Keep (it) Swinging: Orphéon Celesta

Front picture of the C'est pas d'la tarte! album.
Today a French band that plays traditional jazz stuffed with a lot of show elements - the Orpheon Celesta. This band, like the Original Dixieland Jazz Band and the Original Memphis five features five musicians, but with their own sound. Enjoy their version of Armando's Rumba

The five musicians are all well known in the French traditional jazz scene. Emanuel Hussenot, the leader of the band and cornet player founded his Orpheon Celesta in 1978, now 40 years ago, as a quartet, which became a quintet a few years later with Daniel Huck playing reeds. The quintet was unique due to its instrumentation - no piano or drums, but a tuba and a banjo, like in the early jazz bands of the accoustic period of the early twenties.

Front of the album Sesame Song with the autograph of the leader.The other members of the band are Philippe Audibert, who plays reeds too, Patrick Perrin on the soubassophone or sousaphone and some perrcussion instruments to make accents like a cymbal or woodblock and Patrick Diaz, later replaced by Francois Fournet on banjo.What about Pauvre Moquette?

I was at a concert of this great band at the Staargebouw - Redoute in Maastricht ( in the far south-eastern part of The Netherlands) the 12th of October 1985 during the Jazz Festival of Maastricht. I remember this band as a very hot enthusiastic group of people in concert as very swinging, and very hot and I almost went out of my mind ( and I can assure you that don't happen often !!).

Autograph of the sousaphone player Patrick Perrin.

I still have several LPs in my collection I bought during that concert, like one of their first ones titled C'est pas d'la tarte! ( Manudisc LP 1)(1981), Sesame Song (Manudisc LP2) (1983), La Gare de Lyon ( Stomp Off S.O.S. 1083 (1983) and Shim-Me-Sha-Wabble ( Stomp Off S.O.S. 1095 vol. 2 ( 1983). Later I found Idées Noires (Manudisc MIC 103) and the CD Anoulanouba ( Manudisc MIC 104)(1989).

Love to end this contribution with a great version of Tiger rag.

As far as I know this group is still active, I found an announcement from a year ago, but their performances seem to highlight show elements and vaudeville more then traditional jazz. I still remember these five men as a great group that played traditional jazz in the best French tradition. DOCTOR JAZZ MAGAZINE Number 200: A few days ago I refered to the coming Doctor Jazz Magazine Reunion in Wageningen ( in the centre of The Netherlands) next Saturday. If you're a jazz record collector that's the best place to be this weekend.The new volume of the magazine ( number 200) has a new layout, a b

it larger and very nice designed. Chapeau editors !! It has some interesting articles like the first part of Ate Van Delden's contribution about the Brunies family. The editor, Ben Kragting jr, who is doing a tremendous job here, says in his intro, that, if Doctor Jazz wants to survive, they should enlarge their view on jazz. Not only the traditional jazz styles of the early 1900s, but also the swing, bebop and west coast jazz and, why not, even John Coltrane. I think he is right. The development of Jazz didn't stop with Louis Armstrong in the 1950s or Wild Bill Davison or Ralph Sutton, but is still changing. If you believe that their is traditional jazz AND "modern jazz" as two different streams, I think your own development has stopped somewhere 60 years ago. Mind that I don't want to force a Benny Goodman fan to like Cecil Taylor's music - oh no, certainly not, but both styles have their roots in the swamps of New Orleans, in the American Classic Jazz. Thanks Ben for this great issue !!

AT RANDOM:

MOONLIGHT IN VERMONT - GIL MELLÉ: Gill Mellé tenor and baritone sax and more great 1950s musicians. Recorded on the 1st of April 1956

Keep swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Nederlands ( To the English translation )

Foto op de hoes van hun eerste LP
Vandaag een Franse band, die traditionele jazz speelt aangevuld met showelementen. The Orpheon Celesta. De band die, net als de Original Dixieland Jazz Band en de Original Memphis Five uit vijf man bestaat heeft ontegenzeggelijk een eigen geluid. Geniet van hun versie van de klassieker Armando's Rumba.
.

De vijf muzikanten zijn allen ervaren musici en bekend uit de Franse traditionele jazz scene. Emanuel Hussenot, de leider van de band en bespeler van de cornet, richtte de Orpheon Celesta op in 1978 als een kwartet, dat een paar jaar later uitgebreid werd met Daniel Huck op rieten tot een quintet. Dit quintet was qua instrument-bezetting bijzonder; geen piano of slagwerk, maar tuba en banjo, net als in de oude akoestisch opgenomen bands uit de vroege jaren twintig van de vorige eeuw.

Hoesplaatje van hun LP Sesame Song met handtekening van de leider.
De andere leden van de band zijn Philippe Audibert, die ook de rieten bespeelt, Patrick Perrin op de soubassophone of sousafoon en wat slaginstrumenten voor accenten als het bekken of het woodblok en Patrick Diaz, later Francois Fournet op banjo.
Luister maar eens naar Pouvre Moquette?

Ik heb hen horen spelen op een concert in het Staargebouw - Redoute in Maastricht op 12 oktober 1985 tijdens het Jazz Festival van Maastricht.
Ik herinner me een concert met een erg enthousiaste groep, die ontzettende "hot" speelde en swingde dat het een lieve lust was. Dat ik bijna helemaal uit mijn dak ging, zegt m.i. iets over het optreden. Ik garandeer je ... dat gebeurt zomaar niet.

Handtekening van sousafoonspeler Patrick Perrin.

Ik heb nog steeds verschillende LPs in mijn verzameling, die ik daar gekocht heb, zoals hun eerste plaat: C'est pas d'la tarte! (Manudisc LP 1)(1981), Sesame Song (Manudisc LP2) (1983), La Gare de Lyon ( Stomp Off S.O.S. 1083 )(1983) en Shim-Me-Sha-Wabble ( Stomp Off S.O.S. 1095 vol. 2 ( 1983). Later kocht ik de LP Idées Noires (Manudisc MIC 103) en de CD Anoulanouba ( Manudisc MIC 104)(1989).

Ik vind het leuk tenslotte nog hun versie van Tiger Rag te laten zien uit 1990.

Voorzover ik weet is de groep nog steeds actief. Ik vond een aankondiging uit 2007 voor een concert, maar hun optredens lijken nu meer gericht op show en entertainment dan op het puur vertolken van traditionele jazz. Meer kijk- dan luistermuziek. Ik herinner me deze groep als een enthousiaste band, die heerlijke muziek speelde in de traditionele Franse jazz traditie.

DOCTOR JAZZ MAGAZINE Nummer 200: Een paar dagen geleden noemde ik al de Doctor Jazz Magazine Reunie in Wageningen van komende zaterdag. Als je jazzplaten verzamelt de beste plek om te zijn. Het nieuwe magazine van Doctor Jazz heeft een metamorfose ondergaan; het is groter, anders vormgegeven en mooi uitgevoerd. Chapeau redactie !! Het bevat interessante artikelen zoals het eerste deel over de Brunies familie geschreven door Ate van Delden.

De hoofdredacteur Ben Kragting jr., heeft een geweldig magazine gemaakt, maar waarschuwt in zijn inleiding voor tunnelvisie, zoals dat zo mooi heet. Wil Doctor Jazz overleven dan zal de blik ruimer moeten worden. Niet meer alleen de muziek van het begin van de vorige eeuw maar ook de swing, bebop en west coast jazz en, waarom niet, John Coltrane broederlijk naast elkaar. De ontwikkeling van de jazz is een doorgaand proces en eindigt niet met Louis Armstrong, Wild Bill Davison of Ralph Sutton. Als je nog steeds denkt in "hokjes" dan ben je, denk ik, zestig jaar geleden geeindigd met je te ontwikkelen. Dat wil niet zegen dat je als Benny Goodman fan nu ineens Cecil Taylor's muziek mooi moet vinden; zeer zeker niet. Bedenk echter dat al die uitingen, oud of modern, voortgekomen zijn uit de muziek uit de moerassen van New Orleans. Bedankt Ben en redactie voor dit mooie blad.

28 maart / March 28th:1928:

varsity drag = abe lyman californians
dinah / wild dog = joe venuti blue four
farewell blues = waring pennsylvanians

1978:

alexander's ragtime band / bill bailey won't you please come home / black eyes / blues in c / just a closer walk with thee /sweet georgia brown = johnny meyer

1998: