Keep (it) Swinging: 2013-08

Newsletter (August 2013) - Nieuwsbrief (augustus 2013)

The International Sweethearts of Rhythm (Carline Ray collection)

 

MOST POPULAR LAST MONTH:

Kenny Werner - Dinnertime for Hungry Collectors - Rita Reys 

 

Welcome to Keep (it) Swinging's latest newsletter, with a lot of, I hope,  interesting items and reviews dedicated to jazz and jazz related music from the 1913-2013 period. Hope you're ready for the new concert season. Feel free to spread the http://keepitswinging.blogspot.nl link to your friends - it seems that a few have never seen it ..... Please, share it! Thank you Hans.

 

From my mailbox: You provide news and information I would otherwise not know about. Great help! (Geoffrey) | It is always encouraging to note that people like you, knowlegeable Jazz lovers come out with Jazz news from the past and the current scenario. (Girish)

 

Welkom op de nieuwe Keep (it) Swinging nieuwsbrief, met weer een heleboel, ik hoop, interessante bijdragen en recensies waar je als liefhebber van jazz en jazzgerelateerde muziek uit de periode 1913-2013 wat mee kunt ..... Ik kijk in ieder geval al weer uit naar het nieuwe concertseizoen ....  Geneer je niet om http://keepitswinging.blogspot.nl bij je vrienden aan te bevelen - het schijnt dat er nog een paar deze informatieve blog niet kennen. Keep (it) Swinging - Alvast dank.

 

ARTICLES / ARTIKELEN

Carline Ray, debuteerde als gitariste in The International Sweethearts of Rhythm, maar was ook actief als zangeres, bassiste en voorvechtster voor vrouwenemancipatie. Ze overleed vorige maand op 88-jarige leeftijd. Dit voorjaar debuteerde ze met een eigen album, geproduceerd door haar dochter, Jazzzangeres Catherine Russell, getiteld Vocal Sides: Over een vrouw die ruim 65-jaar lang bewees binnen de jazz haar mannetje te staan  MY JAZZ LINKS (Hans Koert).

Walter Malosetti - Argentijns jazzgitarist, componist en leraar aan diverse conservatoria, inspirator voor tientallen jonge Argentijnse jazzgitaristen, overleed onlangs in Argentinië. Hij speelde o.a. bij Oscar Alemán, maar was vooral een inspiratiebron voor tientallen jonge Argentijnse musici, die de jazzgitaar wilden leren bespelen. Walter Malosetti is 82 jaar oud geworden. MY JAZZ LINKS (Jørgen Larsen)

 

Rare music by composer Ernesto Nazareth (Jørgen Larsen)

 

RECENSIES / REVIEWS

 

Het jubilerende Doctor Jazz Magazine, één van de oudste jazzbladen, dat nog viermaal per jaar verschijnt, heeft, ter ere van haar vijftigjarig bestaan een schitterende dubbelcd uitgebracht met juweeltjes uit de jazzgeschiedenis, waar verwende platenverzamelaars van muziek op 78-toeren de vingers bij aflikken .... nooit eerder uitgebrachte opnamen - alternatieve takes  - test- en privéopnamen en radiouitzendingen. Dinnertime for Hungry Collectors - Cd één bevat vooral opnamen van big bands - cd twee kleine groepen: Een mooi  geschenk voor iedereen die 78-toeren snel genoeg vindt .MY JAZZ LINKS (Hans Koert)

 

It must be a hard time for 78-rpm record collectors …… You won’t find your stuff at garage sales anymore ….. And how to find the last record shops? Where lp’s and cd’s were sold? …. Doctor Jazz Magazine knows what record collectors want .. Due to its 50th birthday the magazine selected almost 50 collectors items for its Dinnertime for Hungry Collectors, a must have for all dedicated collectors who can live with 78rpm .....  MY JAZZ LINKS ( Hans Koert)

 

Wie Keith Jarrett's Standard Trio niet kent zou eens de moeite moeten nemen te luisteren naar zijn laatste cd, getitled Somewhere.  ECM bracht deze opnamen uit 2009 uit, een concert opgenomen in Luzern, waarin Keith Jarrett met Gary Peacock op bas en Jack DeJohnette laten horen hoe standards als Solar van Miles Davis en Between the Devil and the Deep Blue Sea horen te klinken ...... Niet voor niets wordt Keith Jarrett's Standards Trio beschouwd als de norm voor elk hedendaags jazz pianotrio! MY JAZZ LINKS ( Hans Koert)

 

Nat Adderley: Julian Cannonball Adderley younger brother; A position which had its pros and cons. After the decease of Charlie Parker, Julian Cannonball Adderley was labeled as his successor, and Nat was not able to hold a candle in him; he was overshadowed by his brother … in both senses of the words. They played together for years, but when Cannonball passed away Nat continued the quintet ...... and tried to find alto saxophonists that could play like his brother. Timeless remastered the 1992 Cologne concert by the Nat Adderley Quintet with Vincent Herring on alto sax ... in its series Timeless Jazz Legacy.  MY JAZZ LINKS ( Hans Koert)

 

Kenny Werner: Wie hem ooit heeft gehoord, roemt zijn vernuftige improvisaties, zijn “luchtige speelvreugde en abrupte wendingen” en bevlogen improvisaties .... Samen met Hein Van de Geyn en Hans Oosterhout gingen ze de uitdaging aan ..... We vertrouwden op onze oren, onze intuitie en wachtten af hoe de muziek zich zou ontvouwen ... Hun nieuwste album, Collaboration, is hiervan het resultaat ...... onderuit in een luie leren stoel, de ogen sluiten en genieten ...... MY JAZZ LINKS ( Hans Koert)

Ten months ago I first heard the Mark Masters Ensemble in its album dedicated to the music of Duke Ellington, so I was very anxious to hear Mark's latest album, entitled Everything You Did. This album is dedicated to the music of the rockband Steely Dan and the compositions of its founders Walter Becker and Donald Fagen.  Another proof that Mark Masters is an excellent arranger. MY JAZZ LINKS ( Hans Koert)

 

Don't forget to check my Jazz Link sites ( MY JAZZLINKS - Keep (it) Swinging (old) )

 

Hans Koert

keepswinging@live.nl

 

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Keep (it) Swinging: 2013-04

Newsletter (April 2013) - Nieuwsbrief (april 2013)

Benjamin Herman (foto: Hans Koert)
This fourth Keep (it) Swinging newsletter contains several links to interesting blogs, surprising concert reviews and articles published at the http://keepitswinging.blogspot.nl. Enjoy it.

Your newsletter is always a delight to look at (photos) and read. Marshall Brown sounds like a poor coordinator, communicator, and manager! That is certainly too bad for all the young talent that came to the States and were not enveloped with a warm welcome, expected attention, and mentoring! Geoff Wheeler 

Deze vierde keep (it) Swinging nieuwsbrief bevat linken naar verschillende interessante blogs, concertverslagen en artikelen in de http://keepitswinging.blogspot.nl . Genieten dus!

Max Roach - Ruud Jacobs ( 1958) ( photo: Ruud Jacobs archive)
ARTICLES - ARTIKELEN:
George Wein nodigde bandleider Marshall Brown uit, die met zijn Farmingdale High School Band indruk had gemaakt tijdens het Newport festival van 1957, om een groep jonge talentvolle Europese jazzmuzikanten uit te nodigen voor een International Youth Band, die op het festival van 1958 moest optreden. Voor Nederland werd Ruud Jacobs uitgenodigd. In een serie blogs de herinneringen van Ruud Jacobs aan dit festijn.De maand de optredens van de band tijdens het Newportfestival van 1958: Newport '58: De optredens tijdens het festival

George Wein invited Marshall Brown, bandleader, who impressed at the 1957 Newport Festival with his Farmingdale High School Band, to select young talented European jazz musicians for an International Youth Band  to perform at the Newport Festival editon 1958.   One of the musicians selected was Ruud Jacobs, Dutch bass player. who remembered this event in a series of blogs .... This month the supreme moment - the concerts at the Newport Festival: Newport '58: The International Youth Band at the festival

Jean Omer
De Keep (it) Swinging blog besteedt ook veel tijd aan Belgische jazzartiesten: Deze maand besteedt Georg Lankester met twee artikelen ruimschoots aandacht aan de Belgische jazzsaxofonist Jean Omer en vind je een concertverslag van Rony Verbiest:   Jean Omer: De Vooroorlogse jaren - Jean Omer: LeBoeuf sur le Toit en de jaren erna - Rony Verbiest eert Dave Brubeck

More articles: Carmen Vallejo (1922-2013)
Meer artikelen: Doctor Jazz Magazine: 50 jaar - De stoel van Benjamin Herman

Rony Verbiest (foto: Hans Koert)
CONCERTS:
Benjamin Herman: zijn tomeloze energie, zijn maatpakken, zijn talloze muzikale uitstapjes en experimenten, zijn verrassende optredens, zijn vernieuwende, grenzen opzoekende muziek ……… Het publiek van Porgy en Bess (Terneuzen) kreeg op 21 april 2013 weer een andere, onverwachte kant van Benjamin Herman te zien. Zijn trio ( met Ernst Glerum en Joost Patocka) bracht relaxte intieme swing, kamermuziek in de goed zin van het woord; Twee krukken en een stoel .... Hier willen we oud mee worden!: Benjamin Herman Trio in Porgy en Bess

Champagne Charlie ( Doctor Jazz Dag)(Wageningen) - The Ploctones + Andreas Schaerer (Schuttershof )(Middelburg) - Rony Verbiest eert Dave Brubeck
RECORD REVIEWS:Volker Kriegel and Friends -  Asuka Kakitani: Bloom
and more ........... en nog veel meer.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
editor; http://keepitswinging.blogspot.nl
Facebook: Keep it Swinging

Al Gallodoro (1913-2008) overleden

START: To the latest blog Naar de laatste blog

NEDERLANDS-VLAAMS ( To the English part with an anouncement for the 88th Doctor Jazz Dag ( Doctor Jazz Reunio) today.)
Op zaterdag 4 oktober jl overleed saxofonist en clarinettist Alfred Gallodoro, beter bekend als Al Gallodoro, op 95 jarige leeftijd. Hij was nog steeds muzikaal actief. Ondanks zijn hoge leeftijd, trad hij nog regelmatig op - Drie weken geleden, op 20 september 2008, was hij nog te zien en te horen op het Corning Jazz and Harvest Festival in New York en voor de achttiende van deze maand stond hij gepland in Justin's aan de 301 Lark St, Albany, New York.

Geniet van zijn muziek en wat foto's bijeengebracht ter gelegendheid van zijn 90ste verjaardag.

Al Gallodoro werd geboren als Alfred J. Gallodoro in Chicago op 20 juni 1913 en leerde saxofoon en klarinet spelen op jonge leeftijd. Op zijn dertiende speelde hij al in de Romeo and His Juliets band. Op vijftienjarige leeftijd verhuisden ze naar New Orleans, waar hij kwam te spelen in vaudeville clubs. Begin jaren dertig trok hij naar New York City en speelde in allerlei plaatsen aan de oostkunst, onder andere als begeleider van Rudy Vallee.
Hij kwam terecht bij de Isham Jones Band en werd leider van de saxofoonsectie van het grote Paul Whiteman Orchestra. Hier bleek hij een virtuoos op zijn instrument en breidde de saxofoonsectie, die soms ook zelfstandig als Saxophone Socette optrad, uit tot zeven en later zelfs tot negen spelers.Toen Paul Whiteman begin jaren veertig zijn band ophief, kwam Al terecht in het klassieke circuit en ging spelen bij het NBC Symphony Orchestra. Paul Whiteman werd benoemd tot musical director bij ABC radio in 1943 en vroeg Al om bij hem te komen werken. Hij was veel op de radio te horen en zelf zegt hij, dat er niemand zo vaak op de radio te horen was als hij.
Al Gallodoro praat in een fragment van een interview over hem\elf als het het achtste wereldwonder .............

Voor mij is Al Gallodoro meer dan zomaar een naam en dat komt omdat hij tien jaar geleden uitgenodigd werd door Leo van Oosterom van de Beau Hunks om met hen in ons land te komen optreden. Dat gebeurde onder andere in Voorburg ( Theater De Tobbe) en met verschillendeandere bands en bezettingen in Delft ( Verdrop), De Nieuwe Veste in Breda ( mrt de Original Victoria Band) en in De Komedie in Maastricht met een jam-band, waarin Menno Daams en Robert Veen mee speelden. Dankzij Robert Veen ontving ik een jaar geleden een aantal posters, waaronder één van deze tournee. Twee jaar later maakte al opnamen met The Beau Hunks en trad hij op op het Northsea Jazzfestival in Den Haag en het Oude Stijl Jazz Festival in Breda.
De plaat, getiteld Out of Nowhere door Al Gallodoro met The Beau Hunks, uitgebracht op het Basta label (30-9092) is nog steeds één van mijn favorieten. Ik herinner me
het VPRO TV-programma op de zondagmorgen, getiteld Reiziger in Muziek, gepresenteerd door Han Reiziger, van 26
oktober 1997 waarin Al Gallodoro speelde met de Beau Hunks.
Het lijkt me interessant om te eindigen met een filmfragment waarop je Al kunt horen spelen. Ik heb gekozen voor opnamen gemaakt tijdens het vastleggen van één van zijn laatste platen met de Sarasota Saxes.

Als je de plaat Out of Nowhere van Al Gallodoro with the Beau Hunks. ( Basta 30992 ) nog niet in je verzameling hebt, wees er dan snel bij. Het kan wel eens een verzamelobject worden.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

BERT VAN DEN BRINK in ZAAMSLAGVanavond 11 oktober 2008 treedt Bert Van Den Brink op voor Het Podium van Zaamslag. Deze virtuoze pianist ontving vorig jaar de prestigieuse VPRO/Boy Edgar prijs. Hij is, onder andere te horen op een prachtige plaat met Jesse van Ruller: In Pursuit.

Als je geinspireerd wordt door jazz of je bent helemaal gek van een bepaalde jazzmuzikant en je wilt anderen daarin laten delen, neem dan eens contact op. Wie weet is je verhaal een mooie aanvulling in deze dagelijkse Keep Swinging blog: al bijna 1000 keer Jazz Door Een Zeeuwse Bril. Velen gingen je al voor. ( keepswinging@live.nl )

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaams deel met een herinnering aan de onlangs overleden saxofonist Al Gallodoro)

DOCTOR JAZZ DAG:
Today, Saturday the 11th of October 2008 the autumn meeting for thememebers of the Dutch Doctor Jazz Magazine, labeled as Doctor Jazz Dag, has been sceduled in Wageningen near Arnhem in the center of the Netherlands. In the morning a record fair is organized and in the afternoon concerts are planned in the restaurant. .

One of the bandssceduled is Crooks, directed by Frenk Van Meeteren who was the former leader of The Gangbusters and who is still rememberedd for his VPRO radio program The Groove Juice Special.
Other bands are the Satchmo Band, I guess dedicated to the music of Louis Armstrong; The Blue Rhythm Jugglers directed by Jack Van Elewout from Breda, the 1970s capital of Traditional Jazz in The Netherlands; the Root Digger Jazzband from Zevenbergen, which celebrates its 25th birthday this year; and, last but not least, the Eindhoven band,the Never Mind Jazz Band directed by Henk Velema. Find all the information on the Doctor Jazz Magazine website.


Hans Koert - keepswinging@live.nl



BEAU HUNK ORCHESTRA


unknown personel.
Carriot Pigeon - Christmas Night In Harlem - Confussion Among a Fleet of Taxicabs Upon a Meeting on a Fair - Dreary Weather on 6th Avenue - Egyptian Summer - In an 18th Century Drawing Room - Kodachrome - Mexican Triumpian Bean - Naked City - Power House - Rococo - Secret Agent - Symphony under the Stars - Tiaquiana - War Dance for Wooden Indians.

Recorded at a live performance at the BIM-house in
Amsterdam on the 10th of October 1998, ten years ago, as part of their Raymond Scott project. It looks like a coincidence, but at the same period Al Gallodoro, who passed away last weekend, performed and recorded with the Beau Hunks for the album Out of Nowhere, I discussed yesterday in: Al Gallodoro (1913-2008) passed away.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Orphéon Celesta

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Front picture of the C'est pas d'la tarte! album.
Today a French band that plays traditional jazz stuffed with a lot of show elements - the Orpheon Celesta. This band, like the Original Dixieland Jazz Band and the Original Memphis five features five musicians, but with their own sound. Enjoy their version of Armando's Rumba

The five musicians are all well known in the French traditional jazz scene. Emanuel Hussenot, the leader of the band and cornet player founded his Orpheon Celesta in 1978, now 40 years ago, as a quartet, which became a quintet a few years later with Daniel Huck playing reeds. The quintet was unique due to its instrumentation - no piano or drums, but a tuba and a banjo, like in the early jazz bands of the accoustic period of the early twenties.
Front of the album Sesame Song with the autograph of the leader.The other members of the band are Philippe Audibert, who plays reeds too, Patrick Perrin on the soubassophone or sousaphone and some perrcussion instruments to make accents like a cymbal or woodblock and Patrick Diaz, later replaced by Francois Fournet on banjo.What about Pauvre Moquette?

 

I was at a concert of this great band at the Staargebouw - Redoute in Maastricht ( in the far south-eastern part of The Netherlands) the 12th of October 1985 during the Jazz Festival of Maastricht. I remember this band as a very hot enthusiastic group of people in concert as very swinging, and very hot and I almost went out of my mind ( and I can assure you that don't happen often !!).
Autograph of the sousaphone player Patrick Perrin.

I still have several LPs in my collection I bought during that concert, like one of their first ones titled C'est pas d'la tarte! ( Manudisc LP 1)(1981), Sesame Song (Manudisc LP2) (1983), La Gare de Lyon ( Stomp Off S.O.S. 1083 (1983) and Shim-Me-Sha-Wabble ( Stomp Off S.O.S. 1095 vol. 2 ( 1983). Later I found Idées Noires (Manudisc MIC 103) and the CD Anoulanouba ( Manudisc MIC 104)(1989).

Love to end this contribution with a great version of Tiger rag.

As far as I know this group is still active, I found an announcement from a year ago, but their performances seem to highlight show elements and vaudeville more then traditional jazz. I still remember these five men as a great group that played traditional jazz in the best French tradition. DOCTOR JAZZ MAGAZINE Number 200: A few days ago I refered to the coming Doctor Jazz Magazine Reunion in Wageningen ( in the centre of The Netherlands) next Saturday. If you're a jazz record collector that's the best place to be this weekend.The new volume of the magazine ( number 200) has a new layout, a bit larger and very nice designed. Chapeau editors !! It has some interesting articles like the first part of Ate Van Delden's contribution about the Brunies family. The editor, Ben Kragting jr, who is doing a tremendous job here, says in his intro, that, if Doctor Jazz wants to survive, they should enlarge their view on jazz. Not only the traditional jazz styles of the early 1900s, but also the swing, bebop and west coast jazz and, why not, even John Coltrane. I think he is right. The development of Jazz didn't stop with Louis Armstrong in the 1950s or Wild Bill Davison or Ralph Sutton, but is still changing. If you believe that their is traditional jazz AND "modern jazz" as two different streams, I think your own development has stopped somewhere 60 years ago. Mind that I don't want to force a Benny Goodman fan to like Cecil Taylor's music - oh no, certainly not, but both styles have their roots in the swamps of New Orleans, in the American Classic Jazz. Thanks Ben for this great issue !!

AT RANDOM:

MOONLIGHT IN VERMONT - GIL MELLÉ: Gill Mellé tenor and baritone sax and more great 1950s musicians. Recorded on the 1st of April 1956

Keep swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Nederlands ( To the English translation )

Foto op de hoes van hun eerste LP
Vandaag een Franse band, die traditionele jazz speelt aangevuld met showelementen. The Orpheon Celesta. De band die, net als de Original Dixieland Jazz Band en de Original Memphis Five uit vijf man bestaat heeft ontegenzeggelijk een eigen geluid. Geniet van hun versie van de klassieker Armando's Rumba.
.

 

De vijf muzikanten zijn allen ervaren musici en bekend uit de Franse traditionele jazz scene. Emanuel Hussenot, de leider van de band en bespeler van de cornet, richtte de Orpheon Celesta op in 1978 als een kwartet, dat een paar jaar later uitgebreid werd met Daniel Huck op rieten tot een quintet. Dit quintet was qua instrument-bezetting bijzonder; geen piano of slagwerk, maar tuba en banjo, net als in de oude akoestisch opgenomen bands uit de vroege jaren twintig van de vorige eeuw. Hoesplaatje van hun LP Sesame Song met handtekening van de leider.
De andere leden van de band zijn Philippe Audibert, die ook de rieten bespeelt, Patrick Perrin op de soubassophone of sousafoon en wat slaginstrumenten voor accenten als het bekken of het woodblok en Patrick Diaz, later Francois Fournet op banjo.
Luister maar eens naar Pouvre Moquette?

 

Ik heb hen horen spelen op een concert in het Staargebouw - Redoute in Maastricht op 12 oktober 1985 tijdens het Jazz Festival van Maastricht.
Ik herinner me een concert met een erg enthousiaste groep, die ontzettende "hot" speelde en swingde dat het een lieve lust was. Dat ik bijna helemaal uit mijn dak ging, zegt m.i. iets over het optreden. Ik garandeer je ... dat gebeurt zomaar niet. Handtekening van sousafoonspeler Patrick Perrin.

Ik heb nog steeds verschillende LPs in mijn verzameling, die ik daar gekocht heb, zoals hun eerste plaat: C'est pas d'la tarte! (Manudisc LP 1)(1981), Sesame Song (Manudisc LP2) (1983), La Gare de Lyon ( Stomp Off S.O.S. 1083 )(1983) en Shim-Me-Sha-Wabble ( Stomp Off S.O.S. 1095 vol. 2 ( 1983). Later kocht ik de LP Idées Noires (Manudisc MIC 103) en de CD Anoulanouba ( Manudisc MIC 104)(1989).

Ik vind het leuk tenslotte nog hun versie van Tiger Rag te laten zien uit 1990.

  
Voorzover ik weet is de groep nog steeds actief. Ik vond een aankondiging uit 2007 voor een concert, maar hun optredens lijken nu meer gericht op show en entertainment dan op het puur vertolken van traditionele jazz. Meer kijk- dan luistermuziek. Ik herinner me deze groep als een enthousiaste band, die heerlijke muziek speelde in de traditionele Franse jazz traditie. DOCTOR JAZZ MAGAZINE Nummer 200: Een paar dagen geleden noemde ik al de Doctor Jazz Magazine Reunie in Wageningen van komende zaterdag. Als je jazzplaten verzamelt de beste plek om te zijn. Het nieuwe magazine van Doctor Jazz heeft een metamorfose ondergaan; het is groter, anders vormgegeven en mooi uitgevoerd. Chapeau redactie !! Het bevat interessante artikelen zoals het eerste deel over de Brunies familie geschreven door Ate van Delden. De hoofdredacteur Ben Kragting jr., heeft een geweldig magazine gemaakt, maar waarschuwt in zijn inleiding voor tunnelvisie, zoals dat zo mooi heet. Wil Doctor Jazz overleven dan zal de blik ruimer moeten worden. Niet meer alleen de muziek van het begin van de vorige eeuw maar ook de swing, bebop en west coast jazz en, waarom niet, John Coltrane broederlijk naast elkaar. De ontwikkeling van de jazz is een doorgaand proces en eindigt niet met Louis Armstrong, Wild Bill Davison of Ralph Sutton. Als je nog steeds denkt in "hokjes" dan ben je, denk ik, zestig jaar geleden geeindigd met je te ontwikkelen. Dat wil niet zegen dat je als Benny Goodman fan nu ineens Cecil Taylor's muziek mooi moet vinden; zeer zeker niet. Bedenk echter dat al die uitingen, oud of modern, voortgekomen zijn uit de muziek uit de moerassen van New Orleans. Bedankt Ben en redactie voor dit mooie blad.
28 maart / March 28th:1928:

• varsity drag = abe lyman californians
• dinah / wild dog = joe venuti blue four
• farewell blues = waring pennsylvanians

1978:

• alexander's ragtime band / bill bailey won't you please come home / black eyes / blues in c / just a closer walk with thee /sweet georgia brown = johnny meyer

1998:

• black sheep blues / ozark mountain blues / seeking blues / sophomore / yearning and blue = le petit jazzband de mr. morel

Keep swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Retrospect

The Hottest Man In Town! Ike Quebec Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Baker's Holiday

( Naar de Nederlandse vertaling.)
The 1965 album Baker's Holiday played by Chet Baker and a nine-piece orchestra seems to be rather unknown to most Chet Baker admirers. It was recorded in May or June 1965 by Chet Baker on the flügelhorn (and vocal on some tracks), Alan Ross, Henry Freeman, Seldon Powell, Leon Cohen and Wilford Holcombe reeds, Everett Barkdale guitar, Hank Jones piano, Richard Davis bass and Connie Kay drums.

Although it is not Chet's best recordings, it certainly isn't his worst one. It is unique because Chet plays the flügelhorn all the time during this session, while he normally is playing his trumpet. The record is dedicated to Billie Holiday, the jazz vocalist he adored. Denise Jannah, a Dutch vocalist, has a succesfull theatre tour dedicated to the life of Billie Holiday this winter in The Netherlands and Belgium. The style of Billie Holiday's singing was so unique - do different, Chet says in the liner notes: She had a way of combining singing and talking a tune that was very intimate. One thing I really liked about her was that she never raised her voice. At least, I never heard her shout. The way of singing really reflected a lot of soul. Billie Holiday was Billie Holiday - that's all. She was great. she always did the best tunes, tunes that really lent themselves to her style of singing. She really didn't have a great voice, but what she did with it ....

The album was made with a studio group and that makes it sound a bit smooth, a bit over-arranged ( Thank goodness - no strings! ). It contains 10 tracks, all tunes once sung by Billie Holiday and a lot of it were never recorded by Chet Baker (again). For me, that's the only link with Billie Holiday, as this record is a typically Chet Baker release.

As far as I know Chet Baker never made a tribute album to another artist, so that makes these recordings unique. For me Travelin' Light and That Ole Devil Called Love sound great due to some fine solos.

DOCTOR JAZZ REUNION: The 87th reunion for readers of the Doctor Jazz Magazine is sceduled on the 29th of March 2008 at the WICC-gebouw in Wageningen in the centre of the Netherlands. There will be a record fair and in the afternoon five bands will perform: Ons Genoegen, Joseph Lam Jazzband, Andor's Jazzband, Metropolitan Roof Orchestra and the Jay Jays Border Jazzmen. Of course I will be at the record fair too. Hope to meet you.

The next reunion will be the 11th of October 2008. Later this week I will tell you more about its new magazine ( volume DJM 200)

AT RANDOM:

INDIA - JOHN COLTRANE Octet: John Coltrane soprano sax, Eric Dolphy bass clarinet, McCoy Tyner piano, Jimmy Garrison and Reggie Workman bass, Elvin Jones drums, Ahmed Abdul-Malik oud, Garvin Bushell oboe. Recorded at the Village Vanguard New York City the 5th of November 1961

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands ( To the English translation )

Het album Baker's Holiday gespeeld door Chet Baker en een uit negen man bestaand orkest lijkt niet zo bekend bij de liefhebbers van Chet's muziek. Het werd opgenomen in mei of juni 1965 door Chet Baker op bügel (en uiteraard zingt hij op een paar nummers), Alan Ross, Henry Freeman, Seldon Powell, Leon Cohen en Wilford Holcombe op rieten, Everett Barkdale gitaar, Hank Jones piano, Richard Davis bas en Connie Kay slagwerk.

Hoewel het zeker niet Chet's beste plaat is, hoort het ook niet bij de stapel weg-er-mee. Het is een unieke plaat, vanwege het feit dat Chet Baker hier alleen maar bügel speelt, terwijl hij normaal trompet speelt. De plaat is gewijd aan Billie Holiday, de jazz-zangeres, die hij zo bewonderde en aan wie momenteel een succesvolle theatervoorstelling gewijd is door Denisse Jannah. De stijl van Billie Holiday noemt Chet Baker in het bijbehorende boekje, uniek: She had a way of combining singing and talking a tune that was very intimate. One thing I really liked about her was that she never raised her voice. At least, I never heard her shout. The way of singing really reflected a lot of soul. Billie holiday was Billie Holiday - that's all. She was great. she always did the best tunes, tunes that really lent themselves to her style of singing. She really didn't have a great voice, but what she did with it .... (= Als ze een nummer vertolkte, dan kreeg dat iets persoonlijks, iets intiems, doordat ze praatte en zong tegelijk. Ze liet op die manier veel van zichzelf zien en waar ik veel van hield was dat ze nooit schreeuwde; althans ik heb dat nooit gehoord. Billie Holiday was gewoon Billie Holiday - meer niet. De liedjes die ze uitkoos pasten precies bij haar manier van zingen - ze had geen mooie stem, maar als ze zong ...... )

De muziek van de plaat is opgenomen door een studiogroep en dat maakt dat het allemaal iets te gelikt klinkt - te gearrangeerd (Gelukkig geen woud-met-violen!!). Er staan 10 stukken op, die stuk voor stuk door Billie ooit gezongen zijn; de meeste zijn door Chet Baker alleen voor deze plaat gespeeld en werden later nooit meer door hem opgenomen. Voor mij is de keuze van de nummers de enige link met Billie Holiday, waarmee ik wil zeggen dat het gewoon een Chet Baker plaat gebleven is en geen poging om Billie Holiday te imiteren.

Voor zover ik weet was deze plaat de enige keer dat Chet Baker een zgn. Tribute To ... plaat maakte en dat maakt deze plaat uniek. Voor mij zijn Travelin' Light en That Ole Devil Called Love prachtige uitvoeringen dankzij een paar goede solo's.

DOCTOR JAZZ REUNIE: De 87ste Doctor Jazz Reunie voor lezer van het blad Doctor Jazz Magazine één van de hoogtepunten van het jaar en staat gepland voor 29 maart 2008 in het WICC-gebouw in Wageningen. Er is een grote platenbeurs en 's middags treden vijf orkesten op: Ons Genoegen, Joseph Lam Jazzband, Andor's Jazzband, Metropolitan Roof Orchestra en de Jay Jays Border Jazzmen. Uiteraard zal ik zelf ook op de platenbeurs zijn, dus wie weet komen we elkaar tegen. De volgende reunie zal op 11 oktober 2008 zijn. Deze week zal ik ook de (ver)nieuw(d)e Doctor Jazz volume 200 bespreken.

24 maart / March 24th:
1928:

• from soup to nuts = stan laurel - oliver hardy

1938:

• you're a sweetheart / my fine hearted friend = ramblers dansorkest

1958:

• alpha / sphinx / when will the blues leave = ornette coleman quintet
• dippermouth blues / georgia bo bo = turk murphy band

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Saxes Inc Aleman closes integral Django set La Prenca - 15 October 1980 Corsi di Lingus Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium