Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight

Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight (English) - Goodson Gramophone Record: een nieuw geluid ( Nederlands) - Goodson and Boots (English)

The lightest, most durable, unbreakable record yet produced
GOODSON RECORD: PLIABLE - UNBREAKABLE - FEATHERWEIGHT
Hans Koert

The GOODSON GRAMOPHONE RECORD CO. LTD. London, England - as its full manufacturers identification was labelled, produced commercial recordings between 1929 and 1931. One of the characteristic features of these white flexible records, made of a non-flammable material called Rhodoid was, that it had no separate (paper) label around the spindle hole like regular records, but its complete surface could be used for printed messages.
The Goodson Records ( collection: Hans Koert)

Goodson Records was a short lived record label which produced a flexible type of records in England between December 1929 and February 1931. They were made of a white opaque celluloid named Rhodoid, which was labelled as Non-Inflammable ( The earliest Goodson gave problems, as they happened to be easily inflammable).

Aroun d 1930 numerous producers of flexible records tried to make a living by producing light unbreakable gramophone records, that could be produced cheap in large quantities. The vulnerable shellac records were expensive to produce and broke easily. For the cheap flexible record the Great Depression seemed a godsend - the people didn't had two pennies to rub against each other and cheap records, like the cardboard Hit of the Weeks, produced more then 350,000 copies a week. The cardboard Hit of the Weeks are still best known and are fully listed on the Hit of the Week-Durium Discographies. They were playable on one side only, but with almost 5-minutes playing time, Durium suggested in 1932, that two complete songs were on one side - Two "Big" Hits. The self-changing record, the British Durium records promoted itself, the record you don't have to turn around. It was flexible and unbreakable and a promotional picture showed, that you could even use a hammer or shoe to test how "durable" the records was. And they are ....... more then 80 years later most Hit of the Weeks are still playable.

Big City Blues - Mermphis Jazzers ( 1929) ( Goodson Nº 131) (Hans Koert collection)

Other records were made of transparent plastics, like Flexo, Filmophone, Phonycord or Virginia, but most of them didn't survive time ... they warped easily and most of them are unplayable now. Goodson, was, in my opinion, the best of the rest. It promoted itself as Double-Sided and they were Featherweight. The best way to proof its qualities was playing it, Goodson suggested: Have stood the test, their mellow tone, full volume, clear cut notes and absence of surface noise, justify our claim to have produced a perfect record. Reading this, it brings a smile to your face ............ , but also other record companies like Durium greatly exaggerated its audio qualities. Goodson Records do not break and scratching does not harm them. They are flexible and so light in weight that sixty can be carried in a portable gramophone. Well, I've tried to store half of it ( my collection of Goodson contains two dozens copies )and it just fit into my Viva-tonal Columbia Grafolona Nº109A 1929 gramophone, but with space for a handful - but 60? Durium suggests in a Dutch advertisement that Minstens 35 platen kunnen in een koffergramofoon mee ( = At least 35 records can be stored in a portable gramophone) - well that seems a more realistic number ........ although if I study the Veckans skiva sleeve picture?

A handfull of Goodson to store into a portable gramophone, but 60 copies? ( photo courtesy: Hans Koert)

Listen to one of those Goodson records: Breakaway by the Cosmopolitan Dance Players, one of the numerous anonymous studio bands directed by Fred Hall from the Grey Gull Studios (June 1929)

A great view: a Goodson playing on my portable gramophone ( photo courtesy: Hans Koert)

The Goodson Records are unique - did you know that these records are the only records with the tune-information available on both sides of the record? The record has no (paper) label around the spindle hole which means that the info can be printed everywhere - also over the groove. The label info on the commercial releases is printed large in the middle of the record - you can't miss the hand with the bended record. In the four quarters you can read four times the same track information for both sides. As the Goodson were complete printable on both sides it was the ideal spot to promote events or advertise products. Like Durium Goodson records were used for promotion and advertisements for brands like Boots The Chemists (Always Open Day and Night), Wellsbach Lamps (United for Service To Give Good Gaslight), Henleys and British Record Washer Soap ( A free Goodson Record without advertising matter for Eighteen Cartons of Britisch record Washer Soap).
part of a Goodson record catalogue (July 1930). (negative) ( Thanks to Brian Rust)

Goodson produced also custom records, selling its surface for promotional messages. In a few previous blogs I told you about the records, released to promote the Mawson Antarctic Expedition of 1929 and about the a record issued at the 1929-1930 Exposicion Internacional de Barcelona. In one of the latest Flexible Records blogs I asked your help to complete a series of scans with Boots The Chemists advertisements. Hope you can help us.

Tomorrow I hope to post a blog about Goodson Records in Dutch, but not, as usual, a translation of the above one. Dutch visitors, anxious to learn more about this subject, normally understand English well. I love to repost an article from Het Leven from the 29th of November, 1930 entitled Goodson Gramophone Record; een nieuw geluid!

This contribution has also been published at the Flexible-Records blog.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

The beautiful white colored 1930s Goodson Records are now rare 78rpm collectors items. They belonged to one of the numerous flexible records released around 1930 and it is great to read how the manufacurers promoted its product being pliable, unbreakable and featherweight. But when the ads refer to their mellow tone, full volume, clear cut notes and absence of surface noise, justify our claim to have produced a perfect record, it makes us smile in 2010. Keep Swinging loves to spotlight these forgotten sound recording mediums. If you don't want to miss it, ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Chris Joris Experience new album: Marie's Momentum

Chris Joris presenteert nieuwe plaat: Marie's Momentum (Nederlands) Chris Joris Experience new album: Marie's Momentum ( English)

Like Art Blakey Chris creates the ideal circumstances for his bandmates to develop. CHRIS JORIS EXPERIENCE new album: MARIE'S MOMENTUM
Hans Koert

In Augustus 2010 Chris Joris and his Experience presented its latest album, entitled Marie's Momentum. The record contains a dozen tracks ( + two bonus tracks) recorded in June 2010 in Jazz Club De Werf in Bruges.

Chris Joris ( source: Chris Joris My Space)

The personnel on this record is, except the leader Chris Joris on percussion and piano ( two tracks), Frank Vaganée on alto and soprano saxophone, Nico Schepers on trumpet and flugelhorn, Free Desmyter at the piano and Axel Gilain on bass. Guest player is flutist and alto saxophone player Eric Person. The young Flemish vocalist Kimberly Dhondt is to be heard in one song.

Chris Joris, born in November 1953, was raised with classical music all around and studied piano and clarinet. His father was Jan Joris, a well known opera singer. During the mid 1970s he became interested in jazz and became fascinated by African music. He played with the late Johnny Mbizo Dyani, a South African bass player. One of his first records, Song For Mbizo, recorded in Bruges, July 1976, was with Johnny Mbizo Dyani on bass. In the early 1990s this album was reissued on cd with some extra tracks dedicated to the young bass player who passed away to early with Chris Joris on piano and percussion, Frank Vaganée, John Ruocco and Steve Houben on reeds, Bob Stewart, an American tuba player, Frans Van Der Hoeven on bass and Dré Pallemaerts on drums. Joris experimented with numerous African percussion-instruments during these early days and was fascinated by world music before others had discovered this kind of music. Chris was not the first one to experiment with these foreign rhythms and instruments: In Holland we had Han Bennink and in the US Don Ellis and Lloyd Miller. but Chris became the expert for Belgium - no doubt about that. He developed into the most important percussionist of Belgium and could play dozens of exotic percussion instruments from Africa and South America. He is a sought after session musician and accompanied great names like Richard Galiano and Ivan Paduart ( Illusions Sensorielles and Folies Douces), Bert Joris ( no relatives), John Ruocco and Philp Catherine. In 1997 the group Chris Joris Experience was founded, a quintet with often guest percussionists added and since that time he played on festivals like Middelheim with foreign guests like Eric Person and tuba player Bob Stewart. The former, Eric Person plays the flute and soprano sax on two bonus tracks on Chris' latest album. The Chris Joris Experience ( cd cover (Marie De Neve-Roland Legein))
Vocalist Kimberly Dhondt from Sint Niklaas ( a Flemish city between Antwerp and Ghent) sings a sensitive tune entitled Alfonsina Y El Mar. The tune is dedicated to the Argentine poet Alfonsina Storni, whose remarkable death ( it is said that she commited suicide by walking into the sea, being disappointed in the death of her love) inspired Ariel Ramírez and Félix Luna to compose a song. This famous song, Alfonisna and the Sea ( title in translation) has been sung by icons like Mercedes Sosa and Nana Mouskouri. Listen to the version of Kimberley Dhondt as sung on the album Marie's Momentum.

Chris Joris (photo courtesy: Wil. source: Chris Joris My Space)
For Marie's Momentum, Marie refers to his partner, Chris invited Belgian musicians to join him, like trumpet player Nico Schepers and saxophone player Frank Vaganée, who are regular members of the Brussels Jazz Orchestra. Free Desmyter, who has his own quartet and is part of the Ahoar Ensemble, a group that plays contemporary world music, plays the piano. Axel Gilain on bass and Chris Joris, of course, on drums and percussion. This album, Marie's Momentum, is more jazzy then his previous ones, which had more African musical influences. Most of the tunes are Chris Joris own compositions and Chris used several foreign percussion instruments like conga's, batas, a strong sounding hand drum, likembé, a thumb piano and the balaphone, a kind of wooden xylophone. The tune Mulatina opens with a great example of Chris craftsmanship, like in Green Thumb - part 2 where Chris opens with a complicated rhythm on drums. The latter seems to be a continuation of part 1 which ends abrupt, as if the needle jumps out of the groove!
A great recording with for me a first introduction to the music of Chris Joris, who is a skilled improvisator and, like one of his predecessors in bygone days. Art Blakey, the great band leader who offered a solid base for his band members to develop.

I hope to join one of Chris Joris' concerts soon. Next weekend the Jazz Brugge festival ( = Jazz Bruges) has been scheduled from Thursday the 30th of September up to Sunday the 3rd of October 2010, but Chris Joris is not part of the line ups. Don't worry - the festival offers a lot of great bands, like the Brussels Jazz Orchestra, the Enrico Rava Quintet and the Courtney Pine Quintet, I heard in Middelburg one and a half year ago with the program Transition in Tradition, a tribute to the music of clarinet player Sidney Bechet.
This Marie's Momentum cd can be ordered at the Jazz Brugge website.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Chris Joris is with his Experience one of the leading groups of Belgium for years. Years ago he became fascinated by the rhythms of Africa and South America and used it in his band in an era in which the name world music wasn't invented. His latest album, Marie's Momentum, recorded with Belgium jazz men only, is a pure jazz album and Joris creates with his rhythmical drive the ideal circumstances for his bandmates to develop. Keep Swinging listened to this album and reviewed it. If you don't want to miss any contribution, ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Chris Joris presenteert nieuwe plaat: Marie's Momentum

Chris Joris presenteert nieuwe plaat: Marie's Momentum (Nederlands) Chris Joris Experience new album: Marie's Momentum ( English)

Als een moderne Art Blakey weet hij een inspirerende omgeving voor zijn solisten te creëren.
CHRIS JORIS presenteert nieuwe plaat: MARIE'S MOMENTUM
Hans Koert

In augustus 2010 presenteerde Chris Joris met zijn Experience zijn nieuwste album, getiteld Marie's Momentum. De plaat bevat een twaalftal nummers + twee bonus tracks, opgenomen in juni van dit jaar in De Werf in Brugge.

Chris Joris ( bron: Chris Joris My Space)

Op de plaat spelen, behalve de leider Chris Joris op allerlei percussie-instrumenten en piano ( twee nummers), ook Frank Vaganée op alt- en sopraansax, Nico Schepers op trompet en bügel, Free Desmijter aan de piano en Axel Gilain op bas. Gastspeler is Eric Person (fluit en sopraansax) ( op de bonus nummers) en de Vlaamse zangeres Kimberly Dhondt.
Chris Joris, geboren in november 1953, groeide op in een gezin waarin klassieke muziek belangrijk was, Zijn vader was Jan Joris, een bekend operazanger. Chris leerde al jong piano en klarinet spelen. Midden jaren zeventig kreeg hij belangstelling voor jazz en raakte hij gefascineerd door de Afrikaanse muziek. Hij speelde met Johnny Mbizo Dyani, een Zuid-Afrikaanse bassist, die overleed in oktober 1986. Eén van zijn eerste platen, Song For Mbizo, opgenomen in Brugge, juli 1976, was met deze Afrikaanse muzikant. Begin jaren negentig werd deze plaat heruitgegeven op cd, aangevuld met recentere opnamen gewijd aan deze te jong overleden bassist met Chris Joris op piano en percussie, Frank Vaganée, John Ruocco en Steve Houben op rieten, Bob Stewart, een Amerikaanse tubaspeler, Frans van der Hoeven op bas en Dré Pallemaerts op slagwerk. Joris experimenteerde tijdens zijn carrière met allerlei Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse percussie-instrumenten in een tijd, dat de term Wereldmuziek nog uitgevonden moest worden. Er waren uiteraard al wel anderen, die de uitheemse ritmen en instrumenten omarmden, zoals Han Bennink in Nederland en Don Ellis in de VS, maar Chris' specifieke kennis en vaardigheid op Afrikaanse percussie-instrumenten staan hier buiten discussie.

Hij ontwikkelde zich tot wellicht één van de belangrijkste, maar in ieder geval één van de interessantste slagwerker van België en omringde zich op de bühne graag met tientallen Afrikaanse- of Zuid-Amerikaanse ritme-instrumenten ( luister maar eens naar The Call op zijn nieuwste album). Hij is een veel gevraagd begeleider en speelde met grote namen zoals Richard Galiano en Ivan Paduart, dat vastgelegd werd op twee albums: Illusions Sensorielles en Folies Douces, Jacques Pelzer, Toots Thielemans, Bert Joris ( geen familie), John Ruocco en Philip Catherine. In 1997 werd de groep de Chris Joris Experience opgericht, een kwintet waaraan vaak extra slagwerkers toegevoegd werden en deze formatie was dan ook vaak te zien op festivals, zoals Middelheim met buitenlandse gastspelers als Eric Person en tubaspeler Bob Stewart. De eerst genoemde, fluitist en saxofonist Eric Person is te horen op twee bonus tracks op deze nieuwe cd Marie's Momentum.
The Chris Joris Experience ( bron: hoes cd (Marie De Neve-Roland Legein))

De jonge zangeres Kimberly Dhondt uit Sint Niklaas is te horen in het gevoelige nummer Alfonsina Y El Mar. Het nummer is gewijd aan de Argentijnse dichteres Alfonsia Storni, wier opmerkelijke dood ( het verhaal gaat dat ze, door intens verdriet gekweld om de dood van haar geliefde, de zee ingelopen is en verdronken) Ariel Ramírez en Félix Luna inspireerden tot het schrijven van het lied. Het werdeerder op de plaat gezet door iconen als Mercedes Sosa en Nana Mouskouri. Luister maar eens naar de ingetogen versie van Kimberly, zoals die op de plaat Marie's Momentum staat.

Chris Joris (foto: Wil. bron: Chris Joris My Space)
Voor Marie's Momentum, Marie verwijst naar Chris' partner, zocht Chris vooral muzikanten uit eigen land, zoals trompettist Nico Schepers en saxofonist Frank Vaganée, die beiden in het Brussels Jazz Orchestra te vinden zijn. Free Desmyter speelt piano en heeft een eigen kwartet en maakt deel uit van het Ahoar ensemble, een groep, die voornamelijk hedendaagse wereldmuziek speelt. Axel Gilain speelt bas en Chris Joris, uiteraard, is te horen op slagwerk en percussie ( en op piano in 4 Steps For Ivy en The Proclamation).
Dit album. Marie's Momentum, is een echt jazzalbum geworden, waarin Chris een afgewogen plaats heeft met zijn exotische instrumenten. Het doet me soms denken aan wijlen Art Blakey, die als drummer met zijn Jazz Messengers fungeerde als een soort katalysator voor jong talent, waaruit blijkt dat een band meer is dan een optelsom van de leden. Chris gebruikt zijn Afrikaanse instrumenten zoals de conga, de batas, een warm klinkende handdrum, de likembé, een duimpiano en de balaphone, een Afrikaanse houten xylofoon met mate en weet, op een paar freejazz maten na, een stuwend jazzritme neer te zetten. Het nummer Mulatina opent met een mooi voorbeeld van Chris' vakmanschap, zoals ook in Green Thumb - part 2 waar Chris opent met een ingewikkeld ritme op slagwerk. Dit nummer lijkt een voortzetting van part 1, dat heel abrupt afbreekt, alsof de naald uit de groef springt.
De cd, Marie's Momentum van de Chris Joris Experience is een plaat die ik de afgelopen dagen al heel wat keren beluisterd heb en steeds nieuwe, nog onontgonnen lagen, openbaart. Ik zou mooi zijn om Chris en zijn mannen een keer live te kunnen horen. Op het komende Jazz Brugge festival dat gehouden wordt donderdag 30 september tot zondag 3 oktober 2010 zit hij echter niet bij de aantredende bands, wat niet wil zeggen dat er in Brugge niets te genieten valt ........... Wat te denken van het Brussels Jazz Orchestra, het Enrico Rava Quintet en Courtney Pine's Quintet, dat ik eerder in Middelburg zag optreden met zijn geweldige programma rond klarinettist Sidney Bechet.
Deze Marie's Momentum cd is te verkrijgen via de website van Jazz Brugge.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Chris Joris is met zijn Experience al jarenlang één van de toonaangevende groepen van België. Hij leerde al vroeg de ritmen en instrumenten uit Afrika en Zuid Amerika kennen en integreerde die in zijn bands in een tijd dat het begrip Wereldmuziek nog moest worden uitgevonden. Met zijn nieuwste plaat, Marie's Momentum, een groep bestaande uit louter Belgische jazzmuzikanten, krijgt de jazz alle ruimte en weet hij met zijn stuwende ritmen een situatie te creëren waarin de solisten alle ruimte krijgen. Keep Swinging liet zich door deze cd verrassen en als je dit wilt meemaken, mis dan de gratis nieuwsbrief niet. Vraag aan!


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Dutch Blue Jazz Ladies: She Could Play That Horn!

Hollandse damesorkesten met Clara de Vries en Annie van't Zelfde (Nederlands) Dutch Ladies Bands with Clara De Vries and Annie Van 't Zelfde ( English) Hollandse damesorkesten - Blue Jazz Ladies (Nederlands) Dutch Blue Jazz Ladies: She Could Play That Horn ( English)

Annie Van't Zelfde and Clara De Vries
DUTCH BLUE JAZZ LADIES: She Could Play That Horn!
Hans Koert

Dancebands were in the pre war years very popular in the Netherlands and a band with only ladies was top of the bill, maybe because the emancipation of women was still in its infancy. Both Clara de Vries and Annie van't Zelfde were popular women musicians, who played jazzy dance music, in stead of the light-classical repertoire of their colleagues who played walzes, tango's and Wiener songs. In a previous blog, entitled Dutch Ladies Bands with Clara De Vries and Annie Van't Zelfde I wrote about this early period too.

Pschorr in Rotterdam during the 1930s

Early 1930s Clara became a member of the Blue Jazz Ladies directed by Leo Selinsky and this band became extreme popular. Also Annie Van 't Zelfde became one of the members of the band. She played the tenor saxophone. In The Netherlands they played at dancings like Pschorr in Rotterdam and in Heck's Lunchroom in Amsterdam or The Hague. Annie told, that she sometimes played swinging jazz music, although not part of their repertoire, when the boss was not in the house ....... and the musicians and the audience liked it and became crazy. Clara De Vries ( 1918 - 1943)

Both Clara as Annie played in several girls-bands like the Wiener Jazz Ladies, in which she had to play the light-classical repertoire. In 1935 Clara De Vries founded her own band, the Jazz-Ladies, with female artists like Annie Van 't Zelfde on tenor saxophone and piano and Mickey Bezemer on reeds and cello, to name another colleague. It's a short-lived band. Annie remembers Clara as a very good trumpet player. It is said that Louis Armstrong even remembered Clara 30 years later. To quote the late Arie van Breda in his great hand book "100 jaar" Jazz in Den Haag - het New Orleans van de Lage Landen ( p. 156): Louis should have said: That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladies-band. Oh boy, she could play that horn! ( p. 156)Lunchroom Heck in The Hague ( 1920sg)

Clara gets a place in the orchestra of her brother, the Jack De Vries Internationals for some years. In 1937 the Jazz-Ladies is re-founded and they played at gigs in Mephisto in Rotterdam. On the 12th of July 1937 they even accompanied Coleman Hawkins. Jac. Papier, the manager of Mephisto, renamed Annie as Annie The Same, a literally translation of her family name. In 1938 Annie and Clara played in the Rosian Ladies, a damesorkest directed by accordion player Ro Hakker. They played at Heck's Lunchroom in Rotterdam.

Annie Van't Zelfde ( 1913 - 2002)
Annie Van 't Zelfde was born in Rotterdam May 1913 and passed away in June 2002, 89 years old. She studied at the conservatory of Rotterdam piano and in the early 1930s she changed to the clarinet and alto saxophone, thanks to a concert by the American dance band of Babe Eagan. In the 1930s she played in several all-girl bands together with her friend Clara De Vries. From 1939 up to 1946 she had her own band, entitled The Swing Stars. During the war she continued playing, like in the Otto Hendricks Zondagmiddagcabaret ( = Sunday morning cabaret). In the post war period she still played, in her 80s, at City Corner in Rotterdam. I remember to have heard her playing once in the 1970s or 1980s at the Doelenplein in Rotterdam, together with the Willem Breuker Kollektief. Can someone show me pictures from these events?
Evelyn Novacek - One of the numerous musical women of the 1930s and 1940s. Ad for Evelyn Novacek at Heck's City Lunchroom in Rotterdam.(source:http://www.evelynnovacek.web-log.nl/ )
In a tv-documentary, entitled Sweet and hot Music - Nederlandse damesorkesten uit de jaren ‘30 by Netty van Hoorn, Annie remembers Clara De Vries. In September 1942 she received a farewell letter from her friend Klaartje ( = Clara), who writes that she believes to be picked up soon by the Germans to be transported to an internment camp - a very emotional passage of the film.
Amsterdam - Heck's Lunchroom at the Rembrandts square
In the film six women remember there years in show biz during the 1930s and 1940s: Annie Van ’t Zelfde, piano, saxophone and clarinet; Juultje Cambre, trumpet and vocal, Mickey Besemer, saxophone, clarinet and cello; Hannie Rutgers, drums; Florentine Peuschgens, violin and Duifje Walvis, better known as Rita Del Vano, violin.
Rita Del Vano ( aka Duifje Walvis) en haar Solisten Dames Ensemble. (1930s)
Thanks to Piet Van 't Zelfde, who pointed me to the Sweet and Hot Music documentary by Netty Van Hoorn ( in Dutch). It can beordered at her website. and to Sarah De Vries for her support. Sources: Heb je wel gehoord van Clara de Vries by Hans Langeweg ( Dr. Jazz magazine 71 p. 25 - 29) - Heb je wel gehoord van Annie van 't Zelfde by Hans Langeweg (Dr. Jazz Magazine 72. p. 8 - 12) - Annie van't Zelfde ( NJA Bulletin 45 p. 18-19)

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Dancebands were popular in The Netherlands during the pre-war years and especially all-women bands, damesorkesten, drew full house. Clara De Vries and Annie Van't Zelfde were two popular musicians who played jazzy dance music. Others played only in the light-classical repertoire of walzes, polka's and Wiener Songs. Netty Van Hoorn, a Dutch film maker, produced a documentary about this period. Keep Swinging saw it for you. If you don't want to miss any contribution, please ask for its news letter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Hollandse damesorkesten: Blue Jazz Ladies

Hollandse damesorkesten met Clara de Vries en Annie van't Zelfde (Nederlands) Dutch Ladies Bands with Clara De Vries and Annie Van 't Zelfde ( English) Hollandse damesorkesten - Blue Jazz Ladies (Nederlands) Dutch Blue Jazz Ladies: She Could Play That Horn ( English)

Annie van't Zelfde en Clara de Vries
HOLLANDSE DAMESORKESTEN: BLUE JAZZ LADIES
Hans Koert

Dansorkesten waren in de jaren voor de oorlog erg populair in ons land en voor het publiek had een orkest bestaande uit alleen vrouwen heel wat extra te bieden in een samenleving die nog niet zo geemancipeerd was als nu. Clara de Vries en Annie van't Zelfde waren twee populaire muzikanten, die vooral jazzy dansmuziek speelden i.t.t. hun collega's, die zich in het licht-klassieke reperoire van chansons, polka's, tango's en Weense liederen begaven. In een eerder bericht, getiteld Hollandse damesorkesten met Clara de Vries en Annie van 't Zelfde besteedde Keep Swinging aandacht aan deze periode.

Pschorr in Rotterdam voor de oorlog

Clara werd begin jaren dertig lid van de Blue Jazz Ladies o.l.v. Leo Selinsky en deze band werd mateloos populair. Ook Annie Van 't Zelfde komt bij de band spelen. Zij speelt tenorsax. In Nederland speelden ze in clubs en dancings zoals Pschorr in Rotterdam of Heck's Lunchroom in Amsterdam. Zowel Annie als Clara speelden tijdens de jaren dertig ook wel in andere damesorkesten, zoals bijv. de WienerJazz Ladies, waar het repertoire wel weer anders zal zijn geweest. Annie vertelde dat ze soms stiekem, als de baas er even niet was, flink te keer gingen op het podium en al swingend, tot vermaak van het publiek ( en de muzikanten natuurlijk) de tent op de kop zetten. Clara de Vries ( 1918 - 1943)

In 1935 richt Clara de Vries haar eigen band op, the Jazz-Ladies, met louter vrouwelijke artiesten zoals Annie Van 't Zelfde op tenor en piano en bijv. Mickey Bezemer op rieten en cello. De groep bestaat maar kort. Annie herinnert Klaartje als een prima trompettist. Er gaat een verhaal, volgens het boek van de onlangs overleden Arie van Breda "100 jaar" Jazz in Den Haag - het New Orleans van de Lage Landen ( p. 156) dat Louis Armstrong 30 jaar later gezegd zou hebben: That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladies-band. (= die Louis de Vries, die had een zus Clara, die een damesorkest had.) Oh boy, she could play that horn! (= Lieve hemel, wat kon die spelen op haar instrument( p. 156) Lunchroom Heck in Den Haag ( jaren twintig)

Clara vindt een plekje in het orkest van haar broer, de Jack De Vries Internationals. In 1937 wordt het orkest the Jazz-Ladies weer nieuw leven in geblazen en schnabbelen ze in clubs of voor langere tijd in dancings als bijv. Mephisto in Rotterdam. Op 12 juli 1937 spelen ze zelfs als begeleidingsband met Coleman Hawkins. Jac. Papier, de manager van Mephisto, had Annie omgedoopt tot Annie The Same, een letterlijke vertaling in het Engels van haar achternaam. Eerder meldde ik een optreden in 1938 van Claartje de Vries in 't Kalfje in De Bilt, maar het is niet duidelijk of dit met haar damesorkest was. In 1938 spelen Annie en Clara bij de Rosian Ladies, in een damesorkest geleid door accordeonist Ro Hakker. Hiermee speelden ze o.a. in Heck's Lunchroom in Rotterdam.

Annie van't Zelfde ( 1913 - 2002)
Annie Van 't Zelfde was een echte Rotterdamse en dat kon je goed aan haar horen. Geboren in mei 1913 en overleden in juni 2002 bleef ze tot op hoge leeftijd actief in de muziek. Ze had aan het conservatorium piano gestudeerd en begin jaren dertig schakelde ze over op de klarinet en de tenorsax - naar haar eigen zeggen vanwege een optreden van de Amerikaanse All-Girls band van Babe Eagan. In de jaren dertig en veertig speelde ze in allerlei damesorkesten, meest met haar vriendin Klaartje. Van 1939 tot 1946 had ze haar eigen orkest, The Swing Stars. Ze bleef tijdens de bezetting doorspelen en was op de radio te horen, zoals in het programma van het Otto Hendricks Zondagmiddagcabaret. Na de oorlog was ze tot op hoge leeftijd te horen in Rotterdam, m.n. in de City Corner en ik hoorde haar ooit, met Willem Breuker, in de jaren zeventig of tachtig, op het Doelenplein. Heeft hier iemand nog foto's van?
Evelyn Novacek - Eén van de vele andere vrouwelijke entertainers, die o.a. bij Heck's City Lunchroom in Rotterdam optraden. (bron: http://www.evelynnovacek.web-log.nl/)
In een tv-documentaire, getiteld Sweet and Hot Music - Nederlandse damesorkesten uit de jaren ‘30 van Netty van Hoorn, herinnert Annie Clara De Vries. In september 1942 ontvangt ze van haar een afscheidsbrief, waarin Klaartje aangeeft dat ze verwacht binnenkort door de Duitsers opgepakt te worden. Zo gebeurde en Klaartje werd opgepakt, net als de rest van haar familie en kwam om in één van de vernietigingskampen van de Duitsers. In de documentaire leest Annie de brief voor - een emotioneel fragment!

Amsterdam - Heck's Lunchroom op het Rembrandtsplein
In de film uit 1989 heeft Netty van Hoorn zes (overgebleven) vrouwen geportretteerd, die in de jaren dertig en veertig in damesorkesten speelden: Annie van ’t Zelfde, piano, saxofoon en klarinet; Juultje Cambre, trompet en zang, Mickey Besemer, saxofoon, klarinet en cello; Hannie Rutgers, slagwerk; Florentine Peuschgens, viool en Duifje Walvis, beter bekend onder haar artiestennaam Rita Dal Vano, viool.

Rita del Vano ( alias van Duifje Walvis) en haar Solisten dames Ensemble. (jaren dertig)
Dank aan Piet van 't Zelfde uit Dordrecht ( de Volckerack Video), die me op de documentaire Sweet and Hot Music - Nederlandse damesorkesten uit de jaren ‘30 wees - de documentaire is te bestellen bij Netty van Hoorn.: Informatie uit: Heb je wel gehoord van Clara de Vries door Hans Langeweg ( Dr. Jazz magazine 71 p. 25 - 29) - Heb je wel gehoord van Annie van 't Zelfde door Hans Langeweg (Dr. Jazz Magazine 72. p. 8 - 12) - Annie van't Zelfde ( NJA Bulletin 45 p. 18-19) en Sarah de Vries voor haar belangstelling.
Hans Koert

keepswinging@live.nl

Dansorkesten waren in de jaren voor de oorlog erg populair in ons land en voor het publiek had een orkest bestaande uit alleen vrouwen heel wat extra te bieden in een samenleving die nog niet zo geemancipeerd was als nu. Clara de Vries en Annie van't Zelfde waren twee populaire muzikanten, die vooral jazzy dansmuziek speelden i.t.t. hun collega's, die zich in het licht-klassieke reperoire van chansons, polka's, tango's en Weense liederen begaven. Netty van Hoorn maakte een documentaire over deze periode met zes ( toen nog in leven zijnde) vertegenwoordigers van deze periode uit de vooroorlogse amusementsindustrie. De Keep Swinging bekeek de documentaire. Als je niets wilt missen vraag dan de gratis nieuwsbrief aan.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions