night concert has been released after more then 50 years as one of the treasures in the series Jazz at the Concertgebouw - a series of jazz albums released by the Dutch Jazz Archive. Keep Swinging was too young to be in the audience himself, but listened with his 2011-ears and learned that this must have been an impressive evening.

Follow the Keep Swinging blog at Twitter or ask the free newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Sarah Vaughan: Unieke opnamen - Live in het Concertgebouw (1958)

SARAH VAUGHAN: Unieke opnamen - live in het CONCERTGEBOUW (1958)
Een uitgebalanceerde show van pure zang, zonder gemaakte gebaartjes en met een weldadige rust gebracht ... ( PZC 9 juni 1958)
Hans Koert

Sarah Vaughan: De beginjaren van een groot bebop zangeres (Nederlands) Sarah Vaughan: The booming career of a great bebop vocalist (English) Sarah Vaughan: Unieke opnamen - Live in het Concertgebouw (1958) ( Nederlands) Sarah Vaughan: Unique live performance at the Concertgebouw (1958) (English)

Sarah Vaughan, the Divine One, of gewoon liefkozend Sassy genoemd, trad op in het Concertgebouw in Amsterdam tijdens een lang niet uitverkocht nachtconcert op zaterdag 7 juni 1958. Dankzij impresario Lou van Rees en het Nederlands Jazz Archief ( nu Muziek Centrum Nederland) is dit live concert meer dan 50 jaar later uitgebracht op een cd in de serie Jazz at the Concertgebouw. Het is de vierde cd op rij - eerdere uitgaven waren live concerten van Chet Baker, Gerry Mulligan en Jay Jay Johnson, alle drie juweeltjes uit de Europese jazzgeschiedenis.

Programmaboekje ( foto: collectie MCN)
Sarah Vaughan bracht op zaterdag 7 juni 1958 in Amsterdam haar trio mee, bestaande uit Ronnell Bright op piano, Richard Davis op bas en Art Morgan (als David op de affiches) op slagwerk, dat in de week hieraan voorafgaand, zonder Sarah Vaughan overigens, nog in Parijs opnamen gemaakt had voor Polydor. Voorafgaand aan het nachtconcert trad Sarah Vaughan met het Ronnell Bright Trio op in de TV-studio in Bussum voor een kort concert, waarvan vijf van de zeven nummers op DVD verschenen. Kijk maar eens naar een fragment van het nummer Over the Rainbow, dat ze in deze korte AVRO TV-show zong:

Sarah Vaughan: If This Isn't Love

In de regionale krant, de PZC ( De Provinciale Zeeuwse Courant) wordt de Tv-programmering van de 7de juni door de AVRO bestempeld als een op Amerikaanse leest geschoeide "songparade" en de kop van het artikel spreekt de waardering uit voor het programma: Amusement van niveau - zonder dat er sprake is van lolschopperij of goedkope lawaaimuziek. Eén van de onderdelen was het korte optreden van Sarah Vaughan, dat die ochtend opgenomen was. Sarah Vaughan met een uitgebalanceerde show van pure zang, zonder gemaakte gebaartjes en met weldadige rust gebracht, heeft ongetwijfeld niet alleen de jazzliefhebbers een kwartiertje laten genieten. Het moge duidelijk zijn dat de journalist die dit schreef een jazzliefhebber was. Er werden nog twee extra nummers opgenomen in Bussum, die niet uitgezonden werden: If This Isn't Love en Passing Strangers; beide zijn nu terug te vinden op de Sarah Vaughan - If This Isn't Love cd.
Sarah Vaughan ( 1924-1990)
Het nachtconcert opende met de Arvell Shaw Group, met daarin Arvell Shaw op bas. Arvell Shaw had tijdens de maand ervoor, opgetreden tijdens verschillende concerten met het Benny Goodman orkest in Brussel. Net als Sarah Vaughan trouwens, was Benny Goodman uitgenodigd te spelen in het paviljoen van de VS tijdens de Wereldtentoonstelling. Arvell Shaw speelde ook met Goodman in twee concerten in Nederland, namelijk in het Concertgebouw en tijdens het beroemde veilingconcert in Blokker. De andere leden van de groep woonden allen min of meer permanent in Nederland: Tenorist Don Byas en slagwerker Wally Bishop woonden hier en Frans Elsen, die afgelopen weekend in Den Haag op 76-jarige leeftijd overleed, was een gezocht begeleider, die toen vooral in het buitenland optrad, maar al vaak samen met Don en Wally had gespeeld.
Horen, zien en .... schrijven (PZC 9 juni 1958) (klik op de foto om hem te vergroten) ( bron: Krantenbank Zeeland)

Na de pauze was het de beurt aan Sarah Vaughan, voor wie iedereen gekomen was. Ze opende het concert met If This Isn't Love en Passing Strangers, de twee nummers, waarmee ze ook die ochtend was begonnen. Hierna bracht ze nog een tiental songs, de meeste bekende standards uit het Groot Amerikaans Songbook, zoals dat heet: That Old Devil Moon, Tenderly, Autumn in New York, Body and Soul en I Cried For You om er een paar te noemen. Tijdens het slotnummer, How High The Moon, kwamen de drie Amerikanen terug op het podium: Don Byas, Arvell Shaw en Wally Bishop om Sarah Vaughan en haar trio te begeleiden. Deze tien minuten groeien uit tot een echte jamsession, een feestje op het toneel, waarin Sarah een stuk meer ontspannen klinkt. Het is één van de interessantste nummers van de plaat.
Het wat slordige affiche: Art Morgan abusievelijk aangekondigd als David Morgan - Ronnell's voornaam fout gespeld ( bron collectie MCN)(foto in negatief)

Bert Vuijsje, jazzjournalist, is verantwoordelijk voor de tekst in het bijbehorende boekje en daarin geeft hij op deskundige wijze uitgebreid uitleg over het concert. Voor mij reden om over het concert zelf, wat minder uitgebreid te verhalen - Het ware wenselijk dat alle heruitgaven zo goed gedocumenteerd zouden worden. Het Sarah Vaughan album, If This Isn't Love, is een mooie aanvulling - een missing link in de Nederlandse- en Europese jazzgeschiedenis, waarvan de muziek nu eindelijk, mooi gerestaureerd, te beluisteren is.

Sarah Vaughan tijdens het concert in het Concertgebouw. Achteraan Don Byas. ( foto: Carel de Vogel)

In diezelfde zomer van 1958 trad Sarah Vaughan ook op met dezelfde bezetting als in Amsterdam voor de Zweedse televisie. Als je wilt weten hoe Sarah in die tijd klonk, kijk dan naar een fragment waarin een viertal nummers te horen zijn, die ze ook in Amsterdam zong: September In The Rain - Lover Man - Mean To Me and Tenderly met Ronnell Bright aan de piano, Richard Davis op bas en Art Morgan op slagwerk.


Wat een geweldig zangeres !!

Sarah Vaughan tijdens een uizending voor de Zweedse televisie. Achteraan bassist Richard Davis.

Deze Sarah Vaughan - If This Isn't Love cd kan besteld worden op de website van het Nederland Jazz Archief.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Gedurende de jaren vijftig, de tijd van de wederopbouw, bezochten de grote Amerikaanse jazzmusici Europa en deden, met name in Nederland, het Concertgebouw in Amsterdam of het Kurhaus in Scheveningen aan, de Nederlandse "jazztempels" van die tijd. In 1958 werd Sarah Vaughan, net als Benny Goodman, ingezet als attractie in het Amerikaanse paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Brussel en hieraan vooraf werd een uitgebreide tournee door Europa georganiseerd. In juni 1958 trad ze op in het Concertgebouw en was ze te zien in een optreden in de studie in Bussum voor de AVRO-televisie tijdens een "avond van louter ontspanning" tijdens een "met zorg voorbereid en evenwichtig samengesteld amusementsprogramma". Het nachtconcert in het Concertgebouw is onlang opnieuw uitgebracht en één van de juweeltjes uit de serie Jazz at the Concertgebouw. Keep Swinging was toen nog te jong om zelf te kunnen oordelen, maar het moet, met de oren van nu, een indrukwekkend concert geweest zijn.

Volg de Keep Swinging blog met Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief aan.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Amina Figarova and her Sextet live in Porgy en Bess - Terneuzen

AMINA FIGAROVA and her Sextet live in PORGY EN BESS - Terneuzen
What Happens On Tour Stays On Tour
Hans Koert

Amina Figarova treedt op met haar sextet in Porgy en Bess ( Nederlands) Amina Figarova and her Sextet live in Porgy en Bess - Terneuzen (English)

Her album Come Escape With Me reached the Top 10 of the JazzWeek Airplay chart for 10 weeks and her latest album Sketches even reached the top 5 range of that list. Almost unknown in Holland en Belgium she performs all over the world with her band. On Sunday afternoon the 20th of February, 2011 she played with her sextet at the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen ( southwest part of The Netherlands); so ... that leaves not much to be desired....... ?
Amina Figarova ( photo courtesy: Hans Koert)

Her sextet features the Luxembourgish trumpet player Ernie Hammes, who also played the flugelhorn; Marc Mommaas, a Dutch tenor saxophonist, now living in New York, Bart Platteau on flutes; Jeroen Vierdag on double bass and Chris Strik on drums. Amina Figarova, born in Baku, the capital of Azerbaijan, studied classical music and became a concert pianist. She visited The Netherlands for some concerts and took up residence in Amsterdam ten years ago.

Bart Platteau ( photo courtesy: Hans Koert)

She became fascinated by jazz music, thanks to the Dutch Jazz piano player Rob Van Kreeveld. She tours all around the world with her band, which features, since it started, her husband Bart Platteau and drummer Chris "Buckshot" Strik, as her regular accompanists. Up to now she released more then half a dozen jazz recordings and wrote the music for the 2001 Joop Van Den Ende musical: Diana, de musical.

Chris Buckshot Strik ( photo courtesy: Hans Koert)

We zijn altijd op pad ( = We're always on tour), she started the concert in almost perfect Dutch, en we hebben onze ervaringen vastgelegd in een aantal sketches, nummers ( = and we have recorded our experiences in a number of sketches, compositions). In the liner notes of her latest album Sketches she describes it as: Travelling with our musical family brings us to most interesting, and impressive places, we meet wonderful people, and find ourselves in different situations. We have lots of fun, we love touring, and we love to share those experiences.

Ernie Hammes ( photo courtesy: Hans Koert)

During the first set they performed tunes like Four Steps to ....., Your Room and a composition Caribou Crossing, inspired at a trip to Canada. The tune Ernie's Song, like all songs composed by Amina herself, with a great solo by Ernie Hammens on his beautiful designed David Monette flugelhorn, was originally released on her one but last album Above The Clouds. The first set was finished with the tune Flight Nº, which gave Chris "Buckshot" Strik, who got his nickname Buckshot from trumpet player Dmitri Matheny, the opportunity to show that he is a very energetic drummer. Chris, as he told me, can't remember why he is nicknamed that way Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Is open voor interpetatie denk ik. ( = I have no idea - place your one interpration on it ....). But, if you have heard Chris beating the drums .......... Inquire with Dmitri, Chris, I'd suggest!

Amina Figarova ( photo courtesy: Hans Koert)

After the break Amina started with the tune WHOTSOT, a contraction from the sentence: What Happens On Tour Stays On Tour. But if you really would like to hear some of those stories, come to me after a the concert and maybe I will tell you some, Amina suggests in the liner note of Sketches, but no bedtime stories she added to it during the concert.

Jeroen Vierdag ( photo courtesy: Hans Koert)

The tune Breakfast for the Elephant was composed during a trip to South Africa, where she was inspired by its wildlife wich included die kleine diertjes ( = those small animals), as she labeled them. The tune that impressed most was Back in New Orleans, which contained a great duet by Jeroen Vierdag on double bass and Marc Mommaas on tenor saxophone. We zijn er verschillende keren geweest, maar de stad, voorheen bruisend, was nu, na Katrina, leeg en verlaten. ( = We have visited New Orleans several times, but after Katrina, the city, once a city with a bustling nightlife, was now empty and deserted.). Amina joined with her band the well known New Orleans Jazz and Heritage Festival. One of the final tunes was On The Road, with another great solo by Buckshot Strik; The tune Train to Rotterdam, the city where Amira lives now, was offered as an encore.

Marc Mommaas ( photo courtesy: Hans Koert)

The tunes played during this concert, can be found on Amina's latest record Sketches, and, although the album don't has the long piano intro's, so typically for most of the tunes played by Amina during the concert, this album is a must-have for everybody in the audience. It was one of the last opportunities to see her live in these regions, as Amina and Bart have decided to move to New York City for a year within a few days. We hebben voor een jaar een appartement gehuurd in New York ( = We have rented an apartment in New York for a year), her husband Bart Platteau told me. De container wordt morgen gepakt ( = The container will be loaded tomorrow). But first the band will leave for Mexico for a one week tour with concerts in Cuernavaca and Mexico City and in April Amina can be heard in several US venues and festivals. Don't miss it!

Hans Koert

Please, send me your commends: keepswinging@live.nl

Amina Figarova is one of those jazz musicians, who are rather unknown in the region where they live, but famous elsewhere in the world. In the Porgy en Bess jazz club in Terneuzen in the south west part of The Netherlands, she showed that this is undeserved - she played her compositions, inspired by stories of her tours all over the world, from South Africa up to Canada. This year they move to the States to play in clubs and festivals all around the country, so ..... if you're there - don't miss it. Keep Swinging was at the Porgy en Bess concert and was impressed by the music. If you don't want to miss any contribution, follow it at Twitter or ask for the free newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Amina Figarova treedt op met haar sextet in Porgy en Bess

AMINA FIGAROVA treedt op met haar sextet in PORGY EN BESS
What Happens On Tour Stays On Tour
Hans Koert

Amina Figarova treedt op met haar sextet in Porgy en Bess ( Nederlands) Amina Figarova and her Sextet live in Porgy en Bess - Terneuzen (English)

Haar album Come Escape With Me prijkte tien weken lang op de Top 10 van de Jazzweek Jazz-radiolijst en haar laatste plaat Sketches bereikte onlangs de vierde plaats. In Nederland en België is ze nog niet zo bekend, al speelt ze op alle grote podia van de wereld. Op zondagmiddag 20 januari 2011 kon ze daaraan Porgy en Bess in Terneuzen aan toevoegen - wat blijft er dan nog te wensen over ..... ?
Amina Figarova ( foto: Hans Koert)

Haar sextet bestaat uit de Luxemburger Ernie Hammes op trompet en bugel; Marc Mommaas, een Nederlandse tenorsaxofonist, die nu in New York woont; Bart Platteau op fluiten; Jeroen Vierdag op bas en Chris Strik op slagwerk. Amina Figarova, geboren in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan, studeerde klassiek piano en speelde als concertpianiste in Azerbeidzjan. Ze kwam naar Nederland om concerten te geven en bleef hier tien jaar geleden definitief plakken.

Bart Platteau ( foto: Hans Koert)

Ze raakte gefascineerd door de jazz dankzij de Nederlandse pianist Rob van Kreeveld, die haar introduceerde in het jazzwereldje. De laatste tien jaar speelde ze overal ter wereld met haar groep, waarvan Bart Platteau, met wie ze getrouwd is en Chris "Buckshot" Strik tot haar vast begeleiders behoren vanaf het eerste begin. Tot nu toe maakte ze al heel wat platen, waarvan een zestal jazzplaten. Ze schreef in 2001 de muziek voor de Joop van den Ende musical: Diana, de musical.

Chris Buckshot Strik ( foto: Hans Koert)

We zijn altijd op pad, vertelde ze in vlekkeloos Nederlands bij aanvang van het concert, en we hebben onze ervaringen vastgelegd in een aantal sketches, een aantal composities. In haar laatste album schrijft ze hierover: Travelling with our musical family brings us to most interesting, and impressive places, ( = Al rondreizend met onze muzikale familie komen we op interessante en fascinerende plaatsen). We meet wonderful people, and find ourselves in different situations. (= We ontmoeten allerlei soorten mensen en komen in allerlei situaties terecht). We have lots of fun, we love touring, and we love to share those experiences. (= We hebben altijd lol samen, we houden van reizen en we houden er van onze ervaringen met anderen te delen).

Ernie Hammes ( foto: Hans Koert)

In de eerste set speelde het sextet nummers als Four Steps to ....., Your Room en het nummer Caribou Crossing, waarvoor de inspiratie in Canada lag.
Het nummer Ernie's Song, net als alle andere nummers gecomponeerd door Amina, maakte indruk door een mooie solo van Ernie Hammens op zijn schitterende, door David Monette ontworpen bugel. Dit nummer komt oorspronkelijk van het voorlaatste album Above The Clouds. De eerste set werd afgesloten met het nummer Flight Nº, waarin Chris "Buckshot" Strik alle ruimte kreeg om zijn energieke stijl van drummen te demonstreren. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan trompettist Dmitri Matheny, die hem ooit zo noemde, al kan Chris zelf niet bedenken waarom hij die naam gekregen heeft, Ik heb eerlijk gezegd geen idee.
Is open voor interpetatie denk ik. Zijn felle solo's, vol dynamiek en mimiek, lijken de vergelijking met "een schot hagel" wel te staven. Toch nog maar eens navragen, Chris!

Amina Figarova ( foto: Hans Koert)

Na de pauze opent Amina met het nummer WHOTSOT, een samentrekking van het zinnetje: What Happens On Tour Stays On Tour, wat zoiets betekent als: Wat er onderweg gebeurt, blijft onder ons. But if you really would like to hear some of those stories, come to me after a the concert and maybe I will tell you some. ( = Maar als je een paar van die verhalen wil horen, kom dan na het concert maar eens naar me toe, dan vertel ik je er misschien een paar), suggereert Amina op haar album Sketches. Maar geen bedtime stories hoor, geen verhaaltjes voor het slapen gaan, waarschuwt ze op voorhand in Porgy en Bess.

Jeroen Vierdag ( foto: Hans Koert)

Het nummer Breakfast for the Elephant werd gecomponeerd in Zuid-Afrika, waar ze geïnspireerd werd door die kleine diertjes, zoals de wilde olifanten liefkozend typeerde. Het nummer dat de meeste indruk maakte was Back in New Orleans, met daarin een indrukwekkende duet tussen Jeroen Vierdag op bas en Marc Mommaas op tenor. We zijn er verschillende keren geweest, maar de stad, voorheen bruisend, was, na Katrina leeg en verlaten. Amina trad er o.a. op tijdens het befaamde Jazz and Heritage Festival. Gelukkig gaat het de laatste tijd weer beter - de muziek komt weer terug. In één van de laatste nummers, On The Road, grijpt Buckshot Strik weer alle ruimte om te scoren ......... Als toegift speelde het sextet het nummer Train to Rotterdam, de stad waar Amina de laatste jaren woonde.

Marc Mommaas ( foto: Hans Koert)

De nummers, die het sextet ten gehore bracht, waren bijna alle van haar laatste album, Sketches. Het album bevat niet de vaak breed uitgesponnen intro's op piano, die Amina tijdens het concert speelde, maar desalniettemin is deze cd een must voor iedereen die aanwezig was tijdens het concert in Porgy en Bess en de muziek als herinnering mee naar huis wil nemen.

Het was overigens één van de laatste kansen om hen in deze regio te zien optreden, want Amina en Bart verhuizen binnenkort voor een jaar naar de VS. We hebben voor een jaar een appartement gehuurd in New York, vertelde Bart Platteau: De container wordt morgen gepakt. Eerst gaan het sextet overigens nog naar Midden Amerika voor een serie concerten in Cuernavaca en Mexico City en ook in april staan er optredens gepland in verschillende Amerikaanse clubs en festivals. Een mooi concert!

Hans Koert

Reacties op dit verslag welkom: keepswinging@live.nl

Amina Figarova is zo'n jazzmuzikant, die buiten haar eigen land meer bekendheid geniet dan thuis. Tijdens een concert in Porgy en Bess in Terneuzen liet ze zien en horen dat dit onterecht is - met haar sextet speelde ze nummers, die alle ontstaan zijn tijdens hun vele tournees, van Zuid-Afrika tot Canada: We zijn altijd op reis, vertelde ze. Het komend jaar gaan Amina en haar man proberen om Amerika te veroveren - iets waar ze al een tijdje mee bezig zijn, te zien aan de hoge plaatsen op de jazzlijsten die hun laatste twee album behalen. Keep Swinging beluisterde het conceert en was onder de indruk. Als je graag op de hoogte blijft volg dan de Keep Swingingblog op de voet via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief aan.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute

BEN WEBSTER'S final concert at the TWEE SPIEGHELS: A Tribute.
You're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can (Ben Webster)Hans Koert
Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren (Nederlands) - Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland ( English) - Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon ( Nederlands) Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute ( English)Ben Webster lived in Europe since the mid 1960s and found a new home in Copenhagen and Amsterdam, pampered by Mrs Hartlooper who offered Ben a home in the Waalstraat in Amsterdam. She's like a mother to me, Ben sighed in the Johan Van Der Keuken documentary film: Big Ben. The last decade of his life he loved his cinecamera, playing biliards, had his drinks and a gig now and then. He often travelled to Denmark and early September 1973 he had just returned by train from Copenhagen. On Thursday the 6th of September 1973 Ben has a gig in De Twee Spieghels in Leiden .... a concert that would become historical .........
Ben Walenkamp, the manager of the club, remembers that Ben wasn't in good shape: Het optreden van Ben Webster is historisch geworden, niet omdat hij zo geweldig goed speelde, integendeel zelfs, de man was niet in vorm. (= It would become a historical concert, not because Ben's playing, not at all - he wasn't in good shape.) Misschien was hij zelfs niet in staat om te spelen.(= Maybe he was even unable to play.). He was accompanied that evening by the Irv Rocklin Trio, featuring Irv Rocklin at the piano, Henk Haverhoek on double bass and Peter Ypma on drums. Ben Webster in De Twee Spieghels ( September 1973) ( photo courtesy: Jasperina Rigter)Some sources say that in the venue a group of uninterested "drunk" students ruined the atmosphere, whose noises irritated Ben, but Ben Walenkamp counters this in the book Leidse Jazz Geschiedenis van 1899-2009 by Cees Mentink. .... Some weeks before the Twee Spieghels concert Ben played at another venue, named Minerva, during the Students Introduction weeks of the Leyden University, and that concert had been rather noisy. Ze hebben gewoon twee concerten in Leiden door elkaar gehaald (= They just mixed up two Leiden concerts). Fact is that Ben drunk too much that night and didn't play well. Thanks to Ton Olde Monnikhof, who recorded the concert on a simple cassette recorder, we can still enjoy the concerts. Ben played but a few ballads ( All We Know and My Romance), and half a dozen up tempo standards only like Pennies from Heaven, I Got Rhythm, Just You, Just Me, How High the Moon and finished with Monk's Straight, No Chaser. He was so exhausted that he couldn't play its final chorus. It would become Ben's last public performance.
Irv Rocklin and Ben Webster in De Twee Spieghels ( photo courtesy: Jasperina Rigter)This private recording, released on an 2LP Ben Webster - Last concert (EMI 5C17824964/5) and reissued on a Blue Note 2cd entitled Ben Webster - The Holland Sessions, learn that Ben didn't play well. It would become Ben's last concert - two weeks later he passed away in the Lucas hospital in Amsterdam. Wanneer dit concert niet zijn laatste zou zijn geweest, was het er een om snel, heel snel, te vergeten ( = If this hadn't been his last concert, it would have been one to forget fast, very fast) Ben Walenkamp sighed.

Irv Rocklin and Ben Webster in De Twee Spieghels ( photo courtesy: Jasperina Rigter)
When Ben had finished the last tune Straight, No Chaser he spoke to the audience the historical words: Thank you. Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid from an old-timer. He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can." I repeat: You're young and growing and I’m old and going. So have your fun while you can. Bob Rigter, part of the audience, was allowed to play a tune on Betsy, Ben's tenor sax, the almost legendary instrument, accompanied by the Irv Rochlin Trio. It seems symbolic now, as if he wanted to hand over the job .......

• Tribute To Ben: f.l.t.r. Rob Agerbeek - Henk Haverhoek - Bob Rigter - Peter Ypma in De Twee Spieghels ( 6 September 2010) ( photo courtesy: Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )On the 6th of September 2010, 37 years after Ben's last concert, four "aged" men joined for a concert at the Twee Spieghels in Leiden to play a tribute to Ben Webster: Bob Rigter, who played at the 1973 concert on Ben's original tenor saxophone; Rob Agerbeek at the piano and the original 1973 rhythm section with Peter Ypma on drums and Henk Haverhoek, on double bass. Irv Rochlin was in the audience, but doesn't play anymore. He was born as Irving Rochlin, accompanied Anita O'Day and played with Stan Getz and Johnny Griffin', and lives in Holland since 1971. Now he lives in the States to be near his family. He often accompanied Ben in the good old days. Bob Rigter and his wife Jasperina remember the day that Ben died very well, because at that same day his wife gave birth to their son Simon, now a sought after jazz saxophone player too.
  
  Like in the good old days: A Tribute to Ben concert in De Twee Spieghels ( Photo courtesy: Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )The concert was recorded by VPRO filmmaker Flore Deroose, and released as a short documentary entitled Tribute to Ben Webster. I'm proud that I can share with you this great documentary, a tribute to one of the greatest tenor saxophone players ever, but also a tribute to the men who still love Ben's music and who are still inspired by it.
  
  Flore Deroose is a Flemish TV-journalist, originaly a cultural anthropologist, now-a-days the editor of an international film news agency. She made some more film documentaries, but this Tribute to Ben Webster is her first jazz-related project. She can give you more information how to order the DVD, but you can also contact: keepswinging@live.nl

Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid from an old-timer. He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can."

Hans Koert

Keep Swinging blog: 5 years online

keepswinging@live.nl

On the 6th of September 1973 history was written in the Twee Spieghels in Leiden (The Netherlands), although no-one realized that. An old, weary and a bit merry tenor saxophone player Ben Webster, tried to survive in rather noisy circumstances - an evening to forget .... if it hadn't been so special - it happened to be Ben's last public performance. Almost forty years later, on the same day, and the same spot, almost the same rhythm section joined in for a jam to commemorate this historical concert. It is recorded on a great documentary film by a young filmmaker, Flore Deroose entitled A Tribute to Ben Webster. The Keep Swinging blog, five years online these weeks, is allowed to share it with you, as it shows exactly what the blog wants to be - a place to share the fascination of jazz and jazz-related music from the last hundred years ( 1911-2011) in a historical context. If you won't miss any contributions, please, follow it at Twitter or ask for its free newsletter.

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions