Saturday, February 16, 2008

Early Jazz Greats: Clarence Williams

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Most people who like jazz have their favorites, artists or jazz styles they love to hear. Some label themselves as traditionalists others as modernists (what's in a name), like in the 1950s. Although it seems, that the considerable differences in opinion are not so large anymore as in the 1950s, nowadays. Even in your own life there are periods, interests change. So, for me, as a young adult I was fascinated by the free jazz scene, labeled as New Dutch Swing, the title of a book by Kevin Whitehead; later my interests changed to the music of the 1920s and 1930s and nowadays I'm more fascinated by the postwar jazz scene. But, i'm still an omnivore, that loves to listen to all jazz recored between 1908 and 2008.

R. Crumb

Music made in the 1920s or 1930s often sounds dated and old fashioned, mono recorded, with a lot of scratches and surface noise, stuffed, as played under a blanket; most modern jazz fans believe that this music is primitive, played by non-educated musicians, without a musical degree. It is a fact, that the musical development of jazz is a kind of evolutionary process, but it is also true that old techniques in playing are lost, like slap tongue playing or the ways in which tones are decorated, tonal inflections, embellishment or pitch bending and the use of cymbals to place accents in early accoustic recordings.

Last week I played myself the Frog CD "Whoop It Up", a compilation of 1929-1931 Columbia recordings made by the Early Jazz Great Clarence Williams. (1898-1965)

I was really hit by tunes like If You Like Me Like I Like You, with Clarence Williams shouting in the middle of the tune Everybody Now as if he wants to whip up his band members to a collective improvisation; or Breeze, with that melancholy vocal by Clarence or the great accents on the cymbal by Floyd Casey in tunes like In Our Cottage Of Dreams. Another great tune is You've Got To Be Modernistic with Eva Taylor, Clarence Williams wife, as the vocalist and a great reed section with musicians like a young Benny Carter. Or what about the duo recordings of Jimmy Johnson and Clarence Williams at the piano, featuring a spoken comical sketch for two gentlemen in How Could I Be Blue and I've Found A New Baby. And don't miss that great brass bass playing by an unknown in High Society Blues, following the melody, while the reeds play a second melody behind it !
Clarence Williams by Boy Ten Hove (1940s)

Listening to this record I wondered how many modern jazz lovers know these great Clarence Williams sides? Those great recordings from the 1920s, played in a way we don't often hear nowadays; even bands that play in the 1920s black jazz tradition bring their own experiences along, without copying the original tune. So, please, don't forget to play those early jazz greats, like the Frog album with Clarence Williams Columbia recordings; these recordings sound fresh and clear nowadays, as if they were played last year.

"Whoop It Up" - Clarence Williams: The Columbia Recordings: volume 2 ( Frog DGF17)
Contact:
keepswinging@live.nl

AT RANDOM:
Weary Way Blues - BECHET-NICHOLAS BLUE FIVE: Sidney Bechet and Albert Nicholas clarinet, Art Hodes piano, Pops Foster bass and Danny Alvin drums. Recorded on the 12th of February 1946 for Blue Note.


Time exposure for the 16th of February:
1928:

  • mary = piccadilly revels band

1938:

  • every tub / swinging the blues = count basie o
  • you you and especially you / if dreams come true / at the jazz band ball / that da-da strain = bobby hackett o

1948:

  • all the things you are / just you just me / suburban eyes = thelonious monk quartet

1958:

  • halfbreed apache / autumn in new york / embraceable you / half-breed apache / i'll remember april / jor-du /what's new = stan getz-chet baker quintet
Keep swinging

Hans Koert


keepswinging@live.nl


PLAYLIST

blue note/hot jazz on blue note (4) - disc 1 = dutch jazz world/99 (2) = clarence williams/whoop it up = so what-late night mix/compiled and mixed by dj please (2) = george braith/bip bop bam


Retrospect
In Pursuit Nicolas Krassik


Nederlands ( To the English translation )

De meeste mensen, die deze blog bezoeken, hebben hun voorkeuren voor een bepaalde soort jazz, voor een stijl of een muzikant, die ze graag horen spelen. De één zou je een Oude Stijl aanhanger kunnen noemen, een traditional in goed Engels, de ander een aanhanger van moderne jazz, een modernist (what's in a name?) - net als in de jaren vijftig. Het lijkt alsof de strijd tussen deze twee groepen tegenwoordig wat uitgestreden is - de scheidslijn wordt in ieder geval niet meer zo dik getrokken als vroeger. Zelfs in een ieders leven kunnen voorkeuren en interesses verschuiven. Zelf begon ik me als puber te interesseren voor de free jazz, de New Dutch Swing, zoals de titel van het boek van Kevin Whitehead deze muziek omschrijft; later werd ik gepakt door de oude stijl jazz zoals die in Breda gespeeld werd en nu geniet vooral de na oorlogse jazz mijn interesse. Hoewel ...... ik blijf een omnivoor, een alleseter, die nog steeds kan genieten van alle soorten jazz gemaakt tussen 1908 en 2008.


R. Crumb

Muziek gemaakt in de jaren twintig en dertig is ouderwets, geweest, mono opgenomen als of de microfoon onder een wollen deken verstopt zit, zit vol krassen en ruis en klinkt gedateerd: veel moderne jazz liefhebbers denken er zo over alsof muziek van voor "de oorlog" een soort onontwikkelde primitieve muziek is, gespeeld door musici, zonder afgeronde cum-laude conservatorium opleiding. Feit is, natuurlijk, dat deze vroege jazz een onderdeel is gebleken in een evolutieproces, waarin al technieken werden toegepast, die nu bijna niet meer te horen zijn, zoals slap tongue spelen, het aanzetten van een toon op een specifieke manier, versieringen van noten en het plaatsen van accenten met het bekken in akoestische opnamen.

Afgelopen week draaide ik de Frog CD "Whoop It Up", een verzameling van Columbia-opnamen uit 1929-1931 gemaakt door de Early Jazz Great Clarence Williams ( 1898-1965 )


Wat een schitterende muziek - tachtig jaar geleden opgenomen. Ik heb genoten van nummers als If You Like Me Like I Like You, met Clarence Williams zang en opmerkingen roepend als Everybody Now als of hij de bandleden extra wil aansporen in de collectieve improvisatie; of Breeze, met die melancholische stem van Clarence, dat me doet denken aan een
Nederlandstalige hit ( Heeft iemand een idee welke ik bedoel?) of die messcherp getimede knal op het bekken van Floyd Casey in In Our Cottage Of Dreams. Nog zo'n prachtig nummer: You've Got To Be Modernistic met Eva Taylor, de echtgenote van Clarence Williams, als zangeres bij de band, begeleid door een geweldige rietsectie met o.a. een jonge Benny Carter. En wat de denken van die twee komische sketches voor twee heren van Jimmy Johnson en Clarence Williams op de piano in How Could I Be Blue en I've Found A New Baby. En mis vooral ook niet het nummer High Society Blues met daarin een sousafoonsapeler, een blaasbas, die de melodie speelt, begeleid door de rietspelers, die een tweede melodie daar tegen aan zetten.
Clarence Williams door Boy ten Hove (jaren veertig)

Al luisterend naar deze opnamen, vraag ik me af, hoeveel jazzliefhebbers nog wel eens naar deze fantastische Clarence Wiliams nummers luisteren? Juweeltjes, stuk voor stuk, zoals zoveel opnamen uit die periode. Zo horen we het tegenwoordig niet meer, en zelfs orkesten, die spelen volgens die oude traditie lukt het maar zelfden die zelfde perfectie en sound te krijgen, zonder de opname te hoeven kopiëren. Dus een oproep aan een ieder die houdt van jazz, om die early jazz greats, zoals Clarence Wiliams niet te vergeten; de opnamen klinken tegenwoordig kraakhelder en vol alsof ze vorig jaar pas opgenomen zijn.
"Whoop It Up" - Clarence Williams: The Columbia Recordings: volume 2 ( Frog DGF17)

Contact: keepswinging@live.nl

AT RANDOM:
Weary Way Blues - BECHET-NICHOLAS BLUE FIVE: Sidney Bechet en Albert Nicholas klarinet, Art Hodes piano, Pops Foster bas en Danny Alvin slagwerk. Opgenomen op 12 februari 1946 voor Blue Note.


Tijdopname voor 16 februari:
1928:

  • mary = piccadilly revels band

1938:

  • every tub / swinging the blues = count basie o
  • you you and especially you / if dreams come true / at the jazz band ball / that da-da strain = bobby hackett o

1948:

  • all the things you are / just you just me / suburban eyes = thelonious monk quartet

1958:

  • halfbreed apache / autumn in new york / embraceable you / half-breed apache / i'll remember april / jor-du /what's new = stan getz-chet baker quintet
Keep swinging

Hans Koert


keepswinging@live.nl

SPEELLIJST

blue note/hot jazz on blue note (4) - disc 1 = dutch jazz world/99 (2) = clarence williams/whoop it up = so what-late night mix/compiled and mixed by dj please (2) = george braith/bip bop bam

Retrospect

In Pursuit Nicolas Krassik

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Labels:

1 Comments:

Blogger Jo said...

Thanks a lot, Hans, for pointing to Clarence Williams, a truely Jazz Great almost forgotten or neglected in today's conception of jazz. The mentioned cd in the great Frog series is accompanied by a volume 1, "Dreaming The Hours Away" (DGF14) containing material recorded for Columbia 1927-28. This is essential jazz recordings of the 20s, actually almost everything recorded by Clarence Williams from 1923-37 is essential, if you would have an idea about how jazz evolved from a local New Orleans entertainment business to an idiom of composed and arranged music with a broad appeal to a larger audience. By the way, don't forget that Clarence Williams also was an important talent scout, music producer and publisher spotting talent like - yes, Louis Armstrong, Sidney Bechet, Bessie Smith a.o.
Jo

10:41 AM  

Post a Comment

<< Home