Dick Hyman
( Naar de Nederlandse vertaling.)
When I was a young adult I was fascinated by the music of Thomas Fats Waller. His recordings were very important for me and filled my collection. I told you more about that in numerous contributions about Fats Waller, like Fats In Facts. I played the piano myself and to be honest, I tried to play a bit stride in the Waller manner, but I learned that we didn't had equal talents. I admired everybody who could play like, or almost like Thomas Fats Waller. Some of those contemporary stride piano players I adored were Ralph Sutton, Neville Dicky and Dick Hyman.
Some time ago I found the 1990 album Dick Hyman Plays Fats Waller which contains fifteen standards, recorded by Thomas Fats Waller in the 1930s. Well known tunes like his Ain't Misbehavin', Keepin' Out Of Mischief Now, Honeysuckle Rose, I've Got A Feeling I'm Falling, My Fate Is In Your Hands and Squeeze Me, but also some less known tunes like Stealin' Apples and Bach Up To Me. Most of these tunes are nowadays played by hundreds of bands and well known by every jazz fan ( and even not-so-much jazz fans.) Although tunes like Ain't Misbehavin' and Honeysuckle Rose are great compositions in itselfs, it is hard to find versions that really surprise me again, like they did fourty years ago.
This album shows that Dick Hyman is a great piano player, not a musician, who copies the originals, but the thrill I felt fourty years ago is absent. I think it tells something about my own musical development and nothing about the quality of the music. I had that feeling recently when I listenend for the first time to the interpretations by Aki Takase, who made an album titled Aki Takase Plays Fats Waller, but she has changed the original arrangements completely and made almost new compositions.
When I made a search at the internet I learned that Dick Hyman made dozens of albums dedicated to the piano players of the first half of the XXth century, like Jelly Roll Morton, Earl Hines,Teddy Wilson, Art Tatum and Erroll Garner, to name some. Not only stride piano players, but bebop and swing musicians too. He made dozens of jazz piano compositions and arrangements, you can find on his officially website .
I was surpised to learn that he accompanied Dizzy Gillespie and Charlie Parker at one of their scarce live recordings on film. It is a famous fragment in which both Bird (= Charlie Parker) as Birk ( = Dizzy Gillespie) receive the Downbeat awards for 1951 in a TV-show out of the hands of Earl Wilson and Leonard Feathers. This 1952 fragment is well known and scarce as their are not much fragments with those famous bebop pioneers in action. Enjoy this fragment, in which Charlie Parker and Dizzy Gillespie receive the awards and play the tune Hot House with Dick Hyman at the piano, Sandy Block on bass and Charlie Smith on drums.
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Nederlands ( To the English translation )
Als jong volwassene was ik helemaal weg van de muziek van Thomas Fats Waller. Zijn opnamen waren belangrijk voor me en ik had ze (bijna) alle op plaat. Ik heb daar wel eens uitgebreid bij stilgestaan in een eerdere blog, zoals in Fats In Facts. Ik speelde toen ook zelf een beetje piano en, onder ons gezegd en gezwegen, ook al studeerde ik hard; ik had niet diezelfde talenten als Fats. Ik bewonderde mensen, die dat wel even goed ( of bijna even goed) konden zoals Ralph Sutton, Neville Dicky en Dick Hyman.
Enige tijd geleden vond ik een CD uit 1990 getiteld Dick Hyman Plays Fats Waller met daarop 15 standards, ooit opgenomen door Thomas Fats Waller in de dertiger jaren. Bekende nummers zoals Ain't Misbehavin', Keepin' Out Of Mischief Now, Honeysuckle Rose, I've Got A Feeling I'm Falling, My Fate Is In Your Hands en Squeeze Me, maar ook minder bekende nummers als Stealin' Apples en Bach Up To Me. Deze nummers zijn tegenwoordig al honderden keren door allerlei bands opgenomen en bekend bij jazz ( en niet zo jazz) fans en misschien al wel een beetje dood gespeeld. Ook al valt er niks af te dingen aan de kwaliteit van composities als Ain't Misbehavin' en Honeysuckle Rose; ik werd niet echt verrast meer door de uitvoering zoals Dick Hyman die hier aan de groeven toevertrouwde, zoals dat veertig jaar geleden wellicht nog wel gebeurd zou zijn.
Dit album verhult niet dat Dick Hyman een prima en veelzijdig pianist is, niet een muzikant, die blindelings de originelen copieert, maar die rilling over de rug, die ik veertig jaar geleden wel voelde is verdwenen. Dat zegt, denk ik, meer iets over mijn muzikale ontwikkeling dan over de plaat. Ik krijg nog wel die rilling bij de uitvoering van Aki Takase, die ook een album maakte Aki Takase Plays Fats Waller, maar zij is dan ook ver van het origineel arrangement afgeweken.
Toen ik op het internet op zoek ging naar werk van Dick Hyman ontdekte ik dat hij heel wat albums gemaakt heeft met de muziek van pianisten uit de eerste helft van de Twintigste Eeuw, zoals Jelly Roll Morton, Earl Hines, Teddy Wilson, Art Tatum en Erroll Garner, om er een paar te noemen. Niet alleen stride pianospelers, maar ook swing en bebop komen ruim aan bod. Hij maakte ook tientallen composities en arrangementen, die je kunt kopen via zijn website.
Ik werd verrast toen ik ontdekte dat hij ook met Dizzy Gillespie en Charlie Parker gespeeld heeft en dat is zelfs nog op film vastgelegd ook. Dat is heel bijzonder, want de films met Charlie Parker zijn op de vingers van één hand te tellen. Het fragment waar ik op doel komt van een TV-uitzending die gemaakt werd bij de uitreiking van de jaarlijkse Down Beat prijzen voor 1951. Zowel Bird ( = Charlie Parker) als Birk (= Dizzy Gillespie) ontvangen die prijs, als beste saxofonist dan wel trompettist van het jaar uit handen van Earl Wilson en Leonard Feathers. Na afloop spelen ze het nummer Hot House met Dick Hyman aan de piano, Sandy Block op bas en Charlie Smith op slagwerk.
Keep swinging
Hans Koert
When I was a young adult I was fascinated by the music of Thomas Fats Waller. His recordings were very important for me and filled my collection. I told you more about that in numerous contributions about Fats Waller, like Fats In Facts. I played the piano myself and to be honest, I tried to play a bit stride in the Waller manner, but I learned that we didn't had equal talents. I admired everybody who could play like, or almost like Thomas Fats Waller. Some of those contemporary stride piano players I adored were Ralph Sutton, Neville Dicky and Dick Hyman.
Some time ago I found the 1990 album Dick Hyman Plays Fats Waller which contains fifteen standards, recorded by Thomas Fats Waller in the 1930s. Well known tunes like his Ain't Misbehavin', Keepin' Out Of Mischief Now, Honeysuckle Rose, I've Got A Feeling I'm Falling, My Fate Is In Your Hands and Squeeze Me, but also some less known tunes like Stealin' Apples and Bach Up To Me. Most of these tunes are nowadays played by hundreds of bands and well known by every jazz fan ( and even not-so-much jazz fans.) Although tunes like Ain't Misbehavin' and Honeysuckle Rose are great compositions in itselfs, it is hard to find versions that really surprise me again, like they did fourty years ago.
This album shows that Dick Hyman is a great piano player, not a musician, who copies the originals, but the thrill I felt fourty years ago is absent. I think it tells something about my own musical development and nothing about the quality of the music. I had that feeling recently when I listenend for the first time to the interpretations by Aki Takase, who made an album titled Aki Takase Plays Fats Waller, but she has changed the original arrangements completely and made almost new compositions. 
When I made a search at the internet I learned that Dick Hyman made dozens of albums dedicated to the piano players of the first half of the XXth century, like Jelly Roll Morton, Earl Hines,Teddy Wilson, Art Tatum and Erroll Garner, to name some. Not only stride piano players, but bebop and swing musicians too. He made dozens of jazz piano compositions and arrangements, you can find on his officially website .
I was surpised to learn that he accompanied Dizzy Gillespie and Charlie Parker at one of their scarce live recordings on film. It is a famous fragment in which both Bird (= Charlie Parker) as Birk ( = Dizzy Gillespie) receive the Downbeat awards for 1951 in a TV-show out of the hands of Earl Wilson and Leonard Feathers. This 1952 fragment is well known and scarce as their are not much fragments with those famous bebop pioneers in action. Enjoy this fragment, in which Charlie Parker and Dizzy Gillespie receive the awards and play the tune Hot House with Dick Hyman at the piano, Sandy Block on bass and Charlie Smith on drums.
Abbey Lincoln Trio up to Sextet, featuring Nicholas Payton on trumpet: and it's supposed to be love = another time another place = conversation with a baby = if i only had a brain = look to the star = midnight sun = wholly earth. Recorded in New York City on the 3rd up to 5th of June 1998 voor Verve.
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Nederlands ( To the English translation )
Als jong volwassene was ik helemaal weg van de muziek van Thomas Fats Waller. Zijn opnamen waren belangrijk voor me en ik had ze (bijna) alle op plaat. Ik heb daar wel eens uitgebreid bij stilgestaan in een eerdere blog, zoals in Fats In Facts. Ik speelde toen ook zelf een beetje piano en, onder ons gezegd en gezwegen, ook al studeerde ik hard; ik had niet diezelfde talenten als Fats. Ik bewonderde mensen, die dat wel even goed ( of bijna even goed) konden zoals Ralph Sutton, Neville Dicky en Dick Hyman. Enige tijd geleden vond ik een CD uit 1990 getiteld Dick Hyman Plays Fats Waller met daarop 15 standards, ooit opgenomen door Thomas Fats Waller in de dertiger jaren. Bekende nummers zoals Ain't Misbehavin', Keepin' Out Of Mischief Now, Honeysuckle Rose, I've Got A Feeling I'm Falling, My Fate Is In Your Hands en Squeeze Me, maar ook minder bekende nummers als Stealin' Apples en Bach Up To Me. Deze nummers zijn tegenwoordig al honderden keren door allerlei bands opgenomen en bekend bij jazz ( en niet zo jazz) fans en misschien al wel een beetje dood gespeeld. Ook al valt er niks af te dingen aan de kwaliteit van composities als Ain't Misbehavin' en Honeysuckle Rose; ik werd niet echt verrast meer door de uitvoering zoals Dick Hyman die hier aan de groeven toevertrouwde, zoals dat veertig jaar geleden wellicht nog wel gebeurd zou zijn. Dit album verhult niet dat Dick Hyman een prima en veelzijdig pianist is, niet een muzikant, die blindelings de originelen copieert, maar die rilling over de rug, die ik veertig jaar geleden wel voelde is verdwenen. Dat zegt, denk ik, meer iets over mijn muzikale ontwikkeling dan over de plaat. Ik krijg nog wel die rilling bij de uitvoering van Aki Takase, die ook een album maakte Aki Takase Plays Fats Waller, maar zij is dan ook ver van het origineel arrangement afgeweken. Toen ik op het internet op zoek ging naar werk van Dick Hyman ontdekte ik dat hij heel wat albums gemaakt heeft met de muziek van pianisten uit de eerste helft van de Twintigste Eeuw, zoals Jelly Roll Morton, Earl Hines, Teddy Wilson, Art Tatum en Erroll Garner, om er een paar te noemen. Niet alleen stride pianospelers, maar ook swing en bebop komen ruim aan bod. Hij maakte ook tientallen composities en arrangementen, die je kunt kopen via zijn website. Ik werd verrast toen ik ontdekte dat hij ook met Dizzy Gillespie en Charlie Parker gespeeld heeft en dat is zelfs nog op film vastgelegd ook. Dat is heel bijzonder, want de films met Charlie Parker zijn op de vingers van één hand te tellen. Het fragment waar ik op doel komt van een TV-uitzending die gemaakt werd bij de uitreiking van de jaarlijkse Down Beat prijzen voor 1951. Zowel Bird ( = Charlie Parker) als Birk (= Dizzy Gillespie) ontvangen die prijs, als beste saxofonist dan wel trompettist van het jaar uit handen van Earl Wilson en Leonard Feathers. Na afloop spelen ze het nummer Hot House met Dick Hyman aan de piano, Sandy Block op bas en Charlie Smith op slagwerk.Abbey Lincoln Trio tot en met Sextet, met o.a. trompettist Nicholas Payton: and it's supposed to be love = another time another place = conversation with a baby = if i only had a brain = look to the star = midnight sun = wholly earth. Opgenomen in New York City op 3 t/m 5 juni 1998 voor Verve.
Keep swinging
Hans Koert
Labels: charlie parker, dick hyman, dizzy gillespie
posted by Anonymous at 5:40 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home