Moro No Brasil

( Naar de Nederlandse vertaling.)


The Moro No Brasil documentary made by the Finnish filmer Mika Kaurismäki was released in 2002. After I saw his last document, Brasileirinho, about choro music in Brazil, I wanted to see this one too.

In the film Moro No Brasil ( which means I Live In Brasil ) Mika tells how he got into touch with the music of this South American country. He refers to the fact that Brazil is a very large country and that making one film about the musical traditions of Brazil is an impracticable task. He has to make choices.

The film wants to show the origin of the roots of Brazil music, so it starts with shots from native indian people who demonstrate their rhythms. Mika tells that he had to make difficult choices, as there are so many musical traditions and styles in Brazil. He concentrated his field of activity to the Northeast regions of the country, Pernambuco and Bahia, and the city of Rio the Janeiro, where all musical traditions come together. He suggests that these part of the country are melting-pots of traditions and cultures.

Another choice he made is that he filmed the music of the street, not the great musical stars, but the common people making music. I think the shots he made in the favela's of Rio are a good example how the music lives.

The film is set up around different music styles; most unknown rhythms for our western ears, but all part of the roots of Brazilian music, like the samba. You can hear maracatu, frevo, coco, forro, embolada and it ends with the samba. Of course I had hoped that choro was part of the documentary, but that music style is not part of it. He explains that he encountered many beautiful things which have to be documented later, and as I started this blog he made a beautiful documentation about choro music with Brasileirinho in 2005.

There are some minor points of critic I have. The shots he made about the different music styles, as mentioned before, give me the feeling being a traveller witnessed of an organised culturale meeting for tourists. It seems as if it is all directed, not very spontaneous. Maybe this feeling is originated by the fact that Mika walks around with a small camera and a great part of the film is filed with a continuous stream of groups of colourful people demonstrating their local traditions on the local plaza. I didn't had that feeling seeing his documentary Brasileirinho.

The copy of the film I had released by Filmfreak Distribution suggests that the film is spoken in English and Portuguese with French and Dutch subtitles. That's not a fact for that release. The film is spoken in German and the subtitles in Dutch (I haven't examined the French ones) are only used when Portuguese is spoken. I guess some expert forgot that German and Dutch are two complete different languages. A shame !!

The DVD gives but few information about the film. If you want some more background information you need the CD released in 2003 which contains fragments of the music used in the film. Some parts, filled with fragments of rhythms of that CD might be interesting for etnic musicologists; for me only some tracks recorded in Mika's Bar are nice to play (without the moving images on your screen).

If you have to spend a limited amount of money and you love to get known to (part of) Brazilian music I'd suggest to obtain the Brasileirinho DVD and leave the Moro No Brasil DVD in the shop. Get yourself a copy of it in the library !

If you love to see some shots from the documentary click on the title bar.

A part of the film as made in Bahia is to be found here

A contribution about the Brasileirinho documentary is to be found here

This blog will be posted later this week in the Choro blog

Nederlands ( To the English translation )



De Moro No Brasil documentaire, gemaakt door de Finse filmer Mika Kaurismäki is uitgebracht in 2002. Toen ik zijn laatste film, Brasileirinho zag, over de choro muziek tradities in Brazilië, wilde ik deze documentaire ook zien.

In de film Moro No Brasil ( betekent Ik Woon In Brazilië ) vertelt Mika hoe hij in aanraking kwam met de muziek van dit Zuid-Amerikaanse land. Hij stelt dat Brazilie een erg groot land is en dat het maken van een film over de muzikale tradities eigenlijk onbegonnen werk is. Hij moest dan ook keuzes maken.

In de film wil hij vooral de wortels van de Braziliaanse muziekcultuur opsporen, dus begint zijn film met beelden van de originele bewoners, de indianen, die hun ritmes en zang demonstreren.
Het maken van keuzes was niet gemakkelijk, omdat Brazilie zoveel muzikale tradities telt. Hij concentreerde zich dan ook op het noordoostelijk deel van het land, de regionen Pernambuco en Bahia en Rio de Janeiro, de plaats waar alles te vinden is. De gebieden die hij bezocht zijn volgens Mika de smeltkroezen van de Braziliaanse muziek en tradities.

Ook koos hij voor het filmen van de muziek gespeeld door de gewone man op de straat, dus niet voor grote namen. De opnamen in de krottenwijken van Rio, the favela's, zijn daar een goed voorbeeld van.

De film laat verschillende muziektradities zien, de meeste voor ons onbekend, maar alle deel van de uitgebreide Brazilaanse cultuur, zoals de samba. Je kunt kennismaken met maracatu, frevo, coco, forro, embolada en het eindigt met de samba. Natuurlijk had ik gehoopt dat er ook aandacht aan de choro muziek zou worden gegeven, maar dat is niet gebeurd. Hij legt uit dat hij zoveel mooie dingen tegengekomen is, die wachten om vastgelegd te worden. In 2005 hield Mika zich aan zijn woord en kwam met de documentaire Brasileirinho over choro.

Toch heb ik een paar kritische noten: De filmfragmenten van musicerende mensen doen me denken aan bijeenkomsten, opgezet om een groep georganiseerde toeristen te vermaken. Misschien komt dit omdat Mika zelf met een kleine handcamera rond loopt. De optredens lijken erg geregiseerd. Dit gevoel vindt wellicht zijn oorsprong in het feit, dat er heel veel muziek op de film staat - het ene kleurrijke straatfeest op het centrale marktplein, volgt het volgende op. Dit gevoel had ik bij de Brasileirinho film veel minder.

Het exemplaar van de film, uitgebracht door Filmfreak Distribution meldt dat de film gesproken wordt in het Engels en Portugees met Franse en Nederlandse ondertitels. De film echter wordt gesproken in het Duits en de Nederlandse ondertitels ( Ik heb de Franse niet gecontroleerd) verschijnen alleen als er Portugees gesproken wordt en niet bij het Duits. Ik denk dat één of andere slimmerik van mening was dat Duits en Dutch dezelfde taal waren. Wat slordig !!!

Als je achtergrond informatie wilt vind je daar weinig van terug op de DVD hoes.Je zult dan de CD met de soundtrack moeten kopen. Deze CD is wellicht interessant voor in etnische muziek gespecialiseerde musicologen, want de ritme-fragmenten gaan snel vervelen. Alleen de nummers, die gebundeld zijn in Mika's Bar zijn goed te beluisteren ( zonder beelden).

Als je een beperkt budget hebt en je wilt een documentaire kopen over Braziliaanse muziek, kies dan Mika's film Brasileirinho en laat de Moro No Brasil liggen. Je kunt die altijd nog lenen in de videotheek.

Als je een fragment van de film wilt zien klik dan hier

Een trailer van de film zit verstopt onder de kop.

Een blog over de Brasileirinho documentaire is te vinden onder deze link

Deze blog zal later deze week ook te vinden zijn in de Choro blog