De New Organolians op een Engelse "V-Disc"

De ENSA brengt Britse troepen verstrooiing tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Every Night Something Awful (Elke Avond Even Saai)
Hans Koert
The New Organolians on a Service Library ENSA Disc (English) De New Organolians op een Engelse "V-Disc". (Nederlands)

Ik neus graag rond op rommelmarkten en tweedehandswinkeltjes op zoek naar bijzondere platen, maar ik had nooit gedacht op de plaatselijke jaarmarkt bij ons op het dorp afgelopen maand deze bijzondere plaat te scoren. In een oud vergaan platenalbum, door veelvuldige regenbuien verworden tot een vormloze hoop karton, vond ik tussen een stel 30cm klassieke HMV's platen een plaat met een voor mij onbekend en intrigerend geel-wit Service Library label!

2460. Roses from the South - the New Organolians. Uitgebracht als Services Library 2.E.N. 9418. / M.K. 4961 ca. 1944 ( Collectie Hans Koert)
Deze 78-toerenplaat, de grootte van een lp, bleek geproduceerd, volgens het label, door the Overseas Recorded Broadcasting Service van de Navy, Army and Air Force en opgenomen voor ENSA, Ik dacht natuurlijk meteen aan de V-Discs uit de Tweede Werledoorlog, maar niet bestemd voor het Amerikaanse leger, maar voor de Britse strijdkrachten. Op het label de woorden Not For Sale, maar ik heb de onverschillig kijkende verkoper er toch nog een euro voor gegeven ....... Ik hoop dat ze me dit op het Britse Ministery of Defence zullen vergeven ..........
2461. Mother's Silver Wedding Day // 2462. Minor Mood. Uitgebracht als Services Library 2.E.N. 9419. / M.K. 4961 ca. 1944 (Collectie Hans Koert)
Ik ontdekte dat de afkorting ENSA staat voor: Entertainments National Service Association, een organisatie, die opgericht werd in 1938-1939, met als doel ontspanning voor de Britse en geallieerde troepen te verzorgen tijdens de Tweede Wereldoorlog; in feite dus een zelfde doel als de V-Disc in de VS. Tijdens de oorlog hield de ENSA zich bezig met allerlei vormen van ontspanning, van avondvullende toneelstukken en concerten van symphonie-orkesten, tot optredens van bandjes of solisten. Dit alles niet alleen op de kazernes, fabrieken en kampementen in Groot Brittannië, maar ook aan het oorlogsfront, van de Middellandse zee tot in India en van Afrika tot de Faeroes-eilanden. (bron: answers.com/ ). De soldaten aan het front, zo gaat het verhaal, gaven de letters van het woord ENSA ook wel een andere betekenis: Every Night Something Awful. (= Elke Avond Even Saai) (eigen vrije vertaling)
De meeste platen, uitgebracht door ENSA waren erop gericht verstrooiing te brengen voor de troepen aan het front. Het waren meestal radioprogramma's van een kwartier of een half uur, maar een klein deel waren studio-opnamen, zoals die van mij. Mijn plaat bevat drie nummers door een groep getiteld The New Organolians. De leider van deze groep was Sgt. Jimmy Leach.
Jimmy Leach (1905-1975) ( bron: turnipnet.com/)
Jimmy Leach ( 1905-1975) begon, oud 21 jaar, aan zijn professionele carriere als pianist en organist bij Henry Hall. Hij ontpopte zich als een begenadigd componist en van zijn hand zijn tientallen composities in het Light Music genre - lichte ontspanningsmuziek, zouden we dat vertalen. In 1939, hij was toen 34, ging Jimmy in het Engelse leger, zoals meer mannen in die tijd vanwege de naderende oorlog. Hij richtte er een groep op samen met Hammondorganist Harry Farmer, getiteld Organola, later the Organolists en omvatte zo'n viertal, soms vijftal leden die Hammondorgel, piano, bas, slagwerk en gitaar speelden, en soms zijn ook viool en klarinet te horen. Tegen het eind van de oorlog werd de naam gewijzigd in the New Organolians. Jimmy Leach en zijn bands bleven populair tot eind jaren zestig voor de Engelse radio en TV. Een bekend programma waar ze veel en vaak in optraden was het radioprogramma Music While You Work (= zeg maar: Arbeidsvitaminen), dat in juni 1940 startte en door ging tot eind jaren zestig; en al die jaren maakte Jimmy Leach daar deel van uit. ( source: turnipnet.com/)
Jimmy Leach en één van zijn bands ( bron: turnipnet.com/)
De muziek op de plaat bestaat uit, wat ze in Engeland Light Music noemden, lichte muziek ter verstrooiing, en nu niet meteen de soort muziek waar ik warm van word, maar het nummer Minor Mood springt er uit vanwege het vioolspel van een onbekende violist. Weet iemand wie er (soms) viool speelde in deze New Organolians?
Dit soort platen vind je niet vaak en ik vond een beperkte discografie, waaruit blijkt dat deze platen tamelijk zeldzaam zijn - de mijne, bijvoorbeeld, werd daarin niet genoemd. Wel een drietal andere gespeeld door de (New) Organolians en uitgebracht door the Service Library:
1547 & 1548 2EN-7630-1 Sgt Jimmy Leach and his Organolians:
Shoemaker's Holiday // If I Had My Way (vocal: Leslie Douglas ?)
1549 & 1550 2EN-7631-1 Sgt Jimmy Leach and his Organolians Remember
How Deep Is The Ocean? (vocal: Leslie Douglas ?)
1727 & 1728 2EN-7999-1 The New Organolians directed by Sgt Jimmy Leach ? (waltz)
It Can't Be Wrong (vocal: Gerry Fitzgerald) // Victory Polka MK 4143 (vocal: Gerry Fitzgerald)
1735 & 1736 2EN-8003-1 The New Organolians directed by Sgt Jimmy Leach
The River Of The Roses (vocal: Gerry Fitzgerald ?) // Steamboat Rag (That's A Plenty)
1737 & 1738 2EN-8004-1 Bottle Party / Commando Patrol
De catalogusnummers voor deze platen zijn 3964, 4143 en 4145, dus ik ga er vanuit dat mijn exemplaar op het eind van de oorlog uitgebracht is. (ca. 1944) ( 4961) ( Bron: http://www.mgthomas.co.uk/dancebands/IndexPages/ORBS%20issues.htm ). Wellicht kan iemand me meer informatie geven over deze Britse "v-Discs".
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepswinging

Ik ben geen echte 78-toerenplaten verzamelaar, maar als ik iets bijzonders tegen kom dan zal ik die niet snel laten staan. Deze 78-toerenplaat, ter grootte van een LP, fascineerde me. Op de plaat zijn de New Organolians te horen, uitgebracht door de Overseas Recorded Broadcasting Service, schijnbaar een vergelijkbaar product als de Amerikaanse V-Discplaten. Keep Swinging houdt van dit soort bijzondere platen en bericht daar over. Als je niets wilt missen volg haar dan via Twitter (#keepswinging) of vraag haar gratis nieuwsbrief aan ( keuze uit de Engelstalige of Nederlandstalige versie (of beide): keepswinging@live.nl - Laat maar weten welke versie(s) je wilt.
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

V-Discs gevonden op Christmas Eiland

V-Discs found on Christmas Island (English) V-Discs gevonden op Christmas Eiland ( Nederlands)

Een verlaten bunker geeft geheimen prijs.
V-DISCS GEVONDEN OP CHRISTMAS EILAND
Hans Koert

De V-Disc platen, 65 jaar geleden uitgebracht, zijn bijzondere overblijfselen uit de Tweede Wereldoorlog. Peter Symons uit Engeland vond er enkele in de verzameling van zijn vader en stuurde me de scans en de verhalen.

Britise soldaten op Christmas Eiland (tweede helft jaren vijtig) ( foto: Peter Symons collection)

Zijn vader vond deze twee V-Disc platen in een verlaten bunker op Christmas Eiland. Christmas Eiland, of Kinitimati, is een atol in de Grote- of Stille Oceaan, deel van de zgn. Line Islands, waar de Briten betrokken waren bij nucleaire proeven met de waterstofbom. De eerste test op Christmas Eiland vond plaats op 15 mei 1957. Peter's vader zat in het Britse leger en bouwde startbanen en wegen ( Royal Engineers) van eind 1958 tot begin 1959.

Startbaan op Christmas Eiland ( tweede helft jaren vijftig) ( foto: Peter Symons collection)

Hij vond de twee platen en nam deze mee naar Europa. Hoewel we de ware geschiedenis van deze toen tien jaar oude platen niet kennen, zullen ze waarschijnlijk daar achtergelaten zijn in de bunker door Amerikaanse soldaten. Beide platen hebben op de labels de letters N C of N G staan; wat deze letters betekenen weten we niet - Wie het weet mag het zeggen. De foto's van Christmas Eiland zijn van Peter's vader.

Label V-Disc 344A ( foto: Peter Symons)

UNTITLED VP 944- The Benny Goodman Quintet - Opgenomen in New York City voor V-Disc op 25 september, 1944 tijdens de NBC "For The Record" show. Bezetting: zie label.

Deze 30 cm platen, zo groot als een LP dus, werden in de jaren veertig van de vorige eeuw uitgebracht en werden maandelijks in dozen van 20 stuks naar de troepen overzee gestuurd. Ze waren niet van het breekbare schellak gemaakt, maar van vinyl, zoals tien jaar later ook de langspeelplaat. Het waren niet-commerciele opnamen en dus niet te koop in de gewone platenzaak. In 1942 vroeg de Amerikaanse muzikantenvakbond, verzameld in de A.M.F. (= American Federation of Musicians), de grote platenmaatschappijen om een eerlijke prijs voor de muziek die gespeeld werd op de radio en in juke-boxen. Dat werd geweigerd en dus gingen de musici in staking. Deze staking, de zgn. record ban, duurde van juli 1942 tot november 1944.

Een Brits kamp op Christmas Eiland ( Tweede helft jaren vijftig) ( foto: Peter Symons collection)

In 1942 kwam G. Robert Vincent, beter bekend als Bob Vincent, veteraan uit de Eerste Wereldoorlog, als technicus te werken bij de Armed Forces Radio Service. Deze organisatie maakte radioopnamen voor de troepen. Bob stelde voor om muziek te gaan opnemen speciaal voor de soldaten aan het front, de zgn. V-Discs.

Brits kamp op Christmas Eiland ( tweede helft jaren vijftig) ( foto: Peter Symons collection)

Dankzij de record ban, de opnamestaking, waren er een heleboel artiesten die daar wel wat voor voelden, mits er duidelijke afspraken zouden komen. Zo kwam de vakbond en V-Disc overeen dat de muziek op niet-commerciële basis uitgebracht zou worden en alle originele masters en uitgebrachte platen zouden na de oorlog vernietigd worden. De V-Discs, van Victory Discs ( hoewel Bob bleef volhouden dat de V voor Vincent stond (!)) zouden nooit in Amerikaanse winkels verkocht mogen worden.

Label V-Disc 344B (foto: Peter Symons)

PEEWEE (sic) SPEAKS - VP 974 Muggsy Spanier and his V-DISC All Stars. Opgenomen in New York City op 17 oktober, 1944. Inleiding door Muggsie Spanier. Bezetting: zie label.

Op de platen kwamen nogal wat populaire artiesten terecht, zoals Bing Crosby, Benny Goodman, Frank Sinatra en Glenn Miller om er een paar te noemen. Aangezien de platen van vinyl waren konden ze de lange reis naar het front doorstaan. Omdat de platen 30 cm in doorsnee waren kon de drie-minutengrens van de normale 78-toerenplaten overschreden worden: 5 minuten muziek op elke kant. Meestal kwamen er twee "normale" nummers op één kant en een langere op de achterkant, zoals bij V-Disc 342.

Label V-Disc 342A ( foto: Peter Symons)

I LIKE TO RIFF / SMILES VP 903 Charlie Barnet and his Orchestra. Opgenomen tijdens de NBC uitzending For The Record New York City van 11 september 1944

Luister maar eens naar een fragment van deze plaat.

Bezetting: Peanuts Holland tp vo - John Martel, Jack Mootz, Lyman vunk tp - Porky Cohen, Ed Fromm, Dave Hallett, Tommy Pederson tb - Charlie Barnet, Rae De Geer, Gene Kinsey, Kurt Bloom, eddie Pripps, reeds, Danny Banks bariton sax - Dodo Marmerosa p - Turk Van Lake g - John Chance b - Harold Hahn dm. Peanut Hucko zang en trompet op I Like To Riff.

De soldaten konden verzoeknummers insturen en V-Disc bekeek dan of er opnamen van gemaakt konden worden. Soms werden ook oude opnamen van de plank gehaald of alternatieve takes, die nooit eerder uitgebracht waren. In 1944 werd er een radioprogramma gelanceerd dat heette For The Records ( = voor de platen), waar musici speelden voor de V-Discs platen.
US GI's (Marine) genieten van de V-Discs.

Een aantal platen heeft een gesproken introductie van de bandleider. De nummers untitled tune ( = lett. nummer zonder titel ) (later hernoemd als Slipped disc) door Benny Goodman komt van zo'n For The Record show ( 25 september 1944); De Charlie Barnet opnamen van I Like To Riff en Smiles werd ook live opgenomen tijdens de show van 11 september 1944. Beide nummers werden ook uitgebracht in de V-Disc serie, die speciaal voor de Marine werd uitgebracht ( V-Disc (Navy) 122)).

Label V-Disc 342B ( foto: Peter Symons)

FISH MARKET VP 917 - Gene Krupa and his New Orchestra. Opgenomen in New York City op 15 augustus 1944.

Bezetting: Tommy Allison, Marty Olson, Pinky Savitt, Al Stearns tp - Leon Cox, Bill Culley, Tommy Pederson tb - Ray De Geer, Harry Klee, Don Brassfield, Charlie Ventura reeds - Stuart Olson bariton sax - Tedy Napolaon p - George Cuomo g - Sid Weiss b - Gene Krupa en John Dales dm.

Als in november 1944 de platenmaatschappijen en de American Federation of Musicians betere vergoedingen overeenkomen, blijft de V-Disc nog bestaan. De productie zou doorgaan tot eind jaren veertig.

Dank aan Peter voor de scan van de labels en zijn vader voor het mogen gebruiken van de foto's.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

V-Discs werden speciaal voor de muziekafdeling van het Amerikaanse ministerie van Defensie gemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De muziek op de platen was bestemd voor de Amerikaanse soldaten aan het front. Veel van deze nu 65 jaar oude platen zijn na de oorlog vernietigd, zodat ze nu moeilijk te vinden zijn. Dankzij de vader van Peter Symons, die in de jaren vijftig als Brits ingenieur op Christmas Eiland werkte en een paar van deze platen in een verlaten bunker vond, kunnen we nu ook een stukje van de geschiedenis van zo'n plaat belichten. Als je dit soort informatie leuk vindt, vraag dan om de Keep Swinging nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

V-Discs found on Christmas Island

V-Discs found on Christmas Island (English) V-Discs gevonden op Christmas Eiland ( Nederlands)

An abandoned bunker discloses a secret.
V-DISCS FOUND ON CHRISTMAS ISLAND
Hans Koert

The V-Disc record, distributed 65 years ago to entertain the US troups world wide, is a remarkable relic from the Second World War. Peter Symons from England found some in his father's collection and loves to share the records and the story how they were found.

British soldiers on Christmas Island (mid 1950s) ( photo: Peter Symons collection)

His father found these two V-disc records in an abandoned bunker on Christmas Island in the late 1950s. Christmas Island, or Kinitimati, is an island in the Pacific Ocean, part of the so-called Line Islands, where the British were involved in nuclear tests. The first test on Christmas Island took place on the 15th of May, 1957. Peter's father was in the British Army, building runways and roads (Royal Engineers) from the end of 1958 thru into 1959.

Runway on Christmas Island ( mid 1950s) ( photo: Peter Symons collection)

He took the two records and, although he served in a dozen other places world wide, brought them safely to England. Although we don't have firm proof, of course, US soldiers must have left these, then ten years old discs, in the bunker. Both records have the letters N C or N G written on it, but it unknown up to now what it means. Can someone help us to solve this? Let us know. The photos from Christmas Island on this site are from that period.

Label V-Disc 344A ( photo courtesy: Peter Symons)

UNTITLED VP 944- The Benny Goodman Quintet - recorded in New York City for V-Disc on the 25th of September, 1944 at the NBC "For The Record" show. Personel: see record label.

The 30 cm ( = 12-inch) records ( LP-sized) were released during the 1940s to be distributed at the US front. It were non commercial releases, not for sale in regular record shops. In 1942 musicians, united in the A.M.F. (= American Federation of Musicians), asked the large record companies a fair price for royalties for the music that was to be heard on the air and in jukeboxes - the record companies refused and the A.F.M. proclaimed a record ban for its members - no more recording sessions as long as the record companies wouldn't pay fair royalties.

A British camp on Christmas Island ( mid 1950s) ( photo: Peter Symons collection)

This record ban lasted from July 1942 up to November 1944. In 1942 George Probert Vincent, a World War I veteran, became a technician at the Armed Forces Radio Service. This organization had to bring entertainment to the soldiers and recorded radiio programs. George Probert Vincent suggested to record music, specially for the soldiers. This was the birth of the so-called V-Discs.

British camp on Christmas Island ( mid 1950s) ( photo: Peter Symons collection)

Thanks to the record ban a lot of musicians loved to participate and the A.M.F. and V-Disc laid down, that the records could be made on a non-commerical base as long as US soldiers were in war and that the original masters and records should be destoyed after that period. The records, called V-Disc ( from Victory Disc) and the records were not sold in record shops in the States.

Label V-Disc 344B (photo courtesy: Peter Symons)

PEEWEE (sic) SPEAKS - VP 974 Muggsy Spanier and his V-DISC All Stars. Recorded in New York City the 17th of October, 1944. Introduction speech by Muggsie spanier. Personel: see label.

The records contained the popular vocalists and bands of the period, like Bing Crosby, Benny Goodman, Frank Sinatra and a hundred others. As the records were made of a kind of vinyl, they were unbreakable, so the packages with records could reach the soldiers all over the world even under severe conditions. As the records were sized 30 cm ( or 12-inches) the average playing time was ca 5-minutes each side. Normally one side contained two regular tracks and on te reverse a more extensive ones.( like V-Disc 342).

Label V-Disc 342A ( photo courtesy: Peter Symons)

I LIKE TO RIFF / SMILES VP 903 Charlie Barnet and his Orchestra. Recorded on the NBC Broadcast For The Record New York City on the 11th of September, 1944 and released as V-Disc ( Army) 342 and V-Disc (Navy) 122.

Enjoy a fragment of these tunes ...........

Personel: Peanuts Holland tp vo - John Martel, Jack Mootz, Lyman vunk tp - Porky Cohen, Ed Fromm, Dave Hallett, Tommy Pederson tb - Charlie Barnet, Rae De Geer, Gene Kinsey, Kurt Bloom, eddie Pripps, reeds, Danny Banks bariton sax - Dodo Marmerosa p - Turk Van Lake g - John Chance b - Harold Hahn dm. Peanut Hucko vocal and trumpetr on I Like To Riff.

The soldiers could send their requests and V-Disc organized recording sessions. The music on the records was specially recorded for V-Disc, but also old masters ( sometimes alternetive takes from previous commercial releases) were used. In 1944 a radio program was launced, entitled For The Records, where musicians played live for V-Discs recordings.

US Navy GI's enjoy the V-Discs.

A lot of V-Discs had an anouncement or calls from the bandleader. The untitled tune by Benny Goodman, later entitled as Slipped disc, was recorded in the For The Record show of the 25th of September, 1944 - the Charlie Barnet recording of I Like To Riff and Smiles was recorded in a For The Record show on the 11th of september, 1944. Both tunes were also released in a series of V-Discs specially made for the Navy ( V-Disc (Navy) 122)).

Label V-Disc 342B ( photo courtesy: Peter Symons)

FISH MARKET VP 917 - Gene Krupa and his New Orchestra. Recorded in New York City on the 15th of August 1944.

Personel: Tommy Allison, Marty Olson, Pinky Savitt, Al Stearns tp - Leon Cox, Bill Culley, Tommy Pederson tb - Ray De Geer, Harry Klee, Don Brassfield, Charlie Ventura reeds - Stuart Olson bariton sax - Tedy Napolaon p - George Cuomo g - Sid Weiss b - Gene Krupa and John Dales dm.

When in November 1944 the record companies and the American Federation of Musicians agreed over better rates for their royalties, the production of V-Discs continued, until the end of the 1940s when the series was stopped.

Thanks Peter for sharing these great V-Disc labels and for let us show the pictures of your father's archive. Thanks to your father who saved these relics from this long-gone period.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

V-Discs were specially made recordings by the Music Section, Entertainment and Recreation Branch, a special Services Division of the US War Department and were sent to the soldiers at the front all over the world. As a lot of these 65 years old relics were destroyed after the war, these records are now collectors items. Thanks to Peter Symons' father, who served as a British engineer on Christmas Island in the Pacific Ocean during the 1950s two of these special records were found in an abandoned bunker. If you love to read more about this kind of stuff, ask for the Keep Swinging newsletter and we'll keep in touch.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

V-Disc Plaat

START: To the latest blog Naar de laatste blog
( To the English part with a small item about Bob Weinstock, the founder of Prestige, who was born 80 years ago.)

Het V-Disc 78-toeren platenlabel (V-Disc = Victory disc) boeit me al jaren. Ze werden uitgebracht in de jaren veertig door de amusementsafdeling van het Amerikaanse leger ( = Music Section of the Special Services Divisions) en werden verspreid onder de soldaten in het veld of gedraaid in uitzending op korte golf zenders vanuit de VS voor de soldaten aan het front. Ik hoorde er voor het eerst over toen ik begon met het verzamelen van Fats Waller platen. In september 1943 werd Fats gevraagd door Steven Sholes, die voor de V-disc afdeling werkte bij Victor, om voor "de jongens" aan een opname sessie voor V-Disc mee te werken. en dat deed Fats uiteraard. Hij nam verschillende titels op, waaronder Ain't Misbehavin'/ Two Sleepy People en op de achterkant Sligtly Less Than Wondefull/There's a Gal In My Life ( uitgebracht op V-Disc 33).

And I Ain't Misbehavin' ............ ( Fats Waller)
Op de meeste opnamen die Fats voor V-Disc maakte geeft hij een gesproken introductie, die ik me, na al die jaren, vaak nog woordelijk herinner: Hi there fellows. What you say! ( = Hoi mannen, Wat zeg je d'r van! ). This is little Fats Waller. (= Dit is kleine (!) Fats Waller)( een understatement, gezien zijn fikse omvang). My mother is 285 pounds of jam, jive and everything.( Mijn moeder weegt over de 125 kg door alle ellende en dat soort dingen). They got me in on this V-Disc mess here this afternoon, so here't is. so watch out. One of my own compositions Ain't Misbehvin' and I ain't do ......" (= Ze hebben me vanmiddag gevraagd voor deze V-disc opnamen, dus daarom ben ik hier. Pas op, één van mijn eigen composities: Ain't Misbehavin' - Misdraag je niet en dat doe ik dan ook niet .......... ) Deze V-Disc opnamen boeiden me en later ontdekte ik dat deze opnamesessie, die in de middag begon met Fats op piano, na een korte onderbreking ( en enkele flessen (!) Cutty Sark whisky) 's avonds werd voortgezet op het orgel. De wat meer subtiele klanken en vloeiender golvende lijnen van het orgel klinken beter in een benevelde geest, denk ik. Luister maar eens naar de schitterende versie van Solitude, waarin Fats, met dikke tong roept: Well boys ... He couldn't be here today - but I got in here today ( = Wel, jongens - Hij kon hier vanavond niet zijn - maar ik ben er wel.) He's right at my fingertips - Duke Ellington's Solitude.( = Ik voel het in mijn vingertoppen - Duke Ellington's Solitude.) And this is the solitude. Now, stop all the thinking; don't worry 'cause everything's fine. ( en hier is The Solitude ( = lett. de oplossing), dus stop met piekeren, want alles komt goed). De laatste nummers van deze opnamesessie zijn alle rejected, afgewezen .......(Gek, ik heb heel de dag volle glazen gedronken en nu neem ik één klein slokje ......... ).
Kun je je voorstellen dat ik graag zo'n V-Disc in mijn handen wilde houden; in mijn verzameling toevoegen? Dat lukte me een paar jaar geleden, toen ik een V-Disc kocht, weliswaar niet de Waller opnamen. maar één met Connee Boswell, begeleid door het Eddy Howard Orchestra en op de andere kant twee nummers van Ella Mae Morse: Invitation to The Blues en Cow Cow Blues.
Ik vond een kort fragment van dat andere zanggroepje (!) de Andrew Sisters, ook razend populair in die oorlogsjaren, die hun V-disc opname op een filmpje promoten !!

Voor alle duidelikjheid ........... : beide kanten van de V-Disc bevatten nummers, die me niet echt boeien en bovendien is de kwaliteit tamelijk slecht, maar het feit dat nu een echte V-Disc aan de muur hangt maakt veel goed.
Connee Boswell - Eddy Howard and his Orchestra: Geenverdere informatie over de musici.
STORMY WEATHER Koehler-Arlen
Opgenomen 28 augustus 1944
Uitgebracht op V-Disc 325A
-----------
Ella Mae Morse - Freddie Slack and his Orchestra
INVITATION TO THE BLUES Fisher-Roberts-Goodwin
COW COW BOOGIE Raye-Carter-dePaul
Opgenomen in de zomer van 1944 (eerste nummer) en Hollywood 21 mei 1944.
Uitgebracht op V-Disc 325B

De V-Disc platen nemen een belangrijke plaats in de jazzgeschiedenis, omdat ze opgenomen zijn in de tijd van de grote record ban, zeg maar de opnamestop, staking, die duurde tussen juli 1942 en november 1944. Leden van de American Federation of Musicians boycotten toen de opnamestudios. Omdat V-Disc platen niet verkocht werden, maar gratis gedistribueerd onder de soldaten, mochten er daarvoor wel opnamen gemaakt worden. V-Discs werden uitgebracht tot 1949 en toen stopte de productie definitief.
Ik hoop ooit nog eens een exemplaar te vinden van de Fats Waller opname met Ain't Misbehavin'- Two Sleepy People (V-Disc nr. 33) ( of de marine-versie, die onderaan het label blauw heeft in plaats van rood) (V-Disc 133)) in excellente conditie uiteraard ( E++), liefst onbespeeld en nog steeds met zo'n zweem van alcohol, dankzij de flessen Cutty Sark whisky.
Hans Koert - keepswinging@live.nl



RON CARTER: DEAR MILES

Dinsdagnacht zond MEZZO TV,een concert uit van Ron Carter and his quartet, getiteld Dear Miles. Ik hoorde hem met dit kwartet en programma tijdens het Northsea Jazz Festival 2008 ij Rotterdam en schrref erover in Ron Carter: Dear Miles. Deze programma's worden vaak op onmogelijke tijden uitgezonden ( twee uur in de ochtend - dan zit een normaal mens toch voor de live-debatten tussen de Amerikaanse presidentskandaten?) en deze kewer mislukte de DVD-opname. Heeft iemand dit programma opgenomen en wil het voor me branden? Dat zou mooi zijn !! MEZZO TV is in Zeeland op de kabel van Delta te ontvangen.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaams deel met een herinnering aan een Fats Waller V-Disc plaat)


BOB WEINSTOCK born 80 YEARS AGO
Today, the 2nd of October 2008, we commemorate the fact that producer and founder of Prestige Records, Bob Weinstock, was born 80 years ago. He passed away almost two years ago aged 77 years old.
The Prestige label was founded in 1949 as New Jazz but changed its name soon into Prestige. A lot of jazz musicians recorded for this label like Miles Davis, John Coltrane, Sonny Rollins and Thelonious Monk. He didn't like over-arranged music and loved to record unrehearsed session for better results - more spontanious music. Weinstock didn't offer his musicians money for rehearsals like Blue Note did and he never safed alternate takes, like others did. This means that but few alternate takes have survived.

In 1972 he sold the Prestige label to Fantasy, which beame part of the Concord Music Group a few years ago. This latter released the great Contemporary Records, produced by Bob Weinstock himself, just before he passed away.
Hans Koert - keepswinging@live.nl


I FOUND YOU "OUT" WHEN I FOUND YOU "IN" SOMEBODY ELSE'S ARMS

I am always fascinated by strange tune titles like the one above. This tune, written by O'Flynn and Ponce, was recorded on the 2nd of October 1928 for Victor by Ted Weems and his Orchestra. Ted Weems led a famous band in the years prior to the Great Depression and was very succesfully. On this eighty years old recording Art Jarrett is doing the vocals:

I found you out
When I found you in
Somebody else's arms
You played and lost
You've had your fun
Now pay the cost
For all you've done
Just like a cheat
You hid your deceit
Within your faithless charms
I found you out
When I found you in
Somebody else's arms

Isn't that great?

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

V-Disc Record

START: To the latest blog Naar de laatste blog

ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaamse deel met een voorbeschouwing op het concert van het Narcissus Quartet in Porgy en Bess)

The V-disc has also been one of those records that fascinated me. They were released during the 1940s to entertain the US-troups by the Music Section of the Special Services Divisions. The records were distributed to military personnel all around the world and also on short-wave radio broadcasts.

I think I first heard about these records when I was collecting Fats Waller on records. In September 1943 Fats was asked by Steven Sholes, who worked for the V-Disc ( V for Victory) unit in the Victor Studios in New York City to make a session "for the boys" and Fats recorded several tunes that were released as V-Discs, like Ain't misbehavin'- Two Sleepy People and Sligtly Less Than Wondefull - There's a Gal In My Life ( on V-Disc 33) and some more ..... On most sides Fats gives a spoken introduction: "Hi there fellows. What you say! This is little Fats Waller. My mother is 285 pounds of jam, jive and everything. They got me in on this V-Disc mess here this afternoon, so here't is. so watch out. One of my own ompositions Ain't Misbehavin' and I ain't do ......" These typically spoken Waller-introductions fascinated me and later I learned that during this session, which started in the early afternoon by Fats at the piano and ended, after a short break ( and several bottles of Cutty Sark Whisky later) on the organ late in the evening; the last two tunes were rejected ( probably due to the effects of the whisky). The subtile sound of the organ and the fluent melodic lines are excellent elements in a tune when the whisky bottles are getting empty. Listen to that great version of Solitude, which Fats Waller introduces with a thick tongue: Well boys ... He couldn't be here today - but I got in here today - He's right at my fingertips - Duke Ellington's Solitude. And this is the solitude. Now, stop all the thinking; don't worry 'cause everything's fine.

.......... And I Ain't Misbehavin'... ( Fats Waller)

Can you imagine that I wanted to have such a great V-Disc in my collection? Well, a few years ago I found myself a copy (not a Fats Waller one), but one with Connee Boswell with the Eddy Howard Orchestra and two Ella Mae Morse recordings: Invitation To The Blues and Cow Cow Blues.
I found a small promo fragment by The Andrew Sisters promoting their new V-Disc:

Let me open your eyes ....; the songs on both sides of my V-Disc 325 don't really fascinate me, and, the quality of the record is rather poor, but the fact that I have a real V-disc on the wall feels good !!
Connee Boswell - Eddy Howard and his Orchestra: Personel no details

STORMY WEATHER Koehler-Arlen

Recorded 28th of August 1944

Released on V-disc 325A

-----------

Ella Mae Morse - Freddie Slack and his Orchestra

INVITATION TO THE BLUES Fisher-Roberts-Goodwin

COW COW BOOGIE Raye-Carter-dePaul

Recorded summer 1944 (first tune) and Hollywood 21st of May 1944.

Released on V-disc 325B

The V-Disc records are a treasure for jazz lovers, because these discs were made during the so-called record ban by the American Federation of Musicians, the period between July 1942 and November 1944. V-Discs were allowed because they were not sold, but sent to the soldiers as a gift. V-Discs were released for some period after the war, but it stopped definitely in the late 1940s
I hope, once, to find a copy of the Ain't Misbehavin'- Two Sleepy People V-Disc nr. 33 ( or the Navy version, with blue instead of red at the bottom of the label) nr. 133 ) in excellent condition ( E++), unplayed and still with the smell of Waller's Cutty Sark whisky
Hans Koert - keepswinging@live.nl
Hi Hans, sorry for my English but let me tell you something, you dont need to be a musician to be an expert in jazz and you are a realy good one. I'm not a good English speaker but I understood jazz perfectly ... Thanks for your time and now you know you can count me as your friend ... God Bless You
José Pepe V. (Florida USA)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands-Vlaams-Vlaams ( To the English section with a story about the V-Disc )
NARCISSUS QUARTET
Het komende weekend, op zondag 5 oktober 2008, treedt het Narcissus Quartet op in Porgy en Bess in Terneuzen, het eerste reguliere jazzconcert van het nieuwe seizoen. Het kwartet bestaat uit Roben Verheyen op saxen, Josef Dumoulin op piano en fender, Clemens van der Feen op bas en Flin van Hemmen op slagwerk. De muziek die Robin Verheyen beinvloedde in zijn spel is die van John Coltrane, Wayne Shorter, Mark Turner, Steve Coleman, Keith Jarrett en dat soort namen. Hij won afgelopen zomer nog de Django D' Or 2008, een prestigieuse Belgische onderscheiding, die alleen uitgereikt wordt aan de meest talentvolle jonge musici. Clemens van der Feen geeft een Zeeuws tintje aan dit kwartet, want hij komt oorspronkelijk uit Middelburg en speelde onder andere met zijn broer Paul in de Feen Brothers en het Van Der Feen Quartet. Net als Rik Mol, die morgen in Porgy en Bess de Stimuleringsprijs 2008 van het Prins Bernard Cultuurfonds Zeeland in ontvangst mag nemen, speelde Clemens al als aankomend bassist op het podium van deze Zeeuwse jazztempel. Flin van Hemmen is zo'n jonge slagwerker, die voor mij alleen nog maar een naam is en dat geldt ook voor de Belgische pianist Josef Dumoulin. Reden genoeg om zondagmiddag naar Porgy en Bess te gaan, denk ik - met buiten regen en wind toch nog niet zo'n gekke manier om de zondag kapot te slaan.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions