Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute

BEN WEBSTER'S final concert at the TWEE SPIEGHELS: A Tribute.
You're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can (Ben Webster)Hans Koert
Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren (Nederlands) - Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland ( English) - Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon ( Nederlands) Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute ( English)Ben Webster lived in Europe since the mid 1960s and found a new home in Copenhagen and Amsterdam, pampered by Mrs Hartlooper who offered Ben a home in the Waalstraat in Amsterdam. She's like a mother to me, Ben sighed in the Johan Van Der Keuken documentary film: Big Ben. The last decade of his life he loved his cinecamera, playing biliards, had his drinks and a gig now and then. He often travelled to Denmark and early September 1973 he had just returned by train from Copenhagen. On Thursday the 6th of September 1973 Ben has a gig in De Twee Spieghels in Leiden .... a concert that would become historical .........
Ben Walenkamp, the manager of the club, remembers that Ben wasn't in good shape: Het optreden van Ben Webster is historisch geworden, niet omdat hij zo geweldig goed speelde, integendeel zelfs, de man was niet in vorm. (= It would become a historical concert, not because Ben's playing, not at all - he wasn't in good shape.) Misschien was hij zelfs niet in staat om te spelen.(= Maybe he was even unable to play.). He was accompanied that evening by the Irv Rocklin Trio, featuring Irv Rocklin at the piano, Henk Haverhoek on double bass and Peter Ypma on drums. Ben Webster in De Twee Spieghels ( September 1973) ( photo courtesy: Jasperina Rigter)Some sources say that in the venue a group of uninterested "drunk" students ruined the atmosphere, whose noises irritated Ben, but Ben Walenkamp counters this in the book Leidse Jazz Geschiedenis van 1899-2009 by Cees Mentink. .... Some weeks before the Twee Spieghels concert Ben played at another venue, named Minerva, during the Students Introduction weeks of the Leyden University, and that concert had been rather noisy. Ze hebben gewoon twee concerten in Leiden door elkaar gehaald (= They just mixed up two Leiden concerts). Fact is that Ben drunk too much that night and didn't play well. Thanks to Ton Olde Monnikhof, who recorded the concert on a simple cassette recorder, we can still enjoy the concerts. Ben played but a few ballads ( All We Know and My Romance), and half a dozen up tempo standards only like Pennies from Heaven, I Got Rhythm, Just You, Just Me, How High the Moon and finished with Monk's Straight, No Chaser. He was so exhausted that he couldn't play its final chorus. It would become Ben's last public performance.
Irv Rocklin and Ben Webster in De Twee Spieghels ( photo courtesy: Jasperina Rigter)This private recording, released on an 2LP Ben Webster - Last concert (EMI 5C17824964/5) and reissued on a Blue Note 2cd entitled Ben Webster - The Holland Sessions, learn that Ben didn't play well. It would become Ben's last concert - two weeks later he passed away in the Lucas hospital in Amsterdam. Wanneer dit concert niet zijn laatste zou zijn geweest, was het er een om snel, heel snel, te vergeten ( = If this hadn't been his last concert, it would have been one to forget fast, very fast) Ben Walenkamp sighed.

Irv Rocklin and Ben Webster in De Twee Spieghels ( photo courtesy: Jasperina Rigter)
When Ben had finished the last tune Straight, No Chaser he spoke to the audience the historical words: Thank you. Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid from an old-timer. He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can." I repeat: You're young and growing and I’m old and going. So have your fun while you can. Bob Rigter, part of the audience, was allowed to play a tune on Betsy, Ben's tenor sax, the almost legendary instrument, accompanied by the Irv Rochlin Trio. It seems symbolic now, as if he wanted to hand over the job .......

• Tribute To Ben: f.l.t.r. Rob Agerbeek - Henk Haverhoek - Bob Rigter - Peter Ypma in De Twee Spieghels ( 6 September 2010) ( photo courtesy: Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )On the 6th of September 2010, 37 years after Ben's last concert, four "aged" men joined for a concert at the Twee Spieghels in Leiden to play a tribute to Ben Webster: Bob Rigter, who played at the 1973 concert on Ben's original tenor saxophone; Rob Agerbeek at the piano and the original 1973 rhythm section with Peter Ypma on drums and Henk Haverhoek, on double bass. Irv Rochlin was in the audience, but doesn't play anymore. He was born as Irving Rochlin, accompanied Anita O'Day and played with Stan Getz and Johnny Griffin', and lives in Holland since 1971. Now he lives in the States to be near his family. He often accompanied Ben in the good old days. Bob Rigter and his wife Jasperina remember the day that Ben died very well, because at that same day his wife gave birth to their son Simon, now a sought after jazz saxophone player too.
  
  Like in the good old days: A Tribute to Ben concert in De Twee Spieghels ( Photo courtesy: Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )The concert was recorded by VPRO filmmaker Flore Deroose, and released as a short documentary entitled Tribute to Ben Webster. I'm proud that I can share with you this great documentary, a tribute to one of the greatest tenor saxophone players ever, but also a tribute to the men who still love Ben's music and who are still inspired by it.
  
  Flore Deroose is a Flemish TV-journalist, originaly a cultural anthropologist, now-a-days the editor of an international film news agency. She made some more film documentaries, but this Tribute to Ben Webster is her first jazz-related project. She can give you more information how to order the DVD, but you can also contact: keepswinging@live.nl

Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid from an old-timer. He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can."

Hans Koert

Keep Swinging blog: 5 years online

keepswinging@live.nl

On the 6th of September 1973 history was written in the Twee Spieghels in Leiden (The Netherlands), although no-one realized that. An old, weary and a bit merry tenor saxophone player Ben Webster, tried to survive in rather noisy circumstances - an evening to forget .... if it hadn't been so special - it happened to be Ben's last public performance. Almost forty years later, on the same day, and the same spot, almost the same rhythm section joined in for a jam to commemorate this historical concert. It is recorded on a great documentary film by a young filmmaker, Flore Deroose entitled A Tribute to Ben Webster. The Keep Swinging blog, five years online these weeks, is allowed to share it with you, as it shows exactly what the blog wants to be - a place to share the fascination of jazz and jazz-related music from the last hundred years ( 1911-2011) in a historical context. If you won't miss any contributions, please, follow it at Twitter or ask for its free newsletter.

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon

BEN WEBSTER'S laatste optreden in de TWEE SPIEGHELS: Een eerbetoon.Een concert om snel te vergeten .......... als het niet Ben's laatste was geweestHans Koert Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren (Nederlands) - Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland ( English) - Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon ( Nederlands) Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute ( English)
You're young and growing and I’m old and going. So have your fun while you can. (Ben Webster).
Ben Webster woonde sinds 1964 in Europa en vond in Kopenhagen en Amsterdam een nieuw thuis. Onder de moederlijke vleugels van Mevrouw Hartlooper had hij in de Waalstraat in Amsterdam een goed kosthuis gevonden. She's like a mother to me (= Ze is als een moeder voor me), verzuchtte Ben. Hij vulde zijn laatste jaren met wat optredens, zijn filmcamera, zijn borreltje en zijn herinneringen. Op donderdag 6 september 1973 treedt Ben op in De Twee Spieghels in Leiden .... een memorabel concert.
Ben Walenkamp, de toenmalige eigenaar van de club, herinnert dat Ben niet in vorm was. Het optreden van Ben Webster is historisch geworden, niet omdat hij zo goed en geweldig speelde, integendeel zelfs, de man was niet in vorm. Ben werd die avond begeleid door Irv Rocklin aan de piano, Henk Haverhoek op bas en Peter Ypma op slagwerk.
Ben Webster in De Twee Spieghels ( september 1973) ( foto: Jasperina Rigter)
Er is veel over dit concert geschreven, over Ben's onvrede met de slagwerker, die meestal niet in Irv Rocklin's Trio speelde, over het feit dat hij zich moest behelpen met vieux (in plaats van zijn eigen vertrouwde merk cognac) en sommige bronnen verhalen over een rumoerig publiek, dat zou hebben bestaan uit lawaaierige, meest ongeïnteresseerde studenten. Ben Walenkamp bestrijdt dat in het fraai uitgevoerde boek Leidse Jazz Geschiedenis van 1899-2009 samengesteld door Cees Mentink. Een paar weken voor het Twee Spieghels concert had Ben opgetreden in het studentencafé Minerva tijdens de Studenten Introductieweken en daar had Ben zich groen en geel geërgerd aan het lawaaierige aangeschoten publiek. Ze hebben gewoon twee concerten in Leiden door elkaar gehaald, stelt Ben Walenkamp vast. Feit is dat Ben zich die avond niet lekker voelde, slecht speelde en meer dan aangeschoten was, omdat hij alles door elkaar dronk.

Dankzij één van de bezoekers, Ton Olde Monnikhof, die het concert op een eenvoudige cassetterecorder opnam, kunnen we het concert terugluisteren. Ben speelde maar een paar ballads ( All We Know en My Romance), en verder een zevental uptempo standards zoals Pennies from Heaven, I Got Rhythm, Just You, Just Me, How High the Moon en als slot Monk's Straight, No Chaser, maar hij was zo uitgeput, dat de laatste chorus er helemaal bij in schoot. Het zou Ben's laatste optreden worden.

Irv Rocklin en Ben Webster in De Twee Spieghels ( foto: Jasperina Rigter)De volgende dag werd hij in het Lucasziekenhuis in Amsterdam opgenomen en twee weken later overleed hij. Deze privéopname, uitgebracht op een LP Ben Webster - Last Concert (EMI 5C17824964/5), heruitgebracht op een Blue Note 2cd getiteld Ben Webster - The Holland Sessions, laat horen dat Ben niet in vorm was. Niemand wist uiteraard dat het Ben's laatste optreden zou worden: Wanneer dit concert niet zijn laatste zou zijn geweest, was het er een om snel, heel snel, te vergeten, verzuchtte Ben Walenkamp.

Irv Rocklin en Ben Webster in De Twee Spieghels ( foto: Jasperina Rigter)
Na het laatste nummer richtte Ben zich tot het publiek en sprak de historische woorden: Thank you. (= Dank u wel). Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid, from an old-timer.
(= Ik zal jullie, jongelui, eens vertellen, wat ik als kind hoorde zeggen door een oude man.) He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going." ( = Hij zei: "Jongen, jij bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je - ik ben oud en neem binnenkort afscheid" (vrij vertaald - het origineel is veel sterker omdat het rijmt). "So have your fun while you can." (= "Dus geniet er van nu het nog kan"). I repeat: You're young and growing and I’m old and going. So have your fun while you can. (= Ik herhaal: ...........). Bob Rigter, toen in de zaal, kreeg Betsy, Ben's tenorsax, een haast legendarisch instrument, in zijn handen gedrukt en mocht er, begeleid door Irv Rochlin en zijn ritmesectie een nummer op spelen. Symbolish haast, lijkt het, achteraf bekeken.

Tribute to Ben: v.l.n.r. Rob Agerbeek - Henk Haverhoek - Bob Rigter - Peter Ypma in De Twee Spieghels ( 6 september 2010) ( foto: Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )
Op 6 september 2010, 37 jaar na Ben's laatste concert, treden vier "oude" mannen op voor een concert in De Twee Spiegels in Leiden, nu uitgebaat door Colin van Gestel-Messiaen, voor een eerbetoon aan Ben Webster: Bob Rigter, op tenorsax, Rob Agerbeek aan de piano en de oorspronkelijke ritmesectie uit 1973 achter bas en slagwerk: Henk Haverhoek en Peter Ypma.
De oorspronkelijke pianist, Irv Rochlin, geboren als Irving Rochlin, nu 84 jaar oud, zat eveneens in de zaal, maar speelt niet meer. Hij kwam, na een carrière bij jazzmusici van naam als Anita O'Day, Stan Getz en Johnny Griffin', in 1971 in ons land wonen. Sinds kort woont hij weer in de VS to be near his family, vertelde zijn kleindochter me. Ben Rigter en zijn echtgenote Jasperina, die in 1973 de unieke foto's maakte van Ben's laatste optreden, zullen het overlijden van Ben Webster niet snel vergeten, aangezien op de dag van Ben's overlijden, Jasperina het leven schonk aan een gezonde jongen, Simon. Simon Rigter is nu een veelgevraagd jazzsaxofonist en in de voetsporen van zijn vader ( en Ben) getreden.

Oude tijden herleven: Het Tribute concert in De Twee Spieghels ( Peter J. Visser http://muziekgezien.blogspot.com )Het concert werd vastgelegd door VPRO filmmaker Flore Deroose, en uitgebracht als een korte documentaire getiteld Tribute to Ben Webster. Ik vind het geweldig, dat ik deze documentaire hier mag laten zien - een eerbetoon aan Ben Webster maar ook aan de Jazz en haar vertolkers en fans, die nog elke dag genieten van deze muziek.

Flore Deroose is een Vlaamse TV-journaliste, van huis uit cultureel antropoloog, die momenteel werkzaam is in de journalistiek als eindredacteur bij een internationaal videonieuwsagentschap. Ze maakte eerder documentaires, maar Tribute to Ben Webster is haar eerste jazzgerelateerde project. De documentaire is rechtstreeks bij haar te bestellen op DVD of via keepswinging@live.nl

Now I will say to all of you youngster what I heard when I was a kid from an old-timer. He said, "Son, you're young and growing and I'm old and going. So have your fun while you can."

Hans Koert

Keep Swinging blog: 5 jaar online

keepswinging@live.nl

Op 6 september 1973 wordt in de Twee Spieghels in Leiden geschiedenis geschreven, al was niemand zich daarvan bewust. Een oude vermoeide aangeschoten tenorsaxofonist, Ben Webster, probeert er in een rumoerige omgeving nog iets van te maken - Een concert om snel te vergeten .......... als het niet Ben's laatste was geweest, daar is iedereen het over eens. Bijna veertig jaar later, precies op de zelfde datum, komt de nagenoeg complete ritmesectie weer bij elkaar, om dit historisch moment nog een keer te beleven, schitterend vastgelegd op film door een jonge filmmaker Flore Deroose: A Tribute to Ben Webster - een eerbetoon aan een groot tenorsaxofonist. De Keep Swinging blog, vijf jaar geleden voor het eerst online, mag deze documentaire laten zien en dit past naadloos in haar doelstelling om de fascinatie voor jazz en jazz-gerelateerde muziek uit de periode 1911-2011 met anderen te delen en wat is er dan mooier een heden en verleden van de Jazz op deze manier te doen herleven. Als je vooraan wilt staan bij het uitkomen van nieuwe bijdragen, volg dan de Keep Swinging blog via Twitter of vraag haar gratis nieuwsbrief.

RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland

Ben at his Best: BEN WEBSTER's Last Years in Holland
Ben voor joe outkeet you want to eat - manger? Five o'clock - half six? Zo leet? ( Ben, do you want to eat before you leave? Manger? 5 O'clock? Half past five? So late? )(Mrs. Hartlooper in Big Ben)
Hans Koert

Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren (Nederlands) - Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland ( English) - Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon ( Nederlands) Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute ( English)

During the last half of the Twentieth century several US jazzmen lived in Europe, where they could play their music without being discriminated because of their race. In the US the segregation of races made it difficult for black people to play for a white audience. Some well known musicians had moved to Europe (The Netherlands) where Don Byas, Dexter Gordon and Ben Webster.

Ben Webster in Copenhagen: f.l.t.r.: Alex Riel drums - Kenny Drew piano - Ben Webster tenor sax and Niels-Henning Ørsted Pedersen bass. 1965 (photo courtesy: Jan Persson).

Ben Webster, born in Kansas City, March 1909 decided to move in the 1960s to Copenhagen and later Amsterdam after a long career in the bands of Bennie Moten, Fletcher Henderson and Duke Ellington. Although he played a lot of gigs in the early 1960s at the US east coast, the audiences seemed to skip the concerts, maybe because he was often to drunk to play or forgot his appointments. He got the opportunity to play in Europe in December 1964 for a gig of a month at the Ronnie Scott's Jazz Club in London, where he played with Stan Tracey, Rick Laird and Jackie Dougan. On the 20th of December 1964 he was guest at the well known jazz program Jazz 625. Enjoy one of the tunes he played during that half hour program entitled Perdido, with Ronnie Scott on tenor, the host of the jazz club, as a special guest.

Ben Webster liked being in Europe - he like the relaxed atmosphere and, most of all, he was treated like a star. Label of the so-called Albert Heijn record: Ben Op Zijn Best (Hans Koert collection)

When the gig at Ronnie Scott's had finished, he didn't return to The States, but accepted gigs in England, Sweden, Norway and finally found a "home" in Copenhagen, Denmark, where he found a regular gig in clubs like the Jazzhus Montmartre with the Kenny Drew Trio, featuring Kenny Drew at the piano, Niels-Henning Ørsted Pedersen on bass and Alex Riel on drums. But his habits of drinking too much, played tricks on him in Denmark too and he forgot gigs or ruined performances due to excessive drinking, like at the Berliner Jazztage, October 1965. In May 1966 he decided to move to Amsterdam, a place he'd never visited before and where his friend Don Byas lived, who had married a Dutch wife. Don liked living in Amsterdam, so Ben decided to move too and start a new life.

Liner notes at the Ben Op Zijn Best album: Michiel De Ruyter, a well known Dutch jazz journalist makes it easy for the target group: the shopping housewife: Dit is een ouderwetse plaat met gezellige jazz. Gewoon alles van je 1-2-3-4 in de maat .......... (= This is a oldfashioned record with some cozy jazz. 1-2-3-4: Just four in a beat (photo in negative. Click on the image to enlarge).( Hans Koert collectie)

He found a home at the house of Mrs. Hartlooper, a widow who lived in the Waalstraat in Amsterdam. This episode of Ben's life was recorded in a great 1967 documentary by the famous Dutch filmmaker Johan Van Der Keuken, entitled Big Ben. It shows Ben, pampered by Mrs. Hartlooper, ( She's like a mother to me, Ben says in the film), who doesn't speak the language ( Ben voor joe outkeet you want to eat - manger? Five o'clock - half six? Zo leet? ( = Ben, do you want to eat before you leave? Manger? 5 o'clock? half past five? Isn't that too late? ). Ben plays his music ( Fats Waller on a simple electric gramophone player), makes his home movies, visits the Amsterdam Zoo ( Artis) and plays his games of billiards in the café around the corner. A great film which shows an old lonely man, reminiscing the good old days ....... You should try to see this documentary. Ben Webster ( 1909-1973)
In 1968 Ben Webster was scheduled to play at the Hammerveld Jazz Festival in Roermond, a city in the south eastern part of The Netherlands as one of the major attractions of the festival. Ben Webster was booked and his concert was giving a billing. A senior official from the Dutch Ministry of Justice contacted the organisation, that Ben didn't had a permit to play, so he wasn't allowed to gave a concert at the festival. What to do? It was impossible to cancel Ben's concert, so the organisation decided to let Ben play. The police officer, who had to make a report, was cooperative. Ben played with the Cees Slinger Trio featuring Cees Slinger at the piano, John Engels drums and Jacques Schols bass. The US clarinet player Tony Scott joined in for some tunes.
As soon as Ben started to play his first notes, the police officer started to search for the chairman of the festival, who was "hidden" somewhere at the festival. When he finally found him, it took a long times before the report was made ........ and in the mean times Ben had finished the concert, including some extra tunes. The organisation of the Hammerfeld Jazz Festival was fined for a few hundred Dutch guilders, but the festival had his Webster concert as announced. (source: http://www.historieroermond.nl/)

Ben Op Zijn Best, recorded the 5th of Augustus 1970, known as the "Albert Heijn record". ( Hans Koert collection)

In August 1970 Ben Webster joined a recording session at the Sound Push studios in Laren in the centre of The Netherlands, with some of Holland’s best jazz musicians, like Ray Kaart on trumpet, Herman Schoonderwalt on alto saxophone, Rudy Brink on tenor, Cees Slinger at the piano, Rob Langereis on double bass and John Engels on drums. In 1970 Albert Heijn, a well known Dutch chain of supermarkets, wanted to make a record to sell in its shops. There was only a small budget reserved to make the record, so the tunes for the records should be all public domain tunes, like Ida Sweet as Apple Cider, Deep River and Nobody's Knows the Trouble I've Seen. The record was sold at Albert Heijn supermarkets for Dfl 4.95. It was sold out within a few weeks.

A few month later the record was reissued in Paris as Ben At His Best ( RCA 741.060 ) without the permission or knowledge of one of the musicians. Ben was furious and was very suspicious too. He believed that the Dutch musicians sold the rights of the record without his permission, but they didn't. It gave a lot of trouble and finally the misunderstanding was accommodated, although Ben and the musicians never became close friends again.

A Tv-performance by Ben Webster (Net 2)( PZC 3rd of Augustus 1968) (Source: krantenbank Zeeland) (photo in negative)

On the 6th of September 1973 Ben Webster gave a concert in Leiden in the Twee Spieghels, a concert that should have been forgotten very soon ( Ben had drunk a lot and didn't play well), if it hadn't been Ben's last concert. This concert was recorded on a small cassette tape recorder and issued on a 2LP. More about Ben's last concert in: Ben Webster's Last Concert at the Twee Spieghels: A Tribute.

Hans Koert
keepswinging@live.nl


Ben Webster lived the last years of his life in Amsterdam, pampered by his landlady Mrs. Hartlooper, who didn't speak his language and communicated in broken English: Is lekker the keek …. En de kaffee .. Lekker water …. (= You like the cake? And the coffee? Nice fresh water?). She's like a mother to me, Ben says in the Johan Van Der Keuken film "Big Ben". Living in an Amsterdam apartment, playing his music ( Fats Waller's stride on a noisy LP), making home movies, visiting the Amsterdam Zoo, playing his billiards and a gig now and then, this documentary fascinates.

This week the Keep Swinging blog celebrates its 5th anniversary and will publish more about Ben Webster's last concert in one of the next blogs. If you don't want to miss it, follow it at Twitter or ask its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren

Ben Op Zijn Best: BEN WEBSTER's Laatste Jaren
Hij is een legende, een begrip en hij IS er (Michiel de Ruyter) Hans Koert

Ben Op Zijn Best - Ben Websters laatste jaren (Nederlands) - Ben At His Best: Ben Websters last years in Holland ( English) - Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon ( Nederlands) Ben Webster's Final Concert at the Twee Spieghels: A Tribute ( English)


In de tweede helft van de twintigste eeuw woonden er nogal wat Amerikaanse jazzmusici in Europa, waar ze enthousiast publiek vonden en zich niet gediscrimineerd voelden vanwege hun ras. In de VS was de rassendiscriminatie nog voelbaar op alle fronten en zwarte musici ondervonden allerlei problemen als ze in een gemengde band voor blank publiek optraden. Verschillende grote namen verhuisden dan ook naar Europa, zoals bijvoorbeeld Don Byas, Dexter Gordon en Ben Webster, die alle drie in Nederland een nieuw thuis vonden.

Ben Webster in Kopenhagen: v.l.n.r.: Alex Riel slagwerk - Kenny Drew piano - Ben Webster tenorsax en Niels-Henning Ørsted Pedersen bas. 1965 (foto: Jan Persson).
Ben Webster, geboren in maart 1909 in Kansas City, verruilde in de jaren zestig zijn vaderland voor Kopenhagen en ging later in Amsterdam wonen, na een lange carrière in de grote orkesten van Bennie Moten, Fletcher Henderson en Duke Ellington.
Hoewel hij begin jaren zestig toch nog heel wat optredens in de VS mocht verzorgen, liep het aantal bezoekers terug - in de clubs keek hij tegen half lege rijen aan. Het publiek leek op hem uitgekeken, misschien doordat de kwaliteit van zijn spel niet altijd gegarandeerd was vanwege drankproblemen. In december 1964 kreeg hij een uitnodiging om naar Europa te komen voor een serie concerten in de Ronnie Scott Jazz club in Londen, waar hij toegevoegd werd aan het trio van Stan Tracey met Rick Laird en Jackie Dougan in de ritmesectie. Op 20 december 1964 is hij met het trio te gast in het toen populaire Tv-programma Jazz 625. Geniet van één van de nummers, die hij toen tijdens dat half uur durende progamma speelde: Perdido, waarin Ronnie Scott, de club-eigenaar en tenorsaxofonist, zelf ook een nummertje mee mocht spelen.

Ben hield van Europa - hij hield van de ontspannen sfeer en, bovenal, dat hij behandeld werd als een "ster". Na afloop van de maand in Ronnie Scott's besloot hij dan ook niet terug te gaan naar de VS, maar hier te blijven.
Label van de Albert Heijnplaat: Ben op zijn Best (Hans Koert collectie)

Dankzij wat schnabbels kwam hij via Zweden en Noorwegen, tenslotte in Kopenhagen terecht. Hier werd hij een regelmatige gast in het Jazzhus Montmartre met het Kenny Drew Trio ( met Kenny Drew op piano, Niels-Henning Ørsted Pedersen op bas en Alex Riel op slagwerk. Maar ook hier in Kopenhagen stak zijn drankverslaving weer de kop op, waardoor hij optredens vergat of zelfs helemaal verprutste zoals tijdens de Berliner Jazztage in oktober 1965. In mei 1966 besloot hij te verhuizen naar Amsterdam, waar hij Don Byas kende, die hier woonde en getrouwd was met een Nederlandse. Bovendien had hij nog nooit in Nederland opgetreden, zodat hij met een schone lei kon beginnen.

Hoestekst van Ben Op Zijn Best: Michiel de Ruyter past zich, in Jip-en-Janneke taal, aan bij de gemiddelde Albert Heijnklant: Dit is een ouderwetse plaat met gezellige jazz. Gewoon alles van je 1-2-3-4 in de maat .......... (foto in negatief. Klik op de foto om hem te vergroten).( Hans Koert collectie)

Hij vond een kosthuis bij de weduwe Hartlooper, die in de Waalstraat kostgangers hield. Deze episode in Ben's leven is uitgebreid vastgelegd in een schitterende documentaire van Johan van der Keuken uit 1967 getiteld Big Ben, waarin vooral het gezellige steenkool Engels van Mrs. Hartlooper en het ietwat kneuterige jaren zestig huishouden rond Ben, die met zijn amateurfilmcamera het straatleven vanuit zijn raam vastlegde, zijn borreltje dronk en een biljartje legde of in Artis aapjes ging kijken, in je herinnering blijft steken. Wanneer wordt deze film weer eens uitgezonden?
Ben Webster ( 1909-1973)

In 1968 was Ben Webster geboekt voor het Hammerveld Jazzfestival in Roermond als één van de topacts voor het festival. Webster's optreden werd contractueel vastgelegd en het voorgenomen concert werd landelijk breed uitgemeten. Een jurist van het Ministerie van Justitie rook lont en meldde de organisatie dat Ben niet mocht optreden omdat hij geen werkvergunning had. Goede raad was duur, want het concert afzeggen leek financieel geen optie, dus besloot men het concert gewoon doorgang te laten vinden.
De politieagent, die belast was met het uitschrijven van een proces verbaal, wilde wel meewerken. Ben trad op met het Cees Slinger Trio met Cees Slinger aan de piano, John Engels op slagwerk en Jacques Schols op bas. Klarinettist Tony Scott speelde ook nog spontaan op enkele stukken mee. Zodra Ben de eerste noten had gespeeld, moest de politieagent zijn werk doen - het uitschrijven van het proces-verbaal. Hij ging op het drukke festival terrein op zoek naar de voorzitter van het festival, die zich ergens in de mensenmassa bevond. Toen hij die eindelijk gevonden had, duurde het opmaken van het proces-verbaal zo lang, dat Ben ondertussen het concert beëindigd had, inclusief een ruime toegift. De organisatie van het Hammerfeld Festival kreeg een boete van een paar honderd gulden, maar het optreden van Ben was gered. ( bron: http://www.historieroermond.nl/)

Ben op zijn Best opgenomen 5 augustus 1970 en bekend geworden als de "Albert Heijn plaat". ( Hans Koert collectie)

In augustus 1970 was Ben aanwezig op een opnamesessie in de Sound Push studio in Laren met enkele Nederlandse jazzprominenten, zoals Ray Kaart op trompet, Herman Schoonderwalt op altsax, Ruud Brink op tenorsax, Cees Slinger op piano, Rob Langereis op bas en John Engels op slagwerk. Albert Heijn, de bekende supermarktketen, wilde een plaat laten maken, die verkocht zou worden in haar winkels. Er was maar weinig budget voor zo'n plaat, dus werd er geknepen in de kosten. Zo mochten er alleen copyrightvrije nummers gespeeld worden, zoals Ida Sweet as Apple Cider, Deep River en Nobody's Knows the Trouble I've Seen. De plaat werd in de Albert Heijn supermarkten verkocht voor ƒ4.95. De LP was binnen een paar weken overal uitverkocht.

Een paar maanden dook de plaat heruitgebracht op in Parijs als Ben At His Best ( RCA 741.060 ) zonder dat er toestemming verleend was door de muzikanten. Ben was laaiend en achterdochtig. Volgens hem hadden de medespelers op de plaat een slaatje willen slaan uit deze opnamen. Het gaf een heleboel rompslomp en ruzie en hoewel tenslotte het misverstand rechtgezet kon worden en de muzikanten hun naam konden zuiveren, bleef de verhouding tussen Ben en zijn begeleidingsgroep voor altijd "onderkoeld".

Tv-optreden van Ben Webster (Nederland 2)( PZC 3 augustus 1968) (bron: krantenbank Zeeland) (foto in negatief)
Op 6 september 1973 trad Ben Webster op in de Twee Spieghels in Leiden, een optreden om zo snel mogelijk te vergeten, vonden veel bezoekers. Ben was niet in vorm en had weer veel gedronken. Het zou zijn laatste optreden worden, gelukkig vastgelegd op een cassetterecordertje

Meer over Ben's laatste concert in Ben Webster's laatste optreden in de Twee Spieghels: Een eerbetoon.

Hans Koert
keepswinging@live.nl


De laatste jaren van zijn leven bracht Ben door in Nederland onder de vleugels van zijn hospita, de weduwe Mevr. Hartlooper. She's like a mother to me, verzucht Ben in de Johan van der Keuken film Big Ben. Zijn kamer twee hoog in een Amsterdamse volkswijk, zijn filmcamera en zijn muziek, Fats Waller op een oude krakerige LP. Een eenzame, wat zielige bejaarde, vertroeteld door zijn hospita, die met haar drie woorden Engels regelmaat in zijn leven brengt: Ben voor joe outkeet you want to eat - manger? Five o'clock - half six? Zo leet?

De Keep Swinging blog bestaat deze week vijf jaar en kijkt in twee delen terug op de laatste jaren van Ben ................ Als je niets wilt missen, volg de Keep Swinging blog dan via Twitter of vraag haar gratis nieuwsbrief.



Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Ben Webster

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Today one of the first recordings made by Ben Webster after he had moved to Europe late 1964. I found myself a copy of the well known LP Blue Light released by Black Lion and Polydor.
In 1964 Ben Webster had lost his popularity in the USA because jazz was no longer popular music; Rock and Roll was top of the bill. Ben had sever financial problems, because he spent more money than he earned and didn't found gigs, because he asked too much money to perform. It was a luck for him that Ronnie Scott, the famous London saxophone player asked him to come to London for an engagement in his Ronny Scott Jazz Club for one month and in December 1964 Ben shipped in in New York heading for London. He didn't like to fly by plane, so he took the boat. On the 20th of December 1964 he played with Stan Tracey at the piano, Rick Laird on bass and Jackie Dougan on drums at the Marquee Club in London for the BBC TV program Jazz 625. It is almost moving to see how nervous he was when Steve Race interviews him. He plays the tune Night In Tunesia with Ronnie Scott as special guest on tenor sax. The program was broadcast on the national BBC network on the 16th of January 1965.

Ben Webster played for one month at the Ronnie Scott Jazz Club and enjoyed London. He learned that he was still the big star, so when the gig was over he didn't return to the States, but took some more gigs in England, Sweden, Norway and finally found a new home in Copenhagen, Denmark, where he met Niels-Henning Ørsted Pedersen and drummer Alex Riel, both 24 years old.

With piano player Kenny Drew, also an American who lived in Copenhagen, Ben founded the Ben Webster - Kenny Drew Trio, which performed in the Jazzhus Montmartre. On the 6th of February 1965 they recorded five tracks for the Blue Light album: Autumn Leaves - Stardust - What's New - Easy To Love and Yesterdays; all standards. He lived for some time in Copenhagen, made some tours to places like Paris, London, Stockholm, Amsterdam and Manchester, and recorded with the Arnvid Meyer 's Orchestra, in fact a sextet. Some of these recordings are on the album too. Arnvid Meyer, who passed away 10 months ago ( August 2007), 80 years old, was a Danish trumpet player and bandleader who accompanied and recorded numerous US guests, like Benny Carter, Bill Coleman, Roy Eldridge, Coleman Hawkins and Ben Webster. His maistream sextet sounded a bit like Ellington's small 1930s groups, Ben recorded with in the early 1940s.
f.l.t.r.: Alex Riel drums - Kenny Drew piano - Ben Webster tenor sax and Niels-Henning Ørsted Pedersen bass. Copenhagen 1965 (photo courtesy Jan Persson).

Ben would never return to the US and stayed in Europe, living in both Copenhagen and Amsterdam. About his time in Amsterdam Johan Van Der Keuken made a great documentary, titled Big Ben. You can read more about it in my contibution The Secret of Mrs. Hartloper.
I love to finish this blog with a great fragment featuring Ben Webster at an informal house party jam at Niels-Henning Ørsted Pedersen's in Copenhagen, featuring Kenny Drew on piano, Niels-Henning on bass, Ben on tenor saxophone and Ole Streenberg on drums.

This fragment is from a Danish documentary titled: NHØP - Musician Of The Year.

Hans Koert keepswinging@live.nl

AL COHN-REIN DE GRAAFF TRIO:

Al Cohn - Rein De Graaff - Koos Serierse - Eric Ineke = blue monk = till do nothing till you're true = hot house = rifftide = secret love = speak low = thing = we'll be together again. Recorded in Monster ( The Netherlands) on the 6th of June 1987 for Timeless.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands ( To the English translation )

Vandaag één van de eerste platen, die Ben Webster maakte toen hij naar Europa verhuisd was, eind 1964. Ik vond een exemplaar van de bekende LP Blue Light uitgebracht op Black Lion en Polydor.
In 1964 was de populariteit van Ben Webster in Amerika flink gedaald omdat het publiek uitgekeken was op zijn muziek en jazz niet langer populair was; rock and roll was top of the bill. Ben Webster had ernstige financiële problemen omdat zijn uitgaven patroon niet overeenkwam met zijn inkomsten. Hij kreeg ook steeds minder aanbiedingen voor optredens omdat de gage die hij vroeg veel te hoog was. Hij was dan ook blij toen eind 1964 Ronnie Scott, een Engelse saxofonist en bekend om zijn jazzclub, hem een optreden van een maand aanbood in London. In december 1964 stapte Ben aan boord van de boot( vliegen vond hij maar niks) dat hem naar London bracht. Op 20 december 1964 speelt hij met Stan Tracey aan de piano, Rick Laird op bas en Jackie Dougan op slagwerk in de Marquee Club in London voor het BBC TV programma Jazz 625. Het is haast ontroerend om te zien hoe zenuwachtig Ben was voor dit concert, maar vooral voor het interview met de presentator Steve Race. Hij speelt o.a. nummer Night In Tunesia met Ronnie Scott als speciale gast op tenorsax. Het programma werd uitgezonden op de nationale Britse televisie voor de BBC op 16 januari 1965.

Ben Webster speelde een maand lang in de Ronnie Scott Jazz Club en genoot van zijn verblijf in London. Hier was hij nog steeds de grote ster en daar genoot hij zichtbaar van. Toen de serie optredens op hun eind liepen keerde hij dan ook niet terug naar de VS, maar nam hij andere optredens aan in Engeland, Zweden, Noorwegen en belandde tenslotte in Kopenhagen, Denemarken. Deze stad zou zijn tweede thuis worden. Hij ontmoette er de jonge bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen en slagwerker Alex Riel, beide 24 jaar oud.
Samen met pianist Kenny Drew, ook een Amerikaan, die in Europa was blijven plakken, richtte Ben het Ben Webster - Kenny Drew Trio op, waarmee hij optrad in o.a. het Jazzhus Montmartre. Op 6 februari 1965 namen ze vijf nummers op voor dit Blue Light album: Autumn Leaves - Stardust - What's New - Easy To Love en Yesterdays; allemaal standards. Hij bleef lange tijd in Kopenhagen, maakte af en toe uitstapjes naar Parijs, Londen, Stockholm, Amsterdam en Manchester, waar hij optrad en maakte opnamen in Kopenhagen met Arnvid Meyer's Orchestra, eigenlijk een sextet. Deze opnamen staan voor een deel ook op deze Blue Light LP. Arnvid Meyer, die vorig jaar op 80-jarige leeftijd overleed ( augustus 2007) was een Deense trompettist en bandleider, die ontelbare Amerikaanse musici, op tournee door Europa, begeleidde, zoals Benny Carter, Bill Coleman, Roy Eldridge, Coleman Hawkins en Ben Webster. Zijn maistream swing sextet klonk een beetje als de kleine Duke Ellington groepen uit de jaren dertig; het Ellington orkest - de band, waar Ben Webster begin jaren veertig in speelde.
v.l.n.r.: Alex Riel slagwerk - Kenny Drew piano - Ben Webster tenorsax en Niels-Henning Ørsted Pedersen bas. Kopenhagen februari 1965 (foto Jan Persson)

Ben Webster zou nooit meer terugkeren naar de Verenigde Staten. Hij had het hier naar de zin en bleef, beurtelings in Kopenhagen en Amsterdam wonen. Over zijn verblijf in Amsterdam is een schitterende film gemaakt door Johan Van Der Keuken getiteld Big Ben. Ik heb daar iets over verteld in de bijdrage The Secret of Mrs. Hartloper (= Het Geheim van Mevr. Hartloper)
Ik wil deze bijdrage graag afsluiten met een schitterend fragment van een informeel optreden waarschijnlijk thuis bij Niels-Henning Ørsted Pedersen in Kopenhagen met Kenny Drew op piano en Niels-Henning op bas, Ben op tenorsax en Ole Streenberg op slagwerk.

Dit fragment komt uit een Deense TV productie, getiteld NHØP - Musician Of The Year

Hans Koert keepswinging@live.nl

AL COHN-REIN DE GRAAFF TRIO:

Al Cohn - Rein De Graaff - Koos Serierse - Eric Ineke = blue monk = till do nothing till you're true = hot house = rifftide = secret love = speak low = thing = we'll be together again. Opgenomen in Monster op 6 juni 1987 voor Timeless.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions