Keep (it) Swinging: Les Rois du Fox-Trot: Een reis terug in de tijd

JEAN-PIERRE MOREL zet DOCTOR JAZZ DAG op zijn kop.
Les Rois du Fox-Trot neemt de bezoekers mee terug in de tijd .... de tijd van de Hot-Dance bands uit de jaren twintig.
Hans Koert

De grote zaal waar traditioneel tot diep in de middag de echte verzamelaars hun slag proberen te slaan, was al vroeg leeg en verlaten - bijna iedereen had zich verzameld in de Terraszaal van het Hof van Wageningen waar een bijzondere band optrad, Les Rois du Foxtrot o.l.v. de legendarische kornettist Jean-Pierre Morel.

Op zaterdag 15 oktober 2011 werd de 94-ste Doctor Jazz Dag gehouden in het Hof van Wageningen in Wageningen. De dag bestaat enerzijds uit een beurs voor jazzplatenverzamelaars ( ochtend) en optredens van verschillende Oude Stijl jazzbands (middag). Op 15 oktober 2011 traden op de Friends of New Orleans en de Scat Cats. Als speciale gasten was de Franse band Les Rois du Fox-Trot o.l.v. Jean-Pierre Morel uitgenodigd.

Jean-Pierre Morel ( foto: Hans Koert)
Jean-Pierre Morel, die in de jaren zeventig furore maakte met zijn Charquet & Co en met zijn Hot Jazz heel wat clubs in Nederland en België onveilig maakte, had zijn 10-mans formatie (correctie: 8 man en twee vrouwen) Les Rois du Fox-Trot meegebracht. Een niet zo handige naam wellicht, geeft Jean-Pierrre Morel toe, want dekt de naam wel de lading?, kun je je afvragen. Probably "Les Rois du Fox-Trot" does not correspondent to what people may expect of a fox-trot playing band .... Wie een gezellige dansorkestje, vier in de maat, voor zijn neus dacht te krijgen komt dan ook bedrogen uit, al mag er gedanst worden, zegt Jean-Pierre: Of course, you may invite your partner to dance the fox-trot ( or the slow-fox) on any number we play.

Gérard Gervois (foto: Hans Koert)
Jean-Pierre richtte dit orkest op rond 2004 terwijl hij nog steeds speelde in Le Petit Jazz Band de Mr. Morel, die hij eind jaren negentig had opgericht. In Wageningen bestond zijn Les Rois du Fox-Trot uit Jean-Pierre Morel en Shona Taylor op kornet; Pierre Reboud: trombone - Marc Bresdin, Nicolas Montier en Michel Bescont: rieten - Bernard Thévin: piano - François Fournet: banjo - Gérard Gervois: tuba en Laurence Bridard: slagwerk.

Les Rois du Fox-Trot: Staand v.l.n.r.: Nicolas Montier, Laurence Bridard, Bernard Thévin en Shona Taylor, Michel Bescont, Gérard Gervois, Marc Bresdin en Francois Fournet. Geknield: Pierre Reboud en Jean-Pierre Morel (foto: Hans Koert)

Wie nog twijfelde of hij wel op zijn stoel moest blijven, om naar een foxtrotorkestje te gaan zitten luisteren, werd meteen na de eerste noten tot de orde geroepen - Les Rois du Fox-Trot speelde nummers, uit het rijke repertoire van de zgn. Hot-Dance bands uit de jaren twintig, die uitgebracht zijn op hun drie Stomp Off cd's: T.N.T. ( Stomp Off CD 1407) - Crazy 'Bout Red-Heads Mama ( Stomp Off CD 1429) en hun onlangs uigekomen derde album: Fireworks ( Stomp Off CD1434).

De blazerssectie: v.l.n.r.: Pierre Reboud - Shona Taylor - Jean-Pierre Morel - Nicolas Montier en Marc Bresdon (foto: Hans Koert)
In volledig

willekeurige volgorde hier een aantal nummers die de band gedurende de twee sets speelde en die indruk maakten: Wat te denken van The Terror, een compositie van Cliff Jackson, dat hij met zijn Krazy Kats in 1930 uitbracht op zo'n low budget dimestore label als Grey Gull, met Bernard Thévin in een heuse stride piano solo; Spanish Shawl; Hot Aire of het titelnummer van hun eerste album T.N.T., dat geheel gewijd is aan de composities van Elmer Schoebel. Zelfs moderne bebop gaat Jean-Pierre Morel niet uit de weg, al vormt hij het nummer A Night in Tunesia om, in de traditie van de Anachronic Jazz Band ( overigens ook een Franse groep), tot een hot jazz nummer uit de jaren twintig.

De ritmesectie: van voor naar achter: Laurence Bridard - Francois Fournet en de tuba van Gérard Gervois (foto: Hans Koert)
Als ik Jean-Pierre vertel dat ik zijn kornetspel vergelijk met dat van Jabbo Smith, die eind jaren twintig met zijn Rhythm Aces furore maakte, dan wordt hij zichtbaar verlegen en vindt dat te veel eer. Hoe dan ook, hij weet als geen ander met zijn arrangementen en bevlogen muzikanten, het geluid, de spirit en vooral het enthousiasme van de hot jazz uit de jaren twintig te doen herleven, zonder ook maar één moment bezig te zijn met het kopiëren van de muziek. Dat komt enerzijds door de strakke arrangementen van Jean-Pierre maar ook door het feit dat de solo's

niet uitgeschreven zijn - hierdoor klinkt het niet "doods" maar juist spinglevend! Een grote rol ligt daarvoor bij de ritmesectie en m.n. de jonge Franse slagwerker Laurence Bridard, die feilloos, de juiste accenten op haar woodblocks, het splashbekken of de tomtom aangeeft. Geweldig wat een timing van deze jonge vrouw, die overigens ook actief is in Franse popbands als Tiki Spoon, Moachem Chavis en Yule - wat een veelzijdigheid - wat mooi dat dat kan!

Marc Bresdin (foto: Hans Koert)
Jean-Pierre Morel, nu een zestiger, speelt nog maar zelden buiten Frankrijk, of beter gezegd, buiten Parijs.

Dat heeft enerzijds te maken met het feit dat de musici uit heel Frankrijk komen: Zeven komen er uit Parijs, de rest uit Nancy en Toulouse. Eenmaal per maand (eerste weekend van de maand) spelen ze een weekend samen in Parijs in de Le Petit Journal Saint-Michel, een kleine club, die wat lijkt op de zgn. caves uit de jaren veertig en vijftig, waar musici als Sidney Bechet met Claude Luter optraden, vertelt Chris Tyle in Crazy 'Bout Red-Head Mamas. First we rehearse for two hours in the late afternoon, then we have dinner ( traditionally confit de canard or pavé de boeuf .....) with generally two or three bottles of some excellent red wine provided by one musician or another. Dan maken ze zich klaar voor een optreden in de club, waar ze maar net met z'n tienen op het kleine podium passen, voor een publiek who partly listens attentively and partly talks loudly, ignoring the music and the band.

Shona Taylor (foto: Hans Koert)
Op het podium van het Hof van Wageningen, heeft Jean-Pierre duidelijk de touwtjes in handen - hij leidt het orkest als een generaal, geeft aanwijzingen en verdeelt de solo's. Het aankondigen van de nummers valt hem zwaar - hij moet soms zoeken naar de Engelse woorden, maar gelukkig is Shona Taylor, zijn mede-cornettist, zijn steun en toeverlaat als hij de juiste woorden niet kan vinden. I have to sit down and relax between two tunes, zegt hij me in de pauze tussen de sets, happend naar adem - I shouldn't announce between the tunes - it's to hard for me. I'm an old man voegt hij er nog aan toe.

Handtekening Jean-Pierre Morel op de LP Sharkey et Co "Kansas City Kitty" van 1972: I'm the only left ...... (pragmaphone PRG LP 4 )( foto: Hans Koert)
In de pauze tussen de twee sets vormt zich een lange rij bij de tafel waar de cd's van Les Rois du Foxtrot verkocht worden, een mooie graadmeter voor hoe de eerste set gevallen is - als uw kleinzoon weer eens een schampere opmerking maakt over uw Muppet muziek of zo, zet dan eens, zonder dat hij het merkt, een nummer als Fireworks of T.N.T. op zijn MP4-speler en ik wed, dat we de volgende Doctor Jazz Dag met een ballenbak moeten gaan werken!
Merci Jean-Pierre voor de reis terug in de tijd ..............

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Wie de jaren zeventig in Nederland bewust heeft meegemaakt en zich aangetrokken voelde tot de Oude stijl jazzmuziek, die kan de hype rond het Franse oudestijlorkest Charquet & Co niet ontgaan zijn - wekenlang trokken ze elk weekend volle clubs en heel wat van hun optredens werden op plaat vastgelegd. Nu, veertig jaar later staat hij er weer - Jean-Pierre Morel, de kleine Fransman met zijn kornet. Hij speelde met zijn Les Rois du Fox-Trot tijdens de 94ste Doctor Jazz Dag in Wageningen - een reis terug in de tijd ........al die grote namen als King Oliver - Fletcher Henderson of Jabbo Smith ......... Keep Swinging was erbij en doet verslag van dit soort bijzondere concerten. Als je niets wilt missen volg haar dan op Twitter ( #Keepswinging) of vraag haar gratis nieuwsbrief. ( keepswinging@live.nl)