Keep (it) Swinging: Loevendie wint in Goes met 7-5

Of dit nu echt de muziek is waar de jeugd eens echt voor gaat zitten, weten we niet precies .... ( A.L. PZC 15 oktober 1971)
Muziek van Theo Loevendie en Leo Cuypers opnieuw uitgebracht.
Hans Koert

Misschien doet de kop van dit artikel meer denken aan de uitslag van een voetbalwedstrijd dan aan een muziekverslag. We moeten echter met het laatste rekening houden.
Bovenstaand citaat komt uit een krantenbericht uit de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant) van 15 oktober 1971 en ik moest aan dit concert denken toen onlangs een heruitgave van de eerste plaat van Leo Cuypers op de mat viel.

Deze keer een wat nostaligsche terugblik op des schrijvers jeugd in relatie met de twee MCN-heruitgaven. Zowel Mandela / Chess van het Theo Loevendie Consort en het debuutalbum van Leo Cuypers bevatten uitgebreide historische beschouwingen van Henk Bernlef plus de originele hoesteksten - ik wilde dit niet herkauwen, maar deze fraaie heruitgaven onder de aandacht brengen door herinneringen aan een bijzonder concert te delen.

Theo Loevendie ( foto PZC 29 juli 1982) (bron; krantenbank Zeeland)
Er wordt wel eens van de jeugd gezegd, dat ze te weinig vertier hebben, dat er niets voor hen te doen is, enz. enz., maar als er dan eens iets is waar men zich zou kunnen uitleven, dan schittert men door afwezigheid.
Bovenstaand citaat komt ook uit het zoekgeraakte krantenbericht in de PZC van 15 oktober 1971 met die intrigerende titel Loevendie wint in Goes met 7-5, dat mijn herinneringen aan een bijzonder concert kon bewijzen. Het Muziek Centrum Nederland (MCN), voorheen het Nederlands Jazz Archief, heeft onlangs Leo Cuypers naamloze debuutalbum uit 1972 opnieuw uitgebracht. Hoewel niet als zodanig aangeduid zou je het als de tweede heruitgave kunnen beschouwen in een serie over de Nederlandse Geïmproviseerde Muziek uit de jaren 60tig en 70tig - the New Dutch Swing, om de titel van het boek van Kevin Whitehead uit 1998 te citeren. Beide albums zijn voor mij meer dan zomaar her-uitgaven - ze vormen een herinnering aan mijn eerste ervaringen met de jazzmuziek.

Hervormd jeugdcentrum "De Veste"" in Goes, nu boekhandel De Koperen Tuin) ( 1965) (bron: Gemeentearchief Goes)
Als puber distantieerde ik me van de toen geldende mores, die voorschreef dat je van voetbal moest houden en fan moest zijn van The Beatles of The Rolling Stones. Ik groeide op in een plattelandsdorp op Zuid-Beveland in de tijd van Simon & Garfunkel, het Woodstock Festival en de liedjes van Jaap Fischer. Ik ging uit met mijn vrienden naar plaatselijke danszalen of organiseerde bandjes in onze jongerensoos Recrav in het oude gemeentehuis van ons dorp. Maar eenmaal tijdens mijn studie aan de Rijks Kweekschool in Middelburg kreeg ik interesse in de optredens, die georganiseerd werden door Jeugd en Muziek. Hier hoorde ik Wilem Breuker en Han Bennink met hun ICP (= Instant Composers Pool), Willem van Manen, Maarten van Regteren Altena en Martin van Duinhoven - zomaar wat namen die ik me nog herinner.

Mandela / Chess! - Theo Loevendie Consort ( uitgave MCN) (MCN 0901)
Ik herinner me ook Frank Wright gehoord te hebben, maar mogelijk was dat later, toen ik wel eens naar B14 in Rotterdam ging. Hoe dan ook ....... de herinneringen aan de concerten zijn vervaagd in de tijd. De muziek was bijzonder, spannend en er gebeurde van alles. Ik had, herinner me, als (jong) bezoeker weinig contact met de musici zelf, maar ik genoot van het ontspannen "muziek-" en plezier maken, dat de musici op het podium uitstraalden.

Loevendie wint in Goes met 7-5 - artikel van A.L. (PZC vrijdag 15 oktober 1971) (bron: Zeeuwse Krantenbank) (klik op de foto om het artikel te kunnen lezen)
Ik zet "muziek" hier niet per ongeluk tussen aanhalingstekens, want als ik thuis de platen van bijvoorbeeld Han Bennink ( een zestal klankdrukken getiteld Een Mirakelse Tocht Door Het Scharrenbroekse of de ICP Double, de "bonbondoos", die ik later dom dom dom heb doorverkocht (ICP 007 en 008) opzette, dan kon ik thuis rekenen op commentaar (Hé, zet die herrie eens wat zachter!). Zelf vond ik het toen reuze interessant en paste dit allemaal prima in de fase, waarin ik een eigen identiteit wilde laten zien ............
Helaas heb ik niet bijgehouden welke concerten ik zoal in die tijd bijgewoond heb - mijn concertlog is voor die jaren erg fragmentartisch, maar één concert herinner ik me nog goed - dat was in Goes, in De Veste, waar het Theo Loevendie Consort bijna voor ons een privéoptreden gaf. Voor vijf (betaalde) personen stelde het Loevendie Consort zich gisteravond (zeven in getal) in front op vond ik onlangs als bewijs in de krant. Volgens de verslaggever van de PZC, ene A.L., maakten ze zich er niet met een Jantje van Leiden van af.

Leo Cuypers (PZC 21 juni 1975) (bron: Krantenbank Zeeland)
De zeven musici waren Hans Dulfer, die met zijn saxofoonspel zou uitgroeien tot een veelgevraagd "pop"-artiest, Willem van Manen, nog steeds actief, Gijs Hendriks, die met zijn baritonsax de show bij me stal, Leo Cuypers, Martin van Duinhoven, Maarten van Regteren Altena en last but not least, Theo Loevendie. Uitgebreid vermeldt de krant de nummers die gespeeld werden, zoals Afro, Mandela, Scratch me (sic) (= Scratch), Monday en het laatste nummer voor de pauze Pepy. Waarschijnlijk heeft de verslaggever de tweede set niet meer afgewacht, want meer titels somt hij niet op. Dankzij de heruitgave door het MCN ( MCN 0901) van twee platen, die het Theo Loevendie Consort rond 1970 maakte, Mandela (Catfish 5C054 24 152) en Chess! (BASF 14-25180-2), waarop de gespeelde titels voorkomen, kan het plaatje der herinneringen, opnieuw ingevuld worden. Wat een geweldig concert moet het geweest zijn, concludeer ik met de oren van nu, al zal ik in 1971 lang niet alle lagen,die Loevendie en zijn Consort er in gestopt hadden, er uit gehaald hebben - de fascinatie voor de jazzscene was er niet minder om.

Leo Cuypers (uitgave MCN) ( MCN 1102)
De cd met Leo Cuypers verraste me, vooral nummers als Lovely rita; Weet ik nog niet, hans en de medleys herinneren me aan de keren dat ik Leo Cuypers hoorde spelen. Ik hoorde hem verschillende keren spelen en door zijn bejubelde Zeeland Suite (ze moeten zelfs op de dijk bij mijn geboortedorp Hoedekenskerke opgetreden hebben) heeft hij Zeeland op de (jazz)kaart gezet. Beide heruitgaven zullen heel wat mensen die herinneringen hebben aan de geïmproviseerde muziekscene uit de jaren zestig en zeventig aangenaam verrassen en iets van de sfeer uit die tijd terug kunnen halen. Voor mij zijn het waardevolle referenties aan mijn puberjaren.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Iedereen heeft van die herinneringen aan concerten, die je altijd zijn bijgebleven. Niet dat je nog gedachten of gevoelens kunt omschrijven die te maken hebben met de muziek, die toen gespeeld werd, maar soms zijn het "feiten", die, hoe onbelangrijk ook, zijn blijven plakken in je herinnering. Zo heb ik ooit een concert bijgewoond van het Theo Loevendie Consort, waarbij er meer bandleden dan betalende bezoekers waren ......... Nu wordt meestal zo'n herinnering in de loop der tijd mooier en sensationeler, maar deze keer werd het "feit" gestaafd door een krantenartikel met de intrigerende titel: Loevendie wint in Goes met 7-5. Keep Swinging zocht de bewijzen bij elkaar en legde de herinneringen vast. Als je niets wilt missen, volg dan de Keep Swinging blog wia Twitter (#keepswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief aan: (keepswinging@live.nl). De Top Drie van meest bezochte Nederlandstalige blogs van de afgelopen maand kan een mooi uitgangspunt zijn om de Keep Swingingblog beter te leren kennen.