Deborah Brown - Eric Ineke's JazzXpress in Porgy en Bess
Melodies have a way of sticking with you ... (Deborah Brown)
Hans Koert
De Eric Ineke JazzXpress bestaat uit: Rodolpho Fereira Neves (trompet) - Sjoerd Dijkhuizen (tenorsax) - Rob van Bavel (piano), Marius Beets, de Mercedes Benz onder bassisten - the ultieme timekeeper ... op bas en Eric Ineke (slagwerk). Speciale gast de Amerikaanse zangeres Deborah Brown, die al een paar keer eerder in Porgy en Bess optrad ( met o.a. Horace Parlan en Red Mitchell; met de WDR Big Band o.l.v. Jerry van Rooyen - en met Roger van Haverbeke en Eric Vermeulen).
Great that you're here on such a sunny day, verwelkomde Deborah Brown het Porgy en Bess publiek en ze begon een opsomming te geven, van wat men allemaal op deze zonnige middag had kunnen ondernemen ... But you didn't - you're here and that's great .....
Deborah Brown werd geboren in 1953 in Kansas-City en groeide daar op in een muzikaal gezin. Haar moeder was een klassiek geschoold pianist en vader speelde trombone. Van hem moet ze haar liefde voor de jazz meegekregen hebben, want hij introduceerde haar in die muziek, door thuis de muziek van Art Tatum, Roy Eldridge, Charlie Parker en Clifford Brown te draaien, al was ze als tiener meer geboeid door zangeressen als Nancy Wilson, Roberta Flack en Dionne Warwick. In 1967 maakte ze haar debuut voor publiek met het nummer The Nearness of You. Ze ging zingen in allerei groepen en stijlen, van musicals tot optredens in de voorprogramma's van zangeressen als Flora Purim, Shirley Scott en Ernestine Anderson.
Gefascineerd door de stem van zangeressen als Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan had ze het liefst jazz gezongen, maar, ondanks lange weken met soms zes optredens per week, lukte het niet om in de populaire muziek in de VS echt door te breken. Op bezoek in Europa werd ze verrast door de hier aanwezige jazzscene, die veel minder hard was dan in haar geboorteland en haar hier met open armen verwelkomde en ze besloot in Europa te komen wonen, eerst in Brussel en twee jaar later in Baarn. Ze zou zo'n twaalf jaar in Nederland blijven wonen.
Ze maakte hier platen met trombonist Slide Hampton, trompettist Benny Bailey en saxofonist Johnny Griffin, allen waren blijven hangen en ze kreeg nu de kans op te treden in alle uithoeken van de wereld met grote namen als Monty Alexander, Horace Parlan, Cedar Walton, Lou Donaldson, Red Mitchell en Roy Hargrove, om er een paar te noemen. De afgelopen vier weken trad zo op in Rusland ( I even performed above the polar circle, vertelde ze me), Zweden en Engeland en na dit concert stonden er nog optredens in Nederland en Duitsland op het programma - een lange vermoeiende tour van zes weken ... I'm looking forward to play at home with the boys again ... verzuchtte ze.
Eric Ineke en zijn JazzXpress openden de eerste set met het instrumentale nummer The One and Only, waarna Deborah Brown haar optreden startte met Light in Your Eyes en I'm Satisfied. Dit nummer werd in augustus 1933 door Duke Ellington and his famous Orchestra op Brunswick vastgelegd, met Ivie Anderson als zangeres en één van de nummers, samen met de bekende Ellington klassieker, het schitterende Mood Indigo, dat Deborah ook in Terneuzen vertolkte, eerder vastlegde met Eric Ineke's JazzXpress in hun tribuutalbum For The love of Ivie. In In a Sentimental Mood liet Deborah horen wat een geweldige stem ze heeft, ook in de langzame nummers.
De tweede set werd geopend met Horace Parlan's Arrival, dat Deborah ruim 25 jaar geleden al eens met Benny Bailey, Johnny Griffin en Ed Thigpen (net als Deborah toen alle drie Americans in Europe - immigranten ( overigens met onze "emigrant" Hein van de Geyn op bas)) in Brussel opnam, waar ze toen woonde. Na All To Soon, het titelnummer van haar nieuwste cd opgenomen vorig jaar in Kansas City met the JazzXpress, volgde de klassieker, It Don't Mean a Thing ...., een zin die elke serieuze jazzliefhebber moeiteloos kan afmaken, waarin Deborah liet horen goed naar The First Lady of Song geluisterd te hebben - Ella Fitzgerald, volgens velen De (met een hoofdletter D) onbetwist beste jazzzangeres van de vorige eeuw ...... en gekeken? Zelfs haar verschijning op het podium van Porgy en Bess doet denken aan een reïncarnatie van the First Lady of Song.
Na het tamelijk onbekende One Hundred Dreams Fom you, dat Deborah ooit opnam met het Jack van Poll Trio (juli 1987) volgde het schitterende The Peacocks, in de jaren zeventig geschreven door pianist Jimmie (eigenlijk Jimmy) Rowles. Het nummer I'm checkin' out, goom bye, oorspronkelijk gezongen door Ivie Anderson, eind jaren dertig bij Duke Ellington, staat ook op de tribute cd For The Love of Ivie, een album dat ik nog steeds eens moet beluisteren .... Het concert werd afgesloten met Falling in love with love, één van mijn favorieten. Een mooie afsluiter van een begenadigd zangeres, die de erfenis van de grote vocalisten als Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan levend houdt ........
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Facebook: Keep (it) Swinging
Twitter: #keepitswinging
Deborah Brown en Eric Ineke's JazzXpress kennen elkaar al een aantal jaren en maakten samen een album, dat een eerbetoon was aan de Amerikaanse jazzzangeres Ivie Anderson, die tijdens de jaren dertig bij Duke Ellington zong - Hun nieuwste cd heet All Too Soon en werd vorig jaar opgenomen in Kansas City - afgelopen weekend werd deze gepresenteerd in de Porgy en Bess jazzclub in Terneuzen. Voor één keer herleefden oude tijden en leek de geest van The First Lady of Song Chatting' Ella door de Terneuzense jazzclub te zweven .... Keep (it) Swinging vertelt graag over dit soort bijzondere concerten. Als je op de hoogte wilt blijven dan kan dat via Twitter, Facebook of de gratis maandelijkse nieuwsbrief. Vraag hem aan: keepswinging@live.nl
RetrospectOscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
Labels: Deborah Brown, eric ineke, jazzxpress, marius beets, porgy en bess, rob van bavel, rodolfo neves, sjoerd dijkhuizen
posted by Anonymous at 12:21 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home