Introducing Kenny Cox

( Naar de Nederlandse vertaling.)
One of my favorite series in jazz-reissues is the Blue Note Connoisseur CD Series, a limited edition of rare, forgotten recordings from its archives that never became hits. When I find one at a fair or in a record shop: I'll buy it, even if the performers are unknown to me. These reissues are like a bottle of wine. Some taste very well, from the very beginning; others need some time to ripe, before they taste well.
Some weeks ago I found the album Introducing Kenny Cox and the Contemporary Jazz Quintet (Blue Note 385189), in fact a compilation of two late 1960s albums, titled Introducing, like the title of the reissue and the album Multidirection. Really, I'd never heard of this Kenny Cox, who was a piano player. Born in Detroit November 1940, he learned to play the piano, although he prefered the trumpet. He went to the Detroit Conservatory of Music. He played a lot of gigs ( he started when he was 5 years old !) with musicians like Yusef Lateef, Charles McPherson and Hugh Lawson until 1961. In that year he moved to New York and toured for three years with vocalist Etta Jones, he accompanied at the piano. In 1964 he returned to Detroit and played with Roland Kirk. Around that period he started his own group with musicians like Charles Moore, a trumpet player who was the leader of one of the first avant-garde groups of Detroit, the D.C. Five. He was influenced at that time by Miles Davis, while Kenny Cox was more a Bud Powell and Herbie Hancock supporter. Another guy in the group was Leon Henderson; he played, like brother Joe, the tenor saxophone. Ron Brooks is to be heard at the bass and he was "the old man" in the group, 33 years old. Danny Spencer, he is the odd man out with his look as if he is our Dutch crown prince Willem-Alexander; he played the drums.
These two LPs are the only ones made by this group for Blue Note ( he made some records early 1970s for other labels too ) and they are played by a solid and tight combo. For me the first one, Introducing, is the best - the second one Multidirection, feels more like, as they label it in the a review, like a collection of sketches. Great music. Really, this is one of those bottles of wine, stored on a shelf near the ground floor, with a bad designed label, ignored by the ordinary wine drinker, but being recognized as a very good wine by the true connoisseur. It is one of my smash hits of the year.

Kenny Cox seems to be still active in performing in the Detroit environment and recorded with musicians like James Carter. Isn't it nice to learn that James Carter is playing tonight in Middelburg, in the southwest part of The Netherlands, omly 15 km. from my house? It's a small world...........

AT RANDOM:
Oscar Aleman - 1 (pagina12)
A compilation of recordings made by the Argentine guitar player Oscar Aleman from the 1940s and 1950s, as an extra in an Argentine newspaper, titled Pagina12
Pagina 12

Time exposure for the 14th of November:
1927:

• st. louis blues = al bernard
• florence = juanita stinette chapelle
• st. louis blues = goofus five
• bye bye florence = bert howell

1947:

• my old flame = charlie parker quintet

1957:

• dance of the infidels = george wallington quintet

1967:

• crepuscule with nellie / epistrophy / i'm gettin' sentimental over you / just a gigolo / lulu's back in town / off minor / sweet and lovely = thelonious monk quartet

1977:

• detyour ahead / lonely hunter / modal soul / short rainbow / sweet basil = rein de graaff-dick vennik quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

PLAYLIST
paquito d'rivera/sons do brasil = introducing kenny cox contemporary jazz quintet = sidewalk hot jazz o/saratoga ahout (lp) = jazz networks/blues 'n' ballads

Nederlands ( To the English translation )

Eén van mijn favoriete jazzheruitgaven is de Blue Note Connoisseur CD Serie, een gelimiteerde uitgave van zeldzame, nu vergeten opnamen uit de archieven van Blue Note, die nooit grote verkoopcijfers haalden of zullen halen. Als ik zo'n plaat tegenkom op een beurs of in een platenwinkel koop ik hem altijd, of ik de musici nou ken of niet. Deze heruitgaven zijn net als een fles wijn. Sommige zijn al helemaal op smaak als je de fles ontkurkt, andere moeten nog rijpen en smaken pas lekker na een paar keer draaien. Enige tijd geleden vond ik het album Introducing Kenny Cox and the Contemporary Jazz Quintet ( Blue Note 385189 ), in feite een heruitgave van twee platen uit de late jaren zestig, getiteld Introducing, net als de titel en Multidirection. Eerlijk waar, ik had nog nooit van de pianist Kenny Cox gehoord, laat staan van zijn muziek. Hij werd geboren in Detroit in november 1940, leerde als kind piano spelen, hoewel hij liever trompet had gespeeld, en ging naar het Conservatorium van Detroit. Hij speelde in veel optredens, vanaf zijn vijfde jaar (!) met musici als Yusef Lateef, Charles McPherson en Hugh Lawson tot aan 1961. In dat jaar verhuisde hij naar New York waar hij de begeleider van Etta Jones werd. In 1964 keerde hij terug naar Detroit en speelde er met Roland Kirk. Rond die tijd begon hij met een eigen groep musici zoals Charles Moore, een trompettist, die de leider was van één van de eerste avant-garde groepen van Detroit de D.C. Five. Charles Moore werd beinvloed door Miles Davis en dat hoor je door heel de plaat, terwijl Kenny Cox meer een Bud Powell en Herbie Hancock fan was. Een andere muzikant in zijn groep was Leon Henderson; hij speelde, net als zijn broer Joe, de tenorsax. Ron Brooks is te horen op de bas en met zijn 34 het ouwetje in de groep. Hij werd daar vaak mee geplaagd. Danny Spencer, die met zijn oer-Hollandse uitstraling á la Willem-Alexander in de groep een beetje uit de toon valt, bespeelt het slagwerk. Deze twee LPs zijn de enige door Kenny Cox gemaakt voor Blue Note ( in de daaropvolgende jaren maakt hij er nog een paar platen voor andere labels) en ze leren dat deze Contemporary Jazz Quintet een hecht en stevig ensemble vormde. Voor mij is de eerste LP, Introducing, het best. Hierin laten ze een fantastisch stuk muziek horen. De tweede plaat is meer een verzameling korte stukjes, maar verder ook een prima plaat. Dit is echt zo'n mooi voorbeeld van, om in beeldspraak te blijven, zo'n foute fles wijn, te vinden op één van de laagste schappen in de supermarkt, met zo'n verkeerd ontworpen label; een fles, die door de gemiddelde wijndrinker volkomen genegeerd wordt, maar door de echte kenner, de ware connoisseur, gewaardeerd wordt. Het is voor mij één van mijn mooiste CDs van het jaar.
Kenny Cox schijnt nog steeds op te treden in Detroit en omgeving en opnamen te maken met musici als bijvoorbeeld James Carter. Is het niet opmerkelijk dat nu juist die James Carter, vananvond 15 kilometer hier vandaan optreedt in Middelburg? Wat is de wereld toch klein .......

AT RANDOM:
Oscar Aleman - 1 (pagina12)
Een verzamel CD van Argentijnse opnamen gemaakt door Oscar Aleman in de jaren veertig en vijftig. Verschenen als bijlage bij een Argentijnse krant als Pagina 12.
Pagina12

Tijdopname voor 14 november:
1927:

• st. louis blues = al bernard
• florence = juanita stinette chapelle
• st. louis blues = goofus five
• bye bye florence = bert howell

1947:

• my old flame = charlie parker quintet

1957:

• dance of the infidels = george wallington quintet

1967:

• crepuscule with nellie / epistrophy / i'm gettin' sentimental over you / just a gigolo / lulu's back in town / off minor / sweet and lovely = thelonious monk quartet

1977:

• detyour ahead / lonely hunter / modal soul / short rainbow / sweet basil = rein de graaff-dick vennik quartet

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


SPEELLIJST
paquito d'rivera/sons do brasilintroducing kenny cox contemporary jazz quintetsidewalk hot jazz o/saratoga ahout (lp)jazz networks/blues 'n' ballads

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium