Louis Vola and the birth of a quintet

Louis Vola en de geboorte van het kwintet ( Nederlands) Louis Vola and the birth of a quintet ( English) Louis Vola: bassist en orkestleider ( Nederlands) Louis Vola: bass player and bandleader ( English)

A tireless impresario ......
LOUIS VOLA AND THE BIRTH OF A QUINTET
Georg Lankester
(translation: Hans Koert)

If you are an admirer of the Hot Club de France, Louis Vola (1902 - 1990) will be remembered as one of the bass players of the quintet, like Emmanuel Soudieux (he passed away) and Coleridge Goode, who played in the post-war period in London with Django and Stephane Grappelli. I visited both and they told me their story at first hand. But Louis Vola played an important part in the first years of the Quintet, and not only as a bass player ........more like a tireless impresario
Today about the first years of his career and the founding of the Quintet de Hot Club de France.

One of the oldest photos of the quintet: f.l.t.r. Roger Chaput, Stéphane Grappelly, Louis Vola, Joseph Reinhardt and Django Reinhardt ( Place Pigalle 1934)

Louis Vola was born in La Seyne-sur-Mer (France) at the 6th of July 1902. His parents were from Piemonte (Italy) and he was raised in Genova. When he had moved to France he started to study the violin and percussion. As a young adult he played in small bands along the French Riviera and early 1920s he heard the first American musicians to play in the clubs along the coast and in Paris. He earned a living as an employee at the Citroén Automobiles Factory and in the evening he played the drums in Bals-Musettes in places like Noyent-sur-Marne or the rue de Lappe in Paris. In 1925 he left for Yugoslavia where he would stay for a few years. During this stay he learned to play the accordion and the bass and the latter became his favourite instrument.

Back in France he would invited Django and Robert Reinhardt to join his band which he founded to play in the Palm Beach Hotel in Cannes for its cabaret “La Boîte á Matelots”.

Django Reinhardt ( 1934) ( photo from: Django - Michael Dregni)

One summer evening, while the Reinhardt brothers, Django and Joseph ( Nin-Nin ), were playing on the beach for a selected audience, Louis joined them and told that he had a baker's shop, but also loved to perform on his instrument. He told that he just finished a concert at The Lido. He invited Django and Joseph to join his orchestra. In fact Louis was a band leader since the late 1920s in Paris, instead of a bass player. It wasn't easy to make appointments with the two guitar players for concerts - sometimes he had to search all along France to find them. And when he had joined a few concert, Django wanted to have his money to buy an old Dodge automobiles.

"I need 5,000 francs. I must buy a tiara for my mother. She deserves one. And I want to decorate our horses. For us, the horse is a queen. Give me an advance ... if not ... if not..... I will die." An hour later, Django returned at the wheel of a 1926 American Dodge convertible, grinning from ear to ear. (Django - The Life and Music of a Gypsy Legend - Michael Dregni - p. 59)

When Django left for Paris to play with Guerino, Voila had to wait for a year to have him back in the band again. In 1932 Louis Vola played in the Palm Beach in Cannes and had a lot of success - in the summer of 1933 he even replaced the Jack Harris band with his orchestra. Django Reinhardt with Louis Vola
He got at gig with his band in Boîte á Matelots in Paris, opened by Léon Volterre and he directed the orchestra to entertain the guests in the famous Claridge Hotel at its Thé Dansants; he played the accordion in the 14-men tango-orchestra, in fact a forerunner of the HCdF-Quintet ( = Hot Club de France Quintet).
Djangology - The Quintet of the Hot Club de France: An early recording ( September 1935)
Both Django and Stephane often played during the same concerts in this period, but never together on stage. During the breaks between sets they jammed, together with Roger Chaput at the guitar and Louis Vola on bass. Thanks to these jams behind the curtains, late 1934, the famous Quintette du Hot Club de France was born ..... Late 1934 they made its first concerts and recordings. Louis Vola is part of the Quintette and toured around the country. He accompanied famous Americans, like Coleman Hawkins, Benny Carter, Barney Bigard, Dicky Wells, Bill Coleman and vocalist Adelaide Hall.

An early photo of the quintet with Louis Vola on bass.
In December 1934 the Quintet of the Hot Club du France was founded, thanks to Charles Delaunay (one of the managers of the 1932 Hot Club de France ) and the first recordings were made for Ultraphone: Dinah, Lady Be good, Tiger Rag and I Saw Stars. Vola will be its regular drummer for a long time.
One of the first advertisements of the quintet from December 1934, before it got its final name. ( photo from: Django - Michael Dregni)
Enjoy a fragment of the "Quintet", labeled as Delaunay's Jazz from September 1934 for the Swing-label with the tune entitled I Saw Stars: Stephane Grappelli violin - Django Reinhardt solo guitar - Roger Chaput rhythm guitar - Louis Vola drums. Bert Marshall is the vocalist.

Next contribution will be entitled: Louis Vola: bass player and bandleader.

Georg Lankester
(translation: Hans Koert)

keepswinging@live.nl


If you hear the Quintet of the Hot Club de France playing, you will think about Django Reinhardt and his pal Stephane Grappelli. This world famous Quintet gave Europe his own sound. But where did it come from? How was it founded? Georg Lankester informs you: about how Louis Vola, bass player and bandleader, brought the musicians together, which resulted in some very famous recordings of this unique quintet. The Keep Swinging blog offers guest editors a place to share their passion and knowledge. If you don't want to miss any contribution, ask for its weekly newsletter.



Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Louis Vola en de geboorte van het kwintet

Louis Vola en de geboorte van het kwintet ( Nederlands) Louis Vola and the birth of a quintet ( English) Louis Vola: bassist en orkestleider ( Nederlands) Louis Vola: bass player and bandleader ( English)


Een onvermoeibare impressario ......
LOUIS VOLA EN DE GEBOORTE VAN HET KWINTET
Georg Lankester

Voor Hot Club de France-liefhebbers is Louis Vola (1902 - 1990 ) een naam die direct associaties zal oproepen met het onvergetelijke Hot Club de France Quintet, alhoewel daarvan natuurlijk nog vele andere goede bassisten deel hebben uitgemaakt – ik denk daarbij in het bijzonder aan Emmanuel Soudieux (helaas overleden) en Coleridge Goode (die na de bevrijding in Londen met Django en Stéphane speelde). Ik heb beiden kunnen bezoeken en hun ervaringen dus uit de eerste hand opgedaan. Maar onwillekeurig komen vooral de eerste jaren van het Hot Club de France Quintet in herinnering, een tijdvak waarin Louis Vola een grote rol speelt; en niet alleen als bassist - hij blijkt vooral een onvermoeibare impressario.
Vandaag over zijn begin jaren en het ontstaan van het beroemde Quintet de Hot Club de France.

Eén van de oudste foto's van het Quintet: v.l.n.r. Roger Chaput, Stéphane Grappelly, Louis Vola, Joseph Reinhardt en Django Reinhardt ( Place Pigalle 1934)

Louis Vola wordt op 6 juli 1902 in het Franse La Seyne-sur-Mer geboren. Zijn ouders komen uit Piemonte (Italië) en hij brengt zijn jonge jaren in Genua door. Eenmaal in Frankrijk beland gaat hij viool en slagwerk studeren. Al heel jong speelt hij in kleine orkestjes aan de Riviera en hoort hij de eerste Amerikaanse musici die daar en in Parijs optreden. We spreken dan over het begin van de jaren twintig. Hij verdient de kost door in de week in de productie bij Citroën te werken en tijdens de weekends te drummen op diverse Bals-Musette, zoals die van Noyent-sur-Marne of in de rue de Lappe te Parijs, waar de Musette is ontstaan. In 1925 vertrekt hij naar Joegoslavië waar hij tot 1928 verblijft. Gedurende die periode leert hij de accordeon en de bas bespelen waarbij zijn voorkeur naar het laatstgenoemde instrument uitgaat. En zoals we weten – met groot succes ! Terug in Frankrijk leert hij Django Reinhardt en zijn broer Joseph kennen en engageert ze in zijn orkest, dat hij vanaf ongeveer 1930 voor het cabaret La Boîte á Matelots in het Palm Beach hotel te Cannes heeft gevormd.

Django Reinhardt ( 1934) ( foto uit: Django - Michael Dregni)

Op een warme zomeravond in 1931, als Django en Joseph (Nin-Nin) zoals vaker aan de Riviera vertoeven en aan het strand voor wat publiek spelen, komt Louis op hen af. Hij vertelt de broers dat hij een bakkerij heeft, maar ook muzikant is en juist bij het Lido heeft opgetreden. Django en Nin-Nin worden uitgenodigd om in zijn orkest te spelen. In feite leidde Vola al vanaf 1928 bands, ook in Parijs; hij was eigenlijk meer orkestleider dan bassist. Toch zou het in de praktijk niet zo makkelijk zijn de twee gitaristen steeds bij zijn orkest te laten optreden. Soms moest Louis stad en land afzoeken om ze te vinden. En na een aantal optredens vroeg Django al om een voorschot, waarvan hij onmiddellijk een oude Dodge kocht!

Ik heb 5000 francs nodig. Ik moet een tiara kopen voor mijn moeder. Ze verdient het. En ik wil onze paarden versieren. Voor ons zijn paarden koninginnen. Geef me een voorschot .. en doe je dat niet? .... dan ga'k dood. Een uur later komt Django terug achter het stuur van een Dodge uit 1926, grijnzend van oor tot oor. (Django - The Life and Music of a Gypsy Legend - Michael Dregni - p. 59)

Louis Vola ziet Django, die na de zomer van ’31 naar Parijs terugkeert en daar ondermeer bij accordeonist Guérino speelt, in het voorjaar van 1932 terug in zijn orkest. Opnieuw oogst de bassist in Cannes succes in het Palm Beach en een jaar later verdringt hij zelfs het jazzorkest van Jack Harris en krijgt hij een contract voor de hele zomer van ‘33. Django Reinhardt met Louis Vola
Later in Parijs krijgt hij met zijn orkest een plaatsje in de Boîte á Matelots dat daar werd geöpend door Léon Volterre. Bovendien is hij dirigent van een formatie die gasten in het befaamde Hotel Claridge met Thé Dansants entertaint. Hij speelt dan accordeon in een 14-mans tango-orkest. Uit dit laatste engagement zal niet lang daarna het HCdF-Quintet ( = Hot Club de France Quintet) ontstaan.
Djangology - The Quintet of the Hot club de France: Eén van de eerste opnamen samen ( september 1935)

Zowel Django Reinhardt als Stéphane Grappelli traden daar weliswaar afzonderlijk op, maar gingen in de pauzes (achter de coulissen) samen improviseren, bijgestaan door Roger Chaput op gitaar en Louis Vola op bas. Deze experimenten (later aangevuld met Joseph) vormen de basis voor het fameuze kwintet dat eind 1934 de eerste concerten en opnamen maakt.
Vola neemt deel aan concerten, toernees binnen- en buiten Frankrijk. Bij veel sessies begeleidt hij, naast Django, ook beroemde Amerikanen zoals Coleman Hawkins, Benny Carter, Barney Bigard, Dicky Wells, Bill Coleman en bijv. zangeres Adelaide Hall.

Eén van de eerste foto's van het kwintet met Louis vola op bas.

In december 1934 worden op initiatief van Charles Delaunay (één van de directeuren van de in 1932 opgerichte Hot Club de France organisatie) voor het label Ultraphone de beroemde eerste plaatopnamen gemaakt die in de gehele wereld zouden worden verkocht. Het zijn de 4 titels Dinah, Lady Be Good, Tiger Rag en I Saw Stars. Vola blijft voor lange tijd de bassist van het beroemde ensemble.

Eén van de eerste advertenties uit 1934 voor het quintet, dat toen nog niet zijn uiteindelijke naam had. ( foto uit: Django - Michael Dregni)

Geniet van een fragment van het "kwintet" dat als Delaunay's Jazz in september 1934 voor Swing het nummer I Saw Stars opnamen: Stephane Grappelli viool - Django Reinhardt sologitaar - Roger Chaput ritmegitaar - Louis Vola drums. De zang is van Bert Marshall.

Georg Lankester

keepswinging@live.nl

Wie aan het Quintet du Hot Club de France denkt, denkt aan Django Reinhardt en zijn maatje Stephane Grappelli. Dit wereldberoemde Quintet gaf Europa een eigen geluid. Maar hoe is dit kwintet eigenlijk ontstaan? Georg Lankester vertelt, hoe Louis Vola, bassist en orkestleider, de muzikanten bij elkaar bracht, hetgeen uiteindelijk leidde tot een serie fameuze opnamen van dit beroemde Quintet. De Keep Swinging blog maakt regelmatig plaats voor gastredacteuren, die hun kennis en passie willen delen met de bezoekers van deze wekelijkse blog. Als je hiervan niets wilt missen, meld je dan aan voor de wekelijkse nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Frits Landesbergen, vibraphone player, live in Porgy en Bess

Frits Landesbergen, vibrafonist, speelt in Porgy en Bess ( Nederlands) Frits Landesbergen, vibraphone player, live in Porgy en Bess ( English )

Finally, after 20 years, live in Terneuzen.
FRITS LANDESBERGEN, VIBRAPHONE PLAYER, LIVE IN PORGY EN BESS
Hans Koert

Frits Landesbergen performed with his quartet at the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen in the southwest part of The Netherlands. More then twenty years ago he was unable to join a New Year concert at this club with the Trio Pim Jacobs, due to sever winter conditions. With Ik kreeg mijn auto met geen mogelijkheid de dijk op ( = It was impossible to get my car at the top of the dike) he refered to the bad weather conditions. Ik ben blij dat ik eindelijk een keer hier kan spelen (= I'm happy to play here today - finally.....) , he told the audience.- Last week I accompanied Monty Alexander and he prided the club's warm atmosphere!

Frits Landesbergen in Porgy en Bess ( March 2010) ( photo courtesy: Hans Koert)

Frits Landesbergen brought his quartet featuring guitar player Martijn Van Iterson, bass player Frans Van Geest and drummer Dré Pallemaerts ( who had brought his son - learn young learn fast). Frits Landesbergen, not to mixed up with his uncle "Frits" (1932), also a vibes player ( and pianist), founder of the Frits Landesbergen Big Band, was born in 1961 in Voorschoten and plays the vibes and drums. He won various prestigious Dutch jazz awards like the Wessel Ilcken Award, the Pall Mall Swing prize and accompanies musicians like Monty Alexander, Madeline Bell, Louis Van Dyke, The Rosenberg Trio and Joke Bruys. Frits Landesbergen Quartet: f.l.t.r. Martijn van Iterson - Frits Landesbergen - Dré Pallemaerts - Frans van Geest. ( photo courtesy: Hans Koert)
Martijn Van Iterson is one of the best Dutch jazz guitar players and won the Bird Award, a North Sea Jazz Festival prize. Both Frans Van Geest and Dré Pallemaerts, the latter is from Malines, Belgium, are a solid rhythm section. Although Frits suggested during the concert, that Dré never studied the drums, I know that he learned to play drums in the Antwerp Music Academy and from none other then Jeff Hamilton in the States. Frans Van Geest is, like Martijn Van Iterson a regular member of the Jazz Orchestra of the Concertgebouw.

Martijn van Iterson ( photo courtesy: Hans Koert)
When Frits wanted his own quartet a few years ago, he asked these friends to join - colleagues he appreciated for the way they could improvise music.

The quartet started its first set with a tune based on the 1934 standard You And The Night And The Music, entitled And The Blues, followed by Wiener Blues in which Martijn Van Iterson referred, in his solo in a subtle way to the Hanna and Barbera Flintstone theme. In Mister R. Frits remembered his friend Eric M. who recently passed away. The tune Up and Down composed by Frits Landesbergen and Jeroen De Rijk, likely in an elevator Frans noted with some sense of humor, concluded the first set; just in time for Dré's son as the batteries of his portable DVD-player seem to exhausted.

Frans Van Geest ( photo courtesy: Hans Koert)

The second set opened with the Chick Corea tune Summer Night which he played during the 1980s with his Akoustic Band, originally a waltz, but transformed by Frits and his men into common 4/4 time. With the Kees Hoogendijk Blues the quartet showed that it isn't affraid for odd meters in music: the 5/4. Ik heb er wel eens mensen op zien dansen ... (= I have seen people trying to dance on it ....) Frits warned on forehand, niet doen dus (= don't do it ). During Frits solo on the vibes, he referred to one of the best known themes in 5/4 meter: Brubeck's Take Five.

Martijn Van Iterson ( photo courtesy: Hans Koert)
The tune, Mr. T, renamed as the Doelen Blues, is to be found on one of Frits Landesbergen's latest albums, De Doelen Session, like most tunes performed during this concert. In I Fall In Love Too Easily Martijn Van Iterson impressed and so did Frans Van Geest with Frits in a duet - one of the highlights of the evening. The tune Giant Steps Blues refers to Coltrane's most famous tune: Het heet Giant Steps Blues omdat het voor de kenners, accoorden bevat uit Coltrane's Giant Steps .... en dat geldt natuurlijk ook voor de niet-kenners) (= It's entitled Giant Steps Blues because it contains, for the experts, elements from Coltrane's Giant Steps - and also for the non-experts of course .......) In the mean time the batteries of the DVD-player had run dry .... so time for the final tune !!

Dré Pallemaerts ( photo copurtesy: Hans Koert)
The concert was finished with Sweet Georgia Brown, a tribute to the father of the vibraphone, Lionel Hampton, who recorded this tune as a member of the 1938 Benny Goodman Quartet. Hampton was the first one to play this instrument ( the first recordings are with Louis Armstrong's Sebastian New Cotton Club Orchestra from the summer of 1930). Hij moest alles zelf uitvinden ( = He had to find it out all by himself) Frits teached. We could listen to the predecessors on the instrument like Red Norvo, Milt Jackson, Gary Burto, Mike Mainieri and, of course, Lionel Hampton.

Frits Landesbergen, hidden behind his giant instrument ( photo courtesy: Hans Koert)
Sweet Georgia Brown: A great standard to finish this one-but-last concert of the Porgy en Bess season; on the 15th of April, 2010 the Ploctones directed by VPRO-Boy Edgar Award winner Anton Goudsmit will turn off the lights ...

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Frits Landes.... ( as read on his instrument)
It was great to hear Frits Landesbergen on vibes - an instrument to be associated with swing music, but in his hands developed into an instrument for all jazz styles If you like this kind of concerts, and you love to be informed, feel free to register for the blogs weekly news letter - Don't miss it.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Frits Landesbergen, vibrafonist, speelt in Porgy en Bess

Frits Landesbergen, vibrafonist, speelt in Porgy en Bess ( Nederlands) Frits Landesbergen, vibraphone player, live in Porgy en Bess ( English )

Na ruim 20 jaar eindelijk in Terneuzen beland.
FRITS LANDESBERGEN, VIBRAFONIST, SPEELT IN PORGY EN BESS
Hans Koert

Frits Landesbergen trad afgelopen weekend op met zijn kwartet in Porgy en Bess - Terneuzen. Meer dan twintig jaar geleden kon hij, vanwege winterse omstandigheden, niet bij het geplande Nieuwjaarsconcert zijn met Pim Jacobs. Ik kreeg mijn auto met geen mogelijkheid de dijk op, herinnerde hij zich - Ik ben blij dat ik eindelijk een keer hier kan spelen. Vorige week speelde ik nog met Monty Alexander, die Porgy en Bess roemde om haar sfeer.

Frits Landesbergen in Porgy en Bess ( maart 2010) ( foto: Hans Koert)

Frits Landesbergen had zijn kwartet meegebracht met daarin gitarist Martijn van Iterson, bassist Frans van Geest en slagwerker Dré Pallemaerts ( die zijn zoon weer meegenomen had - jong geleerd is oud gedaan!). Frits Landesbergen, niet te verwarren met oom "Frits" (1932), eveneens vibrafonist ( en pianist), oprichter van de Frits Landesbergen Big Band, werd geboren in 1961 in Voorschoten en speelt vibrafoon en slagwerk ( het laatste instrument was tijdens dit concert exclusief voorbehouden aan Dré). Hij werd al meerdere malen onderscheiden, zoals met de belangrijke Wessel Ilcken prijs, de Pall Mall Swing Award en hij begeleidt musici als eerder genoemde Monty Alexander, Madeline Bell, Louis Van Dyke, The Rosenberg Trio en Joke Bruijs.

Frits Landesbergen Quartet: v.l.n.r. Martijn van Iterson - Frits Landesbergen - Dré Pallemaerts - Frans van Geest. ( foto: Hans Koert)
Martijn van Iterson is één van de beste gitaristen van ons land en won tijdens één van de laatste North Sea festivals de prestigieuze Bird Award. Zowel Frans van Geest als Dré Pallemaerts, de laatste is afkomstig uit Mechelen, vormen een hecht ritmesectie. Hoewel Frits tijdens het concert veronderstelde dat Dré geen enkele scholing in drummen gehad zou hebben, kan ik melden, dat hij op de Antwerpse muziekacademie gezeten heet en in de VS les gehad heeft van niemand minder dan Jeff Hamilton. Frans van Geest, de bassist, is net als Martijn, lid van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw.

Martijn van Iterson ( foto: Hans Koert)
Toen Frits een aantal jaar geleden zelf een kwartet wilde oprichten, vroeg hij een aantal vrienden en collega's, die hij zeer bewonderde om hun improvisatievermogen.

Het kwartet begon de eerste set met een nummer, een aanvulling op de standard You And The Night And The Music, getiteld And The Blues, gevolgd door Wiener Blues, waarbij Martijn van Iterson in zijn solo geraffineerd het thema van de Hanna en Barbera Flintstones cartoons verweefde. In Mister R. herinnerde Frits zijn vriend Eric M. die onlangs overleed - er zomaar tussen uit piepte ........ De eerste set werd afgesloten met een compositie van Frits Landesbergen en Jeroen De Rijk ( zoals de meeste nummers tijdens dit concert), getiteld Up and Down, waarschijnlijk gecomponeerd in een lift, merkte Frans droog op. Voor de zoon van Dré op tijd, want de batterij van zijn DVD-speler begon leeg te geraken.

Frans van Geest ( foto: Hans Koert)

De tweede set opende met het nummer Summer Night, dat Chick Corea in de jaren tachtig als walsje met zijn Akoustic Band speelde, nu omgevormd tot een gewone vierkwartsmaat. Bij het volgende nummer, de Kees Hoogendijk blues, liet Frits en zijn kwartet horen dat ze vreemde maatsoorten niet schuwen: de vijfkwarts maat. Ik heb er wel eens mensen op zien dansen ..., maar dat raad ik niemand aan .... waarschuwde Frits op voorhand: Niet doen dus - je weet niet wat je meemaakt. In zijn vibrafoonsolo kon Frits het niet laten één van de bekendste vijfkwartscomposities te citeren: Dave Brubeck's Take Five.

Martijn van Iterson ( foto: Hans Koert)
Het nummer, Mr. T verscheen, als Doelen Blues, net als de meeste nummers tijdens dit concert, op Frits' laatste plaat getiteld De Doelen Session. In het nummer I Fall In Love Too Easily opende Martijn van Iterson met een schitterend solostuk en Frans Van Geest en Frits Landesbergen maakten diepe indruk in een schitterend duet - één van de hoogtepunten van de avond. Het nummer Giant Steps Blues refereerde uiteraard aan het beroemde nummer van Coltrane: Het heet Giant Steps Blues omdat het voor de kenners, accoorden bevat uit Coltrane's Giant Steps .... en natuurlijk ook voor de niet-kenners. Ondertussen had de DVD speler het nu helemaal begeven, dus hoogste tijd voor de toegift.

Dré Pallemaerts ( foto: Hans Koert)
Als laatste nummer bracht Frits een kleine ode aan de vader van de vibrafonisten, Lionel Hampton met het nummer Sweet Georgia Brown, dat hij in 1938 met Benny Goodman opnam. Hampton was de eerste die met het instrument experimenteerde en in de zomer van 1930 werd het voor het eerst vastgelegd op plaat met de Sebastian New Cotton Club Orchestra van Louis Armstrong. Hij moest alles zelf uitvinden, legde Frits uit, wij konden tenminste nog luisteren naar onze grote voorgangers zoals Red Norvo, Milt Jackson, Gary Burto, Mike Mainieri en, natuurlijk, Lionel Hampton.

Frits Landesbergen, verstopt achter zijn gigantische instrument ( foto: Hans Koert)
Sweet Georgia Brown: Een mooie klassieker waarmee Frits Landesbergen en zijn mannen hun concert in Porgy en Bess het één-na-laatste concert van het seizoen, afsloot: op 15 april 2010 volgt de afsluiter met de Ploctones o.l.v. VPRO-Boy Edgar prijswinnaar Anton Goudsmit.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Frits Landes....
Het was leuk om weer eens de vibrafoon op zo'n hoog niveau te horen bespelen - een instrument dat hoort bij het swingtijdperk, maar qua bespelers met zijn tijd is meegegaan. Frits bouwt zijn instrumenten zelf en het was grappig te ontdekken dat de vibes waarop hij speelde al dienst deed toen hij als jonge bespeler optrad als lid van The Magic Vibes in het Wapen van Voorschoten ergens begin jaren negentig - alleen zijn naam op de voorkant heeft de tand des tijds niet in zijn geheel doorstaan.......... ( foto uit: De Leidse Jazz Geschiedenis van 1899 - 2009 - Cees Mentink.
Wil je niets missen van de Keep Swinging blog, meld je dan aan voor de wekelijkse nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Nelson Latif - Eerbetoon aan João Pernambuco

Nelson Latif - Tribute to João Pernambuco ( English) Nelson Latif - Eerbetoon aan João Pernambuco ( Nederlands)

Een geïnspireerd dichter op de gitaar
NELSON LATIF - EERBETOON AAN JOÃO PERNAMBUCO
Jørgen Larsen
(vertaling: Hans Koert)

Afgelopen jaar nam gitarist en cavaquinho-speler Nelson Latif de plaat Tributo a João Pernambuco (NL002) op - deze CD is nu uit. Hij is tussen april en december 2009 in zowel Brasilia ( Brazilië ) als in Amsterdam opgenomen en bevat zo'n twaalf nummers met solo uitvoeringen en arrangementen voor choro-ensemble - tien nummers zijn composities van João Pernambuco, en de twee resterende zijn eigen composities van Latif en gitarist Bosco Oliveira
Deze plaat is een eerbetoon aan de in 1947 overleden Braziliaanse componist and gitarist João Teixeira de Guimarães, beter bekend als João Pernambuco.

The inspired poet of the guitar who makes with the magic instrument a passionate interpreter of his own fantastic artistic imagination, a marvelous instrument which he manages with a naturalness with which the birds sing in the forest in the clear wee hours of the morning or on rainy afternoons or on the moonlight nights in the backlands ( = De geïnspireerde dichter op de gitaar, het betoverende instrument waarop hij zijn eigen fantastiën op kunstzinnige wijze vormt; een fantastisch instrument dat hij bespeelt op een natuurlijke wijze, zoals de vogels in het bos zingen in die eerste uren na de zonsopkomst of na een middag vol regen of tijdens maanovergoten nachten in het achterland. ) (uitspraak van de Cavaquinho de Ouro music store in João Fernambuco arte de um povo )

De muzikale nalatenschap van João Pernambuco (1883-1947) is jarenlang totaal vergeten geweest, nadat hij eind jaren veertig overleed. Slechts een klein aantal nummers werd door anderen in de jaren vijftig en zestig op de plaat vastgelegd, door musici als Dilermando Reis en Jacob do Bandolim. Dankzij de uitgave van een aantal van Pernambuco’s composities op twee langspeelplaten door Turibío Santos in 1977 en 1979, herleefde de belangstelling voor João's muziek en gleed deze niet verder weg in de vergetelheid. Vanaf dat moment hoorden João's composities weer tot het standaard-repertoire van elke serieuze choro-speler en werden zijn composities weer vastgelegd door musici in Brazilië en daarbuiten. Toen in 1983 het feit herdacht werd dat João Pernambuco honderd jaar geleden geboren werd, verscheen een plaat van pianist Antonio Adolfo en zijn choro ensemble Nó Em Pingo d'Aqua - eveneens opnamen waar je niet omheen kunt.

Nelson Latif bespeelt de cavaquinho, een kleine Braziliaanse gitaar.
Bosco Oliveira, die op deze CD Nelson Latif begeleidt in de ensemble nummers, is een vast lid van Latif's groepen waarmee hij Braziliaanse- en wereldmuziek speelt. In de stukken met zijn choro-ensemble vinden we ook Flávio Sandoval op tenor- en sopraansax en Rafael dos Santos op pandeiro ( een Braziliaanse handtrom). De plaat start met een geweldig arrangement van Pernambuco's compositie Dengoso met Latif op violão 7 cordas ( = een zevensnarige gitaar) overdubbed met cavaquinho en solo's van Sandoval's op rieten, begeleid door Oliveira en Rafael dos Santos. Daarna volgt een opname van Sons de Carrilhões van Latif, weer op de violão 7 cordas en Oliveira op gitaar, waarmee Latif subtiel verwijst naar de beroemde duo-opnamen van Raphael Rabello en Dino Sete Cordas begin jaren negentig.
Nelson Latif

Graúna, Interroganda, Brasileirinho en de compositie van Oliveira: De João para João zijn trio-opnamen met Latif op de violão 7 cordas en de cavaquinho; Sandoval is te horen op sax in Mimoso. Sentido, Lágrima, Saudosa Viola, Rebolico en de Latif compositie Uma Toada para o João, een solonummer van Nelson Latif zelf op de 7-snarige gitaar. Deze nummers van Pernambuco refereren aan de historische opnamen van João en Zezinho eind jaren twintig.

Deze CD is een mooi voorbeeld van hoe de muzikale erfenis van João Pernambuco in ere wordt gehouden en is daardoor een aanwinst voor elke serieuze muziekverzameling. Het laat horen hoe zijn muziek nog steeds jonge muzikanten weet te inspireren om de ziel en de hartslag van de Braziliaanse muziek in leven te houden. Je kunt deze CD, of één van Latif's eerdere uitgaven, bestellen op zijn website. ( vertaling: Hans Koert)

Jørgen Larsen

keepswinging@live.nl

Hij bespeelt de gitaar vaak met alleen zijn linkerhand, met andere woorden, hij maakt dan het geluid alleen op de hals van de gitaar. Hij doet dit met het grootste gemak. Hij speelt elk stuk, starend in de lucht of naar een vast punt op de muur - hij kijkt nooit naar zijn vingers op de gitaar. Zoals hij de gitaar bespeelt, heb ik mijn leven lang nog niet gezien! ( Leal en Barbosa over João Pernambuco)

De Braziliaans-Nederlandse gitarist en cavaquinho-speler Nelson Latif heeft een cd gemaakt als eerbetoon aan de muziek van de legendarische Chorocomponist en gitarist João Pernambuco: Tributo a João Pernambuco. Als je op de hoogte wilt blijven vraag dan de nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Nelson Latif - Tribute to João Pernambuco

Nelson Latif - Tribute to João Pernambuco ( English) Nelson Latif - Eerbetoon aan João Pernambuco ( Nederlands)


The inspired poet on the guitar
NELSON LATIF - TRIBUTE TO JOÃO PERNAMBUCO
Jørgen Larsen

Last year guitarist and cavaquinho player Nelson Latif recorded an album dedicated to João Pernambuco (1883-1947), entitled Nelson Latif Tributo a João Pernambuco (NL002), that has been just released. The cd is recorded in Brasilia and Amsterdam in April and December 2009 and contains a dozen tracks of both solo pieces and arrangements for choro ensemble - 10 tracks feature compositions by João Pernambuco; the 2 remaining are compositions by Latif and guitarist Bosco Oliveira.
This album is dedicated to the musical heritage of the Brazilian composer and guitar player João Teixeira de Guimarães, better known as João Pernambuco, who passed away in 1947.

The inspired poet of the guitar who makes with the magic instrument a passionate interpreter of his own fantastic artistic imagination, a marvelous instrument which he manages with a naturalness with which the birds sing in the forrest in the clear wee hours of the morning or on rainy afternoons or on the moonlight nights in the backlands (quote Cavaquinho de Ouro music store in João Fernambuco arte de um povo )

The musical legacy of João Pernambuco was almost forgotten after his death; only a small selection of his compositions were recorded by other musicians, like Dilermando Reis and Jacob do Bandolim in the 1950s and 1960s. However, with the essential release of some of Pernambuco's choros on two LPs by Turibío Santos in 1977 and 1979, the music of João Pernambuco was relived and saved from oblivion. From then on Pernambuco's compositions have been considered a part of the choro standard book for each serious Choro-player. In 1983, the centennial of Pernambuco was celebrated through a recording by pianist Antonio Adolfo and the choro ensemble Nó Em Pingo d'Aqua featuring new arrangements of some of Pernambuco's pieces, another essential recording that I have commented earlier. Nelson Latif playing the cavaquinho.
Guitarist Bosco Oliveira, who accomponanies Latif in the ensemble tracks on the cd, is a regular member of Latif's various ensembles excelling in different variations of Brasilian and world-music styles. The ensemble tracks have further participation by Flávio Sandoval on tenor and soprano sax and Rafael dos Santos on pandeiro ( a small Brazilian hand drum).

The cd takes off with a great arrangement of Pernambuco's Dengoso featuring Latif on violão 7 cordas ( a seven-string guitar) and cavaquinho overdub and solo contributions from Sandoval's reeds backed by Oliveira and Rafael dos Santos. This is followed by a duo recording of Sons de Carrilhões by Latif on violão 7 cordas and Oliveira on violão ( = guitar) including an improvisation by Latif reflecting the famous duet recording of the piece by Raphael Rabello and Dino Sete Cordas from the early 1990s. Graúna, Interroganda, Brasileirinho and the Oliveira composition De João para João are trio recordings featuring Latif on both violão 7 cordas and cavaquinho, the reed playing by Sandoval is featured again on Mimoso, Sentido, Lágrima, Saudosa Viola, Rebolico and the Latif composition Uma Toada para o João are solo contributions by Nelson Latif on violão 7 cordas, the Pernambuco pieces reflecting the historical recordings from the late 1920s by João and Zezinho.

Nelson Latif

The cd is highly recommended as an example of the fact that João Pernambuco's musical legacy is taken good care of today and still challenges musicians to offer their best and as such relive the soul and heartbeat of true Brasilian music.

Learn more about Nelson Latif from his official website (in Portuguese, English and Dutch). The above mentioned cd and other released recordings by Nelson Latif are available from his website using the link in the Discography section.

This contribution was also published at the Choro-Music blog.

Jørgen Larsen

keepswinging@live.nl

He often played the guitar only with his left hand, which is to say, he made the sounds only on the neck of the guitar. He did this with the greatest naturalness. He played whatever piece looking towards the sky, towards a wall, not paying attention to the neck of the guitar. Hev had a fingering and quality that until today I have not seen ( Leal and Barbosa refering to João Fernambuco)

The Brazilian - Dutch guitar and cavaquinho player Nelson Latif released a tribute to this great legendary Choro composer and guitarist João Pernambuco. If you love to stay uinfoirmed about Jazz and Choro-music register and you'll receive its weekly news letter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions