Jan Garber
( Naar de Nederlandse vertaling.)
For most of the readers of this blog Jan Garber will be an unknown name or maybe a name somewhere hidden far away in the remembrance of the history of popular music. Jan Garber was a well known bandleader and radio star in the 1920s up to the 1960s, nicknamed Idol of the Airlanes in the 1940s.
Born in 1897 in Morristown he studied the violin and became a classical violin player in the Philadelphia Symphony Orchestra. While in military service during World War I he became the director of a military band and started a dance orchestra in the 1920s together with Milton Davis, the Garber-Davis Orchestra. From the mid 1920s he became the only leader of the band, and the it was renamed simply as Jan Garber and his Orchestra. Early 1930s it seemed that the musical taste of the people had changed and he took over the band of Freddy Large and started to play sweet music, like the Guy Lombardo Orchestra - ten a very popular band. He became very popular and when in the early 1940s everybody wanted to hear swing, he reorganized his band again and started to play in the swing style. This Jan Garber Orchestra, with Gray Rains as its arranger and Carl Ladra at the piano, was extremely popular in those war years and there are only some radio transcriptions available from this band due to the record ban. Liz Tilton and Bob Davis, now long forgotten, were the vocalists of that band. After the war, people wanted to hear sweet sounds again, so ...... you guess - no problem for Jan Garber. His band played what the pop music of those days wanted and even in the 1950s and 1960s he was still extremele popular in Las Vegas. Jan Garber died as a wealthy man, 83 years old, October 1977 and even nowadays it seems that the Jan Garber Orchestra still exists as a remembrance of this popular band leader.
Jan Garber's music is popular music, or as we would call it: pop music. Pop music is a generic term for music that is loved by the general public. Musicians like Jan Garber listened carefully to their audiences, and when their record sales diminished it became time to change sound or style. That sound of the band was very important; especially on the air - the listeners should recognize their popular band withing a few bars. Think of that typically Glenn Miller sound. Lyle Spud Murphy, saxophone player in Garber's band and arranger, started to change the arrangements late 1920s as he found the rhyhm section inept. I went a little further until I found it damn good. Until Garber said: Hey, you're changing the style of this band. I said: I hope it's for the better and he said: I don't think so. I'm out to make money. That was in New Orleans, Spud says, a few days later, in Philadelphia, we were all fired; that's when he got the cornball imitation of Lombardo. This story, which illustrates the conflicting interests, must have happened early 1930s during the depression age, when Jan Garber recorded the Hit of the Week recording Lazy Lou' siana Moon.
Sorry, but popular music of pop music is for me not a synonym for good music. During the 1970s the Dutch record label Grannyphone ( first named Alpha ) released a great series of LPs with hot dance bands of the 1920s like Roger Wolfe Kahn, Paul Whiteman, Abe Lyman and Jan Garber to name some. Last night I played the Grannyphone 03307 dedicated to Jan Garber, 1923-'27 with 4 recording by the Garber-Davis Orchestra and 14 made by his orchestra. Eighteen hot dance band tunes from the Roaring Twenties, as was the popular music in the dance halls of the 1920s. Great pop music. I think !!
Keep swinging
Hans Koert
To my last contribution
MY TURNTABLE
blindfold test # 42/mr. bassman (2) = joe gordon/lookin' good (lp) = mike delferro/plays belcanto = don ellis/how time passes - third stream jazz = garber-davis orchestra-jan garber orchestra/1923-27(lp) = count basie kansas city septem/mostly blues ... and some others = bebop/in the beginning ... bebop = avena de castro/relemebra jacob bittencourt = chucho valdes/new conceptions
Nederlands ( To the English translation )
>Voor de meeste lezers van mijn weblog zal Jan Garber geen bekende naam zijn of misschien niet meer dan een verre herinnering uit de geschiedenis van de populaire muziek. Jan Garber was een bekende bandleider en radio ster van de twintiger jaren tot aan de zestiger jaren. Na de oorlog werd hij in Amerika wel de Idol of the Airlanes genoemd.
Hij werd geboren in Morristown in 1897 en studeerde viool. Hij speelde klassieke viool in het Philadelphia Symphony Orchestra. Tijdens de Eerste Wereldoorlog, terwijl hij in dienst zat, werd hij leider van een militair orkest. In de jaren twintig leidde hij, samen met Milton Davis zijn eerste dansorkest, het Garber-Davis Orchestra. Midden jaren twintig wordt Milton Davis er uit gewerkt en gaat hij als Jan Garber and his Orchestra alleen verder. Begin jaren dertig lopen de verkoopcijfers terug, dankzij de depressie, maar ook verandert de smaak van het publiek. Hij neemt de band van Freddy Large over en begint zgn. sweet music te spelen, á la het orkest van Guy Lombardo, toen een heel populaire band. Garber werd erg populair in de jaren dertig, maar toen begin jaren veertig het publiek swing wilde horen, ontsloeg hij de musici en vormde een swing band, met Gay Rains als arrangeur en Carl Ladra als pianist. Dit orkest moet heel goed geweest zijn, maar dankzij de platen ban van 1942 zijn er geen commerciele opnamen bekend - alleen radio transcriptions. Liz Tilton en Bob Davis, waren als vocalisten de grote sterren bij dit orkest - nu, volgens mij, helemaal vergeten. Na de oorlog wilde men weer meer zoetige muziek, dus .... je raadt het al, Jan Garber gaat daarin mee. Zelfs in de jaren 50tig en 60tig houdt hij de smaak van zijn publiek goed in de gaten en hij blijft populair bij het goklustige publiek in bijv. Las Vegas. Jan Garber overlijdt in 1977, 83 jaar oud, als een vermogend man. Zijn orkest blijft bestaan en bestaat volgens mij nog steeds als een slap aftreksel van het eens zo populaire Jan Garber orkest.
Jan Garber's muziek is populaire muziek, of zoals wij dat nu noemen, popmuziek. Popmuziek is een term die alle muziek bevat, waar het grote publiek van houdt. Musici als Jan Garber luisterden nauwlettend naar hun publiek en als ze bemerkten dat de interesse voor een bepaalde stijl terugliep dan gooiden ze het roer radicaal om. De sound van de band, de klankkleur van de arrangementen, was heel belangrijk; mensen die aan de radio luisterden moesten aan een paar maten genoeg hebben om hun populaire band te herkennen. Denk maar eens aan het Glenn Miller orkest. Lyle Spud Murphy, saxofonist en arrangeur in Garbers orkest vertelt over die omslag eind jaren twintig. Ik begon de arrangementen voor het orkest aan te passen omdat ik de ritmesectie te mat vond. Ik veranderde één en ander en het werd verdomd goed. Totdat Garber het ontdekte en zei: Hé, je verandert de sound van mijn orkest. Ik hoop dat je het een vooruitgang vindt, zei Spud. Ik denk het niet, vond Garber, - ik moet er wel mijn brood mee verdienen. Dat was in New Orleans, gaat Spud verder. Een paar dagen later zaten we in Philadelphia en krijgen we allemaal de zak. Dat was toen hij begon die kwijlmuziek van Lombardo te imiteren. De Hit of the week opname van Jan Garber Lazy Lou'siana Moon dateert van deze periode.
Sorry, maar populaire muziek of popmuziek is voor mij niet per definitie synoniem aan goede muziek. Eind jaren zeventig bracht het toen nieuwe label Grannyphone (eerst Alpha genoemd) een serie LPs uit met Hot Dancebands uit de jaren twintig, zoals die van Roger Wolfe Kahn, Paul Whiteman, Abe Lyman en Jan Garber om er een paar te noemen. Gisteravond luisterde ik naar Grannyphone 03307 getiteld Jan Garber, 1923-'27 met 4 opnamen door het Garber-Davis Orchestra en 14 gemaakt door Garber's eigen orkest. Achttien Hot Dance nummers, razend populair tijdens de Roaring Twenties in de danszalen in Amerika; een voorbeeld van popmuziek die wel heel goed is, vind ik !!
Naar mijn laatste bijdrage !
MIJN DRAAITAFEL
blindfold test # 42/mr. bassman (2) = joe gordon/lookin' good (lp) = mike delferro/plays belcanto = don ellis/how time passes - third stream jazz = garber davis orchestrra-jan garber orchestra/1923-27 (lp) = count basie kansas city septem/mostly blues ... and some others = bebop/in the beginning ... bebop = avena de castro/relemebra jacob bittencourt = chucho valdes/new conceptions
For most of the readers of this blog Jan Garber will be an unknown name or maybe a name somewhere hidden far away in the remembrance of the history of popular music. Jan Garber was a well known bandleader and radio star in the 1920s up to the 1960s, nicknamed Idol of the Airlanes in the 1940s.
Born in 1897 in Morristown he studied the violin and became a classical violin player in the Philadelphia Symphony Orchestra. While in military service during World War I he became the director of a military band and started a dance orchestra in the 1920s together with Milton Davis, the Garber-Davis Orchestra. From the mid 1920s he became the only leader of the band, and the it was renamed simply as Jan Garber and his Orchestra. Early 1930s it seemed that the musical taste of the people had changed and he took over the band of Freddy Large and started to play sweet music, like the Guy Lombardo Orchestra - ten a very popular band. He became very popular and when in the early 1940s everybody wanted to hear swing, he reorganized his band again and started to play in the swing style. This Jan Garber Orchestra, with Gray Rains as its arranger and Carl Ladra at the piano, was extremely popular in those war years and there are only some radio transcriptions available from this band due to the record ban. Liz Tilton and Bob Davis, now long forgotten, were the vocalists of that band. After the war, people wanted to hear sweet sounds again, so ...... you guess - no problem for Jan Garber. His band played what the pop music of those days wanted and even in the 1950s and 1960s he was still extremele popular in Las Vegas. Jan Garber died as a wealthy man, 83 years old, October 1977 and even nowadays it seems that the Jan Garber Orchestra still exists as a remembrance of this popular band leader.
Jan Garber's music is popular music, or as we would call it: pop music. Pop music is a generic term for music that is loved by the general public. Musicians like Jan Garber listened carefully to their audiences, and when their record sales diminished it became time to change sound or style. That sound of the band was very important; especially on the air - the listeners should recognize their popular band withing a few bars. Think of that typically Glenn Miller sound. Lyle Spud Murphy, saxophone player in Garber's band and arranger, started to change the arrangements late 1920s as he found the rhyhm section inept. I went a little further until I found it damn good. Until Garber said: Hey, you're changing the style of this band. I said: I hope it's for the better and he said: I don't think so. I'm out to make money. That was in New Orleans, Spud says, a few days later, in Philadelphia, we were all fired; that's when he got the cornball imitation of Lombardo. This story, which illustrates the conflicting interests, must have happened early 1930s during the depression age, when Jan Garber recorded the Hit of the Week recording Lazy Lou' siana Moon. Sorry, but popular music of pop music is for me not a synonym for good music. During the 1970s the Dutch record label Grannyphone ( first named Alpha ) released a great series of LPs with hot dance bands of the 1920s like Roger Wolfe Kahn, Paul Whiteman, Abe Lyman and Jan Garber to name some. Last night I played the Grannyphone 03307 dedicated to Jan Garber, 1923-'27 with 4 recording by the Garber-Davis Orchestra and 14 made by his orchestra. Eighteen hot dance band tunes from the Roaring Twenties, as was the popular music in the dance halls of the 1920s. Great pop music. I think !! Keep swinging
Hans Koert
To my last contribution
MY TURNTABLE
blindfold test # 42/mr. bassman (2) = joe gordon/lookin' good (lp) = mike delferro/plays belcanto = don ellis/how time passes - third stream jazz = garber-davis orchestra-jan garber orchestra/1923-27(lp) = count basie kansas city septem/mostly blues ... and some others = bebop/in the beginning ... bebop = avena de castro/relemebra jacob bittencourt = chucho valdes/new conceptions
This contribution is also posted at my Hit of the week web log.
Nederlands ( To the English translation )
>
Voor de meeste lezers van mijn weblog zal Jan Garber geen bekende naam zijn of misschien niet meer dan een verre herinnering uit de geschiedenis van de populaire muziek. Jan Garber was een bekende bandleider en radio ster van de twintiger jaren tot aan de zestiger jaren. Na de oorlog werd hij in Amerika wel de Idol of the Airlanes genoemd. Hij werd geboren in Morristown in 1897 en studeerde viool. Hij speelde klassieke viool in het Philadelphia Symphony Orchestra. Tijdens de Eerste Wereldoorlog, terwijl hij in dienst zat, werd hij leider van een militair orkest. In de jaren twintig leidde hij, samen met Milton Davis zijn eerste dansorkest, het Garber-Davis Orchestra. Midden jaren twintig wordt Milton Davis er uit gewerkt en gaat hij als Jan Garber and his Orchestra alleen verder. Begin jaren dertig lopen de verkoopcijfers terug, dankzij de depressie, maar ook verandert de smaak van het publiek. Hij neemt de band van Freddy Large over en begint zgn. sweet music te spelen, á la het orkest van Guy Lombardo, toen een heel populaire band. Garber werd erg populair in de jaren dertig, maar toen begin jaren veertig het publiek swing wilde horen, ontsloeg hij de musici en vormde een swing band, met Gay Rains als arrangeur en Carl Ladra als pianist. Dit orkest moet heel goed geweest zijn, maar dankzij de platen ban van 1942 zijn er geen commerciele opnamen bekend - alleen radio transcriptions. Liz Tilton en Bob Davis, waren als vocalisten de grote sterren bij dit orkest - nu, volgens mij, helemaal vergeten. Na de oorlog wilde men weer meer zoetige muziek, dus .... je raadt het al, Jan Garber gaat daarin mee. Zelfs in de jaren 50tig en 60tig houdt hij de smaak van zijn publiek goed in de gaten en hij blijft populair bij het goklustige publiek in bijv. Las Vegas. Jan Garber overlijdt in 1977, 83 jaar oud, als een vermogend man. Zijn orkest blijft bestaan en bestaat volgens mij nog steeds als een slap aftreksel van het eens zo populaire Jan Garber orkest. Jan Garber's muziek is populaire muziek, of zoals wij dat nu noemen, popmuziek. Popmuziek is een term die alle muziek bevat, waar het grote publiek van houdt. Musici als Jan Garber luisterden nauwlettend naar hun publiek en als ze bemerkten dat de interesse voor een bepaalde stijl terugliep dan gooiden ze het roer radicaal om. De sound van de band, de klankkleur van de arrangementen, was heel belangrijk; mensen die aan de radio luisterden moesten aan een paar maten genoeg hebben om hun populaire band te herkennen. Denk maar eens aan het Glenn Miller orkest. Lyle Spud Murphy, saxofonist en arrangeur in Garbers orkest vertelt over die omslag eind jaren twintig. Ik begon de arrangementen voor het orkest aan te passen omdat ik de ritmesectie te mat vond. Ik veranderde één en ander en het werd verdomd goed. Totdat Garber het ontdekte en zei: Hé, je verandert de sound van mijn orkest. Ik hoop dat je het een vooruitgang vindt, zei Spud. Ik denk het niet, vond Garber, - ik moet er wel mijn brood mee verdienen. Dat was in New Orleans, gaat Spud verder. Een paar dagen later zaten we in Philadelphia en krijgen we allemaal de zak. Dat was toen hij begon die kwijlmuziek van Lombardo te imiteren. De Hit of the week opname van Jan Garber Lazy Lou'siana Moon dateert van deze periode. Sorry, maar populaire muziek of popmuziek is voor mij niet per definitie synoniem aan goede muziek. Eind jaren zeventig bracht het toen nieuwe label Grannyphone (eerst Alpha genoemd) een serie LPs uit met Hot Dancebands uit de jaren twintig, zoals die van Roger Wolfe Kahn, Paul Whiteman, Abe Lyman en Jan Garber om er een paar te noemen. Gisteravond luisterde ik naar Grannyphone 03307 getiteld Jan Garber, 1923-'27 met 4 opnamen door het Garber-Davis Orchestra en 14 gemaakt door Garber's eigen orkest. Achttien Hot Dance nummers, razend populair tijdens de Roaring Twenties in de danszalen in Amerika; een voorbeeld van popmuziek die wel heel goed is, vind ik !! Keep swinging
Hans Koert
Hans Koert
Naar mijn laatste bijdrage !
MIJN DRAAITAFEL
Deze bijdrage is ook ( in het Engels ) gepost op mijn Hit of the week weblog.
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - DuriumLabels: garber, jan garber
posted by Anonymous at 6:03 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home