Keep (it) Swinging: The Ploctones tellen af ....... 3...2...1...

The Ploctones: Kom maar op met die herrie ...........!
Hans Koert

De jazzmuziek maakt de laatste jaren magere tijden door, zeggen pessimisten - het jonge publiek mijdt concerten en zalen blijven half leeg, zelfs met grote namen op het podium ........... De jazzfan is kalend of vergrijst ......... Jazzmuziek is ouderwets, spreekt de jeugd niet meer aan. Wegvallende subsidies, jazzfestivals in financiële problemen en jazzclubs die hun deuren sluiten ............. Kommer en kwel ..... Nee hoor - een nieuwe generatie Nederlandse jazzmusici staat te trappelen om te spelen: Clemens van der Feen, Benjamin Herman, Eric Vloeimans en Anton Goudsmit zijn, zonder anderen te kort te willen doen, zomaar wat namen die me dan te binnen schieten. Geen halflege zalen als zij optreden, al las ik ergens dat iemand suggereerde dat je het woord Jazz toch maar beter niet op de posters kunt vermelden - dat stoot het publiek af.
The Ploctones: Goed voor een spetterend avondje uit ......... - Kom maar op met die herrie (foto: Jeroen Dietz)
Ook het Northsea Jazzfestival zie je "verpoppen", populariseren - het is al jaren geen echt jazzfestival meer, verzuchtten de puristen. In de Volkskrant van zaterdag 2 juli 2011 gaat jazz journalist Erik van den Berg door de knieën om de beginnende jazzfan toe te spreken in het artikel Hulp voor beginnende jazzoren. (Volkskrant katern Boeken )( 2 juli 2011). Hij schrijft daar: Zelfs als je alleen voor de pop komt (!), dan nog kun je de jazzveteranen niet ontwijken. ......... Het zou een mooie titel kunnen zijn voor een kinderboek van Francine Oomen: Hoe overleef ik een jazzveteraan The Ploctones: 3...2...1... ( Challence CR73306)
The Ploctones is zo'n groep, waarvoor, nadat leider Anton Goudsmit in 2010 de prestigieuze VPRO/Boy Edgar prijs in ontvangst had mogen nemen, the sky the limit lijkt - volle zalen en uitverkochte concerten. Op hun website promoten ze hun muziek als: Kom maar op met die herrie ..... Twee vingers in je oren - foto maken en opsturen: kun je twee kaartjes winnen. Onlangs brachten ze een nieuwe CD uit op het Challenge label, simpelweg 3 ... 2 ... 1.. genaamd, een titel die klinkt alsof er afgeteld wordt voor de start van een zinderend concert. Net als hun vorige, zeer succesvolle cd 050 zal dit album ongetwijfeld een topper blijken en zijn weg naar, hopenlijk, veel nieuwe, jonge, jazzliefhebbers vinden.

Anton Goudsmit ( foto: Hans Koert)
Wat maakt de groep zo succesvol? In een redactioneel artikel in de Doctor Jazz Magazine van afgelopen voorjaar (Doctor Jazz Magazine 212) citeert eindredacteur Ben Kragting jr. Joep Peeters, welbekend multi-instrumentalist uit het Bredase, dat de "stoffige" traditionele jazzclubs met semi-amateurbands die zittend op een podium spelen, met een stil luisterend publiek, niet de toekomst hebben, als men de jeugd wil bereiken. Je zult iets aan je presentatie moeten doen, volgens Joep: Een lichtshow, keurig in het pak spelen en het publiek een paar uur entertainment op niveau bieden .... zijn de sleutelwoorden voor succes. Het publiek wil vermaakt worden, wil een avondje uit; een "jazzparty" lijkt een mooie naam voor zo'n gebeuren ....... Anton Goudsmit en zijn mannen hebben dat goed begrepen - een avondje Ploctones, is een avondje uit ........... een Jazzparty ... entertainment op hoog niveau.

Jeroen Vierdag (foto: Hans Koert)
The Ploctones is opgericht in 2001 door Anton Goudsmit ter gelegenheid van een serie radioprogrammas voor de NPS en drie jaar later verscheen hun eerste live-album, getiteld Jazz op het Dak. Vanaf die tijd tijd ging het alleen maar bergopwaarts voor de band, die op Anton's website omschreven wordt als a very creative and innovative group, capable of combining grooves and improvisation (= een zeer creatieve en vernieuwende groep, kundig in het combineren van stijlen en improvisaties.) The Ploctones bestaat uit Efraïm Trujillo op saxen en fluit, Anton Goudsmit op gitaar, Jeroen Vierdag op bas en Kristian Krajncan, die Martijn Vink op slagwerk heeft vervangen; Martijn speelt sinds kort bij Anouk, maar is nog als slagwerker te horen op: 3 ... 2...1...

Anton Goudsmit (foto: Hans Koert)
De cd 3... 2... 1 ... bevat tien nummers, bijna alle composities van Anton Goudsmit zelf. Alleen het nummer Time Remembered komt uit de koker van Bill Evans, een nummer dat hij in 1962 met zijn quintet opnam voor de lp: The Interplay Sessions.
De snelle opzwepend nummers op hun 3... 2... 1... album, zoals het openingsnummer Kont, waarbij slagwerker Martijn Vink in een moordend tempo aftelt, maar ook een nummer als Jekker die Jek, dat als een klassieke gitaarblues begint, spreken me het meest aan. De nummers, waarop Anton op het podium ongetwijfeld volledig uit zijn dak gaat, zijn, vanwege zijn expressieve spel, zo'n beetje het handelsmerk geworden van The Ploctones: Kom maar op met die herrie.
Anton Goudsmit (foto: Hans Koert)
De CD The Ploctones: 3 ... 2 ... 1 ... is te verkrijgen via de sites van The Ploctones of van Challenge.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

The Ploctones hebben aan belangstelling niet te klagen - hun optredens zijn meestal goed bezocht en menig jazzveteraan zal jaloers naar het aantal concerten gekeken hebben, dat ze de afgelopen tijd mochten boeken. Hun nieuwe plaat 3...2...1... zal zeker weer goed verkocht worden, net als hun vorige .... 050, al was het alleen al door het feit, dat het woord Jazz nergens op de cd voorkomt .... . Gangmaker is, ongetwijfeld leider, gitarist Anton Goudsmit, die vorig jaar de VPRO/Boy Edgarprijs in de wacht sleepte en met zijn expressieve gitaarspel zijn jonge publiek weet te boeien: Kom maar op met die herrie ... Keep Swinging houdt wel van dit soort bands, die begrepen hebben hoe je je publiek moet boeien. Als je geen berichten wilt missen volg de Keep Swinging blog dan via Twitter, Facebook (Keep Swinging blog nieuwsbrief), of vraag de nieuwsbrief door een mailtje te sturen.