Keep (it) Swinging: The Peace Hotel Jazz Band debuteert op Northsea Jazzfestival

Chinese band tart gangbare maatstaven .... met bijzonder concert!
Muzikanten hebben dag van hun leven ....
Hans Koert

The Peace Hotel Jazz Band debuteert op Northsea Jazzfestival (Nederlands) The Shanghai Peace Hotel Jazz Band debutes at North Sea Jazz Festival 2011

Het Northsea Jazzfestival editie 2011, het grootste overdekte jazzfestival ter wereld, heb ik horen verluiden, zit er weer op. Het stond gepland van vrijdag 8 tot en met zondag 10 juli 2011 in het Ahoy-complex in Rotterdam. Dit jaar was ik er op zondag 10 juli en over twee bijzondere concerten, toevallig beide in de Madeira, wil ik graag in de Keep Swinging blog aandacht besteden: het concert van de Peace Hotel Jazz Band en dat van pianolegende Barry Harris. Vandaag aandacht voor The Peace Hotel Jazz Band.

The Peace Hotel Jazz Band ( foto (met mobieltje) Hans Koert)
Het concert van de Peace Hotel Jazz Band, eigenlijk voluit The Old Jazz Band Peace Hotel (er schijnt ook een Young .... te bestaan ) was nog maar een aantal weken geleden aangekondigd. Dit uit Shanghai (China) afkomstige orkest werd door de festivalorganisatie bestempeld als "de oudste (jazz)band" ter wereld. Deze vaststelling komt van de Northsea-organisatie, want ik heb daar zo mijn twijfels over. Volgens mij claimt de Bredase Original Victoria Band oudere rechten, want deze (Original) Victoria Band werd opgericht in september 1924, met trompettist Willy Smith als haar eerste leider, als huisorkest van een scholierenvereniging van het plaatselijk Gymnasium. Maar goed, niet zo belangrijk, immers, wat je van ver haalt is lekker, zegt het spreekwoord. De Peace Hotel Jazz Band is al dertig jaar het huisorkest van het onlangs grondig opgeknapte Peace Hotel in Shanghai, een soort van oud koloniaal art-deco hotel, waar vaak westerse toeristen ondergebracht worden.
In de Madeira zat ik naast iemand die de band in 1999 heeft horen spelen toen hij daar op zakenreis was - begrijpelijk dat hij deze bijzondere groep opnieuw wilde meemaken tijdens een concert.

De band bestaat uit zes (bejaarde) mannen en een zangeres. Op het Madeirapodium bestond het orkest uit Jibin Sun op saxen, Honglin Gao op tenorsax, Mengqiang Lu op trompet, Jingyu Zhang aan de piano, Mingkang Li op bas en Zhengzhen Bao op slagwerk. Ze haden een Chinese zangeres uitgenodigd, waarvan me de juiste naam niet bijgebleven is ( het klonk als Yesnen Cheng), die, alleen al door haar aanwezigheid, meteen de gemiddelde leeftijd van de band substantieel naar beneden wist te brengen. Peace Hotel Jazz Band ( v.l.n.r.: leider en trompetist (hier met rasp) Mengqiang Lu, Jibin Sun en Honglin Gao. Op de achtergrond Mingkang Li ( foto (met mobieltje) Hans Koert)
De mannen waren uitgenodigd om op te treden op het prestigieuze Rotterdamse Northsea Jazzfestival als
onderdeel van een documentaire. Een filmploeg legde het concert vast, maar ook de reis erheen en de verhalen van hun levens ........ De nestor van de band, trompettist en leider van de band Mengqiang Lu schijnt de oudste te zijn van de groep en is in 1921 geboren, al las ik ergens anders dat de slagwerker de oudste was ........ doet er niet zoveel toe - de gemidddelde leeftijd van de bandleden ligt boven de 75; feit is dat ze alle de Japanse overheersing gedurende de Tweede Wereldoorlog en de Culturele Revolutie van Mao Zedong aan den lijve meegemaakt hebben - mooie gesprekstof voor de documentaire.
Misschien dat de documentairemaker geïnspireerd is door de bekende succesvolle documentaire uit 1998 van filmmaker Wim Wenders, getiteld Buena Vista Social Club, maar elke vergelijking tussen de Super-Abuels uit Cuba en deze bejaarde Chinezen gaat mank. De Cubanen immers zijn veteranen in een lange Cubaanse muziektraditie, terwijl de mannen van de het Peace Hotel een soort "westerse dansmuziek" spelen op Chinese wijze bereid, waarvan het hotelmanagement waarschijnlijk decennia geleden bedacht heeft, dat westerse toeristen daar op zitten te wachten. Om het even duidelijk te stellen - de Peace Hotel Jazz Band speelde geen noot jazz noch jazzmuziek, zoals die in de jaren twintig en dertig in Europa en Amerika moet hebben geklonken. Misschien is de term jazzgerelateerde dansmuziek hier beter op zijn plek, maar dan wel op Chinese wijze bereid - muziek op de grens van jazz en geen jazz. (Wat dat betreft paste het naadloos in het concept van het festival). Heel even moest ik tijdens het concert denken aan dat historische concert in november 1984 in het Turfschip in Breda van The Neptune Band of Zimbabwe, het voormalige Rhodesië, gevormd rond de Argentijnse tandarts Papa Cesar Fratantoni.............. deze groep bracht toendertijd op het Bredase Oude Stijl Jazzfestival verwarring en verbijstering vanwege hun pure onbedorven soort New Orleans jazz, die ze ten gehore brachten: Hier falen gangbare maatstaven, zei wijlen Pim Gras als voorzitter van de jury, meen ik me te herinneren ....
Zangeres bij The Peace Hotel Jazz Band ( foto (met mobieltje) Hans Koert)
Het concert van de zes Chinese muzikanten kun je eenvoudigweg in tweeën splitsen. Toen, halverwege, de schone Chinese zangeres opkwam en begon te zingen, kreeg het orkest een geweldige lift ...... Tijdens de eerste helft van het concert waren de mannen nerveus en onzeker - waarschijnlijk ten gevolge van de lange reis en de cultuurshock. Bedenk dat ze waarschijnlijk al decennialang nooit echt buiten de deuren van hun vertrouwde werkplek in het Peace hotel gespeeld hebben, dan die paar weken dat ze, wegens de verbouwing in hun eigen hotel, uit moesten wijken naar het Hua Ting Hotel een paar straten verderop. Ze speelden voornamelijk van bladmuziek, zonder enige swing, van standards als Perdido, Glenn Miller's In The Mood,
Besame Mucho en As Time Goes By, waarbij zenuwen de pianist en de saxofonist tijdens solo's parten speelden, zodat allerlei ongeplande blue notes of valse akkoorden zo af en toe het oor van de kritische luisteraar tergden ........... Het was haast aandoenlijk te zien hoe ze steeds opgelucht meeklapten met het publiek als de eindstreep van een nummer gehaald was ........... Ze hadden, zonder twijfel de dag van hun leven ........... Een avond, een trip, om nooit te vergeten. Je kon merken dat ze verbaasd waren over die grote zaal vol mensen, die aandachtig en begripvol hun verrichtingen volgden - die aandacht zal in de lobby van het Peace hotel wel eens wat minder zijn.
De Chinese zangeres. die vertelde dat ze normaal nooit met de mannen optrad, zong mee op een viertal populaire Chinese nummers uit de jaren dertig en veertig en het was ontroerend om te zien hoe de mannen op de eerste rij, gewapend met Braziliaanse percussie-instrumenten (made in China) genoten van de evergreens en zachtjes meezongen. Ze bracht nummers ten gehore als Give Me A Kiss, Flowers in the Night en Fly Me To The Moon. De Peace Hotel Jazz Band eindigde haar optreden met een verrassing: The Peace Hotel Jazz Band will now play for you a special tune that will surprise you (= De Peace Hotel Jazz Band zal nu afsluiten met een speciaal nummer voor jullie, dat je zal verrassen ........) waarschuwde de zangeres, die overigens een zeer fraaie stem had. Als een soort bedankje voor het publiek, dat het concert braaf had uitgezeten, werd de zaal vergast op een Chinese bewerking van het nummer Tulpen Uit Amsterdam, of Tulpen Uit Rotterdam, zoals de presentator die de bands aan- en afkondigde, de titel verhaspelde. Het Northsea Jazzfestival dat de laatste tijd nogal eens als kritiek te horen krijgt, dat er bijna geen jazz meer te horen is tijdens het festival ( I haven't heard Jazz, zou Barry Harris in het volgende concert teleurgesteld opmerken), bewees in ieder geval, dat het festival ook de bezoekers wil verrassen ........... en dat had het mij gedaan .............. Ik had geen mooiere start kunnen bedenken voor mijn zondagse festivaldag ........ met tranen in de ogen!
Gelukkig hebben reizigers de Peace Hotel Jazz Band, toen ze een paar jaar geleden in het Hua Ting hotel speelden in Shanghai, vastgelegd op film - geniet dus van hun muziek op locatie ........... Voor de opnamen uit Rotterdam zullen we moeten wachten op de documentaire.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Het Northsea Jazzfestival editie 2011 zit er weer op. Hoewel het festival nogal wat kritiek van jazzliefhebbers krijgt, die hun geliefde muziek maar moeilijk meer kunnen vinden tussen alle rap, soul en rockgeweld, wil het ook mensen verrassen en over grenzen heen laten kijken. Op zondag 10 juli 2011 lukte dat prima met de Chinese Peace Hotel Jazz Band uit Shanghai; zes bejaarde muzikanten, die hun even gedateerde muziek probeerden te slijten ...... de mannen hadden de dag van hun leven ........ en Keep Swinging ook; tot tranen geroerd .... Keep Swinging deelt graag dit soort verrassende concerten. Als je de Keep Swinging blog wilt volgen, dan kan dat via Twitter of via haar nieuwsbrief, waarop je je kunt registreren - een mailtje is genoeg.