Arne (Papa) Bue Jensen - een Deense Viking
Arne (Papa) Bue Jensen - Een Deense Viking (Nederlands) Arne (Papa) Bue Jensen - A Danish Viking (English) Arne (Papa) Bue Jensen - En dansk Viking (Dansk)
Een link naar een discografie van Papa Bue.
Een Deense Viking
Arne (Papa) Bue Jensen
Rienus Kanning
Arne Bue werd geboren op 8 mei 1930 in Kopenhagen; werd de officiële ambassadeur van de Deense Jazz; ontving gouden platen en de gouden sleutel van de stad New Orléans en is uitgegroeid tot een jazzlegende in Denemarken en de rest van de wereld. Succes, dat hem niet zomaar aangewaaid is.
Op jonge leeftijd had Arne (Papa) Bue Jensen al interesse in muziek, maar zijn belangstelling voor Jazz kreeg hij tijdens de oorlog toen zijn broer, die hielp met het overvaren van vluchtelingen naar Zweden, thuiskwam met een kist jazzplaten. Arne kreeg ze. Het waren platen met opnamen van de grote big bands van Harry James, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Glenn Miller en Bert Ambrose. Er zaten ook platen tussen van musici als Bunk Johnson en George Lewis, die gangmakers waren van de New Orleans Revival beweging. Vooral de twee laatstgenoemden stimuleerden Arne; later kwamen er platen bij van musici als Louis Amstrong en Kid Ory.
Ken Colyer, Papa Bue en George Lewis
Na de oorlog was hij een tijdje matroos en kwam zo in allerlei buitenlandse havens, waar hij ideeën op deed en deze melodieën en ritmes nam hij mee naar zijn vaderland Denemarken. Eigenlijk ging zijn hart uit naar het zelf jazz spelen, dus leende hij 375 kronur en kocht een trombone. Dat was in die tijd een hele som geld en hij deed er jaren over om het geleende geld terug te betalen. Hij leerde van Karl Friss, die bij de Koninklijke Kapel speelde, de zeven posities van de schuif van de trombone; de rest heeft hij zich zelf aangeleerd.
Al gauw kon Arne met andere jonge jazzmusici meespelen en speelde hij mee in verschillende jazzbandjes in Jazzclubs in Kopenhagen, zoals met de Royal Jazzman (later veranderde de naam in Bohana Jazzband), Henrik Johansen’s Jazzband en de Saint Peter Street Stompers.
Er zijn verschillende platen uitgebracht waarop Arne Bue Jensen te horen is. Midden jaren vijftig was hij vooral terug te vinden in de bars rond het “Nyhavn”, het haven- en uitgaansgebied van de stad.
Zo ook op een avond in mei 1956 in Cap Horn. Er waren verschillende jonge musici, onder wie Arne Bue Jensen, Jørgen Svare (klarinet) Ib Lindschouw (slagwerk), Hans Jørgen Larsen (trompet), Erik Carlsen (bas) en banjoist Poul Harder. Zij speelden wel samen als een band, maar vormden samen geen groep. Zo was er nog een andere “band”, waarin een banjoist Bjarne Rønne Pedersen speelde , door sommigen “Liller ”genoemd. Deze “Liller” kon niet met de nieuwe trompettist van zijn band door één deur en stapte over naar de eerder genoemde groep, die Papa Bue’s New Orleans Jazzband werd genaamd. Arne Bue werd, omdat hij de oudste was ( 28) en reeds vader, Papa Bue genoemd. Ondanks het verschil in leeftijd, 20, 21,26 en 28 jaar bleven zij jaren lang de basis van Papa Bue’s New Orleans Jazzband en de latere Viking Jazzband.
De band werd aangevuld met bassist Eric Clausen en trompettist Hans Jørgen Larsen. De band speelde in restaurants (kro’s) en bars in “Nyhavn” in Kopenhagen.
In de zomer van 1956 kreeg de band een contract in Duitsland. Bassist Erik Clausen wilde niet mee naar Duitsland en bleef in Denemarken. Zijn plaats werd ingenomen door de 21 jarige “Basse” Mogens Seidelin. In Duitsland, Hamburg om precies te zijn, bleek van een contract echter geen sprake. Ze besloten daarom om een paar dagen in Hamburg te blijven, leefden op droog brood en sinasappelen en sliepen op banken in het station of in het park. Overdag liepen ze alle bars af hopend op een schnabbel. Het lukte om een contract te krijgen in één van de populairste restaurants in Sankt Pauli, de uitgaansbuurt van Hamburg. Ze bleven er tot begin september 1956 spelen, om vervolgens weer naar Denemarken terug te zullen keren. De band was ondertussen zo populair geworden dat er in verschillende plaatsen in Duitsland optredens werden gepland. Hun eerste “echte “ optreden in een theater was in het Duitse Itzehoe. Dat was in oktober 1956. Trompettist Larsen haakte op het laatste moment af en zijn plaats werd ingenomen door de Duitse trompettist Gerhard Vohwinkel.
Vohwinkel bleef bij de band toen deze terugkeerde naar Denemarken. Daar kreeg de band een platencontract bij Storyville, en werd de eerste LP met Vohwinkel opgenomen.
Vohwinkel heeft maar kort bij de band gespeeld. Kort voor kerstavond werd hij door de Deense vreemdelingenpolitie opgepakt en het land uitgezet. Verschillende trompettisten volgden hem op, waaronder de bekende Engelse trompettist Bob Wallis en de Deen Theis Jensen.
De band werd populair en er volgden optredens in diverse nachtclubs in Kopenhagen, waar ze vaak op de middag begonnen met optreden en daarna de hele avond en nacht doorspeelden. Ook in Zweden volgden optredens.
Op een winteravond in 1957 speelde de band in Cap Horn, toen een Amerikaanse cartoontekenaar, componist en zanger voor het blad Playboy een stuk schreef over de “Vikingen uit Denemarken” die onvervalste New Orleans en Chicago jazz speelden en dit beter deden dan menig Amerikaanse band. Dit artikel was de reden dat de band de naam veranderde in Papa Bue’s Viking Jazzband.
Een trompettist, die erg belangrijk voor de band is geweest, was Finn Otto Hansen. Hij was technisch briljant en zorgde ervoor dat de band een hoog niveau bereikte. De band was nu klaar voor Europa. Helaas was er in die periode weinig werk in Europa en ook in Denemarken waren er niet veel optredens. Om in hun levensonderhoud te voorzien hadden de leden allemaal een tijdelijk baantje.
Zo was Papa Bue een tijdje werkzaam in een schoenfabriek, Finn Otto Hansen, was smid, Jørgen Svare student Klassieke talen; “ Liller”, arbeider, Ib Lindschouw loopjongen en Mogens “Basse” Seidelin werktuigbouwkundig ingenieur in Zweden.
In het najaar van 1958 werd de eerste LP als Papa Bue’s Viking Jazzband opgenomen. Velen zouden er nog volgen. Het bekendste nummer van de band is en blijft “Schlafe Mein Prinzchen”. Er werden meer dan 1 miljoen exemplaren van deze plaat in Europa verkocht. Er volgden nog vele hits.
In 1959 toerde Papa Bue met zijn band door het land. De New Orleans legende George Lewis, de man wiens platen hij in de oorlog beluisterde, maakte deel uit van zijn band. Hij nam ook diverse platen met hem op.
De band speelde een nummer in een Deense film, werkte mee aan een Duitse film die “Jazzband-It" heet en speelde de titelsong voor de populaire Olsen Banden films.
De band maakte daarnaast nog platen voor reclame doeleinden, zoals een single voor een modezaak en een LP voor de Deense Metaalunie enz.
Een andere belangrijke man voor de band was de pianist, Jørn “Jønne”Jensen , die van 1955 t/m 1959 leider was van de Storyville Jazzband. Vanaf 1965 speelt “Jønne “ bij Papa Bue’s Viking Jazzband.
Het volgende fragment dateert uit 1981. De Papa Bue's Viking Jazz Band ( incl. Acker Bilk) speelt hier Sweet Georgia Brown. De leden van de band zijn: Ole Stolle trompet, Arne (Papa Bue) Jensen trombone, Acker Bilk klarinet (gastspeler), Jørn Jensen piano, Jens Sjølund bas en Søren Houlind slagwerk.
Er verschenen ruim 50 lp’s , daarnaast singels en EP’s en de laatste jaren uiteraard veel cd’s.
De band werd in Denemarken pas echt populair toen “Liller” in het Deens begon te zingen.
Arne Bue Jensen, Papa Bue, is momenteel de enige van de originele bandleden van 1956. Jørgen Svare heeft de band verlaten en speelt in een eigen jazzgroep, Siedelin en Lidschouw hebben de band ook verlaten. “Liller “verliet de band, kwam weer terug, om niet lang daarna weer te vertrekken. Hij ging een paar jaar solo spelen en is in 1993 overleden. Het is opmerkelijk dat na het vertrek van “Liller” nooit meer een banjoist bij Papa Bue’s Viking Jazzband heeft gespeeld.
Papa Bue is in Denemarken nog razend populair, hoewel zijn spel geen hoogstaand niveau meer heeft. Te vaak moeten de bandleden zijn muzikale tekortkomingen verbloemen, door zijn gevorderde leeftijd ( 79 jaar) en zijn lichamelijke aftakeling, tengevolge van het veel reizen, drank en sigaretten.
Rienus Kanning -
keepswinging@live.nl
Een uitgebreide papieren disco is verschenen in de serie Eurojazz Discos no. 19. (Jan. 2006)
Papa Bue Discography - Gerard Bielderman
Retrospect
Papa Bue in Rotterdam Niels Henning Orsted Pederson String Swing Jacob Fischer Svend Asmussen Tivoli Big Band Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions
Een link naar een discografie van Papa Bue.
Een Deense Viking
Arne (Papa) Bue Jensen
Rienus Kanning
Arne Bue werd geboren op 8 mei 1930 in Kopenhagen; werd de officiële ambassadeur van de Deense Jazz; ontving gouden platen en de gouden sleutel van de stad New Orléans en is uitgegroeid tot een jazzlegende in Denemarken en de rest van de wereld. Succes, dat hem niet zomaar aangewaaid is.
Op jonge leeftijd had Arne (Papa) Bue Jensen al interesse in muziek, maar zijn belangstelling voor Jazz kreeg hij tijdens de oorlog toen zijn broer, die hielp met het overvaren van vluchtelingen naar Zweden, thuiskwam met een kist jazzplaten. Arne kreeg ze. Het waren platen met opnamen van de grote big bands van Harry James, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Glenn Miller en Bert Ambrose. Er zaten ook platen tussen van musici als Bunk Johnson en George Lewis, die gangmakers waren van de New Orleans Revival beweging. Vooral de twee laatstgenoemden stimuleerden Arne; later kwamen er platen bij van musici als Louis Amstrong en Kid Ory.
Ken Colyer, Papa Bue en George Lewis
Na de oorlog was hij een tijdje matroos en kwam zo in allerlei buitenlandse havens, waar hij ideeën op deed en deze melodieën en ritmes nam hij mee naar zijn vaderland Denemarken. Eigenlijk ging zijn hart uit naar het zelf jazz spelen, dus leende hij 375 kronur en kocht een trombone. Dat was in die tijd een hele som geld en hij deed er jaren over om het geleende geld terug te betalen. Hij leerde van Karl Friss, die bij de Koninklijke Kapel speelde, de zeven posities van de schuif van de trombone; de rest heeft hij zich zelf aangeleerd.
Al gauw kon Arne met andere jonge jazzmusici meespelen en speelde hij mee in verschillende jazzbandjes in Jazzclubs in Kopenhagen, zoals met de Royal Jazzman (later veranderde de naam in Bohana Jazzband), Henrik Johansen’s Jazzband en de Saint Peter Street Stompers.
Er zijn verschillende platen uitgebracht waarop Arne Bue Jensen te horen is. Midden jaren vijftig was hij vooral terug te vinden in de bars rond het “Nyhavn”, het haven- en uitgaansgebied van de stad.
Zo ook op een avond in mei 1956 in Cap Horn. Er waren verschillende jonge musici, onder wie Arne Bue Jensen, Jørgen Svare (klarinet) Ib Lindschouw (slagwerk), Hans Jørgen Larsen (trompet), Erik Carlsen (bas) en banjoist Poul Harder. Zij speelden wel samen als een band, maar vormden samen geen groep. Zo was er nog een andere “band”, waarin een banjoist Bjarne Rønne Pedersen speelde , door sommigen “Liller ”genoemd. Deze “Liller” kon niet met de nieuwe trompettist van zijn band door één deur en stapte over naar de eerder genoemde groep, die Papa Bue’s New Orleans Jazzband werd genaamd. Arne Bue werd, omdat hij de oudste was ( 28) en reeds vader, Papa Bue genoemd. Ondanks het verschil in leeftijd, 20, 21,26 en 28 jaar bleven zij jaren lang de basis van Papa Bue’s New Orleans Jazzband en de latere Viking Jazzband.
De band werd aangevuld met bassist Eric Clausen en trompettist Hans Jørgen Larsen. De band speelde in restaurants (kro’s) en bars in “Nyhavn” in Kopenhagen.
In de zomer van 1956 kreeg de band een contract in Duitsland. Bassist Erik Clausen wilde niet mee naar Duitsland en bleef in Denemarken. Zijn plaats werd ingenomen door de 21 jarige “Basse” Mogens Seidelin. In Duitsland, Hamburg om precies te zijn, bleek van een contract echter geen sprake. Ze besloten daarom om een paar dagen in Hamburg te blijven, leefden op droog brood en sinasappelen en sliepen op banken in het station of in het park. Overdag liepen ze alle bars af hopend op een schnabbel. Het lukte om een contract te krijgen in één van de populairste restaurants in Sankt Pauli, de uitgaansbuurt van Hamburg. Ze bleven er tot begin september 1956 spelen, om vervolgens weer naar Denemarken terug te zullen keren. De band was ondertussen zo populair geworden dat er in verschillende plaatsen in Duitsland optredens werden gepland. Hun eerste “echte “ optreden in een theater was in het Duitse Itzehoe. Dat was in oktober 1956. Trompettist Larsen haakte op het laatste moment af en zijn plaats werd ingenomen door de Duitse trompettist Gerhard Vohwinkel.
Vohwinkel bleef bij de band toen deze terugkeerde naar Denemarken. Daar kreeg de band een platencontract bij Storyville, en werd de eerste LP met Vohwinkel opgenomen.
Vohwinkel heeft maar kort bij de band gespeeld. Kort voor kerstavond werd hij door de Deense vreemdelingenpolitie opgepakt en het land uitgezet. Verschillende trompettisten volgden hem op, waaronder de bekende Engelse trompettist Bob Wallis en de Deen Theis Jensen.
De band werd populair en er volgden optredens in diverse nachtclubs in Kopenhagen, waar ze vaak op de middag begonnen met optreden en daarna de hele avond en nacht doorspeelden. Ook in Zweden volgden optredens.
Op een winteravond in 1957 speelde de band in Cap Horn, toen een Amerikaanse cartoontekenaar, componist en zanger voor het blad Playboy een stuk schreef over de “Vikingen uit Denemarken” die onvervalste New Orleans en Chicago jazz speelden en dit beter deden dan menig Amerikaanse band. Dit artikel was de reden dat de band de naam veranderde in Papa Bue’s Viking Jazzband.
Een trompettist, die erg belangrijk voor de band is geweest, was Finn Otto Hansen. Hij was technisch briljant en zorgde ervoor dat de band een hoog niveau bereikte. De band was nu klaar voor Europa. Helaas was er in die periode weinig werk in Europa en ook in Denemarken waren er niet veel optredens. Om in hun levensonderhoud te voorzien hadden de leden allemaal een tijdelijk baantje.
Zo was Papa Bue een tijdje werkzaam in een schoenfabriek, Finn Otto Hansen, was smid, Jørgen Svare student Klassieke talen; “ Liller”, arbeider, Ib Lindschouw loopjongen en Mogens “Basse” Seidelin werktuigbouwkundig ingenieur in Zweden.
In het najaar van 1958 werd de eerste LP als Papa Bue’s Viking Jazzband opgenomen. Velen zouden er nog volgen. Het bekendste nummer van de band is en blijft “Schlafe Mein Prinzchen”. Er werden meer dan 1 miljoen exemplaren van deze plaat in Europa verkocht. Er volgden nog vele hits.
In 1959 toerde Papa Bue met zijn band door het land. De New Orleans legende George Lewis, de man wiens platen hij in de oorlog beluisterde, maakte deel uit van zijn band. Hij nam ook diverse platen met hem op.
De band speelde een nummer in een Deense film, werkte mee aan een Duitse film die “Jazzband-It" heet en speelde de titelsong voor de populaire Olsen Banden films.
De band maakte daarnaast nog platen voor reclame doeleinden, zoals een single voor een modezaak en een LP voor de Deense Metaalunie enz.
Een andere belangrijke man voor de band was de pianist, Jørn “Jønne”Jensen , die van 1955 t/m 1959 leider was van de Storyville Jazzband. Vanaf 1965 speelt “Jønne “ bij Papa Bue’s Viking Jazzband.
Het volgende fragment dateert uit 1981. De Papa Bue's Viking Jazz Band ( incl. Acker Bilk) speelt hier Sweet Georgia Brown. De leden van de band zijn: Ole Stolle trompet, Arne (Papa Bue) Jensen trombone, Acker Bilk klarinet (gastspeler), Jørn Jensen piano, Jens Sjølund bas en Søren Houlind slagwerk.
Er verschenen ruim 50 lp’s , daarnaast singels en EP’s en de laatste jaren uiteraard veel cd’s.
De band werd in Denemarken pas echt populair toen “Liller” in het Deens begon te zingen.
Arne Bue Jensen, Papa Bue, is momenteel de enige van de originele bandleden van 1956. Jørgen Svare heeft de band verlaten en speelt in een eigen jazzgroep, Siedelin en Lidschouw hebben de band ook verlaten. “Liller “verliet de band, kwam weer terug, om niet lang daarna weer te vertrekken. Hij ging een paar jaar solo spelen en is in 1993 overleden. Het is opmerkelijk dat na het vertrek van “Liller” nooit meer een banjoist bij Papa Bue’s Viking Jazzband heeft gespeeld.
Papa Bue is in Denemarken nog razend populair, hoewel zijn spel geen hoogstaand niveau meer heeft. Te vaak moeten de bandleden zijn muzikale tekortkomingen verbloemen, door zijn gevorderde leeftijd ( 79 jaar) en zijn lichamelijke aftakeling, tengevolge van het veel reizen, drank en sigaretten.
Rienus Kanning -
keepswinging@live.nl
Op deze pagina gewijd aan de muziek van Papa Bue vind je een uitgebreide discografie.
Een uitgebreide papieren disco is verschenen in de serie Eurojazz Discos no. 19. (Jan. 2006)
Papa Bue Discography - Gerard Bielderman
Retrospect
Papa Bue in Rotterdam Niels Henning Orsted Pederson String Swing Jacob Fischer Svend Asmussen Tivoli Big Band Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions
Labels: arne bue jensen, papa bue, viking jazz band
0 Comments:
Post a Comment
<< Home