Rein De Graaff compilation album: Ornithology

Rein de Graaff verzameld: Ornithology (Nederlands) Rein De Graaff compilation album: Ornithology (English)

Series of compilation albums goes back to Rein's Stoomcursussen in Bebop
REIN DE GRAAFF compilation album: ORNITHOLOGY
Hans Koert

One of the most active nesters of jazz in Holland must be Rein De Graaff. Although active in jazz since the late 1960s he seems to put still all his energy into his work. Some times ago I heard him in concert with his trio ( featuring Marius Beets on double bass and Eric Ineke on drums) in a series of concerts dedicated to the music of Lennie Tristano with Gary Foster en Marco Kegel. Last year his third album was released in a series of compilation cds by Timeless, that go back to his famous Cursussen in Bebop.
Rein De Graaff ( photo courtesy: Hans Koert)
As a kid he became fascinated by jazz thanks to a 78rpm record from his grandfather's collection featuring Charlie Barnet and his Orchestra, entitled Skyliner ( 1944). As a school kid he learned to play the harmonica and later the piano and when he was at student at the HBS (= the Dutch equivalent of the High school) he was invited to become the piano player of the school band and was a regular listener of Pete Felleman's Swing and Sweet from 52nd Street, a Dutch radio program dedicated to jazz music. Like so many teenagers he learned about jazz reading the only available reference book in Dutch Jazz van New Orleans tot Cool. His first LP was recorded October 1969 in Wageningen entitled Minor Moods - from Past to Present with the Rein De Graaff - Dick Vennik Quartet. During his long career he met hundreds of famous names in jazz, while on tour in Holland, but he also visited the world centre of Jazz: Paris, Copenhagen and New York; a 1979 session with Tom Harrell - Ronnie Cuber - Sam Jones and Louis Hayes is released as Rein De Graaff Quintet - New York Jazz ( Timeless SJP 130). Rein started a series of Stoomcursussen in Jazz since 1987, lectures about jazz history in which he invited to join US musicians in a smaller setting, his trio, featuring Eric Ineke, his companion on drums since the very beginnings and Koos Serierse on bass. With these musicians he toured along Dutch jazz clubs and some have been recorded and released, like Tenor Conclave from the winter of 1991-1992 with Von Freeman, Teddy Edwards and Buck Hill ( Timeless SJP 306), the West Coast Wailers with Conte Candoli and Bob Cooper ( SJP 479); Baritone Explosion with Ronnie Cuber and Nick Brignola; Delightful Duets with Herb Geller or Blue Lights with Herb Geller and John Marshall - the two last ones with Marius Beets on bass, who had replaced Koos Serierse. A lot of those small tours were not released on cd's, so Timeless decided to release a series of compilation albums, in which the album Nostalgia I discussed before, featuring Rein with the Metropole Orchestra, Barry Harris, Gary Foster and Marco Kegel, can be seen as a forerunner.
Rein De Graaff - Ornithology (Timeless CDSJP482)

In fact three compilation albums have been released now: Now Is The Time - Confirmation and last year, Ornithology. The later contains eight tracks from the period 1984 up to 2007. The eldest ones are from the 1980s with musicians like Teddy Edwards, Dave Pike, Harold Land and Valerie Ponomarev and Dave Pike. Teddy Edwards passed away almost eight years ago and so did Harold Land ( 2001). The later made a great album in August 1959, entitled The Fox with the legendary trumpet player Dupree Bolton. Valerie Ponomarev, who played at the same session as Harold Land ( March 1988), was one of the members of the Art Blakey Jazz Messengers that visited The Netherlands and played at the Doelen in April 1980 in Rotterdam. It was one of his last concerts with Blakey before a young, unknown trumpet player took over the horn in the band: Wynton Marsalis. Rein De Graaff ( photo courtesy: Hans Koert)

Dave Pike is to be heard in a recording made in July 1986, a year before Rein actually started his Stoomcursus Jazz with, as one of the first guests, Dave Pike again, with Teddy Edwards on tenor sax. In the fall of 1988 Dave Pike and Charles McPherson joined a recording session at the Monster studios with the Rein De Graaff trio for a Timeless album, entitled Bluebird.
Benjamin Herman ( photo courtesy: Hans Koert)
On two tracks on the Ornithology compilation album two Dutch musicians made their appearance: reed players Herman Schoonderwalt, then in his 50s, and the enfant terrible on alto sax Benjamin Herman, who could have been the grandson of most of the other guests on this cd, as Jeroen De Valk labels him. They are to be heard on Autumn in New York, recorded almost two years ago.

Frank Morgan ( photo courtesy: Hans Koert)

One of the most impressive tracks is Parker's Mood, featuring alto saxophone player Frank Morgan, and a Parker follower pure sang. Parker's Mood is delicate, slow, frail, and suggests that alto man Frank Morgan ( 1933-2007) is playing his own requiem. Rein toured with Frank in the fall of 2007 and the concert with Frank Morgan at the Porgy en Bess Jazz club in Terneuzen ( in the south west part of The Netherlands), was for me one of the most impressive performances I've ever heard.

I remember the introverted alto saxophone player, seated on a stool on stage long before the concert started, surprised by the enthusiast cheers of the audience, while he played as if Bird himself directed his fingers, at one of his last performances.

Peace and Love - he wrote on a piece of paper for me - a valuable relic. ( showed here in negative).

This compilation album can be ordered at Timeless.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Rein De Graaff is well known in The Netherlands for decades thanks to his yearly tours in which he brings almost forgotten bebop musicians out into the open. During the last decades he invited James Spaulding, Gary Smulyan, Pete Christlieb, Johnny Griffin', Al Cohn, Herb Geller, Frank Morgan, Conte Candoli and Gary Foster to list some. Timeless released, as part of a series, its third compilation album dedicated to Rein's music, entitled Ornithology. The Keep Swinging blog listened to this compilation and loves to review it as an homage to Rein's concerts. If you don't want to miss this, follow the Keep swinging blog at Twitter or ask its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Rein de Graaff verzameld: Ornithology

Rein de Graaff verzameld: Ornithology (Nederlands) Rein De Graaff compilation album: Ornithology (English)

Serie verzamelalbums grijpt terug tot Rein's Stoomcursussen in Bebop
REIN DE GRAAFF verzameld: ORNITHOLOGY
Hans Koert

Eén van de meest actieve nestors van de Nederlandse jazz is ongetwijfeld Rein de Graaff. Hoewel al actief in de jazz sinds de jaren zestig lijkt er, nu hij gepensioneerd is, geen haar op zijn hoofd aan te denken, het wat rustiger aan te doen. Onlangs was hij te beluisteren met zijn trio ( met Marius Beets op bas en Eric Ineke op slagwerk) in een serie concerten met Gary Foster en Marco Kegel. Vorig jaar verscheen een derde verzamelcd op Timeless, dat teruggrijpt tot zijn beroemde Cursussen in Bebop.
Rein de Graaff ( foto: Hans Koert)
Als kind was hij gefascineerd door de 78-toerenplaten van zijn opa, waar hij luisterde naar Charlie Barnet and his Orchestra die het nummer Skyliner ( 1944) speelde. Toen hij op de lagere school zat ontdekte hij de mondharmonica, maar het werd uiteindelijk de piano. Eenmaal op de middelbare school werd hij al snel ingezet in het schoolorkest en luisterde hij naar het programma Swing and Sweet from 52nd Street van Pete Felleman, een spraakmakend radioprogramma uit de jaren zestig.
Zoals zoveel tieners moest hij zijn kennis putten uit "handboeken" als de Prismapocket Jazz van New Orleans tot Cool. Zijn eerste plaat nam hij op in Wageningen in 1969 met het Rein De Graaff - Dick Vennik Quartet, getiteld Minor Moods - from Past to Present. Gedurende zijn lange carrière zouden er nog vele opnamen volgen met grote namen in de jazz, die hier in Nederland graag gebruik maakten van zijn trio ( met Eric Ineke als drummer vanaf het allereerste begin) en Koos Serierse op bas. Hij ging ook naar de jazz centra van de wereld, zoals Parijs, Kopenhagen en New York. Tijdens één van die reizen nam hij in 1979 een plaat op met Tom Harrell - Ronnie Cuber - Sam Jones en Louis Hayes, uitgebracht door Timeless als Rein De Graaff Quintet - New York Jazz ( SJP 130).

Rein begon eind jaren tachtig met een aantal lezingen ( met live muziek), getiteld Stoomcursussen in Jazz, later Stoomcursus Bebop, waarbij hij Amerikanen uitnodigde de cursus te helpen invullen. Met hen trok hij dan ook het land in, om overal met zijn trio te spelen. Sommige "cursussen" zijn op plaat vastgelegd en uitgebracht, zoals Tenor Conclave, waarmee hij in de winter van 1991-1992 rondtrok met Von Freeman, Teddy Edwards en Buck Hill ( Timeless SJP 306); The West Coast Wailers met Conte Candoli en Bob Cooper ( SJP 479); Baritone Explosion met Ronnie Cuber en Nick Brignola; Delightful Duets met Herb Geller of Blue Lights met Herb Geller en John Marshall - de twee laatste sessies ondertussen met een andere bassist: Marius Beets. Heel wat van die korte projecten zijn niet op plaat vastgelegd, maar wel zijn er opnamen gemaakt en Timeless heeft, samen met Rein de Graaff de mooiste bij elkaar gezocht en op een aantal verzamelalbums uitgebracht. De serie, waarvan afgelopen jaar het derde deel verscheen, had halverwege de jaren negentig al een voorloper gehad: Nostalgia, waarop Rein o.a. met het Metropole-orkest, Barry Harris, Gary Foster en Marco Kegel speelt.
Rein de Graaff - Ornithology (Timeless CDSJP482)

De serie van drie is getiteld: Now Is The Time, Confirmation en Ornithology - alle drie, niet toevallig, Charlie Parker composities. De laatst genoemde bestaat uit acht nummers, oorspronkelijk opgenomen in de periode 1984 tot 2009, waarbij het accent op de vroege jaren ligt.
De oudste nummers dateren uit de jaren tachtig, de begin jaren van de "Stoomcursussen" met musici als Teddy Edwards, Dave Pike, Harold Land en Valerie Ponomarev. Teddy Edwards overleed zo'n acht jaar geleden evenals Harold Land ( 2001). Laatstgenoemde maakte een schitterend album in augustus 1959, getiteld The Fox met de legendarische trompettist Dupree Bolton.

Valerie Ponomarev, die op de Ornithology plaat in dezelfde opnamesessie te horen is als Harold Land ( maart 1988), was één van de leden van Art Blakey's Jazz Messengers die Nederland bezochten in april 1980 en optraden in De Doelen in Rotterdam. Ik herinner me nog dat ik het heel bijzonder vond dat een "blanke", ( en ook nog Rus) meespeelde in de "gekleurde" Jazz Messengers. Het was overigens één van de laatste concerten met Blakey waarin Valerie trompet speelde, voordat een jong onbekend trompettist de hoorn overnam in de band: Wynton Marsalis.

Rein de Graaff ( foto: Hans Koert)

Dave Pike, vibrafonist, is ook al te horen met Rein de Graaff op een LP van juli 1986, een jaar voordat hij met zijn Stoomcursusprojecten het land in ging. Overigens was Dave Pike samen met Teddy Edwards de eerste gast tijdens in de eerste Stoomcursus Jazz. In de herfst van 1988 kwamen Dave Pike en Charles McPherson samen met het Rein de Graaff Trio in de studio in Monster om het Timeless album Bluebird op te nemen.
Benjamin Herman ( foto: Hans Koert)
Op twee nummers van de verzamelplaat Ornithology vinden we ook twee Nederlandse muzikanten zoals rietspeler Herman Schoonderwalt, toen eind vijftig en het enfant terrible van de Nederlandse jazz, de in Londen geboren Benjamin Herman, die could have been the grandson of most of the other guests on this cd (= de kleinzoon van de meeste andere gasten op de cd zou kunnen zijn), zoals Jeroen de Valk het omschrijft in de bijbehorende hoestekst. Benjamin Herman is te horen in de standard Autumn in New York, opgenomen bijna twee jaar geleden en het jongste nummer op de plaat.

Frank Morgan ( foto: Hans Koert)

Eén van de meest indrukwekkende nummers is echter de titel Parker's Mood, gespeeld door altist Frank Morgan, een volger van Parker pure sang. Parker's Mood is delicate, slow, frail, and suggests that alto man Frank Morgan ( 1933-2007) is playing his own requiem ( = Parker's mood is verfijnd, langzaam, breekbaar en het lijkt alsof Frank Morgan ( 1933-2007) zijn eigen requiem speelt). Rein trad op met Frank in het najaar van 2007 o.a. in Porgy en Bess in Terneuzen; een concert dat ik me herinner als zeer bijzonder en indrukwekkend.
Frank Foster - een breekbare, fragiele, introverte saxofonist, die al ver voordat het concert begon op zijn krukje zat, die blij verrast was door het enthousiasme van het publiek en speelde alsof Bird zelf hem de noten influisterde. Hij overleed een paar weken later: Peace and Love, schreef hij voor me op een papiertje - een kostbaar reliek.

Deze verzamelcd is te koop bij Timeless.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Twitter

Rein de Graaff timmert al tientallen jaren aan de weg met zijn jaarlijkse tournees, waarin hij Amerikaanse coryfeeën uit de beboptijd uit de vergetelheid weet te ontrukken. De afgelopen jaren trad hij op met James Spaulding, Gary Smulyan, Pete Christlieb, Johnny Griffin', Al Cohn, Herb Geller, Frank Morgan, Conte Candoli en Gary Foster. Timeless bracht een aantal verzamelalbums uit, waarvan onlangs de derde verscheen: Rein de Graaff: Ornithology. De Keep Swinging blog luisterde naar deze verzamelaar en kijkt terug op een carriere met louter hoogtepunten. Als je daarvan niets wilt missen volg de Keep Swinging blog dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief aan.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Frank Morgan speelt Monk

Frank Morgan plays Monk ( English) - Frank Morgan speelt Monk (Nederlands)

Little Franky: Peace and Love!
FRANK MORGAN SPEELT MONK
HANS KOERT

Als iemand het woord altsaxofoon laat vallen binnen een groep jazzliefhebbers dan zal de meerderheid meteen bij dit woord denken aan Charlie Parker, de legendarische bebop jazzmuzikant, die in de jaren vijftig de toenmalige jazzscene splitste in twee onverzoenbare stromingen. De meeste startende altsaxofonisten zullen tegenwoordig nog steeds proberen om Bird, zoals hij meestal genoemd werd, noot voor noot, na te spelen. Een paar jaar geleden hoorde ik onze eigen Nederlandse "Parker", Piet Noordijk ( deze nestor van de Nederlandse jazz kun je geen beginneling meer noemen) in een programma Piet Plays Bird, waarin hij de Charlie Parker with Strings opnamen op onnavolgbare wijze liet herleven. Ik hoorde hem tijdens een concert in de Stadsschouwburg van Middelburg in januari 1998 en als je de ogen dicht deed dan stond Bird daar zelf te spelen. Zo'n zelfde ervaring had ik tijdens een optreden van Frank Morgan, die in november 2007 in een concert begeleid door het Rein de Graaff trio in Porgy en Bess in Terneuzen optrad. Deze oude breekbare man, gezeten op een krukje, speelde en was Parker zelf. Het zou tekort door de bocht zijn als ik voorbij ging aan de 55-jaar carrière van Frank en de muzikale ontwikkelingen die hij in die tijd gemaakt had, maar in zijn spel was het geluid van zijn grote voorbeeld Bird nog goed te horen.

Frank Morgan (1933-2007) (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( foto: Hans Koert)

Hij werd geboren in Minneapolis in december 1933, als de zoon van Stanley Morgan, de gitarist van de Inkspots.Zijn vader introduceerde hem al vroeg in de wereld van de jazz ( Eigenlijk had mijn vader jazzgitarist willen worden, herinnerde Frank zich) en nam hem mee naar een optreden van de Jay McShann band. But at seven, as part of my continuing music education, I went over from Milwaukee where I was living to spend Easter vacation with my father who was on the road in Detroit, and he took me to hear the Jay McShann Band. ( = Toen ik zeven jaar oud werd ik tijdens de paasvakantie, als onderdeel van mijn muzikale opvoeding, van Milkauwee naar Detroit gebracht, waar mijn vader toen optrad.). Rond 1940 speelde Charlie Parker, naast John Jackson, de altsaxofoon in het Jay McShann Orchestra. And when Charlie Parker stood up to take his first solo on "Hootie Blues", my father said, I turned to him and said "Listen, dad, that's it for the guitar." (= En toen Charlie Parker ging staan en zijn eerste solo speelde in het nummer "Hootie Blues" zei ik, volgens mijn vader, "Luister goed pa, zo moet je gitaar spelen"). Na het concert ging zijn vader met de kleine Frank achter het podium en werd hij aan Charlie Parker voorgesteld. And Bird made arrangements to meet us at the music store the next day to pick out what I thought was an alto saxophone. (= En we spraken af met Bird, dat hij ons de volgende dag zou ontmoeten in een muziekwinkel, waar ik, zo dacht ik, net zo'n instrument als hem zou krijgen.). Helaas! But Bird made me start on clarinet. (= Maar Bird gaf me een klarinet). En zo is het allemaal, volgens Frank, met klarinet begonnen - toen hij tien was kreeg hij zijn eerste altsaxofoon (Bron: een interview met Brandt Reiter)

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) (foto: Hans Koert)

Als tiener verhuisde het gezin naar de Amerikaanse westkust. Als 15-jarige viel hij op tijdens een talentenjacht en mocht spelen bij Freddie Martin's band. Begin jaren vijftig draaide Frank al volop mee in de west coast bebop scene en trad o.a. op met Josephine Baker, Billie Holiday en Duke Ellington. In juli 1952 speelde hij bij het Charlie Parker Sextet in de Zorthian's Ranch in Altadena en delen van dit concert zijn opgenomen en opnieuw uitgebracht op een Spaanse RLR-uitgave. (RLR 88622). Het is, voor zover ik weet, de enige keer dat zijn spel vastgelegd is in een Charlie Parker opname. Hij werd sterk beïnvloed door Charlie Parker en dat was terug te horen in zijn manier van spelen, maar die invloed reikte verder dan alleen op het muzikale vlak - helaas raakte hij ook verslaafd aan verdovende middelen - iets wat in de jaren vijftig haast usance leek in de jazzscene. Na nog wat opnamen met Teddy Charles, Kenny Clarke en Lyle Spud Murphy, formeerde hij zijn eigen groep en speelde in clubs en op de radio. Sommige van die cluboptredens en radioshows zijn vastgelegd, zoals een optreden in de Crescendo club in Los Angeles, augustus 1956.

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( foto: Hans Koert)

In 1955 wordt Frank opgepakt vanwege drugsbezit en uiteindelijk zit hij zo'n dertig jaar vaker vast, dan dat hij vrij losloopt en kan optreden. In 1985 is hij plotseling weer terug - vrij en afgekickt en meldt hij zich weer als altsaxofonist op in de jazzscene. Zijn toon op de altsaxofoon lijkt nog steeds op die van Charlie Parker, al is te horen dat hij een eigen stijl ontwikkeld heeft, nog steeds nauw gerelateerd aan de bebop, die we zo goed kennen uit de jaren vijftig. Hij blijkt een vechter en vastbesloten zijn verloren plaats in de jazz weer te veroveren en bewijst dat, nationaal en internationaal. In 1998 wordt hij ook nog eens getroffen door een beroerte opweg naar het Flint Jazz Festival in Michigan, maar ook hier komt hij weer haast ongeschonden uit ......... en een half jaar later staat hij weer op het podium.
Luister maar eens naar een fragment uit een Tv-show waarin hij met zijn Frank Morgan Quartet, met Buster Williams, Ronnie Matthews en Ronnie Burrage het nummer Night in Tunesia speelt.

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( foto: Hans Koert)
Frank Morgan nam in zijn carrière ook nummers op gecomponeerd door Thelonious Monk. Mocht ik ooit met slechts één koffer en een cd-speler ( op zonne-energie uiteraard) naar een onbewoond eiland worden verbannen, dan zal daar zeker de muziek van Monk, door hemzelf of door anderen gespeeld, in zitten. Laat ik nou bij toeval een verzamel-cd vinden met de titel Frank Morgan Plays Monk! Het moge duidelijk zijn, dat die ook mee gaat en wel in de handbagage. Het oudste nummer op de cd is de Monk compositie Well You Needn't uit 1986 en dateert van een jaar na zijn comeback; het jongste nummer is van november 2003. Schitterende pure bebop door een groot altsaxofonist, die herrees als een Feniks uit zijn as met nummers van ( in mijn bescheiden opinie) de beste componist van de Twintigste Eeuw, Thelonious Monk. Ik zal het fascinerende concert in Porgy en Bess, november 2007, een maand voor zijn overlijden, steeds blijven herinneren.

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( foto: Hans Koert)

Luister naar een liveopname van één van die Thelonious Monk composities gespeeld door Frank Morgan in Toledo, Ohio, van maart 2006, met Claude Black aan de piano, Clifford Murphy op bas en Sean Dobbins op slagwerk: Well You Needn't.

Schitterende muziek - en zo herinner ik me Frank Morgan ook, zittend op zijn kruk op het podium, vanaf een half uur voor het optreden tot een half uur erna - alleen met zijn sax - introvert, gevogen over zijn instrument - verrast genietend van de enthousiaste reacties van het publiek. Een levende legende ............
Frank Morgan overleed in de VS op 14 december 2007 nadat hij teruggekomen was van zijn korte Europese tournee (incl. de Canarische Eilanden) met het Rein De Graaff Trio.Peace and Love boven de handtekening van Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( negatief) ( foto: Hans Koert)

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Frank Morgan is één van die jazzmuzikanten uit de jaren vijftig, die me fascineert. Een paar jaar geleden hoorde ik hem op een concert een paar weken voor zijn overlijden. Little Franky, zoals hij genoemd werd, speelde met Charlie Parker, zijn leermeester en groot voorbeeld ( en dat laatste niet alleen op het muzikale vlak .....). Hij overwon zijn drugsverslaving en overleefde een hersenbloeding en kwam, sterker dan ooit, terug op het internationale jazzpodium. Ik vond een verzameling nummers van louter Thelonious Monk composities en dan kan de dag niet meer stuk. Frank Morgan: Peace and Love - dat zette hij boven zijn handtekening. Als je het leuk vindt om over dit soort vergeten legenden te lezen en je wilt niets missen, vraag dan de Keep swinging nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Frank Morgan plays Monk

Frank Morgan plays Monk ( English) - (morgen) Frank Morgan speelt Monk (Nederlands)

Little Franky: Peace and Love!
FRANK MORGAN PLAYS MONK
Hans Koert

When someone drops the word alto saxophone in a group of jazz fans, most of them will think of Charlie Parker, the legendary bebop jazz musician, who split the jazz scene in the early 1950s. Most starting alto saxophonists nowadays listen to Charlie Parker and try to sound like him. A few years ago the Dutch alto saxophonist Piet Noordijk ( I certainly won't label this Nestor of Dutch jazz, our own Dutch Bird, as a "starter") had a great program entitled Piet Plays Bird, in which he revived the Charlie Parker with Strings recordings ( with some help of course by the String Quartet Ernö Olah). When I heard him in concert, at the Stadsschouwburg of Middelburg ( in the southwest part of The Netherlands), January 1998, and closed my eyes, I heard Bird himself alive on stage. That same experience I had with the late Frank Morgan, when I heard him in concert at the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen, November 2007, in a concert with the Rein De Graaff Trio. This old fragile man, although he developed his own style during the past 55 years, still sounded like his great model, Charlie Parker.

Frank Morgan (1933-2007) (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( photo courtesy: Hans Koert)

Born in Minneapolis, December 1933, as the son of the Ink Spot guitar player Stanley Morgan, his father introduced him to the music of Charlie Parker as a young kid. Frank told about that: But at seven, as part of my continuing music education, I went over from Milwaukee where I was living to spend Easter vacation with my father who was on the road in Detroit, and he took me to hear the Jay McShann Band. And when Charlie Parker stood up to take his first solo on "Hootie Blues", my father said I turned to him and said "Listen, dad, that's it for the guitar." When the concert was over, his father went backstage and introduced him to Parker. And Bird made arrangements to meet us at the music store the next day to pick out what I thought was an alto saxophone. But Bird made me start on clarinet. That's how Frank started to play the clarinet and when he was ten he took the alto. (Source: an interview by Brandt Reiter)

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( photo courtesy: Hans Koert)

As a teenager the family moved to the west coast of the US. When he was 15 years old he played, thanks to a talent contest, in the band of Freddie Martin. In the early 1950s he became part of the west coast bebop scene and performed with Josephine Baker, Billie Holiday and Duke Ellington. In July 1952 he played in the Charlie Parker Sextet at the Zorthian's Ranch in Altadena and parts of these concerts have been recorded and released on a RLR-release. (RLR 88622). It was his only performing together with this great master on the alto saxophonist, that has been recorded. He was influenced and fascinated by the music and world of Charlie Parker, not only in a musical way, as he also copied his drugs habits .......... like so many musicians in the 1950s. After some recordings with Teddy Charles, Kenny Clarke and Lyle Spud Murphy he founded his own group and was to be heard in clubs and on the radio. His own band was recorded on some of these radio shows and on a live performance at the Crescendo Club in Los Angeles, August 1956.

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( photo courtesy: Hans Koert)

In 1955 he was arrested for the very first time for having drugs and for the next thirty years he was most of the times in prison. In 1985 he had kicked the habit, thanks to his wife Rosalinda Kolb and returned back into the international jazz scene. His playing on the alto saxophone still sounded like Charlie Parker, but he had developed his own style, still closely related to the bebop and the music of Bird. He was a fighter, who returned into the scene. In 1998 he suffered a stroke while enroute to the Flint Jazz Festival in Michigan, but he survived that too ......... half a year later he was back on the scene.
Enjoy a fragment from a TV-show featuring the Frank Morgan Quartet, with Buster Williams, Ronnie Matthews and Ronnie Burrage: Night in Tunesia.

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( photo courtesy: Hans Koert)

Frank Morgan recorded several tunes composed by the great Thelonious Monk. A compilation of his compositions ( incl. a portable cd-player with a solar cell of course ) will be in my trunk if I have to sail to an uninhabited island. I found a compilation of tunes labelled as Frank Morgan plays Monk, in which some of these tunes have been put together played by Morgan - that one will be in my hand-luggage; no doubt about that! The oldest one is Well You Needn't from 1986, one year after his comeback and the youngest track dates from November 2003. Great pure bebop performances of the most important composer ( i.m.h.o.) of the 20the century, Thelonious Monk, as played by Frank Morgan, who rose like a phoenix from the ashes, who climbed out of the valley up to the top again, the great alto saxophonist who fascinates me since that November 2007 concert, just a month before he passed away ..............

Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( photo courtesy: Hans Koert)

Listen to a live recording of one of those Thelonious Monk composition Well You Needn't by Frank Morgan in Toledo, Ohio, March 2006 featuring Claude Black at the piano, Clifford Murphy on bass and Sean Dobbins on drums.

Great stuff. It's the way I remember him, sitting on a stool, alone with his instrument and surprised by the lively encouragements of the audience - a living legend from the past !!

Frank Morgan passed away the 14th of December, 2007 - three weeks after the Porgy en Bess concert, just arrived home from his short European tour with the Rein De Graaff Trio. Peace and Love and autograph of Frank Morgan (Porgy en Bess - Terneuzen - November 2007) ( negative plate) ( photo courtesy: Hans Koert)

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Frank Morgan is one of those legends in jazz that fascinate me. A few years ago I joined a concert a month before he passed away. Little Franky, as he was called in the 1950s, played with Charlie Parker, his master and model, not only from a musical point of view ............. He conquered his drug-dependence and a stroke and returned into the international jazz scene. Keep Swinging loves to point you to a compilation of tunes he played, composed by Thelonious Monk. Frank Morgan: Peace and Love, he labeled his autograph ............ Keep Swinging loves to share with you those legends from the past. If you don't want to miss it, ask for the newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions