Bert van den Brink

( Naar de Nederlandse vertaling.)

A small message in our local news paper got my attention this morning - Bert van den Brink wint Jazzprijs ( Bert van Den Brink Wins Jazz Price ). The small article reads that Bert won the VPRO/Boy Edgar Price, the most important Dutch price for jazz and improvised music. Congratulations Bert for this great appreciation !.

In a 1997 jazz magazine ( Jazz Nu ) I read Wereldberoemd Onder Collega's ( World Famous Among Collegues ). At that time he toured around the world with Dee Dee Bridgewater and played with Toots Thielemans.

He started to play the piano when he was five years old and finished cum laude at the Utrecht Academy of Music as a classical concert piano player. So far so good - it reads like other biographies of jazz musicians, although you should know that Bert was born visually disabled.

He started to play classical lunch concerts in the Concertgebouw in Amsterdam and became a member of the Amstel Octet, a well known Dutch jazz group featuring Hein van de Geyn and John Engels in the rhythm section. One of his first records in which he participated was with Chet Baker.

His carreer in jazz music continued since that time and one of his last records is with Jesse van Ruller, the jazz guitar player.

I heard Bert van den Brink for the first time in concert at one of Jesse's Artist In Residence concerts in the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen ( southwest part of the Netherlands) (Sep. 2004 ). I was fascinated about how these two skilled musicians communicated with each other in music. Jazz is communication - on stage musicians look to each other, give each other signs and that kind of visual communication, but playing with a blind piano player asks other ways to make interactions. Playing jazz, only by ear, is one of the higest levels of making music you can imagine and that happened on stage in Terneuzen. It is a pity that the recordings of this concert made in Terneuzen couldn't be used for their last CD.

I found a fragment of their concert as made in Amsterdam I love to share with you.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 10 January 1932: Twentieth Century Blues-3804 - Henry Hall and his Gleneagles Hotel Band

Nederlands ( To the English translation )

Vanmorgen viel mijn oog op een kort berichtje in de plaatselijke krant - Bert van den Brink wint Jazzprijs. Het stukje meldde dat Bert de VPRO/Boy Edgar Prijs, de belangrijkste Nederlandse prijs voor jazz en geimproviseerde muziek, had gewonnen. Gefeliciteerd Bert met deze belangrijke vorm van waardering.

In een jazztijdschrift uit 1997 ( Jazz Nu) lees ik de kop Wereldberoemd onder collega's, een veelzeggende titel.

Eind jaren negentig tourde Bert de wereld rond met musici als Dee Dee Bridgewater en speelde hij met Toots Thielemans.

Hij begon met pianospelen toen hij vijf jaar was en slaagde jaren later cum laude als klassiek pianist aan het Conservatorium van Utrecht. Tot zover niet zo opmerkelijk voor een geschoold jazzmuzikant, ware het niet dat Bert vanaf zijn geboorte visueel gehandicapt is.

Hij begon lunchconcerten te geven in Amsterdam en werd lid van het Amstel Octet, een bekende jazzgroep met Hein van de Geyn en John Engels in de ritmesctie. Eén van de eerste platen waar hij aan mee werkte was met Chet Baker.

Sinds die tijd is het alleen maar drukker geworden voor Bert. Hij speelde de laatste jaren met Jesse van Ruller, de jazzgitarist, op vele podia in Nederland. Het resultaat van deze samenwerking is onlangs op CD verschenen.

Ik hoorde Bert van den Brink voor de eerste keer spelen met Jesse van Ruller tijdens één van Jesse's Artists in Residence concerten voor Porgy en Bess Jazzclub in Terneuzen (september 2004).

Het fascineerde me om te zien hoe die twee op het podium met elkaar communiceerden. Normaal gesproken maken jazzmusici contact met elkaar door elkaar aan te kijken of door signalen af te geven, maar dat wordt moeilijk als één van de twee blind is. Jazz is communicatie. Het maken van jazz door alleen maar te luisteren naar elkaar is improviseren op een heel hoog niveau en dat gebeurde in Terneuzen. Jammergenoeg konden de CD opnamen gemaakt tijdens dit concert in Terneuzen niet gebruikt worden voor hun laatste CD.

Ik vond een fragment van een opname van dit duo in Amsterdam, dat ik jullie graag wil laten zien en horen:

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 10 januari 1932: Twentieth Century Blues-3804 - Henry Hall and his Gleneagles Hotel Band