Vibraphonia

The vibraphone is a descendent of the xylophone and the marimba. It was invented in the U.S. toward the beginning of the 1900's and was introduced in the field of jazz by Lionel Hampton, who used the instrument for the first time in a jazz recording session with Louis Armstrong in 1930 as documented on Okeh 41463, Memories Of You (Eubie Blake / Andy Razaf), recorded 16 October 1930.

"The bars of the instrument are struck by mallets of varying hardnesses.The vibraphone looks similar to a xylophone and a marimba. The difference is that the bars of both the xylophone and marimba are made of wood. In general terms, the xylophone is a soprano or high register marimba (the difference being in the tuning and timbre). The bars of a vibraphone are made of metal. The vibraphone also has a sustain pedal like a piano that when depressed allows the notes to ring until the pedal is lifted again. The vibraphone originally got its name because it has a motor that turns metal discs, called pulsators, located under the bars at the openings of the resonators or tubes. The rotation of the pulsators gives a vibrato sound to the instrument. Without this motor the vibraphone could just as easily be called a metalophone because of it's metal bars." (Quoted info excerpted from Mike Freeman's web, see www.jazzvibe.com)

To give you an impression of how the vibraphone is played, I found a great example featuring Marco Bianchi in a solo version of "Crazy Rhythm"

The technique of using four mallets when playing the vibraphone was reputedly first employed in jazz by another great vibe player, Adrian Rollini, who took up the instrument in the early 1930s.

Adrian Rollini (1903-1956) was known as a pioneer of the bass sax, taking part in hundreds of recordings with the New York white stars of jazz in the 1920s. He was a regular member of the famous California Ramblers (1922-27) and as memtioned took part in numerous recording sessions as sideman or leader with the likes of Bix Beiderbecke, Venuti-Lang, Red Nichols, Teagarden, Goodman et al. Listing the career of Adrian Rollini in the 1920s would need an extended blog, instead I'll point the reader to an overview, click here - If you would like to listen to some of the recording sessions featuring Adrian Rollini on bass sax, I recommend two radio programs from Jimmie Jazz Radio Shows, available in streaming audio on the web, click here

As mentioned above, Rollini began playing the vibraphone in the early 1930s, one of the earliest recorded examples featuring Rollini on that instrument is Vibraphonia by Joe Venuti's Blue Six. To hear this, click here

From around 1935 Rollini tended to specialise on the vibraphone and in 1936, he formed his Trio - this was the format he used in performance until the end of his life. The Trio became very successful and played long residencies at hotels in New York and Chicago. The shown cd above, released by Vintage Music (VPM 0171) in 2005, contains some of the sides by the Trio cut for Decca and Vocalion in 1936 and 1939 featuring Adrian Rollini on vibraphone (- and sometimes on chimes), Frank Victor (guitar) and Haigh Stephens or Harry Clark (sb). Further, the cd has some radio transcriptions made for World Transcription Service in 1938 featuring quintet and quartet recordings. Personnel listing has Rollini on vibes, Paul Ricci or Arthur Rollini (reeds), Al Duffy (vn), Carl Kress (g) and Haig Stephens (sb) for the quintet - the quartet features Rollini (vib), Al DUffy (vn), Frank Victor (g) and Harry Clark (sb). A couple of additional sessions from the 1940s are also featured on the cd, one of them has vocal by Sylvia Barry. Most of the material on the cd has not been reissued before and is recommended, if you like to explore this side of Adrian Rollini's genius as a musician. The repertoire of the cd is well known standards of the 1930s swing jazz (- click on cd-cover above to see tracklist). One of the tunes - first made popular by Benny Goodman's Quartet featuring Lionel Hampton on vibes - is Moonglow. Listen to the Adrian Rollini Trio playing this tune on the inserted video below.

The vibraphone has been used with great success by other jazz musicians as well, i.e. Milt Jackson with Modern Jazz Quartet and Gary Burton with Thelonius Monk, however, let's not forget the roots of this fascinating instrument - the marimba. During the 1940s marimba bands were popular in the U.S. as part of a latin wave in general entertainment. I found an enjoyable example of a female marimba band headed by a certain Reg Kehoe playing Larry Clinton's "A Study In Brown" c.1940 - watch the bass player going nuts, probably the first ever recorded example of another novelty in entertainment - headbanging!

Jo

Jimmy Rushing

( Naar de Nederlandse vertaling.)
James Andrew Rushing, Jimmy Rushing, Mr. Five By Five, refering to his size, was one of the most important male jazz and blues singers of the Twentieth Century.
Born in Oklahoma City, August 1903, he grew up it a musical family; his father played trumpet and his mother and he sung in a church choir. He learned to play the violin, as his father didn't allow him to play the piano - piano music, was honky tonk music associated with the bad, prostitution. When he left the house he locked the piano, but his mother always openend it, so little Jimmy could practice on the sly. He studied the piano with Wesley Manning and later in the Douglas High School he studied music. He started to perform in clubs playing the piano: Although I could only play in three keys, I made a living by playing piano, but after a time everything began to sound alike to me, and it was then they told me to sing. He sung in the great bands like the Blue Devils, directed by Walter Page, the Benny Moten Orchestra and since the mid 1930s with the Count Basie Band, in which he became a very popular singer and solid band member. In the 1950s he became a freelance artist, performing on great festivals and he made recordings under his own name. Lonehill Jazz released a month ago an album with two of thoselps: The Jazz Odyssey of James Rushing Esq. and Jimmy Rushing and the Smith Girls.
The former is an album that got a great review in the 1957 Down Beat and on the cover it shows four signs, reading: New Orleans, Kansas City, Chicago and New York, the four major cities: the four jazz meccas and Jimmy Rushing in a hurry running to get the train ....... The tracks on this album are devided in four parts, each one dedicated to one of the four cities, with musicians that were active in those places during James Rushing's career. Buck Clayton, the trumpet player is present on all tracks and it is his orchestra that accompanies the blues shouter in tunes like Baby Won't You Please Come Home ( New Orleans), 't Ain't Nobody's Biz-Ness If I Do (Kansas City), Rosetta (Chicago) and Lullaby of Broadway (New York).

The second album, Jimmy Rushing and the Smith Girls was recorded in 1960 and is dedicated to the four Smith blues singers Bessie, Clara, Mamie and Trixie Smith - no relatives as far as I know ( Smith is a rather common family name in the US). Jimmy sings tunes made famous by these four legendary blues singers. He is accompanied by Buck Clayton (trumpet) Dickie Wells and Benny Morton( trombones), Buster Bailey ( clarinet), Coleman Hawkins (tenor saxophone), Claude Hopkins (piano) and a rhythm section containing Everett Barksdale (guitar), Gene Ramey (bass) and Jimmy Crawford (drums); The most ultimate all-star band you can imagine !!

The album is completed with three tracks from one of Jimmie Rushings first appearances on a recording, he made when he had left Count Basie, originally released as Buck Clayton's Cat ( = Rushing) Meets Chick ( = vocalist Ada Moore). For me this Lonehill Jazz Jimmy Rushing compilation was an eyeopener, of should I say earopener, as I had never heard Jimmy Rushing singing outside the Basie band and it is a valuable document to remember this world's greatest male jazz and blues singer of the Twentieth Century. He passed away in June 1972.

AT RANDOM:
ROCKER - ROY HAYNES Quintet: Roy Haynes drums, Kenny Garrett alto saxophone, Roy Hargrove trumpet, Dave Holland bass and Dave Kikoski piano. Recorded at the Clinton Recording Studio New York City 26th-27th of March, 2001.

I'm happy that the first suggestions about the nickname NEWK arrived. You can leave the question mark, John !!

Send your suggestions to: keepswinging@live.nl

Time exposure for the 28th of February:
1928:

• oh look at that baby = six jumping jacks
• from monday on / high water / sugar = paul whiteman o

1938:

• goodnight angeline = dick robertson o

1968:

• exactly like you / gone with the wind / keepin' out of mischief / limehouse blues /liza / louisiana / memories of you / on the sunny side of the street / rosetta /shine / wang wang blues / you can depend on me = ralph sutton quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Early Bird Charles Hunter's Bing Bing Bing Harlem Hot Chocolates

Nederlands ( To the English translation )

James Andrew Rushing, Jimmy Rushing, Mr. Five By Five, doelend op zijn omvang, was één van de belangrijkste mannelijke jazz- en blueszangers van de twintigste eeuw.
Geboren in Oklahoma City in augustus 1903, groeide hij op in een muzikaal gezin; zijn vader speelde trompet en zijn moeder en hij zongen in het kerkkoor. Hij leerde viool bespelen omdat hij van zijn vader geen piano mocht spelen; pianomuziek was synoniem voor honky-tonk muziek, dat hoorde thuis in de kroegen; in de bordelen. Als pa het huis verliet deed hij de pianoklep op slot, maar zodra de deur achter hem dicht viel, maakte ma de klep weer open en kon kleine Jimmy naar hartelust spelen. Hij studeerde later piano bij Wesley Manning en muziek op de Douglas High School. Hij begon piano te spelen in allerlei clubs: Although I could only play in three keys, I made a living by playing piano, but after a time everything began to sound alike to me, and it was then they told me to sing. ( = Hoewel ik maar drie akkoorden kon spelen lukte het me toch om met mijn pianospel mijn brood te verdienen, maar na een tijdje, leek elk liedje hetzelfde vond ik en toen raadde iemand me aan om te gaan zingen). Hij zong in grote bands zoals de Blue Devils, geleid door Walter Page, het Benny Moten orkest en vanaf de tweede helft van de jaren dertig jarenlang bij Count Basie. Daarin werd hij beroemd als zanger. In de jaren vijftig ging hij freelance spelen en maakte hij voor het eerst opnamen onder eigen naam. Lonehill Jazz bracht een maand geleden een CD uit met twee van die vroege opnamen: The Jazz Odyssey of James Rushing Esq. en Jimmy Rushing and the Smith Girls.
De eerste is een plaat die hoog gewaarderd werd door de pers, m.n. Down Beat in 1957 was er vol lof over. Op de hoes vier richtingaanwijzers, die elk richting een stad wijzen: New Orleans, Kansas City, Chicago en New York, de vier belangrijkste steden in de jazzontwikkeling van Jimmy Rushing. Jimmy zelf staat er gehaast op alsof hij met zijn koffer op tijd de trein moet halen. De nummers op deze plaat zijn verdeeld in vieren, steeds drie stukken gewijd aan één van die steden, met muzikanten die allen iets met die periodes in Jimmy's leven te maken hebben. Buck Clayton, de trompettist, is op alle nummers van de plaat aanwezig en het is dan ook zijn orkest dat Jimmy begeleidt in nummers als Baby Won't You Please Come Home ( New Orleans), 't Ain't Nobody's Biz-Ness If I Do, (Kansas City), Rosetta (Chicago) en Lullaby of Broadway ( New York).

Het tweede album, Jimmy Rushing and the Smith Girls, werd opgenomen in 1960 en is gewijd aan de vier blueszangeressen Bessie, Clara, Mamie en Trixie Smith, die alle vier, hoewel geen familie vanelkaar, de achternaam Smith hebben (Smith is een veel voorkomende familienaam in de VS). Jimmy zingt nummers van hen begeleid door een all-star orkest, waar je jaloers op zou worden: Buck Clayton (trompet), Dickie Wells en Benny Morton ( trombone's), Buster Bailey ( klarinet), Coleman Hawkins (tenorsax), Claude Hopkins (piano) en een ritmesectie met Everett Barksdale (gitaar), Gene Ramey ( bas ) en Jimmy Crawford slagwerk.

De heruitgave van de Lonehill Jazz plaat wordt volgemaakt ( 79 minuten speelduur !) met drie nummers van één van de vroegste opamen van Jimmy Rushing nadat hij weggegaan was bij Basie, orgiineel uitgebracht door Buck Clayton. Die plaat was getiteld: Cat ( = Rushing) Meets Chick ( = vocalist Ada Moore). Voor mij was deze Lonehill Jazz heruitgave met deze twee platen van Jimmy Rushing een eyeopener, of zou ik moeten zeggen een earopener, want ik had nog nooit opnamen van hem gehoord buiten de Count Basie band. Het is een waardevol document waarin de zangkwaliteiten van de grootste jazz en blueszanger van de twintigste eeuw bewaard gebleven zijn. Jimmy Rushing overleed in juni 1972.

AT RANDOM:
ROCKER - ROY HAYNES Quintet: Roy Haynes slagwerk, Kenny Garrett altsax, Roy Hargrove trompet, Dave Holland bas en Dave Kikoski piano. Opgenomen in de Clinton Recording Studio New York City 26-27 maart 2001.

Gelukkig heb ik ondertussen de eerste suggesties voor de bijnaam NEWK ontvangen.
Oplossingen en andere schuilnamen graag sturen naar:

keepswinging@live.nl

Tijdopname voor 28 februari:
1928:

• oh look at that baby = six jumping jacks
• from monday on / high water / sugar = paul whiteman o

1938:

• goodnight angeline = dick robertson o

1968:

• exactly like you / gone with the wind / keepin' out of mischief / limehouse blues /liza / louisiana / memories of you / on the sunny side of the street / rosetta /shine / wang wang blues / you can depend on me = ralph sutton quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Early Bird Charles Hunter's Bing Bing Bing Harlem Hot Chocolates

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Dizzy Gillespie and the Electric Mayhem

( Naar de Nederlandse vertaling.)
One of the most important trumpet players in bebop was John Birk Gillespie, nicknamed Dizzy, born in October 1917, who passed away, 75 years old, in January 1993. Both Louis Armstrong as Dizzy Gillespie were the best known jazz musicians by the general public, due to their charisma and sense of humor. Louis of course was easily recognized by his rasping voice, his hearty laugh and white handkerchief; Dizzy: the bell of his upswept trumpet pointing skyward, his heeks distended into hamster-like pouches, and his ubiquitous beret, goatee, horn-rimmed spectacles and pinstripe suit, as described by Alyn Shipton in his book Groovin' High The Life of Dizzy Gillespie.

Both men had a great sense of humour and were always clowning with the audience. Dizzy appeared in some episodes from the well known popular Muppet show and I love to share with you two fragments from episode 413, in which Dizzy sings and plays the trumpet and the bongos.

The fragment starts with inspector LaBrea from the County Environmental Department who wants to monitor the noise level of the show, because there were complains about the noise, especially the trumpets. LaBrea suggests to cut the trumpets from the show, but that's a problem, as Dizzy Gillespie is part of it: Dizzy Gallasky, the great.... violist. Kermit tries to keep LaBrea busy in the meantime with a cup of coffee.
Dizzy and the Electric Mayhem play the St. Louis Blues and Dizzy even gives a small tapdance demonstration.

At the end of the show Inspector LaBrea has given permission to Dizzy to perform with the Electric Mayhem in a kind of mid-eastern casbah playing the tune Swing Low Sweet Cadilac ( free from Swing Low Sweet Chariot), where we can hear Dizzy on bongo, singing and playing the trumpet, with Inspector LaBrea on the saxophone. At the end Dizzy shows Kermit, why he is so jealous of frogs.

A great performance of good old Dizzy.
The recordings for this episode were made on the 24th of July 1979 and three month later, late October. The show was aired on the 28th of February 1980, 28 years ago.

AT RANDOM:
EAST OF THE SUN - CHARLIE PARKER Quartet with STRINGS: Charlie Parker alto saxophone, unknown rhythm section and strings.

Recorded live at the Rockland Palace Dance Hall in New York City in the fall of 1952.

The nickname NEWK seemed to be pretty difficult as I didn't receive any suggestions. Let's wait until the weekend to give the right answer. Send your suggestions to: keepswinging@live.nl

Time exposure for the 27th of February:
1928:

• diga diga doo = hotsy totsy gang
• avalon / japanese sandman = red nichols five pennies

1958:

• there will never be another you = max roach-oscar pettiford

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Pieza Desconocida To Have Or Not To Have

Nederlands ( To the English translation )

Eén van de belangrijkste trompettisten uit de bebopperiode was John Birk Gillespie, bijgenaamd Dizzy, geboren in oktober 1917 en gestorven op 75-jarige leeftijd in januari 1993. Zowel Louis Armstrong als Dizzy Gillespie waren jazzmusici, die populair en bekend waren bij het grote publiek, vanwege hun uitstraling en gevoel voor humor. Louis was natuurlijk, gemakkelijk te herkennen aan zijn witte zakdoekje, zijn gulle lach en zijn schorre stemgeluid; Dizzy door: the bell of his upswept trumpet pointing skyward, his heeks distended into hamster-like pouches, and his ubiquitous beret, goatee, horn-rimmed spectacles and pinstripe suit ( = De beker van zijn gebogen trompet opgeheven naar de hemel, zijn wangen opgeblazen als een hamster, zijn alomvertegenwoordige baret, zijn sikje, zijn hoornen bril en zijn streepjespak.), zoals beschreven door Alyn Shipton in zijn boek: Groovin' High The Life of Dizzy Gillespie.

Beide mannen hadden hun grote gevoel voor humor gemeen en waren altijd aan het gekken met het publiek. Dizzy vond het dan ook leuk om gast te zijn in enkele afleveringen van de populaire Muppet Show en ik vind het leuk om fragmenten van één van die afleveringen te laten zien: episode 413, waarin Dizzy zingt, danst, op de bongo's slaat en trompet speelt.

Het fragment begint met inspecteur LaBrea van de County Environmental Department (= de milieupolitie), die het geluid wil meten i.v.m. de geluidsoverlastklachten die hij ontvangen heeft. Vooral de trompetten en die moeten dan ook maar geweerd worden. Maar dat is een probleem want Dizzy Gillespie is gecontracteerd: Dizzy Gallasky, the great.... violist. (= Dizzy Gallasky, de grote .. violist). Kermit moet LaBrea afleiden, terwijl Dizzy speelt. You like a cup of coffee?

Dizzy and the Electric Mayhem spelen de St. Louis Blues en Dizzy demonstreert zelfs nog even hoe je moet tap-dansen.

Aan het eind van de show heeft Inspector LaBrea toestemming gegeven voor een optreden van Dizzy met de rockband the Electric Mayhem in een soort exotische omgeving, een markt in het Midden Oosten. Ze spelen het nummer Swing Low Sweet Cadilac ( een vrije bewerking van de gospel Swing Low Sweet Chariot), waarin we Dizzy zien op de bongo's, zingend en spelend op zijn trompet, met Inspector LaBrea, gesluierd weliswaar, op de saxofoon. Aan het eind van de show laat Dizzy Kermit zien waarom hij zo jaloers is op kikkers.

Een schitterend optreden van good old Dizzy.
De opnamen van deze episode dateren van 24 juli 1979 en drie maanden later ( eind oktober). De show ging de lucht in op 28 februari 1980, 28 jaar geleden.

AT RANDOM:
EAST OF THE SUN - CHARLIE PARKER Quartet with STRINGS: Charlie Parker altsax, onbekende ritmesectie en strijkorkest.

Opgenomen live in het Rockland Palace Dnce Hall in New York City in de herfst van 1952.

De schuilnaam NEWK bleek moeilijker dan gedacht; ik ontving nog geen goedde oplossingen. Je hebt tot in het weekend de kans me de goede oplossing te sturen.
Oplossingen en andere schuilnamen graag sturen naar:

keepswinging@live.nl

Tijdopname voor 27 februari:
1928:

• diga diga doo = hotsy totsy gang
• avalon / japanese sandman = red nichols five pennies

1958:

• there will never be another you = max roach-oscar pettiford

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Pieza Desconocida To Have Or Not To Have
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Savannah Serenaders

( Naar de Nederlandse vertaling.)
I pointed you several times in my online Keep Swinging web log to the beauty of the 1920s arranged black music as played by bands like the McKinney's Cotton Pickers, The Bennie Moton Kansas City Orchestra or the King Oliver Creole Jazz Band. It is a pity that this kind of music seems to be forgotten by the new generation, I think because this music is no longer audible on radio or stage and CDs seem to become, like 78rpm records and LPs, remains of a bygone time.

Each time when I listen to, let's say, the King Oliver Vocalion version of a tune like Someday Sweetheart, recorded in September 1926 with his Dixie Syncopators, it gives me the feeling that I'm listening to music of great value - the music, the sound is rarely heard by contemporary bands. I love to introduce to you one of those retro bands, The Savannah Serenaders, that knows how to play King Oliver - in the correct tempo. Listen to his Someday Sweetheart.

This Savannah Serenaders is an Italian Orchestra, founded in 1986 by Roberto Meroni. Roberto Meroni, a professional himself, made the arrangements, transcribed note for note from the original recordings. The results are amazing. Listening to their music is as if old times revive. I'll love to show another example. Ever heard the Bennie Moten's Kansas City Orchestra version of the Bennie Moten Stomp? Listen to the version of the Savannah Serenaders.

The Savannah Serenaders contains 10 skilled musicians, who know how the 1920s arranged black music of musicians should sound. Their names are Giancarlo Mariani and Mario Mariotti trumpets, Mauro Sanna, trombone, Roberto Meroni, leader and reeds, like Ezio Rizzi and Silvano Primon too, Nino Frasio on bano and guitar, Gabriella Fossati piano, Fabio Prina tuba and Marcello Colò drums.

Love to end with another great example of their music, the seldon heard Fletcher Henderson Tea Pot Dome Blues

This Italian band loves to play on festivals all around western Europe and I'm convinced that it can bring the unique atmosphere on your festival. You can get information directly from the Savannah Serenaders. Contact savannah.serenaders@tiscali.it or : keepswinging@live.nl

AT RANDOM:
SPEAK LOW - LAURINDO ALMEIDA-BUD SHANK Quartet: Laurindo Almeida guitar, Bud Shank alto saxophone, Harry Babasin bass and Roy Harle drums. Recorded in Los Angeles on the 22nd of April 1953.

I received only a few correct suggestions: J.O.S. means James Oscar Smith. What musician was known as NEWK?

Send your suggestions to: keepswinging@live.nl



Time exposure for the 26th of February:
1958:

• hackensack / home cookin' ( = ode to philly joe ) / homecooking / it could happen to you / ode to philly joe ( = home cookin') / one for philly joe / someone to watch over me /sometimes i'm happy / these fooolish things = jimmy smith quartet

1988:

• lobster in the limelight = microscopic septet
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
International Honky Tonk Tyrone's Record and Phonograph link Discoflex Hit of the Week at Dismukes

Nederlands ( To the English translation )

Ik wees al verschillende keren in mijn Keep Swinging weblog op de schoonheid van de zwarte gearrangeerde muziek uit de jaren twintig, zoals gespeeld door bands als de McKinney's Cotton Pickers, The Bennie Moten Kansas City Orchestra en de King Oliver Creole Jazz Band. Het is jammer dat dit soort muziek voor de huidige generaties verloren dreigt te gaan, omdat deze muziek niet meer hoorbaar is op de radio, zelden op de podia wordt gespeeld en de CD lijkt het lot van de 78-toerenplaat en de LP achterna te gaan. King Oliver op je iPod? Why not !!

Elke keer als ik naar, laten we zeggen, de Vocalion versie van het nummer Someday Sweetheart luister, opgenomen in september 1926 door King Oliver and his Dixie Syncopators, geeft me het gevoel dat ik naar iets bijzonders luister, iets van onschatbare waarde; de muziek - het geluid - het tempo, je hoort dat maar weinig meer, ook bij retro-bands. Eén van die retro-bands, The Savannah Serenaders, weet hoe je King Oliver hoort te spelen - in het juiste tempo. Luister maar eens naar huin versie van Someday Sweetheart.

De Savannah Serenaders is een Italiaans orkest, opgericht in 1986 door Roberto Meroni. Robert Meroni, zelf professioneel musicus, maakte de arrangementen, die hij noot voor noot van de plaat optekende. Het resultaat is verbazingwekkend. Luister maar eens naar hun muziek; het is alsof oude tijden herleven. Ik wil nog een voorbeeld laten horen: Ooit de versie van de Benny Moten Stomp gehoord gespeeld door het Bennie Moten's Kansas City Orchestra uit juni 1927? Zo doen de Savannah Serenadersdat.

De Savannah Serenadersuit tien ervaren muzikanten, die weten hoe de zwarte gearrangeerde muziek uit de jaren twintig moet klinken. Hun namen zijn Giancarlo Mariani en Mario Mariotti trompetten, Mauro Sanna trombone, Roberto Meroni, leider en rieten, net als Ezio Rizzi en Silvano Primon, Nino Frasio op de banjo en gitaar, Gabriella Fossati piano, Fabio Prina tuba en Marcello Colò slagwerk.
Tenslotte nog zo'n schitterend voorbeeld van hun kunnen, de zelden gehoorde Tea Pot Dome Blues van Fletcher Henderson.

Deze Italiaanse band wil graag spelen op festivals in West Europa en ik ben errvan overtuigd dat ze de sfeer van de jaren twintig onuitwisbaar kunnen brengen. Je kunt informatie krijgen door het direct te mailen (in het Engels of Italiaans): savannah.serenaders@tiscali.itof via deze web log: keepswinging@live.nl

AT RANDOM:
SPEAK LOW - LAURINDO ALMEIDA-BUD SHANK Quartet: Laurindo Almeida guitar, Bud Shank alto saxophone, Harry Babasin bass and Roy Harle drums. Recorded in Los Angeles on the 22nd of April 1953.


There were but few reactions: J.O.S. means James Oscar Smith. What musicians was called NEWK?
Send your suggestions to: keepswinging@live.nl



Tijdopname voor 26 februari:
1958:

• hackensack / home cookin' ( = ode to philly joe ) / homecooking / it could happen to you / ode to philly joe ( = home cookin') / one for philly joe / someone to watch over me /sometimes i'm happy / these fooolish things = jimmy smith quartet

1988:

• lobster in the limelight = microscopic septet
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

International Honky Tonk Tyrone's Record and Phonograph link Discoflex Hit of the Week at Dismukes
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Jimmy Smith

( Naar de Nederlandse vertaling.)
On the 25th and 26th of February 1958, Jimmy Smith recorded serveral sides for Blue Note at the Manhattan Towers studios in New York City. These 50 years old recordings are great to remember.
The recordings, made on the first day, are with an all star band, featuring Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (these recordings were his tribute on Blue Note ) and a steady rhythm section featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on two tracks on drums. No bass, as Jimmy Smith of course, was responsibile for the base with his Hammond. Art Blakey plays the percussion on the other four tracks. The recordings made on the 25th of February, 1958 were released on different albums, like Lover Man and Au Privave were released on Jimmy Smith - House Party. (On the Rudy Van Gelder Edition Confirmation has been added). The other tracks, The Sermon and Flamingo were released on Jimmy Smith album The Sermon.
The album The Sermon, which has a tune, titled J.O.S., recorded half a year earlier, contains three lenghtly tunes, rare for Blue Note records. The title tune The Sermon is more then 20 minutes and it filled an entire side of the record. Normally Alfred Lion didn't allow such an extended jam. It is straight-ahead music, with a lot of great solos by Lee Morgan, Tina Brooks and Lou Donaldson, but it seems as if the musicians, like Lee Morgan run out of inspiration at the end of the lenghtly marathon session.

The next day Jimmy Smith recorded six tracks, released on the album Softly As A Summer Breeze with his trio, featuring Eddie McFadden on guitar and Donald Bailey on drums. Mind that these recordings were released originally in 1965 for the first time, when Jimmy Smith already changed from Blue Note to Verve. On some tracks the rhythm section was replaces for Kenny Burrell on guitar and Philly Joe Jones on drums. It is remarkable that there were so many different rhythm sections used on these two Jimmy Smith recording dates. I count three different rhythm sections in two days. One of the tunes, One For Philly Joe is to be found on the Dutch compilation LP, Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655) and was renamed as Home Cookin'.

For me, both the 50 years old lenghtly track, The Sermon and its half year elder tune J.O.S. are great examples of Jimmy Smith's playing on the organ: 33-minutes of great jazz. Playing these tunes in my car yesterday, very loud, Jimmiy surprised me again - I was scared to death by some unexpected high blue notes played by Jimmy on the organ: You're warned !!

AT RANDOM:
BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenor sax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bass, Alan Dawson drums. Recorded in the RCA Studios in New York City for Prestige on the 7th of July, 1970.

FATS was an easy one: a lot of people could give me the right answers: FATS NAVARRO (1923-1950) and FATS WALLER ( 1904-1923) and also FATS DOMINO (1928) was mentioned, although he's not a jazz musician. It is not so difficult to understand why Fats Waller and Fats Domino were nicknamed FATS, but FATS Navarro wasn't so plump at all. His FATS was derived from FAT GIRL, because he had a high-pitched voice. Today I introduced you to some music of JIMMY SMITH: One of his tunes is titled: J.O.S.

Where does this abbrevation stands for? Send your suggestions to: keepswinging@live.nl

Time exposure for the 25th of February:

1928:

• calling me home / shy anne / you can't have my sugar for tea = fred elizalde music
• finishing touch = stan laurel - oliver hardy
• nobody's sweetheart now = red nichols five pennies

1938:

• boat builders = mickey mouse cartoon

1958:

• comin' on the hudson / flamingo / lover man / au privave / confirmation / sermon = jimmy smith quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Snowy morning blues

Nederlands ( To the English translation )

Op 25 en 26 februari 1958 nam Jimmy Smith verschillende nummers op voor Blue Note in de Manhattan Towers studio's in New York City. Deze nu vijftig jaar oude opnamen zijn nog steeds het beluisteren waard.
De opnamen, gemaakt op de eerste dag, zijn met een all-star band, waarin we namen als Lee Morgan, Lou Donaldson, George Coleman, Tina Brooks (hij nam vijftig jaar geleden voor het eerst op voor Blue Note) tegenkomen en verder een stevige ritmesectie met Eddie McFadden op gitaar en Donald Bailey bij twee nummers op slagwerk. Geen bas, maar ja, als je Jimmy Smith op orgel hebt hoef je geen extra basis natuurlijk. Art Blakey is de drummer op de andere vier nummers. De opnamen van 25 februari zijn terug te vinden op verschillende platen: Zo werden Lover Man en Au Privave uitgebracht op Jimmy Smith - House Party. (Het nummer Confirmation is op de Rudy Van Gelder Edition toegevoegd). De andere nummers: The Sermon en Flamingo werden uitgebracht op het Jimmy Smith album: The Sermon.
Dit album The Sermon, bevat verder een nummer, getiteld J.O.S., dat al een half jaar eerder opgenomen werd. Er staan maar drie lange nummers op de plaat en dat is voor een Blue Note plaat heel bijzonder, aangezien Alfred Lion daar niet van hield. Deze keer maakte hij een uitzondering en stond toe dat het nummer The Sermon meer dan 20 minuten mocht duren - het vulde destijds de hele A-kant van de plaat. Het is heerlijke recht-toe-recht-aan muziek, met een heleboel heerlijke solo van Lee Morgan, Tina Brooks en Lou Donaldson, maar je merkt toch dat aan het eind van het nummer, m.n. bij Lee Morgan, de inspiratie wat dun wordt.

De volgende dag neemt Jimmy Smith weer zes nummers op met zijn trio, waarin Eddie McFarland de gitaar bepeelt en Donald Bailey slagwerk; alle uitgebracht, jaren later ( 1965) op het album Softly As A Summer Breeze. Jimmy Smith was, toen de plaat werd uitgebracht, al overgestapt van Blue Note naar Verve. Weer werd op sommige nummers aan de ritmesectie gesleuteld: Kenny Burrell vind je terug op gitaar en Philly Joe Jones op slagwerk. Overigiens is deze datum het enige moment dat Philly te horen valt op een Jimmy Smith Blue Note. Het is opmerkelijk om te ontdekken dat Jimmy Smith op elke opnamedag wel twee keer van ritmesectie wisselde. Eén van de nummers, One For Philly Joe, die tweede dag opgenomen, kwam ik ook tegen op een Nederlandse Blue Note verzamel LP getiteld Portrait of Jimmy Smith ( Blue Note 5C056.92655), maar dan onder de naam Home Cookin'.

Als ik zou moeten kiezen uit dit 50 jaar oude materiaal dan zouden dat de twee lange nummers The Sermon en het een half jaar oudere nummer J.O.S. worden; samen goed voor zo'n 33 minuten heerlijke muziek. Gisteren speelde ik de CD The Sermon in mijn auto, lekker hard, en elke keer lukt het Jimmy Smith weer om me dood te laten schrikken met een paar onaangekondigde hoge blue notes: Je bent dus gewaarschuwd !!

AT RANDOM:
BODY AND SOUL - DEXTER GORDON Quartet: Dexter Gordon tenorsax, Tommy Flanagan piano, Larry Ridley bas, Alan Dawson slagwerk. Opgenomen in de RCA Studio's in New York City voor Prestige op 7 juli 1970.

FATS was gisteren niet zo moeilijk. Ik kreeg namen als FATS NAVARRO (1923-1950) en FATS WALLER ( 1904-1923) en natuurlijk FATS DOMINO (1928), maar die reken ik niet tot de jazz. Het is natuurlijk niet zo moeilijk te bedenken waarom Thomas Waller deze bijnaam kreeg, maar Fats Navarro was helemaal niet zo dik. FATS is bij hem afgeleid van FAT GIRL, vanwege het feit dat hij een hoog stemmetje had. Vandaag een andere vraag: In de bijdrage van vandaag over Jimmie Smith komt het nummer J.O.S. voor. Waar betekent deze afkorting?: J.O.S.

Oplossingen graag sturen naar: keepswinging@live.nl

Tijdopname voor 25 februari:
1928:

• calling me home / shy anne / you can't have my sugar for tea = fred elizalde music
• finishing touch = stan laurel - oliver hardy
• nobody's sweetheart now = red nichols five pennies

1938:

• boat builders = mickey mouse cartoon

1958:

• comin' on the hudson / flamingo / lover man / au privave / confirmation / sermon = jimmy smith quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect

Snowy morning blues

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium