Keith Jarrett - El Juicio
( Naar de Nederlandse vertaling.)
I found a copy at a secondhandrecord shop of the Keith Jarrett album, El Juicio (The Judgement ) released by Atlantic in 1975 some weeks ago. It is a great example of an early Keith Jarrett album, which he recorded in July 1971. The Keith Jarrett Quartet features Keith Jarrett on piano and soprano saxophone, Dewey Redman on tenor saxophone, Charlie Haden on bass and Paul Motion on drums.The members of the band also double on steel drums and other percussio instruments.
Keith Jarett, born in 1945 in Allentwon (PE) USA became one of the leading solo piano players in modern jazz. He became famous, of course by his cooperations in the fushion band of Miles Davis, but also thanks to his solo recordings for ECM, like the Köln Concert, I talked about in a previous blog. Since Keith Jarrett had left the Charles Lloyd band late 1968 he had his own trio, featuring Charlie Haden and Paul Motian. Later the band was enlarged with Dewey Redman. Although Keith Jarrett played in Davis' band, he kept his own Classic American Quartet. In Davis groups he had to play the electric piano and in fact he didn't like that. That's why he kept its traditional quartet, using the accoustic piano, as a an anti-electric-music crusade, as he labeled it.
El Juicio is a great example of his, so-called Classic American Quartet. If you compare it with Miles Davis recordings from this period it sounds different. The music is a mix of free jazz elements, straight-ahead post-bop, gospel music, and exotic Middle-Eastern-sounding improvisations. I like the first track, Gypsy Moth, with Keith Jarrett on both piano and soprano saxophone and a driving rhythm section. Some other tracks, like the lenghtly Piece for Ornette, a tribute to Ornette Coleman of course, bore me, although Dewey Redman is doing some good work here; it's a bit to chaotic and free for me. My copy seems to be the European release of the album, due to the fact that it contains Pardon My Rags, a short tribute to the ragtime-era piano, not available on the US release. This track proofs that all jazz between 1907 and 2007 have the same roots, the same basic elements and this tune proofs that both Eubie Blake as Keith Jarrett could play an excellent ragtime.
I love to share with you two fragments of Keith Jarrett from this period. You'll find a fragment of a Jazz Casual TV performance of 1968 and one recorded during the Umbria Jazz Festival at Perugia, Italy 1974.
Time exposures of the 2nd of September:
1927: Keith Jarrett, geboren in 1945 in Allentwon (PE) Verenigde Staten, is uitgegroeid tot één van de leidende solopianisten in de moderne jazz. Hij werd bekend door, uiteraard zijn spel bij Miles Davis fushion band, maar ook zijn solopnamen voor ECM, zoals het Köln Concert, waar ik in een eerdere blog over schreef. Sinds 1968, toen Keith Jarrett wegging bij de band van Charles Lloyd had hij een eigen trio, met daarin Charlie Haden en Paul Motian. Later werd die groep uitgebreid tot een kwartet met Dewey Redman. Ondanks dat Keith Jarrett speelde bij Miles Davis, hield hij zijn, zeg maar, klassieke Amerikaanse kwartet overeind. Bij Miles Davis speelde Keith voornamelijk electrische piano, maar eigenlijk vond hij dat geen fijn instrument; vandaar dat hij zijn akoestische piano trouw bleef in zijn kwartet als een anti-electric-music crusade, zoals hij het noemde, een kruistocht tegen electrisch versterkte muziek. El Juicio is een mooi voorbeeld van zijn zgn. Classic American Quartet. Als je het vergelijkt met de Miles Davis opnamen uit die tijd dan klinkt het heel anders. De muziek is een mix van free jazz elementen, recht doorzee post-bop, gospel muziek en exotische geluidsimprovisaties. Zelf vind ik het eerste nummer Gypsy Moth, met Keith Jarrett op zowel piano als sopraansax en een stuwende ritme sectie een mooi evenwichtig stuk. Anders is het met de lange versie van Piece for Ornette, genoemd naar free-jazz saxofonist Ornette Coleman, minder geslaagd, al speelt Dewey Redman op momenten goed. Het is me net allemaal een beetje te veel free jazz. Omdat mijn LP het nummer Pardon My Rags bevat, een eerbetoon aan de ragtime, heb ik de Europese persing van deze plaat; op de Amerikaanse versie komt dit nummer niet voor. Jammer, want het bewijst m.i. weer eens dat alle jazz en geimproviseerde muziek, gemaakt tusen 1907 en 2007 dezelfde wortels hebben en daardoor kunnen Scott Joplin, Eubie Blake of Keith Jarrett alle drie vanuit dezelfde traditie schitterende ragtimes spelen.
Tijdopnamen voor 2 september:
1927:
SPEELLIJST
hank mobley/straight no filter = tight women and loose bands/classic female vaudeville blues singers - 1921-1931 = erroll garner/the best of erroll garner most happy piano (lp) = keith jarrett/el juicio (the judgement) (lp) = tiny parham/vol. 1 (lp) = hamilton de holanda/brasilianos = bill harris/complete fifties sessions (2)
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
I found a copy at a secondhandrecord shop of the Keith Jarrett album, El Juicio (The Judgement ) released by Atlantic in 1975 some weeks ago. It is a great example of an early Keith Jarrett album, which he recorded in July 1971. The Keith Jarrett Quartet features Keith Jarrett on piano and soprano saxophone, Dewey Redman on tenor saxophone, Charlie Haden on bass and Paul Motion on drums.The members of the band also double on steel drums and other percussio instruments.
Keith Jarett, born in 1945 in Allentwon (PE) USA became one of the leading solo piano players in modern jazz. He became famous, of course by his cooperations in the fushion band of Miles Davis, but also thanks to his solo recordings for ECM, like the Köln Concert, I talked about in a previous blog. Since Keith Jarrett had left the Charles Lloyd band late 1968 he had his own trio, featuring Charlie Haden and Paul Motian. Later the band was enlarged with Dewey Redman. Although Keith Jarrett played in Davis' band, he kept his own Classic American Quartet. In Davis groups he had to play the electric piano and in fact he didn't like that. That's why he kept its traditional quartet, using the accoustic piano, as a an anti-electric-music crusade, as he labeled it.
El Juicio is a great example of his, so-called Classic American Quartet. If you compare it with Miles Davis recordings from this period it sounds different. The music is a mix of free jazz elements, straight-ahead post-bop, gospel music, and exotic Middle-Eastern-sounding improvisations. I like the first track, Gypsy Moth, with Keith Jarrett on both piano and soprano saxophone and a driving rhythm section. Some other tracks, like the lenghtly Piece for Ornette, a tribute to Ornette Coleman of course, bore me, although Dewey Redman is doing some good work here; it's a bit to chaotic and free for me. My copy seems to be the European release of the album, due to the fact that it contains Pardon My Rags, a short tribute to the ragtime-era piano, not available on the US release. This track proofs that all jazz between 1907 and 2007 have the same roots, the same basic elements and this tune proofs that both Eubie Blake as Keith Jarrett could play an excellent ragtime.I love to share with you two fragments of Keith Jarrett from this period. You'll find a fragment of a Jazz Casual TV performance of 1968 and one recorded during the Umbria Jazz Festival at Perugia, Italy 1974.
Time exposures of the 2nd of September:
1927:
- ory's creole trombone / put 'em down = louis armstrong hot five
- varsity drag = cass hagan park central hotel o
- can i get it now / skiddle de scow = johnson jazzers
1937:
- you're looking for romance = brian lawrance lansdowne house sextet
1957:
- portrait of ella fitzgerald ( royal ancestry - all heart - all heart (rehearsal) - beyond category - all jazz) = duke ellington o
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
hank mobley/straight no filter = tight women and loose bands/classic female vaudeville blues singers - 1921-1931 = erroll garner/the best of erroll garner most happy piano (lp) = keith jarrett/el juicio (the judgement) (lp) = tiny parham/vol. 1 (lp) = hamilton de holanda/brasilianos = bill harris/complete fifties sessions (2)
Nederlands ( To the English translation ) Ik vond in een tweedehandsplatenzaak een LP van Keith Jarrett, getiteld El Juicio (The Judgement ) uitgebracht op het Atlantic label in 1975. Het is een mooi vroeg voorbeeld van een Keith Jarrett album. Het werd opgenomen in juli 1971 met het Keith Jarrett Quartet dat bestond uit Keith Jarrett op piano en sopraansax, Dewey Redman op tenorsaxofoon, Charlie Haden op bas en Paul Motion op slagwerk. De leden van de band spelen ook steeldrum en andere slaginstrumenten.
Keith Jarrett, geboren in 1945 in Allentwon (PE) Verenigde Staten, is uitgegroeid tot één van de leidende solopianisten in de moderne jazz. Hij werd bekend door, uiteraard zijn spel bij Miles Davis fushion band, maar ook zijn solopnamen voor ECM, zoals het Köln Concert, waar ik in een eerdere blog over schreef. Sinds 1968, toen Keith Jarrett wegging bij de band van Charles Lloyd had hij een eigen trio, met daarin Charlie Haden en Paul Motian. Later werd die groep uitgebreid tot een kwartet met Dewey Redman. Ondanks dat Keith Jarrett speelde bij Miles Davis, hield hij zijn, zeg maar, klassieke Amerikaanse kwartet overeind. Bij Miles Davis speelde Keith voornamelijk electrische piano, maar eigenlijk vond hij dat geen fijn instrument; vandaar dat hij zijn akoestische piano trouw bleef in zijn kwartet als een anti-electric-music crusade, zoals hij het noemde, een kruistocht tegen electrisch versterkte muziek. El Juicio is een mooi voorbeeld van zijn zgn. Classic American Quartet. Als je het vergelijkt met de Miles Davis opnamen uit die tijd dan klinkt het heel anders. De muziek is een mix van free jazz elementen, recht doorzee post-bop, gospel muziek en exotische geluidsimprovisaties. Zelf vind ik het eerste nummer Gypsy Moth, met Keith Jarrett op zowel piano als sopraansax en een stuwende ritme sectie een mooi evenwichtig stuk. Anders is het met de lange versie van Piece for Ornette, genoemd naar free-jazz saxofonist Ornette Coleman, minder geslaagd, al speelt Dewey Redman op momenten goed. Het is me net allemaal een beetje te veel free jazz. Omdat mijn LP het nummer Pardon My Rags bevat, een eerbetoon aan de ragtime, heb ik de Europese persing van deze plaat; op de Amerikaanse versie komt dit nummer niet voor. Jammer, want het bewijst m.i. weer eens dat alle jazz en geimproviseerde muziek, gemaakt tusen 1907 en 2007 dezelfde wortels hebben en daardoor kunnen Scott Joplin, Eubie Blake of Keith Jarrett alle drie vanuit dezelfde traditie schitterende ragtimes spelen. Ik vond een paar filmfragmenten waarop je Keith Jarrett bezig kunt zien. Eén fragment komt uit een Jazz Casual TV optreden uit 1968 en een ander van het Umbria Jazz Festival in Perugia, Italië 1974.
Tijdopnamen voor 2 september:
1927:
- ory's creole trombone / put 'em down = louis armstrong hot five
- varsity drag = cass hagan park central hotel o
- can i get it now / skiddle de scow = johnson jazzers
1937:
- you're looking for romance = brian lawrance lansdowne house sextet
1957:
- portrait of ella fitzgerald ( royal ancestry - all heart - all heart (rehearsal) - beyond category - all jazz) = duke ellington o
SPEELLIJST
hank mobley/straight no filter = tight women and loose bands/classic female vaudeville blues singers - 1921-1931 = erroll garner/the best of erroll garner most happy piano (lp) = keith jarrett/el juicio (the judgement) (lp) = tiny parham/vol. 1 (lp) = hamilton de holanda/brasilianos = bill harris/complete fifties sessions (2)
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
Labels: el juicio, keith jarrett, the judgement
posted by Anonymous at 7:26 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home